Σεκάνς - Η Δίκη της Νυρεμβέργης (Judgment at Nuremburg)

Σεκάνς
Σκέψεις για σκηνές από ταινία «Προσεχώς»4 Αυγούστου 2009
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης παρουσιάζει την ταινία
Η Δίκη της Νυρεμβέργης (Judgment at Nuremburg)
του Στάνλεϊ Κράμερ (ΗΠΑ, 1961, ασπρόμαυρη, 186΄)
Τρίτη, 4 Αυγούστου 2009 στις 9.00 μμ
Δημοτικός Κινηματογράφος Ηλιούπολης Μελίνα Μερκούρη
Λ. Ειρήνης 50 Ηλιούπολη (λεωφ. 237 για Άνω Ηλιούπολη από Ακαδημίας)

O Στάνλεϊ Κράμερ γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1913 και πέθανε στις 19 Φεβρουαρίου 2001. Είναι από τους πολυβραβευμένους παραγωγούς και σκηνοθέτες. Οι ταινίες του ήταν γεμάτες «μηνύματα» και γι’ αυτό το λόγο ο Στήβεν Σπήλμπεργκ είπε γι’ αυτόν ότι οι ταινίες του δεν διακρίνονταν μόνο για το πάθος και την τέχνη του αλλά γιατί επέδρασε σημαντικά στη διαμόρφωση της συνείδησης μεγάλου αριθμού ανθρώπων. Ο Κράμερ μεγάλωσε σε μια από τις κάποτε πιο επικίνδυνες συνοικίες της Νέας Υόρκης, στην Hell’s Kitchen (Κουζίνα του Διαβόλου), όπου γυρίστηκε η ταινία West Side Story και κυριαρχείτο παλιότερα από Ιταλούς και Ιρλανδούς μαφιόζους. Η οικογένειά του εργαζόταν σε διάφορα πόστα των κινηματογραφικών εταιρειών κι έτσι ο Κράμερ μεγάλωσε με τον κινηματογράφο. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και στο τέταρτο έτος του προσφέρθηκε θέση μαθητευομένου στο Τμήμα Σεναρίων της 20th Century Fox. Το 1948 έστησε δική του ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγή Screen Plays Inc. Σκηνοθέτησε τις παρακάτω ταινίες Not As a Stranger (1955), The Pride and the Passion (1957), The Defiant Ones (1958), On the Beach (1959), Inherit the Wind (1960), Judgment at Nuremberg (1961). It's a Mad, Mad, Mad, Mad World (1963), Ship of Fools (1965), Guess Who's Coming to Dinner (1967), The Secret of Santa Vittoria (1968), R. P. M. (1970), Bless the Beasts and Children (1971), Oklahoma Crude (1973), The Domino Principle (1977), The Runner Stumbles (1979).
Ως παραγωγός έκανε τις παρακάτω ταινίες (σε ορισμένες ήταν συμπράττων σκηνοθέτης) Champion (1949), Home of the Brave (1949), The Men (1950), Cyrano de Bergerac (1950), Death of a Salesman (1951), High Noon (1952), The Sniper (1952),The Member of the Wedding (1952), The Wild One (1953), The Juggler (1953), The 5,000 Fingers of Dr. T (1953),
The Caine Mutiny (1954), Pressure Point (1962), A Child is Waiting (1963)
[βλ. Kramer, Stanley & Coffey, Thomas M. (2007) A Mad, Mad, Mad, Mad World: A Life in Hollywood. New York, NY: Harcourt Brace.]

Η πραγματική Δίκη της Νυρεμβέργης έλαβε χώρα το 1947. Σκοπός της ήταν να δικαστούν αυτοί οι δικαστές που έθεσαν σε εφαρμογή τους ναζιστικούς νόμους και προέβησαν σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ο αρχιδικαστής Χέιγουντ (Spencer Tracy) προσπαθεί να κατανοήσει πώς ο κατηγορούμενος Ερνστ Γιάνινγκ (Burt Lancaster) επέβαλλε ποινές που οδήγησαν στη γενοκτονία και κατ’ επέκταση πώς οι Γερμανοί πολίτες μπόρεσαν να τυφλωθούν και να μην πάρουν χαμπάρι το Ολοκαύτωμα.


Για να το πετύχει αυτό, συγχρωτίζεται με τη χήρα ενός Ναζιστή αξιωματούχου (Marlene Dietrich) και συζητά με Γερμανούς πολίτες διάφορων πολιτικών αποχρώσεων και προσανατολισμών σχετικά με τον πόλεμο.

Ουσιαστικά, η ταινία αφορά τη συζήτηση για την ατομική ευθύνη και ενοχή των ανθρώπων στη διάπραξη εγκλημάτων που το κράτος προστάζει να γίνουν. Η ταινία είναι αξιοσημείωτη, εκτός των άλλων, για τη χρήση πραγματικών ιστορικών κινηματογραφικών ταινιών, σκηνών και επικαίρων που τράβηξαν Αμερικανοί στρατιώτες μετά τον πόλεμο και την απελευθέρωση των κρατούμενων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα δείχνει στο δικαστήριο ο εισαγγελέας Συντ/χης Ταντ Λώσον (Richard Widmark).


Οι τεράστιοι σωροί γυμνών ανθρώπινων πτωμάτων (που έχουμε δει κατ’ επανάληψη από τότε σε ντοκιμαντέρ, ιστορικές ταινίες και τηλεοπτικές ειδήσεις) που οι μπουλντόζες ρίχνουν σε μεγάλους λάκκους ήταν…too much για μια μαζικού φιλοθεάμονος κοινού ταινία της εποχής.

Ο Χέιγουντ καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης δεχόταν ασφυκτικές πιέσεις να μην επιβάλει αυστηρές ποινές ούτως ώστε οι ΗΠΑ να έχουν στο πλάι τους τη «νέα Γερμανία» απέναντι στην Σοβιετική Ένωση στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου που είχε ήδη αρχίσει. Του τέθηκε, δηλαδή, το δίλημμα «πατριωτισμός» ή δικαιοσύνη;



Σενάριο Άμπυ Μαν. Παίζουν: Σπένσερ Τρέισι, Μπαρτ Λάνκαστερ, Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ, Μαξιμίλιαν Σελ, Μοντγκόμερι Κλιφτ, Μάρλεν Ντίτριχ, Τζούντι Γκάρλαντ, Γουίλιαμ Σάτνερ


Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com

Υ.Γ. Ποιος δικαστής θα βρεθεί σήμερα να δικάσει τα μικρά «ολοκαυτώματα» των Αφγανών, των Παλαιστίνιων, των Σομαλών και όλων των προσφύγων που δεν αναζητούν τα πλούτη και τα παλάτια, όπως οι Ευρωπαίοι στην Άγρια Δύση, αλλά να ζήσουν χωρίς πόλεμο και πείνα; Η επιβιώσασα από το Ολοκαύτωμα φιλόσοφος Χάνα Άρεντ μίλησε για τους πρόσφυγες ως προϊόν των παγκόσμιων πολέμων του 20ού αιώνα. Σήμερα ποιος/α φιλόσοφος θα μιλήσει για τους πρόσφυγες του 21ου αιώνα; Εμείς μπορούμε να το συζητήσουμε συλλογικά το θέμα γιατί ο ναζισμός δεν θα πεθάνει μόνος του αν δεν τον καταλάβουμε εγκαίρως και δεν δράσουμε μαζί, αν δεν πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας και αν δεν φτιάξουμε έναν κόσμο που να χωράει όλους τους κόσμους.