Επικήδειος Στη Λίτσα Σωτηροπούλου…..

Τρίτη 26 Απριλίου 2011




Στη Λίτσα Σωτηροπούλου…..



Τον Οκτώβρη του 1997, παραμονή μιας απεργίας γυρίζοντας τους ορόφους και τα γραφεία του Κεντρικού Καταστήματος τη Εμπορικής Τράπεζας και ενημερώνοντας τους εργαζόμενους για την απεργία της επόμενης ημέρας, σε ένα γραφείο μια συνάδελφος, άρχισε να μιλά εκείνη για την απεργία και τα αιτήματα και για την ανάγκη να απεργήσουν όλοι, να έχουμε συμμετοχή κλπ..



Μα, της λέμε, πρώτη φορά σ ακούμε να μιλάς έτσι…. Εσύ ποτέ σχεδόν δεν ασχολιόσουνα με αυτά τα απεργιακά…. Τι συνέβη? Έγινε κάτι?



Γυρίζει τότε εκείνη και μας δείχνει στο βάθος μια συνάδελφό της…. Αυτή φταίει μας λέει… από τότε που ήρθε εδώ γι αυτά συζητάμε…..



Η «αυτή» ήταν η Λίτσα Σωτηροπούλου… Έτσι γνωρίσαμε τη Λίτσα. Μιλώντας και συζητώντας για αγώνες. Ήταν λίγους μήνες αφότου είχε προσληφθεί στην Εμπορική Τράπεζα. Η Λίτσα όμως είχε εργαστεί και αλλού αρκετά χρόνια, στον ιδιωτικό τομέα, σκληρά χρόνια.. Στην τράπεζα ήρθε ώριμη με αρκετές συνδικαλιστικές και πολιτικές εμπειρίες.



ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΛΙΤΣΑ



Οι επικήδειοι εκφωνούνται συνήθως για ευρέως γνωστά πρόσωπα ή για σπουδαίους με εισαγωγικά ή χωρίς, ανθρώπους.



Η Λίτσα, όμως, ήταν ένας σπουδαίος και σημαντικός άνθρωπος.



Μιλήσαμε τις προηγούμενες μέρες, αλλά και σήμερα με συναδέλφους της στη δουλειά, με συναδέλφους της στο Δ.Σ. του Συλλόγου, αλλά και με συναδέλφους της στην ΕΝΙΑΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ στη συνδικαλιστική παράταξη που ανήκε και η Λίτσα και με το ψηφοδέλτιο της οποίας εκλέχτηκε στο Δ.Σ. του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ , ενός ιστορικού και σημαντικού πανελλαδικού σωματείου. Εκεί θα ήταν και τώρα, στο Δ.Σ. του Συλλόγου αν δεν της τύχαινε η ασθένειά της…



Ρωτήσαμε, λοιπόν, αυτούς τους συναδέλφους της που ήταν μαζί της και τη γνώριζαν καλά τι θα θυμούνται από τη Λίτσα.



Θα θυμούνται, μας είπαν, το δυνατό της χαρακτήρα, την έντονη προσωπικότητά της, την απλότητα και τη σεμνότητά της….Το χαμόγελό της και την ιδιαίτερα εμφανή της αισιοδοξία. Τη στάση ζωής της….. αλλά και το τελευταίο της, ίσως, ζεϊμπέκικο, εδώ στην Καισαριανή, λίγο παρακάτω στης Μαριώς 15-20 μήνες πριν σε μια έξοδο με τους συναγωνιστές της….



Θα θυμούνται τον αγώνα της για την ενότητα της Αριστεράς και σε πολιτικό αλλά και σε συνδικαλιστικό επίπεδο.

Θα θυμούνται, μας είπανε, τη σιγουριά και την ασφάλεια που ένοιωθαν δίπλα της στη δουλειά, αλλά κυρίως την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ της….



Ακόμη θα την έχουν στη σκέψη τους ως έναν έντιμο και δίκαιο άνθρωπο αλλά και ως μια μαχητική και διεκδικητική αγωνίστρια…. Έτσι δεν είναι οι πραγματικοί αριστεροί?? αναρωτήθηκε μια συνάδελφός της…..



ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΛΙΤΣΑ



Η Λίτσα ήταν ανήσυχο πνεύμα.. Έψαχνε, αναζητούσε, προβληματιζόταν.,….



Άλλωστε και η πολιτική της πορεία είχε αυτά τα στοιχεία. Πορεία όμως ρήξης με την υπάρχουσα και καθεστηκυία κατάσταση με χάραξη μιας άλλης πορείας και ανασύνθεσης μιας άλλης Αριστεράς..



Η Λίτσα αμφισβητούσε. Δεν δεχόταν εύκολα οτιδήποτε. Είχε ισχυρή άποψη και γνώμη για την πολιτική, το συνδικαλισμό, για τη ζωή… Δεν καθάριζες εύκολα μαζί της….



ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΛΙΤΣΑ..



Στέρεα και στιβαρή σαν τη γη που πατάμε,



Σταθερή σαν τη Μάνα που γνωρίζεις ότι όπου κι αν πας, ότι και να κάνεις, αυτή θα είναι πάντα εκεί και θα σε περιμένει….



Αποφασιστική και αταλάντευτη απέναντι στην αδικία , απέναντι στην εκμετάλλευση.



Η Λίτσα είχε στο λεξιλόγιό της, στην καθημερινή της ζωή λέξεις που δεν τις λέμε συχνά πια, που πολλοί τις έχουμε ξεχάσει….



Αγώνας Αντίσταση Συλλογικότητα Αξιοπρέπεια Αλληλεγγύη Διεκδίκηση



Ευθύνη Συνέπεια Τιμή Δικαιοσύνη…





Θα σας διαβάσουμε δυο – τρία πολύ μικρά αποσπάσματα από ένα κείμενο που έγραψε η Λίτσα για να διαβαστεί σε μια Γενική Συνέλευση των μελών του Συλλόγου μια και δεν θα μπορούσε εκείνη να παραβρεθεί… Το κείμενο είχε τίτλο …..



--------------------------------------------------------------------------------------------------





ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ



Ο συνδικαλισμός έρχεται από παλαιά και πάει μακριά





Τα συνδικάτα Περιέχουν μέσα τους την ιδέα της ενότητας, της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας, των ανθρώπινων σχέσεων, της κοινότητας των αναγκών και των επιδιώξεων. Με λίγα λόγια περιέχουν το «όλοι μαζί και όχι ο καθένας μόνος του».

Παρ’ όλ’ αυτά, είναι δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση του κάθε εργαζόμενου να παλέψει για να αποτιναχτεί «η αρχαία σκουριά» από τα συνδικάτα και να συσπειρωθεί γύρω από το σωματείο που ανήκει.



Με όπλο την αλληλεγγύη



Η έννοια του Συλλόγου είναι αξεχώριστη με την έννοια της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης. Αλληλεγγύη όχι μόνο σε κάθε υπάλληλο της Τράπεζας, ο οποίος αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά και σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε κλάδο, που αντιστέκεται και παλεύει. Γιατί, όταν χτυπάνε έναν, είναι σαν να χτυπάνε όλους μας.

Την αλληλεγγύη θα πρέπει να τη δίνουμε απλόχερα, διότι και εμείς είμαστε τμήμα της εργατικής τάξης και ο Σύλλογός μας είναι κομμάτι του συνδικαλιστικού κινήματος.



Συνδικαλισμός βάσης…



Αυτό που μας λείπει δεν είναι μια ομάδα ικανών συνδικαλιστών που θα λύσει τα προβλήματα. Δεν θέλουμε ούτε καλούς ούτε κακούς εκπρόσωπους, ούτε «ταξικούς» ούτε λιγότερο ταξικούς. Θέλουμε την αυτενέργεια των ίδιων των εργαζομένων.

Η συναδελφικότητα, η ανθρώπινη επαφή, οι κοινωνικές σχέσεις, το ανέβασμα του μορφωτικού επιπέδου, η καλλιέργεια στοιχείων ενός άλλου πολιτισμού θα πρέπει να είναι μέσα στις επιδιώξεις του Συλλόγου.





Θα πρέπει να καλλιεργήσουμε τη αντίληψη ότι συνδικαλιστής είναι κάθε εργαζόμενος που παλεύει με συνειδητό τρόπο και ασχολείται με τα προβλήματα των εργαζομένων. Δεν είναι, μόνο, ο εκλεγμένος σε κάποιο Δ.Σ. Κατά συνέπεια, σύλλογος είναι ο κάθε συνάδελφος.



Στο Σύλλογο είναι αναγκαίο να προβάλλουμε τη συλλογικότητα. Απ’ αυτή τη σκοπιά, ίσως, θα πρέπει να προωθούμε και την εναλλαγή στα τυπικά αξιώματα που ο νόμος απαιτεί να υπάρχουν. Ως πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γεν. γραμματέας μπορεί να εναλλάσσονται αρκετοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες.

Κατά συνέπεια, η κουλτούρα που είναι αναγκαίο να προβάλλουμε είναι ότι στο δικό μας Σύλλογο δεν έχει σημασία ποιος θα εκλεγεί. Έχει, όμως, μεγάλη σημασία πόσοι θα συμμετέχουν και πόσοι θα ψηφίσουν. Είναι και αυτό ένας δείκτης της δύναμης και της ικανότητας συσπείρωσης του Συλλόγου.





η δύναμη είναι στην ενότητά μας



ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΛΙΤΣΑ Από την Ενιαία Αγωνιστική Συσπείρωση (ΕΑΣ)





---------------------------------------------------------------------------------------------------





Η Λίτσα θα είναι κοντά μας στους πολιτικούς, συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς αγώνες μας.



Θα είναι κοντά μας στη δουλειά να μας θυμίζει την ευθύνη τη συνέπεια τη δεοντολογία, την αλληλεγγύη, τον αγώνα.



Θα είναι κοντά μας στις Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου μας, στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. του Συλλόγου, σε όλες τις διαδικασίες της ΕΝΙΑΙΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ.



Θα είναι κοντά μας κάτω από τα πανό με υψωμένη γροθιά στις πορείες για τα δίκια και τα άδικα του κόσμου τούτου,



Κοντά μας μπροστά από το πανό με τη λέξη ΑΠΕΡΓΙΑ στην περιφρούρηση των απεργιών και των αγώνων μας, κοντά μας στο γράψιμο της εφημερίδας μας.



Κοντά στο σωματείο κοντά σε όλους τους εργαζόμενους γιατί όπως συνήθιζε και η ίδια να λέει



Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ.



Λίτσα, αγαπημένη μας Λίτσα,



Σήμερα είναι εδώ μαζί σου, όλοι οι αγαπημένοι σου άνθρωποι, οι δικοί σου, οι πολύ κοντινοί σου, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου…..



Είναι και συνάδελφοί σου και συναγωνιστές σου και σύντροφοί σου



ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ



Σφίγγουμε τη γροθιά μας και θα συνεχίσουμε την προσπάθεια και τον αγώνα για έναν άλλο κόσμο σαν κι αυτό που κι εσύ ονειρευόσουν με αισιοδοξία και χαμόγελο, με κέφι και όρεξη όπως και εσύ ακούραστα το έκανες.



Θα είσαι πάντα στο μυαλό μας στην ψυχή μας στην καρδιά μας



Θα είσαι πάντα η



ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΛΙΤΣΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ..