Παρατεταμένη σύγκρουση, κυβερνητική προοπτική και αναμενόμενες πιέσεις
"Η ανατροπή κατεστημένων νοοτροπιών και η εγκαθίδρυση άλλων αξιών και κριτηρίων στη δημόσια σφαίρα αποτελεί πολύ πιο ριζική αλλαγή από το να καταργήσουμε πρόσκαιρα περισσότερα μνημονιακά μέτρα, αναπαράγοντας όμως κατεστημένες νοοτροπίες"
Είναι κοινός τόπος ότι βρισκόμαστε σε μια σκοτεινή περίοδο βίαιης διάλυσης της ζωής των λαϊκών τάξεων, σε όλα τα επίπεδα, με κάθε διαθέσιμο μέσο. Μπροστά σε αυτή την ολική επίθεση έχουν δοκιμαστεί όλα τα γνωστά μέσα αντίστασης: κοινωνικοί αγώνες παλλαϊκοί, επιμέρους και τοπικοί, και εκλογικές επιλογές αντίθεσης στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Το κατεστημένο απάντησε με σκλήρυνση και εμβάθυνση της επίθεσης, με ζηλευτή ταξική μεροληψία και αξιοσημείωτη βούληση να σπάσει κάθε κανόνα για να επιβάλει το ιδεολογικό και υλικό δέον γενέσθαι. Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ και καιρό να μας κυβερνάει, χωρίς πραγματική νομιμοποίηση, ένα κακοφορμισμένο πολιτικό προσωπικό με μόνα όπλα τη χυδαία προπαγάνδα και την καταστολή. Με μόνο στόχο να ολοκληρώσει την καταστροφή, να παγιώσει την παρακμή και να ακρωτηριάσει τη δημοκρατία που τόσο απεχθάνεται. Βιώνουμε λοιπόν μια πρωτόγνωρη κατάσταση ως κοινωνία. Και το σώμα των ανθρώπων που αποτελούμε τον ΣΥΡΙΖΑ δεχόμαστε πρωτόγνωρες επίσης πολιτικές και ψυχικές πιέσεις από πολλές πλευρές.
Δεχόμαστε απίστευτες επιθέσεις καθημερινά από το κατεστημένο με μόνο στόχο την ακύρωση του τρομακτικότερου κινδύνου για τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις: μια πολιτική δύναμη να συνδυάζει α) τη στενή σχέση και συμπόρευση με τα κινήματα και τις αντιστάσεις, β) την ανειρήνευτη επί ποινή αυτοακύρωσης αντίθεση με τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική και γ) την κυβερνητική προοπτική. Για την εξουδετέρωση του παραπάνω συνδυασμού επιστρατεύονται όλα τα μέσα: χυδαίες επικοινωνιακές επιθέσεις, παρακρατικοί σχεδιασμοί, ανοικτή καταστολή, αλλά και επιθέσεις "φιλίας". Ο στόχος είναι να λείψει ένα από τα τρία αυτά στοιχεία (άσχετο ποιο) ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει να αποτελεί απειλή.
Δεχόμαστε τεράστια πίεση καθώς βιώνουμε τις πολλαπλές συνέπειες της κρίσης είτε στη ζωή μας είτε στην πολιτική μας δράση. Πέφτει πάνω μας όλη η απόγνωση και η απελπισία που απλόχερα μοιράζει το μνημονιακό κατεστημένο στις λαϊκές τάξεις. Η πίεση για άμεση ανατροπή, για αποτελεσματική και νικηφόρα καθημερινή πολιτική "για να τελειώσει επιτέλους αυτός ο εφιάλτης" μας πιέζει και μας αναστατώνει. Σε περίοδο παρατεταμένης πολιτικής σύγκρουσης όπως αυτή που διανύουμε το αίσθημα της μη ικανοποίησης των προσδοκιών, της αδυναμίας να ξεκλειδώσουμε τις λαϊκές δυνάμεις και να διαμορφώσουμε ένα παλλαϊκό ρεύμα πολιτικής ανατροπής κυριαρχεί και μας πιέζει.
Σε μια τέτοια συνθήκη απαιτείται από εμάς η καλλιέργεια ιδιαίτερων πολιτικών ικανοτήτων ώστε να μετασχηματίσουμε αυτή την πίεση σε επινοητικότητα και δημιουργικότητα που θα μπολιάζει θετικά τις λειτουργίες μας και να αποφύγουμε την εκδήλωσή της με τη μορφή μιας ατελέσφορης εσωτερικής γκρίνιας και διενέξεων που αποσταθεροποιούν τις συλλογικότητές μας. Να ακούμε και να συναισθανόμαστε, ακόμη και όταν διαφωνούμε, παρά τις ψυχικές πιέσεις που οξύνουν τα πνεύματα και συχνά παράγουν στριφνές συμπεριφορές και αλληλοκατηγορίες που απλώς μας "απαλλάσσουν" από τη δυσκολία της επινόησης εστιάζοντας στον υποτιθέμενο "φταίχτη" για τις αδυναμίες μας. Το στοίχημα είναι να διαφυλάξουμε το κλίμα συντροφικότητας και ενότητας, την ίδια ώρα που πρέπει να επινοήσουμε νέες μορφές συλλογικής δράσης και διαδικασίες ενεργοποίησης των πολιτών. Δεν είναι καθόλου εύκολο να δείξουμε ωριμότητα, ψυχραιμία και επινοητικότητα κάτω από την αφόρητη κοινωνική πίεση που δεχόμαστε, αλλά θα κριθούν πολλά από την επίδοσή μας σε αυτό τον τομέα.
Δεχόμαστε πιέσεις από την ανάδυση κακών πρακτικών που αναπαράγουν κατεστημένες νοοτροπίες κομματικής και δυνάμει κυβερνητικής συμπεριφοράς. Είτε γιατί δεν γνωρίζουμε πώς να ανοιχθούμε στην κοινωνία, είτε γιατί είμαστε και εμείς κομμάτι αυτής της κοινωνίας πιεζόμαστε από τη νοοτροπία των "κολλητών", των διαιρέσεων και των ανταγωνισμών στη βάση κοντόφθαλμων υποκειμενικών οπτικών. Πιεζόμαστε ώστε να μετασχηματιστούμε σε πολιτικό προσωπικό που αρμόζει στο κράτος του αντιπάλου, την ίδια στιγμή που επιχειρούμε να οξύνουμε τις συλλογικές και ατομικές ικανότητές μας για να το μετασχηματίσουμε σύμφωνα με τη δική μας λογική.
Εν τέλει πιεζόμαστε να υιοθετήσουμε την κατεστημένη αντίληψη για την εξουσία. Όμως γνωρίζουμε πολύ καλά πως η μεγαλύτερη νίκη του αντιπάλου είναι να μας έλξει μακριά από αυτό που ζητάει διακαώς η ρημαγμένη ελληνική κοινωνία από τον ΣΥΡΙΖΑ: την πραγμάτωση μιας νέας νοοτροπίας για τη δημόσια σφαίρα και την πολιτική, ένα άλλο κοινωνικό ήθος, άλλες αξίες και αρετές ως πολιτική δύναμη σήμερα και ως κυβέρνηση αύριο. Το τι θα κάνουμε ως κυβέρνηση εξαρτάται και από τον αντίπαλο, δηλαδή από τον συσχετισμό δύναμης. Όμως, το πώς θα το κάνουμε εξαρτάται αποκλειστικά από τη δική μας, συλλογική και ατομική, αναμέτρηση με αυτού του είδους τις πιέσεις. Κανείς δεν μπορεί να μας αφαιρέσει την πιθανότητα να αποτελέσουμε μια ιστορική τομή για τη χώρα και μια φωτεινή απαρχή για τον λαό μας πέρα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Η ανατροπή κατεστημένων νοοτροπιών και η εγκαθίδρυση άλλων αξιών και κριτηρίων στη δημόσια σφαίρα αποτελεί πολύ πιο ριζική αλλαγή -με μακροπρόθεσμο ορίζοντα- από το να καταργήσουμε πρόσκαιρα περισσότερα μνημονιακά μέτρα, αναπαράγοντας όμως κατεστημένες νοοτροπίες.
Πιεζόμαστε λοιπόν πολιτικά και ψυχικά. Διανύουμε μία δύσκολη φάση, η οποία βιώνεται συχνά με αρνητικά συναισθήματα, με αίσθημα μειονεξίας και αδυναμίας. Τίποτα δεν είναι πιο μακριά από την αλήθεια. Όλες αυτές οι πιέσεις, όλες αυτές οι δυσκολίες, όλοι αυτοί οι κίνδυνοι (που μπορεί και να μας κάνουν να λυγίσουμε βεβαίως) αποτελούν απλώς την αναγκαία κατεργασία που πρέπει να υποστούμε ώστε να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνη η ανθεκτική πολιτική δύναμη που θα ηγηθεί του λαού μας σε έναν απίστευτο αγώνα για αξιοπρέπεια και δημοκρατία.
Το να ανταπεξέλθουμε στις πιέσεις αυτές είναι η δουλειά μας, είναι το τίμημα του να είμαστε σε θέση να παίξουμε έναν ιστορικό ρόλο και όχι το αποτέλεσμα κάποιας αδυναμίας μας. Ψυχραιμία λοιπόν, συντροφικότητα και θετική στάση απέναντι στις πιέσεις, χωρίς αισθήματα μειονεξίας. Αν καταφέρουμε να ανατρέψουμε το μνημονιακό κατεστημένο κάτω από αυτές τις πιέσεις, διαμορφώνοντας παράλληλα τον ΣΥΡΙΖΑ σε ανθεκτικό φορέα διαφορετικής λογικής, τότε και μόνο τότε θα είμαστε έτοιμοι για το επόμενο στάδιο.
* Ο Ανδρέας Καρίτζης είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ
1 Το άρθρο στηρίχθηκε σε ομιλία του υπογράφοντα στη νομαρχιακή συνδιάσκεψη του νότιου τομέα της Β' Αθήνας, τον Δεκέμβριο του 2013
No comments:
Post a Comment