Στα Ενθέματα, αύριο Κυριακή 28 του Δεκέμβρη - Κείμενα των: Κωστή Καρπόζηλου, Δημήτρη Χριστόπουλου, Νοελίν Μπλάκγουελ, Κωνσταντίνου Τσουκαλά, Πολυμέρη Βόγλη, Iñigo García

Στα Ενθέματα, αύριο Κυριακή 28 του Δεκέμβρη

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής»,

στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com),

στο facebook (Enthemata Avgis)

και στο twitter: @enthemata

Κείμενα των: Κωστή Καρπόζηλου, Δημήτρη Χριστόπουλου, Νοελίν Μπλάκγουελ, Κωνσταντίνου Τσουκαλά, Πολυμέρη Βόγλη, Iñigo García

Με αφορμή την προεδρική εκλογή: Αντίστροφη Μέτρηση ή Αντίστροφη Ιεράρχηση; Γράφει ο Κωστής Καρπόζηλος: «“Αυτές είναι οι αρχές μου, αλλά αν δεν σας αρέσουν έχω και άλλες”, είχε κάποτε πει ένας εκ των μεγίστων μαρξιστών, ο Γκράουτσο Μαρξ. Η φράση συνοψίζει τις διεργασίες γύρω από την επικείμενη προεδρική εκλογή. […]Το ζήτημα που διχάζει την ελληνική κοινωνία και συγκροτεί την κοινωνική δυναμική της Αριστεράς, δεν είναι καταρχάς το αν θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά η δυνατότητα μιας εναλλακτικής πρότασης εξουσίας στις σημερινές, εξαιρετικά δυσμενείς, διεθνείς συνθήκες. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι δύσκολη. Ωστόσο, η αναμέτρηση με τα δύσκολα ερωτήματα είναι εκείνη που παράγει στρατεύσεις και ταυτόχρονα ενεργοποιεί τη φαντασία, τη δημιουργικότητα και το πείσμα των πολλών. […] Οι εξελίξεις αυτές δεν αφορούν την Αριστερά σαν αφηρημένη οντότητα ή σαν μυθικό Κόμμα, του οποίου, ως παραδοσιακοί καταναλωτές του, αποδοκιμάζουμε ή επιδοκιμάζουμε τις εκάστοτε επιλογές του. Αφορούν όλους μας και προϋποθέτουν την οργανωτική ανασυγκρότηση του διάσπαρτου δυναμικού (εντός και πέραν των σημερικών πολιτικών οριοθετήσεων), που στα χρόνια της κρίσης πρωταγωνίστησε στην αντιστροφή της κυρίαρχης ατζέντας, αναδεικνύοντας δύσκολα ερωτήματα και επιμένοντας στην απουσία μαγικών λύσεων».

«Tα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια του κράτους». Συνέντευξη. Η Νοελίν Μπλάκγουελ, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (FIDH), μιλάει στα «Ενθέματα», με την ευκαιρία της επίσκεψης αντιπροσωπείας της Ομοσπονδίας στην Ελλάδα για την παρουσίαση της έκθεσης της FIDH «Υποβαθμίζοντας τα δικαιώματα: το κόστος της λιτότητας στην Ελλάδα». Λέει, μεταξύ άλλων: «Μας εξέπληξε πραγματικά ο τρόπος με τον οποίο τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ανάγκες του ελληνικού λαού τέθηκαν στο περιθώριο, ακόμα και αγνοήθηκαν, από εκείνους που συνέταξαν και εφάρμοσαν το πρόγραμμα λιτότητας. Οι απαιτήσεις των δανειστών και της οικονομίας φαίνεται πως υπερίσχυσαν έναντι οποιασδήποτε έγνοιας για τον πόνο που προκλήθηκε έτσι στον ελληνικό λαό» (μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου).

Μαζί, ένα  σημείωμα του Δημήτρη Χριστόπουλου, αντιπροέδρου της FIDH, που παρουσιάζει την έκθεση και την επίσκεψη: «Η έκθεση προσφέρει εμπεριστατωμένο και τεκμηριωμένο υλικό, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί εφόσον μια μελλοντική ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει επιτέλους να διαπραγματευθεί σοβαρά με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό, διότι δείχνει ότι το “ελληνικό ζήτημα” δεν είναι προϊόν ενός εθνικού πολιτικού ιδιωματισμού, αλλά ευρωπαϊκή οπισθοχώρηση από τα θεμελιώδη της κληρονομιάς του φιλελευθερισμού (όχι του νεοφιλελευθερισμού) και της δημοκρατίας. Η Ευρώπη είναι και μια παράδοση δικαιωμάτων η οποία εκφυλίζεται».

Το σύστημα έχει φτάσει στα ιστορικά του όρια. «Μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα θα είναι πολύ σημαντική για όλο το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι». Συνέντευξη του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου του «Η γυμνή βασίλισσα. Έργα και ημέρες του οικονομικού λόγου» (εκδ. Καστανιώτη): «Για πρώτη φορά, τα τελευταία δέκα –για να μην πω πενήντα– χρόνια υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο σε μια χώρα της Ε.Ε. να αρχίσει να αμφισβητείται η κατεστημένη ευρωπαϊκή ηγεσία και οι κατεστημένες μορφές βραχυπρόθεσμων και κοντόφθαλμων λύσεων των προβλημάτων. […]Είναι προφανές ότι μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνη της. Εάν όμως μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα –ή αλλού– έχει πολλαπλασιαστικές προεκτάσεις και εάν ένα μεγάλο κομμάτι της Ευρώπης θέσει επί τάπητος τις καταστατικές αρχές βάσει των οποίων θέλει να λειτουργήσει η Ε.Ε., τότε μπορεί να υπάρξει ένας από κοινού λειτουργών ευρωπαϊκός λαός. Και τότε θα έχουμε να κάνουμε με μια νέα Ευρώπη. Το παιχνίδι θα είναι σκληρό, πάρα πολύ σκληρό, πριν και μετά τις εκλογές. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι απαισιόδοξος. Η δύναμη της Αριστεράς έχει θεμέλιο και βάση τον λαό· αυτή είναι η μεγάλη δυσκολία, αλλά και η ευκαιρία, και από εκεί πηγάζει και η αισιοδοξία».

Ελληνικός Εμφύλιος: η Αδύνατη Επανάσταση. Συνέντευξη του Πολυμέρη Βόγλη, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου του «Η εμπειρία της φυλακής και της εξορίας. Οι πολιτικοί κρατούμενοι στον Εμφύλιο Πόλεμο» (εκδ. Αλεξάνδρεια): «Ο Εμφύλιος Πόλεμος δεν αποφασίστηκε σε κάποια γραφεία, δεν ακολούθησε κάποιο προδιαγεγραμμένο σενάριο. Οι ενέργειες και αποφάσεις της μιας πλευράς προκαλούσαν την αντίδραση της άλλης και δημιουργούσαν νέα δεδομένα, μια νέα πραγματικότητα την οποία δεν είχαν απαραίτητα εξαρχής προβλέψει και στην οποία θα έπρεπε στη συνέχεια να ανταποκριθούν, για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους έναντι του αντιπάλου. […] Η αδυναμία του Κομμουνιστικού Κόμματος να δημιουργήσει μια συμμαχία αστικών και αγροτικών στρωμάτων, όπως είχε πετύχει στην Κατοχή, υπονόμευσαν τις όποιες πιθανότητες δημιουργίας ευρύτερης κοινωνικής δυναμικής. Στον ένοπλο αγώνα υποχρεώθηκε να στηριχθεί στον κόσμο της υπαίθρου. […] Εάν σχηματοποιούσα κάπως την πορεία θα έλεγα ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα όσο περισσότερο εμπλέκεται στην στρατιωτική σύγκρουση τόσο περισσότερο χάνει την κοινωνική υποστήριξη, την κοινωνική δυναμική».

Ο «Νόμος-Φίμωτρο» στην Ισπανία: αποκλεισμός και ποινικοποίηση. Γράφει ο Ισπανός δημοσιογράφος Iñigo García: «Ένας νόμος που εισάγει 28 νέα αδικήματα στην ισπανική νομοθεσία, η πλειονότητα των οποίων σχετίζεται με το θεμελιώδες δικαίωμα στη διαδήλωση και τη συνάθροιση· ένας νόμος που αρνείται το δικαίωμα του ασύλου στους αλλοδαπούς πολίτες, επιτρέποντας τις “εν θερμώ απελάσεις” στα σύνορα των ισπανικών, επί αφρικανικού εδάφους, πόλεων της Θέουτα και της Μελίγια· ένας νόμος που στερεί από τους πολίτες το δικαίωμα της δίκαιης και δημόσιας δικαστικής ακρόασης, μετατρέποντας 11 πλημμελήματα του Ποινικού Κώδικα σε διοικητικές κυρώσεις […]. Ο νόμος συντάχθηκε στοχεύοντας με ακρίβεια εναντίον κάθε μορφής διαμαρτυρίας των πολιτών» (μετάφραση από τα ισπανικά: Μαρία Καλαντζοπούλου).