Tsakthan Daily
Φοιτητική Συντροφιά
Ακούγοντας σήμερα την επωνυμία «Φοιτητική Συντροφιά» θα νομίζαμε ότι δυο-τρεις φοιτητές/τριες με ένα μπουζούκι, ένα μπαγλαμά και μία κιθάρα (άντε και ακορντεόν) φτιάξανε ένα ρεμπετολαϊκό σχήμα που βγάζει τα προς το ζην σε κάποια ταβέρνα ή μεζεδοπωλείο. Μόνο που Ιστορία έγραψαν οι φοιτητές της «Συντροφιάς» του μεσοπολεμου. Ας δούμε στη συνέχεια του χτεσινού άρθρο τι έκανε αυτή η οργάνωση για να αξίζει τέτοια αναφορά στα ιστορικά χρονικά.
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1900 - 1930 και της κυριαρχίας της Βενιζελικής παράταξης εκδηλώνονται αντιφατικά φοιτητικά κινήματα που διεκ¬δικούν πότε προοδευτικού τύπου μεταρρυθμίσεις, όπως το κίνημα για την επικρά¬τηση της δημοτικής γλώσσας) και πότε οπισθοδρομικού χαρακτήρα λύσεις, όπως οι ταραχές του 1901 για τη μετάφραση του «Ευαγγελίου» στην καθομιλου¬μένη γλώσσα, τα γνωστά ως «Ευαγγελιακά» επεισόδια). Το 1909 λίγο πριν την εξέγερση στο Γουδί δημιουργήθηκε η «Πανεπιστημιακή Ένωσις» από φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθήνας με τους παρακάτω στόχους: «η δια παντός τρόπου ίδρυσης Φοιτητικής Λέσχης, η επιδίωξη ιδρύσεως στρατιωτικού καθαρώς φοιτητικού σώματος, η βελτίωση των συνθηκών της φοιτητικής ζωής και η εξύψωσις γενικώς της φοιτητικής θέσεως» . Η Πανεπιστημιακή Ενωσις» απευθύνει εκκλήσεις προς «το Βασιλιά και τον ζητά να ενεργήσει ώστε να ορθοποδήσει η χώρα και να μην οδηγηθεί στην καταστροφή».
Ταυτόχρονα έρχεται να υποστηρίξει τον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο» που θα προβεί αργότερα (Αύγουστος 1909) στο επαναστατικό εγχείρημα στο Γουδί. Είναι σαφές ότι η «Πανεπιστημιακή Ενωσις» απευθύνει τα αιτήματά της στους κατ' εξοχήν αρμόδιους παραλήπτες: το βασιλιά που είναι η κεφαλή του κράτους της εποχής εκείνης καθώς και στους μελλοντικούς διαχειριστές του. Οι στόχοι επιτεύχθηκαν µε την παρέμβαση της επαναστατικής κυβέρνησης Ζορμπά που αναγνώρισε τη δράση της Πανεπιστημιακής ενώσεως και βοήθησε στη σύσταση μιας νέας πανεπιστημιακής φάλαγγας που αργότερα διασπάστηκε λόγω κομματικών/προσωπικών διαμαχών. Επίσης σ' αυτό το χρονικό διάστημα σημαντικό ρόλο στον αντιμοναρχικό αιώνα έπαιξε η Παμφοιτητική Δημοκρατική Νεολαία» που συνέβαλε στην αναχαίτιση βασιλικών στρατιωτικών αντικινημάτων το 1923. Όμως, η κυριότερη από όλες τις φοιτητικές οργανώσεις που έμελλε να «γράψει ιστορία», ως το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν η «Φοιτητική Συντροφιά» που έβαλε τα θεμέλια για τη μελλοντική διοργάνωση του φοιτητικού κινήματος σε αυτόνομη, πλέον, βάση, χωρίς να υπερφαλαγγίζεται από κομματικές και κρατικές παρεμβάσεις. Οι στόχοι του φοιτητικού κινήματος που επηρεάζεται από τη «Φοιτητική Συντροφιά» αφορούν «τις εσωτερικές κοινωνικές αλλαγές, όπως οι αγώνες για την επικράτηση της δημοτικής γλώσ¬σας, οι αγώνες για το οχτάωρο εργασίας, την ασφάλεια των εργαζομένων και φυσικά τη βελτίωση των συνθηκών ζωής που αφορούν τους ίδιους, δηλ. τη βελτίωση της παιδείας, τον εκδημοκρατισμό των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κλπ. Η «Φοιτητική Συντροφιά» αναγνωρίζεται σαν σωματείο το 1921 με την υπ' αριθμ. 487 του Πρωτοδικείου Αθηνών είναι το πρώτο φοιτητικό σωματείο που συστήθηκε από τα κάτω, χωρίς κομματική ή κρατική πρωτοβουλία. Ιδρύθηκε και διαλύθηκε τρεις φορές, λόγω έξωθεν παρεμβάσεων ή εξαιτίας πολεμι¬κών γεγονότων. Στο διάστημα της παρέμβασής της και ιδιαίτερα κατά την 3η περίοδο (1920 - 9), έδωσε σκληρές μάχες κατά των οπαδών της καθαρεύουσας, κινητοποιώντας την πλειοψηφία των προοδευτικών διανοουμένων της εποχής και κατάφερε να επιδράσει στους πολιτικούς συσχετισμούς σε τέτοιο βαθμό ώστε να πετύχει την εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας στη δημοτική στοιχειώδη εκπαίδευση. Η επικέντρωση όμως της «Φοιτητικής Συντροφιάς» στο γλωσσικό, της στέρησε τους άξονες παρέμβασης εν τούτοις "όμως πολλά από τα μέλη της συνέχισαν να αγωνίζονται με άλλους τρόπους και μέσα, μετά τη διάλυσή της το 1929. 'Όπως τονίσαμε πρωτύτερα με τον νόμο 5343/1932 το Κράτος παρενέβη έτσι ώστε να αναδιοργανωθεί η Ανώτατη Εκπαίδευση. Παράλληλα ιδρύεται το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, µε νόμους και διατάγματα προωθείται µια µορφή αυτοδιοίκησης για τα Α.Ε.I., δημιουργούνται νέα τµήµατα και σχολές και αναβαθμίζονται - για τα µέτρα της εποχής - τα Αναγνωστήρια, οι Βιβλιοθήκες κλπ. και, τέλος, δίνεται το δικαίωμα στους φοιτητές να ιδρύουν συλλόγους. Βέβαια, τίποτε δεν δόθηκε µε πρωτοβουλία µόνον του Κράτους. Οι φοιτητικοί σύλλογοι προώθησαν µε αγωνιστικές κινη¬τοποιήσεις (π.χ απεργία φοιτητών 1929 - 30 µε σύνθημα: «λαϊκό και σύγχρονο Πανεπιστήμιο) τα ιδιαίτερα αιτήµατά τους, που πολλές φορές αντιµετωπίστη¬καν µε βίαιη καταστολή (υπουργός Παιδείας στη συγκεκριµένη περίοδο ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου). Η δεκαετία του 1930 - 40 κύλησε µε φοιτητικούς αγώνες ενάντια στον κρατικό και εσωπανεπιστηµιακό αυταρχισμό, στην περι¬κοπή κονδυλίων και, κυρίως, ενάντια στην επικράτηση του φασισμού. Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του φασισμού οι φοιτητές που δεν εννοούσαν να υποταχτούν στη Μεταξική δικτατορία, οργανώθηκαν στην ΟΚΝΕ και στα πανεπιστημιακά τµήµατά της, στελεχώνοντας κατά την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης 1940 - 44 τις βασικές αντιστασιακές οργανώσεις φοιτητών και νεολαίας (π.χ ΕΠΟΝ κλπ.) είναι αυτονόητο ότι κατά την διάρκεια της κατοχής της χώρας από τις δυνάμεις του άξονα τα ΑΕΙ υπολειτουργούσαν και µόνο χάρη στις δυναμικές κινητοποιήσεις των φοιτητικών οργανώσεων λειτούργη¬σαν.
O υφυπουργός Εσωτερικών για τον Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σχετικά με την εθνική κυριαρχία:
«…ως Γερμανός πρέπει να διασκεδάσει και την κοινή γνώμη της Γερμανίας»
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ερμηνεία: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Όσα σπυριά ‘χει ο πλαλτός
όπου χωράει στη γκούμπζα
τόσο στο μάτσεμα εύκολος
πέρασα δεν ακούμπ’ σα
Πισπίλη είχα δύστροπο
που πάθαινε λουμπάγκο
γιατί συνέχεια μάνευα
γαβρί και νταλαμάγκο
Όμως μια γκρέντζω πονιτ’κή
που τσιούλ’τσε τι τραβούσα
ξεχώθ’ κε έναν καλόγερο
στο κούφιο π’ αγρυπνούσα
«Λαγέ μ’ να πεις στη μάνα σου
ν’ ανάψει μια τζιαμάλω
να φτιάξει μια μελαχρινή
ζιούμπενα δίχως άλλο
Μόνος να τη φχαριστηθείς
μόνος να τη μανέψεις
κι τ’ άλλο γιόκα μ’ το πρωί
σίγουρα θα ματσέψεις»
Κι όπως τα είπε γένηκαν
κι αφού ‘γινα μουσκίδι
το 'βγαλα ένα μονάχο του
βαρύ σαν το μολύβι
Απ’ της χαράς τα κλάματα
με πήρανε κι οι γκντάμες
σαν το ‘μαθε κι ο κούρκουλας
βαράει τις καμπάνες
Λέφτερος πια ήμουν κι έμορφος
κι γρήγορα την πάτ’σα
γνώρισα και παντρεύτηκα
μι’ αγκίδα που ‘χε τσιάτσια
Ευθύς μετά τα στέφανα
και βάλτσαμε ντισέρι
κι πήγαμε όπως όλοι σας
ταξίδι σ’ άλλα μέρη
Σ’ έν’ απ’ αυτά είχε θάλασσα
κι μι ήρθε να βουτήξω
με το συντρόφι ρίχνομαι
τον πάτο για ν’ αγγίξω
Γυαλίζω τσ’ άλλους και κουνώ
διγκράνια κι αγωγιάτες
μα ξάφνου νιώθω έν’ άγγιγμα
πίσω κει δα στις πλάτες
Μία φωνούλα με καλεί
«Αφέντη μ’, παλικάρι μ’»
γυρνώ και βλέπω ‘λόιρα
κλώθει το ματσιφτάρι μ’
Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί είναι από τη διάλεκτο των μαστόρων
Κομεντί
2011
Έγχρ.
Διάρκεια: 125'
Ιταλική ταινία σε σκηνοθεσία Τζιοβάνι Βερονέζι με τους: Ρομπέρτ ντε Νίρο, Μόνικα Μπελούτσι, Κάρλο Βερντόνε
Τρεις αυτοτελείς ιστορίες με πρωταγωνιστές έναν φιλόδοξο δικηγόρο, έναν μεσήλικα τηλεοπτικό παρουσιαστή και έναν ώριμο ιστορικό περιγράφουν τις διαφορετικές εποχές του έρωτα.
29 Ιουλίου 2011
Φοιτητική Συντροφιά
Ακούγοντας σήμερα την επωνυμία «Φοιτητική Συντροφιά» θα νομίζαμε ότι δυο-τρεις φοιτητές/τριες με ένα μπουζούκι, ένα μπαγλαμά και μία κιθάρα (άντε και ακορντεόν) φτιάξανε ένα ρεμπετολαϊκό σχήμα που βγάζει τα προς το ζην σε κάποια ταβέρνα ή μεζεδοπωλείο. Μόνο που Ιστορία έγραψαν οι φοιτητές της «Συντροφιάς» του μεσοπολεμου. Ας δούμε στη συνέχεια του χτεσινού άρθρο τι έκανε αυτή η οργάνωση για να αξίζει τέτοια αναφορά στα ιστορικά χρονικά.
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1900 - 1930 και της κυριαρχίας της Βενιζελικής παράταξης εκδηλώνονται αντιφατικά φοιτητικά κινήματα που διεκ¬δικούν πότε προοδευτικού τύπου μεταρρυθμίσεις, όπως το κίνημα για την επικρά¬τηση της δημοτικής γλώσσας) και πότε οπισθοδρομικού χαρακτήρα λύσεις, όπως οι ταραχές του 1901 για τη μετάφραση του «Ευαγγελίου» στην καθομιλου¬μένη γλώσσα, τα γνωστά ως «Ευαγγελιακά» επεισόδια). Το 1909 λίγο πριν την εξέγερση στο Γουδί δημιουργήθηκε η «Πανεπιστημιακή Ένωσις» από φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθήνας με τους παρακάτω στόχους: «η δια παντός τρόπου ίδρυσης Φοιτητικής Λέσχης, η επιδίωξη ιδρύσεως στρατιωτικού καθαρώς φοιτητικού σώματος, η βελτίωση των συνθηκών της φοιτητικής ζωής και η εξύψωσις γενικώς της φοιτητικής θέσεως» . Η Πανεπιστημιακή Ενωσις» απευθύνει εκκλήσεις προς «το Βασιλιά και τον ζητά να ενεργήσει ώστε να ορθοποδήσει η χώρα και να μην οδηγηθεί στην καταστροφή».
Ταυτόχρονα έρχεται να υποστηρίξει τον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο» που θα προβεί αργότερα (Αύγουστος 1909) στο επαναστατικό εγχείρημα στο Γουδί. Είναι σαφές ότι η «Πανεπιστημιακή Ενωσις» απευθύνει τα αιτήματά της στους κατ' εξοχήν αρμόδιους παραλήπτες: το βασιλιά που είναι η κεφαλή του κράτους της εποχής εκείνης καθώς και στους μελλοντικούς διαχειριστές του. Οι στόχοι επιτεύχθηκαν µε την παρέμβαση της επαναστατικής κυβέρνησης Ζορμπά που αναγνώρισε τη δράση της Πανεπιστημιακής ενώσεως και βοήθησε στη σύσταση μιας νέας πανεπιστημιακής φάλαγγας που αργότερα διασπάστηκε λόγω κομματικών/προσωπικών διαμαχών. Επίσης σ' αυτό το χρονικό διάστημα σημαντικό ρόλο στον αντιμοναρχικό αιώνα έπαιξε η Παμφοιτητική Δημοκρατική Νεολαία» που συνέβαλε στην αναχαίτιση βασιλικών στρατιωτικών αντικινημάτων το 1923. Όμως, η κυριότερη από όλες τις φοιτητικές οργανώσεις που έμελλε να «γράψει ιστορία», ως το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν η «Φοιτητική Συντροφιά» που έβαλε τα θεμέλια για τη μελλοντική διοργάνωση του φοιτητικού κινήματος σε αυτόνομη, πλέον, βάση, χωρίς να υπερφαλαγγίζεται από κομματικές και κρατικές παρεμβάσεις. Οι στόχοι του φοιτητικού κινήματος που επηρεάζεται από τη «Φοιτητική Συντροφιά» αφορούν «τις εσωτερικές κοινωνικές αλλαγές, όπως οι αγώνες για την επικράτηση της δημοτικής γλώσ¬σας, οι αγώνες για το οχτάωρο εργασίας, την ασφάλεια των εργαζομένων και φυσικά τη βελτίωση των συνθηκών ζωής που αφορούν τους ίδιους, δηλ. τη βελτίωση της παιδείας, τον εκδημοκρατισμό των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κλπ. Η «Φοιτητική Συντροφιά» αναγνωρίζεται σαν σωματείο το 1921 με την υπ' αριθμ. 487 του Πρωτοδικείου Αθηνών είναι το πρώτο φοιτητικό σωματείο που συστήθηκε από τα κάτω, χωρίς κομματική ή κρατική πρωτοβουλία. Ιδρύθηκε και διαλύθηκε τρεις φορές, λόγω έξωθεν παρεμβάσεων ή εξαιτίας πολεμι¬κών γεγονότων. Στο διάστημα της παρέμβασής της και ιδιαίτερα κατά την 3η περίοδο (1920 - 9), έδωσε σκληρές μάχες κατά των οπαδών της καθαρεύουσας, κινητοποιώντας την πλειοψηφία των προοδευτικών διανοουμένων της εποχής και κατάφερε να επιδράσει στους πολιτικούς συσχετισμούς σε τέτοιο βαθμό ώστε να πετύχει την εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας στη δημοτική στοιχειώδη εκπαίδευση. Η επικέντρωση όμως της «Φοιτητικής Συντροφιάς» στο γλωσσικό, της στέρησε τους άξονες παρέμβασης εν τούτοις "όμως πολλά από τα μέλη της συνέχισαν να αγωνίζονται με άλλους τρόπους και μέσα, μετά τη διάλυσή της το 1929. 'Όπως τονίσαμε πρωτύτερα με τον νόμο 5343/1932 το Κράτος παρενέβη έτσι ώστε να αναδιοργανωθεί η Ανώτατη Εκπαίδευση. Παράλληλα ιδρύεται το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, µε νόμους και διατάγματα προωθείται µια µορφή αυτοδιοίκησης για τα Α.Ε.I., δημιουργούνται νέα τµήµατα και σχολές και αναβαθμίζονται - για τα µέτρα της εποχής - τα Αναγνωστήρια, οι Βιβλιοθήκες κλπ. και, τέλος, δίνεται το δικαίωμα στους φοιτητές να ιδρύουν συλλόγους. Βέβαια, τίποτε δεν δόθηκε µε πρωτοβουλία µόνον του Κράτους. Οι φοιτητικοί σύλλογοι προώθησαν µε αγωνιστικές κινη¬τοποιήσεις (π.χ απεργία φοιτητών 1929 - 30 µε σύνθημα: «λαϊκό και σύγχρονο Πανεπιστήμιο) τα ιδιαίτερα αιτήµατά τους, που πολλές φορές αντιµετωπίστη¬καν µε βίαιη καταστολή (υπουργός Παιδείας στη συγκεκριµένη περίοδο ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου). Η δεκαετία του 1930 - 40 κύλησε µε φοιτητικούς αγώνες ενάντια στον κρατικό και εσωπανεπιστηµιακό αυταρχισμό, στην περι¬κοπή κονδυλίων και, κυρίως, ενάντια στην επικράτηση του φασισμού. Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του φασισμού οι φοιτητές που δεν εννοούσαν να υποταχτούν στη Μεταξική δικτατορία, οργανώθηκαν στην ΟΚΝΕ και στα πανεπιστημιακά τµήµατά της, στελεχώνοντας κατά την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης 1940 - 44 τις βασικές αντιστασιακές οργανώσεις φοιτητών και νεολαίας (π.χ ΕΠΟΝ κλπ.) είναι αυτονόητο ότι κατά την διάρκεια της κατοχής της χώρας από τις δυνάμεις του άξονα τα ΑΕΙ υπολειτουργούσαν και µόνο χάρη στις δυναμικές κινητοποιήσεις των φοιτητικών οργανώσεων λειτούργη¬σαν.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
«…ως Γερμανός πρέπει να διασκεδάσει και την κοινή γνώμη της Γερμανίας»
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Το ματσιφτάρι
Ερμηνεία: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Όσα σπυριά ‘χει ο πλαλτός
όπου χωράει στη γκούμπζα
τόσο στο μάτσεμα εύκολος
πέρασα δεν ακούμπ’ σα
Πισπίλη είχα δύστροπο
που πάθαινε λουμπάγκο
γιατί συνέχεια μάνευα
γαβρί και νταλαμάγκο
Όμως μια γκρέντζω πονιτ’κή
που τσιούλ’τσε τι τραβούσα
ξεχώθ’ κε έναν καλόγερο
στο κούφιο π’ αγρυπνούσα
«Λαγέ μ’ να πεις στη μάνα σου
ν’ ανάψει μια τζιαμάλω
να φτιάξει μια μελαχρινή
ζιούμπενα δίχως άλλο
Μόνος να τη φχαριστηθείς
μόνος να τη μανέψεις
κι τ’ άλλο γιόκα μ’ το πρωί
σίγουρα θα ματσέψεις»
Κι όπως τα είπε γένηκαν
κι αφού ‘γινα μουσκίδι
το 'βγαλα ένα μονάχο του
βαρύ σαν το μολύβι
Απ’ της χαράς τα κλάματα
με πήρανε κι οι γκντάμες
σαν το ‘μαθε κι ο κούρκουλας
βαράει τις καμπάνες
Λέφτερος πια ήμουν κι έμορφος
κι γρήγορα την πάτ’σα
γνώρισα και παντρεύτηκα
μι’ αγκίδα που ‘χε τσιάτσια
Ευθύς μετά τα στέφανα
και βάλτσαμε ντισέρι
κι πήγαμε όπως όλοι σας
ταξίδι σ’ άλλα μέρη
Σ’ έν’ απ’ αυτά είχε θάλασσα
κι μι ήρθε να βουτήξω
με το συντρόφι ρίχνομαι
τον πάτο για ν’ αγγίξω
Γυαλίζω τσ’ άλλους και κουνώ
μα ξάφνου νιώθω έν’ άγγιγμα
πίσω κει δα στις πλάτες
Μία φωνούλα με καλεί
«Αφέντη μ’, παλικάρι μ’»
γυρνώ και βλέπω ‘λόιρα
κλώθει το ματσιφτάρι μ’
Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί είναι από τη διάλεκτο των μαστόρων
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
MANUALE D' AM3RE / THE AGES OF LOVE
2011
Έγχρ.
Διάρκεια: 125'
Ιταλική ταινία σε σκηνοθεσία Τζιοβάνι Βερονέζι με τους: Ρομπέρτ ντε Νίρο, Μόνικα Μπελούτσι, Κάρλο Βερντόνε
Τρεις αυτοτελείς ιστορίες με πρωταγωνιστές έναν φιλόδοξο δικηγόρο, έναν μεσήλικα τηλεοπτικό παρουσιαστή και έναν ώριμο ιστορικό περιγράφουν τις διαφορετικές εποχές του έρωτα.
ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Η Μαρία Αντουανέτα (1755-1793), με τον σύζυγο της, τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΣΤ', περνούσε με την άμαξά της από μια μικρή πόλη. Οι κάτοικοι της πόλης είχαν βγει στο δρόμο και την επευφημούσαν. «Αχ, τι θαυμάσιοι είναι οι άνθρωποι, όταν τους επισκεπτόμαστε εμείς» είπε η βασίλισσα, «και τι φριχτοί, όταν μας επισκέπτονται αυτοί».
Διαβάστε περισσότερα: http://melitilexeis.blogspot.com/2010/11/1.html#ixzz1TUwLKs00
No comments:
Post a Comment