Χρόνια πολλά από το RedNotebook με τις πιο πρόσφατες αναρτήσεις άρθρων

Συνέντευξη του Έντζο Τραβέρσο στο RedNotebook: Η ουτοπία του 21ου αιώνα θα είναι αντικαπιταλιστική

Ο ιστορικός Έντζο Τραβέρσο βρέθηκε αυτές τις μέρες στην Ελλάδα, προσκεκλημένος του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς. Λίγο μετά τη διάλεξη στη μνήμη του Νίκου Πουλαντζά, με θέμα τις πολιτικές χρήσεις του παρελθόντος, συζητήσαμε μαζί του για ζητήματα της επικαιρότητας, αλλά και για τη στρατηγική της Αριστεράς του 21ου αιώνα.

Το καπιταλιστικό Κράτος της Μεταπολίτευσης: από τον «αυταρχικό κρατισμό» στην «κατάσταση εξαίρεσης», του Χριστόφορου Βερναρδάκη

Παρεμβαίνοντας στο πρόσφατο Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης, ο Χριστόφορος Βερναρδάκης σημειώνει: "Στη δεκαετία του 1970 ο Ν. Πουλαντζάς είχε χρησιμοποιήσει την έννοια του «αυταρχικού κρατισμού» για να περιγράψει την ιστορική φάση του Κράτους όπου τα παραδοσιακά «αντιπροσωπευτικά» (κοινοβουλευτικά) του στοιχεία υποχωρούσαν, το κέντρο βάρους των αποφάσεων μετατοπιζόταν στην εκτελεστική εξουσία και στις υψηλές κορυφές της δημόσιας διοίκησης που ήταν μη διαπερατές από οποιοδήποτε κοινωνικό, πολιτικό, ή κοινοβουλευτικό έλεγχο. Ωστόσο, η δεκαετία του 1990 θα ανοίξει το δρόμο σε μεγαλύτερους και βαθύτερους μετασχηματισμούς [...] Το κράτος των δύο τελευταίων δεκαετιών –πολύ δε περισσότερο το σημερινό κράτος της τελευταίας περιόδου– δεν είναι το κράτος που χαρακτηρίζεται από την άνοδο της δημόσιας διοίκησης και την υπεροχή της εκτελεστικής εξουσίας. Είναι κάτι περισσότερο ή βαθύτερο.

Κατάρρευση / ανατροπή, του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

"Η κατάρρευση που ξεκίνησε το 2012 έχει πια μη αναστρέψιμα αποτελέσματα για τη ΝΔ, με κυριότερο τη διαφαινόμενη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, επικράτηση από επικράτηση διαφέρει. Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλο πράγμα όταν γίνεται με τους όρους της Αριστεράς, ενάντια σε μια αντικοινωνική κυβέρνηση, και με την έμφαση ότι κάθε διευθέτηση από την παρούσα Βουλή είναι σενάριο πολιτικής ανωμαλίας (ακριβώς γιατί το 2015 δεν είναι το 2012). Και είναι άλλο, όταν τον τόνο δίνουν ο ηθικισμός και ο αντικοινοβουλευτισμός του Καμμένου, του Πρώτου Θέματος, του Αιμίλιου Λιάτσου ή του βουλευτή Νικολόπουλου, που προχθές συμπαραστεκόταν από το βήμα της Βουλής στη διωκόμενη Χρυσή Αυγή".

[Notes+Books] 

Το Νotes+Books είναι το καινούριο ένθετο του RedNotebook για τη λογοτεχνία και το βιβλίο. 

Μεγάλοι έρωτες, του Γιώργου Κουτσούκου

Η εμφύλια αναμέτρηση του Δεκέμβρη στην Αθήνα, του Μενέλαου Χαραλαμπίδη

Δίκες δοσιλόγων, του Δημήτρη Κουσουρή

Ο άντρας και ο Μέρφυ, της Μαρίας Πετρίτση

Η Τασκένδη αλλιώς: Ο Ζαχαριάδης απέναντι στη γραμμή της «ειρηνικής συνύπαρξης», του Άγγελου Τσέκερη

***

Αν…, του Γιάννη Νικολόπουλου

Εν μέσω προεδρολογίας, ο Γιάννης Νικολόπουλος διαβάζει Γιάννη Πρετεντέρη να ελεεινολογεί την κυβέρνηση Παπαδήμου: "Προς τι όμως η ξαφνική «καταδίκη» του «κακού παρελθόντος» του 2011; Οι ίδιοι άνθρωποι τότε, είτε από άμβωνος της τηλεοράσεως είτε με τη γραφίδα τους, κατακεραύνωναν τον ΣΥΡΙΖΑ και, για να είμαστε δίκαιοι, το ΚΚΕ, που ζητούσαν εκλογές «εδώ και τώρα», έξω και πέρα από κάθε λύση «τύπου Παπαδήμου». Ποια πρεμούρα τους έπιασε σήμερα να διδαχθούν, υποτίθεται, από το πρόσφατο παρελθόν που έφερε στο προσκήνιο κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ ως νέο, ισχυρό και αντιπροσωπευτικό πολιτικό παίκτη και πλειοψηφικό παράγοντα στην κοινωνία;".

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια, του Κώστα Ζαχαριάδη

Ο Κώστας Ζαχαριάδης γράφει για τις (ν)τροπολογίες της τελευταίας στιγμής που ψηφίστηκαν την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή: "Σύμφωνα με την μέθοδο που ακολουθούσαν επί δεκαετίες, και παρά τις συνεχείς εξαγγελίες ότι «φέρουν το νέο και πολεμούν το παλιό», στην αναταραχή των τελευταίων ημερών, βρέθηκε χώρος να περάσουν και «ρυθμίσεις» με προεκλογικά οφέλη: χαρίζοντας πρόστιμα για τα αυθαίρετα, άλλα και θεσπίζοντας την απλήρωτη εργασία, εξυπηρετώντας έτσι τα συμφέροντα των πολιτικών τους συμμάχων. Η κατάθεση τροπολογιών, άλλωστε, είναι προσφιλής τακτική στην καταστροφική δραστηριότητα της συγκυβέρνησης: εφαρμόστηκε από τη πρώτη στιγμή, αλλά εντάθηκε τις τελευταίες εβδομάδες και κορυφώθηκε, νύχτα, τη στιγμή που η Βουλή ετοιμάζόταν για την τριπλή ψηφοφορία".

Τι γιορτάζουμε την Ημέρα του Μετανάστη;, της Τασίας Χριστοδουλοπούλου 

Με αφορμή την Ημέρα του Μετανάστη (18.12.2014), η Τασία Χριστοδουλοπούλου σημειώνει: "Σύμφωνα με τα στοιχεία της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ του Ιουνίου 2014, ο αριθμός των προσφύγων ξεπέρασε, για πρώτη φορά μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα 50 εκατ. Στα 232 εκατ. ανέρχονται οι μετανάστες που κινούνται σε όλο τον πλανήτη και μεταναστεύουν σε κάποια άλλη χώρα. Από αυτούς, 45 εκατ. μετανάστευσαν στις ΗΠΑ και 11 εκατ. στη Ρωσία. Η μετανάστευση είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, που μόνο η Ελλάδα και οι ακροδεξιοί κύκλοι της θεωρούν ότι έχουμε ως χώρα, το θλιβερό προνόμιο της εισόδου μεταναστών και προσφύγων".

Άμεση απελευθέρωση των ακτιβιστών, του Δημήτρη Γκιβίση
Στη στήλη [Μια ματιά στον κόσμο], ο Δημήτρης Γκιβίσης γράφει για την εξαφάνιση έντεκα ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα από την Βουλγαρία, την Σλοβακία και την Φινλανδία, που απήχθηκαν την Κυριακή στο Βελιγράδι μετά από εφόδους που έκαναν οι σερβικές μυστικές υπηρεσίες στα ξενοδοχεία που έμεναν.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Τι να κάνουμε, του Χρήστου Λάσκου (Εποχή)

Με την Αριστερά να βρίσκεται πια πολύ κοντά στην ανάληψη της διακυβέρνησης, και τον πόλεμο εναντίον της να οξύνεται, ο Χρήστος Λάσκος γράφει ότι "τα καλά νέα είναι πως κι εμείς έχουμε όπλα, που αν αξιοποιηθούν κατάλληλα μπορούν να αποδειχτούν αποτελεσματικότερα από τα πολύ ισχυρότερα, καταρχήν, των αντιπάλων. Τι να κάνουμε, λοιπόν; 1. Να σεβόμαστε τη «γραμμή». 2. Να εξηγούμε συνεχώς τι είναι αυτό που έχουν να κατακτήσουν άμεσα οι «μικροί» άνθρωποι με μια κυβέρνηση της Αριστεράς. 3. Να μην ξεχνάμε το «μεγάλο πρόγραμμα». 4. Να συνεχίσουμε να πολιτευόμαστε στη βάση του συνθήματος «ή εμείς ή αυτοί». 5. Να επιμείνουμε στο ηθικό πλεονέκτημα. 6. Να σκεφτόμαστε και να πράττουμε στρατηγικά. 7. Βασική προϋπόθεση, για να κερδηθεί το μεγάλο στοίχημα της ανατροπής, είναι ο ενθουσιασμός και το φρόνημα για το δίκαιο των αγώνων, για την αναγκαιότητα των ρήξεων".

Ο πόλεμος Ερτογάν -Γκιούλεν βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία, της Έμμυς Καρίμαλη
Η Έμμυ Καρίμαλη για τη νέα κρίση στην Τουρκία: "Σε μια Τουρκία που έχει αφήσει πίσω της, πλέον κάθε δημοκρατικό χαρακτηριστικό, η μόνη αντιπολίτευση φαίνεται να είναι το Τζεμάντ. Η «Ζαμάν» κυκλοφόρησε με τίτλο «Μαύρη Ημέρα για τη Δημοκρατία» γράφοντας επίσης πως «οι δημοσιογράφοι δεν είναι τρομοκράτες» και «ο ελεύθερος Τύπος δεν μπορεί να φιμωθεί». Κάπως έτσι προσπαθεί να μονοπωλήσει την αντίσταση απέναντι στην κυβέρνηση αλλά και να πάρει άφεση για όλα όσα έχει κάνει μέχρι τώρα ως οργανικό κομμάτι του συστήματος, πράγμα που κάνει ακόμα πιο δύσκολο τον αγώνα που έχει να δώσει η αριστερά και το κίνημα".