Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ σήμερα Κυριακή 19 Μαΐου

Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ σήμερα Κυριακή 19 Μαΐου

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

Κείμενα των: Στρατή Μπουρνάζου, Σίας Αναγνωστοπούλου, Μιχάλη Σπουρδαλάκη, Νικολά Βιεγεκάζ, Ραζμίγκ Κεσεγιάν, Στάθη Κουβελάκη, Μαρίας Πετρίτση, Οντέτ Βαρών-Βασάρ, Προκόπη Παπαστράτη

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

Κασταστολή, αναστολή και ματαιώσεις: Ο Στρατής Μπουρνάζος για την απεργία, την επιστράτευση των απεργών και την αναστολή της. Αφού εξηγήσει γιατί η εξέλιξη αποτελεί σαφή ήττα (για τους καθηγητές, το συνδικαλιστικό κίνημα, την Αριστερά και τη δημοκρατία) καταθέτει τις σκέψεις του, αποτιμώντας την απόφαση της Τετάρτης, τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, τις άλλες εκδοχές: «Στο βαθμό στον βαθμό που είμαστε κομμάτι αυτής της υπόθεσης (όχι ως εκπαιδευτικοί, αλλά ως Συριζαίοι, ως αριστεροί, ως πολίτες που αγωνίζονται)  πρέπει να αναζητήσουμε τις δικές μας ευθύνες, όσα κάναμε και δεν  όσα κάναμε, όσα έκαναν και  όσα δεν έκαναν οι χώροι που ανήκουμε».

Θα μείνετε στην Ιστορία… για  Σεπτέμβρη. Η Σία Αναγνωστοπούλου γράφει γιατί η επίταξη των εκπαιδευτικών δείχνει «ξεκάθαρα τόσο το περιεχόμενο των υποτιθέμενων εκσυγχρονιστικών και εξευρωπαϊστικών μεταρρυθμίσεων όσο και το μέγεθος της εργαλειοποίησης μιας τυπικής πλέον δημοκρατίας σε βάρος της δημοκρατίας». Και καταλήγει: «Εσείς της κυβέρνησης, μείνατε στην Ιστορία “μετεξεταστέοι”. Ο κίνδυνος είναι μήπως μείνει η κοινωνία «μετεξεταστέα» στη δημοκρατία».

Εσωκομματική δημοκρατία: τα βασικά ενός αιτήματος διαρκείας. Ο Μιχάλης Σπουρδαλάλης αναλύει τη σημασία της εσωκομματικής δημοκρατίας για τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος, συνολικά και για το σταμάτημα της δημοκρατικής απομείωσης των δημοκρατικών θεσμών. Και μας μιλάει για τον Μίχελς και τον «σιδηρούν νόμο της ολιγαρχίας», τους παράγοντες που πρέπει να συνεξετάζονται όταν μιλάμε για εσωκομματική δημοκρατία, τα «κόμματα-καρτέλ» ή «κόμματα του κράτους», την υποκατάσταση της πολιτικής από οικονομολόγους, γραφειοκράτες και ΜΜΕ.

Γαλλία, η επιστροφή του Πουλαντζά. Με την ευκαιρία της επανακυκλοφορίας στα γαλλικά του «Κράτος, εξουσία, σοσιαλισμός» (ύστατου έργου και πνευματικής διαθήκης του Πουλαντζά), έπειτα από χρόνια εξαφάνισης του πουλαντζικού έργου, ο Στάθης Κουβελάκης μιλάει με τους δύο συντελεστές της έκδοσης: τον εκδότη  και δοκιμιογράφο Νικολά Βιεγεκάζ και τον κοινωνιολόγο Ραζμίγκ Κεσεγιάν, που επιμελήθηκε τον τόμο. Ραζμίγκ Κεσεγιάν.: «Το ιστορικό υπόβαθρο των θεωριών της αποκεντρωμένης εξουσίας ήταν μια περίοδος σχετικής κοινωνικοοικονομικής σταθερότητας. Όταν αυτό το οικοδόμημα καταρρέει, πρέπει να θέσουμε εκ νέου τα θεμελιώδη ερωτήματα: Τι είναι το κράτος, πώς συγκροτείται, πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Να γιατί χρειαζόμαστε και πάλι τον Πουλαντζά». Νικολά Βιεγεκάζ: «Στις συνθήκες της κρίσης, ως μαρξιστές λοιπόν, και ευρύτερα εντός της ριζοσπαστικής αριστεράς, επιβάλλεται λοιπόν να ξανασκεφτούμε τον ρόλο του κράτους στην πολιτική πάλη –– και σε αυτό ο ρόλος του Πουλαντζά είναι καθοριστικός.

Iris, la fleur de Bruxelles. Tης Μαρίας Πετρίτση: «Η Ίριδα είναι η γηραιότερη άστεγη του μετρό των Βρυξελλών. Κάθε Μάη βγάζει τα χειμωνιάτικα και φορά ένα πουκάμισο με λουλούδια. Αυτό είναι το δικό της καλωσόρισμα στην άνοιξη, ανήμερα στη γιορτή της, όταν η πόλη γεμίζει με ίριδες, το επίσημο σύμβολό της: “Ίρις, το άνθος των Βρυξελλών”».

Γενοκτονία των Εβραίων: η ανάδυση μιας δύσκολης μνήμης. Μια μνήμη εμβληματική όλων των θυμάτων του ρατσισμού.  Συνέντευξη. Η ιστορικός Οντέτ Βαρών-Βασάρ, με την ευκαιρία της δεύτερης έκδοσης του βιβλίου της Η ανάδυση μιας δύσκολης μνήμης. Κείμενα για τη γενοκτονία των Εβραίων  (εκδ. Εστία) μιλάει για τη λήθη, τις σιωπές και τη ανάδυση, στην Ελλάδα και διεθνώς, της μνήμης της γενοκτονίας των Εβραίων: «Αν οι Εβραίοι είναι, όπως λέει η Ανέτ Βιβιορκά, το “μέλος-φάντασμα της Ευρώπης, το μέλος που της έχει αφαιρεθεί”, τα θέματα του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της “ανοχής” του άλλου –ήδη η λέξη είναι προβληματική!–, της συνύπαρξης είναι καίρια για τη σημερινή Ευρώπη. Η γνώση που αποδεσμεύει η προσέγγιση του “Ολοκαυτώματος” μπορεί να αποδειχτεί απροσμέτρητη και τα μαθήματά του, ηθικά και πολιτικά, απαραίτητα”.

Αριστερά και αστικός πολιτικός κόσμος. Ο Προκόπης Παπαστράτης γράφει για ένα αξιοπρόσεκτο συνέδριο που έγινε στο Πάντειο από τις 17 μέχρι τις 20 Απριλίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ανέδειξε τον καθοριστικό ρόλο της Αριστεράς τις δεκαετίες 1940 και 1950. Αφού μας συνοψίσει το κλίμα και τις εργασίες του συνεδρίου, καταλήγει: «Σε μια παλιά ραδιοφωνική συνέντευξη του ο Έρικ Χομπσμπάουμ, στην ερώτηση αν αντέχει τη μοναξιά απάντησε ότι πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του γράφοντας συντροφιά με τα χαρτιά του.  Ένα διάλειμμα σ’ αυτή τη δημιουργική μοναξιά του νέου ερευνητή, με δέλεαρ την επιστημονική αντιπαράθεση, προσπάθησε,  και πιστεύω ότι πέτυχε, να προσφέρει αυτό το Συνέδριο».