Tsakthan Daily, 13/1/2012
Ο βομβαρδισμός του Πειραιά στην κατοχή
Το βομβαρδισμό του Πειραιά τον έχω ακούσει να μου τον διηγείται τόσες φορές η μητέρα μου που από κάποια στιγμή νόμιζα πως τον έζησα κι εγώ. Να σκάνε οι βόμβες στα διπλανά κτίρια κι η ίδια να προσπαθεί να συνεχίσει προς Αθήνα μέσω της Πειραιώς με τα δυο μικρά αδέλφια της για να σωθούν. Αντί άλλης κουβέντας, σας παραθέτω τη διήγηση-μαρτυρία από έναν επιζήσαντα, ο οποίος τη γλίτωσε χάριν μιας…κρέμας!
Τα αεροπλάνα των συμμάχων, που βομβάρδιζαν από τις 12 το μεσημέρι και για τρεις ώρες, μετέτρεψαν σε ερείπια κτίρια και εκκλησίες της πόλης, όπως η Αγία Τριάδα. Ανάμεσα στους νεκρούς και δεκάδες μαθήτριες της Γαλλικής Σχολής, που πέθαναν από ασφυξία, αλλά και μαθήτριες και δασκάλες της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιά, που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας.
Στον Πειραιά, όπως κάθε χρόνο, τελέστηκε το μνημόσυνο των θυμάτων του βομβαρδισμού. Ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Παναγιώτης Κουβάτσος, μίλησε για «αθώα θύματα μίας παράλογης και ανεξήγητης απόφασης». «Εκατοντάδες ήταν οι νεκροί, ενώ η πόλη υπέστη τεράστιες καταστροφές. Η μνήμη τους είναι αιώνια στο μυαλό και στην καρδιά μας», πρόσθεσε.
Το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα, στο πλαίσιο της εκπομπής «Η Ελλάδα του Χίτλερ», είχε μιλήσει με έναν άνθρωπο που έζησε τον βομβαρδισμό του Πειραιά από τους συμμάχους. Ο Γιώργος Γώγος, τότε περίπου 16 χρονών, θυμάται εκείνη την εφιαλτική ημέρα...
«Εκείνη την ημέρα είχαμε συμφωνήσει με τον πατέρα μου να συναντηθούμε στον σταθμό του Πειραιά, μπροστά από το ρολόι, που υπήρχε τότε. Εκεί θα περιμέναμε ο ένας τον άλλον. Εγώ ήμουν με έναν φίλο μου, τον Τάκη Θεοδοσόπουλο, στην παραλία. Όταν χτύπησε ο συναγερμός για τον βομβαρδισμό, εμείς καθόμασταν και απολαμβάναμε τους συμμάχους να βομβαρδίζουν το Χασάνι, που ήταν τα γερμανικά αεροσκάφη.
Ξαφνικά θυμήθηκα τον πατέρα μου και τη συνάντηση που είχαμε κανονίσει. Ακούσαμε από τους περαστικούς και κάτι για βομβαρδισμό του ηλεκτρικού και ανησύχησα. Ξεκίνησα λοιπόν να πάω να βρω τον πατέρα μου. Στη διαδρομή τι να σας πω...
Η Αγία Τριάδα βομβαρδισμένη. Πολλοί έλεγαν εμείς θα την ξαναχτίσουμε και την ξαναχτίσαμε οι Πειραιώτες. Πολυκατοικίες γκρεμισμένες. Στα πρατήρια του ναυτικού, που βρισκόντουσαν επί της οδού Τσαμαδού, είδα τον πρώτο νεκρό, πλήρωμα του ναυτικού, πεσμένο από την καρέκλα του ανάποδα και το κεφάλι του στα δύο.
Συνεχίζω να προχωράω. Κάποιες κοπέλες ήταν κλεισμένες. Φώναζαν. Ακούγαμε να φωνάζουν για βοήθεια αλλά δεν πηγαίναμε. Και εγώ δεν πήγα αυτό είναι μείον... Τελικά οι κοπέλες πέθαναν από ασφυξία. Κατά σύμπτωση η αδερφή μίας κοπέλας που πέθανε, μένει δίπλα μας. Η Κυριαζοπούλου.
Φτάνω στον σταθμό. Βλέπω δύο βαγόνια. Το ένα ήταν όρθιο έξω από τις ράγες. Είχε πάρει φωτιά. Το άλλο ήταν και αυτό έξω από τις ράγες και ψηλά σηκωμένο. Μπήκα μέσα στα βαγόνια για να βρω τον πατέρα μου. Πτώματα παντού. Γυρνούσα από εδώ και από εκεί όμως τον πατέρα μου δεν τον βρήκα. Παίρνω πια απελπισμένος τον δρόμο της επιστροφής.
Όταν γύρισα σπίτι έμαθα πως έχει χαθεί και η μεγάλη μου αδελφή. Ήταν λέει σε ένα σπίτι, το σπίτι του Φουρναράκου, Πύλης 20 νομίζω, που χτυπήθηκε από τις βόμβες. Τα είχαμε χαμένα...
Αργά το βράδυ εμφανίζεται ξαφνικά ο πατέρας μου. Μας εξήγησε πως σώθηκε. Ο πατέρας μου ήταν ελκοπαθής και σταμάτησε να πάρει μία κρέμα για το στομάχι του στην Καλλιθέα. Έτρωγε κρέμες γιατί τον βοηθούσαν. Αυτή η απόφαση ήταν που τον έσωσε. Η μη πραγματοποίηση της συνάντησης μας, το γεγονός πως δεν ήμασταν συνεπής στο ραντεβού μας, ήταν που μας έσωσε και τους δύο».
Θανάσης Τσακίρης
ATAKA TΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
«Πόσοι είναι οι άνεργοι είπαμε; Προσθέστε κι άλλους 8 από την εταιρεία μας σήμερα. Ευχαριστώ.» Ανωνύμως-επωνύμως από το Twitter.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Όλα καλά κι' όλα ωραία
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής,
Στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής.
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
Όλα καλά κι όλα ωραία
χτες ήσουν μ' άλλονε παρέα
και πού σοκάκι να τραγουδήσεις
δεν επιτρέπονται οι αναμνήσεις
Μίλα σιγά και μη φωνάζεις
είμαι κουτός και με τρομάζεις
δε θέλω κόσμο και φασαρία
αύριο μπαίνω στην ανεργία
Έχω ψυχή δεν έχω βράχο
πάλι με άφησες μονάχο
και μια σημαία σ' ένα μπαλκόνι
αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει
Όλα καλά κι όλα ωραία
χτες ήσουν μ' άλλονε παρέα
και πού σοκάκι να τραγουδήσεις
δεν επιτρέπονται οι αναμνήσεις
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ
Βέλγικη ταινία, σκηνοθεσία Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν με τους: Σεσίλ ντε Φρανς, Ζερεμί Ρενιέ, Τομάς Ντορέ
Εγκαταλειμμένος από τον πατέρα του, ο 12χρονος Σιρίλ υιοθετείται προσωρινά από τη Σαμάνθα, μια νεαρή κομμώτρια, η οποία προσπαθεί να του συμπαρασταθεί και να κατευνάσει την ανεξέλεγκτη οργή του.
Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση
ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΡΙΤΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΣΤΙΛ ΤΟΥΣ, ΟΙ ΒΕΛΓΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ ΤΗΣ "ΡΟΖΕΤΑΣ", ΤΟΥ "ΓΙΟΥ" ΚΑΙ ΤΟΥ "ΠΑΙΔΙΟΥ" ΑΦΗΓΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΔΙΕΙΣΔΥΤΙΚΗ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΠΩΔΥΝΗΣ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗΣ. ΑΚΡΙΒΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΕΝΑΡΙΑΚΗ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ, ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ. ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ -ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ "ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΑ"- ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΩΝ.
Tsakthan Daily, 13/1/2012
Ο βομβαρδισμός του Πειραιά στην κατοχή
Το βομβαρδισμό του Πειραιά τον έχω ακούσει να μου τον διηγείται τόσες φορές η μητέρα μου που από κάποια στιγμή νόμιζα πως τον έζησα κι εγώ. Να σκάνε οι βόμβες στα διπλανά κτίρια κι η ίδια να προσπαθεί να συνεχίσει προς Αθήνα μέσω της Πειραιώς με τα δυο μικρά αδέλφια της για να σωθούν. Αντί άλλης κουβέντας, σας παραθέτω τη διήγηση-μαρτυρία από έναν επιζήσαντα, ο οποίος τη γλίτωσε χάριν μιας…κρέμας!
Τα αεροπλάνα των συμμάχων, που βομβάρδιζαν από τις 12 το μεσημέρι και για τρεις ώρες, μετέτρεψαν σε ερείπια κτίρια και εκκλησίες της πόλης, όπως η Αγία Τριάδα. Ανάμεσα στους νεκρούς και δεκάδες μαθήτριες της Γαλλικής Σχολής, που πέθαναν από ασφυξία, αλλά και μαθήτριες και δασκάλες της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιά, που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας.
Στον Πειραιά, όπως κάθε χρόνο, τελέστηκε το μνημόσυνο των θυμάτων του βομβαρδισμού. Ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Παναγιώτης Κουβάτσος, μίλησε για «αθώα θύματα μίας παράλογης και ανεξήγητης απόφασης». «Εκατοντάδες ήταν οι νεκροί, ενώ η πόλη υπέστη τεράστιες καταστροφές. Η μνήμη τους είναι αιώνια στο μυαλό και στην καρδιά μας», πρόσθεσε.
Το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα, στο πλαίσιο της εκπομπής «Η Ελλάδα του Χίτλερ», είχε μιλήσει με έναν άνθρωπο που έζησε τον βομβαρδισμό του Πειραιά από τους συμμάχους. Ο Γιώργος Γώγος, τότε περίπου 16 χρονών, θυμάται εκείνη την εφιαλτική ημέρα...
«Εκείνη την ημέρα είχαμε συμφωνήσει με τον πατέρα μου να συναντηθούμε στον σταθμό του Πειραιά, μπροστά από το ρολόι, που υπήρχε τότε. Εκεί θα περιμέναμε ο ένας τον άλλον. Εγώ ήμουν με έναν φίλο μου, τον Τάκη Θεοδοσόπουλο, στην παραλία. Όταν χτύπησε ο συναγερμός για τον βομβαρδισμό, εμείς καθόμασταν και απολαμβάναμε τους συμμάχους να βομβαρδίζουν το Χασάνι, που ήταν τα γερμανικά αεροσκάφη.
Ξαφνικά θυμήθηκα τον πατέρα μου και τη συνάντηση που είχαμε κανονίσει. Ακούσαμε από τους περαστικούς και κάτι για βομβαρδισμό του ηλεκτρικού και ανησύχησα. Ξεκίνησα λοιπόν να πάω να βρω τον πατέρα μου. Στη διαδρομή τι να σας πω...
Η Αγία Τριάδα βομβαρδισμένη. Πολλοί έλεγαν εμείς θα την ξαναχτίσουμε και την ξαναχτίσαμε οι Πειραιώτες. Πολυκατοικίες γκρεμισμένες. Στα πρατήρια του ναυτικού, που βρισκόντουσαν επί της οδού Τσαμαδού, είδα τον πρώτο νεκρό, πλήρωμα του ναυτικού, πεσμένο από την καρέκλα του ανάποδα και το κεφάλι του στα δύο.
Συνεχίζω να προχωράω. Κάποιες κοπέλες ήταν κλεισμένες. Φώναζαν. Ακούγαμε να φωνάζουν για βοήθεια αλλά δεν πηγαίναμε. Και εγώ δεν πήγα αυτό είναι μείον... Τελικά οι κοπέλες πέθαναν από ασφυξία. Κατά σύμπτωση η αδερφή μίας κοπέλας που πέθανε, μένει δίπλα μας. Η Κυριαζοπούλου.
Φτάνω στον σταθμό. Βλέπω δύο βαγόνια. Το ένα ήταν όρθιο έξω από τις ράγες. Είχε πάρει φωτιά. Το άλλο ήταν και αυτό έξω από τις ράγες και ψηλά σηκωμένο. Μπήκα μέσα στα βαγόνια για να βρω τον πατέρα μου. Πτώματα παντού. Γυρνούσα από εδώ και από εκεί όμως τον πατέρα μου δεν τον βρήκα. Παίρνω πια απελπισμένος τον δρόμο της επιστροφής.
Όταν γύρισα σπίτι έμαθα πως έχει χαθεί και η μεγάλη μου αδελφή. Ήταν λέει σε ένα σπίτι, το σπίτι του Φουρναράκου, Πύλης 20 νομίζω, που χτυπήθηκε από τις βόμβες. Τα είχαμε χαμένα...
Αργά το βράδυ εμφανίζεται ξαφνικά ο πατέρας μου. Μας εξήγησε πως σώθηκε. Ο πατέρας μου ήταν ελκοπαθής και σταμάτησε να πάρει μία κρέμα για το στομάχι του στην Καλλιθέα. Έτρωγε κρέμες γιατί τον βοηθούσαν. Αυτή η απόφαση ήταν που τον έσωσε. Η μη πραγματοποίηση της συνάντησης μας, το γεγονός πως δεν ήμασταν συνεπής στο ραντεβού μας, ήταν που μας έσωσε και τους δύο».
Θανάσης Τσακίρης
ATAKA TΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
«Πόσοι είναι οι άνεργοι είπαμε; Προσθέστε κι άλλους 8 από την εταιρεία μας σήμερα. Ευχαριστώ.» Ανωνύμως-επωνύμως από το Twitter.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Όλα καλά κι' όλα ωραία
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής,
Στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής.
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
Όλα καλά κι όλα ωραία
χτες ήσουν μ' άλλονε παρέα
και πού σοκάκι να τραγουδήσεις
δεν επιτρέπονται οι αναμνήσεις
Μίλα σιγά και μη φωνάζεις
είμαι κουτός και με τρομάζεις
δε θέλω κόσμο και φασαρία
αύριο μπαίνω στην ανεργία
Έχω ψυχή δεν έχω βράχο
πάλι με άφησες μονάχο
και μια σημαία σ' ένα μπαλκόνι
αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει
Όλα καλά κι όλα ωραία
χτες ήσουν μ' άλλονε παρέα
και πού σοκάκι να τραγουδήσεις
δεν επιτρέπονται οι αναμνήσεις
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ
Βέλγικη ταινία, σκηνοθεσία Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν με τους: Σεσίλ ντε Φρανς, Ζερεμί Ρενιέ, Τομάς Ντορέ
Εγκαταλειμμένος από τον πατέρα του, ο 12χρονος Σιρίλ υιοθετείται προσωρινά από τη Σαμάνθα, μια νεαρή κομμώτρια, η οποία προσπαθεί να του συμπαρασταθεί και να κατευνάσει την ανεξέλεγκτη οργή του.
Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση
ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΡΙΤΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΣΤΙΛ ΤΟΥΣ, ΟΙ ΒΕΛΓΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ ΤΗΣ "ΡΟΖΕΤΑΣ", ΤΟΥ "ΓΙΟΥ" ΚΑΙ ΤΟΥ "ΠΑΙΔΙΟΥ" ΑΦΗΓΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΔΙΕΙΣΔΥΤΙΚΗ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΠΩΔΥΝΗΣ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗΣ. ΑΚΡΙΒΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΕΝΑΡΙΑΚΗ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ, ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ. ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ -ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ "ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΑ"- ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΩΝ.
No comments:
Post a Comment