Αντίο Δάσκαλε - Για τον Γιώργο Παπαδημητρίου

Δυστυχώς ένας μεγάλος δάσκαλός μας, ο Γιώργος Παπαδημητρίου, “έφυγε”.

Το παρακάτω απόσπασμα από την Καθημερινή δίνει μόνο μια πρόσφατη εικόνα του εκλιπόντος:
“Σε ηλικία 65 ετών και ύστερα από μια σύντομη, αλλά και άνιση μάχη με τον καρκίνο, πέθανε προχθές στις Ηνωμένες Πολιτείες ο βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Παπαδημητρίου. Ο διακεκριμένος νομικός και ένας από τους πλέον επιφανείς καθηγητές στον τομέα του υπήρξε στενότατος συνεργάτης τόσο του κ. Γ. Παπανδρέου, όσο κυρίως του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη τον οποίο μάλιστα και εκπροσώπησε προσωπικά την περίοδο 1999-2000 στη
συνέλευση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

Με σπουδές στο Αριστοτέλειο και στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, ο Παπαδημητρίου ξεκίνησε ως συνεργάτης της Ντόιτσε Βέλε, το 1975 έγινε επιμελητής στην έδρα του Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής
Θεσσαλονίκης και το 1979 αναγορεύθηκε καθηγητής, ασκώντας παράλληλα δικηγορία. Το 1984 εξελέγη καθηγητής και πρόεδρος στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ από το 1996 ανέλαβε νομικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.
Υπήρξε μεταξύ άλλων μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων, του Νομικού Συμβουλίου της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών και επικεφαλής της Ομάδας Εργασίας για την παρακολούθηση του Κυπριακού, εξ ου και τιμήθηκε με το παράσημο «Ανώτερος Ταξιάρχης» του Τάγματος
Μακαρίου Γ΄. Τα συλλυπητήριά του εξέφρασε στους οικείους του τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος μίλησε για μεγάλη απώλεια για την Ελλάδα, τη Βουλή, την επιστήμη, και την πολιτική. Την έδρα του εκλιπόντος στο κοινοβούλιο θα λάβει ο αρχιτέκτων-μηχανικός κ. Ηλίας Μπεριάτος.”

Για μένα ήταν ο δάσκαλος εκείνος που με ενθάρρυνε να προχωρήσω θαρραλέα στα πρώτα μου βήματα στο Πολιτικό της Νομικής. Στο Συνταγματικό Δίκαιο μου ανέθεσε να εκπονήσω εργασία για την ιστορία του ελληνικού ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ την οποία παρουσίασα ενώπιον ενός ακροατηρίου κατά πλειοψηφία ΟΝΝΕΔΙΤΙΚΟΥ στο αμφιθέατρο Τριανταφυλλοπούλου (όσοι το γνωρίζουν ξέρουν τι χάος είναι αυτό) λίγο μετά τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα από το δεξιό παρακράτος. Λίγες ημέρες αργότερα μου έδωσε συνένεντευξη για την εφημερίδα ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ
που βγάζαμε τότε στις τράπεζες και αφορούσε την αποδόμηση του
εργατικού και συνδικαλιστικού δικαίου που επιχειρούσε τότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Στις πρυτανικές του 1994 τον υποστηρίξαμε εναντίον του εκλεκτού της Δεξιάς. Θυμάμαι τον αγώνα εναντίον του νόμου Σουφλιά αλλά και την υπεράσπισή μας απέναντι όταν τα ΜΑΤ χτυπούσαν κόσμο έξω από τη Νομική και έριχναν δακρυγόνα μέσα στο κτήριο ήρθε αμέσως και παρενέβη ώστε να σταματήσει η καταστολή των διαδηλωτών/τριων, τις μάχες για την
συνταγματική υπεράσπιση του δικαιώματος του ΛΕΥΚΟΥ ψηφοδελτίου όταν όλοι σιωπούσαν.

Αυτά πρέπει να θυμόμαστε και να υπερασπίζουμε.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ



Επίσης ο καλός φίλος Νάσος Θεοδωρίδης μου έστειλε το παρακάτω μήνυμα:



Κι εμάς τους αντιρρησίες συνείδησης μας βοήθησε πάρα πολύ με τη συμβολή του στη θέσπιση της εναλλακτικής θητείας, συγκρουόμενος με κατεστημένες συνταγματικές αντιλήψεις που μιλάγανε για δήθεν “αντισυνταγματικό μέτρο”.

Παραθέτω το δελτίο τύπου που βγάλαμε σήμερα ως Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης.

Νάσος.

“Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη του για το θάνατο του Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπαδημητρίου.

Ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος στάθηκε πάντα στο πλευρό αυτών
που αγωνίζονται για την προστασία και τη διεύρυνση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Είχε πάντα μια επιστημονικά τεκμηριωμένη διασταλτική ερμηνεία να αντιτάξει στις τυπολατρικές και στενόμυαλες προσεγγίσεις των συνταγματικών κειμένων, προσφέροντας την απαραίτητη νομική θεμελίωση για κάθε διεύρυνση των ατομικών ελευθεριών.

Ήταν από τους πρώτους που τάχθηκαν υπέρ της αναγνώρισης του
Δικαιώματος στην Αντίρρηση Συνείδησης από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, και η συμβολή του στην αναγνώρισή του, στη θέσπιση της εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας και της συνταγματικής της κατοχύρωσης υπήρξε καθοριστική.

Η θαρραλέα του φωνή θα λείψει σε όλους. Ο Σύνδεσμος
Αντιρρησιών Συνείδησης εκφράζει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του εκλιπόντος.”