Tsakthan Daily - 29/4/2011
Η αγάπη άργησε μια μέρα!
Tsakthan Daily
Το ρεπορτάζ του Βαγγέλη Παπαδημητρίου στο σημερινό Κόσμο του Επενδυτή για την Αριστερά και την «Οικολογική» συμμαχία ως «συνταγή» εκλογικής επιτυχίας είναι ενδεικτικό για το πώς βλέπουν ορισμένοι την έννοια της αριστεράς και της οικολογίας.
Πρόκειται για μεθοδολογική προσέγγιση που αγνοεί τα από τα κάτω «κινηματικά παντρολογήματα» της αριστεράς και της οικολογίας. Όλα γίνονται κατ’ αυτούς «από τα πάνω» και όλοι/ες χορεύουν τον κοινοβουλευτικό «χορό του Ησαΐα» και μόνο. Έτσι, ενώ επί δεκαετίες οι αριστεροί και οι οικολόγοι δίνουν τα χέρια σε μαζικές κινητοποιήσεις για τη σωτηρία του περιβάλλοντος από τους ασύδοτους ιδιώτες και κρατικούς καπιταλιστές, που θεωρούν το περιβάλλον απλώς μια εξωτερική επιβάρυνση του κόστους παραγωγής, οι αφ’ υψηλού ορώντες δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τα τεκταινόμενα.
Όσο και ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των μελών της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς να γαλουχήθηκε με τις δογματικές οικονομίστικες-εργατίστικες λογικές του ΚΚΕ, η συνύπαρξη με ένα σημαντικό αριθμό οικολόγων και αριστερών οικολόγων σε κοινές κινητοποιήσεις από τη δεκαετία του 1990 ως σήμερα έχει αρχίσει να φέρνει καρπούς. Από την εποχή των κινητοποιήσεων εναντίον των πυρηνικών εργοστασίων και των χαβούζων στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και των των διαδηλώσεων για το νέφος της Αθήνας και για το Τσέρνομπιλ περάσαμε στους αγώνες για την περιφερειακή λεωφόρου του Υμηττού, για την μη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, των μαχών για τις ελεύθερες παραλίες, το mall του Βωβού στο Βοτανικό, τους ελεύθερους δημόσιους χώρους, την μη επέκταση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας, τα πάρκα του Δήμου Αθήνας επί Ομέρ Πριόνη και το πάρκο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού (αν παρέλειψα πολλές κινητοποιήσεις συγχωρέστε με). Σε όλους αυτούς τους αγώνες φάνηκε ότι χτιζόταν «γέφυρα πάνω απ’ τα ταραγμένα νερά» (για να θυμηθούμε τους θρυλικούς Paul Simon και Art Garfunkel), μόνο που από τη μια όχθη υπήρχε καχυποψία για τις προθέσεις της άλλης όσον αφορά τις εκλογές (οικολόγοι προς αριστερά) και από την άλλη υπήρχε άρνηση του μονοθεματικού χαρακτήρα που χαρακτήριζε την άλλη τις περισσότερες φορές αριστερά προς οικολόγους).
Έτσι, επί χρόνια στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο υπήρχε μπόλικη καχυποψία που δεν άφηνε περιθώρια για συγκλίσεις με αποτέλεσμα να περνούν τα χρόνια σε βάρος της συγκρότησης μιας εναλλακτικής αντιπολιτευτικής πλατφόρμας που να παίρνει σάρκα και οστά στις βουλευτικές εκλογές (και όχι μόνο). Μόνον εσχάτως έγινε εφικτή μια κάποια εκλογική συνεννόηση σε τοπικό εκλογικό επίπεδο. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί και να διευρυνθεί προς τα αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ-ΠΡΑΣΙΝΟΙ και άλλες αυτόνομες ομάδες της αριστεράς και της οικολογίας. Η κρίση του συστήματος είναι τόσο βαθιά που απελευθερώνει ανθρώπινες δυνάμεις από τα δύο μεγάλα κόμματα και επιπλέον δεν τροφοδοτεί τα λεγόμενα νέα μικρά κόμματα (ΔΗΜ.ΑΡ., ΔΗ.ΣΥ.) που είναι διαποτισμένα με την ίδια νοοτροπία των παλιών κομμάτων από τα οποία έφυγαν και την οποία κατήγγειλαν μόνο όταν έχασαν τις θέσεις εξουσίας που κατείχαν. Απειλή, όμως, φαντάζει η άνοδος της άκρας δεξιάς που παίρνει σωρευτικά 9,5% των ψηφοφόρων (βλ. τελευταία έρευνα της VPRC στο περιοδικό Επίκαιρα http://www.vprc.gr/article.php?id=1064 ). Και η αυτή η απειλή θα γίνεται όλο και πιο έντονα αισθητή όσο καθυστερούν οι δύο μεγάλες όχθες ξαναστήσουν την εναλλακτική πολιτική γέφυρα πάνω από τα ταραγμένα κοινωνικά νερά.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr/
http://tsakthan.blogspot.com/
http://tsakthan.wordpress.com/
http://antiracistes.wordpress.com/
http://homoecologicus.wordpress.com/
http://leftypedia.wordpress.com/
http://greekunions.wordpress.com/
http://femininmasculin.wordpress.com/
http://ilioupoli.wordpress.com/
http://homopolitics.wordpress.com
http://politicalperson.wordpress.com
http://cantpaydontpay.wordpress.com
http://pringkipessa.wordpress.com
http://adotoe.wordpress.com
http://easpemporiki.wordpress.com
http://www.easp.gr
H αγάπη μας κοιμάται στα νερά
Γιώργος Ρωμανός
Χτες το βράδυ σ' είδα μ' άσπρη φορεσιά
και φυσαρμόνικα
και κρατούσες στο 'να χέρι μια καρδιά
και στ' άλλο όνειρα
Θα σε περιμένω
να 'ρθεις ξανά εδώ
στην υπόλοιπη ζωή μου θα γελώ
αν θα σε ξαναδώ
Είν' αστείο που σε σκέφτομαι συχνά
πριν πάω να κοιμηθώ
το πρωί δεν έχω κέφι για δουλειά αν θα σ' ονειρευτώ
φίλε πες μου τώρα
αν είναι τρέλα μου
που αφήνω και χρυσάφι και δουλειά
για την κοπέλα μου
Πέρασαν τα χρόνια
κι είδα τ' άσπρα χιόνια
ν' αγκαλιάζουν τα χρυσά σου τα μαλλιά
Τ' άστρα πέταξαν στ' αντικρινό βουνό
όταν τους γέλασες
κι εγώ κρύφτηκα ψηλά στον ουρανό
όταν με ξέχασες
Πες μου τώρα αλήθεια
πως δε μ' αγάπησες
και σα μαύρη νυχτερίδα σα
στη νύχτα χάθηκες
Πέρασαν τα χρόνια
κι είδα τ' άσπρα χιόνια
ν' αγκαλιάζουν τα χρυσά σου τα μαλλιά
Η αγάπη μας κοιμάται στα νερά
εκεί στην αμμουδιά
θα περιμένω να ξυπνήσει μια βραδιά
που θα' χει συννεφιά
Ξέρω πως φοβάσαι
το κρύο τη βροχή
τώρα αρχίζουν όλα πάλι απ' την αρχή
δεν είσαι μοναχή
Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ)
Η ΚΟΜΜΟΥΝΑ
Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Πίτερ Γουάτκινς
Η αναπαράσταση των γεγονότων που οδήγησαν στη λαϊκή εξέγερση και τη δημιουργία της παρισινής Κομούνας (Μάρτιος-Μάιος 1871) μέχρι την αιματηρή συντριβή της.
Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση
ΔΙΑΡΚΕΙΑ-ΜΑΜΟΥΘ, ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΑΡΙΣΤΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΤΕΚΟΡ, ΜΙΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΠΟΧΗ, ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΜΑ (ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΜΕΤΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ… ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ), ΕΝΩ ΣΥΝΔΕΕΙ ΜΕ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΟ ΤΩΡΑ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΩΝ "PUNISHMENT PARK" ΚΑΙ "EDVARD MUNCH".
http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10006274
Η αγάπη άργησε μια μέρα!
Tsakthan Daily
Το ρεπορτάζ του Βαγγέλη Παπαδημητρίου στο σημερινό Κόσμο του Επενδυτή για την Αριστερά και την «Οικολογική» συμμαχία ως «συνταγή» εκλογικής επιτυχίας είναι ενδεικτικό για το πώς βλέπουν ορισμένοι την έννοια της αριστεράς και της οικολογίας.
Πρόκειται για μεθοδολογική προσέγγιση που αγνοεί τα από τα κάτω «κινηματικά παντρολογήματα» της αριστεράς και της οικολογίας. Όλα γίνονται κατ’ αυτούς «από τα πάνω» και όλοι/ες χορεύουν τον κοινοβουλευτικό «χορό του Ησαΐα» και μόνο. Έτσι, ενώ επί δεκαετίες οι αριστεροί και οι οικολόγοι δίνουν τα χέρια σε μαζικές κινητοποιήσεις για τη σωτηρία του περιβάλλοντος από τους ασύδοτους ιδιώτες και κρατικούς καπιταλιστές, που θεωρούν το περιβάλλον απλώς μια εξωτερική επιβάρυνση του κόστους παραγωγής, οι αφ’ υψηλού ορώντες δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τα τεκταινόμενα.
Όσο και ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των μελών της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς να γαλουχήθηκε με τις δογματικές οικονομίστικες-εργατίστικες λογικές του ΚΚΕ, η συνύπαρξη με ένα σημαντικό αριθμό οικολόγων και αριστερών οικολόγων σε κοινές κινητοποιήσεις από τη δεκαετία του 1990 ως σήμερα έχει αρχίσει να φέρνει καρπούς. Από την εποχή των κινητοποιήσεων εναντίον των πυρηνικών εργοστασίων και των χαβούζων στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και των των διαδηλώσεων για το νέφος της Αθήνας και για το Τσέρνομπιλ περάσαμε στους αγώνες για την περιφερειακή λεωφόρου του Υμηττού, για την μη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, των μαχών για τις ελεύθερες παραλίες, το mall του Βωβού στο Βοτανικό, τους ελεύθερους δημόσιους χώρους, την μη επέκταση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας, τα πάρκα του Δήμου Αθήνας επί Ομέρ Πριόνη και το πάρκο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού (αν παρέλειψα πολλές κινητοποιήσεις συγχωρέστε με). Σε όλους αυτούς τους αγώνες φάνηκε ότι χτιζόταν «γέφυρα πάνω απ’ τα ταραγμένα νερά» (για να θυμηθούμε τους θρυλικούς Paul Simon και Art Garfunkel), μόνο που από τη μια όχθη υπήρχε καχυποψία για τις προθέσεις της άλλης όσον αφορά τις εκλογές (οικολόγοι προς αριστερά) και από την άλλη υπήρχε άρνηση του μονοθεματικού χαρακτήρα που χαρακτήριζε την άλλη τις περισσότερες φορές αριστερά προς οικολόγους).
Έτσι, επί χρόνια στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο υπήρχε μπόλικη καχυποψία που δεν άφηνε περιθώρια για συγκλίσεις με αποτέλεσμα να περνούν τα χρόνια σε βάρος της συγκρότησης μιας εναλλακτικής αντιπολιτευτικής πλατφόρμας που να παίρνει σάρκα και οστά στις βουλευτικές εκλογές (και όχι μόνο). Μόνον εσχάτως έγινε εφικτή μια κάποια εκλογική συνεννόηση σε τοπικό εκλογικό επίπεδο. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί και να διευρυνθεί προς τα αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ-ΠΡΑΣΙΝΟΙ και άλλες αυτόνομες ομάδες της αριστεράς και της οικολογίας. Η κρίση του συστήματος είναι τόσο βαθιά που απελευθερώνει ανθρώπινες δυνάμεις από τα δύο μεγάλα κόμματα και επιπλέον δεν τροφοδοτεί τα λεγόμενα νέα μικρά κόμματα (ΔΗΜ.ΑΡ., ΔΗ.ΣΥ.) που είναι διαποτισμένα με την ίδια νοοτροπία των παλιών κομμάτων από τα οποία έφυγαν και την οποία κατήγγειλαν μόνο όταν έχασαν τις θέσεις εξουσίας που κατείχαν. Απειλή, όμως, φαντάζει η άνοδος της άκρας δεξιάς που παίρνει σωρευτικά 9,5% των ψηφοφόρων (βλ. τελευταία έρευνα της VPRC στο περιοδικό Επίκαιρα http://www.vprc.gr/article.php?id=1064 ). Και η αυτή η απειλή θα γίνεται όλο και πιο έντονα αισθητή όσο καθυστερούν οι δύο μεγάλες όχθες ξαναστήσουν την εναλλακτική πολιτική γέφυρα πάνω από τα ταραγμένα κοινωνικά νερά.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr/
http://tsakthan.blogspot.com/
http://tsakthan.wordpress.com/
http://antiracistes.wordpress.com/
http://homoecologicus.wordpress.com/
http://leftypedia.wordpress.com/
http://greekunions.wordpress.com/
http://femininmasculin.wordpress.com/
http://ilioupoli.wordpress.com/
http://homopolitics.wordpress.com
http://politicalperson.wordpress.com
http://cantpaydontpay.wordpress.com
http://pringkipessa.wordpress.com
http://adotoe.wordpress.com
http://easpemporiki.wordpress.com
http://www.easp.gr
H αγάπη μας κοιμάται στα νερά
Γιώργος Ρωμανός
Χτες το βράδυ σ' είδα μ' άσπρη φορεσιά
και φυσαρμόνικα
και κρατούσες στο 'να χέρι μια καρδιά
και στ' άλλο όνειρα
Θα σε περιμένω
να 'ρθεις ξανά εδώ
στην υπόλοιπη ζωή μου θα γελώ
αν θα σε ξαναδώ
Είν' αστείο που σε σκέφτομαι συχνά
πριν πάω να κοιμηθώ
το πρωί δεν έχω κέφι για δουλειά αν θα σ' ονειρευτώ
φίλε πες μου τώρα
αν είναι τρέλα μου
που αφήνω και χρυσάφι και δουλειά
για την κοπέλα μου
Πέρασαν τα χρόνια
κι είδα τ' άσπρα χιόνια
ν' αγκαλιάζουν τα χρυσά σου τα μαλλιά
Τ' άστρα πέταξαν στ' αντικρινό βουνό
όταν τους γέλασες
κι εγώ κρύφτηκα ψηλά στον ουρανό
όταν με ξέχασες
Πες μου τώρα αλήθεια
πως δε μ' αγάπησες
και σα μαύρη νυχτερίδα σα
στη νύχτα χάθηκες
Πέρασαν τα χρόνια
κι είδα τ' άσπρα χιόνια
ν' αγκαλιάζουν τα χρυσά σου τα μαλλιά
Η αγάπη μας κοιμάται στα νερά
εκεί στην αμμουδιά
θα περιμένω να ξυπνήσει μια βραδιά
που θα' χει συννεφιά
Ξέρω πως φοβάσαι
το κρύο τη βροχή
τώρα αρχίζουν όλα πάλι απ' την αρχή
δεν είσαι μοναχή
Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ)
Η ΚΟΜΜΟΥΝΑ
Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Πίτερ Γουάτκινς
Η αναπαράσταση των γεγονότων που οδήγησαν στη λαϊκή εξέγερση και τη δημιουργία της παρισινής Κομούνας (Μάρτιος-Μάιος 1871) μέχρι την αιματηρή συντριβή της.
Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση
ΔΙΑΡΚΕΙΑ-ΜΑΜΟΥΘ, ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΑΡΙΣΤΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΤΕΚΟΡ, ΜΙΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΠΟΧΗ, ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΜΑ (ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΜΕΤΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ… ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ), ΕΝΩ ΣΥΝΔΕΕΙ ΜΕ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΟ ΤΩΡΑ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΩΝ "PUNISHMENT PARK" ΚΑΙ "EDVARD MUNCH".
http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10006274
No comments:
Post a Comment