Σήμερα εκτάκτως στην Αυγή (στο φύλλο των Φώτων)
4 σελίδες «Ενθέματα»
Στα περίπτερα εντός της «Αυγής»,
στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com),
στο facebook (Enthemata Avgis)
και στο twitter: @enthemata
Κείμενα των: Όουεν Τζόουνς, Κρις Μπάμπεϋ, Γιώργου Νικολαΐδη, Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου, Στρατή Μπουρνάζου, Μαρίας Πετρίτση
Το στοίχημα του 2015. Γράφει ο Όουεν Τζόουνς: «Το 2015 μπορεί, εν τέλει, να είναι το έτος που θα αναμετρηθούμε με τη λιτότητα σε όλη την Ευρώπη. Ή μπορεί να αποδειχθεί η χρονιά που μια ευκαιρία για τη δημοκρατία ενάντια την οικονομική τρέλα θα στραγγαλιστεί. Είναι ένα παιχνίδι υψηλού ρίσκου, το οποίο μπορεί να κρίνει το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων» (μετάφραση: Στρ. Μπουλαλάκης).
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Μπέβαν και οι ιταλικές εκλογές του 1948. Γράφει ο Κρις Μπάμπεϋ: ««Όλη η τέχνη της συντηρητικής πολιτικής στον 20ό αιώνα είναι να χρησιμοποιεί τον πλούτο προκειμένου να πείσει τους φτωχούς να ασκούν την πολιτική τους ελευθερία έτσι ώστε να διατηρούν τους πλούσιους στην εξουσία». Με αυτή τη φράση ο Άνιουριν Μπέβιν συνόψιζε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόταν το Κόμμα των Συντηρητικών τις εκλογές. Είναι, επίσης, μια φράση που περιγράφει πολύ καλά τη στάση των ευρωπαϊκών και αμερικανικών ελίτ έναντι των επικείμενων βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα».
Οι επιδημίες του Έμπολα και οι αντιφάσεις της σύγχρονης ιατρικής. Γράφει ο Γιώργος Νικολαΐδης: «Παρά την εναρμονισμένη κίνηση καραντίνας-προσμονής ιατρικών προϊόντων διεθνώς, τα θύματα στις ΗΠΑ και στις άλλες δυτικές χώρες αποκάλυψαν μια ακόμα παράμετρο του προβλήματος: η επί είκοσι και πλέον χρόνια νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας στις αναπτυγμένες χώρες είχε πλήξει ιδιαίτερα τα συστήματα δημόσιας υγιεινής, καθιστώντας τα θέματα αυτά περισσότερο ατομική παρά συλλογική/κοινωνική υπόθεση. Έτσι, ο εξοπλισμός αλλά και οι κατευθυντήριες οδηγίες νοσηλείας των πασχόντων από λοιμώδη νοσήματα είχε επίσης υποστεί «περικοπές»: στις στολές, στην ποιότητα των υλικών κ.α. Τα προβλήματα αυτά αναδείχτηκαν με δραματικό τρόπο με τους θανάτους του νοσηλευτικού προσωπικού στη Δύση, θέτοντας την ανάγκη αναθεώρησης των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που αμφισβητούσαν την κοινωνική αξία χρηματοδότησης των καθολικών συστημάτων δημόσιας υγείας».
Το καλό το Ποτάμι όλα τα αλέθει. Γράφει ο Στρατής Μπουρνάζος: «Όσο και αν εμείς θεωρούσαμε τον Ποταμάρχη φαιδρό, συστημικό και υποκριτή, ένα κομμάτι νέων ιδίως ψηφοφόρων έβλεπε «έναν αρχηγό με σακίδιο και βέσπα», με στυλ που «παραπέμπει περισσότερο στην εικόνα του “outsider”» (όπως έχει επισημάνει ο Γιώργος Κατσαμπέκης). Η εικόνα αυτή, «του σακιδίου και της βέσπας», πλήττεται ανεπανόρθωτα με τις προσχωρήσεις των παραπάνω βουλευτών και πολιτευτών. Ακόμα κι αν φέρνουν περισσότερες ψήφους από όσες διώχνουν, ακυρώνουν τη δυναμική του Ποταμιού ως φρέσκου, cool, διαφορετικού από την κατεστημένη πολιτική. Και αυτή η ακύρωση, που θα φανεί κατά τη γνώμη μου γρήγορα, είναι κάτι πολύ πιο καθοριστικό για το μέλλον του Ποταμιού από την όποια πρόσκαιρη εκλογική του επίδοση (για την οποία επίσης αμφιβάλλω)». [ο τίτλος είναι δάνειος από τον Νίκο Θεοτοκά].
Βουτηχτές. Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, στη μόνιμη στήλη του «Νέα από το σπίτι», γράφει ένα κείμενο βασισμένο στη Μικρή λούμπεν νουβέλα (2002) του Ρομπέρτο Μπολάνιο: «Η Μπιάνκα είχε έναν αδερφό. Έμεναν στη Ρώμη. Ο αδερφός της είχε δύο φίλους που τους είχε γνωρίσει στο γυμναστήριο που δούλευε. Ένα απόγευμα τους έφερε σπίτι. Τους γνώρισε στην Μπιάνκα. Είδαν μαζί για ώρες τηλεόραση, κι έπειτα ο αδερφός τούς πρότεινε να κοιμηθούν στο υπνοδωμάτιο των γονιών τους (οι γονείς τους είχαν σκοτωθεί σε τροχαίο)».
Rita Mitsuko lovers. Διήγημα της Μαρίας Πετρίτση: «Γίνομαι η άλλη, η ανταλλακτική. Γίνομαι μια ρόδα σε ένα τρακαρισμένο αυτοκίνητο, που ξέρει πως κάποια χιλιόμετρα πρόκειται να τα διανύσει απλώς και μόνο ως ρεζέρβα. Κι έτσι δεν πολυασχολείται με το ταξίδι της, δεν την νοιάζουν ούτε οι εθνικές οδοί ούτε οι παρακάμψεις. […] Γίνομαι μια νύχτα στην πόλη, μια νύχτα που σκεπάζει γλυκά την απώλεια της συστολής και την κάνει να μοιάζει με ένα παλιό, νοσταλγικό τραγούδι της Ρίτα Μιτσούκο που σου γεμίζει ασφυκτικά τα ρουθούνια με πυκνούς υδρατμούς και τα μάτια με βάναυσες εικόνες».
4 σελίδες «Ενθέματα»
Στα περίπτερα εντός της «Αυγής»,
στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com),
στο facebook (Enthemata Avgis)
και στο twitter: @enthemata
Κείμενα των: Όουεν Τζόουνς, Κρις Μπάμπεϋ, Γιώργου Νικολαΐδη, Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου, Στρατή Μπουρνάζου, Μαρίας Πετρίτση
Το στοίχημα του 2015. Γράφει ο Όουεν Τζόουνς: «Το 2015 μπορεί, εν τέλει, να είναι το έτος που θα αναμετρηθούμε με τη λιτότητα σε όλη την Ευρώπη. Ή μπορεί να αποδειχθεί η χρονιά που μια ευκαιρία για τη δημοκρατία ενάντια την οικονομική τρέλα θα στραγγαλιστεί. Είναι ένα παιχνίδι υψηλού ρίσκου, το οποίο μπορεί να κρίνει το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων» (μετάφραση: Στρ. Μπουλαλάκης).
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Μπέβαν και οι ιταλικές εκλογές του 1948. Γράφει ο Κρις Μπάμπεϋ: ««Όλη η τέχνη της συντηρητικής πολιτικής στον 20ό αιώνα είναι να χρησιμοποιεί τον πλούτο προκειμένου να πείσει τους φτωχούς να ασκούν την πολιτική τους ελευθερία έτσι ώστε να διατηρούν τους πλούσιους στην εξουσία». Με αυτή τη φράση ο Άνιουριν Μπέβιν συνόψιζε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόταν το Κόμμα των Συντηρητικών τις εκλογές. Είναι, επίσης, μια φράση που περιγράφει πολύ καλά τη στάση των ευρωπαϊκών και αμερικανικών ελίτ έναντι των επικείμενων βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα».
Οι επιδημίες του Έμπολα και οι αντιφάσεις της σύγχρονης ιατρικής. Γράφει ο Γιώργος Νικολαΐδης: «Παρά την εναρμονισμένη κίνηση καραντίνας-προσμονής ιατρικών προϊόντων διεθνώς, τα θύματα στις ΗΠΑ και στις άλλες δυτικές χώρες αποκάλυψαν μια ακόμα παράμετρο του προβλήματος: η επί είκοσι και πλέον χρόνια νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας στις αναπτυγμένες χώρες είχε πλήξει ιδιαίτερα τα συστήματα δημόσιας υγιεινής, καθιστώντας τα θέματα αυτά περισσότερο ατομική παρά συλλογική/κοινωνική υπόθεση. Έτσι, ο εξοπλισμός αλλά και οι κατευθυντήριες οδηγίες νοσηλείας των πασχόντων από λοιμώδη νοσήματα είχε επίσης υποστεί «περικοπές»: στις στολές, στην ποιότητα των υλικών κ.α. Τα προβλήματα αυτά αναδείχτηκαν με δραματικό τρόπο με τους θανάτους του νοσηλευτικού προσωπικού στη Δύση, θέτοντας την ανάγκη αναθεώρησης των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που αμφισβητούσαν την κοινωνική αξία χρηματοδότησης των καθολικών συστημάτων δημόσιας υγείας».
Το καλό το Ποτάμι όλα τα αλέθει. Γράφει ο Στρατής Μπουρνάζος: «Όσο και αν εμείς θεωρούσαμε τον Ποταμάρχη φαιδρό, συστημικό και υποκριτή, ένα κομμάτι νέων ιδίως ψηφοφόρων έβλεπε «έναν αρχηγό με σακίδιο και βέσπα», με στυλ που «παραπέμπει περισσότερο στην εικόνα του “outsider”» (όπως έχει επισημάνει ο Γιώργος Κατσαμπέκης). Η εικόνα αυτή, «του σακιδίου και της βέσπας», πλήττεται ανεπανόρθωτα με τις προσχωρήσεις των παραπάνω βουλευτών και πολιτευτών. Ακόμα κι αν φέρνουν περισσότερες ψήφους από όσες διώχνουν, ακυρώνουν τη δυναμική του Ποταμιού ως φρέσκου, cool, διαφορετικού από την κατεστημένη πολιτική. Και αυτή η ακύρωση, που θα φανεί κατά τη γνώμη μου γρήγορα, είναι κάτι πολύ πιο καθοριστικό για το μέλλον του Ποταμιού από την όποια πρόσκαιρη εκλογική του επίδοση (για την οποία επίσης αμφιβάλλω)». [ο τίτλος είναι δάνειος από τον Νίκο Θεοτοκά].
Βουτηχτές. Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, στη μόνιμη στήλη του «Νέα από το σπίτι», γράφει ένα κείμενο βασισμένο στη Μικρή λούμπεν νουβέλα (2002) του Ρομπέρτο Μπολάνιο: «Η Μπιάνκα είχε έναν αδερφό. Έμεναν στη Ρώμη. Ο αδερφός της είχε δύο φίλους που τους είχε γνωρίσει στο γυμναστήριο που δούλευε. Ένα απόγευμα τους έφερε σπίτι. Τους γνώρισε στην Μπιάνκα. Είδαν μαζί για ώρες τηλεόραση, κι έπειτα ο αδερφός τούς πρότεινε να κοιμηθούν στο υπνοδωμάτιο των γονιών τους (οι γονείς τους είχαν σκοτωθεί σε τροχαίο)».
Rita Mitsuko lovers. Διήγημα της Μαρίας Πετρίτση: «Γίνομαι η άλλη, η ανταλλακτική. Γίνομαι μια ρόδα σε ένα τρακαρισμένο αυτοκίνητο, που ξέρει πως κάποια χιλιόμετρα πρόκειται να τα διανύσει απλώς και μόνο ως ρεζέρβα. Κι έτσι δεν πολυασχολείται με το ταξίδι της, δεν την νοιάζουν ούτε οι εθνικές οδοί ούτε οι παρακάμψεις. […] Γίνομαι μια νύχτα στην πόλη, μια νύχτα που σκεπάζει γλυκά την απώλεια της συστολής και την κάνει να μοιάζει με ένα παλιό, νοσταλγικό τραγούδι της Ρίτα Μιτσούκο που σου γεμίζει ασφυκτικά τα ρουθούνια με πυκνούς υδρατμούς και τα μάτια με βάναυσες εικόνες».
No comments:
Post a Comment