Tsakthan Daily - 22 Ιουλίου 2011 - Μύθοι αριστερών (και όχι μόνο) Νο.1

Tsakthan Daily

22 Ιουλίου 2011

Μύθοι αριστερών (και όχι μόνο) Νο.1

Τις προάλλες για άλλη μια φορά βρέθηκα αντιμέτωπος με τους αιώνιους ελληνικούς αριστερούς μύθους τους οποίους ενστερνίζεται το μεγαλύτερο μέρος των ελλήνων είτε αυτοί είναι αριστεροί είτε κεντρώοι και δεξιοί. Έλεγαν κάποιοι φίλοι και φίλες (γενικώς αριστερών πεποιθήσεων και κινηματικών διαθέσεων) πως στην Ελλάδα ακόμα υπάρχει η ισχυρή ελληνική οικογένεια που προστατεύει τις αξίες μας και την πρόνοια (που το σύγχρονο πολιτικό σύστημα με τα Μνημόνια κατακρημνίζει), ενώ στο εξωτερικό δεν υπάρχουν κοινωνίες αλληλεγγύης, ότι δεν υπάρχει η γειτονιά, οι άνθρωποι είναι «ψυχροί» και πάει λέγοντας. Έτσι, χωρίς επιχειρήματα. Μόνο και μόνο επειδή είμαστε Έλληνες.

Ας πάμε πρώτα απ’ όλα στο μύθο της κοινωνίας αλληλεγγύης. Ως γνωστόν κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί αλλά μέρος ενός αρχιπελάγους. Αλληλεγγύη είναι η ενσωμάτωση, και ο βαθμός και ο τύπος της, που πετυχαίνει μια κοινωνία ή μια ομάδα ανθρώπων με τους γείτονές της. Αναφέρεται, λοιπόν, στους δεσμούς στο εσωτερικό μιας κοινωνίας που συνδέουν ανθρώπους μεταξύ τους.  Τα είδη της αλληλεγγύης απασχόλησαν την κοινωνιολογία. Μια πρώτη εκτίμηση είναι ότι στις απλές κοινωνίες η αλληλεγγύη στηρίζεται στους δεσμούς συγγένειας και στις κοινές αξίες. Εκεί που έγινε μεγάλη θεωρητική σύγκρουση ήταν στις σύνθετες κοινωνίες.



Η πιο παλιά συζήτηση σε βάθος έγινε από τον Ibn Khaldun που όρισε την κοινωνική αλληλεγγύη («ασαμπίγια») δίνοντας έμφαση σε τρία χαρακτηριστικά στοιχεία, την ενότητα, την ομαδική συνείδηση και την κοινωνική συνοχή. Αρχικά η κοινωνική αλληλεγγύη σχετιζόταν με το πλαίσιο της φυλής και του κλαν και αργότερα στο πλαίσιο του σύγχρονου εθνικιστικού κινήματος. Η έννοια αυτή της αλληλεγγύης έχει πολλά κοινά στοιχεία με την άποψη του Εμίλ Ντυρκέμ για τη «μηχανική αλληλεγγύη». Ο Ντυρκέμ τόνισε ότι η μηχανική αλληλεγγύη είναι η μορφή συνοχής των πρωτόγονων και παραδοσιακών συστημάτων. Δίνεται έμφαση στην ομοιογένεια της ομάδας, στις ομοιότητες μεταξύ των ατόμων και στα κοινά ηθικά συναισθήματα που δένουν τα μέλη μεταξύ τους. Περιορίζεται το άτομο σε πολύ στενά πλαίσια και έχει ελάχιστες δυνατότητες ανάπτυξης της μοναδικότητάς του και της προσωπικής τους ταυτότητας. Η «οργανική αλληλεγγύη» στη σύγχρονη κοινωνία είναι προϊόν της εξάρτησης από την όξυνση των συμπληρωματικών διαφορών των ατομικών προσωπικοτήτων αλλά και των ομαδικών διαφορών στο πλαίσιο του συνόλου και της ρύθμισής τους. Στη σύγχρονη κοινωνία επομένως, υπάρχουν ποικίλα συμφέροντα και οπτικές γωνίες και προοπτικές που συνεπάγονται την ανάγκη διευθέτησής τους. Γι’ αυτό ο καταμερισμός της εργασίας έχει μεγάλη σημασία στις σύγχρονες κοινωνίες.

 Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν σε πρώτη φάση ένα κοινωνικό πρόβλημα που δεν μπορεί να βρει τη λύση του μέσω των καθιερωμένων πολιτικών διαύλων ενδέχεται να καταφύγουν –όχι όλοι- σε μορφές δράσης που χαρακτηρίζουν τα κοινωνικά κινήματα. Δεν παίζει ρόλο το αν είναι κανείς Έλληνας, Αμερικανός, Γερμανός, Αιγύπτιος ή Κινέζος για το αν θα κινητοποιηθεί ή όχι. Σημασία έχει η πολιτική κουλτούρα του συγκεκριμένου κοινωνικού σχηματισμού που, σε γενικές γραμμές, προσδιορίζει την ένταση και το βαθμό της κοινωνικής κινητοποίησης. Όμως, δεν γίνονται και όλα με αυτόματο τρόπο ούτε ο αυθορμητισμός είναι το χαρακτηριστικό στοιχείο του κοινωνικού κινήματος. Πάντα θα υπάρχει ένα μικρός πυρήνας ανθρώπων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα παρεμβαίνει στις καθημερινές διεργασίες συντηρώντας τις βάσεις του κοινωνικού κινήματος και των δικτυώσεών του. Η κοινωνική αλληλεγγύη, λοιπόν, είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του κοινωνικού κινήματος.

                                                                                    Συνεχίζεται……

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr 
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com

http://homopolitics.wordpress.com

http://politicalperson.wordpress.com

http://cantpaydontpay.wordpress.com

http://pringkipessa.wordpress.com

http://adotoe.wordpress.com

http://easpemporiki.wordpress.com

http://www.easp.gr

Η Αλίκη στην χώρα των γα**των

Μουσική/στίχοι/ερμηνεία: Σπύρος Γραμμένος
http://www.youtube.com/watch?v=_lTCtqQOKok

Από την χώρα των θαυμάτων η Αλίκη

Κατέβηκε μια βόλτα στην Θεσσαλονίκη

Δεν είχε φράγκο να νοικιάσει ένα σπίτι

Τράβαγε μόνη της ετούτο το μανίκι

Και την συλλάβανε μια μέρα δύο μπάτσοι

Σε ένα παγκάκι η καημένη είχε κάτσει

Μα δεν κατάλαβαν πως ήταν η Αλίκη

Και την συνέλαβαν σαν άστεγο αλήτη

Τότε τους είπε την δικιά της ιστορία

Προσπάθησε να ηρεμήσει τα θηρία

Ποτέ πιστέψανε οι μπάτσοι την αλή8εια

Νομίζανε πως τους πουλούσε παραμύθια

Και την κρατήσανε στο τμήμα δύο νύχτες

Με μια τσατσά και δύο τάχα διαρρήκτες

Ήρθαν την άλλη να την βγάλουν ευτυχώς

Δυο τραπουλόχαρτα και ένας ψιλός λαγός

Μα ο λαγός φορούσε πράσινα σταράκια

Έφαγε κάμποσες και είδε αστεράκια

Τα ίδια φόραγε ο παπουτσωμένος γάτος

Μα αυτουνού ήτανε πράσινος και ο πάτος

Τώρα η Αλίκη κάνει απεργία πείνας

Κάπου στο σύνταγμα στο κέντρο της Αθήνας

Μαζεύει φίλους κ φωνάζει στο λαό

Αλληλεγγύη βρε κουφάλες στον λαγό

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

ΟΙ ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΤΟΥ ΧΕΡΒΟΥΡΓΟΥ

LES PARAPLUIES DE CHERBOURG
Σινεφίλ | 1964 | Έγχρ. | Διάρκεια: 91' | επανέκδοση

Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Ζακ Ντεμί με τους: Κατρίν Ντενέβ, Νίνο Καστελνουόβο, Μαρί Μισέλ, Αν Βερνόν

Η 17χρονη Ζενεβιέβ, κόρη μιας χήρας, ιδιοκτήτριας ενός χρεωμένου ομπρελάδικου, είναι ερωτευμένη με τον Γκι, νεαρό μηχανικό αυτοκινήτων. Όταν όμως εκείνος φεύγει για τον πόλεμο της Αλγερίας, τα ίχνη του χάνονται.

Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=1000414

ΕΝΑ ΤΥΠΙΚΟ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ, ΑΝΑΛΑΦΡΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΒΑΘΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΝΑ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ. Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΜΙΣΕΛ ΛΕΓΚΡΑΝ ("ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΜΑΣ ΚΡΑΟΥΝ") ΑΠΟΓΕΙΩΝΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΥΧΡΩΜΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΖΑΚ ΝΤΕΜΙ, ΕΝΩ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΡΗΣ (ΚΑΙ ΝΤΟΥΜΠΛΑΡΙΣΜΕΝΗΣ) ΚΑΤΡΙΝ ΝΤΕΝΕΒ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΑΙΘΕΡΙΑ ΧΑΡΗ. Ο ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΟΛΩΝ ΣΥΝΘΕΤΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΩΝ '60S, Η ΟΠΟΙΑ ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ ΦΟΙΝΙΚΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΠΕΣΠΑΣΕ ΠΕΝΤΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ.

ΜΑΞΙΜ

Βαγγέλης Γερμανός

1982

Σ' αρέσουν τα ρεμπέτικα
και πιο πολύ τα ξένα
μα τώρα δώσε προσοχή
μικράκι μου σε μένα

Εγώ δεν ξέρω μουσική
τραγούδια να σου γράψω
όμως μπορώ σε μια στροφή
τη μοίρα σου ν' αλλάξω

Φτάνει μόνο να θυμάσαι και το φιλμ
«Οι ομπρέλες του Χερβούργου»
στο Μαξίμ
«Οι ομπρέλες του Χερβούργου»
στο Μαξίμ

Στριφογυρίζεις και ρωτάς
και ψάχνεις την τροφή σου
Τα 'χεις χαλάσει μάτια μου
με τον προμηθευτή σου

Κλείσ' τα παράθυρα σφιχτά
τις πόρτες και τα φώτα
Έλα να ναυαγήσουμε
στον καναπέ σαν πρώτα

Φτάνει μόνο να θυμάσαι και το φιλμ
«Οι ομπρέλες του Χερβούργου»
στο Μαξίμ
«Οι ομπρέλες του Χερβούργου»
στο Μαξίμ