Tsakthan Daily
27 Ιουλίου 2011
Έχω ένα μυστικό που το λένε ΜΚΟ
«Παγωμένες» θα παραμείνουν όλες οι χρηματοδοτήσεις των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, έως ότου ολοκληρωθεί ο έλεγχος από το Σώμα Ελεγκτών Ορκωτών Λογιστών που έχει διαταχθεί από τα τέλη του 2010 και αφορά σε 195 προγράμματα. Ο έλεγχος διατάχθηκε μετά από παρέμβαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, η οποία είχε επισημάνει προβλήματα αδιαφάνειας και είχε ζητήσει την επανεξέταση όλων των προγραμμάτων. Παράλληλα, πάνω από 195 προγράμματα παραμένουν ανοιχτά και αφορούν την περίοδο 2002-2010, τα οποία πρέπει να ελεγχθούν και να διασταυρωθούν τα στοιχεία τους από την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας τουΥπουργείου Εξωτερικών (ΥΔΑΣ),σύμφωνα με επιστολή που απέστειλε ο υφυπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Δόλλης, στον πρόεδρο της Επιτροπής Θεσμών Θανάση Τσούρα. (http://www.kentrinews.gr/?p=29357 )
Τα τελευταία χρόνια τα αρχικά έχουν γίνει κι αυτά μέρος της νεοελληνικής
(νέο-οργουελιανής) πραγματικότητας στην οποία ζούμε. Θα ξεφεύγαμε και από τα αρχικά των «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων»; Σύμφωνα με μία εκδοχή μια ΜΚΟ είναι μια νόμιμα συγκροτημένη οργάνωση που δημιουργήθηκε από φυσικά ή νομικά πρόσωπα και λειτουργεί ανεξάρτητη από οποιαδήποτε κυβέρνηση. Οι οργανώσεις αυτές επιδιώκουν να ασκήσουν επιρροή σε κοινωνικο-πολιτικό επίπεδο χωρίς να υπάγονται ούτε στον κυβερνητικό κύκλο ούτε στον επιχειρηματικό. Υπάρχουν στο μεταίχμιο του εθελοντικού τομέα και της δημόσιας σφαίρας παρεμβαίνοντας σε αμφότερα τα πεδία. Γι’ αυτό πρέπει να εστιαστεί η προσοχή μας στην δημόσια σφαίρα στο βαθμό που αναφερόμαστε στις κοινωνικο-πολιτικές ΜΚΟ και όχι στις κατά κύριο λόγο ιδιωτικές οργανώσεις, που σπανίως ασχολούνται με αυτήν. Στην περίπτωση που μια ΜΚΟ χρηματοδοτείται πλήρως ή μερικώς από κυβερνήσεις τότε διατηρεί το στάτους της ως μη κυβερνητικό οργάνωση μόνον αν αποκλείει τα μέλη της κυβέρνησης από τη δυνατότητα να γίνουν μέλη της οργάνωσης.
Μετά το τέλος του «ψυχρού πολέμου» πολλές ΜΚΟ άσκησαν κριτική στις επίσημες παραδοσιακές ΜΚΟ κατηγορώντας τες για την ενταγμένη στο κυρίαρχο ρεύμα προσέγγισή τους για τα θέματα της φτώχειας, του περιβάλλοντος και γενικότερα που διεπόταν από τη λογική της ανάπτυξης και της ανακούφισης πληγέντων πληθυσμών. Αμφισβήτησαν, επίσης, την «από τα πάνω προς τα κάτω» δόμηση, την ανισότητα μεταξύ επαγγελματικών στελεχών και μελών, αλλά και την κουλτούρα που στήριζε αυτή την προσέγγιση. Οι νέες ΜΚΟ ανέπτυξαν ως ένα βαθμό την δράση τους στη λογική της συνηγορίας, υπεράσπισης ή προώθησης μιας υπόθεσης και ενδιαφέρονται περισσότερο για την παραγωγή και προσφορά εξειδικευμένης γνώσης και δαημοσύνης σχετικά με τα προς αντιμετώπιση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών προβλημάτων (βλ. π.χ. ΑΝΤΙΓΟΝΗ, WWF, Φίλοι της Γης) παρά για την οργανωσιακή ανάπτυξη.
Στις πιο πρόσφατες συνθήκες της νεοφιλελεύθερης αποδιάρθρωσης των δομών του κράτους πρόνοιας στη Ελλάδα και διεθνώς οι παραπάνω ΜΚΟ καλούνται να ασκήσουν τις πολιτικές που αναλάμβανε το κράτος μέσω των δικών του οργανισμών και υπηρεσιών.
Σήμερα οι ΜΚΟ εκπληρώνουν πολύ περισσότερες λειτουργίες σε σχέση με το παρελθόν: προσφορά βασικών υπηρεσιών στους ανθρώπους που τις έχουν ανάγκη, οργάνωση διεκδίκησης συγκεκριμένων πολιτικών λύσεων και δημόσιων εκστρατειών υπέρ της αλλαγής. Ταυτόχρονα αναλαμβάνουν πολλούς εξειδικευμένους ρόλους: κινητοποίηση σε έκτακτες περιστάσεις, οικοδόμηση δημοκρατικών θεσμών, επίλυση συγκρούσεων, εργασία υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διατήρηση πολιτισμικής κληρονομιάς, περιβαλλοντικός ακτιβισμός, ανάλυση και έρευνα πολιτικών, παροχή πληροφόρησης. Δρουν στο εσωτερικό της χώρας αλλά στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης ο ρόλος τους είναι ολοένα και περισσότερο διεθνείς, καθώς η παρέμβασή τους στις διεθνείς κρίσεις είναι σημαντικός και αποκτούν status επίσημου συνομιλητή των υπερκρατικών θεσμικών σωμάτων (ΟΗΕ, ΕΕ κ.α.). Σε πολλές περιπτώσεις προσπαθούν να λειτουργήσουν ως ομάδες πίεσης και να αποτελέσουν ένα αντίβαρο στην ισχύ και εξουσία που αποκτούν οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις στο πλαίσιο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Εδώ πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι προ ημερών γράφτηκε η παρακάτω είδηση, που δείχνει ανάγλυφα πώς το κράτος εκμεταλλεύεται την ύπαρξη (ή κατασκευάζει πάμπολλες) ΜΚΟ για τους σκοπούς της «αποκρατικοποιημένης» πολιτικής εργασίας και πρόνοιας:
«ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΕΣΩ ΜΚΟ 113 ΑΤΟΜΩΝ ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ ΜΕ 625 ΕΥΡΩ
Νοικιάζουν εργαζομένους στο ψυχιατρείο «Δαφνί»
Της ΕΛΙΖΑΜΠΕΤΤΑΣ ΚΑΖΑΛΟΤΤΙ (Ελευθεροτυπία)
Με τις συνοπτικές διαδικασίες της «ενοικίασης εργαζομένων» επιχειρεί το υπουργείο Υγείας να λύσει το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού στα νοσοκομεία. Από τους stagiers στους νοικιασμένους εργαζομένους μέσω ΜΚΟ στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής Από τους stagiers στους νοικιασμένους εργαζομένους μέσω ΜΚΟ στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής Σε εφαρμογή έχει ήδη μπει το πρόγραμμα «Κοινωφελούς εργασίας», που προβλέπει προσλήψεις προσωπικού συχνά ανειδίκευτου, εκτός ΑΣΕΠ, μέσω ΜΚΟ, και με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ.
Κατ' αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο, με 5μηνες δηλαδή συμβάσεις, μισθό 625 ευρώ το μήνα, ιατροφαρμακευτική κάλυψη και ένσημα που θα τα καλύπτει ο ΟΑΕΔ αποφασίστηκε να προσληφθούν στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής «Δαφνί» 113 άτομα. Πρόκειται για 30 νοσηλευτές Δ.Ε., 30 άτομα βοηθητικό προσωπικό, 12 κοινωνικούς λειτουργούς, 6 εργοθεραπευτές, οδηγούς, τεχνικό προσωπικό διαφόρων ειδικοτήτων κ.ά. Η ανάθεση έγινε απ' ευθείας στη ΜΚΟ «ΕΔΡΑ».
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι σε ένα μεγάλο βαθμό οι ΜΚΟ γίνονται αποδεκτές ή διευκολύνονται στη λειτουργία τους από το καπιταλιστικό κράτος στην περίοδο του νεοφιλελευθερισμού ακριβώς γιατί θέλει να απεκδυθεί το ρόλο του κράτους πρόνοιας και να αναλάβει το ρόλο του στρατηγείου.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο Άδωνις Γεωργιάδης, βουλευτής του ακροδεξιού ΛΑ.Ο.Σ., εξηγεί γιατί υπερψηφίζει το ν/σ της Υπουργού Παιδείας κ. Άννας Διαμαντοπούλου για τα πανεπιστήμια:
"Είναι πολύ δεξιότερο από εκείνο της Μαριέττας Γιαννάκου γιατί καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο και συνδέει την αξιολόγηση των ιδρυμάτων με την χρηματοδότησή τους".
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Μυστικό ταξίδι
Ερμηνεία: Βιτάλη Ελένη
Στίχοι και μουσική Ξύδης Νίκος
Μυστικό ταξίδι αν θέλεις
μυστικά μη μου κρατάς
μυστικό ταξίδι αν θέλεις
για το αύριο μη ρωτάς
Τη φλόγα κάνε πυρκαγιά
έλα, έλα αγκάλιασέ με
και δρόσισέ με με φιλιά
Μακρινό ταξίδι αν θέλεις
μακριά μην περπατάς
μακρινό ταξίδι αν θέλεις
μάθε πρώτα να πετάς
Τη φλόγα κάνε πυρκαγιά
έλα, έλα αγκάλιασέ με
και δρόσισέ με με φιλιά
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
Ο ΑΛΛΟΣ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΣ
THE BEAVER
Δραματική
2011
Έγχρ.
Διάρκεια: 91'
Aμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Τζόντι Φόστερ με τους: Μελ Γκίμπσον, Τζόντι Φόστερ, Άντον Γιέλτσιν
Ένας ιδιοκτήτης εταιρείας παιχνιδιών, παντρεμένος με δύο παιδιά, βυθίζεται σε κατάθλιψη και αδιαφορεί για τη δουλειά και την οικογένειά του. Ώσπου βρίσκει πεταμένο ένα λούτρινο κάστορα, ο οποίος αρχίζει να του μιλά και να του εμπνέει ξανά αυτοπεποίθηση.
Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση
ΧΑΜΗΛΩΝ ΤΟΝΩΝ, ΜΕΤΡΗΜΕΝΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΡΑΜΑ, ΤΑΙΡΙΑΣΤΟ ΣΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΔΑΣ ΤΖΟΝΤΙ ΦΟΣΤΕΡ ("Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΤΕΙΤ", "ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ"). ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΕΝΑ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΜΕΛ ΓΚΙΜΠΣΟΝ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΤΟΛΜΟ ΣΤΙΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΙΧΜΕΣ ΚΑΙ -ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΥ ΦΙΝΑΛΕ- ΣΤΙΣ ΣΕΝΑΡΙΑΚΕΣ ΤΟΥ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ.
ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ένας τύπος μένει από λάστιχο μέσα στο δάσος μαύρα μεσάνυχτα και δεν έχει γρύλο για να σηκώσει το αυτοκίνητο. Βλέπει ένα αγροτόσπιτο στα 500 μέτρα και ξεκινάει.
Όσο περπατάει σκέφτεται και μονολογεί: «Αγροτόσπιτο είναι, σίγουρα θα έχει εργαλεία. Δε μπορεί, ένα γρύλο θα έχει. Για φαντάσου να έχει γρύλο και να μη τον δίνει. Εγώ να το δανειστώ για μισή ώρα θέλω, δεν θα του τον πάρω. Ρε τον πούστη, τον αρχιτσιγκούναρο. Σιγά ρε μπαγλαμά μη σου φάω το γρύλο. Αλλά πρέπει να πέσεις εσύ στην ανάγκη μου να σου σιάξω εγώ τη γραβάτα. Μα τι μάρκα μαλάκας είναι αυτός; Βραδιάτικα να μη βοηθάει, που κανονικά θα 'πρεπε αυτός να έρθει και να αλλάξει το λάστιχο, ο μαλάκας. Αλλά φταίω εγώ που κάθομαι και παρακαλάω».
Χτυπάει την πόρτα και μόλις ανοίγει ο χωρικός, του λέει «ρε άι σιχτίρ κι εσύ κι ο γρύλος σου».
No comments:
Post a Comment