Αποχώρηση Αλαβάνου και το βάθος του ουρανού που είναι κόκκινο

Διαβάζω στο www.in.gr: "Την απόφασή του να μη θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την προεδρία του Συνασπισμού στο προσεχές συνέδριο ανακοίνωσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέκος Αλαβάνος στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος, επικαλούμενος προσωπικούς λόγους.Ο κ. Αλαβάνος δήλωσε ότι παραμένει ενεργός πολιτικά στο κόμμα και κοινοβουλευτικά στο πλαίσιο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.Τις προηγούμενες ημέρες ο κ. Αλαβάνος είχε συναντήσεις και επικοινωνία με στελέχη του ΣΥΝ, τα οποία εισηγούνταν να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος για μία τριετία ακόμη.Εντούτοις, ο πρόεδρος της Συνασπισμού επέμεινε στην απόφασή του να αποχωρήσει. Μέχρι και το 5ο τακτικό συνέδριο του κόμματος, στα τέλη Ιανουαρίου, αναμένεται να ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες για το τιμόνι της Κουμουνδούρου."

Δε συμβαίνει συχνά στην ελληνική πολιτική σκηνή ένας ηγέτης κόμματος να παραδίδει οικειοθελώς την καρέκλα του σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από την εκλογή του και μάλιστα έχοντας δώσει μια νικηφόρα πολιτική μάχη -against all odds που λέμε στη νεοελληνική γλώσσα- για να ανοίξει το δρόμο στη νέα πολιτική γενιά που αναδείχθηκε μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες της πρόσφατης περιόδου.

Ελπίζω ότι σκέφτηκε καλά αυτό που πάει να κάνει και να προσπαθήσει να κατοχυρώσει τις κατάλληλες διαδικασίες ώστε αυτή η νέα γενιά να πλαισιώσει τις λειτουργίες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ και να εμφυσήσει το πνεύμα του κινηματισμού σε ολόκληρο το σώμα που λέγεται ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά. Για να δει το αριστερό κίνημα όχι μόνο μια "άσπρη μέρα" αλλά "το βάθος του ουρανού" που "είναι κόκκινο".

Όπως έλεγε η Κατερίνα Γώγου:
Η ελευθερία μου είναι στις σόλες των αλήτικων παπουτσιών μου.
Φέρνω τον κόσμο άνω κάτω (...)
(...)θα έρθει η ώρα που θα τρέχετε απεγνωσμένα
στο στιλβωτήριο "συνοδοιπόροι" και "αποστάτες"
να βάψετε τα δικά σας
μα η μπογιά δεν θα πιάνει ότι και αν κάνετε,
όσα και αν δίνετε
τέτοιο άτιμο κόκκινο είναι το δικό μας.

Θανάσης Τσακίρης