Ι’m a Cyborg, But it’s OK

Σεκάνς
Σκέψεις για σκηνές από ταινία «Προσεχώς»
26 Αυγούστου 2008
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης παρουσιάζει την ταινία
Ι’m a Cyborg, But it’s OK (Ssaibogeujiman Gwaenchanha)
του Τσαν Γουκ Παρκ (Ν.ΚΟΡΕΑ, 2006 - έγχρωμη, 105΄)
Τρίτη, 26 Αυγούστου 2008 στις 8:30 και 10.30 μμ
Δημοτικός Κινηματογράφος Ηλιούπολης Μελίνα Μερκούρη
Λ. Ειρήνης 50 Ηλιούπολη (λεωφ. 237 για Άνω Ηλιούπολη από Ακαδημίας)

Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τσαν Γουκ Παρκ γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1963 στην περιοχή Τανιάν της Νότιας Κορέας. Είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς και δοξασμένους διεθνούς φήμης σκηνοθέτες της χώρας. Οι ταινίες του χαρακτηρίζονται από το έξοχο «καδράρισμά» τους και τη σκληρότητα της θεματικής τους. Ρωτήθηκε το Μάιο του 2004 από δημοσιογράφο του περιοδικού The Hollywood Reporter από πού αντλεί τα θέματά του και απάντησε: «από τους Σοφοκλή, Σωκράτη, Σαίξπηρ, Κάφκα, Ντοστογιέφσκι, Μπαλζάκ και Βόνεγκατ» και σε μια άλλη συνέντευξή του πρόσθεσε τους ανθρώπους που τον επηρέασαν κινηματογραφικά: Αλφ. Χίτσκοκ, Ρόμπ. Άλντριχ, Ινγκ. Μπέργκμαν, Σαμ Φούλερ, Ρομάν Πολάνσκι και το συμπατριώτη του σκηνοθέτη Κιμ Κι Ντουκ.

Ο Παρκ μεγάλωσε στην πρωτεύουσα της χώρας Σεούλ. Στο Πανεπιστήμιο Sogang σπούδασε φιλοσοφία˙ εκεί ίδρυσε την Κινηματογραφική Λέσχη των φοιτητών 'Sogang Film Community' και δημοσίευσε σειρά άρθρων για τον κινηματογράφο. Μετά ήθελε να γίνει τεχνοκριτικός αλλά μόλις είδε τον Δεσμώτη του Ιλίγγου του Α. Χίτσκοκ έπαθε σοκ κι αποφάσισε να γίνει σκηνοθέτης. Ξεκίνησε ως βοηθός σκηνοθέτης στις ταινίες Kkamdong του Yu Yeong-Jin, και Watercolor painting in a Rainy Day, του Kwak Jae-yong. Το 1992 έκανε το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης με την ταινία The Moon Is... the Sun's Dream. Το 1997 γύρισε την ταινία Trio, αλλά όπως και με την πρώτη του, γνώρισε ψυχρή υποδοχή κι έτσι παρέμενε πιο γνωστός ως κριτικός κινηματογράφου. Το 2000 γύρισε το Joint Security Area μια ταινία που του απέφερε πολλά κέρδη ώστε να είναι πιο ανεξάρτητος και να κάνει την Τριλογία της Εκδίκησης (Sympathy for Mr. Vengeance, Old Boy, και Sympathy for Lady Vengeance) που τον έκαναn διεθνώς γνωστό και αποδεκτό (και οικονομικά ολοένα και πιο ανεξάρτητο). Τώρα ετοιμάζει την ταινία Thirst που αναμένεται να βγει στις αίθουσες το 2009. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι είναι μαχητικό μέλος του Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος που αντιμάχεται την αυταρχική νεοφιλελεύθερη πολιτική και, μάλιστα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην τηλεοπτική προεκλογική εκστρατεία στις προεδρικές εκλογές του 2002.

H ιστορία της ταινίας μας εκτυλίσσεται σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα. Η νεαρή Young-goon πιστεύει πως είναι cyborg, δηλαδή ένας οργανισμός αποτελούμενος τόσο από τεχνητά όσο και από φυσικά συστήματα [βλ. Anne Balsamo (1996) Technologies of the Gendered Body: Reading Cyborg Women. Durham, NC: Duke University Press]. Έτσι, ενώ αρνείται να σιτιστεί, κάνει ηλεκτρoσοκ στον εαυτό της. Ο Il-sun είναι ένας νεαρός που έχει κλειστεί στο ίδρυμα για αντικοινωνική συμπεριφορά και σχιζοφρένεια. Νομίζει πως μπορεί να κλέβει τις ψυχές των άλλων. Σύντομα γίνεται φίλος με την Young-goon, που αναζητά ένα σκοπό στη ζωή της. Κάθε φορά που η Young-goon κάνει ηλεκτρικό σοκ νομίζει πως επαναφορτίζεται. Στη συνέχεια φαντασιώνεται πως σκοτώνει το προσωπικό του νοσοκομείου που είχε πρόσφατα πάρει από κοντά της την γιαγιά της (η οποία την είχε μεγαλώσει) που έπασχε από Αλτσχάιμερ ενώ νόμιζε πως ήταν ποντικίνα. Στην πραγματικότητα η φυσική σωματική κατάστασή της χειροτερεύει ραγδαία. Ο Il-sun την πείθει ότι της έχει εγκαταστήσει στην πλάτη μια μονάδα που μετατρέπει το φαγητό σε ηλεκτρική ενέργεια. Την καταφέρνει έτσι να αρχίσει να ξανατρώει.

Το κύριο στοιχείο της ταινίας είναι η αντισυμβατική προσέγγιση του σκηνοθέτη στα θέματα της ψυχικής ασθένειας. Ξεπερνώντας τις στερεοτυπικές σκηνοθετικές οπτικές που παρουσιάζουν την κατάσταση σε λογικές άσπρου και μαύρου, δηλαδή υπεραισιόδοξα ή απαισιόδοξα, μας καλεί να νοιώσουμε αδιαμεσολάβητα, κατά κάποιον τρόπο, τα βιώματα των ψυχικώς ασθενούντων μέσα από τις διαφορετικές νοοτροπίες και εμπειρίες των ίδιων των χαρακτήρων του έργου που αναζητούν απάντηση στο ερώτημα «ποιοι είναι οι σκοποί της ζωής».

Ένα ερώτημα που τίθεται είναι πώς ξαφνικά κάνει μια ρομαντική κομεντί και ταυτόχρονα θεωρεί ότι πρέπει να τοποθετηθεί κι αυτή στον κύκλο της Εκδίκησης. Ο ίδιος σε μια συνέντευξή του στο 17ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Electric Sheep (http://www.electricsheepmagazine.co.uk/features/2008/04/02/interview-with-park-chan-wook/) τόνισε τα εξής: «Αντιλαμβάνομαι τη σειρά της Εκδίκησης ως τρεις ταινίες συν το I’m a Cuborg και μολονότι μοιάζει να προέρχονται από εντελώς διαφορετικούς σκηνοθέτες, πιστεύω ότι υπάρχει σε όλες μια κοινή θεματική. Η φαντασία γίνεται όλο και πιο σημαντική για μένα στις τελευταίες ταινίες. Οι ταινίες μου γίνονται πιο γυναικείες και υπάρχει περισσότερη ελπίδα. Τα θέματα του έρωτα και της ελπίδας κυριάρχησαν οριστικά προς το τέλος των τεσσάρων αυτών έργων.

Ξεκίνησα με το Mr Vengeance που ήταν πολύ σκοτεινή και σοβαρή και όσο πάμε προς το τέλος του κύκλου αυτός γίνεται πιο φωτεινός, πιο φανταστικός και ο έρωτας γίνεται πιο σημαντικός». Παρ’ όλα αυτά υπάρχει η σημαντική (ονειρική) σκηνή όπου σκοτώνει το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό: «[Θεωρώ ότι αυτή η συγκεκριμένη σκηνή δεν είναι τόσο βίαιη όσο φαίνεται. Το κοινό ήδη ξέρει πως δεν είναι πραγματικότητα αλλά φανταστική σκηνή. Ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν δεν είναι τόσο τρομακτική όσο θα ήταν αν ήταν πραγματική. Θεωρώ ότι η σκηνή χρειαζόταν γιατί η Yοung-goon είναι πολύ θυμωμένη με τους ενήλικες γενικώς και, όσο γλυκιά και αν φαίνεται να είναι, είναι ακόμη πραγματικά τρελαμένη. Η ταινία δεν έχει happy end επειδή δεν τελειώνει η οργή της».

Παραγωγή: Lee Chun-yeong, Park Chan-wook
Σενάριο: Jeong Seo-kyeong, Park Chan-wook
Μουσική : Jo Yeong-wook Πρωταγωνιστούν: Im Su-jeong, Rain

Θανάσης Τσακίρης
http://www.klh.gr
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com