Σήμερα εκτάκτως στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο της "Αυγής" 4 σελίδες «Ενθέματα»

Χρόνια πολλά και καλά, για ένα 2015 γεμάτο ελπίδα, προσμονή και αγωνία! Χρόνια καλά, με την Αριστερά!

Σήμερα εκτάκτως στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο της "Αυγής"

4 σελίδες «Ενθέματα»

Κείμενα των: Αριστείδη Καλάργαλη, Στράτη Μυριβήλη, Ελένης Τζιρτζιλάκη, Παναγιώτη Νούτσου, Κατερίνας Κολοζόβα κ.ά., Στρατή Μπουρνάζου

Αμήν!... Ένα  χρονογράφημά του  Στράτη Μυριβήλη,  δημοσιευμένο στις 3 Ιανουαρίου 1915 στην εφημερίδα Σάλπιγξ της Λέσβου, με θέμα τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα που λένε κάποια προσφυγόπουλα. Μας το παρουσιάζει ο Αριστείδης Καλάργαλης. «Αφού εξύμνησαν τα κάλλη της κυράς λιγνής, κυράς ψηλής, κυράς καμαροφρύδας, η οποία εντούτοις εις την πραγματικότητα παρουσίαζε σωματικήν διάπλασιν εντελώς αντίθετην προς την περιγραφήν των ωραίων στίχων, και αφού έκαναν τον ίδιον πανηγυρικόν και για την κόρη, την οποίαν παρέστησαν πεντάμορφην σαν βασιλοπούλαν των παραμυθιών, χωρίς το καημένο το κορίτσι να διαμαρτυρηθεί διά το κατάφωρον ψεύδος το οποίον επέρριπτον επί της ξυλοκοπτοειδούς σιλουέτας την οποίαν ο ειλικρινής καθρέπτης παρουσίαζεν επί τω αντικρύσματί της, ηυχήθησαν χρόνια πολλά και περίμεναν την πληρωμήν των διά τας μουσικάς ευχάς που εσκόρπισαν πλούσια επί του ευπορούντος σπιτιού».

Καλή (αριστερή) χρονιά! Γράφει ο Στρατής Μπουρνάζος: «Ένα ρεύμα που αγκαλιάζει και ενώνει τους ανθρώπους, χωρίς να φοβάται να συγκρουστεί, πειστικό, ριζοσπαστικό και ενωτικό μαζί, που πυρπολεί τις καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων, κάπως έτσι θα έπρεπε να μοιάζει η προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ. Απέχουμε πολύ από κάτι τέτοιο; Μάλλον ναι, αλλά οι σπίθες (της ελπίδας, της προσμονής, της αξιοπρέπειας) υπάρχουν, όσο κι αν παραμένουν λανθάνουσες, και από τις ήττες, αλλά και από τα δικά μας λάθη.   Πάντως για το ότι οι σπίθες υπάρχουν,  αρκεί να σηκώσει κανείς το βλέμμα λίγο παραέξω. Και δει, πρώτα, έναν κόσμο, αριστερό, προοδευτικό, λαϊκό, κάθε άλλο παρά ταυτισμένο με τον ΣΥΡΙΖΑ, με πόση χαρά και ανακούφιση υποδέχτηκε την πτώση της συγκυβέρνησης Σαμαρά. Και δεύτερον, τους αριστερούς, κινηματίες, προοδευτικούς,  δημοκράτες  ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη, με  πόση προσδοκία υποδέχτηκαν  την είδηση. Καλή χρονιά!».

«Το καλό θα ’ρθει από τη θάλασσα». Δράση-Συνάντηση για τη μετανάστευση στη Μυτιλήνη. Η Ελένη Τζιρτζιλάκη γράφει για μια δράση-συνάντηση, στη Μυτιλήνη, όπου ντόπιοι και πρόσφυγες βρέθηκαν μαζί και αφηγήθηκαν ιστορίες: «Ήμασταν πάνω από πενήντα άνθρωποι. Καθίσαμε στον κύκλο που σχημάτιζε το γιουρτ. “Δεν θα ξεχάσω τα βλέμματα των γυναικών”, είπε ο Στρατής. Μετά άρχισαν οι ιστορίες. Η Αλεξάνδρα συζητούσε με τη νεαρή Αφγανή, έμοιαζαν φίλες από παλιά. […] Οι ιστορίες ήταν δύσκολο να ακουστούν, καθώς έβρεχε δυνατά. Οι φωνές χάνονταν, ήταν ψίθυροι μέσα στον ήχο της βροχής, ψίθυροι για ταξίδια, για εγκλεισμούς, για απώλειες, για αποχωρισμούς, αλλά και για όνειρα. Ο Σόλωνας τραγούδησε το τραγούδι της ξενιτιάς, «Τα έρημα τα ξένα»: «Και τι θα γίνω τώρα, καλέ, μέσα σε ξένη χώρα εγώ κι αναστενάζω, μανούλα μου φωνάζω». Στο τέλος, κέρασμα από φαγητό που είχε φτιάξει ο παλαιστίνιος φίλος που ζει στο νησί. Χορέψαμε όλοι μαζί, θέλαμε να ξεχαστούμε στο χορό. Από τη βροχή κόπηκε το ρεύμα, συνεχίσαμε τις ιστορίες ως αργά. Την άλλη μέρα δεν έβρεχε, η θάλασσα είχε ηρεμήσει και τ’ αδέσποτα σκυλιά είχαν ξαπλώσει γύρω από το γιουρτ».

Ο Μαρξ στον καθρέφτη. Απόσπασμα από την εισαγωγή του ομότιτλου έργου του Παναγιώτη Νούτσου (εκδ. Παπαζήση): «Τι είναι λοιπόν ο «καθρέφτης»; Τούτο θα το συζητήσουμε με τον ίδιο τον Μαρξ (§§.1-28). Εδώ, χωρίς να προκαταλάβω τους όρους των ερωταποκρίσεων, υπογραμμίζω ότι ο ερωτώμενος με το έργο του προτίθεται να αντιπαρατεθεί σε κάθε μορφή «ειδωλοποίησής» του, με την επακριβή προσκόμιση των θέσεών του, και αντίστοιχα ο ερωτών υπόσχεται να διατυπώνει έτσι τις ερωτήσεις του (βλ. και Αριστοτέλης,Ανaλυτ. πρότερα 1, 1, 3), ώστε να προϋποθέτουν το συνδυασμό της γνώσης των έργων του Μαρξ, των συνθηκών της ιστορικής ανάδυσης και εκδίπλωσης της σκέψης του, των μορφών πρόσληψης και επεξεργασίας της καθώς και των πόλων της κριτικής που ασκήθηκε, από τη δημοσίευση των κειμένων του έως σήμερα».

Οι φοιτητές στην πόλη των Σκοπίων διαδηλώνουν. Πανεπιστήμια αυτόνομα, όχι υπό κρατικό έλεγχο. Η πρώην γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας συγκλονίστηκε τον Δεκέμβρη από μαζικές φοιτητικές διαδηλώσεις, που υπερασπίζονται την αυτονομία των πανεπιστημίων. Δημοσιεύουμε δύο κείμενα υπογραφών: την έκκληση καθηγητών και φοιτητών από Πανεπιστήμιο των Σκοπίων και το κείμενο υποστήριξης διανοουμένων από όλο τον κόσμο: «Κάθε πολιτικός οργανισμός που επιθυμεί να αποκαλείται δημοκρατικός οφείλει να διασφαλίζει αυτονομία στα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης. Διότι μόνο σε αυτά γίνεται, με αυστηρό και αδέσμευτο τρόπο, ο κριτικός αναστοχασμός των χαρακτηριστικών μιας κοινωνίας, από αυτούς που πρόκειται να συμμετάσχουν στην κοινωνία αυτή. Όταν τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα γίνονται υποχείρια του κράτους, ο κριτικός στοχασμός τελεί υπό την ομηρία των ισχυρών. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να προοδεύσει υπό τέτοιες συνθήκες. Η δημιουργικότητα καταπνίγεται, η κριτική φιμώνεται, η ανεξάρτητη σκέψη φθίνει» (από το δεύτερο κείμενο). Μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου.

«Ουδεμία επίπτωση στα οικονομικά της Εταιρείας». Γράφει ο Στρατής Μπουρνάζος: «Δεδομένου ότι το πλοίο δεν αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της Εταιρείας και ότι η Εταιρεία στο πλαίσιο της ως άνω ναύλωσης έχει προβεί σε πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, εκτιμάται ότι δεν θα επέλθει σημαντική  επίπτωση στα οικονομικά αποτελέσματα της Εταιρείας»: από το δελτίο Τύπου της ΑΝΕΚ «προς το επενδυτικό κοινό» για το Norman Atlantic. Σχόλια δεν χρειάζονται. Θλίψη και οργή μόνο. Για τους ανθρώπους που χάθηκαν πάνω από όλα, για τον κυνισμό και την απανθρωπιά της ΑΝΕΚ. Μιας εταιρείας που, ας μην το ξεχνάμε ξεκίνησε ως εταιρεία “λαϊκής βάσης” στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, με τη βαριά μνήμη του πολύνεκρου ναυαγίου του “Ηρακλείου”  του 1966 (σε μια προσπάθεια η ασφάλεια και η ζωή να είναι το πρώτο κριτήριο στη ναυσιπλοΐα Κρήτης-Πειραιά)».