Ι’m a Cyborg, But it’s OK

Σεκάνς
Σκέψεις για σκηνές από ταινία «Προσεχώς»
26 Αυγούστου 2008
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης παρουσιάζει την ταινία
Ι’m a Cyborg, But it’s OK (Ssaibogeujiman Gwaenchanha)
του Τσαν Γουκ Παρκ (Ν.ΚΟΡΕΑ, 2006 - έγχρωμη, 105΄)
Τρίτη, 26 Αυγούστου 2008 στις 8:30 και 10.30 μμ
Δημοτικός Κινηματογράφος Ηλιούπολης Μελίνα Μερκούρη
Λ. Ειρήνης 50 Ηλιούπολη (λεωφ. 237 για Άνω Ηλιούπολη από Ακαδημίας)

Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τσαν Γουκ Παρκ γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1963 στην περιοχή Τανιάν της Νότιας Κορέας. Είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς και δοξασμένους διεθνούς φήμης σκηνοθέτες της χώρας. Οι ταινίες του χαρακτηρίζονται από το έξοχο «καδράρισμά» τους και τη σκληρότητα της θεματικής τους. Ρωτήθηκε το Μάιο του 2004 από δημοσιογράφο του περιοδικού The Hollywood Reporter από πού αντλεί τα θέματά του και απάντησε: «από τους Σοφοκλή, Σωκράτη, Σαίξπηρ, Κάφκα, Ντοστογιέφσκι, Μπαλζάκ και Βόνεγκατ» και σε μια άλλη συνέντευξή του πρόσθεσε τους ανθρώπους που τον επηρέασαν κινηματογραφικά: Αλφ. Χίτσκοκ, Ρόμπ. Άλντριχ, Ινγκ. Μπέργκμαν, Σαμ Φούλερ, Ρομάν Πολάνσκι και το συμπατριώτη του σκηνοθέτη Κιμ Κι Ντουκ.

Ο Παρκ μεγάλωσε στην πρωτεύουσα της χώρας Σεούλ. Στο Πανεπιστήμιο Sogang σπούδασε φιλοσοφία˙ εκεί ίδρυσε την Κινηματογραφική Λέσχη των φοιτητών 'Sogang Film Community' και δημοσίευσε σειρά άρθρων για τον κινηματογράφο. Μετά ήθελε να γίνει τεχνοκριτικός αλλά μόλις είδε τον Δεσμώτη του Ιλίγγου του Α. Χίτσκοκ έπαθε σοκ κι αποφάσισε να γίνει σκηνοθέτης. Ξεκίνησε ως βοηθός σκηνοθέτης στις ταινίες Kkamdong του Yu Yeong-Jin, και Watercolor painting in a Rainy Day, του Kwak Jae-yong. Το 1992 έκανε το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης με την ταινία The Moon Is... the Sun's Dream. Το 1997 γύρισε την ταινία Trio, αλλά όπως και με την πρώτη του, γνώρισε ψυχρή υποδοχή κι έτσι παρέμενε πιο γνωστός ως κριτικός κινηματογράφου. Το 2000 γύρισε το Joint Security Area μια ταινία που του απέφερε πολλά κέρδη ώστε να είναι πιο ανεξάρτητος και να κάνει την Τριλογία της Εκδίκησης (Sympathy for Mr. Vengeance, Old Boy, και Sympathy for Lady Vengeance) που τον έκαναn διεθνώς γνωστό και αποδεκτό (και οικονομικά ολοένα και πιο ανεξάρτητο). Τώρα ετοιμάζει την ταινία Thirst που αναμένεται να βγει στις αίθουσες το 2009. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι είναι μαχητικό μέλος του Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος που αντιμάχεται την αυταρχική νεοφιλελεύθερη πολιτική και, μάλιστα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην τηλεοπτική προεκλογική εκστρατεία στις προεδρικές εκλογές του 2002.

H ιστορία της ταινίας μας εκτυλίσσεται σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα. Η νεαρή Young-goon πιστεύει πως είναι cyborg, δηλαδή ένας οργανισμός αποτελούμενος τόσο από τεχνητά όσο και από φυσικά συστήματα [βλ. Anne Balsamo (1996) Technologies of the Gendered Body: Reading Cyborg Women. Durham, NC: Duke University Press]. Έτσι, ενώ αρνείται να σιτιστεί, κάνει ηλεκτρoσοκ στον εαυτό της. Ο Il-sun είναι ένας νεαρός που έχει κλειστεί στο ίδρυμα για αντικοινωνική συμπεριφορά και σχιζοφρένεια. Νομίζει πως μπορεί να κλέβει τις ψυχές των άλλων. Σύντομα γίνεται φίλος με την Young-goon, που αναζητά ένα σκοπό στη ζωή της. Κάθε φορά που η Young-goon κάνει ηλεκτρικό σοκ νομίζει πως επαναφορτίζεται. Στη συνέχεια φαντασιώνεται πως σκοτώνει το προσωπικό του νοσοκομείου που είχε πρόσφατα πάρει από κοντά της την γιαγιά της (η οποία την είχε μεγαλώσει) που έπασχε από Αλτσχάιμερ ενώ νόμιζε πως ήταν ποντικίνα. Στην πραγματικότητα η φυσική σωματική κατάστασή της χειροτερεύει ραγδαία. Ο Il-sun την πείθει ότι της έχει εγκαταστήσει στην πλάτη μια μονάδα που μετατρέπει το φαγητό σε ηλεκτρική ενέργεια. Την καταφέρνει έτσι να αρχίσει να ξανατρώει.

Το κύριο στοιχείο της ταινίας είναι η αντισυμβατική προσέγγιση του σκηνοθέτη στα θέματα της ψυχικής ασθένειας. Ξεπερνώντας τις στερεοτυπικές σκηνοθετικές οπτικές που παρουσιάζουν την κατάσταση σε λογικές άσπρου και μαύρου, δηλαδή υπεραισιόδοξα ή απαισιόδοξα, μας καλεί να νοιώσουμε αδιαμεσολάβητα, κατά κάποιον τρόπο, τα βιώματα των ψυχικώς ασθενούντων μέσα από τις διαφορετικές νοοτροπίες και εμπειρίες των ίδιων των χαρακτήρων του έργου που αναζητούν απάντηση στο ερώτημα «ποιοι είναι οι σκοποί της ζωής».

Ένα ερώτημα που τίθεται είναι πώς ξαφνικά κάνει μια ρομαντική κομεντί και ταυτόχρονα θεωρεί ότι πρέπει να τοποθετηθεί κι αυτή στον κύκλο της Εκδίκησης. Ο ίδιος σε μια συνέντευξή του στο 17ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Electric Sheep (http://www.electricsheepmagazine.co.uk/features/2008/04/02/interview-with-park-chan-wook/) τόνισε τα εξής: «Αντιλαμβάνομαι τη σειρά της Εκδίκησης ως τρεις ταινίες συν το I’m a Cuborg και μολονότι μοιάζει να προέρχονται από εντελώς διαφορετικούς σκηνοθέτες, πιστεύω ότι υπάρχει σε όλες μια κοινή θεματική. Η φαντασία γίνεται όλο και πιο σημαντική για μένα στις τελευταίες ταινίες. Οι ταινίες μου γίνονται πιο γυναικείες και υπάρχει περισσότερη ελπίδα. Τα θέματα του έρωτα και της ελπίδας κυριάρχησαν οριστικά προς το τέλος των τεσσάρων αυτών έργων.

Ξεκίνησα με το Mr Vengeance που ήταν πολύ σκοτεινή και σοβαρή και όσο πάμε προς το τέλος του κύκλου αυτός γίνεται πιο φωτεινός, πιο φανταστικός και ο έρωτας γίνεται πιο σημαντικός». Παρ’ όλα αυτά υπάρχει η σημαντική (ονειρική) σκηνή όπου σκοτώνει το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό: «[Θεωρώ ότι αυτή η συγκεκριμένη σκηνή δεν είναι τόσο βίαιη όσο φαίνεται. Το κοινό ήδη ξέρει πως δεν είναι πραγματικότητα αλλά φανταστική σκηνή. Ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν δεν είναι τόσο τρομακτική όσο θα ήταν αν ήταν πραγματική. Θεωρώ ότι η σκηνή χρειαζόταν γιατί η Yοung-goon είναι πολύ θυμωμένη με τους ενήλικες γενικώς και, όσο γλυκιά και αν φαίνεται να είναι, είναι ακόμη πραγματικά τρελαμένη. Η ταινία δεν έχει happy end επειδή δεν τελειώνει η οργή της».

Παραγωγή: Lee Chun-yeong, Park Chan-wook
Σενάριο: Jeong Seo-kyeong, Park Chan-wook
Μουσική : Jo Yeong-wook Πρωταγωνιστούν: Im Su-jeong, Rain

Θανάσης Τσακίρης
http://www.klh.gr
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ: ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ Ακίνητες Ζωές

Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης, στο πλαίσιο της σειράς ΚΛΑΣΙΚΟΣ ΙΑΠΩΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΙΝΕΖΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΕΑΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας Ακίνητες ζωές του Τζία Ζανγκ Κε (ΚΙΝΑ, 2006, έγχρωμη, 111΄) την Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008 (ώρες προβολών 8:30 μ.μ. και 10:30 μ.μ.)

Στην παλιά πόλη της Φένγκζιε που, λόγω της δημιουργίας ενός φράγματος, κατεδαφίζεται και κατακλύζεται από τα νερά του ποταμού Γιανγκτσέ, εκτυλίσσονται, παράλληλα, οι δύο ιστορίες της ταινίας: η ιστορία του ανθρακωρύχου Χαν, που ψάχνει την πρώην γυναίκα του και την κόρη του και η ιστορία της νοσοκόμας Σεν, που αναζητεί τον άντρα της. Ελεγειακή, ποιητική και στοχαστική ταινία με βαθύ πολιτικό περιεχόμενο.



Οι προβολές γίνονται στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ» (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, τηλ. 210-9919818, 210-9941199, 210-9914732, ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).

Σας ενημερώνουμε επίσης ότι κυκλοφόρησε το 19ο τεύχος του περιοδικού «ΠΡΟΣΕΧΩΣ» της Κινηματογραφικής Λέσχης Ηλιούπολης: Μπορείτε να το προμηθευθείτε στο Δημοτικό Κινηματογράφο Ηλιούπολης «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ».

Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης: Προβολή της ταινίας Honey Baby

Σεκάνς
Σκέψεις για σκηνές από ταινία «Προσεχώς»
19 Αυγούστου 2008
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης παρουσιάζει την ταινία
HONEY BABY
του Μίκα Καουρισμάκι (ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ/ΛΕΤΟΝΙΑ/ΡΩΣΙΑ/ΓΑΛΛΙΑ, 2003, έγχρωμη, 100΄)
Τρίτη, 19 Αυγούστου 2008 στις 8:30 και 10.30 μμ
Δημοτικός Κινηματογράφος Ηλιούπολης Μελίνα Μερκούρη
Λ. Ειρήνης 50 Ηλιούπολη (λεωφ. 237 για Άνω Ηλιούπολη από Ακαδημίας)

O
Μίκα Καουρισμάκι γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1955 στην πόλη Οριματτίλα της Φιλανδίας. Όταν τελείωσε το λύκειο, άρχισε να δουλεύει ως ελαιοχρωματιστής σε μια μικρή πόλη Κουζανκόσκι στη νοτιοανατολική Φιλανδία. Το φθινόπωρο του1976 με το τέλος της περιόδου αιχμής για τους ελειοχραμωτιστές, μπήκε φορώντας τη φόρμα του σε ένα βιβλιοπωλείο και αγόρασε τη μόλις εκδοθείσα «Ιστορία του Κινηματογράφου» του καθηγητή Πήτερ Φον Μπαγκχ. Τι ήταν να το κάνει αυτό; Ενθουσιάστηκε τόσο πολύ όταν το διάβασε κι έτσι αποφάσισε να πάει στη Γερμανία για να σπουδάσει σκηνοθεσία στην Ανωτάτη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Μόναχο. Δεν είχε ακόμη πάρει πτυχίο και γύρισε την ταινία Ο Ψεύτης με πρωταγωνιστή τον τότε φοιτητή δημοσιογραφίας και αδελφό του Άκι Καουρισμάκι που θα γινόταν και αυτός σκηνοθέτης και πιο γνωστός στη χώρα μας. Η ταινία έσπασε τα ταμεία, οι καθηγητές του την ενέκριναν και του έδωσαν το πτυχίο.

Γύρισε στη Φινλανδία δαφνοστεφανωμένος και με τον Άκι φτιάξανε την εταιρεία παραγωγής Villealfa Filmproductions που εξελίχθηκε σε «ναό» των ταινιών χαμηλού ή μηδενικού προϋπολογισμού. Εκείνα τα χρόνια γύρισε τις ταινίες δρόμου The Worthless (1982), Rosso (1985), την κωμωδία δράσης Helsinki Napoli – all night long (1987), την οικολογική περιπέτεια The Amazon(1990). Επίσης καθιέρωσε το Midnight Sun Film Festival (1986) και ίδρυσε την εταιρεία διανομής Senso Films (1987) και στο Ελσίνκι τις αίθουσες προβολής Andorra. Άλλες ταινίες του της δεκαετίας του ’90: Zombie and the Ghost Train (1991) Condition Red (1994), LA without a map (1998). Το 2002 έκανε ένα ντοκιμαντέρ ύμνο στη βραζιλιάνικη μουσική με τίτλο Moro no Brasil (άνοιξε κι ένα μιούζικ κλαμπ μ ετο όνομά του), τo 2003 τη σημερινή μας ταινία, το 2005 το Brasilerinho για τη βραζιλιάνικη χορωδιακή μουσική και το 2007 την ταινία Sonic Mirror με τον ντράμερ Μπίλλυ Κόμπχαμ. Φέτος γύρισε την ταινία Three Wise Men και ετοιμάζε μια νέα με τίτλο The House of Branching Love.

Το Ηoney Baby είναι μια μαγική μυστηριακή τουρνέ που διαπνεέται από τον αρχαιοελληνικό μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Ο Τομ, τραγουδοποιός και τραγουδιστής, μετά από χρόνια και χρόνια μέσα στους δρόμους και τις νύχτες, καταλήγει στην Γερμανία. Παρ’ ότι ήταν καθιερωμένος και αναγνωρισμένος καλλιτέχνης, ο Τομ πάσχει πια από έλλειψη έμπνευσης, κινήτρων και διάθεσης και κάθε προσπάθεια να γράψει και να τραγουδήσει κανούργια τραγούδια του γίνεται βραχνάς. Πάνω που είναι «στο τζαστ» να την «κάνει με ελαφρά πηδηματάκια» και να γυρίσει πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες αναγκάζεται να πεταχεί ως τη Φινλανδία για με τελευταία τουρνέ στα κλαμπ της χώρας των κινητών τηλεφώνων και των Λόρντι και στις άλλες σκανδιναβικές χώρες.

Η Νατάσα είναι (τι άλλο;) Ρωσίδα και ονειρευόταν να γίνει μπαλαρίνα, αλλά ποτέ δεν «απογειώθηκε» η καριέρα της ώστε να εκπληρωθούν αυτοί της οι πόθοι. Πάει, λοιπόν, σύμφωνα με την παράδοση, σε μια άλλη χώρα και συγκεκριμένα στη Γερμανία, για να παντρευτεί. Ο υποψήφιος γαμπρός, ο Καρλ, είναι ένας πλούσιος επιχειρηματίας που της προσφέρει «τον ουρανό με τ’ άστρα» και το πολυπόθητο Γερμανικό διαβατήριο. Όμως, τι να τα κάνεις τα λεφτά και τα χαρτιά «χωρίς αγάπη/στη νύχτα στη βροχή/το δρόμο θα τον χάσεις/καρδιά μου μοναχή» που έλεγε κι η Δούκισσα (η νεοελληνική κι όχι της Πλακεντίας);

Ο Καρλ είναι παθιασμένος με τη Νατάσα και του έχει γίνει έμμονη ιδέα. Η Νατάσα δεν τρελαίνεται γι’ αυτόν, δεν τον αγαπάει, δεν, δεν,,,,. Τελικά, λίγο πριν το γάμο, «τον αφήνει μπουκάλα» και πάει «στο καλό». Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται στην μαρτυρική πόλη Καλίνινγκραντ (θύλακας της Ρωσίας ανάμεσα σε Λιθουανία και Πολωνία, χωρίς εδαφική σύνδεση με τη Ρωσία˙ εκεί μεγάλωσε η μεγάλη φιλόσοφος Χάνα Άρεντ).

Συναντιόνται, λοιπόν, ο Τομ και η Νατάσα αλλά δεν μπορούν να αφήσουν τα αισθήματά τους να βγουν στην επιφάνεια. Ο Τομ δεν της τραγουδά την «μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων. Δεν νοιώθουν την ανάγκη να πέσουν ο ένας στον έρωτα του άλλου, να ερωτευτούν ψυχή τε και σώματι (το τελευταίο παίζεται).

Όμως, ο μύθος του Ορφέα και της Ευριδίκης δεν τελειώνει εδώ. Θυμηθείτε ότι έχει τραγικό τέλος.

Παραγωγή: Ulrich Meyszies, Mika Kaurismaki.
Συμπαραγωγή: Thanassis Karathanos, Janis Vingris, Elena Yatsoura, Sergey Melkumov
Παίζουν: Henry Thomas, Irina Björklund, Helmut Berger

Θανάσης Τσακίρης
http://www.klh.gr
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com

Οι "αόρατοι" εμπρηστές

ΟΙ «ΑΟΡΑΤΟΙ»ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ

Του Πάνου Τότσικα

(Προδημοσίευση από την «ΓΑΛΕΡΑ» Νο 36)



Το καλοκαίρι αυτό πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε . Λίγα τα «μπάνια του λαού», λόγω της στενότητας των οικονομικών , λίγα τα χιλιόμετρα πού διανύθηκαν λόγω της ακριβής βενζίνης… Και μη χειρότερα…Η μόνη «χαρά» που μας δόσανε, ήταν η δήλωσή στο κτηματολόγιο της ιδιοκτησίας μας …Δεν είναι και λίγο πράγμα να είσαι και να καταγράφεσαι ως «ιδιοκτήτης» στο «Εθνικό κτηματολόγιο»…

Όμως, αναρωτήθηκε κανείς ποιός νάταν αυτός πού περίμενε μαζί μας στην ουρά για να καταθέσει τη «δήλωσή» του; Aναρωτήθηκε, αν αυτά πού δήλωνε ήταν όντως δικά του; Aναρωτήθηκε μήπως ήταν καταπατητής δημόσιας γης; Αναρωτήθηκε μήπως ήταν ο «αόρατος»εμπρηστής δημόσιων δασικών εκτάσεων; Aσφαλώς όχι.



Αλλά ας πάρουμε τά πράγματα με τη σειρά. Ας ξαναθυμηθούμε αυτά που ήδη έχουμε ξεχάσει.



«Υμηττός: Για δεύτερη χρονιά καίγεται ο πνεύμονας της Αθήνας – Εμπρηστική αδιαφορία – Η φωτιά στα Γλυκά Νερά πέρασε την κορυφή και αποτέφρωσε ακόμα 1000 στρέμματα δάσους – Οι άνθρωποι που μένουν στη περιοχή έκαναν λόγο για οργανωμένο σχέδιο –

“Προσπαθούσανε καιρό να το κάψουνε.Σήμερα τα καταφέρανε.” – To ανακριτικό τμήμα της ΠυροσβεστικήςΥπηρεσίας και η Διεύθυνση Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού (ΔΑΕΕ) του Σώματος θα διενεργήσουν έρευνα για να διαπιστώσουν τα αίτια της πυρκαγιάς.» (1)



«Η πρώτη μεγάλη φωτιά -πόσα νέα…οικόπεδα; - Στα Γλυκά Νερά, στις παρυφές του Υμηττού και στη Σταμάτα πίσω από την απέναντι κορυφή της Πεντέλης, εκδηλώθηκαν οι πρώτες μεγάλες και επικίνδυνες πυρκαγιές. Εκεί δηλαδή όπου η διεκδίκηση τοπικών αρχόντων και εργολάβων είναι συστηματική και μακροχρόνια.Αποκαλυπτική δυστυχώς η σύμπτωση…» (2)



«Σύμφωνα με στοιχεία της Πυροσβεστικής,μέσα σε ένα 24ωρο εκδηλώθηκαν συνολικά 51 δασικές πυρκαγιές σε όλη τη χώρα, εκ των οποίων οι 22 στην Αττική: Πάτημα Χαλανδρίου/ Βριλησσίων (Πεντέλη),Ντράφι Παλλήνης (Πεντέλη), Χέρωμα Βάρης (Υμηττός), Παπάγου (Υμηττός), Γλυκά Νερά, (Υμηττός,για δεύτερη μέρα), Αγιος Στέφανος (Πεντέλη, για δεύτερη μέρα),Ξηρόρεμα Μαγούλας (Πάρνηθα) κ.α»(3). «Σημειώνεται ότι στη περιοχή των Γλυκών Νερών, στις 9 Ιουνίου συνελήφθη 27χρονος με την κατηγορία ότι αποπειράθηκε να βάλει φωτιά στο πευκοδάσος…Οι φωτιές σε Γλυκά Νερά και Σταμάτα γεννούν πολλά ερωτήματα καθώς στις συγκεκριμένες περιοχές τα τελευταία 24ωρα εκδηλώνονται καθημερινά δασικές πυρκαγιές…Ενδείξεις για πιθανή δράση οικοπεδοφάγων υπάρχουν και στο Πάτημα Βριλησσίων όπου κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα έχουν εκδηλωθεί τρείς πυρκαγιές. Γιά τη συγκεκριμένη περίπτωση έχει διαταχθεί και βρίσκεται σε εξέλιξη εισαγγελική έρευνα»(4).



«Στα Γλυκά Νερά από πέρυσι ξέσπασαν πέντε πυρκαγιές , όλες στο ίδιο σημείο…Οι φωτιές δεν πρόκειται να σταματήσουν όσο υπάρχουν οι αιτίες πού τις προκαλούν. Οσο υπάρχουν “παράθυρα”, ότι διεκδικήσεις σε δάση και δασικές εκτάσεις μπορούν να ικανοποιηθούν…Δεν μπορούν να καίγονται «τυχαία» τα ίδια σημεία στις παρυφές του αστικού ιστού ή των σχεδίων πόλης…Στη Σταμάτα (Πεντέλη) εκδηλώθηκε πριν δύο μέρες πυρκαγιά. Εκθεση του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης αποκαλύπτει ότι ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της Κοινότητας Σταμάτας, προέβησαν παρανόμως σε αλλαγή χρήσης δασικών εκτάσεων μεγάλης επιφανείας (29.940 τ.μ και 11.500 αντιστοίχως) με εκχερσώσεις και επιχωματώσεις καθ’υπέρβασιν των αδειών διαμόρφωσης επιφάνειας αγρών που τους χορηγήθηκαν από το Πολεοδομικό Γραφείο Καπανδριτίου» (5)



«Καταστροφή χωρίς τέλος – Μεγάλη πυρκαγιά σε Βαρυμπόμπη – Κρυονέρι. Συνεχίστηκε η

πυρκαγιά στη Ρόδο – Πύρινα μέτωπα σε Σαλαμίνα, Μεσολόγγι, Χανιά, Κορινθία, Αργος, Κέρκυρα – Περιβαλλοντική κατάρευση: Το φετεινό καλοκαίρι επαναλαμβάνεται η καταστροφή που σημειώθηκε πέρυσι…Υμηττός,περιοχή Πάρνηθας, Τέμπη, Σκύρος, Ρόδος, είναι μερικά μόνο από τα μέρη που δοκιμάζονται…Το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο…είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού παραγόντων.Δεν υπάρχει έλεγχος στην εκτός σχεδίου πόλης δόμηση και στην οικοπεδοποίηση. Επομένως το έγκλημα σε βάρος του περιβάλλοντος εξακολουθεί να αποδίδει»(6)



Στην Κερατέα, 22 πυρκαγιές εκδηλώθηκαν μέχρι αρχές Αυγούστου. Μαραθώνας, Αίγινα, Ζάκυνθος (ξανά), Σαμοθράκη, Ελαφόνησος, Αίγιο (ξανά), Ηλεία (ξανά), αποτελούν ένα μέρος μόνο από τον τραγικό απολογισμό των φετεινών πυρκαγιών - εμπρησμών Η Ρόδος καίγονταν για 6 μέρες.110.000 στρέμματα κάηκαν (7), μεταξύ αυτών και πανέμορφα δάση άνω των 100 ετών…



Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε δεκάδες αποσπάσματα από σχετικά δημοσιεύματα, αλλά ο χώρος δεν μας το επιτρέπει. Αλλωστε,νομίζω ότι έχουμε γίνει κατανοητοί (αλλά και κουραστικοί) : όλοι σχεδον, ξέρουμε τι γίνεται,αλλά το έχουμε πλέον συνηθίσει. Βλέπουμε κάθε μέρα στη τηλεόραση τα δάση να καίγονται, ξέρουμε ότι σε λίγο καιρό καταπατούνται και δεν αντιδρούμε. Παραμένουμε απαθείς.

Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; θα ρωτήσει κάποιος.Πώς θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τους «αόρατους» εμπρηστές;

.H απάντηση είναι: να μην τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους. Να μην τους αφήσουμε να περιφράξουν καμμένες δασικές εκτάσεις,να φυτέψουν ελίτσες κλπ. Να σταματήσουμε την ανέγερση αυθαίρετων κτισμάτων. Να ελέγξουμε τις κρατικές υπηρεσίες αν εφαρμόζουν την νομοθεσία, να απαιτήσουμε από τους Επιθεωρητές Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης, από τους Εισαγγελείς να κάνουν τη δουλειά τους, να ζητήσουμε από το ανακριτικό της Πυροσβεστικής την πορεία των ανακρίσεων για τους «αόρατους» εμπρηστές.Να απαιτήσουμε από τους Δημάρχους που ψηφίζουμε (ή δεν ψηφίζουμε) να παρέμβουν ώστε να μην αποχαρακτηριστούν οι καμένες δασικές περιοχές, να μήν μπούν στο Σχέδιο Πόλεως, να γίνουν ενστάσεις στο Κτηματολόγιο όταν δηλώνονται από καταπατητές δημόσιες εκτάσεις ως ιδιωτικές. Να απαιτήσουμε από τους Βουλευτές που ψηφίζουμε (ή δεν ψηφίζουμε) να κάνουν συγκεκριμένες κι όχι γενικόλογες ερωτήσεις στη Βουλή, να ζητάνε τα έγγραφα και τα στοιχεία που μας κρύβει ο κρατικός μηχανισμός.

Αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσαμε και θα έπρεπε να κάνουμε,ώστε να μην επικρατήσουν οι, όχι και τόσο, «αόρατοι» εμπρηστές.



Σημειώσεις

(1) Ελευθεροτυπία, Α. Μώρου, 26/6

(2) Βήμα, 26/6

(3) Ελευθεροτυπία, Α. Μώρου, 27/6

(4) Καθημερινή, Γ Σουλιώτης, 29/6

(5) Καθημερινή, Τ.Γεωργιοπούλου, 29/6

(6) City Press, Γ Κύρτσος, 24/7

(7) Ελευθεροτυπία, Γ Κιούσης, 1/8

Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης: Προβολή ταινίας "Το διάφανο δέρμα"

Σεκάνς
Σκέψεις για σκηνές από ταινία «Προσεχώς»
5 Αυγούστου 2008
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης παρουσιάζει την ταινία
ΔΙΑΦΑΝΟ ΔΕΡΜΑ (THE REFLECTING SKIN)
του Φίλιπ Ρίντλεϊ (ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΚΑΝΑΔΑΣ, 1990, έγχρωμη, 95΄)
Τρίτη, 5 Αυγούστου 2008 στις 9.00 και 11.00 μμ
Δημοτικός Κινηματογράφος Ηλιούπολης Μελίνα Μερκούρη
Λ. Ειρήνης 50 Ηλιούπολη (λεωφ. 237 για Άνω Ηλιούπολη από Ακαδημίας)

O Philip Ridley γεννήθηκε στο Ηστ Εντ του Λονδίνου στις 29 Δεκεμβρίου 1964. Σπούδασε ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών St. Martin’s, η δε δουλειά του έχει εκτεθεί σε πινακοθήκες της Βρετανίας και της Ιαπωνίας. Όμως, δεν ήταν μόνο ζωγράφος. Πειραματίστηκε με πολλά είδη τεχνών και υπήρξε και περφόρμερ. Η δουλειά του χαρακτηρίζεται από ένα σκανδαλιστικό μίγμα του «απειλητικού» και του «μαγικού» στοιχείου. Ασχολήθηκε επίσης από τα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια με το θέατρο και είχε δημιουργήσει δική του θεατρική ομάδα. Πρωταγωνίστησε ή έπαιξε απλούς ρόλους σε πολλά από τα έργα του. Σκηνοθέτησε αρκετές ταινίες μικρού μήκους μεταξύ των οποίων την ταινία Visiting Mr. Beak με πρωταγωνιστή τον βετεράνο ηθοποιό όλων των ειδών (θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφο) Guy Rolfe. Παρά το πλούσιο εύρος των ταλέντων και των γνώσεών του, ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του «αφηγητή ιστοριών» ενώ οι άλλοι τον αποκαλούσαν «μονομελή πολιτιστική επανάσταση». Έγραψε 3 βιβλία για ενήλικες, το θεατρικό έργο The Krays, πέντε θεατρικά έργα για ενήλικες και πολλά άλλα θεατρικά και μυθιστορήματα. Επίσης, σκηνοθέτησε δύο από τα σενάριά του και ένα από αυτά θα δούμε απόψε.



Η αποψινή ταινία μας, το Διάφανο Δέρμα, είναι μια αρκετά σουρεαλιστική ταινία γύρω από ένα μικρό παιδί που μεγαλώνει στην αγροτική Πολιτεία Άϊνταχο, κατά τη δεκαετία του 1950. Σε όλη τη διάρκειά της η ταινία συνυφαίνει και συνδέει στοιχεία γκροτέσκου, βαμπιρισμού, παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης και θρησκευτικού ζηλωτισμού, η δε αφήγησή της πραγματεύεται το θέμα των αντιλήψεων και των φαντασιώσεων ενός ευεπηρέαστου αγοριού και των φίλων του.

«Η αθωότητα μπορεί να είναι κόλαση». Αυτό λέει ο χτυπημένος από ραδιενέργεια αδελφός του μικρού πρωταγωνιστή, του Σεθ Ντοβ. Το όνομα του πιτσιρίκου σημαίνει, όντως, Διάβολος Ειρήνη. Σεθ είναι η Αρχαία Αγγλική λέξη για το Διάβολο και η λέξη Dove (περιστέρι) υποδηλώνει την Ειρήνη, την Αθωότητα, την Ελευθερία. Ο Σεθ είναι ο Διάβολος της Αγνότητας, δηλαδή ένα αγόρι, που είναι ταυτόχρονα αθώο και διεφθαρμένο και που βρίσκεται στο μεταίχμιο του παιδιού και του ενήλικα.

Ο Σεθ ζει σε ένα υπό κατάρρευση βενζινάδικο. Γονείς του μια υστερική μάνα και ένας πατέρας με εύθραυστο χαρακτήρα. Η αγροτική κοινότητα θεωρεί μαύρο πρόβατο τον πατέρα που τον έχουν κατηγορήσει για παιδεραστή. Αυτός αντί να διαβάζει τη Βίβλο, όπως οι ζηλωτές της κοινότητας, το έχει ρίξει στα βαμπιρικά αναγνώσματα. Ο θάνατος επικρατεί στην ατμόσφαιρα των αναγνωσμάτων και στον περίγυρο. Ο Σεθ κι οι φίλοι του παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια. Σε κάποια στιγμή ένας φίλος του βρίσκεται νεκρός στην δεξαμενή του βενζινάδικου. Διαπιστώνεται δολοφονία μετά από σεξουαλική κακοποίηση. Όλες οι υποψίες πέφτουν πάνω στον πατέρα. Μολονότι αυτός είναι αθώος, «ρίχνει σπίρτο στο κορμί του» και αυτοπυρπολείται για εξαγνισμό. Ο μεγάλος αδελφός επιστρέφει από τον στρατό έχοντας υποστεί τα μύρια όσα στις πυρηνικές δοκιμές στον Ειρηνικό Ωκεανό και έχοντας λουστεί με τόση ραδιενέργεια ώστε να είναι ετοιμοθάνατος. Κι όμως, έστω κι έτσι ερωτεύεται μια εκκεντρική χήρα, που ο Σεθ θεωρεί βαμπίρ και δολοφόνο του φίλου του.

Μια επαναλαμβανόμενη εικόνα είναι αυτή του Σεθ που κοιτάζει πίσω του καθώς τρέχει να ξεφύγει αλλά θέλει να δει και τις συνέπειες των πράξεών του. Τα μαύρα ρούχα του, τα μαύρα μαλλιά του και το νεανικό πρόσωπό του έρχονται σε αντίθεση με το απέραντο κίτρινο των τεράστιων σιτοβολώνων και το γαλάζιο εξίσου απέραντων ουρανών. Όσο περισσότερο κοιτάζει πίσω του ο Σεθ τόσο πιο πολύ καταλαβαίνει το μικρό κόσμο μέσα στον οποίο ζει. Αργά και σταθερά κατανοεί ότι αυτός ο κόσμος του είναι ένας κόσμος κηλιδωμένος από τα στίγμα του θανάτου.

Τρέχοντας, λοιπόν, για να γλιτώσει από τη θνήσκουσα οικογένειά του, μέσα στο ηλιοβασίλεμα σκοντάφτει και πέφτει σ’ ένα οργωμένο χωράφι. Αρπάζοντας χώμα και με τα δύο το χέρια, σηκώνει προς τον πορφυρό σαν αίμα ουρανό το κεφάλι του, ουρλιάζοντας έχοντας υποστεί την οδυνηρή κάθαρση της γνώσης.

Αντίθετα με αυτό που θα μπορούσε να πει κανείς για το στυλ των «γοτθικών» ταινιών, δηλαδή κακοφωτισμένο και ημισκοτεινό λάβυρινθοειδές σκηνικό και χώροι, στο Διάφανο Δέρμα αλλά και σε μετέπειτα ταινίες του, ο σκηνοθέτης ρίχνει άπλετο φως, και μάλιστα κιτρινο-πορτοκαλί. Γι’ αυτόν, το «γοτθικό στυλ» εκδηλώνεται με το τερατώδες, τη σωματική κακοποίηση, την υπονοούμενη αιμομιξία το παρελθόν που απεικονίζεται στο παρόν και με την καταστολή των οικογενειακών μυστικών.

Θυμίζουμε ότι ο σκηνοθέτης είναι ζωγράφος. Γι’ αυτό ειπώθηκε ότι είναι σα να ζωντανεύει στην οθόνη ένας πίνακας του Βαν Γκογκ.
Πρωταγωνιστούν:
· Βίργκο Μόρτενσεν
· Λίντσεϊ Ντάνκαν
· Τζέρεμι Κούπερ
· Σίλα Μουρ
· Ντάνκαν Φρέιζερ
· Ντέιβιντ Λόνγκγουορθ

Θανάσης Τσακίρης
http://www.klh.gr
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com