Κυριακάτικο ξύπνημα 8/2/2009

Κυριακάτικο ξύπνημα Νο. 9
8/2/2009


Είναι αργά για δάκρυα

Την Κυριακή αυτή κάτι μου λείπει. Όχι, δε θα τραγουδήσουμε παλιό τραγούδι του νέου κύματος με τον Πουλόπουλο. Μου λείπει, μάλλον, η διάθεση να «κατανοήσω» (σπάνιο αυτό, να ξέρετε) τον κύριο Δήμαρχο που εξέλεξε ο ΣΥΝ στην Κερατέα και μας έκανε να νοιώθουμε και δαρμένοι και…κερατάδες. Με τι μούτρα θα βγούμε τώρα στην κοινωνία να ζητήσουμε την ψήφο της; Μα καλά, ψυχομετρικό τεστ δεν του έκανε κανείς το 2006; Σε μια περιοχή που παραδοσιακά κατοικείται από απόγονους Αρβανιτών ο κύριος Δήμαρχος προέβη σε συνδιοργάνωση εκδήλωσης για την πολυπολιτισμικότητα με τους νεοφασίστες; Συγνώμη, αλλά κάτι τέτοιο ξεπερνάει τα όρια όχι μόνο της δικής μου φαντασίας αλλά και παλιών συντρόφων που καταλήξανε στη δεξιά (ας πούμε την Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά). Κατά τα άλλα, ο Λυκούδης δηλώνει στον Κόσμο του Επενδυτή ότι «μετατρεπόμαστε σε κόμμα ‘αριστερής’ ιδεολογικής καθαρότητας». Κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό έπρεπε να είχε γίνει δεκαετίες τώρα κι όχι τώρα που είναι μάλλον αργά για δάκρυα.

Flash point για αριστερούς/ές

Σας μεταφέρω ένα απόσπασμα από τον πάντοτε εμπνευσμένο «ελεύθερο σκοπευτή» του Κόσμου του Επενδυτή. Εσείς αλλάξτε τις λέξεις «κοινωνία», «γενιές», «τάξεις» με άλλες που να βασίζονται στις εμπειρίες σας από τη βιωμένη σας ιστορία στην αριστερά. «ΕΧΕΙ ΣΥΣΣΩΡΕΥΤΕΙ πολλή εύφλεκτη ύλη, πολύς θυμός, πολλή οργή στη μοριακή δομή της κοινωνίας. Στρώματα αδικημένα, γενιές χαντακωμένες, τάξεις ριγμένες, προσδοκίες διαψευσμένες. Ανεπαισθήτως, υποσυνειδήτως, όλοι τους αναθεωρούν τις πολιτικές, κοινωνικές και ιδεολογικές βεβαιότητες που αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές στη φάση της ‘θηριώδους’ υπερανάπτυξης και αποδεικνύονται καταστροφικές στη βάση της ιλιγγιώδους προσγείωσης. Το flash point της κοινωνίας έχει πέσει επικίνδυνα χαμηλά. ‘Αυτό δεν θα τ’ αγγίξετε. Είναι από εύφλεκτο εγώ. Θα ας τινάξει όλους στον αέρα μου», που θα έλεγε κι η Δημουλά».

Να 'μαθε και το "Θου Κύριε";
Μόλις τώρα μου ήρθε το εξής ηλεκτρονικό μήνυμα από γλωσσολογική λίστα: «Η Ευγενία Μανωλίδου στο αποψινό (7/2/2009) "Life Style" του "Alter": "Ο Περσέας (σ.σ.: ο γιος της Μανωλίδου και του βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. Αδ. Γεωργιάδη) είναι 3,5 χρονών και μιλά αρχαία ελληνικά." [Τ' όνομα του Γεωργιάδη το 'κοψα επίτηδες ("Αδ."), για να γλιτώσω τη γενική!]». Ο τίτλος της παραγράφου είναι και ο τίτλος του ηλεκτρονικού μηνύματος
.
Ἐν τῷ κρατῆρι βρέμει ὁ λόγος

Και μια έκπληξη. Αν μπορέσετε να το ανοίξετε, θα ακούσετε και θα διαβάσετε τη Διεθνή στα…Αρχαία Ελληνικά (στην Αττική διάλεκτο): http://www.prato.linux.it/~lmasetti/antiwarsongs/canzone.php?id=2003&lang=en#agg5237

TÔN ERGATÔN HAĬSMA DIETHNES
hypò toû Eugenéiou Pottiér kaì toû Pétrou Degéitēr sympoiethén

Stête, tês gês ô hypotartárioi,
stête, tês péinēs ô erétai
en tôĭ kratêri brémei ho lógos
aphîktai hē ékrēxis hē teleutâia.
Tòn parelthónta khrónon khrê aphanîsai
ô doúlōn ókhloi stête, stête
metathemelioûtai ho kósmos
ant'oudenòs genoûmen tò pân.

Eis tòn teleutâion agôna
synenoûmeth' hōst' áurion
tôĭ Háĭsmati tôĭ Diethnêi
synenôĭntai hoi anthrōpoi
Eis tòn teleutâion agôna
synenoûmeth' hōst' áurion
tôĭ Háĭsmati tôĭ Diethnêi
synenôĭntai hoi anthrōpoi

Έτσι, λοιπόν, θα είναι έτοιμα τα σημερινά 3,5χρονα των νέων του ΣΥΡΙΖΑ να αντιπαρατεθούν στον Περσέα Γεωργιάδη, του Αδώνιδος και της Ευγενίας, εκεί γύρω στο 2020!!!


Θανάσιμη Έλξη

Ο Κουβέλης χτυπάει πάντα δυο φορές εν όψει διαρκούς συνεδρίου: «Ψήφο εμπιστοσύνης στο ΠΑΣΟΚ…αλλά με δεσμεύσεις προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας.» έτσι τιτλοφορείται η συνέντευξη στον Βασίλη Σκουρή της Real News. Ο τίτλος αντιστοιχεί σε μεγάλο βαθμό στο περιεχόμενο της συνέντευξης.
«Ερ: Ψήφο ανοχής λέτε; Απ: Θα πρέπει όλα να εξετασθούν. Και ψήφος ανοχής και ψήφος εμπιστοσύνης, αλλά πάντοτε σε συνάρτηση με τα δεδομένα εκείνης της στιγμής και πάντοτε αναφορικά και σε σχέση με στοιχεία δεσμεύσεων προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας». Άρα έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ «καιροσκοπισμού» και «οπορτουνισμού». Φίνα.

Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ’ αυτό τη Δόννα Τζούλια…

Και λέει με μια γλυκιά φωνή τα παρακάτω λόγια: «Ερ: Συμφωνείτε με τον Λ. Κύρκο ότι ο ΣΥΝ χάνει τη φυσιογνωμία του ως κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς; Απ: Είναι δυνατό να χάσει πολλά από τα βασικά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά. Ακριβώς και γι’ αυτό το λόγο η επιμονή μας αναφέρεται στο να είναι συνεχώς παρών ο ανανεωτικός και ριζοσπαστικός χαρακτήρας του κόμματος». Και πώς κατοχυρώνεται κάτι τέτοιο; Μα με τι άλλο από τη δεύτερη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο και την τήρηση των παγιωμένων ισορροπιών: «Ερ: Στο ευρωψηφοδέλτιο στις δύο πρώτες θέσεις, στελέχη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ; Απ: Έχω τη γνώμη ότι θα πρέπει να διαμορφωθεί με τρόπο που θα δίνει βέβαια τη δυνατότητα έκφρασης όλων των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν θεωρώ ότι οι δύο πρώτες θέσεις πρέπει να αναφέρονται σε στελέχη του ΣΥΝ. Ερ: Δηλαδή στον κ. Χουντή και στον κ. Παπαδημούλη; Απ: Ακριβώς.» Έτσι ώστε να μη μείνει καμία αμφιβολία. Ούτε καν τα λέω στην πεθερά για να τα ακούει η νύφη.

Ρίξε στο κορμί μου … μπόινγκ να πυρποληθώ
Στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής, εκτός από τη δημοσκόπηση που μας δίνει μεταξύ 7,8% και 9,2%, δεν γράφεται τίποτε περί ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ, οπότε ια αναφερθούμε σε ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ, που αναφέρεται στις μεταπτυχιακές φοιτήτριες που τραγουδούν σε νυχτερινά κέντρα και μπουζουκτσίδικα για να πληρώσουν τα δίδακτρα της ελληνικής δωρεάν παιδείας. Πρώτα απ’ όλα να διευκρινίσουμε ότι τα δίδακτρα μπορεί να φτάσουν και να συγκλίνουν με τα ευρωπαϊκά σε ορισμένα ΠΜΣ όπως αυτά του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθήνας ή του Πανεπιστήμιου Πειραιά. Δεύτερον, το ρεπορτάζ ξεκινάει από τα στοιχεία της σχετικής έρευνας που διενέργησε το Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι 70% των φοιτητών/τριών ασχολούνται σε κάποια εργασία παράλληλα με τις σπουδές τους. Εξ αυτών το 48% δεν απασχολείται σε αντικείμενο σχετικό με τις σπουδές τους. Ερωτώ κατά πόσο στην περίπτωση αυτή ομιλούμε περί εθελουσίας ή αναγκαστικής επισφαλείας; Ο ψυχολόγος Χρίστος Βίλδος τονίζει στους δημοσιογράφους ότι είναι «θετικό βήμα διότι γίνονται ενεργοί πολίτες κι επιλέγουν να βασιστούν στις δυνάμεις τους». Από τις φοιτήτριες που απάντησαν, άλλες είναι τραγουδίστριες σε μπουζουκτσίδικα και απολαμβάνουν την τρελή αγάπη που εκδηλώνουν γι’ αυτές οι φανατικοί θαυμαστές τους (μία εξ αυτών δηλώνει πτυχιούχος Θεολογίας) και άλλες δουλεύουν ως μπαργούμεν (εξελληνίζω μόνο τη γραφή γιατί θα με μαλώσει ο Άδωνις Γεωργιάδης λες και είμαι ο Περσέας και θα με καρφώσει η Μανωλίδου στο φιλοθεάμον κοινό της). Μία εκ των τελευταίων δηλώνει ότι οι φανατικοί πελάτες της την αποκαλούν λόγω του κορμιού της…Ελ.Βενιζέλος. Το ρεπορτάζ, όμως, δεν μας λέει τι κάνουν οι άρρενες φοιτητές για να πληρώσουν τα δίδακτρά τους;

Εδώ σταματάμε για σήμερα. Δεν είχε πολύ ΣΥΡΙΖΑ γιατί οι πράκτορες του ιμπεριαλισμού και του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου άρχισαν να εφαρμόζουν την άλλη στρατηγική, αυτή της απόκρυψης πληροφοριών. Διαβάστε το σημαντικό έργο του Στήβεν Λιουκς «Εξουσία. Μια ριζοσπαστική θεώρηση» (Εκδ.Σαβάλας, 2007).
Ο Lukes υποστηρίζει ότι η εξουσία έχει τρία πρόσωπα, δηλαδή ότι οι κυβερνήσεις ασκούν έλεγχο πάνω στους πολίτες με τρεις τρόπους. Η πρώτη είναι η εξουσία λήψης αποφάσεων. Η δεύτερη είναι η εξουσία της διαδικασίας μη λήψης αποφάσεων και η τρίτη είναι η ιδεολογική εξουσία. Η πρώτη είναι η πιο δημόσια από τρεις μορφές και είναι αυτή στην οποία στηρίζονται οι πλουραλιστές για να αναπτύξουν τη δική τους θεωρία, την οποία επικρίνει ο Lukes. Η εξουσία είναι η δυνατότητα λήψης αποφάσεων. Ο τόπος στον οποίο ενοικεί η εξουσία είναι οι επίσημοι θεσμοί. Μέτρο της αξιολόγησης της εξουσίας είναι το αποτέλεσμα της λήψης αποφάσεων από αυτούς που τους λαμβάνουν στο πλαίσιο των θεσμών. Ο πλουραλισμός, επί της ουσίας, είναι απολογητικός για τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του φιλελευθερισμού που υποστηρίζουν ότι οι κυβερνήσεις τους λειτουργούν σε κατάσταση πλήρους διαφάνειας, διαβούλευσης και συνεργασίας με τα αντιπολιτευόμενα κόμματα τις βασικές ομάδες συμφερόντων που αποδέχονται το πολιτικό και κοινωνικο-οικονομικό σύστημα. Η δεύτερη μορφή εξουσίας είναι αυτή της κυβέρνησης να ελέγχει τον κατάλογο των πολιτικών θεμάτων αποκλείοντας έτσι κάθε συζήτηση για «ακανθώδη» θέματα που δεν θεωρεί ότι πρέπει να μπαίνουν σε δημόσια συζήτηση, π.χ. στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου σε βασικές φιλελεύθερες δημοκρατίες (π.χ. ΗΠΑ, ΟΔΓ, και Ελλάδα για να μη ξεχνιόμαστε) απαγορευόταν, συχνά και δια νόμου, οποιαδήποτε συζήτηση περί κομμουνισμού. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα συνέβαινε στην περίπτωση έγκρισης του απορριφθέντος «ευρωσυντάγματος» που ουσιαστικά προέβλεπε τη νομοθετική κατοχύρωση του καπιταλισμού ως του επίσημου οικονομικού συστήματος της ΕΕ και θα δυσκόλευε εξαιρετικά την όποια συζήτηση περί ενός άλλου οικονομικού συστήματος που θα έθετε σε κίνδυνο την «οικονομία της αγοράς» και των «επιχειρηματικών κερδών». Στη δεύτερη μορφή της εξουσίας σημαντικός είναι ο ρόλος της ανεπίσημης επιρροής που ασκείται πέραν του ρόλου των επίσημων θεσμών. Η επιρροή δεν είναι η μοναδική τεχνική αλλά περιλαμβάνονται το δέλεαρ, το κίνητρο, η πειθώ, η χειραγώγηση και η αυθεντία, ο εξαναγκασμός και η άμεση βία. Η τρίτη μορφή εξουσίας, η ιδεολογική, είναι ο επηρεασμός των σκέψεων και των επιθυμιών των ανθρώπων, η διαμόρφωση προτιμήσεων μέσω αξιών, νορμών και ιδεολογιών. Κάθε κοινωνική αλληλεπίδραση ενέχει εξουσία καθώς οι ιδέες είναι που επενεργούν πίσω από κάθε στοιχείο της γλώσσας και της δράσης.