Το Κοκκινοπράσινο Δίκτυο του ΣΥΝ για τα τρία κακά της μοίρας μας

Ανοικτό γράμμα προς τα μέλη του κόμματός μας και του ΣΥΡΙΖΑ


Αύγουστος 2009


Είναι πρόδηλο πως εδώ και ένα περίπου δίμηνο ζούμε ως χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε μια συνθήκη απόλυτου παραλογισμού. Αρχής γενομένης με τα όσα επακολούθησαν τις Ευρωεκλογές, με κύρια ανάμεσά τους τους πανηγυρισμούς σχεδόν τμήματος της «ανανεωτικής» πτέρυγας για την «ταπεινωτική ήττα» μας και τις απολύτως απαξιωτικές για την παράταξή μας παραιτήσεις, ανακλήσεις και τα συμπαρομαρτούντα, αδυνατούμε –ακόμη και σε συνθήκες ραστώνης- να ησυχάσουμε για μια έστω μέρα.

Ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του κόμματός μας, με όλη την τεράστια απογοήτευση, συνεχίζει να προσπαθεί, δέχεται το ένα χτύπημα πίσω από το άλλο. Δηλώσεις παραγόντων ακολουθούν τις δηλώσεις άλλων παραγόντων, χωρίς φειδώ και έλεος, με αποτέλεσμα να είμαστε ήδη η χλεύη των αντιπάλων μας και η ντροπή των μελών μας. Ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, «έγκυρες εφημερίδες» έχουν γίνει ο τόπος της καταστροφής ενός εγχειρήματος που προκάλεσε διεθνές ενδιαφέρον και που στις 7 Ιουνίου, πριν ακολουθήσουν όσα ακολούθησαν, είχε ακόμη, με όλο το κακό εκλογικό αποτέλεσμα, όλες τις δυνατότητες να κάνει τη μεγάλη διαφορά στην ιστορία της ελληνικής Αριστεράς.

Δεν θα μπούμε σε αναλύσεις. Δυστυχώς, πολλές φορές τα πράγματα είναι περισσότερο ρηχά και από όσο φαίνεται πως είναι. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να ψάχνουμε «βάθος» εκεί που δεν υπάρχει, δεν χρειάζεται να αναζητούμε πολιτική ουσία εκεί όπου τα «προσωπικά» μας κυριαρχούν και επικαθορίζουν τα υπόλοιπα.

Το θέμα είναι τώρα τι λες. Το θέμα είναι τι να κάνουμε, για να περισώσουμε καταρχήν ό,τι μπορούμε, έτσι ώστε σε μια επόμενη φάση να αναταχθούμε και να διεκδικήσουμε εκ νέου την ευκαιρία της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Να τι λέμε εμείς:

Η στάση και οι πρακτικές ενός τμήματος της «ανανεωτικής» πτέρυγας είναι εδώ και καιρό εκτός οποιουδήποτε –οσοδήποτε χαλαρού θέλετε- πλαισίου συντροφικότητας, σεβασμού των αποφάσεων, τήρησης των στοιχειωδών αρχών λειτουργίας μιας δημοκρατικής συλλογικότητας. Έκφραση σε ΜΜΕ μόνο προσωπικών απόψεων, χωρίς καν την επισήμανση πως είναι προσωπικές και ακραία μειοψηφικές πολλές φορές, σε ανοικτή σύγκρουση με τις συνεδριακές αποφάσεις τόσο του ΣΥΝ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, ψήφος στη Βουλή ,σε κορυφαία για τη εικόνα, αλλά και την ίδια την υπόσταση του χώρου μας, ζητήματα αντίθετα από τη συλλογικά ειλημμένη στάση, δηλώσεις, δηλώσεις, δηλώσεις. Δεν πέρασε μέρα μέσα στο καλοκαίρι που να μην υπήρχε κάποια δημόσια παρέμβαση μέλους της πτέρυγας, που έριχνε λάδι στη φωτιά. Αυτή η πρακτική πρέπει να καταγγελθεί από τα όργανα του κόμματος ως αυτό που πραγματικά είναι: εχθρική στάση προς άμεση αντιμετώπιση. Το αναμφισβήτητο δικαίωμα του κάθε μέλους και της κάθε τάσης να εκφράζεται ανοικτά δεν αναιρεί την υποχρέωση σεβασμού της συλλογικότητας, των αποφάσεων, των στοχεύσεων, των οραμάτων της. Αν συνεχιστεί η ίδια πρακτική θα πρέπει να οδηγηθούμε σε Έκτακτο Συνέδριο μέχρι το τέλος του χρόνου, το οποίο, μάλιστα, θα ρυθμίσει και όσα καταστατικά –τα περισσότερα, δηλαδή- έχουν μείνει στον αέρα από το Οργανωτικό του 2005. Έτσι κι αλλιώς, πάντως, το Συνέδριο αυτό είναι αναγκαίο να πραγματοποιηθεί πολύ νωρίτερα από τον καταστατικό του χρόνο. Η οποιαδήποτε προσπάθεια «υψηλών συνεννοήσεων» και τα παρόμοια, εκτός του ό,τι είναι εντελώς αντίθετη στη δημοκρατική λειτουργία του κόμματος, δεν πρόκειται να έχει και το παραμικρό αποτέλεσμα

Η περίφημη ιστορία της «δυαρχίας» (sic) πρέπει να τελειώνει εδώ και τώρα. Η άποψή μας είναι πως η μόνη δυνατότητα επίλυσης αυτού του ζητήματος είναι η αποδοχή ως επικεφαλής της επερχόμενης εκλογικής μάχης του Αλέξη Τσίπρα, χωρίς αυτό να δημιουργεί κάποιο θέσφατο –ούτε καν προηγούμενο- κυριαρχίας του ΣΥΝ σε αυτό το επίπεδο, παντού και πάντα. Και με δεδομένο, βέβαια, πως η πολιτική που υλοποιείται είναι προϊόν συλλογικών διαδικασιών και συμφωνιών και όχι ατομικών επιλογών ή κλειστών διαδικασιών. Το Κοκκινοπράσινο είναι γνωστό πως αποφεύγει οποιαδήποτε πρακτική θα επέτρεπε τη μονιμότητα, τον πολιτικό επαγγελματισμό και τον αρχηγισμό ανάμεσα στα μέλη του. Γι΄αυτό και εφαρμόζει την εναλλαγή σε όλες τις «θέσεις εξουσίας», που μπορεί προσωρινά να καταλάβουν σύντροφοι και συντρόφισσες που αισθάνονται να ανήκουν σε αυτό. Εντελώς, λοιπόν, συμβατή με αυτή την πρακτική είναι και η αντίρρησή του με την ύπαρξη προέδρου του κόμματος, πολύ περισσότερο, μάλιστα, εκλεγόμενου από Συνέδριο, άρα θεσμού προσωπικής εξουσίας απαράδεκτης για μια δημοκρατική συλλογικότητα της Αριστεράς και, κατά μείζονα λόγο, σε ό,τι αφορά το ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε άμεση «εκλογή ηγέτη» από τα μέλη, που θα εγκαθιστούσε μια αδιαμεσολάβητη σχέση «αρχηγού» -βάσης, εντελώς απαράδεκτη από την άποψη της αριστερής, αλλά και ευρύτερα της δημοκρατικής, παράδοσης. Ο Αλέκος Αλαβάνος θα μπορούσε να είναι εκ νέου υποψήφιος βουλευτής, αν δεν αισθάνεται να δεσμεύεται με τη δημόσια τοποθέτησή του πως δεν θα είναι ξανά υποψήφιος, ενισχύοντας το σχέδιο ανανέωσης, στην εκπόνηση του οποίου συμμετείχε πρωταγωνιστικά –και, βεβαίως, αν οι εκλογές γίνουν σε ημερομηνία όπου δεν παραβιάζεται η καταστατική μας αρχή των δύο θητειών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει γρήγορα να κινηθεί στην κατεύθυνση της δημοκρατικής εμβάθυνσης. Αν η μετεξέλιξή του σε ενιαίο κόμμα είναι απολύτως πρόωρη, η διατήρησή του στην υπάρχουσα κατάσταση είναι εντελώς παρωχημένη. Θα πρέπει να αποκτήσει -και τυπικά- μέλη με σαφώς προσδιορισμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις και, επιπλέον, ενδιάμεσα όργανα, την Κεντρική του Επιτροπή, με πρόνοιες να μην κυριαρχεί, ούτε καν σχετικά, καμία συνιστώσα και να δίνεται η δυνατότητα εκπροσώπησης στον ευρύ, μη ενταγμένο σε κάποιο από τα κόμματα που τον αποτελούν, κόσμο της δικής μας Αριστεράς. Η Γραμματεία του, εκτελεστικό εργαλείο της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής, θα αποκτήσει έτσι ένα σημείο δημοκρατικής λογοδοσίας, που, εκτός των άλλων, θα μπορεί να ενεργοποιείται όποτε είναι αυτό αναγκαίο. Εδώ θέλουμε να επισημάνουμε πόσο λάθος θεωρούμε κάποιες εκφρασμένες απόψεις, που προβάλλουν ως πρότυπο δημοκρατικής λειτουργίας τη δημοψηφισματική διαδικασία, σε αυτό, όμως, θα επιστρέψουμε στην ώρα του. Η οργανωτική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβριο θα πρέπει να βοηθηθεί από όλους μας έγκαιρα έτσι ώστε σε αυτήν τη μαύρη περίοδο για το εγχείρημα της ενότητας και της ριζοσπαστικής παρουσίας της Αριστεράς να δοθεί και μια θετική νότα για το μέλλον.

ΥΓ. Το κείμενο αυτό άρχισε να συντάσσεται πριν από το νέο επεισόδιο, που με την εμφάνισή του ήρθε να συμπληρώσει αυτήν την αλυσίδα της κακοδαιμονίας στην οποία αναφερθήκαμε στην αρχή.

Ο Περικλής Κοροβέσης έκανε μεγάλο ατόπημα με προφανείς αρνητικές επιπτώσεις για την συνολική προσπάθειά μας. Ό,τι κι αν ισχυρίστηκε εκ των υστέρων, στις αρχικές του δηλώσεις και πως τα πήραμε υποστήριξε και εντελώς αντισυντροφικά επιτέθηκε, ως μέγας αξιολογητής ικανοτήτων, στη νέα –όχι μόνο ηλικιακά- φουρνιά του κόμματός μας που τόσα επενδύσαμε στην παρουσία και την ανάληψη ευθυνών από μέρους της. Η πρακτική του ως προς το δεύτερο, μάλιστα, συντονίστηκε απολύτως με την αντίστοιχη του Λεωνίδα Κύρκου τις ίδιες μέρες.

Είναι εκτεθειμένος απέναντι στον κόσμο της Αριστεράς. Και είναι εντελώς ανόητο να ισχυρίζονται κάποιοι πως η δράση και η προσωπική στάση του σε παλιότερες, μαύρες ή όχι, περιόδους αποτελεί επιχείρημα υπέρ του. Όπως είναι εντελώς εσφαλμένο να λέγεται πως, επειδή, σε άλλες περιπτώσεις δεν έγινε τίποτε θα πρέπει να μείνουμε αιωνίως σε αυτή, την προσβλητική εντέλει για τα μέλη μας, κατάσταση απραξίας, όπου ο καθένας με ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να λέει και να πράττει ό,τι προαιρείται, ανεξαρτήτως επιπτώσεων για τη συλλογικότητά μας, για τα μέλη μας –και κυρίως όσα δεν είναι βουλευτές-, χωρίς να τρέχει τίποτε.

Το Κοκκινοπράσινο Δίκτυο έχει σταθεί σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις απολύτως κριτικά. Και σχετικά με τη στάση των τεσσάρων βουλευτών στη ψηφοφορία για την Ευρωσυνθήκη, και αναφορικά με τις εκφωνήσεις σημείων συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ χωρίς καμία συλλογική διαβούλευση, και για την αντικομματική συμπεριφορά μελών μας στη ΠΟΣΔΕΠ, και για τις δηλώσεις περί δυνατότητας ψήφων ανοχής… Νομιμοποιούμαστε, λοιπόν, και από αυτήν την άποψη, να ζητάμε από τον Περικλή Κοροβέση να αποδεχτεί πως έσφαλλε και να τελειώσει αυτή η κακή ιστορία εδώ, γιατί, αλλιώς, δεν τελειώνει, δυστυχώς, θέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο κι εμείς μαζί του τόσα έχουμε επενδύσει.