Η εμπορευματικοποίηση της κοινωνικότητας

Η εμπορευματικοποίηση της κοινωνικότητας

Μετά τις περίφρακτες κοινότητες (gated communities) των πλουσίων, στη Νέα Υόρκη εμφανίστηκαν οι πολυκατοικίες-διασκεδαστήρια. Πανάκριβα διαμερίσματα ενοικιάζονται σε νέους και νέες με καλές δουλειές και υψηλά εισοδήματα που ζουν για να δουλεύουν μόνο έχοντας ξεχάσει να επικοινωνούν με τους γύρω τους. Μαζί με τα ενοίκια και τα κοινόχρηστα πληρώνουν και ένα ποσό για την πρόσληψη ενός «μάνατζερ ζωής». Αυτός ο τύπος αναλαμβάνει να ψυχαγωγεί και να δημιουργεί χώρους ανάπτυξης κοινωνικότητας μέσα στα οικιστικά αυτά συγκροτήματα. Αξιοποιούνται οι πισίνες, δημιουργείται αίθουσα μπιλιάρδων, αίθουσες προβολής ταινιών, θεατρικές σκηνές και παλκοσένικο καθώς και αίθουσες υποδοχής με καφέ-μπαρ. Ένας διευθυντής από μια «εταιρεία διαχείρισης ζωής» παρομοιάσε τις υπηρεσίες που προσφέρει με αυτές του θρυλικού τηλεοπτικού «Πλοίου της Αγάπης».

Ο οικιακός βίος μας γίνεται μια ατέλειωτη κρουαζιέρα. Πρόκειται για μια «μαλακή περίφρακτη κοινότητα» που απευθύνεται στους νέους και τις νέες, όπως είπαμε, που όχι μόνο δουλεύουν πολύ αλλά και που παρ’ όλα αυτά δεν ξέρουν αν θα έχουν αύριο δουλειά λόγω οικονομικής κρίσης, απαξίωσης των δεξιοτήτων τους, τεχνολογικών εκσυγχρονισμών ή στρατηγικών και οργανωτικών αλλαγών των επιχειρήσεων. Οι κοινωνικές σχέσεις τους είναι, ως εκ τούτου, εφήμερες. Με μια καλή προμήθεια, όμως, στο «διαχειριστή ζωής» όλα γίνονται. Ακόμη και η κοινωνικότητα των ανθρώπων στο χρηματιστήριο, λοιπόν. Κι έχουμε πολλά ακόμα να ακούσουμε στο σύγχρονο καπιταλισμό.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ