Θανάσης Τσακίρης
Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
9ο μέρος
Ένα "δικαιωματικό διήγημα"
Αθήνα - Πάτρα
Άνοιξη 2010
Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
9ο μέρος
Ένα "δικαιωματικό διήγημα"
Αθήνα - Πάτρα
Άνοιξη 2010
Σύνδεση με τα προηγούμενα:
«Μικρή, πήρες πολύ ψηλά τον αμανέ.»
«Όχι. Είμαι αυτή που είμαι και εσύ είσαι αυτή που είσαι. Εγώ
παραμένω πιστή στις αρχές μου και στις βασικές θέσεις του προγράμματος του
Κόμματος. Εσύ είσαι που δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω σου έτσι όπως αποκόπηκες από
την κοινωνική πραγματικότητα.»
«Ορίστε; Έχει κάτι να μου προσάψεις;»
«Ναι. Θεωρώ πως στο βωμό της εξουσίας θυσίασες την ιστορία μας
και τα ιδανικά μας.»
«Επιμένω ότι σε μαζέψαμε από την αφάνεια και τώρα μας βγάζεις
γλώσσα. Κράτα τη γλωσσίτσα για την ερωμένη σου, κορίτσι μου.»
«Δεν το περίμενα ότι θα άκουγα ένα τέτοιο διάλογο από επίσημα
χείλη του κόμματος. Αν μου το ’λεγε κανείς θα του καταλόγιζα ‘θεωρίες
συνομωσίας’».
«Λοιπόν, κοριτσάκι μου. Άφησε μου τους φακέλους σας κι αν
βρω κάτι που α αξίζει θα σε ενημερώσω να ξανάρθεις να με διαφωτίσεις
αναλυτικότερα. Γι’ αυτό κάνε τώρα μεταβολή, που λένε οι άντρες στο στρατό και
πήγαινε στο γραφείο σου και όταν είναι θα σε φωνάξω.»
«Εγώ κορίτσι-γλάστρα δεν γίνομαι. Θα συνεχίσω τις έρευνες
και τις εκθέσεις μου συνεργαζόμενη με μέλη και φίλους του κόμματος στα πλαίσια
των καθηκόντων μου αλλά πρώτα και κύρια επειδή έχω συνείδηση και συναίσθηση ότι
επιτελώ ένα έργο που συνάδει με τα ιδανικά μου και τη θεωρία μου."
«Να που μας προέκυψε και συνδυασμός Λένιν και Γκράμσι η
μικρή μας η Ελευθερία.»
«Σιωπώ για να μην εκφραστώ ακατάλληλα.»
«Η σιωπή δεν είναι φωνή. Φωνή είναι μόνο η φωνή. Δε θυμάσαι
το τραγούδι του Μικρούτσικου;»
«Έχω το θάρρος της γνώμης μου και στο αποδεικνύω κάθε στιγμή.
Εκείνο που δε θέλω είναι να αφήσω τον εαυτό μου να παρασυρθεί από προκλήσεις
σαν τις δικές σου προσβολές και να γκρεμιστούν όλα όσα έχω χτίσει εδώ πέρα.
Αλλά αν θεωρήσω ότι δεν υπάρχουν περιθώρια, όχι να επιβάλω την άποψή μου –κάτι που
είναι θεμιτό- αλλά να μιλήσω απλά και ωραία, τότε μου απομένει αρχικά η σιωπή
που μετατρέπεται σε βουβή οργή και αργότερα σε έξοδο.»
«Ο δρόμος για την έξοδο είναι ανοιχτός και δεν σε εμποδίζει κανείς
και άντε στο καλό, κοπέλα μου.»
Η Ελευθερία είχε αρχίσει να χάνει την ιώβεια υπομονή της.
Άρχισε να παραδέχεται ότι η Τζώρτζια ήταν ‘μανούλα’ στην προβοκάτσια. Βρήκε τον
εαυτό της παγιδευμένο. Να τη βρίσει δεν μπορούσε γιατί θα της κολλούσαν την
ετικέτα της κακότροπης και της υστερικής και θα την χλεύαζαν για τον ερωτικό
προσανατολισμό της. Από την άλλη δεν μπορούσε να μην αντιδράσει κατά κάποιο
τρόπο. Είχε καλό όνομα στον ευρύτερο κινηματικό χώρο και δεν ήθελε να το χάσει.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
No comments:
Post a Comment