Άμεση δράση 4 (του Θανάση Τσακίρη)

Προηγούμενα http://tsakthan.blogspot.gr/2018/03/3_6.html

Τα νέα εργατικά σωματεία και τα νέα οργανωτικά μορφώματα (επιτροπές εναντίον του μνημονίου, ενώσεις μεταναστών κ.ά.) πολύ συχνά καταφεύγουν στη λογική της πολιτικής ανυπακοής χρησιμοποιώντας τρόπους δράσης όπως η κατάληψη χώρων και κτιρίων,  οι καθιστικές διαμαρτυρίες,  η μακρόχρονη μαζική απεργία πείνας κλπ.  Σε συγκυρία οικονομικής κρίσεις, σωματεία ιδιωτικών ταχυδρομικών εταιρειών, καταστημάτων ταχείας εστίασης, μαγείρων και σερβιτόρων, νέων τηλεπικοινωνιακών εταιρειών, call-centers, βιβλιοπωλείων κ.ά. εκτός από τη χρήση του όπλου της απεργίας και των στάσεων εργασίας, καταφεύγουν συχνά σε αποκλεισμούς δρόμων και καταστημάτων, καταλήψεις και καθιστικές διαμαρτυρίες προκειμένου να πιέσουν τους εργοδότες τόσο στο δημόσιο τομέα (π.χ. εργαζόμενοι προγραμμάτων stage, συμβασιούχοι) όσο και στον ιδιωτικό τομέα. 

Πώς οργανώνονται τα νέα σωματεία; Ένας νέος τρόπος οργάνωσης των επισφαλώς εργαζομένων είναι η δημιουργία «συνελεύσεων βάσης» και η συγκρότηση «νέων σωματείων» καθώς συχνά τα παραδοσιακά συνδικάτα των μισθωτών με μόνιμη απασχόληση δεν εγγράφουν τους νέους εργαζόμενους στη δύναμή τους με το αιτιολογικό ότι δεν υπάγονται στον ίδιο εργοδότη αλλά σε εργολάβους-εργοδότες ή σε ιδιωτικά γραφεία εργασίας. Ένα παράδειγμα «συνέλευσης βάσης» που έχει πλέον εξελιχθεί σε νέου τύπου σύλλογο είναι η «Πρωτοβουλία Μεταφραστών-Επιμελητών» που ονομάζεται, νόμιμα πλέον, «Σύλλογος  Μεταφραστών – Επιμελητών – Διορθωτών (ΣΜΕΔ).» Λόγω της χωρικής διασποράς των υποψήφιων μελών του ο Σύλλογος δημιούργησε μια ιστοσελίδα με αυτόματη ενημέρωση των μελών μέσω των ηλεκτρονικών διευθύνσεων για τις διαδικασίες κατάρτισης του καταστατικού του Συλλόγου στις οποίες παρενέβαιναν αποστέλλοντας προς συζήτηση προτάσεις και εναλλακτικά σχέδια.  Στο χώρο των μισθωτών, όλος αυτός o κόσμος δεν καλύπτεται από την επίσημη συνδικαλιστική εκπροσώπηση και με αυτοοργάνωση δημιουργεί νέα σωματεία (π.χ. χώρος τηλεπικοινωνιών, πληροφορική, τράπεζες και χρηματοπιστωτικές εταιρείες, δηλαδή σε σχετικά νέους οικονομικούς κλάδους).

Μια ενδιαφέρουσα για τα ελληνικά δεδομένα κινητοποίηση ήταν η συγκρότηση και δράση επιτροπών ανέργων (π.χ. Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο Κρήτης, Χανιά κ.α.), καθώς δεν έχει υπάρξει κίνημα ανέργων στην Ελλάδα ως τώρα. Οργανώνουν ανεξάρτητες ενέργειες συμβολικού και μαζικού χαρακτήρα όπως η συγκέντρωση έξω από το παράρτημα του ΟΑΕΔ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και οι παρεμβάσεις για τα εισιτήρια στις αστικές συγκοινωνίες. 

Σημαντική εκδήλωση διαμαρτυρίας ήταν η απεργία πείνας 300 μεταναστών που ταξίδεψαν από τα Χανιά στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη το πρώτο δίμηνο του 2011. Επρόκειτο για την μαζικότερη απεργία πείνας στην ευρωπαϊκή ιστορία. Κύριος οργανωτής ήταν το «Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης» σε συνεργασία με την «Επιτροπή Αλληλεγγύης»  και οι απεργοί πείνας απαιτούσαν από το κράτος να σταματήσει να τους αντιμετωπίζει ως «παράνομους μετανάστες» και να τους χορηγήσει στάτους μόνιμου κατοίκου καθώς οι περισσότεροι εργάζονταν στην Ελλάδα πάνω από 6 χρόνια. Η δραματική αυτή απεργία έληξε μετά από 34 ημέρες έντασης μεταξύ από τη μια πλευρά του κράτους και των κυρίαρχων πολιτικών κομμάτων συνεπικουρούμενων από το μεγαλύτερο μέρος των έντυπων και, κυρίως, των ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ και από την άλλη των μεταναστευτικών και αντιρατσιστικών οργανώσεων.

Τέλος, σημαντική είναι η κινητοποίηση στη βάση της πολιτικής ανυπακοής του κινήματος άρνησης πληρωμής τελών διοδίων και εισιτηρίων αστικής συγκοινωνίας. Το κίνημα «Δεν Πληρώνω, Δεν Πληρώνω» περιλαμβάνει πλήθος ενεργών οργανώσεων και ομάδων ακτιβιστών αλλά και πολιτών που παίρνουν μέρος ευκαιριακά με αφορμή το επίμαχο θέμα. 

Οι ομάδες αυτές συντονίζουν τις προσπάθειές τους μέσω επιτροπών που είναι ανοιχτές σε κάθε πολίτη που ενδιαφέρεται για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Το κίνημα στηρίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στο διαδίκτυο παρέχοντας πληροφορίες και υλικό (εφημερίδες, φέιγ-βολάν, φυλλάδια, ανακοινώσεις και δελτία τύπου των τοπικών επιτροπών και του συντονιστικού οργάνου) σε κάθε ενδιαφερόμενο καθώς και νομικές οδηγίες για χρήση στη στιγμή της αντιμετώπισής τους από τις κρατικές και ιδιωτικές κατασταλτικές αρχές (ελεγκτές, τροχαία, αστυνομία) και, τέλος, για την αμφίδρομη έκφραση απόψεων και προτάσεων (chatrooms, βιβλία επισκεπτών). Το ίδιο υλικό σε έντυπη μορφή μοιράζεται στους σταθμούς του μετρό και στα λεωφορεία καθώς και στους σταθμούς διοδίων, όπου τα μέλη του κινήματος «σηκώνουν τις μπάρες» για την δωρεάν διέλευση των οχημάτων και μπλοκάρουν τα μηχανήματα ακύρωσης εισιτηρίων. Η στρατηγική και τακτική του κινήματος «Δεν Πληρώνω-Δεν Πληρώνω» για την επίτευξης μιας προσωρινής νίκης σε ένα από τα μέτωπα που έχει ανοίξει φαίνεται να αποδίδει, αν συσχετίσουμε την ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι θα μειώσει τις τιμές διοδίων σε υπό κατασκευή τμήματα των εθνικών οδών με τη μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων.[1] 

---

[1] Βλ.  Tsakiris Athanasios & Aranitou Valia (2011), ο.π.

Συνεχίζεται...

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ