Eκτάκτως στο χριστουγεννιάτικο φύλλο της "Αυγής"
4 σελίδες «Ενθέματα»
Στα περίπτερα εντός της «Αυγής»,
στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com)
στο facebook (Enthemata Avgis)
και στο twitter: @enthemata
Κείμενα των: Στρατή Μπουρνάζου, Στάνλεϋ Αρόνοβιτς, Θανάση Καλαφάτη, Νατάσσας Ρωμανού
Xριστουγεννιάτικες ιστορίες. Γράφει ο Στρατής Μπουρνάζος: «Μέρες ανάπαυλας και σχόλης που είναι, ήθελα να σας πω ιστορίες. Όχι χριστουγεννιάτικες ούτε με καλικαντζάρους, αλλά του τραπεζιού και γλεντιού, από τους Δειπνοσοφιστές του Αθήναιου, για τα φαγοπότια των αρχαίων. Για το βίβλινο κρασί, τα είδη των βολβών και τα (αρχαία) σαλιγκάρια. […] Αλλά συσκέφτηκα, ως συντάκτης, συγγραφέας και επιμελητής, εντεταλμένος από τη Σ.Ο. των «Ενθεμάτων», με τον εαυτό μου. Και αποφασίστηκε, στη σύσκεψη, πως δεν μπορώ να γράψω για χοιρίδια γάλακτος και βολβούς και παπαρουνόσπορους, όταν τόσο σοβαρά συμβαίνουν στον τόπο. Και, έτσι, έπιασα να γράφω για μια αχτύπητη πεντάδα: Μπούκουρας, Αλεξόπουλος, Χαϊκάλης, Αποστολόπουλος, Καμμένος, τέτοια που ο Χαϊκάλης μοιάζει με αγγελούδι, από εκείνα που κολλάγαμε στα παράθυρα όταν είμαστε παιδιά για διακόσμηση (όχι λόγω φάτσας, που φέρνει λίγο σε αυτές τις φτερωτές χαλκομανίες, αλλά λόγω του ποιού των ετέρων συνδαιτημόνων)».
Η ζωή και ο θάνατος της αμερικανικής εργατικής τάξης. 10 σημεία για ένα νέο εργατικό κίνημα. Ένα «μανιφέστο» του Στάνλεϋ Αρόνοβιτς (από το βιβλίο του «The Death and Life of American Labor: Toward a New Worker’s Movement», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Verso τον Οκτώβριο) για το εργατικό κίνημα των ΗΠΑ: «Η συλλογική διαπραγμάτευση, η κυρίαρχη για δεκαετίες συνδικαλιστική λύση, έχει περιέλθει σε δύσκολους καιρούς. Η σύμβαση, τεκμήριο κάποτε του συμβιβασμού μεταξύ των εργατών και του κεφαλαίου στον ιδιωτικό τομέα και μεταξύ των υπαλλήλων και του κράτους στο δημόσιο, δεν έχει πλέον συμβιβαστικό χαρακτήρα. Σήμερα αποτελεί πολύ συχνά το γραπτό τεκμήριο υποταγής του συνδικάτου. Υπάρχει ένα περιθώριο διαπραγμάτευσης, το οποίο θα διατηρηθεί ως σημαντικό μέρος του οπλοστασίου της εργατικής τάξης, αλλά οι παλιές συνταγές γι’ αυτήν δεν αποδίδουν πια. Είναι καιρός να προχωρήσουμε».
Εξορμώντας για την «Αυγή» τη δεκαετία του 1950 και 1960. Προδημοσίευση από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Θανάση Καλαφάτη Από το λυκόφως στο λυκαυγές. Μικρές ιστορίες ατομικής ωρίμανσης και πολιτικής στράτευσης 1944-1959, που κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Θεμέλιο: «Θυμάμαι ότι όταν με έβλεπε στην αγορά ο αείμνηστος φίλος και σύντροφος εκείνης της περιόδου Γιώργος Ασδραχάς, μου έλεγε: “Δεν μπορείς χωρίς να λάβεις τη δόση του οπίου σου!”, που ήταν η καθημερινή μου ανάγνωση της Αυγής. […] αρχίσαμε να διαβάζουμε κλασικά μαρξιστικά κείμενα, κυρίως πολιτική οικονομία· όμως δεν μπορούσαμε να λύσουμε μια σειρά προβλήματα που προέκυπταν και από μια στιγμή και μετά στραφήκαμε προς την κλασική λογοτεχνία. Προσεγγίσαμε τον Μπρεχτ, τον Τσέχωφ, τον Τολστόι, τον Ντοστογιέφσκι, τον Σικελιανό, τον Μαγιακόφσκι, τον Καζαντζάκη. Συνεχίσαμε με τη μελέτη κλασικών έργων για τη Γαλλική Επανάσταση, διαβάσαμε το βιβλίο του Τζων Ριντ Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο. Ήμουν ήδη στην τρίτη τάξη του γυμνασίου».
Η μάχη κατά της κλιματικής Αλλαγής 2014. Μια έκθεση, μια συνάντηση κορυφής και μια μοναδική διαδήλωση. Γράφει η Νατάσσα Ρωμανού για την επιτομή των τριών εκθέσεων της Διακυβερνητικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, την μια έκτακτη σύνοδο κορυφής των Ηνωμένων Εθνών ενόψει της Διάσκεψης για το Κλίμα στο Παρίσι το 2015 και τη μεγάλη πορεία έξω από αυτήν. Και καταλήγει «Δυστυχώς, λίγες εβδομάδες μετά από αυτή τη δυναμική εμφάνιση των κινημάτων στους δρόμους της Νέας Υόρκης, οι αμερικανικές εκλογές για τη Γερουσία και το Κογκρέσο, έδωσαν το προβάδισμα στους υπερσυντηρητικούς Ρεπουμπλικάνους, σηματοδοτώντας μία πιθανή αποδυνάμωση των δεσμεύσεων για τη μείωση των εκπομπών και οπισθοχώρηση σε πολιτικές ύφεσης. Ίσως όμως αυτή η πρόκληση να δυναμώσει το κίνημα που γεννήθηκε με το People’s March,να το ριζοσπαστικοποιήσει ώστε αυτό να επιβάλει και την αλλαγή σύστημα που ζητάει.
No comments:
Post a Comment