Κόπηκε «ενοχλητική» εκπομπή στο Δεύτερο πρόγραμμα

Κόπηκε «ενοχλητική» εκπομπή στο Δεύτερο πρόγραμμα


Εκτός του νέου προγράμματος του Δεύτερου Καναλιού (ΕΡΑ - 2) βρέθηκε ξαφνικά η εκπομπή της Έλενας Διάκου και της Λίντας Ζαφειροπούλου, μετά από 11 ολόκληρα χρόνια. Έντονη απογοήτευση και διαμαρτυρίες από πλευράς των ακροατών στα τηλέφωνα του σταθμού και τη μπλογκόσφαιρα, καθώς από τα συμφραζόμενα, είναι εμφανές ότι η εκπομπή «κόπηκε» επειδή ενοχλούσε. Η Έλενα Διάκου παραμένει μόνη της στη βραδινή ζώνη, ενώ η Λίντα Ζαφειροπούλου φεύγει από το Δεύτερο και ίσως επιστρέψει «όταν αλλάξει ο άνεμος».




Έτσι, ενώ το νέο «φθινοπωρινό» πρόγραμμα του σταθμού, που βγαίνει στον αέρα τη Δευτέρα, υπόσχεται μια ευχάριστη αλλαγή, δυσάρεστα είναι τα νέα για την εκπομπή των δύο παραγωγών, καθώς η Λίντα Ζαφειροπούπου φεύγει από τη συχνότητα με απόφαση της διοίκησης. Μέσα από τα συμφραζόμενα των -άκρως πολιτικών- σχολίων της τελευταίας εκπομπής, φάνηκε σαφώς η πρόθεση της διοίκησης να σωπάσει η «άλλη άποψη» που ακούγονταν από το μικρόφωνο, ενώ η διαφωνία που προέκυψε για τη μετάδοση ξένων τραγουδιών, όπως αυτών του Μανού Τσάο, δεν ήταν η μόνη.




Παρ' όλ' αυτά, η τελευταία εκπομπή, αυτή της Πέμπτης, παρέμεινε ζεστή, ανθρώπινη και χωρίς πολλές συγκινήσεις, αλλά με ζωντανό λόγο -μέσα από τα μικρόφωνα και τα τραγούδια. Ένα δυνατό κείμενο του Μάνου Χατζιδάκη, ο ύμνος των αναρχικών από τον Ισπανικό Εμφύλιο, ένα τραγούδι από Αλβανούς μετανάστες στους δρόμους της Αθήνας, το “Σινεμά ο Παράδεισος” και το “ένα κομμάτι ψωμί” των Κατσιμιχαίων, έκλεισαν την 11ετή ραδιοφωνική πορεία.






Αποσπάσματα από την τελευταία εκπομπή



Έλενα Διάκου και Λίντα Ζαφειροπούλου, για τελευταία φορά μαζί σας είναι η τελευταία φορά που ακούτε αυτό το σήμα [...] Περιμέναμε το Δεύτερο πρόγραμμα να είναι ανεκτικό στην άλλη άποψη. Δυστυχώς διαψευστήκαμε [..] Να πούμε ότι η Έλενα παραμένει στη βραδινή ζώνη – Δεν έχω καταλάβει ακόμη τι εκπομπή θα κάνω. - Ενώ εμένα με τρώει η μαρμάγκα. Ξέρεις τι είναι η μαρμάγκα; η μεγάλη αράχνη...

Αχ αυτές οι μυστικές επικοινωνίες των τηλεφώνων και των μηνυμάτων. Λοιπόν, Έλενα. - Παρακαλώ. - Πέρασαν δεκάδες βιβλία, από δω. Δεκάδες τίτλοι βιβλίων, αλλά που δεν έμειναν στον τίτλο, μπήκαν στην ουσία τους. Ένα από τα πιο αγαπημένα, ένα από αυτά που έχουν λίγο λιώσει στα χέρια μας – βλέπεις πώς είναι το καημένο; - ναι το καημένο, σκισμένο – μόνο καημένο δεν είναι. Δικό μου ευαγγέλιο το ονομάζω. Μάνος Χατζιδάκης, «ο καθρέφτης και το μαχαίρι».

Η πολιτεία αγανακτεί, γιατί υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως με αφέλεια σε όλη αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια. Κι αντί να ευλογάμε τον θεό, που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθησαν στην παρουσία του τέρατος, έστω κι αν είναι ολίγοι, διακόσιοι, χίλιοι, εκατό, που προσπαθούν να ζήσουν, τουλάχιστον εκείνοι μόνοι, έτσι όπως το ορίζει η φύση τους κι όχι κερδισμένοι δια παγκοσμίου πολέμου επίσημη δουλεία.

Μπορεί αυτή η εκπομπή τις βραδινές ώρες να κρατάει 7 χρόνια, από τις πρωινές όμως νομίζω κρατάει 11. Να πω να μας ζήσει; αφού δεν θα μας ζήσει. Πάντως μας πήγε παρακάτω, σίγουρα ανακαλύψαμε πολλά πράγματα δουλεύοντας και ψάχνοντας γι' αυτήν εδώ την εκπομπή. Βγήκαμε από πλάνες που είχαμε ως νέες. Απ' αυτά που σου μαθαίνουν είτε στο σχολείο, ή που σου μαθαίνουν μέσα από δίσκους, μέσα από τραγούδια. Δεν ισχύουν όλα, πρέπει να τα ψάξεις. Πρέπει να ζήσεις λίγο πιο βαθιά.

Κι εκεί που πιστεύαμε αυτό το υπέροχο τραγούδι, το “αχ, γαρούφαλό μου” - που έλεγα ότι «είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχει πει η Ελένη Βιτάλη» και «τι ευτυχισμένη που είναι», που βλέπαμε και παίζαμε όταν πρωτοήρθαμε στη ραδιοφωνία. Βαγγέλης Γούφας στους στίχους Αργύρης Κουνάδης στη μουσική -έτσι έλεγε ο δίσκος, έτσι λέγαμε και μεις... Βρήκαμε μπροστά μας το τραγούδι το συγκεκριμένο που θα ακούσουμε ευθύς αμέσως, που βέβαια προηγήθηκε αυτού του τραγουδιού. Είναι ολόιδιο. Είναι τραγούδι από τον ισπανικό εμφύλιο και θυμάμαι όταν το πρωτοπαίξαμε, μια ευγενική φωνή από το τηλέφωνο, μας είπε: «κορίτσια, δεν είναι μόνο του Ισπανικού Εμφυλίου, είναι ο ύμνος των αναρχικών στον Ισπανικό Εμφύλιο». Κάπως έτσι λοιπόν βγήκαμε από τις πλάνες μας. [ακούγεται το ισπανικό ταγούδι] Έτσι λοιπόν διαλύονται οι πλάνες.



Ρε τι πάθαμε με αυτά τα ξένα τραγούδια. Μα ξένος είναι ο Μανού; Ο Μανού Τσάο; φίλος μας είναι. Έρχεται εδώ, δίνει συναυλίες, γράφει για μας. Και σ' αυτούς τους καιρούς, με τους ανοιχτούς ορίζοντες, που 'χουν μικρύνει οι αποστάσεις, που ο καθένας ξέρει πιο πολλές γλώσσες, δεν μπορεί να είναι ξένος ο Μανού. Τόσες συναυλίες, σε τόσα ύψη έχουμε φτάσει μαζί του. Ξένος; Κανείς δεν μπορεί να μας πείσει γι' αυτό. Ο φίλος μας Μανού Τσάο.

Άκου να μας πουν εμάς το Μανού ξένο. Και να ξέρετε, έτσι όπως συμπεριφερόμαστε στα τραγούδια και λέμε «μμ, αυτό είναι ξένο!» έτσι συμπεριφερόμαστε και στους ανθρώπους, τους «ξένους», τα ξενάκια, τους μετανάστες. Γιατί πρέπει να 'μαστε ίδιοι και να μιλούμε την ίδια γλώσσα, να μπούμε στη μηχανή του κιμά -ν' ακούμε τις ίδιες μουσικές, να ευχαριστιόμαστε πάρα πολύ που θα 'ρθει το σαββατοκύριακο γιατί έχουμε χαρά μεγάλη που θα 'ρθει και δε θα δουλεύουμε, να πάμε οπωσδήποτε στη θάλασσα, να βγει ο ήλιος να τον φχαριστηθούμε -να σας λέμε για τον καιρό, να σας λέμε αν κάνει κρύο να πάρετε ζακετάκι. Οι ξένοι άνθρωποι, τα ξενάκια, που ήρθαν στην πατρίδα μας, που δεν τους ανοίξαμε την αγκαλιά που τους άξιζε, τουλάχιστον όχι σε όλους και όχι όλοι. Που κάποιοι όμως γύρισαν στους δρόμους και μάζεψαν τις δικές τους μουσικές. Επιμέλεια αυτής της σειράς των CD έχει κάνει ο Γρηγόρης Ψαριανός, ο οποίος έχει ψιλώσει και ο ίδιος με την παρουσία του εδώ τη δική μας εκπομπή, συνάδελφός μας και νυν βουλευτής. Τα πρώτα χιόνια έρχονται. Και έρχονται από την Αλβανία [παίζει αλβανικό τραγούδι]


Ένα μεγάλο ευχαριστω σε όλους τους ανθρώπους που πέρασαν από δω, με όποιο τρόπο και με όποιο λόγο και με όποια ιδιότητα. Και είναι εξαιρετικά ωραίο συναίσθημα να καλείς ανθρώπους και να έρχονται χωρίς δεύτερη κουβέντα. Εδώ, μ' ανοιχτό μυαλό, κι ανοιχτή καρδιά. Να μοιράζεσαι τη σκέψη τους, τα όνειρά τους, την τέχνη τους. [...] Σινεμά ο παράδεισος, μια μουσική αντάξια όλων αυτών των ανθρώπων που ήρθαν εδώ καλεσμένοι της γης.

Το μεγαλύτερο νομίζω ευχαριστώ το οφείλουμε στους ακροατές αυτής της εκπομπής. Υποψιασμένοι ακροατές, ακροατές με συγκινήσεις, με ψυχή, με γνώσεις και μ' ενα αστείρευτο χιούμορ. Γελάσαμε πολύ, δεν είναι έτσι; Μια σχέση αμφίδρομη, γιατί δεν γίνεται αλλιώς, αν δεν υπάρχει ο άλλος να σε ακούει από την άλλη πλευρά παραμιλάς, στο ντουβάρι μιλάς. Κι άμα ο άλλος σηκώνει το τηλέφωνο, μπορείς μέσα σε ένα λεπτό να μιλήσεις, να αισθανθείς κοντά. Αυτό είναι το ραδιόφωνο, αυτή είναι η επικοινωνία.

Ένα τραγούδι που ήρθε πολλές φορές σε αυτή την εκπομπή και ήρθε με το έτσι θέλω να τραγουδήσει και στην τελευταία. [παίζει το «για ένα κομμάτι ψωμί»]



Λίντα Ζαφειροπούλου (απευθυνόμενη στην Έλενα Διάκου και τον Πάνο Χρυσοστόμου): Θα σας ακούω όπως πάντα, θα είμαι εδώ και θα σας βλέπω. Το Δεύτερο Πρόγραμμα είναι το ΣΠΙΤΙ μου. Δεν σας αποχαιρετώ, σας χαιρετώ. Κι όταν φυσήξει άλλος άνεμος, εγώ θα είμαι πάλι εδώ.

Από την Έλενα Διάκου και τη Λίντα Ζαφειροπούλου, καλό σας βράδυ.