Sunday tsakthan - Δεκαπενταύγουστος 2009

SUNDAY TSAKTHAN Δεκαπενταύγουστος 2009

1ο μέρος
Miracolo politico?
Ε, δεν άντεξα να μην ξανασκάσω μύτη, εν πλω για Χανιά κιόλας! Έβαλα το στικάκι στον φορητό υπολογιστή και σας στέλνω ανταπόκριση. Τι με ώθησε να το κάνω αυτό; Μα η συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη στον…Κόσμο του Επενδυτή. Φαίνεται ότι η Παναγιά η…Επενδύτρια έκανε το θαύμα της! Στη συνέντευξή του στον Βαγγέλη Παπαδημητρίου, ο Π. Λαφαζάνης θεωρεί πολύ πιθανή την προκήρυξη εκλογών από τον Καραμανλή μέσα στις επόμενες ημέρες ή έστω εβδομάδες με δικαιολογία τον κρατικό προϋπολογισμό για μια ακόμη φορά, αφού το ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένο να μπλοκάρει την εκλογή Προέδρου τον Μάρτιο του 2010. Και που θα έρθει πρώτο το ΠΑΣΟΚ σε όποιες εκλογές και αν γίνουν, τι θα αλλάξει; Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε πως «…η χώρα δεν χρειάζεται απλώς μια αλλαγή κυβέρνησης με ίδια στην ουσία την πολιτική και την πορεία του τόπου, κάτι το οποίο, θα αντιπροσωπεύσει η επάνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, αλλά μια μεγάλη ανατροπή. Χρειαζόμαστε όσο ποτέ αυτή τη μεγάλη προοδευτική ανατροπή προκειμένου η χώρα να μπει σε μια νέα πορεία παραγωγικής, κοινωνικής και οικολογικής ανασυγκρότησης και αναγέννησης.» Για τα εσωσυνασπισμικά το ιστορικό στέλεχος του Αριστερού Ρεύματος θεωρεί ότι «το Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ και η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ συνιστούν κορυφαίες στιγμές, που μπορούν, εφόσον συμβάλουμε όλοι μας, να καταστούν δύο μεγάλοι δημιουργικοί σταθμοί αλληλεγγύης, πολιτικής και κοινωνικής αντεπίθεσης του ΣΥΡΙΖΑ». Γι’ αυτό καλεί τους Τσίπρα και Αλαβάνο να ξανασυνεργαστούν, μια συνεργασία που αποδείχθηκε «ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα», ώστε να μπορέσει να γίνει πράξη η τελευταία του φράση: «Αυτήν την ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, με ενωμένα τα κεντρικά του στελέχη, με επαναβεβαιωμένη την αλληλεγγύη στις γραμμές του και με πλατιά, ενωτική, αριστερή λαϊκή πολιτική, είναι η μόνη παράταξη που μπορεί να καταστεί το κλειδί για τη ριζική αλλαγή του τοπίου και της πορείας της χώρας μας». Αμήν και πότε! Το θέμα είναι να μην είναι μόνο πρόβλημα αλληλεγγύης κεντρικών στελεχών αλλά υπόθεση των «από κάτω», των εργαζομένων, των γυναικών, των νέων, των μεταναστών, των προσφύγων, όλων εκείνων που είναι της «γης οι κολασμένοι».

Elezioni pericolosamente?
Ο Βαγγέλης Παπαδημητρίου συνοψίζει τα σενάρια του τι θα κάνει ο Αλαβάνος με την διεκδίκηση της προεδρία της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, τι θα κάνει ο Τσίπρας, τι θα κάνουν οι «ανανεωτικοί» («πολύφερνη νύφη» τους αποκαλεί), πώς θα «κάτσουν» οι ισορροπίες στο εσωτερικό του ΣΥΝ (πάλι ισορροπίες; Έλεος). Όλα αυτά ακυρώνονται αν δικαιωθεί για το χρόνο των εκλογών. Έτσι, «θα ακυρωθούν και τα δύο προγραμματισμένα συνέδρια, καθώς η προεκλογική δραστηριότητα θα απαιτήσει το μέγιστο των κομματικών δυνάμεων σε διαθεσιμότητα», ενώ «θα ‘καλυφθούν’ οι εσωκομματικές αντιθέσεις στον βωμό της επιτυχημένης προεκλογικής εκστρατείας» και «θα περιοριστούν στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και οι αντιθέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού το εκλογικό σχήμα θα είναι ένα και ενιαίο». Όλα αυτά θέτουν τον ξανά ψηλά τον πήχη για τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια εκλογική αναμέτρηση που οι δημοσκοπήσεις που έχουν ήδη γίνει δείχνουν ότι θα είναι επικίνδυνη.

Sunday tsakthan, 15-16 August 2009
Β΄μέρος
Τι τραβάνε κι αυτοί οι κομματικοί!
Η φίλη και συμφοιτήτρια από το Πολιτικό, Μαρία Ψαρά από το « Έθνος», έκανε, λέει, έφοδο στα κομματικά γραφεία για να επιβεβαιώσει αν «οι καλοκαιρινές βάρδιες…βγάζουν εκλογές». Στην Κουμουνδούρου βρέθηκαν τρεις «κι ο Αλέξης μπαλαντέρ». Όπερ σημαίνει Βίτσας, Σκουρλέτης και Παππάς βγάζουν την Αυγουστιάτικη δουλειά με εξορμήσεις ανά την επικράτεια για να μιλήσουν με τους πολίτες που κινητοποιούνται (και μεταξύ μας ρίχνουν και καμιά βουτιά). Ο Δ. Βίτσας τόνισε ότι «”το κατάστημα ” δε μένει ποτέ κλειστό! Άλλωστε ο πρωθυπουργός δε φεύγει, εμείς πού να πάμε;» Στα «Εμπιστευτικά – 2» (σελ. 18) η Φ.Γ. σχολιάζει «Ετοιμάζουν δυναμική επιστροφή με διαφορετικό, όμως, τρόπο. Ο Αλέξης Τσίπρας «οργώνει» Αυγουστιάτικα την Ελλάδα, βλέποντας «συντρόφους» και κάνοντας δηλώσεις. Ο Αλέκος Αλαβάνος τηρεί σιγήν ιχθύος από τον τόπο των διακοπών του. Ποιος θα αποδειχθεί νικητής στο μπρα ντε φερ του ΣΥΡΙΖΑ; “ Όποιος έχει περισσότερους συμμάχους” , προβλέπουν οι γνωρίζοντες...» Αγαπητή Φ.Γ. πολύ …ενημερωτικό το σχόλιό σου το «εμπιστευτικό». Μας «ενημέρωσες» αλλά δεν μας λες πόσο το…χρέωσες!

Γαλλία: Ένας Δεκέμβρης τον Αύγουστο
Η Δήμητρα Ραγιά του «Έθνους» ασχολείται με το «Αντάρτικο των Απόκληρων που “μονιμοποιείται”. Η Ευρώπη, και ειδικά η Γαλλία, πληρώνει τη ρατσιστική και αντιμεταναστευτική πολιτική με πολύ ακριβό νόμισμα χωρίς να διαφαίνεταιο λύση με τέτοια νοοτροπία. Στο πλαισιάκι με τίτλο «Ιντιφάντα» γράφει: «Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για ένα μόνιμο αντάρτικο ενάντια στις δυνάμεις ασφαλείας και οποιονδήποτε ενσαρκώνει τις Αρχές τις οποίες οι κάτοικοι των «γκρίζων περιοχών» - κυρίως μετανάστες, μουσουλμάνοι, αφρικανικής καταγωγής – θεωρούν υπεύθυνες για μια άσχημη καθημερινότητα που τους κάνει να αισθάνονται περιθωριοποιημένοι. Τα συναισθήματα αυτά είναι ακόμη πιο έντονα μεταξύ των νέων». Όλα αυτά γιατί «οι αρμόδιοι» προτιμούν να μην ασχολούνται πραγματικά με το καυτό αυτό πρόβλημα αποφεύγοντας να αναγνωρίσουν ότι τα εκατομμύρια των μεταναστών που συρρέουν στην Ευρώπη ανατρέπουν το προφίλ της κοινωνικής ομοιογένειας και ξεσκεπάζουν την ανεπάρκεια των περίφημων μοντέλων ενσωμάτωσης αλλάζοντας δραστικά τα δεδομένα στη γηραιά ήπειρο.» Οι πολιτικές των κρατούντων στη Γαλλία έχουν οδηγήσει μια τέτοια κατάσταση ώστε τα γκρίζα προάστια «παραμένουν “terra incognita” για την εκάστοτε ηγεσία που θερίζει τους καρπούς των λαθεμένων πολιτικών, οι οποίες δεν καταφέρνουν να λύσουν τα ουσιαστικά προβλήματα, με τα γνωστά αποτελέσματα: γκετοποίηση, ανεργία, φτώχεια και οργή προς το κράτος.»


Sunday tsakthan, 15-16 August 2009
Γ΄μέρος
Ένα «υπέροχο ταξίδι ομορφιάς» στην …Ευρυτανία
Πάμε τώρα στην άλλη μπομπολικών συμφερόντων εφημερίδα «Πρώτο Θέμα». Θα ξαφνιαστήκατε λίγο από τον τίτλο και θα σκεφτήκατε ότι «πάει αυτός», τον χτύπησε ο ήλιος και τον έδειρε το θαλασσινό αγέρι αλύπητα (αυτό αληθεύει γιατί στο ομώνυμο ψαροταβερνείο στα Ταμπάκικα των Χανίων πληρώσαμε το βακαλάο σαν να ήταν «προστατευόμενο είδος») . Πρόκειται για ένα ρεπορτάζ που αφορά μια επιχείρηση που συχνά διαφημίζεται από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων της Αριστεράς. Φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεστε για ποιαν επιχείρηση πολυκαταστημάτων ομορφιάς μιλάω. Ο Δημήτρης Μαρκόπουλος γράφει για τον Στέφανο Κωστούλα που κατονομάζεται ως ο «Άγνωστος Χόντος». Τι σ’ έπιασε, λοιπόν, κοτζάμ μαρξιστής να ασχολείσαι με συγκεκριμένα πρόσωπα της μπουρζουαζίας, όταν το θέμα είναι γενικώς να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό; Σωστό κι αυτό! Θα έχετε δίκιο, αν, βεβαίως, έχετε πάρει διαζύγιο με το μαρξισμό και τις…παραφυάδες του, που έλεγαν κάποτε, και είστε ερωτευμένοι/ες με το γράμμα του και όχι με το πνεύμα του! Στην Ελλάδα ζούμε. Πάντα καπιταλισμό έχουμε στην Ελλάδα αλλά με τις δικές του ιδιομορφίες λόγω συγκεκριμένου κοινωνικού σχηματισμού. Στις ιδιομορφίες αυτές συγκαταλέγονται η οικογενειοκρατία και ο τοπικισμός, όχι μόνο στο δημόσιο τομέα αλλά και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και, μάλιστα, στις μεγάλες και πολυμετοχικές. Οικογένειες, μέσω διαφόρων στρατηγικών, τακτικών και ίντριγκας, κυριαρχούν σε αυτές. Έτσι και με τη συγκεκριμένη εταιρεία, σύμφωνα με το ρεπορτάζ (η Σαλονικιά βαρόνη της κοκαΐνης μάθαμε ότι προτιμά πιο χάι καλλυντικά, ρούχα παπούτσια και τσάντες, Prada και τα συναφή, βλ. ρεπορτάζ στην ίδια εφημερίδα των Δ. Πόπωτα και Α. Καλύβα). Οικογενειοκρατία και των γονέων. Δεν άφησαν το διευθύνοντα σύμβουλο και γαμπρό τους «άγνωστο Χόντο» να παραλάβει κρατικό βραβείο που εδικαιούτο γιατί δεν είχε το κατάλληλο…επώνυμο. Αυτός με τη σειρά του προσλαμβάνει αβέρτα υπαλλήλους από την ιδιαίτερη πατρίδα του την Ευρυτανία. Λέτε να τον δούμε υποψήφιο Βουλευτή σε περιφέρεια που ανήκει στο Μητσοτακικο-Ντορέικο;

Μπουρλότοοοοοοοο!
Έψαχνα άδικα να βρω στο «Πρώτο Θέμα» κάτι για ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ αλλά τελικά το βρήκα. Οι Συριζολόγοι τους είναι σε διακοπές. Έπεσα, λοιπόν, σε κείμενο του αρθρογράφου του Πάνου Κολιοπάνου με το «φιλοσοφικό τίτλο»: «Το μηδέν και το τίποτε». Στην ουσία του είναι ένα επιθεωρησιακό νούμερο με ατάκες και ήρωες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και σατιρίζει τις «πολιτικές ελίτ» της χώρας μας, οι οποίες, κατ’ εμέ όχι μόνο είναι αφορμή για υπερανάπτυξη της πολιτικής επιστήμης και της κοινωνιολογίας αλλά είναι και πηγές εισοδήματος για τους πάσης φύσεως κωμικούς και σατιρικούς συγγραφείς και ποιητές. Τον Καραμανλή τον βάζει να συμβολίζει το παραδοσιακό «δαιμόνιο του Έλληνος» και να «κερνάει αβέρτα με τα λεφτά των διπλανών». Αν ζούσε ο Μίμης Φωτόπουλος θα του φώναζε «προχώρα μεγάλε» ως τις εκλογές. Τον Παπανδρέου τον παρομοιάζει με το «καλό παιδί της γειτονιάς», τον Ανδρέα Ντούζο που έχει δίπλα του τον Βασίλη Αυλωνίτη ή Θεόδωρο Πάγκαλο. Για την Αλέκα επιφυλάσσει το ρόλο της Σαπφώς Νοταρά: «Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορα». Την δε Λιάνα Κανέλλη την παρομοιάζει με τη…Σπεράντζα Βρανά. Και οι δυο τους παίζουν το νούμερο «Προλετάριοι όλων των χωρών, ενοχλείτε» (αν και θα ταίριαζε το ανάποδο «Προλετάριοι όλων των χωρών, μην ενοχλείτε» λόγω διασπαστικής γραμμής). Τον Καρατζαφέρη τον βάζει να παίζει έναν εμπνευσμένο σεναριογράφο των παραπάνω κυριών και να κρατά ένα μικρό ρόλο για τον εαυτό του που με το πέρασμα του χρόνου γίνεται πιο πληθωρικός και τσαμπουκάς, κάτι σαν τον «Ζανίνο των ασπρόμαυρων μελό.» Και τώρα στους δικούς μας. «Εκεί στη μικρή αυλή με τα κόκκινα γαρύφαλλα και τις πράσινες λουΐζες , όπου οι σύντροφοι μκαθαρίζουν φρέσκια φασολάκια, ο Αλέκος, πρόεδρος και μη πρόεδρος, παλεύει για το δίκιο του κάθε αδικημένου, τουμ κάθε δωσίλογου, της παραστρατημένης τραβεστί, του παραπλανημένου καταπατητή, που θα ‘λεγε και ο σύντροφος Κακουλίδης, καλή του ώρα εδώ που βρίσκεται. (σημ. tsakthan: Σόρρυ που χαλάω τη ροή του κειμένου αλλά θα ήθελα να θυμίσω πως τα σημεία 1 και 3 είναι λογικής Λεωνίδα και όχι Αλέξ(κ)ων). Ο Αλέκος, ο Νίκος Ξανθόπουλος της πονεμένη αριστεράς: «Δεν το κάνω για μένα, για τον κακόμοιρο τον ΣΥΡΙΖΑ το κάνω» και δεν δίνει την ευχή του στον Αλέξη τον νέο Ερρίκο Μπριόλα, να πάρει την αρραβωνιάρα που του είχε τάξει. Να βάλει και αυτός ένα κεραμίδι στο κεφάλι του. Ή έστω κι ένα δίκοχο. Κι αυτή η αριστερά…μια ζωή παγιδευμένη στα προσωπικά της. Από την Αλέκα στον Αλέκο και από εκεί στον Αλέξη. Αλ, Αλ ή λα, λα, λα. Γράμματα τέλους. Ή γράμματα, χασάπη!»
Πέντε-πέντε, δέκα…κατεβαίνω τα σκαλιά (προς τις εκλογές;)
RealNews η χαρά του «ανώνυμου ΣΥΡΙΖΑιου». 2 (δύο) σελίδα αφιέρωμα και συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Μόνο που η χαρά και η λύπη απέχουν μεταξύ τους όσο δύο τρίχες της κεφαλής (όχι της δικής μου, εννοείται). Έτσι ο Βασίλης Σκουρής έχει ένα ρεπορτάζ που θα μας κάνει να νοιώθουμε σαν τον Καρυωτάκη στην Πρέβεζα: «περπατώντας αργά στην προκυμαία…υπάρχω ,κι ύστερα λες, δεν υπάρχεις». Τίτλος; «5 πλην για την πορεία του ΣΥΝ» και υπότιτλος: «Τα προβλήματα που αναζητούν λύση και ο κίνδυνος να μείνει εκτός Βουλής». Αρχίζει, βεβαίως-βεβαίως, με Φώτη Κουβέλη και με την αυτοεκπληρούμενη προφητεία ότι ο ΣΥΝ κινδυνεύει να μείνει εκτός Βουλής. Γύρισε φρέσκος-φρέσκος από τις διακοπές ο συγκεκριμένος ΣΥΡΙΖολόγος μας και θεωρεί καθήκον του να μας ενημερώσει για τα καθέκαστα, τα οποία ήδη ξέραμε. Μας τα ‘παν κι άλλοι καλές μας φίλε! Αλλά ας μην τον πάρουμε απ’ τη μούρη από την πρώτη μούρη και φύγει για…Καβούρι. Ας τον παρακολουθήσουμε καθώς ξεναγεί τους/τις αναγνώστες/τριες στους πέντε σταθμούς ενός πολιτικού μετρό που πάει από Κουμουνδούρου μέσω Βαλτετσίου στη Βουλή. Σταθμός πρώτος: Αλέκος ή Αλέξης; Ποιος θα ηγηθεί του ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές…» Κάτι σαν Αλέκος ο Σκληροκάρυδος και Αλέξης ο Ακάλυπτος (Sorry Mr. Cafentzopoulos): «το Αριστερό Ρεύμα, δηλαδή, η κινητήρια δύναμη της Κουμουνδούρου θέλει μεν “συμφωνημένη λύση” στο θέμα της ηγεσίας, αλλά τάσσεται και υπέρ της διαδοχής σε εύλογο χρονικό διάστημα. Ο Αλ. Αλαβάνος, όμως, όπως ξέρουν καλύτερα απ’ όλους οι σύντροφοι του στο Αριστερό Ρεύμα – είναι σκληρό καρύδι και δεν αποκλείουν να κάνει σύντομα μια σειρά από αιφνιδιαστικές κινήσεις. Σταθμός δεύτερος: Οι σχέσεις ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, λέει, «σχέσεις οργής και όχι πολιτικής στοργής.» Και δώσ’ του πάλι για τον Ρούντι που «άναψε φωτιές» (λες και είναι κάθε τόσο τ’ Αη-Γιαννιού και πρέπει να πηδάμε τις φωτιές). Δώσ’του κι ο Κουβέλης με τις «ξέρες» και τις «νάρκες» κι ο Αλαβάνος με τις «κόκκινες τις κάρτες». Αυτό δεν είναι κόμμα. Είναι οι Jackson Five μετά το θάνατο του Michael!!! Σταθμός τρίτος: Η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Α, αυτό το σήριαλ παίζεται από την εποχή της ΥΕΝΕΔ, της Γειτονιάς και του Παπαγιαννόπουλου. Θα έχει διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ και εμείς θα βλέπουμε ακόμα τη Μάγισσα και το Ι Dream of Jinni, άντε να έχουμε φτάσει στη Δυναστεία και στο Ντάλλας περιμένοντας να δολοφονήσουν τον Τζέι-Αρ. Να είχε και μια Alexis να έριχνε και λίγο πιπεράτο στην υπόθεση να έχει και τζερτζελά. Αλλά πού τέτοια μεγαλεία. Αν, δε, βάλουμε και ολίγος από «Πεντάλεπτο του Χατζηφωτίου έδεσε και το …επιδόρπιο. Κι εδώ πρωταγωνιστής ο Κουβέλης με μια φωτογραφία με κατάλευκο μαλλί να μας φέρνει στου νου τις γνωστές παροιμίες. Ο Λαφαζάνης, αν θυμάστε, στο ΚτΕ μίλαγε για κάθετη άρνηση στην κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Εδώ, ο Σκουρής λέει ότι το Αριστερό Ρεύμα «στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψή του, έχει στην ατζέντα το θέμα της στάσης ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ εάν στις εκλογές δεν υπάρξει αυτοδυναμία. Ένα θέμα που μέχρι σήμερα …ξόρκιζαν.» Συντρόφια, το μόνο φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη σήμερα είναι αυτό του Χριστοφοράκου κι όχι του Γιωργάκη. Προσέξτε, μην τυχόν συνεργαστούν τα φαντάσματα (αν δεν το’χουν κάνει ήδη). Σταθμός τέταρτος: Ανανέωση προσώπων. Φυλαχτείτε!!! «ΤΥΧΟΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ του Αλ. Τσιπρα στο εσωτερικό του ΣΥΝ θα οδηγήσει μοιραία σε γενικότερες ανακατατάξεις προσώπων». Το «φιλόδοξο» σχέδιο εφαρμογής του καταστατικού για τις δύο θητείες προσέκρουσε στους …βαρονοφύλακες. Αλλά, πρακτικά, «με βάση τις μέχρι στιγμής μετρήσεις, η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη βουλή θα είναι μικρότερη και οι έδρες επίσης.» Της κακομοίρας, και χωρίς τον...Ζήκο! Σταθμός πέμπτος (ουφ!): Η Ανανεωτική Πτέρυγα. Κι έλεγα τι βαρετός που είναι ο κόσμος όταν δεν υπάρχει ανανεωτική πτέρυγα επί μιάμιση σελίδα κείμενο. Είναι, λέει, το «αντίβαρο» (σημ. tsakthan: βαρίδι, μήπως;) στις «αριστερίστικες θέσεις» που τελευταία «κερδίζουν έδαφος όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε ηγετικά κλιμάκια της Κουμουνδούρου. Μπορεί η κομματική της δύναμη να είναι μικρή αλλά η κοινωνική της απήχηση είναι πολλαπλάσια.» Λέει ότι κόπασαν οι φωνές για να φύγουν οι ανανεωτικοί και να συνεργαστούν με τους Οικολόγους-Πράσινους αλλά αν γίνει διάσπαση αυτή δεν θα είναι με ευθύνη της «πτέρυγας» αφού θα έχει προηγηθεί διάχυση του ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ ή αν ληφθούν αντιευρωπαϊκές θέσεις. Σίγουρα δεν φταίει η «πτέρυγα». Η «φαντασία της τα φταίει» που τά’φτιαξε όπως ήθελε αυτή. Για να μην αφήσουμε αδικημένο τον Λαφαζάνη –και γιορτάζει κιόλας- που έχει ολοσέλιδη συνέντευξη επισημαίνουμε ότι λέει πως «σε περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ έρθει πρώτο κόμμα και δεν είναι αυτοδύναμο, θα υπάρξει ένα πολιτικό τοπίο, όπου θα αρχίσουν να οργιάζουν τα σενάρια μεγάλου συνασπισμού ή της σύγκλισης του ΠΑΣΟΚ με τμήματα της κεντροδεξιάς. Το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, παρότι ως αντιπολίτευση φυσιολογικά θα έπρεπε να κινηθεί πιο ριζοσπαστικά, δεν έχει αλλάξει, ούτε κατ’ ελάχιστον από το ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη. )…) Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να στηρίξει ή να δώσει ανοχή σε μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεξιόστροφής πολιτικής χωρίς να χάσει την ουσία της ριζοσπαστικής αριστερής ταυτότητας του».
Ένα είν’ το θέμα: «παίξτε μπάλα, επιτέλους»
Στο βαθμολόγιο του Παρασκήνιου (σελ. 25) ο α. Τσίπρας παίρνει «8» μ(οκτώ). Ο πιο καλός ο μαθητής ήταν αυτός στην τάξη; «Αυτό που είπες, ότι “τα δυο κόμματα της παραγραφής και των μαύρων ταμείων της Siemens τσακώνονται για το ποιος τα πήρε πρώτος και ποιος πήρε τα περισσότερα ” ήταν άψογο. Κοίτα μόνο μην πετάξεις την μπάλα στην αριστερίστικη κερκίδα». Αλέξη, αυτός που το γράφε μάλλον θα ήθελε να το πετάξεις στο δεξιό πέταλο. Το θέμα είναι «παίξτε μπάλα» και αφήστε τους βαθμολόγους στην ίδια τάξη.
Οι μικρές εξεγέρσεις
RealNews ακόμη μια φορά αλλά έξω από τα συνηθισμένα. Η Κάτια Γέρου μιλά για τη νέα ταινία του Κυριάκου Κατζουράκη «Οι μικρές εξεγέρσεις» που συμμετέχει στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Μόντρεαλ.
Ερ. Μετά τις ταινίες «Ο δρόμος προς τη Δύση» (2003) και «Γλυκιά μνήμη» (2005) η νέα δουλειά του Κ. Κατζουράκη ολοκληρώνει μια τριλογία για τους «κοινωνικά φοβισμένους» (μετανάστες κ.α.). Πώς προέκυψε ο τίτλος της ταινίας στην οποία συνυπογράφετε το σενάριο;
Απ. Οι ήρωες, αν και με αδέξια βήματα, προσπαθούν να βγουν από τον κοινωνικό ζόφο. Οι «εξεγέρσεις» τους είναι «μικρές» γιατί όλο το στοίχημα κερδίζεται στα μοναχικά βήματα που κάνει ο άνθρωπος στην πορεία της ζωής του, προσπαθώντας να πάει κόντρα στο νόμο της βαρύτητας.
Ερ. Που σημαίνει;
Απ. Ό,τι κι αν σημαίνει. Μπορεί να είναι και η προσκόλληση στο παρελθόν, ο φόβος για το μέλλον. Στο τέλος όλοι οι ήρωες αλλάζουν. Είναι η πιο αισιόδοξη ταινία της «τριλογίας».
Ερ. Η ταινία είναι ρεαλιστική. Πώς δικαιολογείται σεναριακά μια τέτοια αισιοδοξία;
Απ. Η ιστορία της ανθρωπότητας μας οδηγεί σ’ αυτό το συμπέρασμα. Το γεγονός ότι αντέχουμε να πάμε παρακάτω. Αυτός ο αγώνας για επιβίωση είναι που δίνει στον άνθρωπο την ποιητική του διάσταση.
Ερ. Ελπίδα, λοιπόν, μέσα στη ζοφερή πραγματικότητα…
Απ. Ναι, κι ο καλλιτέχνης στις μέρες μας πρέπει να το υπενθυμίζει αυτό. Να υπενθυμίζει ότι υπάρχει μια αχτίδα φωτός.



ΠΡΕΒΕΖΑ
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Γιάννης Γλέζος
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Γκαϊφύλιας
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Θάνατος είναι οι κάργιες
που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια.

Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι,
με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας γύρω η θάλασσα κι ακόμη
ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους.

Θάνατος κι ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.

Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ' ακούσουμε την μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης,
πρώτη κατάθεσης δραχμαί τριάντα.

Περπατώντας αργά στην προκυμαία
"Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις".
Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης.

[Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
ένας πέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία]
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com