Στα «Ενθέματα» στο φύλλο της Κυριακής 28 Ιουλίου
Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata
Kείμενα των: Στέφανου Δημητρίου, Βάσως Κιντή, Μαρίας Καραμεσίνη, Στρατή Μπουρνάζου, Ελένης Βαρίκα, Συντακτικής Ομάδας των Ενθεμάτων, Άννας Μαρίας Δρουμπούκη, Έλενας Πατρικίου
Εμείς, ο λαός. Ο καιρός στη στρατηγική της Αριστεράς. Ο Στέφανος Δημητρίου ξεκινάει από την έννοια του καιρού, όπως αυτή διατυπώνεται στον Πολιτικό του Πλάτωνος. Και εξηγεί γιατί τώρα είναι ο καιρός για τον ΣΥΡΙΖΑ: «Το έγκαιρον της περίστασης, για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι τώρα. Λίγο πριν, ήταν νωρίς. Πιο μετά, θα είναι αργά. Θα είναι ίσως αργά και για την κοινωνία και για τη Δημοκρατία, καθώς μπορεί να έχει συντελεσθεί η ριζοσπαστικοποίηση μεγάλου μέρους της εξαθλιούμενης μεσαίας τάξης προς την Άκρα Δεξιά».
Νέα επιστολή της Βάσως Κιντή. Η Βάσω Κιντή αντ-απαντά στον Στρατή Μπουρνάζο για το αλυσοπρίονο και τα γεγονότα της 8ης Ιουλίου στην Πρυτανεία: Γράφει, μεταξύ άλλων: «Αγαπητέ Στρατή, […] η απόφαση της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ την οποία επικαλείσαι δεν υπεισέρχεται στις λεπτομέρειες των γεγονότων και στηρίχθηκε στην κρίση του πρύτανη κ. Θ. Πελεγρίνη, την οποία διαπιστώνω ότι εμπιστεύεσαι περισσότερο από τη δική μου μαρτυρία. Ίσως, δικαίως, δεδομένου ότι ο πρύτανης διοργάνωνε φιέστες αγανακτισμένων στα Προπύλαια με τον Νότη Μαριά και τη “Σπίθα”». H επιστολή δημοσιεύεται χωρίς νέα αντ-αντ-απάντηση του Στρ. Μπουρνάζου (και ενδεχόμενη αντ-αντ-αντ-απάντηση της Β. Κιντή).
Για την εισοδηματική στήριξη των ανέργων σε εποχή μαζικής ανεργίας και φτώχειας. ΗΜαρία Καραμεσίνη γράφει για την εκτίναξη της ανεργίας στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της και τις συγκεκριμένες επιπτώσεις των μνημονιακών νόμων. Και καταλήγει με το ποιες μπορεί και πρέπει να είναι οι προτάσεις της Αριστεράς για το ζήτημα.
Το ανώτατο στάδιο του υποκόσμου. Ο Στρατής Μπουρνάζος εξηγεί τι σημαίνει η επίθεση Ζαρούλια εναντίον της Μαριάννας Δραγασάκη:: «Όλα, μα όλα, στη συγκεκριμένη τοποθέτηση της Ε. Ζαρούλια παραπέμπουν ευθέως στη γλώσσα και τις μεθόδους εκβιασμού που χρησιμοποιούν οι συμμορίες: --Μη μας πας κόντρα, αλλιώς θα σου βγάλουμε τα «άπλυτα» στη φόρα, κι αν δεν έχουμε, θα βρούμε, ντε και καλά, θα ανακαλύψουμε, θα φτιάξουμε για σένα, για τα παιδιά σου, για την οικογένειά σου. Ακούστε, αν δεν ακούσατε, την Ελένη Ζαρούλια, στη συγκεκριμένη επίθεση: αυτός είναι ο κόσμος, η φρασεολογία, το αποκρουστικό ήθος του υποκόσμου, με ή χωρίς το πρόσημο του νεοναζισμού».
Είδηση και σχόλιο. Η Κούνεβα, το εργατικό ατύχημα και το οργανωμένο έγκλημα. Η Ελένη Βαρίκα εξηγεί τη διαφορά είδησης και σχολίου με αφετηρία την καταδίκη της ΟΙΚΟΜΕΤ για την υπόθεση Κούνεβα: «Παρότι η υπάρχουσα νομοθεσία περί εργατικών ατυχημάτων επιτρέπει, μέσω αυτού του χαρακτηρισμού, να αποδοθούν ευθύνες στην επιχείρηση που καταδυναστεύει τις εργαζόμενες, παρότι πολύ σωστά η αγωγή αξιοποίησε αυτή τη δυνατότητα επαναφέροντας επί τάπητος μια εγκληματική πράξη που τέσσερα χρόνια παραμένει ατιμώρητη, παρότι --το κυριότερο-- ο νόμος επιτρέπει να καλυφθούν τα υπέρογκα έξοδα των αλλεπάλληλων και εξαιρετικά επώδυνων θεραπειών, τις οποίες αντιμετώπισε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει με θαυμαστό ηθικό σθένος η Κωνσταντίνα Κούνεβα, η επίθεση εναντίον της δεν είναι βέβαια ατύχημα, αλλά οργανωμένη εγκληματική πράξη».
Η Νίκη της Καλαμάτας. Η Συντακτική Ομάδα των Ενθεμάτων γράφει γιατί η ακύρωση του φεστιβάλ της Χρυσής Αυγής και η μεγάλη αντιφασιστική πορεία την Καλαμάτα αποτελούν σοβαρή ήττα των νεοναζιστών: «Όπως και να το κάνουμε, τα παλικάρια της φακής του Μιχαλολιάκου, που τρώνε σίδερα όταν έχουν απέναντί τους κανέναν μετανάστη, αδύναμο και δυστυχισμένο, λούφαξαν. Ευτυχώς, και είμαστε ασφαλώς πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό. Όπως έλεγε και η ανακοίνωση του Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα, για τα καμώματα του χρυσαυγίτη τοπικού βουλευτή Κουκούτση (που από το τηλέφωνο της Βουλής απειλούσε τους οργανωτές της πορείας), “οι ναζί, εκτός απόκαθάρματα, είναι και θρασύδειλοι καραγκιόζηδες”».
Τι ψάχνει η σύγχρονη λογοτεχνία στην ιστορία; Σκέψεις πάνω στο έργο της Μάρως Δούκα.Σκέψεις της Άννας Μαρία Δρουμπούκη, με αφετηρία τους Αθώους και φταίχτες της Μάρως Δούκα: «Η Μάρω Δούκα αναφέρει πως το μυθιστόρημα είναι προορισμένο από τη φύση του να συμπλέκεται ποιητικά με την ιστορία, μιλάει για το “επινοημένο με τις ποικίλες εκδοχές της πραγματικότητας”, για “μια επινοημένα μη επινοημένη αφήγηση”, ουσιαστικά μιλά δηλαδή για μια “ποιητική της ιστορίας” στην οποία “τα ιστορικά γεγονότα, αναπόσπαστα της βαθύτερης αιτίας του βιβλίου, δεν ανασύρονται για να υπηρετήσουν τη μυθοπλασία αλλά για να την εκθέσουν, διεκδικώντας διαβρωτικά τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο”. Μυθοπλασία και ιστορία λοιπόν γίνονται ένα».
Ένας σαιξπηρικός κλόουν στην Άγρια Δύση. Η Έλενα Πατρικίου γράφει για τον Τζόννυ Ντεπ ως μοναχικό καβαλάρη: «Ο γέροντας Τόντο ολοκληρώνει την τρελή του αφήγηση και φεύγει από το λουναπάρκ, φορώντας ένα φθαρμένο φράκο, κρατώντας μια ξεπατωμένη βαλίτσα: ένας Τσάπλιν εξωτικός και ταυτόχρονα οικείος. “Τι είναι ένας Ινδιάνος; Και, καταρχάς, τι χρώμα έχει;”. Θα άρεσε στον Σαίξπηρ αυτός ο Ινδιάνος κλόουν που έχει διαβάσει Άμλετ και τον διασκευάζει διαρκώς. “O χρόνος εξαρθρώθηκε», έλεγε ο Δανός. «Η φύση απορρυθμίστηκε”, λέει ο Ινδιάνος»
No comments:
Post a Comment