Πολύ πρώτες σκέψεις για την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στο αξίωμα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας

Πολύ πρώτες σκέψεις για την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στο αξίωμα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας

Πολύ πρώτες σκέψεις για την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στο αξίωμα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας

Η ανάδειξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο αξίωμα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και του ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν ήταν τόσο έκπληξη. Μπορεί να κέρδισε την πλειοψηφία των ψήφων των διεκδικητών του πρώτου γύρου του Δεκεμβρίου αλλά οι παράγοντες που συνέβαλαν στη οριακή νίκη είναι περισσότεροι. Το πρώτο μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι η επάνοδος της οικογενειοκρατίας, ανεξάρτητα από την αδελφική μουρμούρα. Το ΠΑΣΟΚ βρήκε ξανά το ταίρι του, «σαν να μην πέρασε μια μέρα», ανεξάρτητα από τα ονόματα. Σημασία η κατάσταση κι όχι τα ονόματα. Ο Κυριάκος έπαιξε το χαρτί της ηλιακής ανανέωσης. Αυτό το χαρτί ήταν έπιασε. Παράλληλα, ο εξηντάρης Βαγγέλης Μεϊμαράκης φορτώθηκε όλες τις «αμαρτίες» της Νέας Δημοκρατίας των κομματικών βαρονιών και μηχανισμών αλλά και των κυβερνητικών πολιτικών μιας τριακονταετίας. Μια τριακονταετία που ξεκίνησε με έναν Μητσοτάκη και τελείωσε με έναν άλλο Μητσοτάκη. Κι όπως λέγεται, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο τρώγεται κρύο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρήθηκε από πολλούς οπαδούς ως πιο αποτελεσματικός «αντι-Τσίπρας» ως η πιο καθαρόαιμη εκδοχή της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού για τα ελληνικά δεδομένα. Δεν πτοήθηκε όταν οι Καραμανλικοί και ο Μεϊμαράκης τον εγκάλεσαν -κατόπιν εορτής- ότι θεωρεί μεταρρυθμιστικό μέτρο τις απολύσεις των καθαριστριών. Αντιθέτως, τον ευνόησε και η φήμη ότι ο Κώστας Καραμανλής  ευνοεί ορισμένες κινήσεις του Τσίπρα. Έτσι η εικόνα του «αντι-Τσίπρα» έγινε πιο έντονη στα μάτια των  οπαδών του κόμματος. Όση «λαϊκότητα» κι αν απέδιδαν στον Μεϊμαράκη αυτή πήγαινε στράφι. Έπαιξε το ρόλο του κι ο κακός καιρός κι οι ηλικιωμένοι δεν έφταναν στην κάλπη όσο χρειαζόταν για «να  γυρίσει το κύμα». Έτσι εξανεμίστηκαν το προβάδισμα του πρώτου γύρου και το αβαντάζ του ως «προσωρινός πρόεδρος» με το μηχανισμό στα χέρια του.

Στην εποχή της καπιταλιστικής κρίσης κανένας από τους δυο δεν μπορούσε να εμφανιστεί στο ρόλο του «από μηχανής Θεού» της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Ποιος από τους δυο  πολιτεύεται «με γρήγορον νουν σώφρονα λογισμόν, καρδία νήφουσα; Ποιος μπορεί να πει ότι συγκεντρώνει στο πρόσωπό του όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τις ιδιότητες που πρέπει να έχει ο ηγέτης σύμφωνα με τα κριτήρια του Μαξ Βέμπερ; Ποιος έχει την στρατηγική ικανότητα να συμβάλει όχι στην έξοδο της χώρας από την κρίση αλλά στην έξοδο της Νέας Δημοκρατίας από τη στασιμότητα;  Γιατί  οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί της αμηχανίας της. Τα τελικά αποτελέσματα ανακοίνωσε ο Τραγάκης, με ενωτικό μήνυμα. “Όλοι ενωμένοι θα πάμε, να πέσει ο Τσίπρας”. Ψήφισαν συνολικά 330.501 άτομα, εκ των οποίων τα 173.297 επέλεξαν Μητσοτάκη. «Καλή λευτεριά».

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης