Σημειώσεις για Ουτοπίες και Δυστοπίες
του Θανάση Τσακίρη
Προηγούμενα http://tsakthan.blogspot.gr/2017/08/1.html
Στην τρίτη περίπτωση θα μπορούσαμε να εντάξουμε την περίπτωση της «ουτοπίας».
Ποια είναι η μικρότερης εμβέλειας «ουτοπία»; Ο Λούις Μάμφορντ παρατήρησε ότι ένας εργάτης σε ένα εργοστάσιο χάρτου πίσω από την βρόμικη και άχαρη μηχανή του είχε κολλήσει τη φωτογραφία μιας ηθοποιού. Μερικές δεκαετίες αργότερα ένας μηχανικός αυτοκινήτων σ’ ένα συνεργείο θα έβαζε στον τοίχο του τη φωτογραφία μιας ημίγυμνης στάρλετ που θα ήταν ενδεχομένως η Μις Καλοκαίρι του ημερολογίου τοίχου. Σήμερα ένας κομπιουτεράς δημιουργός λογισμικού φτιάνει άπειρες φανταστικές ψηφιακές γυναίκες για screen saver της οθόνης του. Αυτή είναι η επιθυμία που ξορκίζουν ορισμένες θρησκείες και τις εξορίζουν στην μεταθανάτια ζωή. Παλιά οι κινηματογράφοι κάθε βράδυ γέμιζαν με άνδρες και γυναίκες που ήθελαν να ονειρευτούν ότι κάποιος/α όμορφος/η ηθοποιός μπορούσε να τους/τις αγαπήσει και να γλιτώσουν από την πεζότητα των καθημερινών τους συνηθειών και περιορισμών. Τώρα άδειασαν οι κινηματογράφοι και γέμισαν οι τσάντες των ανθρώπων με iPad και iPhone κι οι τσέπες των κατασκευαστών, των εταιριών online προβολής ταινιών και των δημιουργών του Σουλεϊμάν που καθηλώνει τον /την τηλεθεατή/τρια με την μικροουτοπία.
Ποια είναι η μικρότερης εμβέλειας «ουτοπία»; Ο Λούις Μάμφορντ παρατήρησε ότι ένας εργάτης σε ένα εργοστάσιο χάρτου πίσω από την βρόμικη και άχαρη μηχανή του είχε κολλήσει τη φωτογραφία μιας ηθοποιού. Μερικές δεκαετίες αργότερα ένας μηχανικός αυτοκινήτων σ’ ένα συνεργείο θα έβαζε στον τοίχο του τη φωτογραφία μιας ημίγυμνης στάρλετ που θα ήταν ενδεχομένως η Μις Καλοκαίρι του ημερολογίου τοίχου. Σήμερα ένας κομπιουτεράς δημιουργός λογισμικού φτιάνει άπειρες φανταστικές ψηφιακές γυναίκες για screen saver της οθόνης του. Αυτή είναι η επιθυμία που ξορκίζουν ορισμένες θρησκείες και τις εξορίζουν στην μεταθανάτια ζωή. Παλιά οι κινηματογράφοι κάθε βράδυ γέμιζαν με άνδρες και γυναίκες που ήθελαν να ονειρευτούν ότι κάποιος/α όμορφος/η ηθοποιός μπορούσε να τους/τις αγαπήσει και να γλιτώσουν από την πεζότητα των καθημερινών τους συνηθειών και περιορισμών. Τώρα άδειασαν οι κινηματογράφοι και γέμισαν οι τσάντες των ανθρώπων με iPad και iPhone κι οι τσέπες των κατασκευαστών, των εταιριών online προβολής ταινιών και των δημιουργών του Σουλεϊμάν που καθηλώνει τον /την τηλεθεατή/τρια με την μικροουτοπία.
Σύμφωνα με τον Ανατόλ Φρανς, «δίχως τους ουτοπικούς των άλλων καιρών οι άνθρωποι θα εξακολουθούσαν να ζουν άθλιοι και γυμνοί στα σπήλαια. Ουτοπικοί χάραξαν τις γραμμές της πρώτης πόλης. …Από γενναιόδωρα όνειρα έρχονται ευεργετικές πραγματικότητες. Η ουτοπία είναι η βασική αρχή κάθε προόδου, και η απόπειρα για ένα καλύτερο μέλλον».
Οι ουτοπικοί χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: πρακτικοί και ιδεαλιστές. Αυτό που κάνει υποφερτό τον πραγματικό είναι οι ουτοπίες μας. Εν τέλει οι άνθρωποι ζουν στις πόλεις και τα μέγαρα των ονείρων τους.
Μπορούμε να πούμε ότι στην ιστορία της ανθρωπότητας διατυπώθηκαν πολλές ουτοπικές θεωρίες για τις κοινωνίες και όχι μόνο πολιτικές. Τι άλλο παρά ουτοπία είναι η Καινή Διαθήκη παρά ένα σύνολο προφητειών που στηρίζονταν σε φαντασίωση μιας σειρά ουτοπικών αλλόκοτων πολιτειών με αρχές την ευλάβεια και την αρετή;
Συνεχίζεται....
No comments:
Post a Comment