Την έχω ψιλοέτοιμη*…, της Σίσσυς Βελισσαρίου

Την έχω ψιλοέτοιμη*…, της Σίσσυς Βελισσαρίου

 

...την κυβέρνηση εθνικής ενότητας, το λέω πρώτη φορά»: τάδε έφη Σταύρος Θεοδωράκης! Όπως λέμε έχω ψιλοέτοιμη τη μαγιονέζα, λείπει μόνον το ψάρι αλλά ψήνεται και αυτό. Μετά τους Σουλτς, Ντάισελμπλουμ, Γιούνκερ και τα άλλα τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά, για να θυμηθούμε τον Κοινούση, λαϊκό βάρδο της 7ετιας, έρχεται και ο μαγκίτης νεόκοπος πολιτικός να προστεθεί στους πρωτεργάτες της ανατροπής της κυβέρνησης. Όπως πάντα, όμως, ο Σταύρος θέλει να δίνει αυτός την «είδηση», να κάνει το σούσουρο γύρω από το όνομά του διότι, κακά τα ψέματα, του έχει μείνει το επαγγελματικό χούι από την εποχή που, ταγμένος στη μαχόμενη δημοσιογραφία, έλιωνε στους δρόμους κερδίζοντας με ιδρώτα το ψωμί του, σε αντίθεση με όλους αυτούς που τους πλήρωνε το κόμμα από το υστέρημα του ελληνικού λαού για να κάθονται, και τώρα να είναι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Ποια είναι η είδηση που μας έδωσε ο πρώην χρυσοκάνθαρος δημοσιογράφος; Μα ότι αυτός, και όχι ο Σουλτς που λέει κάτι ψιλοξενέρωτα περί κυβέρνησης τεχνοκρατών, έχει ψιλοετοιμάσει την επόμενη κυβέρνηση και αυτός, χωρίς τους κομμουνιστές (έχει και κάποιες δεσμεύσεις το παιδί στους πάτρωνές του, ντόπιους και ξένους) αλλά με τον Τσίπρα πρωθυπουργό. Η κυβέρνηση Σταύρου θα προκύπτει από την τωρινή Βουλή, διότι ναι μεν ο εμπνευστής είναι ευφάνταστος αλλά όχι και τόσο ώστε να ρισκάρει τις εκλογές, ενώ το αλά Σουλτς σενάριο τον αφήνει έξω διότι δεν είναι τεχνοκράτης αλλά ένα λαϊκό παιδί που «με την αξία [του] και όχι με ξένες πλάτες περήφανα…». Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στον ηγήτορα αυτόν; Το απύθμενο θράσος με το οποίο εκφωνεί σενάριο πολιτειακής ανατροπής που θυμίζει τα Ιουλιανά του 65; Ίσως αυτό να δικαιολογείται από την εξίσου απύθμενη αμάθειά του, μάρτυράς της άλλωστε υπήρξε σύσσωμος ο ελληνικός λαός τον τελευταίο χρόνο από τότε που το προϊόν «Ποτάμι» πλασαρίστηκε από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα ως μια φρέσκια εναλλακτική στον ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός Σταύρος στον Τσίπρα προσωπικά. Τη μεγάλη του γενναιοδωρία να αφήσει τον Τσίπρα πρωθυπουργό σε μια νέα κυβέρνηση που έχει προκύψει στο διαβρωμένο μυαλό του σαν TV game όπου σκοτώνονται οι κακοί αντιευρωπαϊστές; Στην τηλεοπτική του σύγχυση ψιλοθυμάται και κάτι περί Δημοκρατίας και «πρόσφατης εντολής από τον ελληνικό λαό» για να χωρέσει τον πρωθυπουργό, ξεχνώντας ότι η σύνθεση της κυβέρνησης είναι το κυρίαρχο δικαίωμά του.

Αυτό που ο Σταύρος φαντασιώνεται στο ψιλοσχέδιό του, να μην επιστρέψουμε στους παλιούς πολιτικούς (διότι αυτός δεν είναι) αλλά ούτε στους ερασιτέχνες του παρόντος (αυτός τι είναι;) είναι ο εαυτός του ως εθνικός ηγήτορας, διότι προφανώς στα εντατικά μαθήματα που έκανε του είχαν πει να βάζει και τη λέξη «εθνικός» για να είναι ΟΚ. Αυτό όμως που δεν ξέρει, αλλά το ξέρουν καλά οι κατασκευαστές του, είναι ότι είναι ένα αναλώσιμο προϊόν μίας χρήσης που θα πεταχτεί στην κάλαθο της Ιστορίας.

*αφιερωμένο στη μνήμη του Σταύρου Κωνσταντακόπουλου που μας λείπει αφόρητα

http://rednotebook.gr/2015/07/tin-echo-psiloetimi/