"Κι όμως, είμαι μόνο 55 ετών και θα βρω άλλη δουλειά..."

Αλλοτινές μου εποχές

80 χρόνια πριν, το 1928, σε μια μικρή πόλη κάπου στις ΗΠΑ. Ακόμη δεν έχει ξεσπάσει η οικονομική κρίση που εξελίχθηκε σε κραχ. Ο Τζωρτζ Μπέιλυ είναι έτοιμος να μπει στο ταξί για το σιδηροδρομικό σταθμό φεύγοντας για το πανεπιστήμιο σε μια άλλη μεγάλη πόλη. Θέλει να γίνει πολιτικός μηχανικός και να χτίσει ουρανοξύστες, αεροδιαδρόμους και να έχει βγάλει ένα εκατομμύριο δολάρια πριν τα 30 του χρόνια. Λίγο πριν είχε βγάλει ένα λόγο καταγγελίας εναντίον του άπληστου Προέδρου του ΔΣ του Στεγαστικού Ταμιευτηρίου που ο πατέρας του Μπέιλυ, ο οποίος μόλις είχε πεθάνει από εγκεφαλικό, επί 25 χρόνια υπηρετούσε ως εκτελεστικός διευθυντής. Ο θείος του, λυπημένος που σκέφτεται, εκτός των άλλων, ότι ενδέχεται να κλείσει το στεγαστικό ταμιευτήριο και να απολυθούν όλοι/ες οι εργαζόμενοι/ες, λέει τα εξής λόγια: «Κι όμως, είμαι μόνο 55 ετών και θα βρω άλλη δουλειά.» Ε, κι όμως, κάποτε αυτή η φράση δεν ήταν κενή νοήματος, όπως κατάντησε σήμερα.

Από την ταινία του Φρανκ Κάπρα «Μια Υπέροχη Ζωή» 1946, Liberty Films. Στο ρόλο του Τζωρτζ Μπέιλυ ο Τζέιμς Στιούαρτ, του άπληστου καπιταλιστή Χένρι Πόττερ ο Λάιονελ Μπαρριμορ και του θείου ο Τόμας Μίτσελ.

Για την επισήμανση: Θανάσης Τσακίρης