Η φιλία μου με τη
Δήμητρα ήταν η πιο μακροχρόνια από τις φιλίες μου από τότε που επέστρεψα στην
Ελλάδα το 1974. Κάποτε είχε γίνει και δεσμός.Ήμασταν συνομήλικοι. Την γνώρισα στους μαθητικούς και
πολιτικούς αγώνες της δεκαετίας εκείνης. Από τότε βρισκόμασταν σχεδόν σε όλες τις
απόπειρες συγκρότησης τοπικών και άλλων κινηματικών σχημάτων στην Ηλιούπολη και
αλλού. Ήμασταν μαζί στα σχήματα της «Πρωτοβουλίας για την Προστασία του Υμηττού»,
στην πρωτοπόρα στο είδος της «Κινηματογραφικής Λέσχης Ηλιούπολης" της οποία ήταν
πάντα η στυλοβάτης, και σε άλλες «ανώνυμες» κινήσεις κι επιτροπές για την
κοινωνική αλληλεγγύη, τον αγώνα εναντίον του ρατσισμού και του πολέμου και υπέρ
των πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων.
Πάντα ευαίσθητη και χαμογελαστή, ακόμα και στις πιο δύσκολες
καταστάσεις, έτοιμη να σε ακούσει και να εμψυχώσει, η Δήμητρα εξέφραζε τα
συναισθήματά της με το τραγούδι. Με την εξαιρετική φωνή της συνόδεψε αρκετά μουσικά σχήματα. Κάθε φορά που είχαμε τις «κλειστές»
μέρες μας όλο θα έβρισκε και μια συναυλία του Θ. Παπακωνσταντίνου και του Σ.
Μάλαμα ή του Γ. Χαρούλη και των Χαϊνηδων
να μας πάει, σε οποιοδήποτε σημείο της Αττικής
κι αν γινόταν.
Ο κόσμος μας και η πόλη μας γίνεται φτωχότερος χωρίς τη
Δήμητρα. Όμως, αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει, αρκεί να εμπνευστούμε από το
αγωνιστικό πείσμα και την ανθρώπινη ζεστασιά της συντρόφισσάς μας.
Αντίο Δήμητρα!
ΘΑΝΑΣΗΣ
ΥΓ Η κηδεία της Δήμητρας θα γίνει στις 3:30 μμ της Πέμπτης 5/9 στο νεκροταφείο της Ηλιούπολης στην Αγία Μαρίνα
1 comment:
καλό ταξίδι Δημητρούλα..
Post a Comment