Στα «Ενθέματα» στο φύλλο της Κυριακής 12 Μαΐου

Στα «Ενθέματα» στο φύλλο της Κυριακής 12 Μαΐου

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata 

Kείμενα των: Ετιέν Μπαλιμπάρ, Γιώργου Μπουγελέκα, Φρανκ Σλέιπερ, Χρήστου Χατζηιωσήφ, Γιώργου Αλεξάτου, Επαμεινώνδα Θεοδωρίδη, Ζιζής Μακρή, Φώφης Λαζάρου

Ευρώπη: ένα μπλοκαρισμένο πολιτικό σύστημα. Ο Ετιέν Μπαλιμπάρ, ξεκινώντας από την επικείμενη διάλυση ενός παλιού “ζευγαριού” (Γαλλία-Γερμανία) και τις τελευταίες εξελίξεις σε Γαλλία και Γερμανία μας μιλάει για το μπλοκαριμένο πολιτικό σύστημα της Ευρώπης. Εντοπίζει δυο αιτίες: τις καλπάζουσες κοινωνικές ανισότητες, που δεν αφήνουν ανέγγιχτη καμιά χώρα, και την επιστροφή των εθνικισμών. Και καταλήγει ότι η επανίδρυση της Ευρώπης μπορεί να ξεκινήσει μόνο από τα κάτω, από την πρωτοβουλία των πολιτών (μετάφραση: Χρυσάνθη Αυλάμη).

Διγλωσσία: Πρόβλημα, δικαίωμα ή κοινωνικό κεφάλαιο; Ο Γιώργος Μπουγελέκας ανασκοπεί τις σύγχρονες παιδαγωγικές απόψεις για το ζήτημα της διγλωσσίας στο σχολείο, ένα ζήτημα εξαιρετικά επίκαιρο στην Ελλάδα του 2013. Με αναφορές στη βιβλιογραφία, παρουσιάζει τις βασικές τάσεις και καταλήγει στην άποψη ότι “η γλωσσική ετερότητα θεωρείται πηγή εμπλουτισμού, προσωπικό και κοινωνικό κεφάλαιο, ένας πολύτιμος γλωσσικόμ μαθησιακός, επαγγελματικός και κοινωνικός πόρος για όλους”.

“Οι εξωφρενικές στρατιωτικές δαπάνες οδήγησαν την Ελλάδα σε τεράστια χρέη για όπλα που δεν χρειάζεται”. Ο ολλανδός ερευνητής Φρανκ Σλέιπερ, με την ευκαιρία της μελέτης του μελέτη τουΣτρατιωτικές δαπάνες και η οικονομική κρίση στην Ευρώπη (όπου γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην ελληνική περίπτωση με τους υπέρογκους εξοπλισμούς και τις ιστορίες σπατάλης, διαφθοράς και παρασιτισμού που τους περιβάλλουν συζητάει με τον Ηρακλή Οικονόμου για τους εξοπλισμούς και την οικονομική κρίση.

Οικονομική πολιτική της κυβέρνησης: το λάθος είναι... το σωστό. Γιατί οι λόγοι της αντίθεσής μας στις ιδιωτικοποιήσεις δεν (πρέπει να) είναι μόνο ιδεολογικοί Ανάλυση του Χρήστου Χατζηιωσήφ. Ο Χρ. Χατζηιωσήφ, αφού επισκοπήσει τη δύναμη και τις αδυναμίες του γερμανικού οικονομικού μοντέλου, επισημαίνει πώς η ελληνική κυβέρνηση αναπαράγει όλες τις κακοδαιμονίες που υποτίθεται ότι αντιπαλεύει :εμπνέεται από συνταγές του παρελθόντος το οποίο θεωρητικά αποκηρύσσει: πελατειακοί διορισμοί, φιέστες, εξαγγελίες έργων, προχειρότητα.Και αναλύει γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα, πέραν όλων των άλλων προβλημάτων (αξιακών, ιδεολογικών) είναι εντελώς αναποτελεσματικές και ως προς τους (διακηρυγμένους) στόχους της δημόσιας πολιτικής, και θα επιδεινώσουν τα προβλήματα: “Το ελληνικό κεφάλαιο θα συμμετάσχει σε αυτήν την πανδαισία σαν το κολλητήρι του καραγκιόζη, όπως φάνηκε ήδη από την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ. Αυτό αποτελεί πρόβλημα όχι ως προς τον εθνικό ή μη χαρακτήρα του καπιταλισμού στην Ελλάδα, αλλά ως προς την επίτευξη του κύριου στόχου της ανάταξης του ισοζυγίου πληρωμών”.

Ιστορία και παρόν του ελληνικού εργατικού κινήματος. H σημασία της ταξικής πάλης.Συνέντευξη. Ο Γιώργος Αλεξάτος, με την ευκαιρία της επανέκδοσης του “Ιστορικού λεξικού του ελληνικού εργατικού κινήματος” που συνέταξε, ενός πολύτιμου εργαλείου για τους ιστορικούς και τους αγωνιστές, μιλάει για τον τρόπο δουλειάς του, το έργο του, την ιστορία και την πολιτική. Και καταλήγει, για το σήμερα: “Έχω την πεποίθηση πως ένας λαός που θα αποφασίσει να απομακρύνει από την κυβερνητική εξουσία τις δυνάμεις της κοινωνικής καταστροφής, θα είναι επίσης αποφασισμένος να στηρίξει ή και να επιβάλει ρήξεις που θα διαμορφώσουν μια εντελώς νέα κατάσταση στον τόπο μας. Σε τέτοιες ιστορικές στιγμές, τα μαζικά κινήματα ανακαλύπτουν και τις μορφές αυτοοργάνωσής τους”.

Το ψυχωτικό υποκείμενο στην geek εποχή. Ο Επαμεινώνδας Θεοδωρίδης, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας της Νέας Λακανικής Σχολή γράφει για το 11ο Συνέδριο της Nέας Λακανικής Σχολής, Αθήνα 18 και 19 Μαΐου, με θέμα το Το ψυχωτικό υποκείμενο στην geekεποχή.

Μια μάντρα, ένα δέντρο, λίγος ήλιος. Χαρακτικά της Ζιζής Μακρή από τις Φυλακές Αβέρωφ, 1960-1961. Με την ευκαιρία της έκθεσης σχεδίων της Ζιζής Μακρή από τις Φυλακές Αβέρωφ (1960-1961), που εγκαινιάζεται την Τρίτη στην γκαλερί Astra, και της σχετικής έκδοσης του Θεμελίου και των ΑΣΚΙ, αποσπάσματα από τα σχετικά κείμενα της Ζιζής Μακρή και τηςΦώφης Λαζάρου. Γράφει η Ζιζή Μακρή: “Δεν ήταν δουλειά του εργαστηρίου, ήταν μια έκφραση με πολύ περιορισμένα υλικά και αυτό μάλιστα βγήκε και θετικό, δηλαδή να παλεύει κανείς με όσες δυνατότητες έχει. Ήθελα να έχω μπροστά μου μια δυσκολία, λίγα υλικά και πρέπει με αυτά να τα βγάλεις πέρα, το ξύλο και δύο χρώματα που είχα στη φυλακή, το πράσινο και το κόκκινο. Είχα κάποτε και το κίτρινο, δεν θυμάμαι από πού. Ήθελα να δείξω και μια αισιοδοξία, ήθελα και μια θετική άποψη της ζωής στα έργα μου”.