Στα «Ενθέματα» αύριο Κυριακή 22 του Σεπτέμβρη

Στα «Ενθέματα» αύριο Κυριακή 22 του Σεπτέμβρη

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

Κείμενα των: Συντακτικής Ομάδας των Ενθεμάτων, Νικόλα Κοσματόπουλου, Ηλία Νικολακόπουλου, Κωνσταντίνου Τσουκαλά, Μάκη Κουζέλη, Δημήτρη Χριστόπουλου, Μιχάλη Μάτσα, Μαρίας Πούλου, Δημήτρη Δημητρόπουλου

ΦΟΝΙΚΗ ΑΥΓΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ

Στον καιρό των δολοφόνων. Έγκλημα ναι. Κι η τιμωρία; Η Συντακτική Επιτροπή των Ενθεμάτων αποτιμά την κατάσταση λίγες μέρες μετά το νεοναζιστικό έγκλημα: «Πρόκειται για την πρώτη ξεκάθαρα «πολιτική» δολοφονία· δολοφονία αντιφασίστα. Επιπλέον, ο Π. Φύσσας ήταν εργάτης, συνδικαλιζόταν, είχε  αντιφασιστική δράση σε μια λαϊκή γειτονιά του Πειραιά, με δημόσια παρουσία και λόγο ακόμα και μέσα από την τέχνη του. Αρχέτυπο «εχθρού», με εμβληματικά χαρακτηριστικά «αντίπαλου δέους», ταξικά και ιδεολογικά. Έλληνας, εργάτης, αντιφασίστας, νέος, λαϊκός άνθρωπος, καλλιτέχνης: με τη δολοφονία του, η Χρυσή Αυγή ξεπέρασε πολλά όρια μαζί -- ίσως γι’ αυτό, με τη δολοφονία αυτή, καταρρέουν εντυπωσιακά οι περισπούδαστες εξισώσεις της βίας… Για την ελληνική κοινωνία (όσο κι αν τη διαπερνούν ρατσιστικές και μισαλλόδοξες απόψεις), για τα media (όσο άθλια κι αν είναι), για το πολιτικό σύστημα, η δολοφονία αυτή, που σηματοδοτεί την αποχαλίνωση της ναζιστικής βίας, δεν είναι ανεκτή (σε αντίθεση με τη δολοφονία του Πακιστανού Σ. Λουκμάν).

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Ο Ηλίας Νικολακόπουλος επισημαίνει: «Σήμερα, η Χρυσή Αυγή έχει πρωταρχικό στόχο να κυριαρχήσει στον ευρύτερο χώρο της Δεξιάς. Έχοντας πια πανελλαδική επιρροή και απήχηση, αναλαμβάνει να αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή του “αντικομουνιστικού αγώνα”. Ήδη πέρσι, μόλις είχε μπει στη Βουλή, πρωτοστάτησε και θέλησε να βάλει τη σφραγίδα της στις εκδηλώσεις στον Μελιγαλά και στου Μακρυγιάννη -- και η συνέχεια βέβαια ήταν όσα είδαμε φέτος στον Μελιγαλά. Με δυο λόγια, οι Χρυσαυγίτες λένε: “Εμείς είμαστε η πραγματική δεξιά, η λαϊκή δεξιά, και όχι ο Καμμένος ή ο Σαμαράς, ο οποίος έως τα μέσα της δεκαετίας του ’80 συμμετείχε στις εκδηλώσεις του Μελιγαλά, ενώ σήμερα το έχει ξεχάσει”».

Ένα κρίσιμο ζήτημα λειτουργίας της δημοκρατίας. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς γράφει: «Τι σημαίνει η παρουσία μιας μη παρεμβαίνουσας αστυνομίας σε ένα τέτοιο επεισόδιο; Μπορεί να είναι ολιγωρία, δειλία, συνεργασία, συνωμοσία· αυτά τα πράγματα δεν μπορεί να τα πει κανείς με ευκολία απέξω, ωστόσο ένα είναι το βέβαιο: η αστυνομία δεν έκανε καλά τη δουλειά της

Σε αργή κίνηση. Γράφει ο Μάκης Κουζέλης: «Σε αργή κίνηση δολοφόνησε τόσο μεθοδικά ο Χρυσαυγίτης τον Παύλο Φύσσα. Σε αργή κίνηση, γιατί βλέπουμε με τόση καθαρότητα και τόση ακρίβεια να επαναλαμβάνεται το πρόγραμμα των χιτλερικών εθνικοσοσιαλιστών. Κατά γράμμα. Ό,τι έκαναν κάνουν. […] τίποτα από αυτά δεν είναι τυχαίο, όλα είναι σχέδιο. Την εκδίπλωσή του καλείται να αποτρέψει η δημοκρατία. Τώρα. Με την Αριστερά --όπως τραγικά αποδείχτηκε και στην περίπτωση Killah P-- στην επικίνδυνη πρώτη γραμμή. Κι ας έλθουν όλοι».

Διάλυση κόμματος ή εξάρθρωση εγκληματικής οργάνωσης; Γράφει ο Δημήτρης Χριστόπουλος: «Το ερώτημα “τι κάνουμε με τη Χρυσή Αυγή” κακώς τίθεται κυρίως με όρους διάλυσης πολιτικού κόμματος. Τίθεται, σήμερα, πρωτίστως με όρους εξάρθρωσης της εγκληματικής-τρομοκρατικής οργάνωσης, με τον αυτονόητο σεβασμό στις συνταγματικές εγγυήσεις που προβλέπουν δικαιώματα στους κατηγορούμενους, φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς. Πώς εξαρθρώνεται μια τέτοια οργάνωση το ξέρουν μια χαρά η ελληνική αστυνομία και η ελληνική δικαιοσύνη. Πολύ περισσότερο που η συγκεκριμένη δρα ως σήμερα ανενόχλητη στο φως της ημέρας. Οι προβλέψεις στον Ποινικό Κώδικα υπάρχουν, ενισχυμένες μάλιστα εδώ και με μια δεκαετία από τον τρομονόμο».

Γαλλική ακροδεξιά: Η διάλυση είναι η λύση; Ο Μιχάλης Μάτσας γράφει για τη δολοφονία του Κλεμάν Μερίκ από γάλλους ακροδεξιούς στο Παρίσι, τον Ιούνιο του 2013 και αποτιμάει την απαγόρευση τριών ακροδεξιών οργανώσεων που ακολούθησε.

Αποχαιρετισμός στον Κλεμάν Μερίκ. Απόσπασμα από κείμενο με το οποίο φίλοι και σύντροφοι αποχαιρέτησαν τον αντιφασίστα Κλεμάν Μερίκ, που δολοφονήθηκε από γάλλους ακροδεξιούς τον Ιούνιο στο  Παρίσι.

Κυβερνησιμότητα της κρίσης και των κοινών στη νέα Μεσόγειο: Για μια «αντι-αντικοινωνική» έρευνα. Ο Νικόλας Κοσματόπουλος γράφει: «Αν δούμε λοιπόν τα κοσμοϊστορικά φαινόμενα που ζούμε πέρα από ισλαμοφοβικά και ψευτοεπιστημονικά φίλτρα, διαπιστώνουμε ότι η Μεσόγειος έχει μετατραπεί σε μια περιοχή πολύ πλούσια, όχι σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων, αλλά σε πειράματα κυβερνησιμότητας. Ορίζω την κυβερνησιμότητα όχι με τη στενή έννοια των κυβερνητικών θεσμών, αλλά με τη φουκωική έννοια της κρίσιμης σύνδεσης της εξουσίας με τη γνώση (π.χ. των ειδικών της βιοπολιτικής και των εφαρμοσμένων επιστημών)».

Ο διάλογος Χαΐνη - Κόττου για την τεχνοκριτική και η «Ομάδα τέχνης α΄». Η Μαρία Πούλου γράφει για την  Ομάδα τέχνης α΄, μια νέα συσπείρωση καλλιτεχνών, αποτελούμενη από αριστερούς ζωγράφους και γλύπτες που ιδρύεται το 1961 και έ νας διάλογος, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, μέσα από τις στήλες της «Αυγής», με θέματα: την αισθητική καλλιέργεια του ευρύτερου κοινού, τον παιδευτικό ρόλο που μπορεί να ασκήσει η τεχνοκριτική, την εκλαΐκευση και διάδοση των τεχνών, και ιδιαίτερα της εικαστικής παιδείας.

Στα θρανία του αγώνα. Προδημοσίευση από το «Αρχειοτάξιο», το περιοδικό των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, που κυκλοφορεί με αφιέρωμα στη Μεταπολίτευση. Ο Δημήτρης Δημητρόπουλοςγράφει για το μαθητικό κίνημα στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια: «“Μπλεξίματα δεν θέλαμε στην οικογένειά μας και πέρα δεν κοιτάζαμε απ’ τα συμφέροντά μας”, σάρκαζαν το 1973, το φόβο της οικογένειας που ο γιός τους έγινε αριστερός, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και ο Γιάννης Νεγρεπόντης στα «Μικροαστικά», μια σειρά τραγουδιών, εξαιρετικά γλαφυρών αναπαραστάσεων της εποχής […]. Οι τίτλοι των εντύπων αποτελούν “φθέγγοντα μνημεία”: δίπλα σε περιοδικά όπως Μαθητικός αγώνας, Μαθητική πορεία, εμφανίζονται άλλα με ονομασίες όπως Το τούβλο, Το καρφί, Τα απροσάρμοστα, Κόντρα κλπ., που δηλώνουν και σε γλωσσικό επίπεδο την αλλαγή των συνθηκών και τις νέες αναζητήσεις”