Στα «Ενθέματα» αύριο Κυριακή 24 Nοεμβρίου

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους(enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

Kείμενα των: Ελευθερίας Βαρουχάκη, Στυλιανού Αλεξίου, Τζόρτζιο Αγκάμπεν, Νατάσσας Ρωμανού, Στρατή Μπουρνάζου, Σλάβοϊ Ζίζεκ,Ναντέζντα Tολοκονίκοβα

Απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων.Έντεκα βδομάδες όπου μάθαμε και νιώσαμε πολλά.  Γράφει η Ελευθερία Βαρουχάκη:«Σ’ αυτές τις έντεκα εβδομάδες νιώσαμε και μάθαμε πολλά. Χτίσαμε συλλογικότητες πρωτόγνωρες και τρυφερές, όπου ο καθένας βρήκε τη θέση του και όπου υπήρχε θέση για όλους. Ζήσαμε, μετά από πολλά χρόνια, τον χώρο της δουλειάς μας αλλιώς : την ίδια στιγμή που σκεφτόμασταν με φρίκη πώς άραγε είναι όταν μαζεύεις τα πράγματά σου για τελευταία φορά, γυρίσαμε να κατοικήσουμε στ’ αλήθεια μέσα του, καταφύγαμε σ’ αυτόν, τον προστατέψαμε και μας προστάτεψε. Ζήσαμε τον δημόσιο χώρο διαφορετικά: πήγαμε στις συγκεντρώσεις ξέροντας ότι οι φίλοι μας θα είναι εκεί, ακούσαμε μουσικές και στίχους τις ώρες που η πόλη κοιμάται, γεμίσαμε με τη φωνή μας τις λεωφόρους που άλλοτε διασχίζαμε σιωπηλοί, βιαστικοί, απορροφημένοι»

Για τον ομηρικό «οίνοπα πόντο»: τα χρώματα στους αρχαίους. Ένα κείμενο του μεγάλου Στυλιανού Αλεξίου (1925-20013), από το οποίο καταλαβαίνει κανείς το σφρίγος της γραφής και της σκέψης του: «Η ανάπτυξη μιας πλήρους ορολογίας για τη δήλωση όλης της κλίμακας των χρωμάτων χαρακτηρίζει την εποχή μας και αντιστοιχεί στην πρωτοφανή ανάπτυξη της μόδας και της βιομηχανίας των υφασμάτων, καθώς και στο νεώτερο αναλυτικό και επιστημονικό πνεύμα. Οι παλαιότερες εποχές αγνοούσαν την ακριβή αυτή ορολογία και τις λεπτές διακρίσεις ανάμεσα στα χρώματα. Έτσι στα νέα ελληνικά το επίθετο γαλανός σημαίνει «γαλάζιος», αλλά στην Κρήτη η ίδια λέξη σημαίνει «άσπρος, ωχρός». Ανάλογη είναι η περίπτωση του επιθέτου μαύρος: δεν κυριολεκτούμε όταν λέμε μαύρο κρασί, μαύρο ψωμί, μαύρα σταφύλια, μαύρισα από τον ήλιο κτλ. Έτσι και στη γλώσσα του Ομήρου το επίθετο οίνοψ δηλώνει περισσότερες της μιας συγγενικές αποχρώσεις: η μακρινή θάλασσα έχει το χρώμα του κόκκινου κρασιού, είναι «κοκκινωπή» (δηλαδή «μωβ»), ενώ σε άλλα ομηρικά χωρία οίνοπε, «κοκκινωπά» (δηλαδή «καστανά), είναι τα βόδια.

Η δημοκρατία είναι έννοια διφορούμενη. Συνέντευξη. Ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν μιλάει στην Αναστασία Γιάμαλη και τον Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο για τη για τη δημοκρατία, τη «Λατινική Αυτοκρατορία» της Ευρώπης, τον Φουκώ, τον Μπένγιαμιν και τον Καρλ Σμιτ, την «κατάσταση εξαίρεσης»: «Δεν είμαι απαισιόδοξος, αντιθέτως. Η αισιοδοξία και η απαισιοδοξία, άλλωστε, δεν συνιστούν φιλοσοφικές κατηγορίες. Δεν μπορείς να κρίνεις μια σκέψη ή μια θεωρία με βάση την αισιοδοξία ή την απαισιοδοξία της. Ο φίλος μου ο Γκυ Ντεμπόρ παρέθεσε  κάποτε ένα απόσπασμα του Μαρξ: “Η καταστροφική κατάσταση της κοινωνίας στην οποία ζω με γεμίζει αισιοδοξία”. Αυτό που επιχειρώ στο βιβλίο μου για το Άουσβιτς, το στρατόπεδο, τη νεωτερικότητα δεν είναι μια ιστορική κρίση, αλλά να εικονογραφήσω ένα παράδειγμα, προκειμένου να καταλάβουμε την πολιτική στις μέρες μας. Διάφοροι λένε: “Ο Αγκάμπεν υποστηρίζει ότι ζούμε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης”. Όχι. Αλλά μας είναι χρήσιμο να πάρουμε το στρατόπεδο ως παράδειγμα για να καταλάβουμε την εξουσία σήμερα. […]. Η δημοκρατία είναι  μια έννοια διφορούμενη. Σημαίνει τη συγκρότηση του πολιτικού σώματος, αλλά και  την τεχνολογία, απλώς, της διακυβέρνησης: σήμερα η δημοκρατία είναι μια τεχνική της εξουσίας, ανάμεσα σε άλλες. Ας κάνουμε αυτή τη διάκριση».

«Ενεργειακή δημοκρατία»: Μια αριστερή πρόταση για την ενέργεια.Γράφει η Νατάσσα Ρωμανού: «Ένα αποκεντρωμένο, μικρής κλίμακας, κοινοτικά ελεγχόμενο μοντέλο ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές πρέπει να βρεθεί στο επίκεντρο της ενεργειακής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ προς την κοινωνία. Ο ρόλος του κράτους θα ανάγεται στον συντονισμό των περιφερειακών, δημοτικών και των συνεταιριστικών μορφών παραγωγής και διαχείρισης της ενέργειας, στον εκσυγχρονισμό του δίκτυου μεταφοράς, διανομής και εξαγωγής ενέργειας και στην επίβλεψη της απο-εμπορευματικοποίησης της ενέργειας. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δεσμευτεί για τη σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων σε συγκεκριμένο χρόνο (π.χ. έως το 2025), ώστε να είναι συνεπής με τα ευρωπαϊκά και τα διεθνή πρωτόκολλα που έχουν ήδη κυρωθεί από την Ελλάδα και, το πιο σημαντικό, να είναι συνεπής με την ιδεολογία της Αριστεράς και τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση της φύσης. Επίσης, πρέπει να δεσμευτεί για την ανάπτυξη και την προώθηση της ηλιακής, αιολικής, και ίσως γεωθερμικής ενέργειας, τη στήριξη της ενεργειακής διαφοροποίησης, την επίτευξη ενεργειακής αυτάρκειας».

Κιβδηλοποιοί. Με αφετηρία τη συζήτηση για την προκήρυξη των ΜΛΕΔ. Ο Στρατής Μπουρνάζος αναζητεί τη σφραγίδα γνησιότητας της προκήρυξης των ΜΛΕΔ: «Όλες οι αντιφάσεις, οι προχειρότητες  και τα  παράδοξα της προκήρυξης δεν παραπέμπουν κατ’ ανάγκην σε πλαστότητα· μπορούν κάλλιστα να παραπέμπουν σε τρικυμία εν κρανίω. Οι αντιφάσεις, αντί να οφείλονται σε κακοτεχνίες του χαλκείου και του χαλκεύοντος ασφαλίτη, μπορεί, πολύ πιο απλά, να είναι αληθινές: να απηχούν  πραγματικές αντιφάσεις στο μυαλό όσων σχεδίασαν ή διέπραξαν τη διπλή δολοφονία. […] Πολύ συχνά, για να διαλευκάνουμε μια υπόθεση, θέτουμε το ερώτημα: Qui bono? Ποιος ωφελείται; Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει πιο χονδροειδής και λανθασμένος τρόπος, τουλάχιστον για την αναζήτηση των αυτουργών. Με βάση αυτή τη λογική, τον ακαριαίο θάνατο της ΕΡΤ μέσα σ’ ένα βράδυ  πρέπει να τον υπαγόρευσε είτε ο ΣΥΡΙΖΑ είτε η αντιπολίτευση είτε οι «μητσοτακικοί», όποιοι τέλος πάντων  ωφελήθηκαν -- και σίγουρα  όχι ο Σαμαράς, αφού αυτός βλάφτηκε. Με την ίδια λογική, τη δολοφονία του Π. Φύσσα μπορεί να την έχει διαπράξει οοιοσδήποτε άλλος εκτός της Χρυσής Αυγής κ.ο.κ.».

Γράμματα στη φυλακή: ο φιλόσοφος και οι Pussy Riot. Η αλληλογραφία μεταξύ του Σλάβοϊ Ζίζεκ και της φυλακισμένης στη Σιβηρία τραγουδίστριας  των Pussy Riot Ναντέζντα Τολοκονίκοβα. Μιλάνε για τη Ρωσία του Πούτιν, τον παγκόσμιο καπιταλισμό, τη φιλοσοφία: “Κάποια στιγμή, το φθινόπωρο του 2012, όταν ήμουν ακόμα προφυλακισμένη στη Μόσχα μαζί με άλλες ακτιβίστριες των  Pussy Riot σε επισκέφθηκα. Σε ένα  όνειρό μου, βέβαια.Καταλαβαίνω το επιχείρημά σου με τα άλογα, το Παγκόσμιο Πνεύμα, τη βλακεία και την ασέβεια, καθώς και το γιατί και το πώς όλα αυτά συνδέονται τόσο πολύ μεταξύ τους. Οι Pussy Riot κατέληξαν, πράγματι, να αποτελούν μέρος αυτής της δύναμης, σκοπός της οποίας είναι η κριτική, η δημιουργικότητα και η συν-δημιουργία, ο πειραματισμός και τα συνεχόμενα προκλητικά συμβάντα. Για να δανειστώ τα λόγια του Νίτσε, θα έλεγα ότι είμαστε τα παιδιά του Διονύσου που έχουν ξανοιχτεί στο πέλαγος πάνω σ’ ένα βαρέλι και δεν αναγνωρίζουν καμία αυθεντία.  […]

Η Λόρι Άντερσον τραγουδούσε: “Μόνο ένας ειδικός μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα”. Τι καλά που θα ήταν να μπορούσαμε, η Λόρι κι εγώ, να βάζαμε αυτούς τους ειδικούς στη θέση τους και να αρχίζαμε όλοι να ασχολούμαστε οι ίδιοι με τα προβλήματά μας! Γιατί, το έχει κανείς τον τίτλο του «ειδικού» δεν του χαρίζει με τίποτα πρόσβαση στο βασίλειο της απόλυτης αλήθειας”.Νάντια».