ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ ΔΙΝΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ

ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΝ ΜΠΟΥΣ;

Φαντάζομαι ότι ξέρετε το ανέκδοτο με την πεθερά, που έδωσε από ένα αυτοκίνητο στους γαμπρούς της, γιατί τη σώσανε από βέβαιο πνιγμό, ενώ ο πεθερός χάρισε μια λουσάτη Πόρσε στον τρίτο γαμπρό, που δεν κατάφερε να σώσει την πεθερά σε παρόμοιο ατύχημα. Κάπως έτσι μοιάζει η ιστορία των προκριματικών εκλογών στο Δημοκρατικό Κόμμα. Όσο οι δημοκρατικοί υποψήφιοι για το χρίσμα σφάζονταν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας αχαρακτήριστες τακτικές τόσο ο Μπους έπαιζε το ρόλο της πεθεράς. Όταν όμως ήρθε η ώρα του Γουισκόνσιν, το Δημοκρατικό Κόμμα άρχισε να ελπίζει πως θα κερδίσει την Πόρσε. Το κρίσιμο ερώτημα είναι: «Ποιος είναι ο πεθερός;»

Ένας είν’ ο πεθερός, ο κυρίαρχος λαός

Πέρα από το Γουισκόνσιν, όπου η μάχη αφορούσε κυρίως το συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ Τζων Κέρρυ και Τζων Έντουαρντς που τελικά οδήγησαν και τον Χάουαρντ Ντην εκτός κούρσας (όχι όμως εκτός κινηματικής λογικής), εκλογές έγιναν και για την εκλογή νέου αντιπροσώπου στο Κογκρέσο στην 6η εκλογική περιφέρεια της Πολιτείας Κεντάκι. Ας τα δούμε, όμως, πιο αναλυτικά τα αποτελέσματα. Στο Γουισκόνσιν ψήφισαν 803.598 πολίτες (20,45% του συνόλου των εγγεγραμμένων το 2000 ψηφοφόρων της Πολιτείας). Έλαβαν: Κέρρυ 327.672 (39,68%, 32 εκπρόσωποι), Έντουαρντς (34,31%, 26 εκπρόσωποι), Ντην 150.682 (18,25%, 14 εκπρόσωποι), Κούτσινιτς 25.232 (3,3%, κανένας εκπρόσωπος), Αλ Σάρπτον 14.685 (1,78%). Να σημειώσουμε ότι τα αποτελέσματα των προηγούμενων προεδρικών εκλογών ήταν: Μπους 1.237.279 (47,61%), Γκορ 1.242.987 (47,83%), Νέηντερ 94.070 (3,62%). Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι στη συγκεκριμένη ψηφοφορία πήρε μέρος το 64,65% των ψηφοφόρων του Δ.Κ. του 2000, πράγμα που σημαίνει ότι η πλειοψηφία της ευρύτερης «δημοκρατικής παράταξης» κινητοποιείται για την εκδίωξη του Μπους και των Ρεπουμπλικανών από την εξουσία. Στην κινητοποίησή της αυτή χωράνε οι εργάτες που προσέρχονται με τα συνδικάτα τους στη μάχη, οι αντιπολεμικές οργανώσεις, οι Αφροαμερικανοί που ψηφίζουν για πρώτη φορά τόσο μαζικά, οι γυναικείες οργανώσεις κ.ο.κ. Μέχρι και μερίδες του κεφαλαίου υποστηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτή την κινητοποίηση˙ με τον ιδιοτελή, βέβαια, αλλά απολύτως λογικό για τα δικά τους δεδομένα, στόχο της συγκράτησης των ριζοσπαστικότερων τάσεων προτού αυτές μαζικοποιηθούν και απειλήσουν συνολικά την ηγεμονία του κεφαλαίου. Η συνέχιση της πολιτικής Μπους στο εσωτερικό των ΗΠΑ και στο εξωτερικό εγκυμονεί αυτή την απειλή.

Το Μπούσι φόρεμά σου έγινε το ανάθεμά σου

Ένα δεύτερο δείγμα αυτής της κινητοποίησης είναι η πανωλεθρία που έπαθε την Τετάρτη η υποψήφια των Ρεπουμπλικάνων Άλις Κέρρυ (σύμπτωση κι αυτή) στην αναπληρωματική εκλογή στην 6η εκλογική περιφέρεια της Πολιτείας Κεντάκι. Ο Δημοκρατικός υποψήφιος Κεν Τσάντλερ πήρε 83,890 ψήφους (55%) έναντι 65.300 ψήφων (43%) της Κέρρυ, η οποία, σημειωτέον, είχε τη…φαεινή ιδέα να κυκλοφορήσει διαφήμιση όπου τόνιζε πως αυτή κι ο πρόεδρος Μπους «είναι φτιαγμένοι από το ίδιο ύφασμα». Το 2000 στην Πολιτεία αυτή ο Μπους είχε κερδίσει με μεγάλη διαφορά παίρνοντας 56,5% των ψήφων έναντι 41,37% του Γκορ και 1,5% του Νέηντερ.

Στη Χονολουλού, στη Χονολουλού, εκεί θα πάει η ψήφος και όχι άλλού

Η μάχη στο εσωτερικό του Δ.Κ. συνεχίζεται αμείωτη αλλά με λιγότερους πρωταγωνιστές μιας και ο πολλά υποσχόμενος Ντην παραιτήθηκε δίχως, όμως, να διαλύσει την ομάδα του που έχει σαφή κινηματικό χαρακτήρα. Την ερχόμενη Τρίτη θα γίνουν προκριματικές στις Πολιτείες Γιούτα, Άϊνταχο, και στη μακρινή Χαβάη (είναι η πρώτη πολιτεία που αρνήθηκε την επικύρωση της Πατριωτικής Πράξης Ι που καταπατά τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα των πολιτών). Η τριάδα αυτή αποκαλείται «Τρίγωνο του Διαβόλου» λόγω του ότι κανείς υποψήφιος δεν κάνει τον κόπο να διαθέσει χρήματα για διαφημιστικές εκστρατείες, εξαιτίας των ελάχιστων εκπροσώπων που στέλνουν στο συνέδριο του Ιουνίου (23, 18 και 20 αντίστοιχα). Ο Μπους κέρδισε τις δύο ηπειρωτικές πολιτείες το 2000 (που είχαν από το 1964 να αναδείξουν Δημοκρατικό νικητή) ενώ η Χαβάη από το 1964 μέχρι σήμερα παραμένει στο πλευρό των Δημοκρατικών, με εξαίρεση το 1984.

Δεν υπάρχει «βασιλική οδός» για το χρίσμα

Στο επίπεδο των θέσεων ο Έντουαρντς ξεθάρρεψε αρκετά και καταγγέλλει μέχρι και την ίδια τη NAFTA (Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου) ως κύριο λόγο για την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας που έχουν μεταφερθεί σε φτωχότερες χώρες του νότου. Έφτασε δε στο σημείο να πει ότι το 1993 αν ήταν γερουσιαστής θα είχε στασιάσει κατά του Κλίντον και θα είχε καταψηφίσει τη συμφωνία. Δηλώνει επίσης ότι οι ψηφοφόροι πρέπει να επιλέξουν αυτόν και όχι τον Κέρρυ αν θέλουν να γεφυρωθεί υπέρ των φτωχών το τεράστιο κοινωνικό χάσμα που βάθυνε με την πολιτική περικοπής των φόρων του Μπους που ευνόησε τους πλούσιους και στέρησε πόρους από τα φτωχά λαϊκά στρώματα τα οποία είδαν να περικόπτονται κατά μεγάλα ποσά οι ομοσπονδιακές και πολιτειακές δημόσιες δαπάνες για την υγεία, την παιδεία και τη στέγαση. Μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος του Γουισκόνσιν, ο Έντουαρτνς, που χτύπησε στα ίσια τον Κέρρυ, είπε ότι «το Γουισκόνσιν δεν επιθυμεί την ενθρόνιση» του τελευταίου και του διαμήνυσε ότι δεν πρέπει να βιάζεται. Παρ’ όλο που η σύγκρουση μεταξύ των δύο υποψηφίων παίρνει μια χροιά «λαϊκισμού» δεν πρέπει να υποτιμάται το γεγονός ότι ο Έντουαρντς εκφράζει πλέον τις πιο φτωχές και ανασφάλιστες μάζες του εργατόκοσμου του Νότου και ο Κέρρυ συνασπίζει γύρω του τα συνδικάτα των πιο ισχυρών τμημάτων της εργατικής τάξης. Έτσι κι αλλιώς, στο βαθμό που τα πράγματα στην εκτός Δημοκρατικού Κόμματος αριστερά δεν φαίνεται να ξεκαθαρίζουν στο άμεσο μέλλον, η συμμαχία των εργαζομένων και των κοινωνικών κινημάτων θα εκφραστεί στο πρόσωπο του ενός εκ των δύο διεκδικητών, έστω και αν ο τελικός νικητής είναι ο Κέρρυ, για τις θέσεις και τις ενέργειες του οποίου έχουμε γράψει σε προηγούμενα φύλλα. Εκείνο που χρειάζεται να τονιστεί είναι ότι όταν η κοινωνία νοιώσει ότι πρέπει να παρέμβει για να αποτρέψει τα χειρότερα ή για να αποκαταστήσει ορισμένα από τα δικαιώματα που έχει χάσει σε μια προηγούμενη περίοδο, οι διαμεσολαβητές της θέλησής της υποχωρούν σε δεύτερο πλάνο. Η πολιτική κοινωνιολογία υπερισχύει του πολιτικού θεσμοκεντρισμού.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr