SUNDAY TSAKTHAN 26 and 27 September 2009. 2ο μέρος. Της Κυριακής τα όνειρα ζουν πολλές φορές

Sunday Tsakthan, 26 & 27 September 2009
Β΄ Μέρος
Της Κυριακής τα όνειρα ζουν πολλές φορές

Ζώντας με τις εξαιρέσεις
Σήμερα είναι η τελευταία Κυριακή του πιο μελαγχολικού Σεπτέβρη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Η συννεφιά, ο μανιασμένος αέρας, η βροχή και η υγρασία (ακόμη και στην «ξερή» Ηλιούπολη το πρωί) ήταν τα χαρακτηριστικά του. Πάντοτε μου άρεσε αυτός ο μήνας (εξάλλου 29 Σεπτέμβρη ήρθα στον κόσμο πριν από…49 χρόνια), τότε πήγαινα πάντοτε διακοπές. Ούτε καύσωνες, ούτε πολύ κόσμο είχαν οι παραλίες και τα μέσα μεταφοράς, ήταν πιο χαμηλές οι τιμές στα ξενοδοχεία. Σεπτέμβρη κάνουμε τα καινούργια όνειρα και σχέδια (κάτι που μας έμεινε από όλα αυτά τα χρόνια στην εκπαίδευση). Ο φετινός ήταν η εξαίρεση. Μόνο που μάθαμε να ζούμε με τις εξαιρέσεις σε πολλούς τομείς του βίου μας που ήταν δύσκολες. Μάθαμε όμως να προσέχουμε τις κακοτοπιές των εξαιρέσεων, να νοιώθουμε πιο δυνατοί, να βλέπουμε τον ήλιο και τα αστέρια πίσω από τα σύννεφα όταν οι καλομαθημένοι στο κουκούλι του κανόνα που τους προστατεύει δεν τα βλέπουν. Κι όπως γράφει σήμερα στην Εποχή ο Περικλής Κοροβέσης, «στη δική μας Αριστερά δεν υπάρχουν μοιραία πράγματα, ούτε μοιραίοι άνθρωποι προχωρούμε συνειδητά έστω κι αν κάποτε αυτό είναι μέσα στη νύχτα».
«Δίνουμε τη μάχη ενωμένοι και με μεγάλη αυτοπεποίθηση»
Αυτό «δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας στη διακαναλική συνέντευξη Τύπου του κόμματος στο Ζάππειο». Σύμφωνα με την ανταπόκριση του www.tvxs.gr πρόσθεσε ότι όλο το προηγούμενο διάστημα το κόμμα ήταν παρόν σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα ασκώντας «σκληρή» και αποτελεσματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι το κόμμα δηλώνει παρών και προσπαθεί να φέρει στο επίκεντρο της συζήτησης την ξεχασμένη κοινωνία, κάνοντας αναφορά σε ανασφάλιστους εργαζόμενους, στα προγράμματα stage κ.λπ. Εξαπολύοντας επίθεση στα δύο μεγάλα κόμματα δήλωσε ότι η ΝΔ οδεύει προς μια εκλογική συντριβή και ζητά από τους πολίτες «ψήφο ομαδικής αυτοκτονίας» καθώς το αντίδοτο της στη φτώχεια είναι περισσότερη φτώχεια και περισσότερος πλούτος στους έχοντες και κατέχοντες. Αναφερόμενος στο ΠΑΣΟΚ, τόνισε ότι «ζητά από τους πολίτες λευκή επιταγή» για ένα πρόγραμμα που έχει τίτλο «θα τα δούμε μετά» και το κατηγόρησε ότι δεν λέει κουβέντα για την απασχόληση και την ανεργία. Επιπλέον αναρωτήθηκε ποια είναι η απόσταση μεταξύ σοσιαλισμού και βαρβαρότητας. Ερωτηθείς για ενδεχόμενο συνεργασίας με τον νικητή των εκλογών σημείωσε ότι η συνεργασία είναι ζήτημα προγραμματικών προϋποθέσεων και όχι αρχής και απάντησε καταφατικά ότι τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν προγράμματα που δεν είναι προς την κατεύθυνση της κοινωνίας και έως εκ τούτου δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία. Τέλος, κατηγόρησε την γενική γραμματέα του ΚΚΕ ότι αντί να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. «Καθημερινά η κ. Παπαρήγα αλλάζει στάση στον τρόπο που πολεμάει το ΣΥΝ».

Μια μουσική τις νύχτες με τυραννάει
Νύχτα μπορεί να θεωρηθεί το debate των πολιτικών αρχηγών, ειδικά αυτό μεταξύ Γιώργου και Κώστα, όσο και αν προσπαθούν να το εξωραΐσουν επικοινωνιολόγοι και αισθητικοί. Η εφημερίδα Το Άρθρο στο «Αρθροσκόπιο» της 4ης σελίδας έχει τίτλο σε ένα φωτοσχόλιο: Έγινε αρχηγός ο Τσίπρας». Τι εννοεί ο Αρθροσκόπος; «Τα οφέλη για τον Αλέξη Τσίπρα από την τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών δεν ήταν μόνο κομματικά ή παραταξιακά αλλά και προσωπικά. Μαθαίνω ότι στην Κουμουνδούρου πολλά στελέχη, διαφόρων τάσεων, λένε ότι “τώρα έγινε αρχηγός ο Αλέξης”. Με άλλα λόγια, αυτό που παραδέχονται όλοι ήταν ότι ο Αλέξης ήξερε τα θέματα, τα χειρίστηκε όλα με επάρκεια και παρά τη νεαρή ηλικία του, κατάφερε με το ντιμπέιτ να πλασαριστεί ως αρχηγός της αριστεράς». Στο δεύτερο φωτοσχόλιο ο τίτλος είναι «Χαμόγελα στην Κουμουνδούρου». Τι έγινε, ρε παιδιά, στο πολιτικό σας Παγκόσμιο Σύστημα Θεσιθεσίας δεν υπάρχει η οδός Βαλτετσίου; Αν είναι τόσο σκάρτο μπείτε στη διεύθυνση http://maps.google.com/ ή http://www.hellaspanorama.com/ . Στο σχόλιο τώρα: «Πρέπει να σας πω ότι στην Κουμουνδούρου χαμογελούν, έπειτα από πολύ καιρό. Μπορεί ακόμη να αγωνιούν για το αν θα μπουν στη Βουλή, αφού το 3% δεν έχει ακόμη κλειδώσει, παρά τις περί του αντιθέτου διαδόσεις “πράσινων παπαγαλακίων”, αλλά βλέπουν ότι η εικόνα τους και η κατάσταση στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφώς βελτιωμένη. Και μέσα σε όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί η εξαιρετική εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στην τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών, που φαίνεται ότι έδωσε αέρα στα πανιά του ΣΥΝ…» Τώρα αρχίζει κι ένας άλλος αγώνας για να μην κυριαρχήσει ξανά η νοοτροπία του αρχηγισμού, γιατί αρκετά υπέφερε ο πολιτικός αυτός χώρος από αρχηγούς και αρχηγίνες που συχνά άλλα σκέφτονται, άλλα λένε και, στο τέλος, άλλα κάνουν.

Κακή μέρα για ψάρεμα
Στο πολιτικό ρεπορτάζ του Άρθρου με τίτλο «Στο παρά πέντε πόλεμος στην αριστερά» ο Γιαννης Δάμελλος αναφέρεται σε σκληρό φραστικό επεισόδιο μεταξύ Τσίπρα και Παπαρήγα πριν από το ντιμπέιτ αλλά χωρίς κάποια λεπτομέρεια. Ωστόσο αναφέρεται στις μπαλκονάτες αντιπαραθέσεις μεταξύ τους στις λαϊκές συγκεντρώσεις. Ο Αλέξης είπε στη Χαλκίδα: «Η συντρόφισσα Παπαρήγα, που χθες θυμήθηκε να καλέσει τους αγωνιστές της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς να ψηφίσουν το κόμμα της, ξέχασε να πει ότι όλο το προηγούμενο διάστημα το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ βάδιζα τον μοναχικό αδιέξοδο δρόμο του χωριστά από κάθε κοινωνικό κίνημα που δεν ελέγχει. Και θεωρούσε οποιονδήποτε δεν είναι δικός του ως πράκτορα της αντίδρασης και δούρειο ίππο του νεοφιλελευθερισμού. Όχι, σύντροφοι του ΚΚΕ. Η ενότητα είναι εδώ, ίσως κάποτε με δυσκολία, αλλά προχωράει».

Κι όμως, από της ζωής τα μέρη ΔΕΝ χάθηκαν οι ποιητές
Στο Άρθρο η Αναστασία Αντωνοπούλου παρουσιάζει την παράσταση του Υπογείου του Θεάτρου Τέχνης που έχει τίτλο «Από της ζωής τα μέρη χάθηκαν οι ποιητές που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά. «Μια πραγματικά εμπνευσμένη ιδέα, υλοποιημένη από μια μοναδική ερμηνεύτρια, την Κάτια Γέρου, η οποία μέσα από ένα υπέροχο δραματουργικό ρεσιτάλ, ζωντανεύει αριστουργηματικά στιγμές του παγκόσμιου θεάτρου, με κοινό άξονα την παρουσίασή τους στο Θέατρο Τέχνης. Γιατί αυτό ακριβώς είναι το “Από της ζωής τα μέρη χάθηκαν οι ποιητές”. Αποσπάσματα και τραγούδια από θεατρικά έργα, που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το Θέατρο Τέχνης την περίοδο 1946-1960, μια από τις σημαντικότερες του θεάτρου και του Κάρολου Κουν.» Όσον αφορά την ιστορία του ελληνικού θεάτρου σας προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο του Πλάτωνα Μαυρομούστακου Το θέατρο στην Ελλάδα 1940-2000 Μια επισκόπηση (Αθήνα: Εκδ. Καστανιώτης, 2005).

Πολιτική και … κιμάς
Το Έθνος έχει ένθετο περιοδικό το Cookbook και σήμερα έχει «Αφιέρωμα στον Κιμά». Θέλει να μας αποκαλύψει τις προθέσεις του συγκροτηματάρχη και της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ απέναντι στην Αριστερά και ειδικότερα στο ΣΥΡΙΖΑ; Παραδείγματος χάριν, ο Ηλίας Μαρούτσης στο ρεπορτάζ του παρουσιάζει τους Νεοδημοκράτες να «ελπίζουν στο “μεγάλωμα” των μικρών στην κάλπη. Γράφει, λοιπόν, ο κύριος αυτός ότι «στο Μαξίμου τα χαμόγελα από το ντιμπέιτ ήταν περισσότερο για την πολύ καλή εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα και την έκπληξη Χρυσόγελου, παρά για την εμφάνιση του πρωθυπουργού. Για το ΚΚΕ «οι ελπίδες τους είναι σταθερές». Η Φώφη Γιωτάκη στο ρεπορτάζ για το ΠΑΣΟΚ γράφει ότι «το “κλειδί” για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να μη προσβάλουν τους ταλαντευόμενους μεταξύ Κουμουνδούρου και Ιπποκράτους. Θα θέσουν διλήμματα και την ανάγκη για ισχυρή αυτοδυναμία, προκειμένου να υπάρξει κατ’ αρχάς ανάσα στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και εν συνεχεία σχέδιο για την ανάταξη (σημ. tsakthan: εννοεί την «επανεκκίνηση» που είπε ο ΓΑΠ μιμούμενος το restart των Η/Υ;) της οικονομίας από μια “αποφασισμένη” κυβέρνηση χωρίς εμπόδια».

Νέα θεωρία από την Αλέκα Παπαρήγα
Η Αλέκα Παπαρήγα στη συνέντευξή της στον Παναγιώτη Τσούτσια πετάει το αμίμητο «Δεν είμαστε κόμμα διαμαρτυρίας, αλλά κόμμα που παλεύει για την υπεράσπιση των εργαζομένων από τη ληστρική εκμετάλλευση με πρόγραμμα και θέσεις που βελτιώνουν τη ζωή τους». Κάψτε συντρόφια τα πτυχία, σκίστε της θεωρίας τα βιβλία, γκρεμίστε τα σχολεία, για της Αλέκας τη σοφία. Και βεβαίως πηγαίνετε να μαζέψετε καφέ στην Κούβα πριν τον πιούν οι καπιτάλες, Συριζίτες διανοούμενοι κουφάλες. Περιμένω πώς και πώς το φίλο μου τον υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ το 2007 να γυρίσει από φαντάρος για να μου εξηγήσει τη νέα Αλέκια θεωρία περί πολιτικών κομμάτων. Και βεβαίως να μου εξηγήσει τη σημειολογία της φωτογραφίας, με την Αλέκα επελαύνουσα στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ με την τσάντα της Λακόστ.

Έχει ο καιρός γυρίσματα
Στο ρεπορτάζ του Έθνους για τον ΣΥΡΙΖΑ του Παναγιώτη Τσούτσια ο τίτλος είναι: «Πέρασε τον κάβο του ντιμπέιτ και “φουσκώνουν τα πανιά” του ΣΥΝ». Προσπερνάμε το ότι αναφέρεται μόνο ο ΣΥΝ στον τίτλο και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ και διαβάζουμε ότι «ο Αλέξης Τσίπρας είχε περάσει με επιτυχία το πρώτο κρίσιμο τεστ αλλά είχε καταφέρει να ανυψώσει το χαμένο ηθικό των μελών και στελεχών του κόμματος. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ ανηφόρισε προς την Αγία Παρασκευή έχοντας πίσω του κόμμα και συνιστώσες ΣΥΡΙΖΑ σε κατάσταση έκδηλης ανησυχίας.» Δεν ήταν, όμως, θέμα μόνο μιας καλής εμφάνισης αλλά αλλαγής μέρους της πολιτικής ατζέντας: «Αναφέρουν δε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την παρέμβαση-ερώτηση του κ. Τσίπρα προς τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή για τα προγράμματα stage και τη συζήτηση και σκληρή αντιπαράθεση που συνεχίζεται μια βδομάδα μετά μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τελικά, ο πολιτικός “καιρός” έχει γυρίσματα.»

Από νάιλον σημαία, πλαστική, μην περιμένεις προκοπή
Η κρίση του πολιτικο-κομματικού συστήματος δεν φαίνεται μόνο στα καθαρά πολιτικά στατιστικά μεγέθη (ποσοστά ψηφιζόντων και απεχόντων, αριθμός μελών κομμάτων ως προς το σύνολο του πληθυσμού, ικανοποιημένοι και δυσαρεστημένοι κλπ) αλλά και από την οικονομική κίνηση των κλάδων που σχετίζονται με τις ανάγκες της εκλογικής πελατείας. Στο Έθνος μιλά ο σημαιοκατασκευαστής Αλφρέντος Παπαδόπουλος και λέει ότι για τις σημαίες δεν υπάρχει «μεγάλο ενδιαφέρον για αυτές τις εκλογές». 60% κάτω είναι ο τζίρος στα συνήθη έξοδα του υποψήφιου, όσον αφορά τα τυπογραφεία. Εάν τα αστικά κόμματα βουλιάζουν όχι μόνο τα δημόσια ταμεία ή τις ΔΕΚΟ (ποιος πλήρωσε τα χρέη στην Ολυμπιακή για τις μετακινήσεις δεκάδων χιλιάδων ψηφοφόρων τώρα που τη χάρισαν στον Βγενόπουλο;) αλλά και την ιδιωτική οικονομία την οποία δοξάζουν, Προσθέτουν κι άλλους άνεργους και ημιαπασχολούμενους που δεν τους σώνουν ούτε τα παπανδρεϊκά stage.

Αφήστε τα όνειρά μας ήσυχα
«Τα όμορφα όνειρα είναι θέμα..,εκπαίδευσης» γράφει στο Έθνος ο Ανδρέας Κατσούλης. «Σύμφωνα με έρευνες, όσοι βλέπουν εφιάλτες θα έχουν πλέον τη δυνατότητα να αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για φανταστικές εικόνες, υποβάλλοντας τις φαντασιώσεις τους σε έναν έλεγχο πραγματικότητας». Αφήστε μας, ρε παιδιά, να ονειρευόμαστε έτσι όπως έρθουν κι όπως πάνε τα όνειρα, με την ψυχή μας και την καρδιά μας. Έλεος! Μέχρι και τα όνειρα θα μας ρυθμίσετε; Τα όνειρά μας είναι, εκτός των άλλων, οι εφιάλτες του συστήματος και της εξουσίας.


Άσπρο πουκάμισο φορώ και κόκκινο θα το βάψω
Στην άλλη μεγαλοφυλλάδα του συγκροτήματος, το Πρώτο Θέμα, που απροκάλυπτα πλέον διαφημίζει το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑ.Ο.Σ. (ο Άδωνις γράφει ότι το δικό του κόμμα είναι η πραγματική Νέα Δημοκρατία, υιοθετώντας γλώσσα Μ-Λ ΚΚΕ). Ο «χιουμορίστας» Αντώνης Πανούτσος του ήρθε να παρομοιάσει τον Αλέξη Τσίπρα με τον …Λεωνίδα Κύρκο: «Το μαύρο κουστούμι και το άσπρο πουκάμισο που φορούσε ο Τσίπρας είναι all the rage (σημ. tsakthan: «όλα τα λεφτά» ή «πολύ της μόδας») αλλά ο λόγος του ήταν επιστροφή στις ρίζες. Το κομμάτι που ο Αλέξης γυρνάει την Ελλάδα και συναντάει απολυμένους της Λάρκο, απελπισμένες νοσηλεύτριες και άνεργους νέους ήταν βγαλμένο από τις καλύτερες στιγμές του Λεωνίδα Κύρκου όταν απευθυνόταν στις χελώνες, στις λεσβίες, στους αριστερόχειρες και κάθε κατατρεγμένη μειοψηφία». Τώρα αυτό πώς να το εκλάβουμε; Θα περιοριστούμε να του επισημάνουμε ότι άλλο μειοψηφία και άλλο μειοψηφία.

Μα, τι πίνει και δε μας δίνει;
Στο ίδιο έντυπο συνεντευξιάζεται η Λιάνα Καννέλη από τον Μανόλη Γαλάνη.
«Ερώτηση: Θεωρείτε ότι η παρουσία και στην επόμενη Βουλή θα συμβάλει στην ενίσχυση της μεταπολίτευσης εξ αριστερών που ασκεί το κόμμα σας;
Απάντηση: Η αντιπολίτευση που ασκεί το ΚΚΕ τόσο εντός όσο και εκτός –κυρίως- ήταν, και θα είναι, ταξική, αταλάντευτα αντικαπιταλιστική, μαχητικά αντιιμπεριαλιστική και αφόρητα ρεαλιστική απέναντι στην κυρίαρχη αστική τάξη. Το ΚΚΕ δεν ετεροπροσδιορίζεται από τη δύναμη των άλλων κομμάτων, που ενίοτε βαθμολογεί την αίγλη τους με δοσομετρητή αντικομμουνισμού προσαρμοσμένο στις περιστάσεις». Συντρόφισσα, συγνώμη, αλλά και εκτός γραμμής είσαι γιατί η Αλέκα έκανε βήματα πίσω από τον αντικαπιταλισμό και ξαναλανσάρει την αντίθεση «μονοπώλια-λαός» και δεν έχεις πάρει χαμπάρι τις εξελίξεις στην πολιτική και την κοινωνική θεωρία από τη δεκαετία του ’50. Όταν λέω του 1950, κυριολεκτώ.

Once in a Lifetime
Ο ίδιος δημοσιογράφος παρουσιάζει συνέντευξη με τον Δημήτρη Παπαδημούλη.
«Ερώτηση: Θα στηρίξετε τη διαφαινόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;
Απάντηση: Ο ΣΥΡΙΖΑ στη νέα Βουλή θα ελέγχει ότι θα τηρηθούν οι όποιες θετικές δεσμεύσεις και θα αντιστέκεται σε αρνητικές επιλογές. Εκτός από το ποια κυβέρνηση θα έχουμε στις 5 Οκτωβρίου, που νομίζω ότι έχει κριθεί, έχει σημασία και ποια αντιπολίτευση θα έχουμε. Είναι χρήσιμο για τη χώρα και για την ποιότητα της δημοκρατίας να υπάρχει ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, όσο πιο ισχυρός γίνεται στη νέα Βουλή. Είναι αυτονόητο ότι αν υπάρξουν κυβερνητικά μέτρα που τα κρίνουμε θετικά θα τα στηρίξουμε, όπως έχουμε κάνει και το παρελθόν».
Δεν μας απαριθμείς τα κυβερνητικά μέτρα που έχουν υποστηριχθεί από το χώρο μας στο παρελθόν, σύντροφε, για να καταλάβουμε τι εννοείς;

27 Σεπτεμβρίου 1943 – Ίδρυση του ΕΑΜ
Από το site του εξαίρετου Νίκου Σαραντάκου με την συνεργασία του ΕΠΟΝίτη πατέρα του αγωνιστή Δημήτρη Σαραντάκου
http://www.sarantakos.com/istoria/agrigiantr.html
Ο Δημ. Σαραντάκος αφηγείται «Μετά την Απελευθέρωση άρχισαν να ανεβαίνουνε πολλές επιθεωρήσεις, σε μία μάλιστα έπαιξα κι εγώ. Τότε πρωτακούστηκε μια παράφραση του αγαπητού στην Κατοχή τραγουδιού «Μπελ Αμί», σε νέους στίχους του Αργύρη Αραβανόπουλου (1923-1995). Οι στίχοι είναι στα μυτιληνιά, γι’ αυτό και πλάι έχω βάλει το κείμενο στην κοινή νεοελληνική.»

Του ΙΑΜ, ου ΙΛΑΣ τς η γι ΙΠΟΝ Το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ κι η ΕΠΟΝ
μας ανοίξαν τα μάτια λοιπόν μας ανοίξαν τα μάτια λοιπόν
τς ότ’ να κάνιτι ρε γκμπαρ, κι ό,τι να κάνετε βρε κουμπάροι
δε μας βάζιτι σαμάρ, δε μας βάζετι σαμάρι,
σ΄τς ικλουγές θα μας βρίτι «απών» στις εκλογές θα μας βρείτε «απών»
Μα ξ΄πάσαν τα μλάρια Μα ξιπάσαν τα μουλάρια
Πιτάξαν απ’ τς κατίνις τα σαμάρια Πετάξαν απ’ τις πλάτες τα σαμάρια
Τς η βασ’λές, του κλουτσάρκου του μλαρ Κι ο βασιλιάς, το κλοτσιάρικο το μουλάρι
έ ντου πήρι ακόμα χαμπάρ δεν το πήρε ακόμα χαμπάρι
τς έστλι τουν Παπαντριγιά κι έστειλε τον Παπαντρέου
τσι του Σκόμπυ, τ΄κουπριγιά και τον Σκόμπυ, την κοπριά
να μας βάλιν τσινούργιου σαμάρ να μας βάλουν καινούργιο σαμάρι
Βρε Γιώργη, βασλέ μας Βρε Γιώργη, βασιλιά μας
Για ρίξι πρους την γην κουμμάτ’ του βλέμμα ς για ρίξε προς τη γη λιγάκι το βλέμμα σου
Του ΙΑΜ, ου ΙΛΑΣ τς η γι ΙΠΟΝ Το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ κι η ΕΠΟΝ
δείχνειν στράτις τσινούργιουν σκουπών. δείξαν στράτες καινούργιων σκοπών
Μ΄ ένα νου τσι μια γκαρδιά Μ’ ένα νου και μια καρδιά
ας φουνάξουμι πιδιά: ας φωνάξουμε παιδιά
Ζήτουσαν του ΙΑΜ τς η γι ΙΠΟΝ. Ζήτωσαν το ΕΑΜ κι η ΕΠΟΝ!


ΕΔΩ ΣΤΗ ΡΩΓΜΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ


Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Ρασούλης
Άλλες ερμηνείες: Νίκος Παπάζογλου

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ' αυτήν την άδεια πόλη

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις

Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ


ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com