ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ
Ένα ερωτικό αντιρατσιστικό διήγημα-νουάρ
Αθήνα-Πάτρα
Φεβρουάριος-Σεπτέμβριος 2010
Σύνδεση με τα προηγούμενα:
http://tsakthan.blogspot.com/2010/11/2.html
Όσο περπάταγαν στην παραλία, κι ο Αλέξανδρος αγκάλιαζε την Εύη προσπαθώντας να ξεδιαλύνει το κουβάρι της ζωής του, ακούγοντας της γλυκές της φλυαρίες, στην Αθήνα εξελισσόταν μια παράλληλη ιστορία. Είναι 8 το βράδυ και η Αθήνα δε λέει να ησυχάσει..Ούτε και ο Παντελής ο ταρίφας. Απροσάρμοστος τύπος ο Παντελής δούλεψε 5 χρόνια στην Όπελ κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ΄70 και του ΄ 80 από όπου απολύθηκε στα μέσα του 1985, όταν η εταιρεία άρχισε να προσανατολίζεται προς τα πρώτα οικολογικά αυτοκίνητα.
Ο Παντελής δεν μπορούσε να καταλάβει και να προσαρμοστεί στη νέα τεχνολογική εποχή της εταιρείας. Μάζεψε τα μπογαλάκια του και με το νεογέννητο γιο τους και την κυρά του τη Φρόσω πήραν το δρόμο της επιστροφής στα πάτρια εδάφη στην Καρδίτσα. Όμως ο κάμπος ήταν πια σκληρός για τον Παντελή . Και έτσι λίγους μήνες μετά πήρε τη φαμελιά του, βρήκε ένα συγγενή του βουλευτή της «μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης» που τον «βόλεψε» στα αστικά λεωφορεία της Αθήνας.
Τρία χρόνια μετά, όταν ιδιωτικοποιήθηκε η εταιρία συγκοινωνιών, δόθηκε στον Παντελή και σε έναν άλλο φίλο του άδεια λειτουργίας ιδιωτικού λεωφορείου στη γραμμή Πειραιάς – Αμφιάλη. Ένα βράδυ τον σταμάτησαν στο δρόμο οι απεργοί. Ο Παντελής τα πήρε στο κρανίο. Άρπαξε ένα ρόπαλο του μπειζ μπολ και όρμηξε μόνος του εναντίον της απεργιακής φρουράς. Κανένας επιβάτης δεν του συμπαραστάθηκε όταν οι απεργοί του σκίσανε τα ρούχα και τον άφησαν εν μέσω της κεντρικής λεωφόρου μόνο με τα εσώρουχα . Ο Παντελής γύρισε σπίτι κλαμένος και δαρμένος. Ορκίστηκε σε ό,τι είχε ιερό πως κάποια μέρα θα τους εκδικηθεί . Όταν άλλαξε η κατάσταση και τα λεωφορεία επανήλθαν στο δημόσιο τομέα, ο Παντελής έφυγε μόνος του με τον καημό πως δεν βρήκε αυτούς που τον ντρόπιασαν. Έχοντας «κονέ» με παλιούς του φίλους από τη Γερμανία , βρήκε ένα μεταχειρισμένο Όπελ ταξί και άρχισε να δουλεύει πρωί μεσημέρι και βράδυ. Ο Λουκάς πήγαινε πια στο δημοτικό και είχε έξοδα. Η κυρά-Φρόσω μεγαλωμένη για νοικοκυρά δεν έβγαινε από το σπίτι που ήταν δίπλα από το προπονητήριο του Ολυμπιακού στου Ρέντη. Πάλι καλά που είχε τσάμπα εισιτήρια για τον Ολυμπιακό και κάπως εκτονωνόταν. Έτσι τσούλησε η δεκαετία με το ταξί, τον Λουκά να βγάζει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και να βγάλει και μια ανώτερη τεχνική σχολή, ώσπου ήρθε η ώρα να πάει φαντάρος. Την Παρασκευή εκείνη ο Λουκάς θα επέστρεφε από την άδεια του στο στρατόπεδο στη Φλώρινα. Ο Παντελής πήγε το Λουκά στο σταθμό Λαρίσης και του ευχήθηκε στεγνά καλό ταξίδι.
Στο δρόμο για το σπίτι χτυπάει το κινητό. Ήταν ο Λουκάς που του είπε πως ξέχασε την ειδική στρατιωτική ζώνη και φοβόταν μήπως φάει στέρηση εξόδου για βλακείες . Ο Παντελής το γκάζωσε, γαμοσταύρισε συναδέλφους του που του έκοβαν το δρόμο, καβάλησε κράσπεδα και χωρίς να το καταλάβει φτάνει στο σπίτι. Ανοίγει με βιασύνη τη πόρτα του φτωχικού διαμερίσματος, λέει στη Φρόσω να του βρει τη «γαμημένη τη ζώνη». Του τη βρίσκει τη ζώνη, την αρπάζει ο Παντελής κι έτσι όπως την άρπαξε χτύπησε κατά λάθος τη Φρόσω στο πρόσωπο που άρχισε να ματώνει . Αυτός, όμως, δεν το είχε πάρει χαμπάρι. Πάλι πατάει γκάζι, πάλι γαμοσταυρίζει και στο τέλος προλαβαίνει το Λουκά. Όμως για να προλάβει άφησε το ταξί σε μια γωνιά αφύλακτο με ανοιχτό παράθυρο και ξεκλείδωτη πόρτα. Γυρνάει και βλέπει τι βλακεία έκανε. Ψάχνει το ντουλαπάκι και είχαν κάνει φτερά το δίπλωμα και το πορτοφόλι του με 600 ευρώ που είχε μαζέψει όλη τη βδομάδα για να πληρώσει την εισφορά στον ΟΑΕΕ, στην εφορία και ούτω καθεξής. Ποιος είδε το θεό και δε τον φοβήθηκε. Δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει γραμμή για την αστυνομία ο Παντελής.
ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ
Ένα ερωτικό αντιρατσιστικό διήγημα-νουάρ
Αθήνα-Πάτρα
Φεβρουάριος-Σεπτέμβριος 2010
Σύνδεση με τα προηγούμενα:
http://tsakthan.blogspot.com/2010/11/2.html
Όσο περπάταγαν στην παραλία, κι ο Αλέξανδρος αγκάλιαζε την Εύη προσπαθώντας να ξεδιαλύνει το κουβάρι της ζωής του, ακούγοντας της γλυκές της φλυαρίες, στην Αθήνα εξελισσόταν μια παράλληλη ιστορία. Είναι 8 το βράδυ και η Αθήνα δε λέει να ησυχάσει..Ούτε και ο Παντελής ο ταρίφας. Απροσάρμοστος τύπος ο Παντελής δούλεψε 5 χρόνια στην Όπελ κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ΄70 και του ΄ 80 από όπου απολύθηκε στα μέσα του 1985, όταν η εταιρεία άρχισε να προσανατολίζεται προς τα πρώτα οικολογικά αυτοκίνητα.
Ο Παντελής δεν μπορούσε να καταλάβει και να προσαρμοστεί στη νέα τεχνολογική εποχή της εταιρείας. Μάζεψε τα μπογαλάκια του και με το νεογέννητο γιο τους και την κυρά του τη Φρόσω πήραν το δρόμο της επιστροφής στα πάτρια εδάφη στην Καρδίτσα. Όμως ο κάμπος ήταν πια σκληρός για τον Παντελή . Και έτσι λίγους μήνες μετά πήρε τη φαμελιά του, βρήκε ένα συγγενή του βουλευτή της «μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης» που τον «βόλεψε» στα αστικά λεωφορεία της Αθήνας.
Τρία χρόνια μετά, όταν ιδιωτικοποιήθηκε η εταιρία συγκοινωνιών, δόθηκε στον Παντελή και σε έναν άλλο φίλο του άδεια λειτουργίας ιδιωτικού λεωφορείου στη γραμμή Πειραιάς – Αμφιάλη. Ένα βράδυ τον σταμάτησαν στο δρόμο οι απεργοί. Ο Παντελής τα πήρε στο κρανίο. Άρπαξε ένα ρόπαλο του μπειζ μπολ και όρμηξε μόνος του εναντίον της απεργιακής φρουράς. Κανένας επιβάτης δεν του συμπαραστάθηκε όταν οι απεργοί του σκίσανε τα ρούχα και τον άφησαν εν μέσω της κεντρικής λεωφόρου μόνο με τα εσώρουχα . Ο Παντελής γύρισε σπίτι κλαμένος και δαρμένος. Ορκίστηκε σε ό,τι είχε ιερό πως κάποια μέρα θα τους εκδικηθεί . Όταν άλλαξε η κατάσταση και τα λεωφορεία επανήλθαν στο δημόσιο τομέα, ο Παντελής έφυγε μόνος του με τον καημό πως δεν βρήκε αυτούς που τον ντρόπιασαν. Έχοντας «κονέ» με παλιούς του φίλους από τη Γερμανία , βρήκε ένα μεταχειρισμένο Όπελ ταξί και άρχισε να δουλεύει πρωί μεσημέρι και βράδυ. Ο Λουκάς πήγαινε πια στο δημοτικό και είχε έξοδα. Η κυρά-Φρόσω μεγαλωμένη για νοικοκυρά δεν έβγαινε από το σπίτι που ήταν δίπλα από το προπονητήριο του Ολυμπιακού στου Ρέντη. Πάλι καλά που είχε τσάμπα εισιτήρια για τον Ολυμπιακό και κάπως εκτονωνόταν. Έτσι τσούλησε η δεκαετία με το ταξί, τον Λουκά να βγάζει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και να βγάλει και μια ανώτερη τεχνική σχολή, ώσπου ήρθε η ώρα να πάει φαντάρος. Την Παρασκευή εκείνη ο Λουκάς θα επέστρεφε από την άδεια του στο στρατόπεδο στη Φλώρινα. Ο Παντελής πήγε το Λουκά στο σταθμό Λαρίσης και του ευχήθηκε στεγνά καλό ταξίδι.
Στο δρόμο για το σπίτι χτυπάει το κινητό. Ήταν ο Λουκάς που του είπε πως ξέχασε την ειδική στρατιωτική ζώνη και φοβόταν μήπως φάει στέρηση εξόδου για βλακείες . Ο Παντελής το γκάζωσε, γαμοσταύρισε συναδέλφους του που του έκοβαν το δρόμο, καβάλησε κράσπεδα και χωρίς να το καταλάβει φτάνει στο σπίτι. Ανοίγει με βιασύνη τη πόρτα του φτωχικού διαμερίσματος, λέει στη Φρόσω να του βρει τη «γαμημένη τη ζώνη». Του τη βρίσκει τη ζώνη, την αρπάζει ο Παντελής κι έτσι όπως την άρπαξε χτύπησε κατά λάθος τη Φρόσω στο πρόσωπο που άρχισε να ματώνει . Αυτός, όμως, δεν το είχε πάρει χαμπάρι. Πάλι πατάει γκάζι, πάλι γαμοσταυρίζει και στο τέλος προλαβαίνει το Λουκά. Όμως για να προλάβει άφησε το ταξί σε μια γωνιά αφύλακτο με ανοιχτό παράθυρο και ξεκλείδωτη πόρτα. Γυρνάει και βλέπει τι βλακεία έκανε. Ψάχνει το ντουλαπάκι και είχαν κάνει φτερά το δίπλωμα και το πορτοφόλι του με 600 ευρώ που είχε μαζέψει όλη τη βδομάδα για να πληρώσει την εισφορά στον ΟΑΕΕ, στην εφορία και ούτω καθεξής. Ποιος είδε το θεό και δε τον φοβήθηκε. Δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει γραμμή για την αστυνομία ο Παντελής.
No comments:
Post a Comment