Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης: Προβολή ταινίας "Το διάφανο δέρμα"

Σεκάνς
Σκέψεις για σκηνές από ταινία «Προσεχώς»
5 Αυγούστου 2008
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης παρουσιάζει την ταινία
ΔΙΑΦΑΝΟ ΔΕΡΜΑ (THE REFLECTING SKIN)
του Φίλιπ Ρίντλεϊ (ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΚΑΝΑΔΑΣ, 1990, έγχρωμη, 95΄)
Τρίτη, 5 Αυγούστου 2008 στις 9.00 και 11.00 μμ
Δημοτικός Κινηματογράφος Ηλιούπολης Μελίνα Μερκούρη
Λ. Ειρήνης 50 Ηλιούπολη (λεωφ. 237 για Άνω Ηλιούπολη από Ακαδημίας)

O Philip Ridley γεννήθηκε στο Ηστ Εντ του Λονδίνου στις 29 Δεκεμβρίου 1964. Σπούδασε ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών St. Martin’s, η δε δουλειά του έχει εκτεθεί σε πινακοθήκες της Βρετανίας και της Ιαπωνίας. Όμως, δεν ήταν μόνο ζωγράφος. Πειραματίστηκε με πολλά είδη τεχνών και υπήρξε και περφόρμερ. Η δουλειά του χαρακτηρίζεται από ένα σκανδαλιστικό μίγμα του «απειλητικού» και του «μαγικού» στοιχείου. Ασχολήθηκε επίσης από τα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια με το θέατρο και είχε δημιουργήσει δική του θεατρική ομάδα. Πρωταγωνίστησε ή έπαιξε απλούς ρόλους σε πολλά από τα έργα του. Σκηνοθέτησε αρκετές ταινίες μικρού μήκους μεταξύ των οποίων την ταινία Visiting Mr. Beak με πρωταγωνιστή τον βετεράνο ηθοποιό όλων των ειδών (θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφο) Guy Rolfe. Παρά το πλούσιο εύρος των ταλέντων και των γνώσεών του, ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του «αφηγητή ιστοριών» ενώ οι άλλοι τον αποκαλούσαν «μονομελή πολιτιστική επανάσταση». Έγραψε 3 βιβλία για ενήλικες, το θεατρικό έργο The Krays, πέντε θεατρικά έργα για ενήλικες και πολλά άλλα θεατρικά και μυθιστορήματα. Επίσης, σκηνοθέτησε δύο από τα σενάριά του και ένα από αυτά θα δούμε απόψε.



Η αποψινή ταινία μας, το Διάφανο Δέρμα, είναι μια αρκετά σουρεαλιστική ταινία γύρω από ένα μικρό παιδί που μεγαλώνει στην αγροτική Πολιτεία Άϊνταχο, κατά τη δεκαετία του 1950. Σε όλη τη διάρκειά της η ταινία συνυφαίνει και συνδέει στοιχεία γκροτέσκου, βαμπιρισμού, παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης και θρησκευτικού ζηλωτισμού, η δε αφήγησή της πραγματεύεται το θέμα των αντιλήψεων και των φαντασιώσεων ενός ευεπηρέαστου αγοριού και των φίλων του.

«Η αθωότητα μπορεί να είναι κόλαση». Αυτό λέει ο χτυπημένος από ραδιενέργεια αδελφός του μικρού πρωταγωνιστή, του Σεθ Ντοβ. Το όνομα του πιτσιρίκου σημαίνει, όντως, Διάβολος Ειρήνη. Σεθ είναι η Αρχαία Αγγλική λέξη για το Διάβολο και η λέξη Dove (περιστέρι) υποδηλώνει την Ειρήνη, την Αθωότητα, την Ελευθερία. Ο Σεθ είναι ο Διάβολος της Αγνότητας, δηλαδή ένα αγόρι, που είναι ταυτόχρονα αθώο και διεφθαρμένο και που βρίσκεται στο μεταίχμιο του παιδιού και του ενήλικα.

Ο Σεθ ζει σε ένα υπό κατάρρευση βενζινάδικο. Γονείς του μια υστερική μάνα και ένας πατέρας με εύθραυστο χαρακτήρα. Η αγροτική κοινότητα θεωρεί μαύρο πρόβατο τον πατέρα που τον έχουν κατηγορήσει για παιδεραστή. Αυτός αντί να διαβάζει τη Βίβλο, όπως οι ζηλωτές της κοινότητας, το έχει ρίξει στα βαμπιρικά αναγνώσματα. Ο θάνατος επικρατεί στην ατμόσφαιρα των αναγνωσμάτων και στον περίγυρο. Ο Σεθ κι οι φίλοι του παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια. Σε κάποια στιγμή ένας φίλος του βρίσκεται νεκρός στην δεξαμενή του βενζινάδικου. Διαπιστώνεται δολοφονία μετά από σεξουαλική κακοποίηση. Όλες οι υποψίες πέφτουν πάνω στον πατέρα. Μολονότι αυτός είναι αθώος, «ρίχνει σπίρτο στο κορμί του» και αυτοπυρπολείται για εξαγνισμό. Ο μεγάλος αδελφός επιστρέφει από τον στρατό έχοντας υποστεί τα μύρια όσα στις πυρηνικές δοκιμές στον Ειρηνικό Ωκεανό και έχοντας λουστεί με τόση ραδιενέργεια ώστε να είναι ετοιμοθάνατος. Κι όμως, έστω κι έτσι ερωτεύεται μια εκκεντρική χήρα, που ο Σεθ θεωρεί βαμπίρ και δολοφόνο του φίλου του.

Μια επαναλαμβανόμενη εικόνα είναι αυτή του Σεθ που κοιτάζει πίσω του καθώς τρέχει να ξεφύγει αλλά θέλει να δει και τις συνέπειες των πράξεών του. Τα μαύρα ρούχα του, τα μαύρα μαλλιά του και το νεανικό πρόσωπό του έρχονται σε αντίθεση με το απέραντο κίτρινο των τεράστιων σιτοβολώνων και το γαλάζιο εξίσου απέραντων ουρανών. Όσο περισσότερο κοιτάζει πίσω του ο Σεθ τόσο πιο πολύ καταλαβαίνει το μικρό κόσμο μέσα στον οποίο ζει. Αργά και σταθερά κατανοεί ότι αυτός ο κόσμος του είναι ένας κόσμος κηλιδωμένος από τα στίγμα του θανάτου.

Τρέχοντας, λοιπόν, για να γλιτώσει από τη θνήσκουσα οικογένειά του, μέσα στο ηλιοβασίλεμα σκοντάφτει και πέφτει σ’ ένα οργωμένο χωράφι. Αρπάζοντας χώμα και με τα δύο το χέρια, σηκώνει προς τον πορφυρό σαν αίμα ουρανό το κεφάλι του, ουρλιάζοντας έχοντας υποστεί την οδυνηρή κάθαρση της γνώσης.

Αντίθετα με αυτό που θα μπορούσε να πει κανείς για το στυλ των «γοτθικών» ταινιών, δηλαδή κακοφωτισμένο και ημισκοτεινό λάβυρινθοειδές σκηνικό και χώροι, στο Διάφανο Δέρμα αλλά και σε μετέπειτα ταινίες του, ο σκηνοθέτης ρίχνει άπλετο φως, και μάλιστα κιτρινο-πορτοκαλί. Γι’ αυτόν, το «γοτθικό στυλ» εκδηλώνεται με το τερατώδες, τη σωματική κακοποίηση, την υπονοούμενη αιμομιξία το παρελθόν που απεικονίζεται στο παρόν και με την καταστολή των οικογενειακών μυστικών.

Θυμίζουμε ότι ο σκηνοθέτης είναι ζωγράφος. Γι’ αυτό ειπώθηκε ότι είναι σα να ζωντανεύει στην οθόνη ένας πίνακας του Βαν Γκογκ.
Πρωταγωνιστούν:
· Βίργκο Μόρτενσεν
· Λίντσεϊ Ντάνκαν
· Τζέρεμι Κούπερ
· Σίλα Μουρ
· Ντάνκαν Φρέιζερ
· Ντέιβιντ Λόνγκγουορθ

Θανάσης Τσακίρης
http://www.klh.gr
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com