Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης: Προβολή της ταινίας Honey Baby

Σεκάνς
Σκέψεις για σκηνές από ταινία «Προσεχώς»
19 Αυγούστου 2008
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης παρουσιάζει την ταινία
HONEY BABY
του Μίκα Καουρισμάκι (ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ/ΛΕΤΟΝΙΑ/ΡΩΣΙΑ/ΓΑΛΛΙΑ, 2003, έγχρωμη, 100΄)
Τρίτη, 19 Αυγούστου 2008 στις 8:30 και 10.30 μμ
Δημοτικός Κινηματογράφος Ηλιούπολης Μελίνα Μερκούρη
Λ. Ειρήνης 50 Ηλιούπολη (λεωφ. 237 για Άνω Ηλιούπολη από Ακαδημίας)

O
Μίκα Καουρισμάκι γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1955 στην πόλη Οριματτίλα της Φιλανδίας. Όταν τελείωσε το λύκειο, άρχισε να δουλεύει ως ελαιοχρωματιστής σε μια μικρή πόλη Κουζανκόσκι στη νοτιοανατολική Φιλανδία. Το φθινόπωρο του1976 με το τέλος της περιόδου αιχμής για τους ελειοχραμωτιστές, μπήκε φορώντας τη φόρμα του σε ένα βιβλιοπωλείο και αγόρασε τη μόλις εκδοθείσα «Ιστορία του Κινηματογράφου» του καθηγητή Πήτερ Φον Μπαγκχ. Τι ήταν να το κάνει αυτό; Ενθουσιάστηκε τόσο πολύ όταν το διάβασε κι έτσι αποφάσισε να πάει στη Γερμανία για να σπουδάσει σκηνοθεσία στην Ανωτάτη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Μόναχο. Δεν είχε ακόμη πάρει πτυχίο και γύρισε την ταινία Ο Ψεύτης με πρωταγωνιστή τον τότε φοιτητή δημοσιογραφίας και αδελφό του Άκι Καουρισμάκι που θα γινόταν και αυτός σκηνοθέτης και πιο γνωστός στη χώρα μας. Η ταινία έσπασε τα ταμεία, οι καθηγητές του την ενέκριναν και του έδωσαν το πτυχίο.

Γύρισε στη Φινλανδία δαφνοστεφανωμένος και με τον Άκι φτιάξανε την εταιρεία παραγωγής Villealfa Filmproductions που εξελίχθηκε σε «ναό» των ταινιών χαμηλού ή μηδενικού προϋπολογισμού. Εκείνα τα χρόνια γύρισε τις ταινίες δρόμου The Worthless (1982), Rosso (1985), την κωμωδία δράσης Helsinki Napoli – all night long (1987), την οικολογική περιπέτεια The Amazon(1990). Επίσης καθιέρωσε το Midnight Sun Film Festival (1986) και ίδρυσε την εταιρεία διανομής Senso Films (1987) και στο Ελσίνκι τις αίθουσες προβολής Andorra. Άλλες ταινίες του της δεκαετίας του ’90: Zombie and the Ghost Train (1991) Condition Red (1994), LA without a map (1998). Το 2002 έκανε ένα ντοκιμαντέρ ύμνο στη βραζιλιάνικη μουσική με τίτλο Moro no Brasil (άνοιξε κι ένα μιούζικ κλαμπ μ ετο όνομά του), τo 2003 τη σημερινή μας ταινία, το 2005 το Brasilerinho για τη βραζιλιάνικη χορωδιακή μουσική και το 2007 την ταινία Sonic Mirror με τον ντράμερ Μπίλλυ Κόμπχαμ. Φέτος γύρισε την ταινία Three Wise Men και ετοιμάζε μια νέα με τίτλο The House of Branching Love.

Το Ηoney Baby είναι μια μαγική μυστηριακή τουρνέ που διαπνεέται από τον αρχαιοελληνικό μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Ο Τομ, τραγουδοποιός και τραγουδιστής, μετά από χρόνια και χρόνια μέσα στους δρόμους και τις νύχτες, καταλήγει στην Γερμανία. Παρ’ ότι ήταν καθιερωμένος και αναγνωρισμένος καλλιτέχνης, ο Τομ πάσχει πια από έλλειψη έμπνευσης, κινήτρων και διάθεσης και κάθε προσπάθεια να γράψει και να τραγουδήσει κανούργια τραγούδια του γίνεται βραχνάς. Πάνω που είναι «στο τζαστ» να την «κάνει με ελαφρά πηδηματάκια» και να γυρίσει πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες αναγκάζεται να πεταχεί ως τη Φινλανδία για με τελευταία τουρνέ στα κλαμπ της χώρας των κινητών τηλεφώνων και των Λόρντι και στις άλλες σκανδιναβικές χώρες.

Η Νατάσα είναι (τι άλλο;) Ρωσίδα και ονειρευόταν να γίνει μπαλαρίνα, αλλά ποτέ δεν «απογειώθηκε» η καριέρα της ώστε να εκπληρωθούν αυτοί της οι πόθοι. Πάει, λοιπόν, σύμφωνα με την παράδοση, σε μια άλλη χώρα και συγκεκριμένα στη Γερμανία, για να παντρευτεί. Ο υποψήφιος γαμπρός, ο Καρλ, είναι ένας πλούσιος επιχειρηματίας που της προσφέρει «τον ουρανό με τ’ άστρα» και το πολυπόθητο Γερμανικό διαβατήριο. Όμως, τι να τα κάνεις τα λεφτά και τα χαρτιά «χωρίς αγάπη/στη νύχτα στη βροχή/το δρόμο θα τον χάσεις/καρδιά μου μοναχή» που έλεγε κι η Δούκισσα (η νεοελληνική κι όχι της Πλακεντίας);

Ο Καρλ είναι παθιασμένος με τη Νατάσα και του έχει γίνει έμμονη ιδέα. Η Νατάσα δεν τρελαίνεται γι’ αυτόν, δεν τον αγαπάει, δεν, δεν,,,,. Τελικά, λίγο πριν το γάμο, «τον αφήνει μπουκάλα» και πάει «στο καλό». Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται στην μαρτυρική πόλη Καλίνινγκραντ (θύλακας της Ρωσίας ανάμεσα σε Λιθουανία και Πολωνία, χωρίς εδαφική σύνδεση με τη Ρωσία˙ εκεί μεγάλωσε η μεγάλη φιλόσοφος Χάνα Άρεντ).

Συναντιόνται, λοιπόν, ο Τομ και η Νατάσα αλλά δεν μπορούν να αφήσουν τα αισθήματά τους να βγουν στην επιφάνεια. Ο Τομ δεν της τραγουδά την «μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων. Δεν νοιώθουν την ανάγκη να πέσουν ο ένας στον έρωτα του άλλου, να ερωτευτούν ψυχή τε και σώματι (το τελευταίο παίζεται).

Όμως, ο μύθος του Ορφέα και της Ευριδίκης δεν τελειώνει εδώ. Θυμηθείτε ότι έχει τραγικό τέλος.

Παραγωγή: Ulrich Meyszies, Mika Kaurismaki.
Συμπαραγωγή: Thanassis Karathanos, Janis Vingris, Elena Yatsoura, Sergey Melkumov
Παίζουν: Henry Thomas, Irina Björklund, Helmut Berger

Θανάσης Τσακίρης
http://www.klh.gr
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com