Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (μέρος 10ο) του Θανάση Τσακίρη

Θανάσης Τσακίρης


Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ


10ο μέρος


Ένα "δικαιωματικό διήγημα"




Αθήνα - Πάτρα



Άνοιξη 2010

 

Σύνδεση με τα προηγούμενα: http://tsakthan.blogspot.gr/2015/06/9.html

 

Η Ελευθερία σηκώθηκε ήρεμα από την καρέκλα, μάζεψε τα χαρτιά της και τα έβαλε στην τσάντα της. Άνοιξε την πόρτα και προτού να αποχωρήσει πέταξε ένα «δεν τελειώσαμε» αρκετά δυνατό ώστε να γίνει αντιληπτή.

 

Έφυγε νωρίς από το γραφείο της, κατηφόρισε προς Πειραιά από τη Συγγρού. Προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα σε λογική και συναισθηματισμό είχε απορροφηθεί από τη βαθιά περισυλλογή δεν πρόσεξε τη χιλιoδιακοσάρα Μπε Εμ Βε  που έκανε έναν επικίνδυνο ελιγμό από δεξιά και σε ελάχιστο χρόνο εξαφανίστηκε. Η Ελευθερία έχασε τον έλεγχο του τιμονιού κι έκανε δυο τετ-α-κε ώσπου να έλθει στα ίσα της. Ευτυχώς που ο δρόμος ήταν άδειος σ’ εκείνο το σημείο, αλλιώς θα γινόταν κόλαση του Δάντη. Συνέχισε προς Πειραιά με μικρότερη ταχύτητα όταν στο ύψος των Τζιτζιφιών η ίδια μηχανή προσπάθησε να ξανά να διεμβολήσει το αυτοκίνητο της Ελευθερίας από τα αριστερά αυτή τη φορά. Η Ελευθερία πάτησε γκάζι και κατάφερε να ξεφύγει. Στο ύψος του σταδίου Καραϊσκάκη πάλι τα ίδια. Στάθηκε πάλι τυχερή και ξέφυγε προς  τη Γρηγόρη Λαμπράκη κι η χιλιοδιακόσάρα ξέμεινε στο φανάρι. Οι σκέψεις της πήραν φωτιά. «Η πουτάνα η Τζώρτζια έβαλε τα κολόπαιδά της να με τρομοκρατήσουν ή να με βγάλουν από τη μέση σκοτώνοντάς με. Δεν ήταν τυχαίο ότι ο τύπος με  περίμενε στις Τζιτζιφιές.»

 

 Δεν θυμάται ποτέ τόσα χρόνια ενασχόλησης με τα κοινά να έχει νιώσει τέτοιο φόβο. Τα είχε ακούσει από τους παλιότερους αλλά δεν πίστευε ότι θα συνέβαινε σ’ αυτή ποτέ. Τώρα αναθεώρησε την άποψή της. Απ’ ό,τι θυμάται δεν είχε αριθμό η μοτοσυκλέτα, ο οδηγός φορούσε μαύρα ρούχα και μαύρο κράνος. Μαύρα κι άραχλα όλα.

 

Κατευθύνθηκε προς το Πασαλιμάνι για να χαθεί στα στενά ώστε να μην μπορεί να τη βρει ο τύπος αν συνέχιζε το κυνηγητό. Ευτυχώς βρήκε να παρκάρει κάπου στα «Κρητικά». Κατέβηκε προς το Τουρκολίμανο κι έκατσε μια ψαροταβέρνα στη μαρίνα. Ευτυχώς που παρ’ ότι κατέχει υψηλή θέση στο Κόμμα δεν έχει δοθεί φωτογραφία της στη δημοσιότητα κι έτσι περνά συχνά απαρατήρητη. Παράγγειλε ούζο και μεζέ αθερίνες και χωριάτικη σαλάτα. Είχε πεθυμήσει να φάει απλά και να αγναντεύει τη θάλασσα. Μπορεί να είναι παιδί της πόλης αλλά ο πρώτος έρωτας ήταν Παριανός κι έτσι κάθε καλοκαίρι προτού φύγει για σπουδές στην Ιταλία περνούσε ένα μήνα μαζί του στο νησί με μεταμεσονύχτια χταπόδι κι έρωτα σε απόμακρες παραλιούλες που ακόμη υπήρχαν.