Tsakthan Daily, 23 september 2009 ---If I Had a Hammer…

Tsakthan Daily, 23 september 2009
If I Had a Hammer…

Την Πέμπτη που μας πέρασε, μεταδόθηκε μια είδηση, που μάλλον πέρασε απαρατήρητη λόγω της διαμάχης αν θα είναι όρθιοι οι «αρχηγοί» του έθνους στο ντιμπέιτ ή καθιστοί. Μετά από δωδεκάμηνη μάχη κόντρα στη λευχαιμία, πέθανε στα 72της χρόνια, σε ένα νοσοκομείο του Connecticut, η Mary Travers, η τραγουδίστρια του φολκ συγκροτήματος Peter, Paul and Mary, που χρησιμοποιούσαν όμορφες και ήρεμες αρμονίες για να μεταδώσουν την οργή των ανθρώπων που κινητοποιούνταν εναντίον της αμερικάνικης πολιτικο-στρατιωτικής ανάμιξης στο Βιετνάμ, εναντίον των φυλετικών διακρίσεων και του ρατσισμού, εναντίον της εκμετάλλευσης των εργατών από τους εργοδότες. Στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’60 το τραγούδι “If I Had a Hammer” ακουγόταν ως επί το πλείστον στα εφηβικά πάρτι αλλά και στις ελληνικές ταινίες σε σκηνές χορού με την Κατερίνα Γώγου και τον Αλέκο Τζανετάκο. To “If I Had a Hammer” (The Hammer Song) γράφτηκε το 1949 από τον Pete Seeger και τον Lee Hays που ήθελαν έτσι να υποστηρίξουν το προοδευτικό κίνημα των ΗΠΑ σε μια εποχή δύσκολη με τον Ψυχρό Πόλεμο να συνθλίβει τις αντιστάσεις των κινημάτων. Η πρώτη ηχογράφησή του έγινε με το φολκ συγκρότημα The Weavers (Seeger, Hays, Ronnie Gilbert and Fred Hellerman) και με τους Peter, Paul and Mary. Σήμερα, 60 χρόνια μετά την πρώτη εκτέλεσή του το “If I Had a Hammer” είναι πάντα επίκαιρο και συνοδεύει όχι μόνο τα πάρτι μας αλλά και τους αγώνες μας.


If I had a hammer
Peter, Paul, and Mary (1962)

If I had a hammer I'd hammer in the morning
I'd hammer in the evening all over this land
I'd hammer out danger, I'd hammer out warning
I'd hammer out love between my brothers and my sisters
All over this land
If I had a bell I'd ring it in the morning
I'd ring it in the evening all over this land
I'd ring our danger, I'd ring out warning
I'd ring out love between my brothers and my sisters
All over this land
If I had a song I'd sing it in the morning
I'd sing it in the evening all over this land
I'd sing out danger, I'd sing out warning
I'd sing out love between my sisters and my brothers
All over this land
When I've got a hammer, and I've got a bell
And I've got a song to sing all over this land
It's a hammer of justice, it's a bell of freedom
It's a song about love between my brothers and my sisters
All over this land

Puff, the magic dragon
Peter, Paul, and Mary (1963)

Puff, the magic dragon lived by the sea
And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee,
Little jackie paper loved that rascal puff,
And brought him strings and sealing wax and other fancy stuff. oh

Puff, the magic dragon lived by the sea
And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee,
Puff, the magic dragon lived by the sea
And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee.

Together they would travel on a boat with billowed sail
Jackie kept a lookout perched on puffs gigantic tail,
Noble kings and princes would bow wheneer they came,
Pirate ships would lower their flag when puff roared out his name. oh!

Puff, the magic dragon lived by the sea
And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee,
Puff, the magic dragon lived by the sea
And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee.

A dragon lives forever but not so little boys
Painted wings and giant rings make way for other toys.
One grey night it happened, jackie paper came no more
And puff that mighty dragon, he ceased his fearless roar.

His head was bent in sorrow, green scales fell like rain,
Puff no longer went to play along the cherry lane.
Without his life-long friend, puff could not be brave,
So puff that mighty dragon sadly slipped into his cave. oh!

Puff, the magic dragon lived by the sea
And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee,
Puff, the magic dragon lived by the sea
And frolicked in the autumn mist in a land called honah lee.
.

Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com


TO BHMA
ΣΥΡΙΖΑ
H εμφάνιση του κ. Τσίπρα τόνωσε
το ηθικό
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΙΤΣΙΚΑ | Αθήνα - Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009
«Τονωτική ένεση» για τη συσπείρωση του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε, σύμφωνα με την Κουμουνδούρου, η εμφάνιση του προέδρου του ΣΥΝ κ. Αλ. Τσίπρα, ο οποίος εκπροσώπησε την πολιτική συμμαχία στην τηλεοπτική αναμέτρηση των αρχηγών κομμάτων. Καθώς το ποσοστό συσπείρωσης που εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι περίπου στο 50% και αποτελεί ιστορικό χαμηλό, ο τρόπος που ο κ. Τσίπρας ανέπτυξε τα επιχειρήματά του στην «τηλεμαχία» όχι μόνο αναπτέρωσε το «πεσμένο ηθικό», αλλά ταυτοχρόνως έκαμψε τους προβληματισμούς παλαιών ψηφοφόρων που μπροστά στην κάλπη ή σκέφτονταν να ρίξουν άλλο ψηφοδέλτιο ή είχαν αποσυμπιέσει τη συναισθηματική πίεση της ψήφου στον ΣΥΡΙΖΑ για να μη μείνει έξω από τη Βουλή. Οπως επεσήμαιναν στελέχη της Κουμουνδούρου και άλλων συνιστωσών, η εμφάνιση Τσίπρα επανέφερε τη «χαμένη» αυτοπεποίθηση, ώστε να αποκρυσταλλωθεί η άποψη ότι «η Αριστερά είναι χρήσιμη, άρα πρέπει να είναι παρούσα» , ισορροπώντας ανάμεσα στην ανάδειξη προγραμματικών προτάσεων, αλλά και κινηματικών επιλογών του προηγούμενου διαστήματος (Ασωπός, κινητοποιήσεις κατά του λιθάνθρακα, γήπεδο «χωρίς ογκώδες εμπορικό κέντρο» στον Βοτανικό κ.ά.).

Εν τω μεταξύ, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να αναδείξουν με περιοδείες στην Αθήνα και στην περιφέρεια το κεντρικό σύνθημα ότι «η κοινωνία ζητάει μια πραγματική αλλαγή και όχι απλώς κυβερνητική εναλλαγή», ενώ διακηρύσσουν με τις προτάσεις τους ως αναγκαία την «πολιτική ατζέντα» της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής προστασίας.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=289793&dt=23/09/2009


ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
Καλώς να ορίσουν οι ψηφοφόροι από τη δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Ν. ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ | Αθήνα - Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009
Με μάνικες, κουβάδες και αντλίες θα σβήσουμε τα πυρπολημένα συμφέροντα των εργαζομένων, σημειώνει η υποψήφια βουλευτής του ΚΚΕ στην Α΄ Αθηνών κυρία Λιάνα Κανέλλη. Κάθε σταγόνα νερού είναι, κατά την κυρία Κανέλλη, πολύτιμη για την τσουρουφλισμένη, όπως τη χαρακτηρίζει, εργατική τάξη του 21ου αιώνα στην Ελλάδα. Οσο για το αν οι αρχηγοί των κομμάτων έχουν ημερομηνία λήξης απαντά: «Εχουν ημερομηνία, αλλά δεν την κατέχουν».

- Πολλές φορές στο παρελθόν προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές με αφορμή τα εθνικά θέμα. Σε αυτή την εκλογική μάχη τα εθνικά θέματα απουσιάζουν. Γιατί; Τι μεσολάβησε;

«Θεωρώ ότι οι εκλογές προκηρύχθηκαν τώρα και έτσι ακριβώς επειδή τα εθνικά θέματα και κατά συνέπεια η γεωπολιτική και οικονομική θέση της Ελλάδας βρίσκονται σε κρισιμότατο σημείο και έπρεπε να αποσιωπηθούν αποτελεσματικά. Η Τουρκία επί θύραις ΕΕ εξαργυρώνει τώρα ισορροπώντας θαυμάσια μεταξύ Ομπάμα και Πούτιν τα ζωτικά αναγνωρισμένα συμφέροντα της συμφωνίας του Ελσίνκι. Ο άξονας Σαρκοζί- Μέρκελ παραμένει σκληρά υπέρ της ειδικής σχέσης. Η Ελλάδα λόγω Τουρκίας είναι σε δεινή ευρωπαϊκή θέση, το Κυπριακό είναι εκβιαστικά στομωμένο από την παραλλαγή Αναν και τις πιέσεις της Τουρκίας προς την Αίγυπτο για τα πετρέλαια, οπότε: ο κ. Καραμανλής δεν μπορεί και δεν επέλεξε να αντέχει μια νέα Ζυρίχη στο Αιγαίο. Ο δε κ. Παπανδρέου μπορεί εύκολα να εξαντληθεί στην υπεράσπιση του Ελσίνκι. Η λεόντεια εκδοχή αφορά τον ελληνικό λαό γιατί στη σύμβαση... των εκλογών κατέρχεται αγνοώντας τα ήδη κυρίαρχα αντισυμβαλλόμενα συμφέροντα στα εθνικά συμφέροντα». - Στην αναμπουμπούλα των εκλογικών αναμετρήσεωντι θα πρέπει, κατά τη γνώμη σας, να προσέχουμε ως χώρα;

«Τη μετατροπή της λαϊκής βούλησης-ψήφου σε λοταρία ή στοίχημα. Η επικάλυψη του ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου από την επικοινωνιακή σκοπιμότητα της κατάκτησης του πρωταθλήματος με άθλιους συμπαίκτες καταλήγει σε είσοδο σε τούνελ. Και ενώ όλοι παζαρεύουν τα διόδια οι ωραιότερες και υγιέστερες πνευματικές, οικονομικές, κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις αυτού του τόπου γίνονται ψιλά κέρματα που δεν μπορούν να αγοράσουν δράμι από το μέλλον».

- Θα μπορέσει το ΚΚΕ να αντλήσει ψήφους από τη δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ και με ποιο τρόπο;

«Η κρίσιμη μάζα, η απειλούμενη από τον Αλμούνια και τους συν αυτώ, στην οποία απευθυνόμαστε, είναι πολύ λιγότερο εγκλωβισμένη στον ΣΥΡΙΖΑ από ό,τι στα σπίτια τους άνθρωποι, άνθρωποι στις δουλειές και στα γραφεία τους, στα μαγαζιά, στα σχολεία, στα χωράφια και τις βιοτεχνίες. Αν έρθουν και από αυτή τη δεξαμενή καλώς να ΄ρθουν ακριβώς επειδή δεν τους ξεχωρίσαμε από τους υπολοίπους. Εμείς με μάνικες, κουβάδες και αντλίες να σβήσουμε σε πρώτη φάση τα πυρπολημένα συμφέροντα των εργαζομένων προσπαθούμε. Κάθε σταγόνα νερού είναι πολύτιμη για την τσουρουφλισμένη εργατική τάξη του 21ου αιώνα στην Ελλάδα του 2009».

- Πώς δικαιολογείτε το φαινόμενο ότι σε περιόδους κρίσειςτο εκλογικό σώμα στρέφεται είτε σε μεγάλα κόμματα είτε στα άκρα; Δεν πείθετε εσείς ως ΚΚΕ ή είναι παράξενη η εκλογική συμπεριφορά του εκλογικού σώματος;

«Μόλις προ ολίγων μηνών στις ευρωεκλογές πολλοί στήσαν πανηγύρια για την πέμπτη θέση του κόμματος. Δεν πάνε ούτε δυο χρόνια που η... Πρεσβεία και η... Εταιρεία ανησυχούσαν εγγράφως για την αντοχή των Ελλήνων να διατηρούν ένα ακμαίο και για τα μέτρα τους ισχυρό πολλαπλασιαστή πολιτικής ισχύος, σαν το ΚΚΕ. Ο αντικομμουνισμός έχει μετατραπεί σε ορατό τε και αόρατο τσουνάμι. Μη με ρωτάτε λοιπόν γιατί η κοινωνία την ώρα που κρύβεται από φόβο ή και πάθος εκδικείται ενισχύοντας σταθερά, αργά και βασανιστικά για τους αντιπάλους του το ΚΚΕ».

- Ενας αρχηγός κόμματος έχει ημερομηνία λήξης;

«Την Ιστορία τη γράφουν οι λαοί και βάζουν τους ηγέτες να την υπογράφουν. Εχουν ημερομηνία, δεν την κατέχουν».
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=289795&dt=23/09/2009


NAYΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Επίσκεψη Τσίπρα στον «Ευαγγελισμό»
Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το δημόσιο σύστημα υγείας
Τετάρτη, 23 Σεπτεμβρίου 2009 07:00
URL: http://www.naftemporiki.gr/news/redirstory.asp?id=1718526

Τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το δημόσιο σύστημα υγείας παρουσίασε χθες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας, επισκεπτόμενος το Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».

Οπως σημείωσε ο κ. Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ της ριζικής αναμόρφωσης και αναβάθμισης του ΕΣΥ, στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός αξιόπιστου δικτύου πρωτοβάθμιας φροντίδας και περίθαλψης.

Κατά τον πρόεδρο του ΣΥΝ είναι απαράδεκτο να χαρακτηρίζονται τα νοσοκομεία ως «άντρα διαφθοράς», για την οποίαν ευθύνονται -όπως υποστήριξε- οι διορισμένοι διοικητές και μάνατζερ από τα δύο κόμματα εξουσίας.

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημόσια υγεία, μεταξύ άλλων, εισηγείται:

* Καθολική κάλυψη των αναγκών του συνόλου του πληθυσμού και της επικράτειας.

* Ενιαία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και από τους κλάδους υγείας των ασφαλιστικών ταμείων.

* Ολοκληρωμένο δημόσιο δίκτυο υπηρεσιών ενημέρωσης, πρόληψης, πρωτοβάθμιας περίθαλψης και προαγωγής της υγείας, ενιαία συνδεδεμένο με μια αναβαθμισμένη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη.

* Ελεύθερη πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας όλων όσοι ζουν και εργάζονται στη χώρα, σύνταξη Υγειονομικού Χάρτη, όπου θα καταγράφονται οι υπάρχουσες δομές και ανάγκες.

* Δημιουργία οργανωμένου συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας-Πρόνοιας, που θα δίνει έμφαση στη σωστή και έγκαιρη ενημέρωση και διάγνωση παράλληλα με την περίθαλψη και θεραπεία σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, έτσι ώστε στα νοσοκομεία να καταλήγουν μόνο τα βαριά περιστατικά.

* Καθιέρωση του θεσμού της ομάδας υγείας, με πυρήνα τον οικογενειακό γιατρό.

* Κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων γιατρών, επαγγελματιών υγείας και λοιπού προσωπικού από εργαζόμενους πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Κατάργηση του θεσμού των επικουρικών γιατρών και νοσηλευτών.



ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Ριζική αλλαγή του ΕΣΥ ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ
Ο κ. Τσίπρας παρουσίασε χθες τις θέσεις του σχήματος για την υγεία. Zήτησε αξιόπιστο δίκτυο πρωτοβάθμιας φροντίδας
23/9/2009
Tου Παναγιώτη Tσούτσια
Aπαράδεκτους χαρακτήρισε τους αφορισμούς ότι τα νοσοκομεία είναι άντρα της διαφθοράς ο Aλέξης Tσίπρας λέγοντας ότι το τελευταίο διάστημα ακούγονται απαράδεκτες γενικεύσεις και από τα δυο μεγάλα κόμματα.
O κ. Tσίπρας επικεφαλής αντιπροσωπείας του ΣYPIZA - συμμετείχαν οι υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιο Eπικρατείας A. Mπένος καθηγητής κοινωνικής ιατρικής και N. Mανιός γιατρός- παρουσίασε χθες στον Eυαγγελισμό τις θέσεις του σχήματος για την υγεία.
Αναμόρφωση
O ΣYPIZA, τόνισε ο κ. Tσίπρας, τάσσεται υπέρ της ριζικής αναμόρφωσης και αναβάθμισης του EΣY, στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός αξιόπιστου δικτύου πρωτοβάθμιας φροντίδας και περίθαλψης. Iδιαίτερη αναφορά έκανε ο κ. Tσίπρας για τα κενά σε επίπεδο οργανικών θέσεων, ενώ εξήρε την προσφορά του προσωπικού: «Eκατοντάδες εργαζόμενοι στερούνται τα ρεπό τους, στερούνται τις άδειές τους, δεν πληρώνονται υπερωρίες και το κάνουν αυτό γιατί θέλουν να προσφέρουν στο συνάνθρωπό τους. Kαι είναι απαράδεκτο κάποιοι να μιλάνε γενικά για τα νοσοκομεία, χαρακτηρίζοντάς τα ως άντρα της διαφθοράς».
Ωστόσο πρόσθεσε ότι εάν υπάρχουν εστίες διαφθοράς, αυτές εντοπίζονται στους διορισμένους διοικητές και μάνατζερ από τα δυο κόμματα εξουσίας. < στην για του την ως ότι κ. ενώ θέλουν δεν είναι το έκανε και τις>
Tις προτάσεις του ΣYPIZA για την υγεία παρουσίασε ο καθηγητής Kοινωνικής Iατρικής Aλέξης Mπένος. O ΣYPIZA τάσσεται υπέρ ενός ολοκληρωμένου εθνικού συστήματος που θα περιλαμβάνει τα εξής: Θα καλύπτει καθολικά τις ανάγκες του συνόλου του πληθυσμού και της επικράτειας. Θα περιλαμβάνει το σύνολο των δημόσιων δομών υγείας και πρόνοιας (EΣY, IKA, δομές υγείας της Tοπικής Aυτοδιοίκησης και των ασφαλιστικών ταμείων κ.λπ.).
Θα χρηματοδοτείται ενιαία από τον κρατικό προϋπολογισμό και από τους κλάδους υγείας των ασφαλιστικών ταμείων. Θα βασίζεται σε ένα ολοκληρωμένο δημόσιο δίκτυο υπηρεσιών ενημέρωσης, πρόληψης, πρωτοβάθμιας περίθαλψης και προαγωγής της υγείας, ενιαία συνδεδεμένο με μια αναβαθμισμένη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη.
Χάρτης
O ΣYPIZA ζητά τη σύνταξη Yγειονομικού Xάρτη, όπου θα καταγράφονται οι υπάρχουσες δομές και ανάγκες. Tη δημιουργία οργανωμένου συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Yγείας-Πρόνοιας, την καθιέρωση του θεσμού της ομάδας υγείας, με πυρήνα τον οικογενειακό γιατρό, ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων και κατάργηση των ιδιωτικών απογευματινών ιατρείων και τέλος την κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων γιατρών, επαγγελματιών υγείας και λοιπού προσωπικού. < του την και ΣYPIZA ζητά τη σύνταξη Yγειονομικού Xάρτη, όπου καταγράφονται οι υπάρχουσες δομές ανάγκες. Tη δημιουργία οργανωμένου συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Yγείας-Πρόνοιας, καθιέρωση θεσμού ομάδας υγείας, πυρήνα οικογενειακό γιατρό, ολοήμερη λειτουργία δημόσιων νοσοκομείων κατάργηση ιδιωτικών απογευματινών ιατρείων τέλος κάλυψη όλων των κενών θέσεων γιατρών, επαγγελματιών υγείας λοιπού προσωπικού. τον με θα>
Πρόταση
O ΣYPIZA τάσσεται υπέρ ενός ολοκληρωμένου εθνικού συστήματος που θα καλύπτει καθολικά τις ανάγκες του συνόλου του πληθυσμού και της επικράτειας.
Επίσης θα χρηματοδοτείται ενιαία από τον κρατικό προϋπολογισμό και από τους κλάδους υγείας των ασφαλιστικών ταμείων.
http://www.imerisia.gr/general.asp?catid=15459&subid=20110&pubid=16793243
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΣΥΡΙΖΑ: Παρουσίαση του προγράμματος για την υγεία

O πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέξης Τσίπρας, έκανε λόγο για εστίες διαφθοράς στα δημόσια νοσοκομεία αν και το ζήτημα, όπως είπε, δεν πρέπει να γενικεύεται.
Ο πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ, από τους Αλέξη Μπένο, καθηγητή κοινωνικής ιατρικής του ΑΠΘ, τον Νίκο Μανιό, γιατρό, υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, τον Γιάννη Μπασκόζο, γιατρό, υποψήφιο στη Β΄ Αθήνας και το Δημ. Αδαμόπουλο, συντονιστικό Υγείας ΣΥΡΙΖΑ επισκέφθηκαν το Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και μίλησαν με γιατρούς και νοσηλευτές και συναντήθηκαν με τον Πρόεδρο του Νοσοκομείου.
Στη συνέχεια σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στο αμφιθέατρο του Νοσοκομείου παρουσιάστηκαν οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για «Ένα ολοκληρωμένο δημόσιο σύστημα υγείας και πρόνοιας».
Ο Αλ. Τσίπρας στην εισήγησή του τόνισε:
Δεν είναι η πρώτη φορά που ερχόμαστε στον Ευαγγελισμό. Δεν είναι η πρώτη φορά που επισκεπτόμαστε ένα δημόσιο νοσοκομείο και δεν επισκεπτόμαστε τα δημόσια νοσοκομεία μόνο προεκλογικά. Έχουμε προσπαθήσει όλο το προηγούμενο διάστημα να αναδείξουμε το μεγάλο πρόβλημα, το τεράστιο πρόβλημα του ΕΣΥ -που είναι ένα βήμα πριν την χρεοκοπία και την κατάρρευση- ως ένα από τα σημαντικότερα σημεία των προγραμματικών μας θέσεων και προτάσεων στην κατεύθυνση της ριζικής αναμόρφωσης και αναβάθμισης του ΕΣΥ, στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός αξιόπιστου δικτύου πρωτοβάθμιας φροντίδας και περίθαλψης αλλά και ενός συνολικά αξιόπιστου συστήματος υγείας ώστε ο κάθε πολίτης που ζει και εργάζεται σε αυτήν την χώρα να έχει την δυνατότητα πρόσβασης σε ποιοτικές υπηρεσίες Υγείας.
Πρέπει να σας πω ότι για μας είναι πάρα πολύ σημαντικό το γεγονός ότι σε κάθε Δημόσιο Νοσοκομείο υπάρχουν τεράστια κενά σε οργανικές θέσεις. Θέλω να τονίσω, επειδή τις τελευταίες μέρες βλέπουμε απαράδεκτες γενικεύσεις ότι τα Δημόσια Νοσοκομεία είναι χώροι κοινωνικής προσφοράς, ότι σε αυτούς εδώ τους χώρους χιλιάδες, εκατοντάδες εργαζόμενοι στερούνται τα ρεπό τους, στερούνται τις άδειές τους, δεν πληρώνονται υπερωρίες και το κάνουν αυτό γιατί θέλουν να προσφέρουν στο συνάνθρωπό τους. Κι είναι απαράδεκτο κάποιοι να μιλάνε γενικά για τα Νοσοκομεία, χαρακτηρίζοντάς τα ως άντρα της διαφθοράς.
Βεβαίως υπάρχουν εστίες διαφθοράς και κανείς αυτό πρέπει να το εντοπίσει στους διορισμένους διοικητές και managers από τα δυο κόμματα εξουσίας που εναλλάσσονται, αλλά είναι απαράδεκτο κάποιοι να γενικεύουν. Είναι χώροι κοινωνικής προσφοράς, εκατοντάδες εργαζόμενοι δίνουν από το υστέρημα του χρόνου τους με έγνοια στον συνάνθρωπό τους.
Κριτική στον Παπανδρέου
Και δεν μπορεί ο κ. Παπανδρέου να υιοθετεί την άποψη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης που λέει ότι τα Δημόσια Νοσοκομεία είναι άντρα διαφθοράς. Και δεν μπορούν τα δυο κόμματα εξουσίας να μιλάνε για διαφθορά όταν επί 1,5 χρόνο όλη η ελληνική κοινωνία μάθαινε έκπληκτη τις αποκαλύψεις από το σκάνδαλο της Siemens. Αυτοί που έπαιρναν το 3% των μαύρων ταμείων της Siemens από τα κομματικά τους ταμεία, δεν μπορούν να γενικεύουν και να μιλάνε για διαφθορά.
Όπως επίσης δεν μπορεί και να υιοθετείται η άποψη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ότι τα δημόσια νοσοκομεία στην χώρα μας δουλεύουν με κόστος 30% παραπάνω. Δηλαδή οι δαπάνες για την Δημόσια Υγεία είναι υπερβολικές;
Αυτό θέλουν να μας πούνε; Είναι υπερβολικές οι δαπάνες για την δημόσια υγεία τη στιγμή που έχουμε φτάσει στο σημείο το 57% των δαπανών για την Υγεία να είναι ιδιωτικές δαπάνες. Το 57% όταν στις αρχές του '80 του '81 ήταν σε μονοψήφια νούμερα. Η χώρα μας είναι 56η στον κόσμο σε δαπάνες για την Υγεία. Πάνω από 25.000 κενές οργανικές θέσεις νοσηλευτών. Πάνω από 4.500 κενές οργανικές θέσεις γιατρών.
Και βεβαίως σε αυτούς εδώ τους χώρους είδαμε τα φαινόμενα του εργασιακού μεσαίωνα, της εργασιακής εκμετάλλευσης, τα φαινόμενα των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων σε όλους τους ορόφους, θα δείτε εργαζόμενους με stage -ακόμα και γιατρούς- κι αν πάμε λίγο πιο χαμηλά, στην σίτιση στα μαγειρεία, στην φύλαξη, στην καθαριότητα Στη σίτιση, στα μαγειρεία, στην καθαριότητα εκεί θα δούμε εργαζόμενους ενοικιαζόμενους, με υπεργολαβικές εταιρίες.
Αντί το δημόσιο να έχει την έγνοια και την ευθύνη να κάνει προσλήψεις, γιατί αυτές οι ανάγκες είναι πάγιες και διαρκείς, δίνει σε εργολάβους τη δυνατότητα με έναν νόμο που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ το 2001 -λέει ότι θα το αναμορφώσει ο κ. Παπανδρέου αλλά δεν λέει ότι θα τον καταργήσει. Και βεβαίως, νόμοι τους οποίους διεύρυνε και ενίσχυσε η διακυβέρνηση της ΝΔ και είδαμε το φαινόμενο της Κούνεβα. Το ανατριχιαστικό αυτό φαινόμενο.
Και, βεβαίως, είδαμε από την άλλη πλευρά το άλλο πρόσωπο, ανθρώπων με αλληλεγγύη, γιατρών που σπεύσανε από την πρώτη στιγμή και νοσήλευσαν την Κ. Κούνεβα σε αυτό το νοσοκομείο και τις έδωσαν ότι καλύτερο μπορούσαν να τις δώσουν για να προσπαθήσει να σταθεί όρθια στα πόδια της.
Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα. Δεν πρέπει να ωραιοποιούμε τα πράγματα, ούτε να καταστροφολογούμε. Διότι και τα δυο μεγάλα κόμματα δίνουν μια μάχη εντυπώσεων. Ο πρωθυπουργός στην πραγματικότητα εμφανίζεται με το μαστίγιο λέγοντάς μας ότι δεν μπορεί να δώσει ούτε δεκάρα για τις κοινωνικές δαπάνες, για αυξήσεις μισθών και συντάξεων και ο Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, επιτρέψτε μου να σας πω, κρατάει κρυφά χαρτιά, δεν ανοίγει τα χαρτιά του και όταν τα ανοίγει, όλοι εμείς που προσδοκάμε μια ριζική αλλαγή στην πορεία της χώρας αισθανόμαστε πολύ δυσάρεστα.
Και τα λέω αυτά διότι έτσι όπως πάνε τα πράγματα, μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές, θα έχει απολυθεί η μισή Ελλάδα. Κοιτάξτε μονάχα χθες, την μέρα που συζητάγαμε όλες οι πολιτικές δυνάμεις σε εθνικό δίκτυο, η Ασπίς Πρόνοια βάρεσε κανόνι και οι 700 εργαζόμενοι βρέθηκαν στον δρόμο. Την ίδια στιγμή, καταγγέλθηκε η σύμβαση στο Πολεμικό Ναυτικό και στην Γερμανική Thyssen Krupp, που αγόρασε έναντι πινακίου φακής τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και 1500 εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο.
Τρόποι αντιμετώπισης της κρίσης
Και βεβαίως αν σε όλα αυτά συμπεριλάβουμε τη δραματική κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν δύο τρόποι αντιμετώπισης της κρίσης. Ο ένας είναι αυτός που προτείνει η Αριστερά, με ενίσχυση της απασχόλησης, με νέες θέσεις εργασίας, ιδιαίτερα στο χώρο της υγείας, της παιδείας και της κοινωνικής πρόνοιας, με αύξηση των μισθών και των συντάξεων, ώστε να τονωθεί η οικονομία. Και οπ άλλος δρόμος είναι αυτός που προτείνουν φανερά ο κ. Καραμανλής. Αισχυντηλά ο Κ. Παπανδρέου και είναι ο δρόμος που λέει να κρατήσουν τα κέρδη τους οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι τράπεζες, όλοι όσοι επενδύουν στον ιδιωτικό τομέα στο χώρο της υγείας -και είναι πολλοί και θησαυρίζουν- και η κοινωνία θα δούμε τι θα γίνει την επόμενη μέρα.
Το μάθημα πάντως απ΄ αυτή την ιστορία της ΑΣΠΙΣ Πρόνοια είναι ότι η κοινωνική ασφάλιση όπως και οι κοινωνικές υπηρεσίες, το κράτος πρόνοιας, η υγεία είναι πολύ σοβαρά πράγματα για να τα εμπιστευόμαστε εξ ολοκλήρου στην αγορά.
Και θα ήθελα να κλείσω με αυτό. Χθες το βράδυ με ρώτησε κάποιος δημοσιογράφος, τι θα γίνει με τις διαδηλώσεις και τους διαδηλωτές που μας ενοχλούν στο κέντρο της Αθήνας. Αυτό που είπαν σε μένα χθες, ας πάνε να το πουν σήμερα σ΄αυτούς τους 700 ανθρώπους, 50, 55, 60 χρονών, στο Μαρούσι, που έχουν χάσει τη δουλειά τους. Να το πουν σ΄ αυτούς τους ανθρώπους. Μην διαδηλώνετε. Μην αντιδράτε. Όχι σ΄ εμένα. Σ΄ αυτούς να το πουν. Κι ας απευθύνουν αυτή την έκκληση σήμερα οι δύο μονομάχοι το βράδυ από την τηλεόραση σ΄ αυτούς τους ανθρώπους. Ας τους πουν να μην διαδηλώσουν.
Έρχονται δύσκολες μέρες, αλλά η κοινωνία θα αντιδράσει με αξιοπρέπεια και περηφάνια, όπως με αξιοπρέπεια και περηφάνια όλο το προηγούμενο διάστημα και τώρα νοσηλευτικό προσωπικό, ιατρικό προσωπικό δίνει μάχη για να κρατήσει αυτό το εργοστάσιο που λέγεται «Ευαγγελισμός» όρθιο και να μην καταρρεύσει


ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
Έγινε ό,τι ήταν φυσιολογικό να γίνει
http://www.apogevmatini.gr/?p=45428

Γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Τα περίφημα debates επιβεβαίωσαν αυτά που ξέραμε. Όχι επειδή δεν έγιναν σκληρές ερωτήσεις, ούτε επειδή οι πολιτικοί δεν ήξεραν τις απαντήσεις. Απλώς, επειδή οι πολιτικοί αρνούνταν να απαντήσουν σε ό,τι χρειαζόταν συγκεκριμένη απάντηση και οι δημοσιογράφοι δεν μπορούσαν να τους «στριμώξουν» με ερωτήματα που θα ξέφευγαν από το «πολιτικά ορθό». Άλλωστε, δεν τους ρωτούσε ούτε η Οριάνα Φαλάτσι, ούτε ο Λάρι Κινγκ. Οι ερωτήσεις ήταν ή δοσμένες ή προσχεδιασμένες από τους ίδιους, όσο καταλληλότερα καθένας μπορούσε.
Άλλωστε -για να είμαστε δίκαιοι-, όταν ρωτάς για δυσαρμονίες στο κόμμα κάθε αρχηγού και σου απαντά για την οικονομία της Ιαπωνίας (!), δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή ενημέρωση.
Οι τακτικές των αρχηγών πολυπαιγμένες και βαρετές. Απαντούσαν στα δύσκολα, άλλ’ αντ’ άλλων. Τοποθετούνταν με βάση τη δεδομένη κομματική τους κασέτα και αλληλοερωτούνταν γι’ αυτά που ήξεραν ότι ο αντίπαλος ποτέ δεν απαντά, αν η απάντηση δεν είναι προεκλογικά σκόπιμη.
Φυσικά υπήρξαν διαφορές στην ικανότητα διαχείρισης του λόγου, σε ειλικρίνεια επί δεδομένων θέσεων, ή σε ικανότητα προσέγγισης κοινωνικών μερίδων, κυρίως από αρχηγούς κομμάτων που δεν πρόκειται να κληθούν σαν εξουσία να λάβουν αποφάσεις.
Έτσι, καταναλώθηκαν πολλές ώρες από πολίτες του καναπέ για να πάρουν τη δόση τους από την ίδια ψηφοτρόπο ουσία, που χορηγεί ο ίδιος, κάθε φορά, πολιτικός.
Η τηλεοπτική Δημοκρατία ξαναθριάμβευσε, επειδή η άλλη, η ιδεατή Δημοκρατία των ίσων ευκαιριών και των ίσων υποχρεώσεων, ουδέποτε υπήρξε και ουδέποτε θα υπάρξει.
Προσπαθούν πολλοί, υπό την επήρεια του ναρκωτικού της «ενημέρωσης» και του «πολιτικού λόγου», να αναζητήσουν ευθύνες σε δημοσιογράφους, ή σε πολιτικούς.
Και παρότι κάποιοι και έξυπνοι και καλλιεργημένοι είναι, το ισχυρό ντοπάρισμα που έχουν υποστεί δεν τους αφήνει να δουν ότι έχουμε άριστους δημοσιογράφους και άριστους πολιτικούς για τη φύση και τους κανόνες του αθλήματος στο οποίο ανταγωνίζονται.
Πρέπει να ικανοποιήσουν σύνολα ατόμων εξαρτημένων από τις ψηφοτρόπους ουσίες μιας τηλεοπτικής δημοκρατίας, όπου σημασία δεν έχει τι προσφέρεις, αλλά πώς το επικοινωνείς. Αυτό συμβαίνει και στο μάρκετιγκ της Αγοράς και στο μάρκετιγκ της Πολιτικής.
Αν οι συνθήκες είναι δύσκολες, αρκεί να προσφέρεις στο λαό ευκολομάσητες «λύσεις». Οι απαραίτητες λύσεις έχουν κόστος για κάθε καλομαθημένο πολίτη και δεν είναι αποδεκτές.
Άλλωστε, και αυτοί που αναζητούν στα λόγια τα καλύτερα, αρνούνται να δεχτούν τα δυσκολότερα.


http://dosepasa.wordpress.com/
Η “πάσα” θα παρουσιάζει γραπτές παρεμβάσεις υποψηφίων βουλευτών της Αριστεράς επί των ερωτήσεων που τέθηκαν, μέχρι και τις εκλογές, σε σειρά δημοσιεύσεων που εμφανίζονται σύμφωνα με τον χρόνο παραλαβής των κειμένων. Οι ίδιες παρεμβάσεις αναρτώνται και τις ειδικές σελίδες κάτω από αυτή με τίτλο “Υποψήφιοι για τον ΣΥΡΙΖΑ”, στην οποία θα παρουσιαστούν συνοπτικά τα αποτελέσματα του σχολιασμού σας καθώς και τα ονόματα όλων των υποψηφίων που δεν απάντησαν.

Από τον σ. Κώστα Αθανασίου λάβαμε την την πιο κάτω παρέμβαση του για τα ερωτήματα που τέθηκαν στην πάσα
1.Νομίζω πως η θεσμική παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή δεν πρέπει και δεν μπορεί να διαχωρίζεται από τη δράση του στα κοινωνικά κινήματα. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ έτσι κι αλλιώς συμμετέχει ή και πρωτοστατεί στο αντιρατσιστικό, στο αντιπαγκοσμιοποιητικό, στο οικολογικό, στο διεθνιστικό κίνημα, καθώς και στο κίνημα για την υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Με αυτή την έννοια, κάθε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που θα εκλεγεί στη νέα βουλή, όπως και η κοινοβουλευτική ομάδα στο σύνολό της, δεν μπορεί παρά να αποτελεί ένα «ηχείο» που θα μεταφέρει μέσα στην αίθουσα του κοινοβουλίου τη φωνή όσων αγωνίζονται και διαδηλώνουν έξω από αυτή την αίθουσα ενάντια στη φτώχια, ενάντια στην ανεργία, ενάντια στο ρατσισμό, ενάντια στον εθνικισμό, ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος και των ζωών μας. Με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να μεταφέρει στη βουλή τον αέρα τον οποίο αναπνέει η ριζοσπαστική Αριστερά: τον αέρα των κοινωνικών κινημάτων και των αγώνων.

2. Είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αδίκησε και πλήγωσε τον κόσμο του. Μάλιστα, πιστεύω ότι το γεγονός ότι στην πρόσφατη κρίση δεν υπήρχαν συγκροτημένες διαδικασίες για να εκφραστεί αυτός ο κόσμος της βάσης, και ιδιαίτερα όσοι/ες δεν ανήκουν σε συνιστώσες, αποτελεί μία από τις αιτίες της κρίσης αυτής.
Ως ΡΟΖΑ, πιστεύουμε πως η Οργανωτική Συνδιάσκεψη, που θα πραγματοποιηθεί λίγο μετά τις εκλογές, αποτελεί τη μεγάλη ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι στο χέρι μας εκεί να αποφασίσουμε ριζικές αλλαγές στις δομές και τις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ στις οποίες επιτέλους να εκφράζονται όλα τα μέλη του. Αυτό είναι ένα στοίχημα όλων, του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά. Δηλαδή το ζήτημα της οργανωτικής δομής και διαδικασίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν λύνεται με το να «παρθούν κάποιες πρόνοιες για τους ανένταχτους», αλλά είναι ένα ζήτημα που (οφείλει να) απασχολήσει τους πάντες εξίσου. Είναι προφανές πια ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα συστατικά του στοιχεία δεν αλλάξουν, κινδυνεύουν να χαθούν.
Βέβαια, σε αυτή τη διαδικασία πρέπει να συνυπολογιστούν πολλές παράμετροι, καθώς το πρόβλημα δεν λύνεται με άλμα στο κενό, που θα αφήνει πίσω του όσους «δεν ακολουθούν». Οι ιδιαιτερότητες του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικού φορέα είναι πολλές, οπότε θα χρειαστεί ίσως να λυθούν δύσκολα σταυρόλεξα, με έναν βασικό γνώμονα όμως: έχει έρθει πια η ώρα να οργανωθεί και να ακουστεί η βάση του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο η εντός όσο και η εκτός συνιστωσών.
Από την σ. Ρένα Δούρου λάβαμε το ακόλουθο μήνυμα επί των ερωτημάτων που διατυπώθηκαν στο blog της πάσας:
Για τον ΣΥΡΙΖΑ
Αυτή τη στιγμή δίνουμε τη μάχη της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης στη σειρά με εκείνες τις μάχες που δώσαμε στο κοντινό παρελθόν από την Καβάλα εώς την Κρήτη. Λέω κοντινό παρελθόν γιατί στις 5 Οκτωβρίου κι ανεξάρτητα από την έκβαση της εκλογικής μάχης έχουμε μπροστά μας την πιο ουσιαστική μάχη εκείνη που χάσαμε στο άμεσο παρελθόν: τη μάχη για τη δημοκρατική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ.
Είμαι από εκείνους κι εκείνες που και δημόσια έχω πει ότι η περιπέτεια στην οποία μπήκαμε -τουλάχιστον τα μέλη- ήταν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Κι εξηγούμαι: η εκλογική μας συμμαχία μπολιάστηκε με κοινή δράση και έγιναν προσπάθειες να στερεωθεί σε αυτήν. Όμως τούτο έχει κοντά ποδάρια και φάνηκε αυτό το μακρύ καλοκαίρι των συνεδριάσεων. Ούτως ή άλλως προυπήρξαν πολλοί μήνες με παντελή απουσία κοινής δράσης αλλά ατελειώτων ωρών συνεδριάσεων. Η κοινή δράση είναι σημαντική προυπόθεση όσμωσης αλλά απαιτούνται εξίσου κι κοινοί στόχοι και προτάγματα. Οι συσχετισμοί που περιορίζονται στην εναλλαγή ρόλων συντονιστών δεν μπορεί να πάνε την ιστορία της ενότητας της αριστεράς πολύ μακριά. Και τούτο φάνηκε με οδυνηρό τρόπο για όλους μας.
Κλίναμε το ουσιαστικό ενότητα σε όλες τις πτώσεις μπολιασμένο με ό,τι πιο μεταφυσικό, συνυπογράψαμε βασανιστικά στόχους και τυπώσαμε διάφορα φυλλάδια…και μετά ήρθαν οι μέλισσες.
Η ενότητα της αριστεράς πρέπει να αφορά πρωτίστως τα μέλη της και όσους ευαγγελίζεται ότι προασπίζει. αλλά κανείς δεν προασπίζει το δίκιο των εργαζομένων, των νέων, των μεταναστών, των συνταξιούχων…(μπορείτε να συνεχίσετε με όσες γενικές θέλετε) όσες φορές κι αν το γράψει ή το εκφωνήσει από το δημόσιο βήμα της τηλεόρασης, αν προηγουμένως δεν εχει κατορθώσει να δημιουργήσει μία τοπική συριζα τα τελευταία 5 χρόνια.
Για τα παραπάνω και για τόσα ακόμη στις 5 Οκτωβρίου έχουμε να δώσουμε μάχη, όχι ως υποψήφιοι κι υποψήφιες αλλά ως μέλη που δεν λειτουργούμε σαν τους καφενόβιους, οι οποίοι αρέσκονται στις κουβέντες τύπου «όλοι ίδιοι είναι», αλλά συνεχίζουν να ψηφίζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Με το τελευταίο εννοώ ότι εάν εκχωρούμε με ευκολία σε διάφορους τασάρχες και συνιστωσιάρχες τη δική μας βούληση τότε δεν πρέπει να παραπονούμαστε για την έλλειψη δημοκρατίας εντός του εγχειρήματος συνολικά.
Στις 5 Οκτωβρίου θα πρέπει όλοι κι όλες μας να λειτουργήσουμε ως μέλη και όχι ως οπαδοί συνιστωσών και τάσεων…για να γίνουμε μέλη.
Σύντομο Βιογραφικό της σ. Ρένας:
Υποψήφια με το ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθηνών στις βουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009.
Η Ρένα Δούρου γεννήθηκε στην Αθήνα και κατοικεί στο Αιγάλεω. Είναι 35 ετών. Αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1997. Συνέχισε τις σπουδές της στη Γαλλία, την Τουρκία και την Αγγλία. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στις Πολιτικές Επιστήμες. Μιλάει τέσσερις ξένες γλώσσες και έχει αρκετές δημοσιεύσεις στον ελληνικό και ξένο τύπο. Είναι συγγραφέας του βιβλίου «Η Απόλαυση του Εθνικισμού», Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις, 2007, ενώ έχει συμπράξει και σε διάφορα συλλογικά έργα σχετικά
με την πολιτική και τα διεθνή. Ως φοιτήτρια συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και εκλέχθηκε και τα τέσσερα έτη της φοίτησής της στο Διοικητικό συμβούλιο της σχολής. Οργανωμένη στην Νεολαία του Συνασπισμού από το 1996, υπήρξε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της νεολαίας. Σήμερα είναι μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων του Συνασπισμού. Δραστηριοποιείται στο κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης από τις γραμμές του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. Εργάζεται ως σύμβουλος εκδόσεων. Υποψήφια Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Αθήνας το 2007.

Η σ. Νάντια Βαλαβάνη απαντώντας στα ερωτήματα που έχουν προταθεί στο blog της ΠΑΣΑς, μας έστειλε το πιο κάτω κείμενο :
Απαντήσεις στις ερωτήσεις του dosepasa.wordpress.com

1. Τίνος κινήματος πολιτών, στο οποίο μετέχετε ενεργά, θα μεταφέρετε στη βουλή τα αιτήματα όταν εκλεγείτε;

Δε μου έχει ζητηθεί ποτέ να κάνω έναν τέτοιου είδος απολογισμό, που πέρα απ’ όλα τ’ άλλα συμπεριλαμβάνει μαζεμένα και πολλά «εγώ» σε σχέση με την ατομική στάση και δράση.
Εντάχθηκα στο μαζικό και στο παράνομο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα τον Γενάρη του 1973, πριν ακόμα γίνω φοιτήτρια. Συμμετείχα σε όλο το μαζικό κίνημα της περιόδου (διαδηλώσεις στους δρόμους, συνελεύσεις στα σκαλάκια της Νομικής και στην αυλή του Πολυτεχνείου, πρώτη και δεύτερη κατάληψη της Νομικής, συγκεντρώσεις υπογραφών για να γυρίσουν οι στρατευμένοι φοιτητές, μάχη για το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου το καλοκαίρι. Έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις το Σεπτέμβριο του 1973 κι έτσι έζησα τις συνελεύσεις των φοιτητών της ΑΣΟΕΕ τον Οκτώβρη και στη συνέχεια την εξέγερση του Πολυτεχνείου ως πρωτοετής. Πιάστηκα το Φλεβάρη του 1974, πέρασα μια 5μηνη ανάκριση σε συνθήκες απομόνωσης στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών και παραπέμφθηκα στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών για να δικαστώ τον Σεπτέμβρη με κύρια κατηγορία, πέρα από το ότι ανήκα στην Αντι-ΕΦΕΕ και την ΚΝΕ, ότι ήμουν επικεφαλής της ομάδας η οποία «έκαψε και κατέστρεψε το κτίριο του Πολυτεχνείου». Η δίκη δεν έγινε ποτέ λόγω της κατάρρευσης της χούντας κι έτσι αφέθηκα ελεύθερη από τις Φυλακές Κορυδαλλού στις 26 Ιουλίου 1973. Ήμουν Αντιπρόεδρος του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών ΑΣΟΕΕ, συμμετείχα στο ιδρυτικό συνέδριο της ΕΦΕΕ και εκλέχτηκα στο πρώτο Εθνικό Συμβούλιο της (Ιούνιος 1975).
Μετά από πολλά χρόνια, για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστήμιου, βρέθηκα και πάλι στους δρόμους τις Πέμπτες του 2006 μαζί με τους φοιτητές, μαθητές, καθηγητές και γονείς που μάχονταν για το άρθρο 16. Το άρθρο μου του 1977 στο Βήμα (υπάρχει στο μπλογκ μου) «Σκέψεις για το φοιτητικό κίνημα 1974-2007» γράφτηκε μετά από έρευνα, έχοντας προσωπική εμπειρία και συμμετοχή στο κίνημα μόνο κατά τα δύο πρώτα (1973-75) και τα δύο τελευταία χρόνια (2006-07), αυτής της περιόδου. Πιστεύω, ωστόσο, παίρνοντας υπόψη και τη συζήτηση που καταγράφτηκε στο INDYMEDIA μετά τη δημοσίευση του, ότι προσεγγίζει τις πραγματικές δυνατότητες, ανάγκες και προβλήματα του κινήματος.
Η εμπειρία της ανάκρισης αποτελεί για οποιονδήποτε την έχει περάσει το δυνατότερο ερέθισμα για να ευαισθητοποιηθεί σε θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων, συνθηκών ανάκρισης και κράτησης. Κατά τη 10ετία του ’70 και του ’80 πήρα μέρος ως εκπρόσωπος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ σε αποστολές συμπαράστασης σε παράνομα κομμουνιστικά κόμματα και διωκόμενους αγωνιστές, μεταξύ των οποίων και στη δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο της Άγκυρας, που κατάληξε στην αθώωση των νεαρών Ελλήνων που είχαν σηκώσει πανώ συμπαράστασης σε δίκη της Ντεβ-Γιολ.
Το 1992-1993 υπήρξα μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εξορισθέντων και Φυλακισθέντων της Αντίστασης, ενώ το ίδιο διάστημα και για περίπου 4 χρόνια ήμουν ενεργό μέλος της Επιτροπής Γυναικών της Διεθνούς Αμνηστίας και συμμετείχα σε όλη τη δουλειά της Επιτροπής για την απελευθέρωση γυναικών πολιτικών κρατούμενων σε όλο τον κόσμο (αλληλογραφία και συγκέντρωση πόρων, ενώ με δική μου πρωτοβουλία οργανώσαμε εκδήλωση για το καθεστώς και τις γυναίκες κρατούμενες στο Μιανμάρ, καθώς και τη μοναδική Ημερίδα τέτοιου είδους, για τις γυναίκες στην ανάκριση και στις φυλακές στην Ελλάδα, που έχει οργανώσει η Διεθνής Αμνηστία στην Αθήνα.
Η ποιητική, πεζογραφική, μεταφραστική και επιστημονική μου παραγωγή (κυρίως έρευνα για το έργο του Μπρεχτ) ήταν από τα 16 μου («Η μπαλάντα του ανατομείου», πρώτη δημοσίευση, μαθήτρια στη δικτατορία, στο Διήγημα ’71 του Κάλβου) προσανατολισμένη στη σχέση τέχνης και κοινωνίας. Το διδακτορικό με το οποίο ασχολούμαι τα τελευταία χρόνια έχει σχέση με το ρόλο του θεάτρου ως παράγοντα στην πάλη για την κοινωνική αλλαγή. Οι τρεις παραστάσεις λόγου, μουσικής και Video-art που σχεδίασα, έγραψα και ανέβασα μέσα στην τελευταία τριετία σε συνεργασία με σημαντικούς καλλιτέχνες και εξαιρετικούς νεαρούς ερασιτέχνες μουσικούς και ηθοποιούς είναι σ’ αυτή την κατεύθυνση. Η προσπάθεια που έγινε ώστε η πιο «ευέλικτη» από τις τρεις, Έρευνα για το αν ο άνθρωπος τον άνθρωπο βοηθά, να παιχτεί σε δεκάδες γειτονιές της Αθήνας μέσα σ’ αυτή την τριετία συνδέεται με την αντίληψη μου ότι χρειάζεται να δημιουργηθεί ξανά ένα σοβαρό πολιτιστικό κίνημα συνδεμένο με τους χώρους που οι άνθρωποι ζουν, δουλεύουν και σπουδάζουν, φορέας αντικονφορμιστικών και δημιουργικών ιδεών – μια «επαναφορά» της αριστερής διανόησης στον αστερισμό των εργαζόμενων και αγωνιζόμενων ανθρώπων.
Από τις εκλογές του 2007, δεσμευμένη από προεκλογικές «υποσχέσεις» για την ενίσχυση σοβαρών αγωνιστικών στόχων, πριν απ’ όλα σε σχέση με το περιβάλλον, αλλά και με την εξάντληση της γεωργίας στην Κρήτη, βοήθησα κατά περιόδους στα σοβαρότερα τέτοια μέτωπα στο νησί το υπάρχον κίνημα – ή και για την ανάπτυξη αγωνιστικών κινήσεων (Τοπλού, Διακομετακομιστικός Σταθμός στο Τυμπάκι, Αποσελέμης, λατομεία στην περιοχή Νατούρα του Βαχού Βιάννου, λατομική ζώνη στις Γούρνες, όροι πραγματοποίησης του αεροδρόμιου στο Καστέλι, πρώην αμερικάνικη βάση των Γουρνών, δυνατότητες εναλλακτικής ανάπτυξης των Ζωνιανών, βιολογικοί καλλιεργητές, μικροί αγρότες και κτηνοτρόφοι κλπ). Στην Αττική συμμετείχα σε όλες τις κινητοποιήσεις του Δήμου Ελληνικού, όπως και η τοπική μου συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ, για την απελευθέρωση της παραλίας, για τη δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου στο Αεροδρόμιο Ελληνικού και για να μη διαλυθεί ότι έχει απομείνει στον Υμηττό από τους νέους αυτοκινητόδρομους.
Απ’ ότι θα καταλάβατε και για την περίπτωση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης μιας ενωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς, είμαι οπαδός του στίχου του Μπρεχτ για τη «σωστή σκέψη»: «Σκεφτόταν μέσα από άλλους και πολλοί άλλοι σκέφτονταν μέσα απ’ αυτόν. Αυτή είναι η σωστή σκέψη.»



2. Τι θέση έχετε για τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ομοσπονδιακό κόμμα μελών με δικαιώματα, όπου τα μέλη θα συναποφασίζουν και δε θα είναι παθητικοί δέκτες αποφάσεων όπως σήμερα;
Πίστευα πάντα ότι τα ζητήματα που τίθενται κάθε φορά στο πλαίσιο της πολιτικής πάλης δε μπορεί να έχουν παρά συγκεκριμένες λύσεις ανάλογα με τη συγκεκριμένη κατάσταση.
Εντάχθηκα στο ΣΥΡΙΖΑ ως ανένταχτη παραμονές των εκλογών του 2007, πιστεύοντας ότι πλάι στις συνιστώσες του υπάρχουν μερικές δεκάδες άνθρωποι σαν και μένα σε όλη την Ελλάδα, όλοι λίγο-πολύ μεταξύ μας γνωστοί. Τη μεθεπομένη των εκλογών δημοσιεύτηκε σε όλες τις εφημερίδες του Ηρακλείου μια δήλωση μου τριών παραγράφων. Στην πρώτη ευχαριστούσα αυτούς που μας ψήφισαν για την αποφασιστική ενίσχυση του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ και διατύπωνα την πολιτική σημασία αυτού του αποτελέσματος για τους αγώνες και τα κινήματα στην πόλη και στην ύπαιθρο. Στην τρίτη διαβεβαίωνα ότι η ανάδειξη σε βουλευτή Ηρακλείου του Αλέκου Αλαβάνου θα αποτελέσει «τομή στα χρονικά κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης του νομού» (αυτό αποτελεί σήμερα, δυο χρόνια αργότερα, συνείδηση πολύ ευρύτερων κύκλων ανθρώπων από αυτούς που μας ψήφισαν τότε ή θα μας ψηφίσουν σήμερα). Στη μεσαία παράγραφο αναδείκνυα αυτό που για μένα είχε αποτελέσει τη συγκλονιστικότερη πολιτική εμπειρία και διαπίστωση των εκλογών του 2007, ένα καινούργιο φαινόμενο ανθρώπων που παρουσιάζονταν μόνοι τους κι έπαιρναν πάνω τους την εκλογική μάχη [για το οποίο, αν δεν κάνω λάθος, στο κείμενο αυτής της δήλωσης γίνεται γενικότερα η πρώτη, χρονολογικά, γραπτή αναφορά] και την ανάγκη να βρεθούν τρόποι ώστε ένα μεγάλο μέρος των «νέων» ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπούν σε ενεργό πολιτικό υποκείμενο της πάλης. Δήλωνα λοιπόν τότε:
«Στο σημερινό σημείο καμπής για τον τόπο και για το σύνολο των αριστερών δυνάμεων, θα πρέπει ν΄ αναζητήσουμε πλαίσια όχι μόνο αναφοράς, αλλά και συλλογικής έκφρασης για τους χιλιάδες νέους ψηφοφόρους της αριστεράς. Νέους στην ηλικία ή νέους στην επαφή με τις ιδέες και τις πολιτικές της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά και γι΄ αυτούς που δεκαετίες πριν περπατήσαμε τους δρόμους της αντίστασης και της πάλης και ξανασυναντηθήκαμε σήμερα ξανά χάρη και μέσω του ενωτικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Νέα πλαίσια δράσης πριν απ’ όλα μέσα στα κινήματα, αλλά όχι μόνο. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους αισθάνονται την ανάγκη να υπάρχουν και να δρουν ως πολιτικά υποκείμενα στην καθημερινή ζωή, κι όχι απλώς ως αριστεροί ψηφοφόροι. Οτιδήποτε καινούργιο στην αριστερά δε μπορεί να γεννηθεί χωρίς να βάλουν τη δική τους σφραγίδα. Μαζί τους θα πρέπει ν΄ αναζητήσουμε τις κατάλληλες μορφές και τρόπους γι΄ αυτό.»
Όπως φαίνεται διαχρονικά και από τα 6 άρθρα για το ΣΥΡΙΖΑ που δημοσιεύω στο μπλογκ μου, για μια μεγάλη περίοδο (αποκορύφωμα όλο το 2008) ήταν φανερό ότι αυτή η υπόθεση θα μπορούσε να προωθηθεί στην πράξη με τη δημιουργία, πριν απ’ όλα, «ΣΥΡΙΖΑ παντού», μια καινούργια κατάσταση που θα έθετε από μόνη της τις δικές της ανάγκες. Προσωπικά έκανα ότι μπορούσα γι΄ αυτό στην Κρήτη: Σύμφωνα με τις τεράστιες δυνατότητες που ανοίγονταν μπροστά μας, υλοποιώντας τις αποφάσεις της Πρώτης Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ (βλ. στ’ άρθρα μου για τον ΣΥΡΙΖΑ στο μπλογκ μου σχετικά με την πρωτοφανή εμπειρία από την προσπάθεια συγκρότησης συνελεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ σε χωριά που είχαμε πάρει λίγους ψήφους και την άνοιξη του 2008 εμφανίζονταν στο καθένα 20-25 άνθρωποι από το ΠΑΣΟΚ και σε ορισμένα και απ’ το ΚΚΕ και δήλωναν ότι αποτελούν την οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ στο χωριό τους). Το κύμα αυτοοργάνωσης, όμως, που σαν ανάγκη όσο και δυνατότητα διέτρεχε την Ελλάδα απ’ άκρη σε άκρη παραμερίστηκε συνειδητά από τις συνιστώσες που «διάβασαν» τη φοβερή δυναμική [την οποία δε χρειαζόταν να τη δούμε αποτυπωμένη στις δημοσκοπήσεις, καθώς τη ζούσαμε προσωποποιημένη σε συγκεκριμένους ανθρώπους, άντρες και γυναίκες με ονοματεπώνυμα, όσοι προσπαθήσαμε να προωθήσουμε τις αποφάσεις της Πρώτης Συνδιάσκεψης πριν ακόμα αυτές παρθούν] ως δυναμική και δυνατότητες για την καθεμιά χωριστά και όχι για το ίδιο το ενωτικό εγχείρημα. Σήμερα η βασική κατεύθυνση «ΣΥΡΙΖΑ παντού» πρέπει να παραμείνει ως κατευθυντήρια γραμμή (έστω και αν πλέον «κυνηγούμε» 2-3 ανθρώπους σε κάθε χώρο και βρεθούμε σε πολύ-πολύ λιγότερους χώρους). Είναι όμως προφανές ότι από καιρό δεν επαρκεί πλέον αυτή έτσι ώστε να μπορέσει να γίνει σήμερα, έστω και καθυστερημένα, αυτό που έθεσε η εμπειρία του 2007 ως ανάγκη: Να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους της πολιτικής δραστηριότητας από κάθε συνιστώσα χωριστά στον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ ως ενωτικό εγχείρημα και να υπάρξει η δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής στην παραγωγή πολιτικής, και όχι μόνο στη δράση στη βάση του – σε αυτούς που πριν απ’ όλα ΕΙΝΑΙ ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η θέση μου για το ΣΥΡΙΖΑ σήμερα συνοπτικά έχει ως εξής:
Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε και παραμένει η δυναμική ενός ενωτικού εγχειρήματος στο χώρο μιας πολυδιασπασμένης ελληνικής αριστεράς, και όχι η δημιουργία ενός ακόμα, δεύτερου ή τρίτου, αριστερού κόμματος. Είναι όμως φανερό ότι ένα ενωτικό σχήμα όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί απλά ως σχήμα πολιτικής συνεργασίας των συνιστωσών του: Στην πράξη πλέον βασίζεται σε πολύ σημαντικό βαθμό στη συμμετοχή ενός μεγάλου αριθμού ανένταχτων αγωνιστών της αριστεράς, στους οποίους ανήκω και εγώ.
Το πρώτο που χρειάζεται, λοιπόν, σήμερα είναι να δημιουργηθούν δημοκρατικές οργανωτικές δομές. Έτσι ώστε ένας ολόκληρος ανένταχτος κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ (απ’ τον οποίο ελάχιστοι έχουν συμμετάσχει στις κατά καιρούς πρωτοβουλίες ομάδων ανεντάχτων), αλλά και οι σύντροφοι, μέλη των συνιστωσών, να αποκτήσουν ουσιαστικά και αποφασιστικά δικαιώματα στη διαμόρφωση της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και στη σύνθεση των οργάνων του. Αυτό σημαίνει και κάρτα μέλους και εκλογή όλων των οργάνων από ευρύτερα αντιπροσωπευτικά σώματα σε μια προοπτική – ξεκινώντας από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη μετά τις εκλογές.
Το δεύτερο είναι να περάσει η πολιτική δραστηριότητα των συνιστωσών μέσα απ’ το ΣΥΡΙΖΑ, όπως και όλα τα μέλη τους, αντί να εμφανίζονται με «αντιπροσωπείες» στις τοπικές συνελεύσεις του. Αυτό το μέτρο ή στοιχείο μπορεί στην πράξη θα αποδειχτεί ίσως ο αποφασιστικότερος συντελεστής για την προώθηση των ενοποιητικών διαδικασιών του εγχειρήματος. Εκεί θα μπορέσει να καλλιεργηθεί στην πράξη αυτό που, όπως αποδείχτηκε, εξακολουθεί να μας τραυματίζει – η έλλειψη μιας βαθύτερης κουλτούρας συνεργασίας και ένα ουσιαστικότερα ανοιχτό μυαλό στη συζήτηση ανάμεσα στα διαφορετικά ιστορικά και νεότερα ρεύματα της αριστεράς, που συναπαρτίζουν το ΣΥΡΙΖΑ.
Τρίτον, το εγχείρημα θα πρέπει να είναι ανοιχτό στη συνεργασία με οποιαδήποτε άλλη αριστερή δύναμη, τουλάχιστο για όσο διάστημα το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς (ΚΚΕ και άλλες εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις) παραμένει εκτός. Αυτό δε μπορεί να γίνεται με όρους προσχώρησης στη δική μας οργανωτική δομή, αλλά μόνο στη βάση ισότιμης σχέσης.
Πριν απ’ όλα για τον παραπάνω λόγο θεωρώ ότι δεν πρέπει να αποβλέπουμε, τουλάχιστον για τα αμέσως επόμενα χρόνια, στη δημιουργία ενός πολυτασικού κόμματος, που έτσι κι αλλιώς από τη γέννηση του θα σημάνει το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ ως ενωτικού εγχειρήματος και τη μετατροπή του σ’ ένα κλειστό οργανωτικό και πολιτικό σχήμα. Τα προβλήματα από τα αποτελέσματα μιας τέτοιας λογικής τα βλέπουμε στον σημερινό ΣΥΝ.
Καθώς οδεύουμε σε δρόμους που δεν έχουν μέχρι σήμερα πατηθεί, επιχειρώντας να στήσουμε πρακτικά ένα πειραματικό πολιτικό εργαστήρι μέσα στην ίδια την κοινωνία και ιδιαίτερα εκεί που δίνονται τα ερεθίσματα για την αποτελεσματικότερη παραγωγή θεωρίας – μέσα στους αγώνες, στα κινήματα και στην πολιτική πάλη, η διεθνής εμπειρία, κι αυτή αραιή, είναι πολύτιμη. Θα πρέπει σήμερα να μελετήσουμε προσεκτικά την όλη εμπειρία του Μπλόκου και του Die Linke: Όχι μόνο την οργανωτική, αλλά και την πολιτική. Και να μην ξεχνούμε ότι οι οργανωτικές μορφές εξυπηρετούν τους πολιτικούς στόχους, και όχι το αντίθετο: Η οργάνωση υπάρχει χάριν της πολιτικής πάλης.
Η σ. Νάντια εγκαινίασε και το προσωπικό της blog στην διεύθυνση http://nantiabalabani.blogspot.com/ όπου θα βρείτε το βιογραφικό της και άλλες δημοσιεύσεις σχετικές με τον ΣΥΡΙΖΑ και την προοπτική του. Της ευχόμαστε καλή επιτυχία και καλή δύναμη.