Δώστε (μειωμένη) σύνταξη στον Μπους, αφοπλίστε την δολοφονική παρέα του Κάνετε κλικ στον παραπάνω τίτλο για να παίξετε Anti-Bush Video Games ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ: ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΡΙΟ; Οι καμήλες δε δακρύζουν Οι μεθαυριανές προεδρικές εκλογές ίσως κρίνουν το μέλλον του πλανήτη. Ο Τζ. Κέρρι εφορμά για την τελική νίκη. Ένας οπορτουνιστής, επικεφαλής ενός κόμματος που χωρίς να αμφισβητεί το καπιταλιστικό σύστημα, χωρίς να προκρίνει την επιστροφή έστω σε ένα μεταπολεμικό κράτος πρόνοιας ή έστω τη μερική εφαρμογή μέτρων σοσιαδημοκρατικής διαχείρισης, καταφέρνει, παρ’ όλα αυτά, να εκφράζει έστω και τόσο στρεβλά τους πόθους της μισής Αμερικής και της πλειοψηφίας της ανθρωπότητας. Κι αυτό γιατί η τετραετία των Ρεπουμπλικανών του Μπους αποδείχθηκε καταστροφική τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τον υπόλοιπο πλανήτη και, κυρίως για τους δοκιμαζόμενους λαούς της Παλαιστίνης και του Ιράκ. Εκτός των εξωτερικών πολέμων που εξαπέλυσε η ηγεμονική ιμπεριαλιστική μερίδα της αστικής τάξης των Η.Π.Α. (βλ. Socialist Register 2004, The New Imperial Challenge, Leo Panitch & Colin Leys (eds.), Αθήνα, Εκδ. Σαβάλας Publications, 2004), η κυβέρνηση Μπους συνέχισε και τους εσωτερικούς κοινωνικούς πολέμους εναντίον των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών, των μειονοτήτων, των φυλακισμένων και των μεταναστών. Δειγματοληπτικά αναφέρουμε: Η κυβέρνηση Μπους ξοδεψε περισσότερα από $140 δισεκατομμύρια στον πόλεμο κατά του Ιράκ. (πηγή: www.americanprogress.org) Η κυβέρνηση Μπους προκάλεσε το θάνατο περισσότερων από1.000 στρατιωτών και τον τραυματισμό περισσότερων από 7.000 (www.globalsecurity.org) Η κυβέρνηση Μπους ξόδεψε μόνο $1.1 δισεκατομμύριο από τα $8,4 δισεκατομμύρια που ενέκρινε το Κογκρέσο για την ανασυγκρότηση του Ιράκ.(www.usatoday.com) Η κυβέρνηση Μπους μετέτρεψε πλεόνασμα $ 236 δισεκατομμυρίων σε έλλειμμα $422 δισεκατομμυρίων.(www.fortune.com) Η κυβέρνηση Μπους εφάρμοσε ρυθμίσεις που αφαίρεσαν από εκατομμύρια εργάτες το δικαίωμα υπερωριακής αμοιβής.(www.epinet.org) Ο Πρόεδρος Μπους είναι ο πρώτος Πρόεδρος μετά τον Χέρμπερτ Χούβερ με καθαρή απώλεια θέσεων εργασίας –περίπου 800.000- κατά την τετραετή θητεία του.(www.guardian.co.uk) Η κυβέρνηση Μπους αποφάσισε την κατάργηση της χρηματοδότησης του μεγαλύτερου ομοσπονδιακού στεγαστικού προγράμματος εκθέτοντας 2 εκατομμύρια οικογένειες σε κίνδυνο απώλειας της κατοικίας τους. (www.sfexaminer.com) O υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης Μπους Ροντ Παίητζ αποκαλεί την Εθνική Ένωση Δασκάλων «τρομοκρατική κυβέρνηση» επειδή κινητοποιείται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μελών της.(http://edworkfroce.house.gov) Από τότε που ανέλαβε την κυβέρνηση ο Μπους και το κόμμα του πάνω από 5 εκατομμύρια άτομα έχασαν το δικαίωμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψής τους (www.cnn.com) Η κυβέρνηση Μπους αγνόησε τους κανονισμούς για τα «υπέργηρα» εργοστάσια παραγωγής ενέργειας προκαλώντας τουλάχιστον 20.000 πρώιμους θανάτους κάθε χρόνο. (http://cta.policy.net) Δύσκολη καρδιά Οι λόγοι για να καταψηφίσει κανείς την κυβέρνηση είναι κατά πολύ περισσότεροι από 10. Όμως, ο κύριος λόγος είναι η αποτροπή της καταστροφής της ανθρωπότητας και του πλανήτη, την οποία μπορεί να προκαλέσει η συνέχιση της εφαρμογής της πιο αντιδραστικής πολιτικής που γνώρισε ο κόσμος μετά την ήττα του ναζισμού, και μάλιστα σε συνθήκες που χαρακτηρίζονται από την ολοένα και εντεινόμενη ισχυροποίηση των στρατοκρατικών μηχανισμών, νόμιμων και παράνομων. Το Γκουαντάναμο συμβολίζει τη φρικώδη διάσταση αυτής της πολιτικής κατάργησης δικαιωμάτων και ανθρώπων. Οι πολίτες των ΗΠΑ έχοντας συνείδηση του κρίσιμου χαρακτήρα των εκλογών αυτών έδειξαν τη διάθεση να προσέλθουν στις κάλπες και να ανατρέψουν την κυβέρνηση Μπους. Ας θυμηθούμε τη μαζικότερη εδώ και τρεις δεκαετίες προσέλευση στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών, την σύγκρουση στις δημοτικές εκλογές του Σαν Φρανσίσκο όπου παραλίγο να αναδείξουν δήμαρχο από το Πράσινο Κόμμα, την κινητοποίηση για τα διάφορα περιβαλλοντικά και εργατικά προβλήματα από τις μεγάλες και μικρές οικολογικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Το ότι αυτή η αντιρεπουμπλικανική τάση των πολιτών διοχετεύεται στην εκλογική δεξαμενή του Δημοκρατικού Κόμματος δεν πρέπει να μας ωθήσει στον χαρακτηρισμό τους ως αφελών –κάτι που συνηθίζουν πολλοί Ευρωπαίοι και, κυρίως, Έλληνες αριστεροί, που αδυνατούν να μπουν στο πετσί του Αμερικανού ψηφοφόρου, που αν και κινητοποιείται για τα τοπικά ζητήματα δεν βρίσκει διέξοδο στο ομοσπονδιακό επίπεδο. Κι αυτό τόσο λόγω εκλογικού συστήματος όσο και έλλειψης μιας αριστεράς ικανής να υπερβεί τις σοβαρές διαφωνίες και αδυναμίες της, με συνέπεια τη στρεβλή εκπροσώπησή της από το Δημοκρατικό Κόμμα (π.χ. το ΚΚ ΗΠΑ επί της ουσίας ψηφίζει Κέρρυ παρά τις όποιες επιφυλάξεις τυχόν διατυπώνει). Η κριτική που δεν παίρνει υπόψη τις πολιτικές, κοινωνικές, ιστορικές και πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των κοινωνικών σχηματισμών δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με το Μαρξικό τρόπο σκέψης και ανάλυσης. Αντίθετα, προσφέρει κακές υπηρεσίες λόγω του εθνοκεντρικού χαρακτήρα της αποκόπτοντας μεγάλο μέρος της αριστερής κοινωνικής βάσης από τα κοινωνικά κινήματα. Ας ευχηθούμε, λοιπόν, η Τετάρτη να είναι μια ριζικά διαφορετική ημέρα για τις ΗΠΑ και ολόκληρο τον πλανήτη, γιατί όταν έχεις φτάσει κοντά στον πάτο ακόμη και οι ευχές υποδηλώνουν ης ύπαρξη μιας μικρής προωθητικής δύναμης. Ας ευχηθούμε επίσης αυτή η μικρή προωθητική δύναμη να φανεί με την ψήφιση του Πράσινου Κόμματος σε εκείνες τις Πολιτείες που θεωρούνται ασφαλείς και στα τοπικά όργανα των Πολιτειών και των Κομητειών. Θανάσης Τσακίρης http://tsakiris.snn.gr tsakthan@otenet.gr

Υ.Γ.

Πάρτε μέρος σε διαλογικές συζητήσεις στο φόρουμ του Συλλόγου των μεταπτυχιακών φοιτητών/τριών και υποψηφίων διδακτόρων του ΠΜΣ "Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία": http://forums.qbit.gr/forum.php?f=2

 

Την ερχόμενη Πέμπτη στο Συνέδριο της Βοστόνης, ο Τζων Κέρρυ θα πάρει και επίσημα το χρίσμα του υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος για την Προεδρία των ΗΠΑ. Μαζί του, στη θέση του υποψήφιου για την αντιπροεδρία, ο Τζων Έντουαρντς, πρώην εσωκομματικός αντίπαλός του για το χρίσμα. Στην ίδια πόλη θα έχουν εγκατασταθεί ομάδες επίλεκτων στελεχών και εκλεγμένων αντιπροσώπων του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος σε μια προσπάθεια να ασκήσουν σοβαρή και εμπεριστατωμένη κριτική στις εξαγγελίες του Κέρρυ, που δείχνει, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, να κερδίζει τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου ακόμη κι αν ο Ραλφ Νέηντερ τον κοντράρει στερώντας του ψήφους.

Το ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι ότι ο Ραλφ Νέηντερ αγνόησε τελικά το Πράσινο Κόμμα και ξάφνιασε όσους δεν παρακολουθούν τις πρόσφατες πολιτικές μανούβρες του. Για τον εν λόγω υποψήφιο, που ως πριν από ένα μήνα έκανε εκλογική εκστρατεία ως ανεξάρτητος, συγκεντρώθηκαν ως την περασμένη Πέμπτη 50.000 υπογραφές ώστε να είναι υποψήφιος για το χρίσμα του Μεταρρυθμιστικού Κόμματος. Εδώ θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι στις προεδρικές εκλογές του 2000 το κόμμα αυτό είχε αναδείξει υποψήφιο τον ακροδεξιό Πατ Μπιουκάναν. Εικάζεται ότι οι τοπικές οργανώσεις του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος επενέβησαν και έβαλαν χέρι στην προσπάθεια αυτή ώστε να στερηθεί κρίσιμων ψήφων το Δημοκρατικό Κόμμα. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Γκρεγκ Μακνάιλυ, εκτελεστικού διευθυντή του Ρ.Κ., στην πολιτεία Μίτσιγκαν στο δικτυακό τόπο του κόμματος: «Μας ενδιαφέρει σφόδρα να είναι υποψήφιος ο Νέηντερ». Βέβαια, ο Κέβιν Τζιζ, εκπρόσωπος του  Νέηντερ, δήλωσε ότι η υπόγεια εκστρατεία υπέρ του δεν συντονίστηκε από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.

Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα φοβάται ότι θα χάσει τις εκλογές και οι άνθρωποί του μηχανισμού του κάνουν ό,τι μπορούν για να γλιτώσουν τον εκλεκτό τους από την ήττα. Οι ψηφοφόροι αποδοκιμάζουν τα κυβερνητικά και προεδρικά πεπραγμένα. Σύμφωνα με τον Ρεπουμπλικανό πολιτικό ερευνητή Τόνυ Φαμπρίτσιο, ο δείκτης έγκρισης του κυβερνητικού έργου είναι ένας από τους σπουδαιότερους δείκτες συσχέτισης σε μια προεδρική εκλογική αναμέτρηση και αυτή τη στιγμή δεν ξεπερνά το 47% (WP-ABC). Μόνο ο Τρούμαν είχε καταφέρει να επανεκλεγεί με ποσοστό έγκρισης κάτω από 50%. Στα επιμέρους θέματα τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: πόλεμος 44% υπέρ έναντι 67% πριν από 1 χρόνο, φόροι 42%, συνταγογραφημένα φάρμακα για τους ηλικιωμένους 40%. Όσον αφορά την οικονομία γενικά το ποσοστό δεν ξεπερνά το 46%. Οι ψηφοφόροι προτιμούν τον Κέρρυ με 50% έναντι 45% στο θέμα των χειρισμών για την οικονομία. Όσον αφορά τους ψηφοφόρους που θέτουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός τους το θέμα του Ιράκ ο Κέρρυ σαρώνει με 60% έναντι 32% του Μπους. Ο Μπους ξόδεψε πολλή ενέργεια τους τελευταίους μήνες, σύμφωνα με τον κυβερνήτη της πολιτείας Μινεσότα Τιμ Πώντλευ, υπερασπίζοντας την πολεμική εκστρατεία κατά του Ιράκ, τώρα όμως πρέπει να δείξει στους ψηφοφόρους «ότι έχει δικό του όραμα για το μέλλον.». Πρώτα απ’ όλα προσπαθεί να πείσει τους ίδιους τους Ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους ότι η οικονομία δείχνει σημάδια ενίσχυσης και ότι με την παράδοση της κυβερνητικής εξουσίας στο Ιράκ μειώνονται οι αμερικανικές απώλειες. Γι’ αυτό το λόγο τις τελευταίες ημέρες εκστρατεύει σε αμιγώς Ρεπουμπλικανικές πολιτείες.

Στο Δημοκρατικό στρατόπεδο τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα. Το επιτελείο του Κέρρυ δέχτηκε ένα πλήγμα με την παραίτηση του Σάμιουελ Μπέργκερ από τη θέση του ανώτερου συμβούλου της καμπάνιας του Δημοκρατικού υποψήφιου. Ο Μπέργκερ κατηγορήθηκε από το Λευκό Οίκο ότι πέρυσι υπεξαίρεσε μυστικά έγγραφα που αφορούσαν την υπόθεση της 11ης Σεπτεμβρίου για να τις προωθήσει στο επιτελείο του Δημοκρατικού Κόμματος ενόψει της έρευνας που διεξάχθηκε από το FBI. Έτσι τόσο το κόμμα όσο και ο ίδιος ο Μπέργκερ έχασαν στο επίπεδο των εντυπώσεων – ο Μπέργκερ ίσως χάσει την ευκαιρία να γίνει μέλος της Δημοκρατικής κυβέρνησης.

Σκοτίζεται, όμως, για όλα αυτά, ο κόσμος που επιδιώκει την ήττα του Μπους και των Ρεπουμπλικάνων; Το 55% των ερωτηθέντων στη δημοσκόπηση των WP-ABC δήλωναν ότι ψήφισαν Κέρρυ στις προκριματικές για να διώξουν τον Μπους (ποσοστό ίσως μικρότερο από το πραγματικό). Ας μην ξεχνάμε ότι το 2000 τόσο ο Μπους όσο και ο Γκορ ήταν «νέοι» στην κούρσα ενώ τώρα ο Μπους ως απερχόμενος πρόεδρος δεν συγκεντρώνει μόνο την οργή των διαδηλωτών κατά του πολέμου και της παγκοσμιοποίησης αλλά και των συνταξιούχων, των εργατών, των ανέργων και ημιαπασχολούμενων και γενικώς όλων των κοινωνικών ομάδων που βρίσκονται στο περιθώριο λόγω ολοένα και εντεινόμενης επίθεσης των καπιταλιστών εναντίον των όποιων εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων. Ίσα-ίσα που η επιλογή του Τζων Έντουαρντς στη θέση του υποψηφίου αντιπροέδρου σηματοδοτεί στροφή των Δημοκρατικών στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα του φτωχότερου Νότου των ΗΠΑ, που είχαν συσπειρωθεί γύρω του ελλείψει άλλου εργατικού υποψηφίου στις προκριματικές. Θυμίζουμε επίσης ότι η συμμετοχή στις προκριματικές ξεπέρασε κάθε  ιστορικό προηγούμενο και, βεβαίως, ότι μένει να αποδειχθεί ότι ο Κέρρυ μπορεί να κερδίσει κοινωνικές κατηγορίες που είτε τείνουν να απέχουν (Αφρο-αμερικανοί) είτε έχουν την τάση να ψηφίζουν «αντισυστημικά» (φοιτητική νεολαία που προτιμούσε τον Νέηντερ πριν από τη στροφή του προς τα δεξιά). Ένα δύσκολο σημείο για τον Κέρρυ αποδεικνύεται ότι είναι η αδιαφορία του για τα θέματα που προβάλλει η θρησκευτική δεξιά και η προσωπική του στάση έναντι των αμβλώσεων που είναι από διφορούμενη έως αρνητική ανάλογα με το ακροατήριο.

Όλα, όμως, τα στοιχεία δεν συντίθεται από τους Δημοκρατικούς σε μια προγραμματική πλατφόρμα που να εγγυάται την μακροπρόθεσμη παραμονή τους στην κυβέρνηση. Μπορεί η εκμετάλλευση του συνθήματος “anything but Bush” να αποδειχθεί καταστροφική και το ντουέτο Κέρρυ-Έντουαρντς να αποτελέσει τη fata morgana του Δημοκρατικού Κόμματος και των λαϊκών τάξεων και στρωμάτων που θα στηρίξουν σ’ αυτούς τις ελπίδες τους.

Απέναντι σε όλα αυτά, μια σημαντική προσπάθεια θα γίνει στη Βοστόνη, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου των Δημοκρατικών, για την ανάδειξη του κινήματος και των απαντήσεών του, με την διεξαγωγή του Κοινωνικού Φόρουμ Βοστόνης στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης (23-25 Ιουλίου). Οι διοργανωτές εκτιμούν ότι θα συμμετάσχουν χιλιάδες άνθρωποι προερχόμενοι από τη Νέα Αγγλία και τις υπόλοιπες πολιτείες των ΗΠΑ αλλά και από κάθε γωνιά του πλανήτη για να συζητηθούν και να ανταλλαχθούν απόψεις για τα προβλήματα σε όλα τα μέτωπα: υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις εναλλακτικές λύσεις απέναντι στην ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση, εργασία και εργατικά συνδικάτα, εκπαίδευση, τέχνη, ΜΜΕ, περιβάλλον κλπ.

 
(Πηγές: New York Times, Znet, The Nation, Insight on the News)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
tsakthan@otenet.gr
http://tsakiris.snn.gr

 
Οι εκλογές της 29ης Ιουνίου 2004 στον Καναδά δεν ανέδειξαν απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία Το Φιλελεύθερο Κόμμα με το 36,7% των ψήφων (40,8%% το 2000) κέρδισε μόνο 135 έδρες. Το Συντηρητικό Κόμμα έλαβε το 29,6% των ψήφων (πήρε 12,9% το 2000 και η Καναδική Συμμαχία που συγχωνεύτηκε πέρυσι με τους Προοδευτικούς Συντηρητικούς είχε πάρει 25,5%) και 99 έδρες. Το εργατικό σοσιαλδημοκρατικό Νέο Δημοκρατικό Κόμμα έκανε τη μεγάλη έκπληξη παίρνοντας 15,7% των ψήφων (8,5% το 2000) και 19 έδρες. Το Γαλλόφωνο Μπλόκ του Κεμπέκ με 12,4% (10,72% το 2000) των ψήφων πήρε δυσανάλογα πολλές έδρες (54). Τέλος, το Πράσινο Κόμμα πήγε εξαιρετικά και πήρε 4,3% των ψήφων (0,81% το 2000) αλλά καμία έδρα. Ασήμαντες εκλογικά ήταν για άλλη μια φορά οι παρουσίες των κομμουνιστικών κομμάτων καθώς το ΚΚΚ Μ-Λ (επίσημα Μ-Λ Κόμμα Καναδά) πήρε 0,07% και το ΚΚΚ 0,03% (να σημειωθεί ότι το 1945 είχε 2,13% και 1 έδρα στην Ομοσπονδιακή Βουλή).

Το Φιλελεύθερο Κόμμα σχημάτισε την πρώτη εδώ και 25 χρόνια κυβέρνηση μειοψηφίας υπό την πρωθυπουργία του Πωλ Μάρτιν. Μετά την ανακοίνωση των μελών του υπουργικού συμβουλίου την περασμένη Τρίτη θα ακολουθήσουν συνομιλίες του πρωθυπουργού με τους ηγέτες της αντιπολίτευσης σχετικά με το κυβερνητικό πρόγραμμα.  Σε γενικές γραμμές η κυβερνητική δομή παρέμεινε η ίδια με ορισμένες αλλαγές, όπως ίδρυση θέσεων Υπουργού Υποδομής και Κοινοτήτων, Υπουργού Οικογενειών και Κοινωνικής Φροντίδας στο πλαίσιο του Υπουργείου Κοινωνικής Ανάπτυξης, καθώς και Υπουργού Εργασίας και Στέγασης. Οι αλλαγές αυτές αποσκοπούν στο να κερδίσουν την υποστήριξη του Νέου Δημοκρατικού Κόμματος το οποίο πιέζει μετά την ανάκαμψή του για την υιοθέτηση μεταρρυθμίσεων τόσο στις κοινωνικές υποθέσεις (φιλεργατικά μέτρα, αύξηση κονδυλίων για την οικογενειακή και κοινωνική πρόνοια) όσο και στα θέματα της συνταγματικής μεταρρύθμισης (κατάργηση πλειοψηφικού συστήματος και νομοθέτηση της αναλογικής αντιπροσώπευσης).

Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το Νέο Δημοκρατικό Κόμμα, που ιδρύθηκε στις 17 Ιουνίου 1961, είναι ένα καθαρά σοσιαλιστικό κόμμα  με εργατική αντιπροσώπευση μέσω των συνδεδεμένων με αυτό συνδικάτων. Η εργατική αντιπροσώπευση φτάνει το 25% του συνόλου των μελών των συνεδρίων. Παρ’ ότι δεν έλαβε ποτέ μέρος σε ομοσπονδιακή κυβέρνηση, το ΝΔΚ έχει ασκήσει μεγάλη επιρροή σε κυβερνήσεις μειοψηφίας και έχει ασκήσει εξουσία στις Πολιτείες (Μανιτόμπα, Σασκατσεουάν), σε μεγαλουπόλεις (Δήμαρχος Τορόντο κ.α.). Με την επιρροή του βοήθησε στην νομοθέτηση από την κυβέρνηση του Φιλελεύθερου Κόμματος, υπό την πρωθυπουργία του Πιερ Τρυντώ, της παροχής υπηρεσιών υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης για όλους, της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής των συντάξεων, της κοινωνικοποίησης των εταιρειών πετρελαίου και ενέργειας κ.α. Η σημερινή πορεία του ΝΔΚ δεν είναι αυτή που έχουν ακολουθήσει τα «αδελφά» σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και, παρ’ όλες τις εσωτερικές συγκρούσεις, δεν έπαψε να υποστηρίζει την εργατική τάξη και τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, παίρνει μέρος στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις κλπ.

Όμως, η νέα κυβέρνηση είναι ευάλωτη όχι μόνο απέναντι στις εξ αριστερών πιέσεις αλλά και στις πιέσεις εκ μέρους των ΗΠΑ, καθώς το Φιλελεύθερο Κόμμα δεν ξεκαθάρισε προεκλογικά τη θέση του όσον αφορά το ρόλο του Καναδά στις πολεμικές συγκρούσεις αφήνοντας ασαφή τα θέματα της στρατιωτικής επέμβασης και θεωρώντας απλώς ότι η πολιτική αλλαγή είναι συνέπεια της εξασφάλισης στρατιωτικής υποστήριξης. Εξάλλου ζητά την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων κατά 5.000 άτομα.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες εναπόκειται στις δυνάμεις της αριστεράς και των κινημάτων (κυρίως ΝΔΚ, Πράσινο Κόμμα, συνδικάτα, αντιπολεμικό και αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα) να συγκροτήσουν την πραγματική αντιπολίτευση σε αντιπαράθεση τόσο με τις παλινωδίες της πολιτικής των Φιλελευθέρων όσο και με την πολιτική του Συντηρητικού Κόμματος που θα σπρώχνει τα πράγματα προς την νεοσυντηρητική κατεύθυνση.

(Πηγές: http://en.wikipedia.org/wiki/Main_Page, http://www.liberal.ca/default_e.aspx, http://www.ndp.ca/)

 
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
tsakthan@otenet.gr
http://tsakiris.snn.gr

 

ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ
ΘΑ ΤΟΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Με την ψήφο μας στις «Γυναίκες για μια άλλη Ευρώπη»

Η μετάβαση των καπιταλιστικών κοινωνιών της Δύσης στη «μεταβιομηχανική εποχή»1 δημιουργεί νέα προβλήματα και νέες προκλήσεις για τα νέα κοινωνικά κινήματα και, ειδικότερα, για το φεμινιστικό κίνημα, που ίσως πρέπει να αναζητήσει νέες στρατηγικές και τακτικές υπερβαίνοντας τα στενά πλαίσια της διαμάχης ανάμεσα σε φεμινισμό της ισότητας και σε φεμινισμό της διαφοράς. Η ραγδαία επέκταση της νέας τεχνολογίας και οι πολλά υποσχόμενες μορφές άμεσης δημοκρατίας θα θέσουν εκ νέου το ζήτημα του οικουμενικού χαρακτήρα της ιδιότητας του πολίτη. Ίσως η μεγάλη αντίφαση να μην τίθεται στο ζήτημα άνδρες - γυναίκες αλλά στο ζήτημα του ποιοι / ες θα έχουν πρόσβαση στα νέα μέσα επικοινωνίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών για να μπορούν να ασκούν τα πολιτικά τους δικαιώματα στην περίπτωση που απαιτηθεί. Τότε θα χρειαστεί να επανεξεταστεί το ζήτημα του κοινωνικού δικαιώματος της πρόσβασης στην εκπαίδευση όχι μόνο για τις γυναίκες αλλά και για τους άνδρες. Οι νέες εργασιακές σχέσεις 2 που προβλέπεται ότι θα προκύψουν θα ευνοούν την τηλε-εργασία από το χώρο της οικίας πράγμα που σημαίνει πως πρώτες οι γυναίκες θα μπουν στην αρχική φάση του συστήματος αυτού, αν κρίνουμε από τα μέχρι τώρα δεδομένα της εργασίας στο φασόν και στη μαύρη εργασία. Θα χρειαστεί, συνεπώς, να επανεκτιμηθούν μια σειρά από θεωρητικές παράμετροι που μέχρι τώρα καθόριζαν την ιδιότητα του πολίτη και τα δικαιώματα του φύλου και, γιατί όχι, της ίδιας της έννοιας της δημοκρατίας όπως την έχουμε ως τώρα γνωρίσει.

Μια εξέλιξη αυτού του τύπου δεν πρόκειται βέβαια να αλλάξει ριζικά και άνευ κοινωνικών αντιστάσεων τις υπάρχουσες πολιτικές και κοινωνικές διαρθρώσεις και δομές. Ως εκ τούτου, η πάλη για την ουσιαστικοποίηση του οικουμενικού χαρακτήρα της έννοιας της ιδιότητας του πολίτη δεν σταματάει, καθώς πάντα θα υπάρχουν κοινωνικές κατηγορίες που θα υφίστανται διακρίσεις και θα βιώνουν συλλογικά την καταπίεση. Συνεπώς η στρατηγική που ενιαιοποιεί σε ένα πολιτικό πρόγραμμα τις κοινωνικές ομάδες που προσδιορίζονται από τη συλλογική εμπειρία της καταπίεσης είναι αυτή που απαιτείται. Αυτή πρέπει να είναι μια στρατηγική που θα ενώνει αλλά ταυτόχρονα δεν θα ισοπεδώνει τις διαφορές ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες . Το φεμινιστικό κίνημα πρέπει να εκμεταλλευτεί αυτή τη συγκυρία πολιτικής κρίσης και μετάβασης και να βοηθήσει να προβληθεί «η αναγκαιότητα ρήξης με την αποκλειστική λογική της υπαρκτής δημοκρατίας, της επινόησης νέων αρχών, νέων κανόνων, του κοινώς ζην, [που] είναι δυνατόν να προσληφθεί ως προϋπόθεση όχι μόνο για τη μετατροπή των γυναικών σε πραγματικούς πολίτες αλλά και για μια δημοκρατική πολιτεία, απλώς και μόνο». 3

Η συμμετοχή του ψηφοδελτίου «Γυναίκες για μια άλλη Ευρώπη» στις φετινές Ευρωεκλογές ίσως να μοιάζει ως αντίφαση σε σχέση με αυτό το στόχο. Από την άλλη είναι και το ψηφοδέλτιο «Οικολόγοι-Πράσινοι» που διεκδικεί με κινηματική, αλλά και λίγο σεχταριστική- λογική το άνοιγμα ενός χώρου για την ανάδειξη και προβολή-προώθηση του οικολογικού οράματος. Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε ένα δίλημμα που ίσως να μην περιμέναμε πριν από δεκαπέντε ημέρες, όταν ακόμη δεν ήταν γνωστή η, με ευθύνη του ΣΥΝ, αδρανοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, που υποτίθεται ότι θα εξέφραζε -κατά στρεβλό, έστω, τρόπο- την «ενιαιοποιητική στρατηγική» . Άρα, τι μέλλει γενέσθαι; Μπρος «Πράσινοι» και πίσω «Γυναίκες»; Θα μπορούσε κανείς να προτείνει αποχή, λευκό, άκυρο και τα συναφή. Αν, όμως, θέλουμε να ζήσουμε μια, έστω, ατελή και ασυνάρτητη ζωή και δεν θέλουμε να βιώσουμε μια «γνήσια πραγμάτωση και τελείωση» ενός οράματος, παραιτούμενοι από την καθημερινότητα των κοινωνικών αγώνων, τότε πρέπει να πάρουμε άμεσα θέση. Κι αυτή, τώρα, δεν μπορεί να είναι άλλη από την ψήφο στις «Γυναίκες για μια άλλη Ευρώπη» γιατί είναι το ζωντανότερο κομμάτι του κινήματος. Τις γνωρίζουμε και τις εμπιστευόμαστε. Στην Αριστερά χρειαζόμαστε ένα σοκ για να «συνέλθουμε» από το hangover μιας προεκλογικής παραζάλης που τραυμάτισε τις σχέσεις μας. Κι αυτό το προσφέρει το κινηματικό ψηφοδέλτιό τους, που «φιλοδοξεί να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της πολιτικής αγοράς και της Αριστεράς και να προκαλέσει μερικά από τα κύματα του μέλλοντος» (www.gynaikes.gr).

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
tsakthan@otenet.gr
http://tsakiris.snn.gr

ΟΧΙ στο ΟΧΙ, ΝΑΙ στο ΝΑΙ

Τη στιγμή της περισυλλογής και της ευθύνης, καθώς ο κυπριακός λαός ετοιμάζεται να αποφασίσει για το μέλλον του, η μοίρα της Κύπρου είναι τόσο αξεδιάλυτα δεμένη με τη μοίρα της Ελλάδας, που ολόκληρος ο ελληνισμός -κόμματα, οργανώσεις και απλοί πολίτες- καλείται να πάρει θέση· με σύνεση μα και χωρίς ολιγωρία.

Οπως κάθε διεθνής συνθήκη, το σχέδιο Ανάν είναι και αυτό καρπός ενός συμβιβασμού. Ως τέτοιος, δεν μπορεί να εκφράζει τις απόψεις μόνον της μιας πλευράς· οφείλει να συγκεράζει τις θέσεις όλων των εμπλεκομένων. Επομένως, το ερώτημα που τίθεται δεν είναι αν το σχέδιο ικανοποιεί το σύνολο των θέσεων της ελληνικής πλευράς, αλλά αν απεμπολεί θέσεις που η πλευρά αυτή θεωρεί θεμελιώδεις.

Την πρωταρχική από τις θέσεις αυτές -τη θέση στην οποία ολόκληρος ο ελληνισμός οικοδόμησε τη στρατηγική του εδώ και 40 χρόνια- δηλαδή το αδιαίρετο της Κύπρου, το σχέδιο Ανάν την ικανοποιεί. Ως διζωνική ομοσπονδία, η Κύπρος ξεπερνά τη διχοτόμηση και μπορεί να χτίσει το μέλλον της ως σύγχρονη, δικαιοκρατούμενη δημοκρατία. Μια δημοκρατία που διασφαλίζει τα δικαιώματα όλων των πολιτών της.

Επιπλέον, ενταγμένη στην Ενωμένη Ευρώπη, η Κυπριακή Ομοσπονδία μπορεί να ευημερήσει. Διότι, όπως διδάσκει η εμπειρία της «Ευρώπης των 15», στο πλαίσιο μιας δυναμικής υπερεθνικής συσσωμάτωσης, το άθροισμα δεν ισούται με τα συστατικά του μέρη αλλά τα υπερβαίνει. Ετσι, οι όποιες εθνικές δυσλειτουργίες αμβλύνονται και τελικά ξεπερνιούνται.

Πολλοί βλέπουν με καχυποψία το ενδιαφέρον του ΟΗΕ, της Ενωμένης Ευρώπης και των ΗΠΑ για το σχέδιο Ανάν. Καχυποψία δικαιολογημένη, αν σκεφθεί κανείς ότι οι δυνάμεις αυτές όχι μόνον δεν έλυσαν τα μεγάλα διεθνή προβλήματα αλλά δημιούργησαν με τη στάση τους και νέα. Ετσι, η απόρριψη του σχεδίου Ανάν επενδύεται με το φωτοστέφανο ενός ηρωικού «όχι» από ένα μικρό λαό, ριζωμένο στο βράχο του. Ομως, ακόμη και οι πιο δυσμενείς διεθνείς συνθήκες αφήνουν πάντοτε ρωγμές και ευκαιρίες, τις οποίες μια ευέλικτη πολιτική μπορεί να εκμεταλλευθεί. Το διδάσκει η ελληνική ιστορία από την εποχή του Ναυαρίνου. Οπως επίσης διδάσκει ότι, χωρίς συμμαχίες, ακόμη και οι πιο ηρωικές θυσίες μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή (1897, 1922, 1974).

Το ότι η Τουρκία κάθισε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ενόσω επί χρόνια θεωρούσε αδιαπραγμάτευτο τον Αττίλα, αποτελεί επιτυχία όλων των κυπριακών και όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, από το 1974. Το σχέδιο Ανάν, όσο και αν αρκετές πτυχές του δεν ικανοποιούν, είναι επιτυχία των δημοκρατικών δυνάμεων. Ταυτόχρονα είναι ήττα των πιο εθνικιστικών και των πιο αντιδραστικών, και στις δύο πλευρές της πράσινης γραμμής, και στις δύο όχθες του Αιγαίου. Πολύ περισσότερο όταν η διεθνής αυτή συνθήκη μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για να ξεπερασθούν τραύματα και αμοιβαίες δαιμονοποιήσεις, που γέννησαν πόλεμοι και μισός σχεδόν αιώνας μισαλλοδοξίας, διχασμών και διχοτομήσεων.

Καλούμε τις δημοκρατικές αυτές δυνάμεις να διακηρύξουν με σαφήνεια και χωρίς άλλη χρονοτριβή την υποστήριξή τους στο ΝΑΙ.

Ειρ. Αβραμοπούλου, Γ. Αγγελόπουλος, Αθ. Αθανασίου, Λουκ. Αικατερινιάδου, Στ. Αικατερινιάδου, Ζωή Ακριβούλη, Δέσπ. Αλεξανδράκη, Νικ. Αλιβιζάτος, Σία Αναγνωστοπούλου, Φωτ. Αναγνωστοπούλου, Γρ. Ανανιάδης, Αρ. Αναστασάκης, Βασ. Αναστασιάδης, Κωνστ. Ανδριανοπούλου, Βεν. Αποστολίδου, Φούλα Αρταβάνη-Τσαπλ, Μιχ. Αρτεμάκης, Ζήνα Ασημακοπούλου, Κατ. Αυγέρη, Σοφ. Αυγητίδου.

Σωτ. Βαλντέν, Μαν. Βασιλάκης, Λίνα Βεντούρα, Στ. Βιρβιδάκης, Νικ. Βουλέλης, Βασ. Βουτσάκης.

Εφη Γαζή, Ρέα Γαλανάκη, Τάκ. Γασπαράτος, Θαν. Γεωργακόπουλος, Γερ. Γεωργάτος, Βασ. Γεωργιάδου, Μαρία Γεωργίου, Γ. Γιαννακόπουλος, Παν. Γιαννακόπουλος, Γ. Γιαννιτσιώτης, Γ. Γιαννουλόπουλος, Γιωργ. Γιαννουλόπουλος, Δημ. Γιατζόγλου, Μαν. Γκαζής, Νικ. Γκιώνης, Ελ. Γκόνη, Μελ. Γκουρτσογιάννη, Διον. Γουσέτης, Γιώργ. Γραμματικάκης, Πάν. Γρέδης.

Ρέα Δελβερούδη, Κ. Δέλκος, Βασ. Δενδρινού, Βαρ. Δεσποινιάδου, Σωτ. Δημητριάδης, Δημ. Δημητρόπουλος, Νίκος Δήμου, Χαρ. Δίπλα, Θάλεια Δραγώνα.

Αγγ. Ελεφάντης, Π. Ελευθεριάδης, Λεων. Εμπειρίκος, Χάρης Εξερτζόγλου, Π. Ευαγγελόπουλος.

Μιχ. Ζάβιακας, Κατ. Ζαγγελίδου, Κων. Ζάνου, Αιμ. Ζαχαρέας, Ελισ. Ζαχαριάδου, Ελευθ. Ζέη, Κ. Ζέπος, Γκρ. Ζέπου, Ειρ. Ζορμπαλά, Μυρτώ Ζορμπαλά, Μαρ. Ζωγραφάκη, Κ. Ζώρας.

Χρ. Ηλιάδης, Αλ. Ηρακλείδης.

Κων. Θανασάκης, Παν. Θανασάς, Νάσος Θεοδωρίδης, Τ. Θεοδωρόπουλος, Νίκος Θεοτοκάς.

Χρυσ. Ιορδάνογλου, Γ. Ιωακειμίδης, Στ. Ιωαννίδης.

Παν. Καλαϊτζίδης, Ελ. Καλαφάτη, Δώρα Καλλιπολίτου, Ορ. Καλογήρου, Βασ. Κάλφας, Μαρκέλα Κανδυλάκη, Ηλ. Κανέλης, Παν. Κάπρος, Σπ. Καράβας, Λεων. Καρακατσάνης, Αννα Καραμάνου, Μαρ. Καραμεσίνη, Φρ. Καράογλαν, Ανθη Καρρά, Δημ. Καττή, Τάκης Κατσαρός, Ηλ. Κατσούλης, Φεβρ. Κέντη, Ιωάν. Κεραμετσής, Βαγγ. Κεχριώτης, Νίκος Κιάος, Φρ. Κιάου-Δημάκου, Τόνια Κιουσοπούλου, Αλ. Κιτροέφ, Κωστ. Κόμης, Αποστ. Κομνηνάκας, Χαρ. Κομπολίτης, Μαρ. Κοντοειδή, Δήμ. Κοντός, Νικ. Κοταρίδης, Ηλ. Κούβελας, Χριστ. Κουλούρη, Ν. Κουλούρης, Πετρ. Κουναλάκης, Αλκης Κούρκουλας, Κ. Κουτσομιτέλης, Λεωνίδας Κύρκος, Κων. Κωνσταντάκης, Σταυρ. Κωνσταντακόπουλος, Μαρ. Κωστοπούλου, Βασ. Λαδάς, Λαμπ. Λαζαρίδης, Λόης Λαμπριανίδης, Βασ. Λαμπρόπουλος, Πωλίνα Λάμψα, Αλ. Λεβίδης, Αντ. Λιάκος, Πετ. Λινάρδος-Ριλμόν, Μυρσίνη Λιοναράκη, Νικ. Λιοναράκης. Θαν. Λίποβατς, Λίνα Λούβη, Δημ. Λουκάς.

Αλ. Μαθιέλλης, Δημ. Μακρυνιώτη, Θοδ. Μαλικιώσης, Κυρ. Μαλλίνης, Αυγή Μαμαλάκη, Αντ. Μανιτάκης, Νικ. Μανωλόπουλος, Θοδ. Μαργαρίτης, Σπ. Μαρκέτος, Πέτρος Μαρτινίδης, Αννα Ματθαίου, Δημ. Μαρωνίτης, Μ. Ματσαγγάνης, Λευτ. Μαυροειδής, Ελένη Μαχαίρα-Οντόνι, Θαν. Μαχιάς, Ηρ. Μήλλας, Παρ. Μιμίδης, Γ. Μίχας, Χαρ. Μοβσεσιάν, Ρένα Μόλχο, Μ. Μοσχονάς, Νίκος Μουζέλης, Νικ. Μουσσιόπουλος, Στέφ. Μπαγεώργος, Γερ. Μπαλαούρας, Στρ. Μπαλάσκας, Λαμπ. Μπαλτσιώτης, Παντ. Μπασάκος, Λίζα Μπένου, Βασ. Μπιτσώρης, Ευγ. Μπουρνόβα, Στελ. Μπουτάρης, Αλ. Μπουτζουβή, Νικ. Μυλωνάς, Αριστ. Μπαλτάς, Δημ. Μπίρμπας, Μάρω Μπουρνού.

Νικ. Νάκου, Γεωρ. Νακρατζάς, Παν. Νεστορίδης, Ανδρ. Νεφελούδης, Θυμ. Νικολαΐδης, Σοφία Νικολαΐδου, Λιλή Ντίνα.

Σ. Ξανθόπουλος, Μιρ. Ξαφά, Αμεντέο Οντόνι.

Γ. Παγουλάτος, Στρ. Πάλλης, Βασ. Παναγιωτόπουλος, Τάκης Παναγιωτόπουλος, Αθ. Πανουσιάδης, Ανδρ. Πανταζόπουλος, Παν. Πάντος, Κωνστ. Παπαγεωργίου, Στέφ. Παπαγεωργίου, Μιχ. Παπαγιαννάκης, Ελίζα Παπαδάκη, Δεσπ. Παπαδημητρίου, Γιαν. Παπαδόπουλος, Τέτα Παπαδοπούλου, Γιαν. Παπαθεοδώρου, Θοδ. Παπαθεοδώρου, Νίκος Παπαμίχος, Πάρις Μαπαμίχος-Χρονάκης, Σπηλ. Παπασπηλιόπουλος, Ιωάννα Παπαστάμου, Ανδρ. Παππάς, Τάκης Παππάς, Λάκης Παρθενόπουλος.

Γρ. Πασχαλίδης, Γ. Παυλής, Μίλτος Παύλου, Βασ. Πεσμαζόγλου, Στεφ. Πεσμαζόγλου, Μίλτος Πεχλιβάνος, Μαρία Πινίου-Καλλή, Ειρ. Πιταράκη, Πόπη Πολέμη, Βαγγέλης Πολίτης-Στεργίου, Χρ. Πολυζωγόπουλος, Πάνος Ν. Πολυζωίδης, Κ. Πουλάκης, Μαρίκα Ρόμπου-Λεβίδη, Νίκος Ρωτζόκος.

Μπ. Σαββάκης, Βασ. Σακελαρίου, Σεραφείμ Σεφεριάδης, Ν. Σιγάλας, Ν. Σιμόπουλος, Χρήστος Σίμος, Δημ. Σκουρέλλος, Π. Σκοτινιώτης, Κ. Σπυρόπουλος, Μιχ. Σταθόπουλος, Δημ. Σταματόπουλος, Γ. Στάμου, Γ. Στυλιανίδης, Αρης Στυλιανού, Ριχ. Σωμερίτης, Δημ. Σωτηρόπουλος.

Αμαλία Τανδρία, Θαν. Τζαβάρας, Αμαλία Τζανάκη, Μαρία Τοπάλη, Μιχ. Τρεμόπουλος, Θαν. Τσακίρης, Π. Τσακλόγλου, Αλ. Τσαούσης, Λίζυ Τσιριμώκου, Σόνια Τσιτήλου, Κων. Τσιτσελίκης, Καίτη Τσίχλη-Αρώνη, Δημ. Τσουκαλάς.

Γ. Φαράκλας, Ν. Φίλης, Χάγκεν Φλάισερ, Ελ. Φουρναράκη, Αννα Φραγκουδάκη, Εμμυ Φρονίμου, Θεανώ Φωτίου.

Ποθ. Χαντζαρούλα, Βυρ. Χαρίτσης, Βίλμα Χαστάογλου-Μαρτινίδη, Λεων. Χατζηπροδρομίδης, Δημ. Χατζησωκράτης, Τάκης Χατζόπουλος, Χρ. Χατζόπουλος, Αντ. Χελιδόνης, Ελένη Χοντολίδου, Δημ. Χριστόπουλος, Ζώγια Χρονάκη, Νικ. Χρυσόγελος, Σοφ. Χρυσοστομίδης.

50+ U.S. CITIES HOLDING EMERGENCY IRAQ PROTESTS
& new cities are announcing their plans by the hour!


The Iraqi people are uniting in widespread opposition to
the occupation of their country and the U.S. government is
attempting to crush this revolt with overwhelming
violence. The Iraqi city of Fallujah is under siege.
According to the director of the city's hospital, at least
280 Iraqi people have been killed since Sunday in Fallujah
alone - and at least 460 have been killed throughout the
country. The number of injured in Fallujah has surpassed
400, and hospitals report that there are many more people
who are dead or wounded but who are unreachable because of
the fighting. U.S. helicopters and snipers have been
firing on ambulances and civilian vehicles trying to bring
the wounded to hospitals. The Iraqi people want the U.S.
occupation to end and the U.S. troops and their families
increasingly demand that the U.S. leave Iraq. More than 40
U.S. soldiers have been killed since Sunday, and now
Pentagon and White House officials are saying they may
increase the number of troops in Iraq as well as prevent
the troops that are scheduled to return from leaving.

The time to act is now! More than 50 U.S. cities have
answered the call put out by the A.N.S.W.E.R. Coalition to
hold nationally-coordinated emergency demonstrations
between Friday, April 9 and Monday, April 12 to demand
U.S. OUT OF IRAQ, Bring the Troops Home Now and Money for
jobs, education and healthcare - Not for wars of
aggression. New cities are announcing their plans by the
hour. Demonstrations are also taking place around the
world. See below for details on how you can join these
important demonstrations.

* * * * *

UNITED PRESS INTERNATIONAL:
Nationwide protests against Iraq war

WASHINGTON, April 8 (UPI) -- Opponents of the war in Iraq
are gathering in cities across the United States over the
Easter weekend in response to a call to action to protest
the war.

The anti-war ANSWER Coalition has issued a call for
"emergency local demonstrations" nationwide to protest the
war in Iraq, call for the return of U.S. troops from Iraq,
and a call for money for healthcare and education, not the
war. ANSWER is an acronym for "Act Now to Stop War and
Racism."

As of Thursday demonstrations were planned for Friday
through Monday in 17 towns and cities [now more than 50],
including New York, Chicago, Los Angeles and Washington at
the White House.

"The revolt sweeping Iraq in opposition to foreign
occupation has resulted in the White House and Pentagon
ordering a reign of terror against all those who defy U.S.
dictates," the organization said in a statement announcing
the protests.

"Hundreds of Iraqis have been killed. A large number of
U.S. troops have also died. And there is no let up in
sight. ... The current crisis in Iraq is again stimulating
protests around the country and around the world," the
statement said.

* * * * *

Cities holding demonstrations include:
Albuquerque, NM
Atlanta, GA
Augusta, ME
Baltimore, MD
Binghamton, NY
Birmingham, AL
Boston, MA
Buffalo, NY
Carlsbad, CA
Cedar Falls, IA
Charlotte, NC
Chicago, IL
Detroit, MI
Fayetteville, AR
Ferndale, MI
Gettysburg, PA
Grand Rapids, MI
Kingston, NY
Long Island, NY
Los Angeles, CA
Massachusetts, MA
Middletown, NY
Mill Valley, CA
Minneapolis, MN
Mountain View, CA
New Haven, CT
New York, NY
Portland, OR
Providence, RI
San Diego, CA
San Francisco, CA
San Jose, CA
Sarasota Springs, NY
Seattle, WA
Springfield, MA
St. Petersburg, FL
Washington, DC
& more!

For details of the demonstrations taking place across the
country, go to
http://www.internationalanswer.org/campaigns/a10/a10events.html
(this page includes downloadable flyers and is updated
frequently)

If your city is not yet listed, fill out the easy-to-use
form at
http://www.internationalanswer.org/campaigns/a10/event.html

If you are holding a local demonstration, a downloadable
flyer is available that you can adapt (this flyer includes
an empty box where you can paste in your local details,
and space at the bottom for your local contact
information):
http://www.internationalanswer.org/campaigns/a10/a10flyer.pdf

Read the Call to Action: IRAQ AT THE BOILING POINT
http://www.internationalanswer.org/campaigns/a10/index.html

* * * * *

NEW YORK CITY
Friday, April 9
4:30 pm
Times Square
212-633-6646
Flyer:
http://www.internationalanswer.org/campaigns/a10/a10nyc.pdf

WASHINGTON DC
Saturday, April 10
12 noon
White House (Lafayette Park)
202-544-3389
Flyer:
http://www.internationalanswer.org/campaigns/a10/a10dcflyer.pdf

LOS ANGELES
Friday, April 9
5 pm
Westwood Federal Building (Wilshire & Veteran)
213-487-2368
Flyer:
http://www.internationalanswer.org/campaigns/a10/a9la.pdf

SAN FRANCISCO
Saturday, April 10
12 noon
UN Plaza (Market St. between 7th St. and Hyde. Civic
Center BART)
415-821-6545
Flyer:
http://www.internationalanswer.org/campaigns/a10/a10sf.pdf

Details for additional cities can be found at
http://www.internationalanswer.org/campaigns/a10/a10events.html
(this page is updated frequently)

--------------------------

A.N.S.W.E.R. Coalition
Act Now to Stop War & End Racism

FOR MORE INFORMATION:
www.InternationalANSWER.org
info@internationalanswer.org
New York 212-633-6646
Washington 202-544-3389
Los Angeles 213-487-2368
San Francisco 415-821-6545

Sign up to receive updates (low volume):
http://www.internationalanswer.org/subscribelist.html

To make a tax-deductible donation, go to
http://www.internationalanswer.org/donate.html

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Η ανάδειξη της Νέας Δημοκρατίας σε νικητή της εκλογικής αναμέτρησης της 7ης Μαρτίου 2004 απέδειξε ότι η συντηρητική στροφή του εκλογικού σώματος αντανακλά διεργασίες που δεν είχαν γίνει ορατές με γυμνό μάτι αλλά χρειαζόταν μια πολύ βαθύτερη ανάλυση για να γίνουν αντιληπτές.

Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά τις αναλύσεις των ερευνών κοινής γνώμης, και ιδιαίτερα του καθημερινού βαρόμετρου της V-PRC για λογαριασμό του ραδιοφωνικού σταθμού ΣΚΑΪ 100,3, θα διαπιστώσει ορισμένες από αυτές τις τάσεις του εκλογικού σώματος. (1)

Κατ’ αρχήν, διαπιστώνουμε ότι η ΝΔ προηγείτο σε εννέα από τις δώδεκα κοινωνικο-οικονομικές κατηγορίες της έρευνας, και σε τέσσερις απ’ αυτές η διαφορά από το ΠΑΣΟΚ ξεπερνούσε το 10%. Αυτές οι κατηγορίες ήταν: συνταξιούχοι δημοσίου τομέα, εργοδοτικά στρώματα, αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες. Προβάδισμα είχε η ΝΔ ακόμη και σε προνομιακά ακροατήρια της παραδοσιακής αριστεράς, όπως οι άνεργοι, και ιδιαίτερα οι νέοι (δεν έχουν εργασθεί και αναζητούν εργασία για πρώτη φορά), ακόμη και οι μισθωτοί του δημοσίου τομέα όπου η κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ ήταν μέχρι πρότινος αναμφισβήτητη. Το ΠΑΣΟΚ με τη σειρά του διατήρησε την πρωτιά του στα μέχρι σήμερα στρώματα-στηρίγματά του που δεν είναι άλλα από τα παραδοσιακά μικροαστικά στρώματα (αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματοβιοτέχνες και τους μικροβιοτέχνες. Επίσης, σε εκείνη τη φάση το ΠΑΣΟΚ προηγείτο στη σπουδάζουσα νεολαία.

Αν αυτά δεν αρκούσαν για να διαπιστωθεί ότι το «βουβό κύμα διαμαρτυρίας» θα στρεφόταν προς τη Ν.Δ. διαλύοντας τα φληναφήματα περί «ντέρμπι» της 7ης Μαρτίου, θα έπρεπε να συμβουλευτεί κανείς και την συνθετική ανάλυση 22 δημοσκοπήσεων από τον Μ. Δρεττάκη που έδειχνε ότι η διαφορά της Ν.Δ. από το ΠΑΣΟΚ κυμαινόταν από 2,2% ως 4,5%. (2) Σε άλλη εκτίμηση του Γ. Μαυρή διαπιστωνόταν ότι η διακριτή διαφορά μεταξύ των δυο κομμάτων κυμαινόταν μεταξύ 2,9% και 4,2% και ότι η αδιευκρίνιστη ψήφος κυμαινόταν, σε πολύ χαμηλά επίπεδα, μεταξύ 8,1% και 10,8%. (3)

Το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το παιχνίδι χάθηκε πολύ καιρό πριν. Ήδη από τον Απρίλη του 2001 και την εξέγερση της βάσης του εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής για το ασφαλιστικό, τη λεηλασία των λαϊκών αποταμιεύσεων μέσω χρηματιστηρίου, την ανεργία και την ακρίβεια, είχαν προδιαγραφεί οι εξελίξεις και ήταν αδύνατη η επιστροφή στις παλιές καλές ημέρες. Οι «μάγοι» του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσαν να βγάζουν πια λαγούς απ’ το καπέλλο. Η κοινωνία αντέδρασε στην πολιτική του «κόμματος-καρτέλ» που το έλεγαν ΠΑΣΟΚ διαβλέποντας από ταξικό ένστικτο ότι δεν μπορεί πια να ανταποκριθεί έστω και στοιχειωδώς στις ανάγκες της. (4) Η τακτική της παροχολογίας που ακολουθήθηκε, έστω και αργά, αντανακλούσε την κοινωνική αναταραχή. Κι αυτό έγινε κατανοητό: το ΠΑΣΟΚ αγόταν και φερόταν πια από τις περιστάσεις. Όσο υπέκυπτε στις ανάγκες της προεκλογικής καμπάνιας τόσο έδιωχνε οριακούς ψηφοφόρους. Η αλλαγή ηγεσίας δεν μπορούσε να φρενάρει το όχημα ΠΑΣΟΚ που έτρεχε ολοταχώς προς το γκρεμό, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι είναι οι κοινωνικές διαιρετικές τομές που προσδιορίζουν τις πολιτικές διαιρέσεις και όχι το αντίστροφο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΝΔ σαρώνει στο πέρασμά της τα πάλαι ποτέ άπαρτα κάστρα της κομμουνιστικής αριστεράς: Λέσβος, Λευκάδα. Αν δεν κάνω λάθος, η ιδιαίτερη πατρίδα του πατέρα μου, ο Μανταμάδος, βάφτηκε γαλάζια για πρώτη φορά μετά τον Εμφύλιο: ΝΔ 32,77%, ΠΑΣΟΚ 30,34%, ΚΚΕ 27,80%, ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 6,10%. Η αλλαγή της κοινωνικής-ταξικής σύνθεσης επέφερε τελικά και την αλλαγή των πολιτικών προτιμήσεων των πολιτών. Ταυτόχρονα, η διαμαρτυρία κατά της ασκούμενης από το ΠΑΣΟΚ πολιτικής που περιθωριοποιούσε ευρύτερα λαϊκά στρώματα εύρισκε διέξοδο στην ενσωματωτική λογική της Ν.Δ., που άνοιγε στοργικά τις αγκάλες της για να σκεπάσει ακόμη και τις αντινεοφιλελεύθερες και αντιαμερικανικές φωνές, και δεν διοχετεύθηκε στα άγνωστα μονοπάτια της πάσης φύσεως αριστεράς, παρά τις φιλότιμες αλλά αντιφατικές προσπάθειες.

Ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δηλαδή του εδραιωμένου πια κομματικού συστήματος-καρτέλ, η Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της άντεξε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να πανηγυρίζουμε, αλλά να αναστοχαζόμαστε. Πρέπει να αναδείξουμε τα νέα πεδία πάλης, να επεξεργαστούμε τα προγράμματα της Αριστεράς στις νέες ελληνικές και διεθνείς συνθήκες, να αφουγκραστούμε τα μηνύματα που έρχονται από τις κοινωνικές ανακατατάξεις.


Γι’ αυτό, οι πρώτες κατευθύνσεις μας, πρέπει να είναι:
· η ριζική ρήξη με το παρελθόν του άκρατου κυβερνητισμού, της κοινοβουλευτικής αυταπάτης και του ταξικού συμβιβασμού˙
· η καταγγελία του κρατικού αυταρχισμού, της σταδιακής διολίσθησης σε καθεστώς μηντιακής δημοκρατίας και της απώλειας της σχετικής αυτονομίας της πολιτικής έναντι της οικονομίας˙
· η αποκάλυψη της μεγάλης απάτης της δήθεν συμμετοχικής δημοκρατίας και η προβολή και εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής˙
· η συνέχιση της συμπόρευσης με τα αναδυόμενα κοινωνικά κινήματα και η πολύμορφή ενίσχυσή τους˙
· η οριστική ρήξη με τις παλιές και νέες σταλινικές λογικές που βάρυναν το αριστερό κίνημα οδηγώντας το από τη μία πολιτική ήττα στην άλλη˙
· η αναγνώριση των σημείων συμφωνίας των πολιτικών συνιστωσών του νέου Συνασπισμού αλλά και ο σεβασμός της διαφορετικότητάς τους˙
· η απόρριψη της γραφειοκρατικής πρακτικής και της αλαζονικής συμπεριφοράς της μεγαλύτερης συνιστώσας αλλά και του μικρομεγαλισμού των μικρότερων˙
· η αξιοποίηση των ιδεών, των απόψεων και των προτάσεων για δράση των παλιών και νέων συντρόφων και συντροφισσών, των ανένταχτων που δεν επιθυμούν την κομματική τους ένταξη αλλά θέλουν να συμβάλουν με τον δικό τους τρόπο στην αναγέννηση της αριστεράς, της οικολογίας και των κοινωνικών κινημάτων˙
· η παραπέρα συνεργασία με δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας (Οικολόγοι-Πράσινοι, αριστερές συσπειρώσεις, τοπικές και θεματικές συλλογικότητες) στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakiris.snn.gr

Βιβλιογραφικές παραπομπές:
1. Βλ. Γ. Μαυρής, «Η αλλαγή στην κοινωνική βάση των κομμάτων», http://www.v-prc.gr
2. Βλ. Μ.Δρεττάκης, «Μια συνθετική ανάλυση των 22 δημοσκοπήσεων: Η συνολική εικόνα της πρόθεσης ψήφου και πόσο μπορεί να ανατραπεί», Καθημερινή, 22.2.2004.
3. Βλ. Γ.Μαυρής, «Η ‘ψαλίδα’ και οι ‘αδιευκρίνιστοι’», Καθημερινή, 22.2.2004
4. Για το κόμμα-καρτέλ, βλ. Katz R. and Mair P. “Changing Models of Party Organization and Party Democracy. The Emergence of the Cartel Party”, Party Politics, 1/1 (1995) σσ 5-28.

Συναντηθήκαμε στις κάλπες, θα ξαναβρεθούμε στους δρόμους
Οι στατιστικές δείχνουν ότι ο πρωταρχικός στόχος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επιτεύχθηκε. Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ μπαίνει στη Βουλή με 6 βουλευτές/τίνες. Από εδώ και ύστερα πρέπει να επιτευχθεί ο δεύτερος στόχος, δηλαδή η σύγκλιση στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων εναντίον του νεοφιλελευθερισμού νέων αριστερών και οικολογικών δυνάμεων. Οι επερχόμενες ευρωεκλογές πρέπει να γίνουν ένα νέο ραντεβού αυτών των πολιτικών δυνάμεων. Ήδη οι Οικολόγοι-Πράσινοι έχουν άποφασίσει να λάβουν μέρος στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι σημερινές δυνάμεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πρέπει να βρουν πεδίο συνεννόησης με τους Οικολόγους-Πράσινους ώστε να δώσουν νέα πνοή στα κοινωνικά κινήματα που δρουν στον Ελληνικό χώρο (καμπάνια αντι-2004, αγώνες κατά των Κέντρων Υπερυψηλής Τάσης σε Ηλιούπολη-Αργυρούπολη, Κορυδαλλό, κ.α.) και να τα εκπροσωπήσουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η έννοια της συμμαχίας με τα κοινωνικοπολιτικά ρεύματα που αρθρώνουν έναν νέο πολιτικό λόγο γύρω από την οικολογία και που δημιουργούν κινηματικά γεγονότα πρέπει να γίνει μέρος της πολιτικής κουλτούρας της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής και ριζοσπαστικής αριστεράς. Ειδάλλως, η αντοχή που επέδειξε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και η επιβίωσή του υπό τις συνθήκες του πολωμένου προεκλογικού κλίματος δεν θα έχουν ιδιαίτερο νόημα. Δεν ψηφίσαμε για ένα κοινοβουλευτικό κόμμα αλλά για ένα κόμμα συνεργάτη και συντονιστή κοινωνικών κινημάτων. Δεν ψηφίσαμε απλώς για να γαρνίρουμε με ολίγον Συν το κοινοβούλιο αλλά για να στείλουμε το μήνυμα ότι "συναντηθήκαμε στις κάλπες, θα ξαναβρεθούμε στους δρόμους".

Θανάσης Τσακίρης

------------------------------------------------------------------------------
Από το www.left.gr
Ο επικεφαλής του ενωτικού ψηφοδελτίου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, Νίκος Κωνσταντόπουλος από το Ζάππειο Μέγαρο, αφού ευχαρίστησε τους πολίτες που στήριξαν τον συνδυασμό, διαβεβαίωσε ότι θα αφιερώσει όλες τις δυνάμεις του Συνασπισμού για να τιμήσει την εμπιστοσύνη τους, τόνισε ότι θα ασκήσει συστηματική αντιπολίτευση, ενώ κατέληξε με τη δέσμευση ότι θα συνεχιστεί ο αγώνας για την ενότητα της Αριστεράς που θα μπορεί πλέον από καλύτερες θέσεις να αντιμετωπίζει τον δικομματισμό.


Ο κ. Κωνσταντόπουλος, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μέσα σε εξαιρετικά πολωτικές συνθήκες και παρά τις αντίθετες προβλέψεις πολλών, πέτυχε να εξασφαλίσει την είσοδο στη Βουλή και να σταθεροποιήσει τη θέση του στην πολιτική ζωή.

Ευχαριστούμε τους πολίτες που μας στήριξαν και τους βεβαιώνουμε ότι θα αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να τιμήσουμε την εμπιστοσύνη τους.

Θέλω ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, τις χιλιάδες αριστερούς ανένταχτους και άλλους πολίτες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας, όλους όσους αγωνίστηκαν για να ματαιωθούν τα σχέδια όλων όσων ήθελαν να μας εκτοπίσουν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.

Το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα αποκαλύπτει την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια προς την πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός ότι αυτή η δυσαρέσκεια στράφηκε προς τη Ν.Δ. οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη λειτουργία του δικομματικού συστήματος.
Όμως η εναλλαγή στην κυβέρνηση δεν συνεπάγεται αυτόματα και αλλαγή στις ασκούμενες πολιτικές.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ από την σκοπιά των προεκλογικών του θέσεων και δεσμεύσεων θα ασκήσει συστηματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της Ν.Δ.

Πάνω από όλα θα συνεχίσει να αγωνίζεται για την ενότητα στο χώρο της Αριστεράς και την δημιουργία μιας μεγάλης Αριστερής παράταξης που θα μπορεί από καλύτερες θέσεις να αντιμετωπίζει τον δικομματισμό.

Σαν ξημερώνει Κυριακή
των εκλογών ημέρα

Κι όλα μοιάζουν μαγικά, είναι μαζικά και, προπαντός, αμερικανικά...Όχι, δεν μ' έπιασε το αντιαμερικανικό μου, ούτε υπήρξα ποτέ εθναμύντορας ούτε παλαιοπασόκος. Παρ' όλο που θεωρώ ότι σ' αυτή τη χώρα των προεκλογικών θαυμάτων, των τεράστιων προεκλογικών συγκεντρώσεων, που, όπως λέει κι ο φίλος και δάσκαλός μου Ηλίας Νικολακόπουλος, αποτελούν όχι μόνο πανευρωπαϊκή αλλά παγκόσμια μοναδικότητα, ζει και βασιλεύει η "ψευδαίσθηση στην πολιτική" (όπως Αμερική, αν και οι τελευταίες εξελίξεις άλλα δείχνουν κι εκεί), βλέπω ταυτόχρονα μερικές ρωγμές να ανοίγουν στο αόρατο τείχος που μας περιβάλλει και λέγεται δικομματισμός.

Συνηθίσαμε να λέμε ότι για όλα φταίει το σύστημα, ότι το δικομματικό σύστημα απλοποιεί στο έπακρο τις πολιτικές επιλογές των ψηφοφόρων σπρώχνοντας το εκλογικό σώμα σε ψευδή διλήμματα. Μας πέρασε, όμως, ποτέ από το μυαλό ότι το δικομματικό σύστημα το βοηθήσαμε κι εμείς οι αριστεροί αντίπαλοί του να συγκροτηθεί και να κυριαρχήσει; Σκεφτήκαμε ποτέ ότι υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες, ενώ το δικομματικό σύστημα δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί ως τέτοιο, η αριστερά της εποχής εκείνης δεν κατάφερε να χρησιμοποιήσει αυτό που ο Giovanni Sartori (1) όρισε ως "blackmail potential"; Η ανανεωτική και η δογματικά αριστερά ενώ τότε είχαν τις ευκαιρίες στα χέρια τους τις άφησαν να χαθούν γιατί δεν εμφορούνταν από τις κινηματικές αντιλήψεις που δείχνουν σήμερα ότι τις ασπάζονται. Αγνόησαν ή σαμπόταραν το αυτόνομο εργοστασιακό συνδικαλιστικό κίνημα της περιόδου 1975-77, προσπάθησαν να καταστείλουν ή να ελέγξουν το φοιτητικό κίνημα των καταλήψεων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ το 1979-80, στρίμωξαν μέχρι ασφυξίας κάθε σύλλογο, σωματείο και πολιτιστική λέσχη στα στενά κομματικά πλαίσια. Εξαιρέσεις φωτεινές πάντα υπήρχαν και υπάρχουν αλλά δεν έδωσαν τον τόνο την εποχή εκείνη. Έτσι, το ΠΑΣΟΚ με τη δημαγωγία και το "λαϊκισμό" του κατάφερε να συγκροτήσει ένα πολιτικό κόμμα που σε χρόνο dt ενσωμάτωσε τα συνθήματα και τα αιτήματα της παραδοσιακής αριστεράς, τα άδειασε από κάθε ριζοσπαστικό περιεχόμενο και βρέθηκε στην κυβερνητική εξουσία το 1981. Από τότε η αριστερά μόνο το 1989-90 βρέθηκε για άλλη μια φορά με τη μπάλα στα χέρια και δεν μπόρεσε να σουτάρει. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν αξίζει να ασχοληθεί με μια αριστερά ανάξια να εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες και να παίζει πάντα το ρόλο του χαμένου. Και ίσως αυτός ο κάποιος να είχε δίκιο. Επρόκειτο για μια αριστερά των κυβερνητικών διαδρόμων, των γραφειοκρατικών μηχανισμών και των αντιδημοκρατικών πρακτικών. Σύμφωνοι, έτσι είχαν τα πράγματα. Κι όπως γράφεται στον "Κόσμο του Επενδυτή" επί "30 χρόνια ποτέ δεν πιάσαμε ούτε το λήγοντα". Η Μαρία Δ., ο Μίμης Α, ο Νίκος Μ. και τόσοι/ες άλλοι/ες πριν απ' αυτούς/ές αφού έπαιξαν στο λήγοντα τα ρέστα τους πήγαν να παίξουν σε μεγαλύτερα σαλόνια μπας και τους γυρίσει το χαρτί και ξεφύγουν από τη "μιζέρια" και τη "γκρίνια".

Αυτή η αριστερά, βοηθούντος και του καταρρεύσαντος σταλινικού μοντέλου της ΕΣΣΔ και των δορυφόρων της, δεν υπάρχει πια -κι αν υπάρχει είναι καρικατούρα του παλιού της εαυτού είτε υπό τη μορφή του πιο στυγνού κυβερνητισμού (οι παραπάνω) είτε υπό τη μορφή της περίσσιας παρουσίας.

Χρειαζόμαστε, λοιπόν, μια νέα αριστερά που θα μπορεί να κινητοποιεί και να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά το "blackmail potential", τη δυνατότητα "πολιτικού εκβιασμού" των καταστάσεων. Αυτό το "blackmail potential" υπάρχει. Είναι τα κοινωνικά κινήματα που γεννιούνται, δρουν και δυναμώνουν πολλές φορές πέρα κι έξω από τα ασφυκτικά όρια των κομματικών γραφειοκρατιών και των κομμάτων-στούντιο. Η κοινωνία γίνεται ολοένα και πιο κινηματική (2) κι ας κλαίνε όσοι/ες φαντασιώνονται με τα παρελθόντα μεγαλεία (πραγματικά ή παραμυθένια) της νιότης τους.

Η συνάντηση ενός μεγάλου μέρους των πρωταγωνιστικών δυνάμεων αυτών των κινημάτων τόσο στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ όσο και σε εκλογικό επίπεδο στο Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράςπρομηνύει μια αλλαγή πολιτικής κουλτούρας και συμπεριφοράς του πολιτικού αυτού χώρου. Το blackmail potential του χώρου πρέπει να ενισχυθεί. Η επόμενη περίοδος προβλέπεται αρκετά τρικυμιώδης, ιδιαίτερα εάν οι κεντρομόλες δυνάμεις του δικομματισμού αναδειχθούν σχεδόν ισόπαλες. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα τελειώσουν και θα αφήσουν πίσω τους κοινωνικά συντρίμμια. Η πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας και των ιδιωτικοποιήσεων θα ενταθεί. Η καταστροφή του περιβάλλοντος θα συνεχιστεί αμείωτη. Η εμπορευματικοποίηση της παιδείας και της υγείας-πρόνοιας θα φέρει ολοένα και περισσότερες ιδιωτικές επενδύσεις στους χώρους αυτούς, σπρώχνοντας ολοένα και περισσότερους πολίτες στην απόγνωση. Ακόμη και τα ταξίδια στα νησιά μας θα γίνουν ακριβά στο όνομα της τουριστικής αξιοποίησης του ήλιου, της θάλασσας και του φυσικού μας περιβάλλοντος -κι άμα νομίζετε ότι τα βλέπω όλα μαύρα, διαβάστε το νέο μπουμπούκι της δυναστείας των Παπανδρέου, δηλαδή το Νίκο, που δεν γράφει μόνο λογοτεχνικά βιβλία αλλά θέλει να παίξει σημαντικό ρόλο στο χώρο της ναυτιλίας (βλ. Εμπρός Μυτιλήνης).

Η τρικυμία δεν θα είναι μόνο κοινωνικο-οικονομική αλλά και πολιτική-θεσμική. Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θα θέσει σε δοκιμασία τις στρατηγικές των κομμάτων κι εδώ είναι που μπορεί να παρέμβει μια κινηματική αριστερά αναδεικνύοντας το αίτημα της δημοκρατικής αλλαγής του πολιτικού και κομματικού συστήματος.

Όμως, για να γίνουν όλα αυτά, χρειάζεται να ενισχυθεί αυτή την Κυριακή, ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς-Ενωτικό Ψηφοδέλτιο. Η παραμονή του (ή η είσοδός του, αν θέλετε) στη Βουλή δεν κρίνεται αναγκαία μόνο για τον καλλωπισμό της αλλά για την εκπροσώπηση των πολιτών και των κοινωνικών κινημάτων τους, για την αξιοποίηση κάθε δυνατότητας μελλοντικής μεταβολής του πολιτικού σκηνικού και του κομματικού συστήματος προς αριστερόστροφη κατεύθυνση. Στόχος μας πρέπει να είναι να περάσουμε από το σύστημα των δυόμισυ κομμάτων, που κυριάρχησε στη μεταπολιτευτική μας ιστορία, σε ένα πολυκομματικό σύστημα που θα εγγυάται την ύπαρξη και των ανταγωνισμό των διαφορετικών πολιτικών σχηματισμών στη βάση σαφών πολιτικών προγραμμάτων.

Αυτή την πορεία σήμερα μόνο ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορεί να την ξεκινήσει, γιατί στο πλαίσιό του συγκλίνουν αυτή τη στιγμή δυνάμεις που έχουν δείξει ότι γνωρίζουν το κινηματικό πεδίο και τις ανάγκες του, γιατί, εκτός των άλλων, είναι ο μοναδικός πολιτικός σχηματισμός που έχει ανοίξει τις πόρτες των θεματικών οργανώσεών του (π.χ. Εταιρεία Πολιτικού Προβληματισμού Ν. Πουλαντζάς) στους ανθρώπους που θέλουν να συζητήσουν, να ερευνήσουν και να παράξουν από κοινού θεωρία και πολιτική για την ανασύνθεση-ανασυγκρότηση της Αριστεράς, της οικολογίας και των κοινωνικών κινημάτων.

Αυτή την Κυριακή, λοιπόν, ψηφίζουμε ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. Κι από Δευτέρα πάλι στα κοινωνικά κινήματα.

Θανάσης Τσακίρης

Βιβλιογραφικές παραπομπές:
(1) Sartori, Giovanni. 1966. "European Political Systems: The Case of Polarized Pluralism." Joseph LaPalombara and Myron Weiner, (eds.) Political Parties and Political Development, 137-176. Princeton: Princeton University Press.
(2) Tarrow, Sydney. 1998. Power in Movement: Collective Action, Social Movements and Politics Cambridge: Cambridge University Press.
(3) Siaroff, Alan. 2003. "Two-and-a-Half-Party Systems and the Comparative Role of the 'Half'," Party Politics, 9 (May), 267-290.

Αιώνια θα μείνει στη μνήμη μας ο Φίλιππος Ηλιού

"Ο Φίλιππος Ηλιού θέλησε να είναι υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΝ στη Β΄ Αθηνών ως ένδειξη αφοσίωσης στις πολιτικές του πεποιθήσεις. Ήταν ήδη βαριά άρρωστος και χθες έχασε τη μάχη για τη ζωή. Γιος του Ηλία και της Ελευθερίας Ηλιού, διακεκριμένος ιστορικός και πρόεδρος των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, ο Φίλιππος υπήρξε ένας σεμνός και δημιουργικός άνθρωπος, μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και φιλοπονίας. Οι φίλοι του δεν πρόλαβαν να τον 'σταυρώσουν' - δυστυχώς θα τον αποχαιρετήσουν."

Η είδηση αυτή στον "Κόσμο του Επενδυτή" με συγκλόνισε. Ο υπέροχος Φίλιππος Ηλιού, ο άνθρωπος που άφησε ιστορία στο χώρο της Αριστεράς και της Ιστορίας δεν είναι πια κοντά μας αλλά θα ζει στο νου και στις καρδιές όλων μας. Το παράδειγμά του μας εμπνέει για να συνεχίσουμε να βαδίζουμε στους δρόμους που χάραξε.

Θανάσης Τσακίρης

Αιώνια θα μείνει στη μνήμη μας ο Φίλιππος Ηλιού

"Ο Φίλιππος Ηλιού θέλησε να είναι υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΝ στη Β΄ Αθηνών ως ένδειξη αφοσίωσης στις πολιτικές του πεποιθήσεις. Ήταν ήδη βαριά άρρωστος και χθες έχασε τη μάχη για τη ζωή. Γιος του Ηλία και της Ελευθερίας Ηλιού, διακεκριμένος ιστορικός και πρόεδρος των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, ο Φίλιππος υπήρξε ένας σεμνός και δημιουργικός άνθρωπος, μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και φιλοπονίας. Οι φίλοι του δεν πρόλαβαν να τον 'σταυρώσουν' - δυστυχώς θα τον αποχαιρετήσουν."

Η είδηση αυτή στον "Κόσμο του Επενδυτή" με συγκλόνισε. Ο υπέροχος Φίλιππος Ηλιού, ο άνθρωπος που άφησε ιστορία στο χώρο της Αριστεράς και της Ιστορίας δεν είναι πια κοντά μας αλλά θα ζει στο νου και στις καρδιές όλων μας. Το παράδειγμά του μας εμπνέει για να συνεχίσουμε στους δρόμους που χάραξε.

Θανάσης Τσακίρης

(ΞΑΝΑ) ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ
ΣΤΙΣ 7 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ


Όσες και όσοι υπογράφουμε το κείμενο αυτό, παλαιά μέλη και στελέχη της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος – Β’Πανελλαδική, δηλώνουμε την υποστήριξή μας στα ψηφοδέλτια του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Ενωτικό Ψηφοδέλτιο.
Αισθανόμαστε ανακούφιση, αλλά και δικαίωση, από την πορεία σύγκλισης δυνάμεων της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής και επαναστατικής αριστεράς. Είμαστε πιο αισιόδοξοι βλέποντας παλιές και νέες αριστερές ομάδες και κινηματικές συλλογικότητες, από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, να συνυπάρχουν και να ταυτίζονται στο αίτημα για μια βαθιά ανασύνθεση της αριστερής παράταξης στη χώρα μας. Ένα αίτημα που ξεπερνά τα όρια των επόμενων εκλογών και που γνωρίζουμε ότι θα κριθεί μέσα στα κοινωνικά κινήματα και το δυναμισμό που αυτά θα αναπτύξουν.
Θέλουμε να δηλώσουμε τη διαθεσιμότητά μας και δώσουμε το μήνυμα της ενεργοποίησης σε όλους τους διάσπαρτους ανά τη χώρα συντρόφους μας, σε όλους τους πολίτες που στέκονται επικριτικά στη σημερινή πολιτική, οικονομική και πολιτιστική βαρβαρότητα του συστήματος εξουσίας. Έχει φθάσει η στιγμή της μαζικής ενεργητικής αντίστασης στο δικομματικό ολοκληρωτισμό. Ας δώσουμε το παρόν με όλες τις δυνάμεις μας.

1. Αλειφέρης Θανάσης - Φαρμακοποιός
2. Αλεξόπουλος Θανάσης - Γιατρός
3. Αλεξόπουλος Χρήστος - Εκπαιδευτικός
4. Ανέστης Νίκος - Οικονομολόγος
5. Αντωνέα Αντζελα - Δικηγόρος
6. Αντωνίου Κατερίνα - Πανεπιστημιακός
7. Αραβαντινός Θανάσης - Μαθηματικός
8. Βάκης Αλέξης - Μουσικός
9. Βαλλιάνος Χρήστος - Χημικός Μηχανικός
10. Βελισσαρίου Σίσσυ - Πανεπιστημιακός
11. Βερναρδάκης Χριστόφορος - Πολιτικός Επιστήμονας
12. Βλαχάκης Γιάννης - Αρχιτέκτονας
13. Γάγγος Μανόλης - Ναυπηγός
14. Γαλάνης Θεόφιλος - Δημοσιογράφος
15. Γκοτζαμάνης Κώστας - Ψυχίατρος
16. Γραμμένος Θεοφάνης - Πανεπιστημιακός
17. Δημητριάδης Μίμης - Επιχειρηματίας
18. Δημόπουλος Γιάννης
19. Ελιέζερ Βίκτωρ - Μηχανικός
20. Ζαγάρας Βαγγέλης - Ιδιωτικός Υπάλληλος
21. Θάνος Σταύρος - Φυσικός, ερευνητής Δημόκριτου
22. Ιεροδιακόνου Ιωάννα - Ψυχίατρος / Πανεπιστημιακός
23. Καμπέρης Νίκος - Εκπαιδευτικός
24. Κατσαρής Γιώργος
25. Κέκος Δημήτρης - Πανεπιστημιακός
26. Κοντοζής Δημήτρης - Μαθηματικός
27. Κοπανάρη Μαρία - Αρχιτέκτων
28. Κούκκου Αννα - Πανεπιστημιακός
29. Κυπριανίδης Τάσος - Πανεπιστημικός
30. Κυπριανός Παντελής - Πανεπιστημιακός
31. Κωνσταντακόπουλος Σταύρος - Πανεπιστημιακός
32. Κωτούλας Δημήτρης - Οδοντίατρος
33. Λαβατσής Δημήτρης - Τραπεζικός
34. Λιβέρης Πάνος - Μηχανικός
35. Μασταγκά Βούλα - Αρχιτέκτων
36. Μαυρέας Κωνσταντίνος
37. Μαυρομμάτη Αντιγόνη - Δικηγόρος
38. Μεϊδάνης Βασίλης - Οικονομολόγος
39. Μηλιός Γιάννης - Πανεπιστημιακός, υποψ. ΣΡΑ Β' Αθήνας
40. Μόντη Κατερίνα - Παιδίατρος
41. Μπάρκας Νίκος - Πολιτικός Μηχανικός
42. Μπαρτσίδης Μιχάλης - Οδοντίατρος
43. Μπέλλα Ελένη - Γιατρός αθλίατρος
44. Μπένος Αλέξης - Πανεπιστημιακός, υποψ. ΣΡΑ Α΄Θεσσαλονίκης
45. Μπέσιος Κώστας - Δημοσιογράφος
46. Μπόκαρης Θέμης - Πανεπιστημιακός
47. Mποφιλάτος Σταύρος - Εκπαιδευτικός
48. Μπούχαλη Βάσω - Γιατρός
49. Νασιόπουλος Χρήστος - Εκπαιδευτικός
50. Νυφαντής Θωμάς - Ιδιωτικός Υπάλληλος
51. Παϊπέτη Αλεξάνδρα - Εκπαιδευτικός
52. Πάνου Σωτήρης - Ελεύθερος επαγγελματίας
53. Παντής Γιάννης - Βιολόγος, υποψ. ΣΡΑ Α’Θεσσαλονίκης
54. Παπαδημητρίου Γιάννης - Δικηγόρος, γραμμ. Δικηγορικού Συλλόγου Ιωαννίνων, υποψ.ΣΡΑ Ν.Ιωαννίνων
55. Παπαδοπούλου Μαρία - Πανεπιστημιακός
56. Παππάς Βασίλης - Εκπαιδευτικός
57. Παππάς Γιάννης - Εκπαιδευτικός
58. Πετρόπουλος Παναγιώτης - Ελεύθερος επαγγελματίας
59. Ρίζος Βασίλης - Εκπαιδευτικός
60. Σπαρούνη Ευτυχία - Καρδιολόγος
61. Σταμπουλή Αφροδίτη - Γυναικολόγος
62. Σταυρόπουλος Γιώργος
63. Τεμπέλη Γεωργία - Εκπαιδευτικός
64. Τσακίρης Θανάσης - πολιτικός επιστήμονας
65. Τσιγκάνης Δημήτρης - Φυσικός
66. Υφαντής Μάκης - Πανεπιστημιακός
67. Φουρτούνης Γιώργος - Πανεπιστημιακός
68. Φούσκης Μιχάλης - Γιατρός ακτινολόγος
69. Χατζηαθανασιάδης Βασίλης - Χημικός Μηχανικός
70. Χουμεριανός Μανόλης

(ΞΑΝΑ) ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ
Όσες και όσοι υπογράφουμε το κείμενο αυτό, παλαιά μέλη και στελέχη της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος – Β’Πανελλαδική, δηλώνουμε την υποστήριξή μας στα ψηφοδέλτια του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Ενωτικό Ψηφοδέλτιο.
Αισθανόμαστε ανακούφιση, αλλά και δικαίωση, από την πορεία σύγκλισης δυνάμεων της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής και επαναστατικής αριστεράς. Είμαστε πιο αισιόδοξοι βλέποντας παλιές και νέες αριστερές ομάδες και κινηματικές συλλογικότητες, από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, να συνυπάρχουν και να ταυτίζονται στο αίτημα για μια βαθιά ανασύνθεση της αριστερής παράταξης στη χώρα μας. Ένα αίτημα που ξεπερνά τα όρια των επόμενων εκλογών και που γνωρίζουμε ότι θα κριθεί μέσα στα κοινωνικά κινήματα και το δυναμισμό που αυτά θα αναπτύξουν.
Θέλουμε να δηλώσουμε τη διαθεσιμότητά μας και δώσουμε το μήνυμα της ενεργοποίησης σε όλους τους διάσπαρτους ανά τη χώρα συντρόφους μας, σε όλους τους πολίτες που στέκονται επικριτικά στη σημερινή πολιτική, οικονομική και πολιτιστική βαρβαρότητα του συστήματος εξουσίας. Έχει φθάσει η στιγμή της μαζικής ενεργητικής αντίστασης στο δικομματικό ολοκληρωτισμό. Ας δώσουμε το παρόν με όλες τις δυνάμεις μας.

1. Αλειφέρης Θανάσης - Φαρμακοποιός
2. Αλεξόπουλος Θανάσης - Γιατρός
3. Αλεξόπουλος Χρήστος - Εκπαιδευτικός
4. Ανέστης Νίκος - Οικονομολόγος
5. Αντωνέα Αντζελα - Δικηγόρος
6. Αντωνίου Κατερίνα - Πανεπιστημιακός
7. Αραβαντινός Θανάσης - Μαθηματικός
8. Βάκης Αλέξης - Μουσικός
9. Βαλλιάνος Χρήστος - Χημικός Μηχανικός
10. Βελισσαρίου Σίσσυ - Πανεπιστημιακός
11. Βερναρδάκης Χριστόφορος - Πολιτικός Επιστήμονας
12. Βλαχάκης Γιάννης - Αρχιτέκτονας
13. Γάγγος Μανόλης - Ναυπηγός
14. Γαλάνης Θεόφιλος - Δημοσιογράφος
15. Γκοτζαμάνης Κώστας - Ψυχίατρος
16. Γραμμένος Θεοφάνης - Πανεπιστημιακός
17. Δημητριάδης Μίμης - Επιχειρηματίας
18. Δημόπουλος Γιάννης
19. Ελιέζερ Βίκτωρ - Μηχανικός
20. Ζαγάρας Βαγγέλης - Ιδιωτικός Υπάλληλος
21. Θάνος Σταύρος - Φυσικός, ερευνητής Δημόκριτου
22. Ιεροδιακόνου Ιωάννα - Ψυχίατρος / Πανεπιστημιακός
23. Καμπέρης Νίκος - Εκπαιδευτικός
24. Κατσαρής Γιώργος
25. Κέκος Δημήτρης - Πανεπιστημιακός
26. Κοντοζής Δημήτρης - Μαθηματικός
27. Κοπανάρη Μαρία - Αρχιτέκτων
28. Κούκκου Αννα - Πανεπιστημιακός
29. Κυπριανίδης Τάσος - Πανεπιστημικός
30. Κυπριανός Παντελής - Πανεπιστημιακός
31. Κωνσταντακόπουλος Σταύρος - Πανεπιστημιακός
32. Κωτούλας Δημήτρης - Οδοντίατρος
33. Λαβατσής Δημήτρης - Τραπεζικός
34. Λιβέρης Πάνος - Μηχανικός
35. Μασταγκά Βούλα - Αρχιτέκτων
36. Μαυρέας Κωνσταντίνος
37. Μαυρομμάτη Αντιγόνη - Δικηγόρος
38. Μεϊδάνης Βασίλης - Οικονομολόγος
39. Μηλιός Γιάννης - Πανεπιστημιακός, υποψ. ΣΡΑ Β' Αθήνας
40. Μόντη Κατερίνα - Παιδίατρος
41. Μπάρκας Νίκος - Πολιτικός Μηχανικός
42. Μπαρτσίδης Μιχάλης - Οδοντίατρος
43. Μπέλλα Ελένη - Γιατρός αθλίατρος
44. Μπένος Αλέξης - Πανεπιστημιακός, υποψ. ΣΡΑ Α’Θεσσαλονίκης
45. Μπέσιος Κώστας - Δημοσιογράφος
46. Μπόκαρης Θέμης - Πανεπιστημιακός
47. Mποφιλάτος Σταύρος - Εκπαιδευτικός
48. Μπούχαλη Βάσω - Γιατρός
49. Νασιόπουλος Χρήστος - Εκπαιδευτικός
50. Νυφαντής Θωμάς - Ιδιωτικός Υπάλληλος
51. Παϊπέτη Αλεξάνδρα - Εκπαιδευτικός
52. Πάνου Σωτήρης - Ελεύθερος επαγγελματίας
53. Παντής Γιάννης - Βιολόγος, υποψ. ΣΡΑ Α’Θεσσαλονίκης
54. Παπαδημητρίου Γιάννης - Δικηγόρος, γραμμ. Δικηγορικού Συλλόγου Ιωαννίνων, υποψ.ΣΡΑ Ν.Ιωαννίνων
55. Παπαδοπούλου Μαρία - Πανεπιστημιακός
56. Παππάς Βασίλης - Εκπαιδευτικός
57. Παππάς Γιάννης - Εκπαιδευτικός
58. Πετρόπουλος Παναγιώτης - Ελεύθερος επαγγελματίας
59. Ρίζος Βασίλης - Εκπαιδευτικός
60. Σπαρούνη Ευτυχία - Καρδιολόγος
61. Σταμπουλή Αφροδίτη - Γυναικολόγος
62. Σταυρόπουλος Γιώργος
63. Τεμπέλη Γεωργία - Εκπαιδευτικός
64. Τσακίρης Θανάσης - πολιτικός επιστήμονας
65. Τσιγκάνης Δημήτρης - Φυσικός
66. Υφαντής Μάκης - Πανεπιστημιακός
67. Φουρτούνης Γιώργος - Πανεπιστημιακός
68. Φούσκης Μιχάλης - Γιατρός ακτινολόγος
69. Χατζηαθανασιάδης Βασίλης - Χημικός Μηχανικός
70. Χουμεριανός Μανόλης

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ ΔΙΝΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ

ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΝ ΜΠΟΥΣ;

Φαντάζομαι ότι ξέρετε το ανέκδοτο με την πεθερά, που έδωσε από ένα αυτοκίνητο στους γαμπρούς της, γιατί τη σώσανε από βέβαιο πνιγμό, ενώ ο πεθερός χάρισε μια λουσάτη Πόρσε στον τρίτο γαμπρό, που δεν κατάφερε να σώσει την πεθερά σε παρόμοιο ατύχημα. Κάπως έτσι μοιάζει η ιστορία των προκριματικών εκλογών στο Δημοκρατικό Κόμμα. Όσο οι δημοκρατικοί υποψήφιοι για το χρίσμα σφάζονταν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας αχαρακτήριστες τακτικές τόσο ο Μπους έπαιζε το ρόλο της πεθεράς. Όταν όμως ήρθε η ώρα του Γουισκόνσιν, το Δημοκρατικό Κόμμα άρχισε να ελπίζει πως θα κερδίσει την Πόρσε. Το κρίσιμο ερώτημα είναι: «Ποιος είναι ο πεθερός;»

Ένας είν’ ο πεθερός, ο κυρίαρχος λαός

Πέρα από το Γουισκόνσιν, όπου η μάχη αφορούσε κυρίως το συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ Τζων Κέρρυ και Τζων Έντουαρντς που τελικά οδήγησαν και τον Χάουαρντ Ντην εκτός κούρσας (όχι όμως εκτός κινηματικής λογικής), εκλογές έγιναν και για την εκλογή νέου αντιπροσώπου στο Κογκρέσο στην 6η εκλογική περιφέρεια της Πολιτείας Κεντάκι. Ας τα δούμε, όμως, πιο αναλυτικά τα αποτελέσματα. Στο Γουισκόνσιν ψήφισαν 803.598 πολίτες (20,45% του συνόλου των εγγεγραμμένων το 2000 ψηφοφόρων της Πολιτείας). Έλαβαν: Κέρρυ 327.672 (39,68%, 32 εκπρόσωποι), Έντουαρντς (34,31%, 26 εκπρόσωποι), Ντην 150.682 (18,25%, 14 εκπρόσωποι), Κούτσινιτς 25.232 (3,3%, κανένας εκπρόσωπος), Αλ Σάρπτον 14.685 (1,78%). Να σημειώσουμε ότι τα αποτελέσματα των προηγούμενων προεδρικών εκλογών ήταν: Μπους 1.237.279 (47,61%), Γκορ 1.242.987 (47,83%), Νέηντερ 94.070 (3,62%). Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι στη συγκεκριμένη ψηφοφορία πήρε μέρος το 64,65% των ψηφοφόρων του Δ.Κ. του 2000, πράγμα που σημαίνει ότι η πλειοψηφία της ευρύτερης «δημοκρατικής παράταξης» κινητοποιείται για την εκδίωξη του Μπους και των Ρεπουμπλικανών από την εξουσία. Στην κινητοποίησή της αυτή χωράνε οι εργάτες που προσέρχονται με τα συνδικάτα τους στη μάχη, οι αντιπολεμικές οργανώσεις, οι Αφροαμερικανοί που ψηφίζουν για πρώτη φορά τόσο μαζικά, οι γυναικείες οργανώσεις κ.ο.κ. Μέχρι και μερίδες του κεφαλαίου υποστηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτή την κινητοποίηση˙ με τον ιδιοτελή, βέβαια, αλλά απολύτως λογικό για τα δικά τους δεδομένα, στόχο της συγκράτησης των ριζοσπαστικότερων τάσεων προτού αυτές μαζικοποιηθούν και απειλήσουν συνολικά την ηγεμονία του κεφαλαίου. Η συνέχιση της πολιτικής Μπους στο εσωτερικό των ΗΠΑ και στο εξωτερικό εγκυμονεί αυτή την απειλή.

Το Μπούσι φόρεμά σου έγινε το ανάθεμά σου

Ένα δεύτερο δείγμα αυτής της κινητοποίησης είναι η πανωλεθρία που έπαθε την Τετάρτη η υποψήφια των Ρεπουμπλικάνων Άλις Κέρρυ (σύμπτωση κι αυτή) στην αναπληρωματική εκλογή στην 6η εκλογική περιφέρεια της Πολιτείας Κεντάκι. Ο Δημοκρατικός υποψήφιος Κεν Τσάντλερ πήρε 83,890 ψήφους (55%) έναντι 65.300 ψήφων (43%) της Κέρρυ, η οποία, σημειωτέον, είχε τη…φαεινή ιδέα να κυκλοφορήσει διαφήμιση όπου τόνιζε πως αυτή κι ο πρόεδρος Μπους «είναι φτιαγμένοι από το ίδιο ύφασμα». Το 2000 στην Πολιτεία αυτή ο Μπους είχε κερδίσει με μεγάλη διαφορά παίρνοντας 56,5% των ψήφων έναντι 41,37% του Γκορ και 1,5% του Νέηντερ.

Στη Χονολουλού, στη Χονολουλού, εκεί θα πάει η ψήφος και όχι άλλού

Η μάχη στο εσωτερικό του Δ.Κ. συνεχίζεται αμείωτη αλλά με λιγότερους πρωταγωνιστές μιας και ο πολλά υποσχόμενος Ντην παραιτήθηκε δίχως, όμως, να διαλύσει την ομάδα του που έχει σαφή κινηματικό χαρακτήρα. Την ερχόμενη Τρίτη θα γίνουν προκριματικές στις Πολιτείες Γιούτα, Άϊνταχο, και στη μακρινή Χαβάη (είναι η πρώτη πολιτεία που αρνήθηκε την επικύρωση της Πατριωτικής Πράξης Ι που καταπατά τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα των πολιτών). Η τριάδα αυτή αποκαλείται «Τρίγωνο του Διαβόλου» λόγω του ότι κανείς υποψήφιος δεν κάνει τον κόπο να διαθέσει χρήματα για διαφημιστικές εκστρατείες, εξαιτίας των ελάχιστων εκπροσώπων που στέλνουν στο συνέδριο του Ιουνίου (23, 18 και 20 αντίστοιχα). Ο Μπους κέρδισε τις δύο ηπειρωτικές πολιτείες το 2000 (που είχαν από το 1964 να αναδείξουν Δημοκρατικό νικητή) ενώ η Χαβάη από το 1964 μέχρι σήμερα παραμένει στο πλευρό των Δημοκρατικών, με εξαίρεση το 1984.

Δεν υπάρχει «βασιλική οδός» για το χρίσμα

Στο επίπεδο των θέσεων ο Έντουαρντς ξεθάρρεψε αρκετά και καταγγέλλει μέχρι και την ίδια τη NAFTA (Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου) ως κύριο λόγο για την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας που έχουν μεταφερθεί σε φτωχότερες χώρες του νότου. Έφτασε δε στο σημείο να πει ότι το 1993 αν ήταν γερουσιαστής θα είχε στασιάσει κατά του Κλίντον και θα είχε καταψηφίσει τη συμφωνία. Δηλώνει επίσης ότι οι ψηφοφόροι πρέπει να επιλέξουν αυτόν και όχι τον Κέρρυ αν θέλουν να γεφυρωθεί υπέρ των φτωχών το τεράστιο κοινωνικό χάσμα που βάθυνε με την πολιτική περικοπής των φόρων του Μπους που ευνόησε τους πλούσιους και στέρησε πόρους από τα φτωχά λαϊκά στρώματα τα οποία είδαν να περικόπτονται κατά μεγάλα ποσά οι ομοσπονδιακές και πολιτειακές δημόσιες δαπάνες για την υγεία, την παιδεία και τη στέγαση. Μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος του Γουισκόνσιν, ο Έντουαρτνς, που χτύπησε στα ίσια τον Κέρρυ, είπε ότι «το Γουισκόνσιν δεν επιθυμεί την ενθρόνιση» του τελευταίου και του διαμήνυσε ότι δεν πρέπει να βιάζεται. Παρ’ όλο που η σύγκρουση μεταξύ των δύο υποψηφίων παίρνει μια χροιά «λαϊκισμού» δεν πρέπει να υποτιμάται το γεγονός ότι ο Έντουαρντς εκφράζει πλέον τις πιο φτωχές και ανασφάλιστες μάζες του εργατόκοσμου του Νότου και ο Κέρρυ συνασπίζει γύρω του τα συνδικάτα των πιο ισχυρών τμημάτων της εργατικής τάξης. Έτσι κι αλλιώς, στο βαθμό που τα πράγματα στην εκτός Δημοκρατικού Κόμματος αριστερά δεν φαίνεται να ξεκαθαρίζουν στο άμεσο μέλλον, η συμμαχία των εργαζομένων και των κοινωνικών κινημάτων θα εκφραστεί στο πρόσωπο του ενός εκ των δύο διεκδικητών, έστω και αν ο τελικός νικητής είναι ο Κέρρυ, για τις θέσεις και τις ενέργειες του οποίου έχουμε γράψει σε προηγούμενα φύλλα. Εκείνο που χρειάζεται να τονιστεί είναι ότι όταν η κοινωνία νοιώσει ότι πρέπει να παρέμβει για να αποτρέψει τα χειρότερα ή για να αποκαταστήσει ορισμένα από τα δικαιώματα που έχει χάσει σε μια προηγούμενη περίοδο, οι διαμεσολαβητές της θέλησής της υποχωρούν σε δεύτερο πλάνο. Η πολιτική κοινωνιολογία υπερισχύει του πολιτικού θεσμοκεντρισμού.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr

Τι είναι το "σύστημα";

Τελευταίο Σάββατο της Αποκριάς το σημερινό και δεν νοιώθω πολύ καλά. Ή μάλλον νοιώθω πως τόσες δεκαετίες ήμουν κάποιος άλλος κι όχι αυτός που νόμιζα πως ήμουν. Τόσο πολύ μπερδεύομαι με όλα όσα ακούω και διαβάζω ώστε νομίζω πως όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν δεν τα ζούσα εγώ αλλά τα έβλεπα σε κάποιο σήριαλ εποχής. Τώρα, βέβαια, σιγά που σας νοιάζει τι νόμιζα εγώ. Αλλά για πέστε μου, τι θα σκεφτόσασταν αν μέσα σε λίγες μόνο ώρες διαβάζατε τα εξής:
1. "ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ, Θ' ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ..." (Κώστας Καραμανλής, Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Συνέντευξη στην εφημερίδα Ο κόσμος του επενδυτή).
2. "Όλα αυτά τα χρόνια, εμείς στην Αριστερά είχαμε περιχαρακωθεί στην κριτική ενάντια στο δικομματικό σύστημα, η οποία βεβαίως είχε βάση διότι καταπίεζε τις διάφορες ιδέες και απόψεις που βρισκόταν στο αριστερό άκρο του πολιτικού φάσματος. Το κύριο πια δεν είναι η μορφή του πολιτικού συστήματος, δηλαδή το ότι υπάρχουν δυο πόλοι εξουσίας όπως υπάρχουν άλλωστε και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες." (Μαρία Δαμανάκη, σήμερα υποψήφια βουλευτίνα με το Ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Συνέντευξη στην εφημερίδα Νέα Προοπτική).
3. "Για να αντιμετωπίσουμε το δικομματισμό (...) πρέπει να αντιπαρατεθούμε στις κοινωνικοταξικές πολιτικές επιλογές και όχι στον τρόπο διαχείρισης ή στη μορφή του πολιτικού συστήματος." (Αλέκα Παπαρήγα, Γενική Γραμματέας του Κ.Κ.Ε., Συνέντευξη Τύπου στα Ιωάννινα, ρεπορτάζ εφημερίδας Νέα Προοπτική).

Έλεγα, λοιπόν, ότι εγώ ήμουν κάποιος άλλος και ότι οι άλλοι πρέπει να ήταν κι αυτοί άλλοι. Δεν εξηγείται αλλιώς το πώς ξαφνικά οι πάντες είναι ενάντια στο "σύστημα". Τόσοι πολλοί ήταν "αντισυστημικοί" και δεν μας το λέγανε τόσα χρόνια να αγωνιστούμε μαζί τους; Γιατί το κρύβανε βαθειά μέσα στην καρδιά τους και το καταπίεζαν αυτό το συναίσθημα που τώρα πια αποκτά μαζική υπόσταση και σε λίγο θα δούμε τις επαναστάσεις να ξεδιπλώνονται και να δικαιώνουν τον κ. Γ. Χάλαρη της Α.Κ.Ε.Π. Κι εγώ πού ήμουνα; Γιατί αν θυμάμαι καλά "αντισυστημικό" με ανέβαζαν, "αναρχοαυτόνομο" με κατέβαζαν. Τώρα ήρθαν τα πάνω κάτω. Ο Μάης του '68 μάλλον θα ωχριά μπροστά στο Μάρτη του '04. "Πάρτι-πάρτι στις 8 του Μάρτη" που λένε κι οι υποψήφιοι πρωτοετείς των "μη κρατικών πανεπιστημίων".

Ε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι, εσείς που βαφτίζετε το κρέας ψάρι, ποιο σύστημα θα ανατρέψετε είτε από τα μέσα προς τα αριστερά είτε από τα μέσα προς τα δεξιά και ολίγον προς τα αριστερά είτε από τα έξω προς τα αριστερά και ολίγον προς τα δεξιά; Ένα μύθο θα σας πω, που τον μάθαμε παιδιά: το σύστημα δεν είναι Lego για να το γκρεμίσεις ούτε κόσμος γυάλινος να του δώσεις μια να σπάσει. Είναι κάτι πιο πολυσύνθετο ,γι' αυτό και δεν μπορεί να ανατραπεί με δηλώσεις και ευχές, πόσο μάλλον όταν αγωνιζόμαστε κατά μόνας λες και παίζουμε σκουώς.Μάθετε πρώτα τι είναι σύστημα και μετά τα ξαναλέμε.


Ραντεβού στα θρανία και στ' αμφιθέατρα (και στα γουναράδικα της "Νέας Εποχής").


Θανάσης Τσακίρης

Μια ξαφνική αδιαθεσία με εμπόδισε να λάβω μέρος στην εκλογική συγκέντρωση του Συ.Ριζ.Α. στην Ηλιούπολη το Σάββατο το βράδυ οπότε δεν διαβάστηκε η παρέμβαση που σκόπευα να κάνω από μικροφώνου. Έτσι η παρέμβαση αυτή γίνεται μόνο διαδικτυακώς.



ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΑΚΙΡΗ
ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ-Ενωτικό Ψηφοδέλτιο
Ηλιούπολη, Σάββατο 7/2/2004
Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές του Μαρτίου βρίσκουν την ελληνική κοινωνία σε μια κατάσταση που δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική περίοδο. Τα πολιτικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά και πολιτιστικά προβλήματα έχουν οξυνθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό που η επίλυσή τους προϋποθέτει μια ριζικά διαφορετική πολιτική στρατηγική και ένα ριζικά διαφορετικό πολιτικό πρόγραμμα που οι κυρίαρχες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις δεν είναι σε θέση να τα προσφέρουν˙ πόσο μάλλον όταν γυαλίζουν τα αρχαία τους στολίδια για να τα πλασάρουν στην πολιτική αγορά ως νέα.

Η σημερινή παρέμβαση της ριζοσπαστικής αριστεράς στην πολιτική σκηνή με την μορφή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Ενωτικό Ψηφοδέλτιο πρέπει να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή. Εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική και επιτυχημένη προεκλογική πορεία είναι:
¨ η ριζική ρήξη με το παρελθόν του κυβερνητισμού, της κοινοβουλευτικής αυταπάτης και του ταξικού συμβιβασμού˙
¨ η καταγγελία του κρατικού αυταρχισμού, της σταδιακής διολίσθησης σε καθεστώς μηντιακής δημοκρατίας και της απώλειας της σχετικής αυτονομίας της πολιτικής έναντι της οικονομίας˙
¨ η αποκάλυψη της μεγάλης απάτης της δήθεν συμμετοχικής δημοκρατίας και η προβολή και εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής˙
¨ η συνέχιση της συμπόρευσης με τα αναδυόμενα κοινωνικά κινήματα και η πολύμορφή ενίσχυσή τους˙
¨ η οριστική ρήξη με τις παλιές και νέες σταλινικές λογικές που βάρυναν το αριστερό κίνημα οδηγώντας το από τη μία πολιτική ήττα στην άλλη˙
¨ η αναγνώριση των σημείων συμφωνίας των πολιτικών συνιστωσών του νέου Συνασπισμού αλλά και ο σεβασμός της διαφορετικότητάς τους˙
¨ η απόρριψη της γραφειοκρατικής πρακτικής και της αλαζονικής συμπεριφοράς της μεγαλύτερης συνιστώσας αλλά και του μικρομεγαλισμού των μικρότερων˙
¨ η αξιοποίηση των ιδεών, των απόψεων και των προτάσεων για δράση των παλιών και νέων συντρόφων και συντροφισσών, των ανένταχτων που δεν επιθυμούν την κομματική τους ένταξη αλλά θέλουν να συμβάλουν με τον δικό τους τρόπο στην αναγέννηση της αριστεράς, της οικολογίας και των κοινωνικών κινημάτων.

Από τους υποψήφιους βουλευτές και τις υποψήφιες βουλευτίνες της αριστεράς και, ιδιαίτερα του νέου Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ζητάμε -είτε εκλεγούν είτε όχι- να είναι πάντοτε κοντά σ’ όσους και όσες τους εκλέγουν. Να αξιοποιούν κάθε προσφερόμενο μέσο για να επικοινωνούν με τους πολίτες και να ακούν τη γνώμη τους και να συλλέγουν τα αιτήματά τους. Η σημερινή εκδήλωση είναι η πρώτη κατάλληλη ευκαιρία. Ας ακούσουν λοιπόν ορισμένες σκέψεις και αιτήματα.

Παιδεία. Κατ’ αρχήν, επιμένουμε σταθερά στην απόρριψη της άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Η γνώση είναι δημόσιο αγαθό στο οποίο όλοι πρέπει να έχουν δυνατότητα πρόσβασης χωρίς εμπόδια και αποκλεισμούς. Πιστεύουμε ότι η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν. Διαφωνούμε με την κυρίαρχη σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης λογική του μετασχηματισμού των πανεπιστημίων σε βιομηχανίες παραγωγής απασχολήσιμων ημιμαθών, σύμφωνα με την οποία, «επαγγελματίες εκτός του ακαδημαϊκού χώρου» θα διαχειρίζονται τα πανεπιστημιακά ιδρύματα με κριτήριο την «μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας των επενδύσεων», την «ανταγωνιστικότητα», την «βέλτιστη χρησιμοποίηση των πόρων ώστε να επιτευχθεί αντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης προσόντων». Διαφωνούμε με την απορύθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου μέσω της υποχρηματοδότησής του από το κράτος, την εισαγωγή διδάκτρων, την είσοδο ιδιωτικών φορέων και εταιριών μέσω πάσης φύσεως «επιχειρησιακών προγραμμάτων». Τέλος, απορρίπτουμε την συγχώνευση των Υπουργείων Παιδείας και Εργασίας που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υποβάθμιση της Παιδείας και στην παράδοσή της στις ανάγκες του ιδιωτικού κεφαλαίου που προωθεί τη λογική της απλής κατάρτισης-επιμόρφωσης απαξιώνοντας κάθε τόσο τις όποιες επαγγελματικές δεξιότητες και γνώσεις. Αντίστοιχα αποτελέσματα έχει η υποβάθμιση του ρόλου των συλλογικών οργάνων του πανεπιστημίου και της έννοιας της ακαδημαϊκής ελευθερίας, με τη δημιουργία πανεπιστημίων και σχολών πολλών ταχυτήτων μέσω των «δικτύων αριστείας», η δημιουργία τμημάτων με περιορισμένα ως ανύπαρκτα γνωστικά αντικείμενα, καθώς και η αξιολόγηση των πανεπιστημίων με κριτήρια εξωακαδημαϊκά, εταιρικές λογικές και η σύνδεσή της με το επίπεδο της κρατική χρηματοδότησης.

Όσοι από μας φοιτούμε σε μεταπτυχιακά τμήματα διεκδικούμε δυνατότητα part–time φοίτησης που να επιτρέπει την παρακολούθηση τους και από εργαζόμενους\ες.. Η παρουσία εργαζομένων μεταξύ των φοιτητών τροφοδοτεί το πανεπιστήμιο με πολύτιμες κοινωνικές εμπειρίες ενώ ο αποκλεισμός τους το αποσυνδέει από την κοινωνία και ταυτόχρονα αποκλείει μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων˙ κατάργηση των πρωινών μαθημάτων (για τους ίδιους λόγους...)˙ κατάργηση των διδάκτρων με αντίστοιχη οικονομική ενίσχυση των μεταπτυχιακών από τον κρατικό προϋπολογισμό˙ παραχώρηση υποτροφιών ή απαλλαγών καταβολής διδάκτρων κάλυψη των γνωστικών αντικειμένων ενίσχυση των υποδομών της βιβλιοθήκης (βιβλία, διεύρυνση ωραρίου), δυνατότητα δανεισμού κι από άλλες πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες, καθώς και διεύρυνσης της δωρεάν πρόσβασης μας σε ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, βιβλιογραφικούς κόμβους και βάσεις δεδομένων στο internet.. Θέλουμε ενεργητική συμμετοχή σε όλα όσα μας αφορούν και γι αυτό διεκδικούμε την αντιπροσώπευση των Συλλόγων μας τόσο στο Συντονιστικό κάθε μεταπτυχιακού όσο και σε όλα τα όργανα του Πανεπιστημίου. ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΩΡΑ.

Εργασία. Διεκδικούμε 35ωρη εβδομαδιαία εργασία, χωρίς προϋποθέσεις και όρους ευελιξίας που διευκολύνουν τους εργοδότες. Επιμονή στη διατήρηση της αυξημένης αμοιβής των υπερωριών. Στόχος είναι η δημιουργία πρόσθετης απασχόλησης και ελεύθερου χρόνου και όχι η έμμεση αύξηση των μισθών την οποία άλλωστε ευθέως διεκδικούμε, ή η αύξηση του χρόνου απασχόλησης μέσω των υπερωριών.

Απαιτούμε την εναρμόνισή μας μέσα σε μια τριετία με τον ευρωπαϊκό κατώτερο μισθό, αφού σήμερα ο ελληνικός κατώτερος μισθός βρίσκεται στο 50% περίπου του ευρωπαϊκού κατώτερου μισθού. Να εναρμονισθεί άμεσα ο κατώτερος μισθός και το ημερομίσθιο στον ιδιωτικό τομέα με αυτόν που υπάρχει στο δημόσιο τομέα. Συνεπώς ο άμεσος στόχος πρέπει να οδηγεί σε κατώτερο μισθό που δεν μπορεί να υπολείπεται των 726 ευρώ τον μήνα που είναι ο κατώτερος μισθός στο Δημόσιο Τομέα από 1/1/2004 με αντίστοιχη διάταξη του ημερομισθίου. Επίσης το επίδομα ανεργίας πρέπει να διαμορφωθεί στα 600 € όπως και η κατώτερη σύνταξη. Επίσης προτείνουμε οικογενειακό επίδομα παιδιών: 5% το πρώτο παιδί, 7,5% δεύτερο, 15% τρίτο και πάνω. Διεύρυνση τριετιών στις 5 για τους υπαλλήλους και αύξηση του ποσοστού κατά τριετία στο 10% για τους εργατοτεχνίτες, ώστε συνολικά η ωρίμανση να οδηγηθεί στο 50% επιπλέον του μισθού.

Δημοκρατική επαναρρύθμιση εργασιακών σχέσεων. Κατάργηση των μορφών απασχόλησης που έχουν σχέση με ενοικίαση και δανεισμό των εργαζομένων. Οι επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν ελαστικές μορφές απασχόλησης όταν αυτό δικαιολογείται αντικειμενικά λόγω της φύσης της επιχείρησης και με σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων υποχρεώνονται να περιορίσουν αθροιστικά την κάθε είδους ελαστική μορφή απασχόλησης στο 10% του συνόλου. Κάθε μορφή απασχόλησης που καλύπτει πάγιες ανάγκες και αποτελεί εξηρτημένη εργασία (σύμβαση έργου, δελτίο παροχής υπηρεσιών) να μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου και σε κάθε περίπτωση να υπάρχουν τα δικαιώματα που απορρέουν από τη σύμβαση αορίστου χρόνου, να καλύπτεται ασφαλιστικά με συνεισφορά του εργοδότη και να υπάρχουν τα ίδια δικαιώματα που έχει η μορφή σύμβασης του αορίστου χρόνου. Καθιέρωση ελάχιστης χρονικής διάρκειας για τη σύμβαση ορισμένου χρόνου. Μετατροπή δύο διαδοχικών συμβάσεων ανεξάρτητα αν έχει προκύψει διακοπή, σε σύμβαση αορίστου χρόνου, εφόσον η συνολική τους διάρκεια ξεπερνούν τους 10 μήνες. Όσοι εργάζονται με μερική απασχόληση αμείβονται κατά 25% περισσότερο, έχουν συγκεκριμένο ωράριο ημερησίως που δεν μπορεί να υπολείπεται των 4 ωρών, ενώ οποιαδήποτε υπέρβαση πληρώνεται υπερωριακά. Οι υπεργολάβοι, ως άμεσοι εργοδότες, είναι συνυπεύθυνος μαζί με τον άμεσο εργοδότη για την εφαρμογή των συμβάσεων και της νομοθεσίας και καθιερώνονται υψηλά πρόστιμα σε περιπτώσεις παραβιάσεων. Καθιέρωση του θεσμού της αιτιολογημένης απόλυσης για τη σύμβαση αορίστου χρόνου και του σπουδαίου λόγου για εργαζόμενους 50 ετών και άνω. Εξίσωση της αποζημίωσης απόλυσης των εργατών με αυτή των υπαλλήλων. Ρήτρα ενισχυμένων αντισταθμισμάτων στην περίπτωση μετεγκατάστασης επιχειρήσεων (αυξημένη αποζημίωση, επιστροφή επιδοτήσεων).

Το επίδομα ανεργίας με τις σημερινές προϋποθέσεις χορηγείται επί διετία στο ύψος του 70% των αποδοχών που είχε ο εργαζόμενος τον μήνα της απόλυσής του το οποίο δεν μπορεί να υπολείπεται των 600 € με τις προσαυξήσεις λόγω παιδιών. Καθιερώνεται ο θεσμός του βοηθήματος ανεργίας το οποίο επιδοτείται αποκλειστικά με κρατικούς πόρους και το διαχειρίζεται ο ΟΑΕΔ στο ύψος των 600 €. Δικαιούχοι του επιδόματος είναι όλοι όσοι απολύονται και δεν καλύπτουν τις προϋποθέσεις για το επίδομα ανεργίας, όσοι πρωτομπαίνουν στην αγορά εργασίας δύο μήνες μετά την έκδοση κάρτας του ΟΑΕΔ και όσοι τελειώνουν την δίχρονη επιδότησή τους με το επίδομα ανεργίας και δεν έχουν βρει δουλειά. Αφορολόγητο όριο στα 13000 €. Διεύρυνση της φορολογικής κλίμακας και τιμαριθμοποίηση κλίμακας και των κλιμακίων. Διεύρυνση άδειας στις 5 εβδομάδες μετά τον 1 χρόνο και στις 6 εβδομάδες μετά 5 χρόνια προϋπηρεσίας. Αύξηση του επιδόματος αδείας στον ένα μισθό. Μέτρα στήριξης της μητρότητας και των μονογονεϊκών οικογενειών.

Τοπικά θέματα. Αγώνας για την αναμόρφωση του νομικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ιδιαίτερα για το δήμο μας αγώνας για να εξαλειφθούν τα φαινόμενα της αλαζονείας της εξουσίας, της οικογενειοκρατίας και της ευνοιοκρατίας, της καταστολής της πολιτικής διαφωνίας, της κατασυκοφάντησης κάθε άποψης που αρθρώνει ένα διαφορετικό πολιτικό λόγο για τα τοπικά δημοτικά πράγματα, του παραμερισμού των δημοτών και της αγνόησης των προτάσεών τους. Αλλαγή του δημαρχοκεντρικού συστήματος, απλή αναλογική στις εκλογές για την αναλογική εκπροσώπηση σε όλα τα όργανα του δήμου, καθιέρωση της άμεσης δημοκρατίας και την υιοθέτηση των λαϊκών γενικών συνελεύσεων σε επίπεδο γειτονιάς καθώς και για την θεσμοθέτηση των δημοψηφισμάτων σε επίπεδο δήμου. Οι αγώνες μας για μια διαφορετική πόλη δεν μπορεί παρά να συνδέονται με τους αγώνες μας για την απόκρουση του σχεδίου κατασκευής της δυτικής περιφερειακής λεωφόρου Υμηττού. Το σημαντικότερο είναι να μην υπάρξει περαιτέρω υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος. Κάτι τέτοιο θα γίνει μόνο με την υπογειοποίηση του μεγαλύτερου μέρους της λεωφόρου και τη μελέτη όλων των πιθανών περιβαλλοντικών επιπτώσεων που μπορεί να έχει ένα τέτοιο έργο. Λέμε όχι στην επέκταση του αστικού περιβάλλοντος μέχρι τον οδικό άξονα και προτείνουμε την εναλλακτική διαμόρφωση των χρήσεων του οδικού δικτύου (διαχωρισμός τοπικής από υπερτοπική κυκλοφορία, σωστές σημάνσεις και άλλες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις). Απαιτούμε τη βελτίωση των συγκοινωνιακών γραμμών του ΟΑΣΑ όσον αφορά την πόλη μας (ιδιαίτερα της γραμμής 237-Άνω Ηλιούπολη) και τη δημιουργία περισσότερων διαδημοτικών γραμμών (ιδιαίτερα προς πανεπιστημιουπόλεις και ΤΕΙ). Απαιτούμε επίσης την ματαίωση των αντιπεριβαλλοντικών και επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία έργων όπως το ΚΥΤ 400KW της ΔΕΗ, του Συνεδριακού Κέντρου της Εκκλησίας στον Καρέα, σταθμοί μεταφόρτωσης απορριμμάτων κ.α.




ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
tsakthan@compulink.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakiris.snn.gr
http://dimotika.snn.gr
http://www.epohi.gr
http://www.geocities.com/homo_politicus/index.html
http://www.geocities.com/aristeroklik/home.html
http://www.geocities.com/trapeziko_vima/INDEX.HTML
http://www.geocities.com/paremvasi_dimoton_ilioupolis/homepage.html

ΟΧΙ ΣΤΟ "ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΣΤΑΝΤΑΛ"

Καλή βδομάδα σε όλους/ες

Μόλις γυρίσαμε από ένα τριήμερο στη Φλωρεντία του Μακαβέλλι. Παρά λίγο να πάθουμε το λεγόμενο "Σύνδρομο Σταντάλ", δηλαδή κάτι σαν overdose τέχνης και πολιτικής επιστήμης. Κάτι, σαν κι αυτό που παθαίνει ένα παιδί όταν βλέπει πολλές ώρες τα -γιαπωνέζικα συνήθως- κινούμενα σχέδια πολεμικού τύπου ή όταν εκτίθεται στη νεοελληνική προεκλογική μανία των πολιτικών ηγετών να υπόσχονται στους υποψήφιους ψηφοφόρους το ουρί του παραδείσου.

Εμείς, όμως, δεν εφυσηχάζουμε στην παρούσα ζωή περιμένοντας τη Δευτέρα Παρουσία. Αγωνιζόμαστε εδώ και τώρα για τα δικαιώματά μας, ως εργαζόμενοι/ες, ως εκπαιδευτέ/τριες και εκπαιδευόμενοι/ες, ως πολίτες.


Την ερχόμενη Τέτάρτη (4/2/2004 ως τις 7 το βράδυ) ψηφίζουμε στις εκλογές για την ανάδειξη του πρώτου διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψηφίων Διδακτόρων του ΠΜΣ Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αθήνας (Αιόλου 42-44, 4ος Όροφος, αίθουσα Η/Υ). Παραθέτω τις θέσεις και προτάσεις του ψηφοδελτίου ΑΔΕΜΠ και σας καλώ να το υπερψηφίσετε.


Αυτό Δεν Είναι Μία Πίπα

«Η ελευθερία της συζήτησης χάνεται. Αν προηγουμένως, μεταξύ των ανθρώπων που συζητούσαν ήταν προφανές το ενδιαφέρον γι αυτόν με τον οποίο μιλούσαμε, τώρα αυτό το ενδιαφέρον έχει αντικατασταθεί από ερωτήσεις σχετικά με την τιμή των παπουτσιών του ή της ομπρέλας του. (…) Σε πρώτο πλάνο δε βγαίνουν πια τόσο οι ανησυχίες και τα προβλήματα του καθενός, οπότε οι συζητητές θα μπορούσαν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο, όσο η εξαντλητική διερεύνηση του μαζί. Είναι σαν να είμαστε φυλακισμένοι σ’ ένα θέατρο και να πρέπει να παρακολουθήσουμε, θέλοντας και μη, το θέαμα που παρουσιάζεται, θέλοντας και μη να πρέπει να γίνουμε το αντικείμενο σκέψεων και λέξεων »
Walter Benjamin, “ Kaiserpanorama”

Η αδράνεια και η σιωπή δε μας ταιριάζουν. Δε βρεθήκαμε εδώ τυχαία, δεν είμαστε περαστικοί, μάρτυρες μιας πραγματικότητας δεδομένης, ούτε μένουμε απλά στις επιφανειακές αναπαραστάσεις της.

Δεν αισθανόμαστε πελάτες–καταναλωτές μιας γνώσης–εμπορεύματος κατάλληλης για τις πρόσκαιρες ανάγκες της αγοράς εργασίας. Είμαστε νέοι επιστήμονες, δρώντα υποκείμενα μιας κοινωνίας κι ενός πανεπιστημίου που θέλουμε να συνδιαμορφώνουμε, νέοι εργαζόμενοι και νέοι πολίτες που θέλησαν να βρεθούν, να συζητήσουν, να προτείνουν, να αγωνιστούν μαζί. Ειδικά εμείς, που φοιτούμε σε ένα μεταπτυχιακό πολιτικής επιστήμης και κοινωνιολογίας, θέλουμε να σκεφτόμαστε και να πράττουμε επιστημονικά και πολιτικά ταυτόχρονα.

Ο Σύλλογος Φοιτητών αποτελεί για μας μια ευκαιρία σύμπραξης και δράσης σε πολλαπλά επίπεδα τόσο μεταξύ μας (των φοιτητών) όσο μεταξύ φοιτητών και καθηγητών, μιας σύμπραξης που θα κάνει πραγματικότητα στην πράξη μια μικρή Universitas. O στόχος μας, από την αρχή της προσπάθειας μας για τη δημιουργία του Συλλόγου που με αυτές τις εκλογές παίρνει τελικά και τυπική υπόσταση, ήταν και είναι να ενισχυθεί η αίσθηση συλλογικότητας, συνεργασίας και ανταλλαγής απόψεων και να μετατραπεί ο χώρος του μεταπτυχιακού από ένα χώρο παράδοσης γνώσης σε ένα χώρο συνδιαμόρφωσής της.
Πιστεύουμε ότι με την ως τώρα πορεία μας θέσαμε μια βάση για την εδραίωση του παραπάνω χαρακτήρα του Συλλόγου, μέσα από τη συμβολή μας στις συλλογικές διαδικασίες (συζητήσεις, αυτοδιοργανωμένα σεμινάρια, κοινή αντιμετώπιση προβλημάτων κλπ) την προώθηση μιας εντονότερης ανάμειξης στη διαδικασία παραγωγής γνώσης (διοργάνωση σεμιναρίων, προτάσεις για μαθήματα) αλλά και την σύνδεση με το γενικότερο πολιτικό πλαίσιο (συμμετοχή του Συλλόγου στα περσινά αντιπολεμικά συλλαλητήρια και στη διαδήλωση της Θεσσαλονίκης).

Για μας η γνώση είναι δημόσιο αγαθό στο οποίο όλοι πρέπει να έχουν δυνατότητα πρόσβασης χωρίς εμπόδια και αποκλεισμούς. Γι αυτό στα πλαίσια του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και του Μεταπτυχιακού μας διεκδικούμε:

ϋ δυνατότητα part–time φοίτησης που να επιτρέπει την παρακολούθηση του συγκεκριμένου μεταπτυχιακού και από εργαζόμενους\ες.. Η παρουσία εργαζομένων μεταξύ των φοιτητών τροφοδοτεί το πανεπιστήμιο με πολύτιμες κοινωνικές εμπειρίες ενώ ο αποκλεισμός τους το αποσυνδέει από την κοινωνία και ταυτόχρονα αποκλείει μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων
ϋ κατάργηση των πρωινών μαθημάτων (για τους ίδιους λόγους...)
ϋ κατάργηση των διδάκτρων με αντίστοιχη οικονομική ενίσχυση του μεταπτυχιακού από τον κρατικό προϋπολογισμό
ϋ παραχώρηση υποτροφιών ή απαλλαγών καταβολής διδάκτρων
ϋ μεγαλύτερη κάλυψη των γνωστικών αντικειμένων της Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογίας
ϋ ενίσχυση των υποδομών της βιβλιοθήκης (βιβλία, διεύρυνση ωραρίου), δυνατότητα δανεισμού κι από άλλες πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες, καθώς και διεύρυνσης της δωρεάν πρόσβασης μας σε ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, βιβλιογραφικούς κόμβους και βάσεις δεδομένων στο internet.
ϋ Θέλουμε ενεργητική συμμετοχή σε όλα όσα μας αφορούν και γι αυτό διεκδικούμε την αντιπροσώπευση του Συλλόγου μας τόσο στο Συντονιστικό του μεταπτυχιακού όσο και σε όλα τα όργανα του Πανεπιστημίου

Πέρα από τα στενά πλαίσια του συγκεκριμένου προγράμματος, είναι πολλά αυτά που μας προβληματίζουν και μας κινητοποιούν:

ϋ Πιστεύουμε ότι η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν. Διαφωνούμε με την κυρίαρχη σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης λογική του μετασχηματισμού των πανεπιστημίων σε βιομηχανίες παραγωγής απασχολήσιμων ημιμαθών σύμφωνα με την οποία «επαγγελματίες εκτός του ακαδημαϊκού χώρου» θα διαχειρίζονται τα πανεπιστημιακά ιδρύματα με κριτήριο την «μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας των επενδύσεων», την «ανταγωνιστικότητα», την «βέλτιστη χρησιμοποίηση των πόρων ώστε να επιτευχθεί αντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης προσόντων».
ϋ Διαφωνούμε με την απορύθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου μέσω της υποχρηματοδότησής του από το κράτος, την εισαγωγή διδάκτρων, την είσοδο ιδιωτικών φορέων και εταιριών μέσω πάσης φύσεως «επιχειρησιακών προγραμμάτων».

Αντίστοιχα αποτελέσματα έχει

ϋ η υποβάθμιση του ρόλου των συλλογικών οργάνων του πανεπιστημίου και της έννοιας της ακαδημαϊκής ελευθερίας, με τη δημιουργία πανεπιστημίων και σχολών πολλών ταχυτήτων μέσω των «δικτύων αριστείας»
ϋ η δημιουργία τμημάτων με περιορισμένα ως ανύπαρκτα γνωστικά αντικείμενα
ϋ η αξιολόγηση των πανεπιστημίων με κριτήρια εξωακαδημαϊκά, εταιρικές λογικές και η σύνδεσή της με το επίπεδο της κρατική χρηματοδότησης

Με τη συμμετοχή μας στις εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων στο σύλλογο του μεταπτυχιακού διατυπώνουμε τη θέλησή μας για ένα πανεπιστήμιο που να παράγει γνώση και κριτική διάνοια, για μια επιστήμη που να ερμηνεύει, να κατανοεί την κοινωνία, που αποσκοπεί στη χειραφέτησή της, οραματιζόμαστε έναν διαφορετικό, δίκαιο κόσμο όπου το κέρδος δε θα είναι πρωταρχική αξία.
1. Κατερίνα Λαμπρινού (α’έτος ΠΜΣ)
2. Πέτρος Σταγκανέλλης (α’έτος ΠΜΣ)
3. Βάσια Χιώτη (α’έτος ΠΜΣ)
4. Τάσος Δρούλιας (β’έτος ΠΜΣ
5. Χρήστος Ηλιάδης (β’έτος ΠΜΣ)
6. Λεωνίδας Καρακατσάνης (β’έτος ΠΜΣ)
7. Νικολέτα Νάκου (β’έτος ΠΜΣ)
8. Παναγιώτης Πάντος (β’έτος ΠΜΣ)
9. Χρήστος Σίμος (β’έτος ΠΜΣ)
10. Λώρα Αντωνίου (β’έτος ΠΜΣ)
11. Θέμης Ανδριόπουλος (υπ. διδάκτορας)
12. Θανάσης Τσακίρης (υπ. διδάκτορας)


------------------------------------------------------------------------------
<<...Ultimately, of course, this authority is tied up with a sense of place that is squarely planted in the bourgeois domestic sphere. In one of the vignettes in his collection of childhood memories of Berlin, Benjamin provides a fascinating illustration for this relationship between the panoptic gaze and nineteenthcentury domestic sensibilities. In a short text titled "Kaiserpanorama" he describes the "imperial panorama" in Berlin. Opened in 1883, this panorama offered a dazzling range of scenes and vistas which, oddly enough, to the young Benjamin did not always seem strange. For the desire which these revolving images of distant places evoked in him was not always one drawing him into the unknown. Rather, this longing was at times like the yearning for the home. Perhaps as a result of the soft gas light inside the panorama, the light that fell on Norwegian fjords and coconut trees to Benjamin seemed the same as the light that lit his desk at home.>> (Απόσπασμα από το Music, Modernity, and the Global Imagination: South Africa and the West του Veit Erlmann που εκδόθηκε το 1999 στη Νέα Υόρκη από τον εκδοτικό οίκο Oxford University Press).
------------------------------------------------------------------------------


Υ.Γ.
Στο μεταξύ, ας δούμε τι συμβαίνει σ' ένα επαρχιακό πανεπιστήμιο (που θεωρείται "πρότυπο" του "πανεπιστημίου-δικτύου", δηλαδή του κατακερματισμένου πανεπιστήμιου). Ξεκίνησε με πολλά όνειρα που μετατρέπονται σε ν-1 προβλήματα. Από την εφημερίδα "Ρήγμα" αντιγράφουμε το παρακάτω άρθρο:


Καταλήψεις και απεργίες Δεν έχουν θέση στο μεταμοντέρνο Πανεπιστήμιο Αιγαίου




Λέει πολλά ο κ. Λέκκας με την ευκαιρία της προσεχούς λήξης της θητείας του στην τελετή απονομής των πτυχίων· λεει πόσο μεγάλο και πόσο ποιοτικό είναι το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, πόσο καλούς καθηγητές έχει (γι' αυτό μάλιστα το προτιμούν οι μεταπτυχιακοί φοιτητές), λεει ότι φέτος λειτούργησαν πέντε νέα μεταπτυχιακά και εγκρίθηκαν άλλα έξι, ότι σύντομα θα λειτουργήσουν νέες σχολές στη Λήμνο και στην Κω, ούτως ώστε να καταστεί το Πανεπιστήμιο Αιγαίου ένα από τα "μεγαλύτερα ποιοτικά πανεπιστήμια", ότι μεγάλος στόχος είναι η προσέλκυση αλλοδαπών φοιτητών από τις γειτονικές χώρες(!), και ότι στους φοιτητές μας δόθηκε η ευκαιρία να χαίρονται το φυσικό περιβάλλον και να μορφώνονται σ΄ένα χώρο γεμάτο πολιτισμό και παράδοση!
Δεν μπορεί να κρυφτεί ο μεγαλοϊδεατισμός και η ωραιοποίηση της πραγματικότητας που ζούμε, από τον κύριο πρύτανη, δεν κρύβεται το ότι συγχέει εσκεμμένα την επέκταση του πανεπιστημίου με την ποιότητα του, ο όγκος των μεταπτυχιακών που λειτουργούν ή θα λειτουργήσουν αναδεικνύει την στην πράξη υποβάθμιση των προπτυχιακών σπουδών. Δεν μπορεί να κρυφτεί ότι τα τμήματα του αιγαίου είναι τελευταία στις προτιμήσεις των υποψηφίων, δηλ. δεν αποτελούν καθόλου επιλογή αλλά απλή διέξοδο από το άμεσο αδιέξοδο της ανεργίας. Οι θεωρίες για πανεπιστήμιο τύπου "δικτύου", ουδόλως μπορούν να γίνουν κατανοητές, τι προσθέτουν στην πραγματικότητα των κατακερματισμένων και απομονωμένων στα νησιά τμημάτων. Φυσικά μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί ότι Βούλγαροι και Τούρκοι φοιτητές θα έρθουν στην Μυτιλήνη επειδή θα εκτιμήσουν την ποιότητά του πανεπιστημίου μας. Λέει ακόμα ο κ. πρύτανης ότι "το Πανεπιστήμιο Αιγαίου γνώρισε μια πρωτοφανή αύξηση του φοιτητικού δυναμικού", λες κι αυτό συνέβη μόνο του, χωρίς ο ίδιος να έχει παίξει σημαντικό ρόλο και ότι "αναπτύχθηκαν ταχύτατες δράσεις για την αντιμετώπιση των έκτακτων αναγκών"! Ακόμα ότι "οι φοιτητές ασκούνται στην…διοίκηση και στην…οργάνωση εκδηλώσεων". Μα ποιον κοροϊδεύει ο κ.Λέκκας; Είναι γνωστό στους πάντες ότι δύο δεκαετίες δεν έγινε σχεδόν τίποτα για να ικανοποιηθούν αυτές οι ανάγκες, αντιθέτως όλες οι πόρτες πλέον κλειδώνουν και για το παραμικρό χρειάζεται πρώτα αίτηση και μετά άδεια. Κι αν ο ίδιος κάνει πως αγνοεί το αποτέλεσμα των "δράσεων", να του το θυμίσουμε: δραματική αύξηση του κόστους ζωής και ανάλογη μείωση των φοιτητών λαϊκής και εργατικής προέλευσης. Αποφοίτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των φοιτητών χωρίς κοινωνικές εμπειρίες εφόσον και το πανεπιστήμιο και ο επαρχιακός χαρακτήρας των μικρών νησιωτικών πόλεων προσφέρουν περιορισμένες δυνατότητες ανάπτυξης της προσωπικότητας και διεύρυνσης των εμπειριών και των οριζόντων των νέων ανθρώπων. Το αποκορύφωμα όσων λεει ο πρύτανης είναι τα παρακάτω: "Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε με αξιώσεις στο μέλλον….. εάν έχουμε καταλήψεις από τους φοιτητές για ασήμαντες αφορμές ή αυθαίρετες ενέργειες στο όνομα της ακαδημαϊκής ελευθερίας, εάν έχουμε αποχή των καθηγητών από τις εξετάσεις και τη διδασκαλία για οικονομικά ζητήματα….. Πώς θα δεχθούμε φοιτητές από άλλες χώρες; Πώς θα ανταγωνιστούμε πανεπιστήμια άλλων χωρών που η λειτουργία τους δεν διακόπτεται ποτέ; (…) Ας προστατέψουμε αυτόν τον ναό της γνώσης από κάθε στρέβλωση και εξωτερική παρέμβαση".

Ανικανοποίητος άνθρωπος ο κύριος πρύτανης δεν είναι αρκετά ικανοποιημένος από την υστέρηση του φοιτητικού κινήματος, θέλει να το εξαφανίσει τελείως. Να του θυμίσουμε ότι οι αγώνες γίνονται στο όνομα των αναγκών και όχι της ακαδημαϊκής ελευθερίας γενικώς. Επίσης δεν του αρέσουν ούτε οι απεργίες, να του θυμίσουμε ότι οι συμβασιούχοι συνάδελφοί του (ή μήπως δεν είναι) είναι περίπου διακόσιοι και αμείβονται χαμηλότερα από εκπαιδευτικούς της β'θμιας εκπαίδευσης. Θέλει να προστατέψει το πανεπιστήμιο, από "ανώριμους" και "αλαζόνες" φοιτητές και από πανεπιστημιακούς δασκάλους που "αυτοκαθορίζονται" μέσα από απεργίες. Εμείς πρέπει να βαθύνουμε την όσμωση του, με τα σύγχρονα ανατρεπτικά και επαναστατικά ρεύματα. Ο κ. Λέκκας οραματίστηκε ένα πανεπιστήμιο "μοντέρνο που θα δέσμευε όλα τα νέα δεδομένα". Βέβαιο είναι ότι το πανεπιστήμιο που ο κος Λέκκας υλοποιεί, είναι το πανεπιστήμιο της "Μπολόνια", της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και κάποιου κύματος του σημιτικού εκσυγχρονισμού, και εξίσου βέβαιο είναι πως το πανεπιστήμιο που εμείς οραματιζόμαστε διαφέρει ριζικά, δεν θέλει να καλύψει τις ανάγκες της αγοράς, αλλά των ανθρώπων.

Δοξαριώτης Νίκος