ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ ΔΙΝΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ

ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΝ ΜΠΟΥΣ;

Φαντάζομαι ότι ξέρετε το ανέκδοτο με την πεθερά, που έδωσε από ένα αυτοκίνητο στους γαμπρούς της, γιατί τη σώσανε από βέβαιο πνιγμό, ενώ ο πεθερός χάρισε μια λουσάτη Πόρσε στον τρίτο γαμπρό, που δεν κατάφερε να σώσει την πεθερά σε παρόμοιο ατύχημα. Κάπως έτσι μοιάζει η ιστορία των προκριματικών εκλογών στο Δημοκρατικό Κόμμα. Όσο οι δημοκρατικοί υποψήφιοι για το χρίσμα σφάζονταν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας αχαρακτήριστες τακτικές τόσο ο Μπους έπαιζε το ρόλο της πεθεράς. Όταν όμως ήρθε η ώρα του Γουισκόνσιν, το Δημοκρατικό Κόμμα άρχισε να ελπίζει πως θα κερδίσει την Πόρσε. Το κρίσιμο ερώτημα είναι: «Ποιος είναι ο πεθερός;»

Ένας είν’ ο πεθερός, ο κυρίαρχος λαός

Πέρα από το Γουισκόνσιν, όπου η μάχη αφορούσε κυρίως το συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ Τζων Κέρρυ και Τζων Έντουαρντς που τελικά οδήγησαν και τον Χάουαρντ Ντην εκτός κούρσας (όχι όμως εκτός κινηματικής λογικής), εκλογές έγιναν και για την εκλογή νέου αντιπροσώπου στο Κογκρέσο στην 6η εκλογική περιφέρεια της Πολιτείας Κεντάκι. Ας τα δούμε, όμως, πιο αναλυτικά τα αποτελέσματα. Στο Γουισκόνσιν ψήφισαν 803.598 πολίτες (20,45% του συνόλου των εγγεγραμμένων το 2000 ψηφοφόρων της Πολιτείας). Έλαβαν: Κέρρυ 327.672 (39,68%, 32 εκπρόσωποι), Έντουαρντς (34,31%, 26 εκπρόσωποι), Ντην 150.682 (18,25%, 14 εκπρόσωποι), Κούτσινιτς 25.232 (3,3%, κανένας εκπρόσωπος), Αλ Σάρπτον 14.685 (1,78%). Να σημειώσουμε ότι τα αποτελέσματα των προηγούμενων προεδρικών εκλογών ήταν: Μπους 1.237.279 (47,61%), Γκορ 1.242.987 (47,83%), Νέηντερ 94.070 (3,62%). Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι στη συγκεκριμένη ψηφοφορία πήρε μέρος το 64,65% των ψηφοφόρων του Δ.Κ. του 2000, πράγμα που σημαίνει ότι η πλειοψηφία της ευρύτερης «δημοκρατικής παράταξης» κινητοποιείται για την εκδίωξη του Μπους και των Ρεπουμπλικανών από την εξουσία. Στην κινητοποίησή της αυτή χωράνε οι εργάτες που προσέρχονται με τα συνδικάτα τους στη μάχη, οι αντιπολεμικές οργανώσεις, οι Αφροαμερικανοί που ψηφίζουν για πρώτη φορά τόσο μαζικά, οι γυναικείες οργανώσεις κ.ο.κ. Μέχρι και μερίδες του κεφαλαίου υποστηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτή την κινητοποίηση˙ με τον ιδιοτελή, βέβαια, αλλά απολύτως λογικό για τα δικά τους δεδομένα, στόχο της συγκράτησης των ριζοσπαστικότερων τάσεων προτού αυτές μαζικοποιηθούν και απειλήσουν συνολικά την ηγεμονία του κεφαλαίου. Η συνέχιση της πολιτικής Μπους στο εσωτερικό των ΗΠΑ και στο εξωτερικό εγκυμονεί αυτή την απειλή.

Το Μπούσι φόρεμά σου έγινε το ανάθεμά σου

Ένα δεύτερο δείγμα αυτής της κινητοποίησης είναι η πανωλεθρία που έπαθε την Τετάρτη η υποψήφια των Ρεπουμπλικάνων Άλις Κέρρυ (σύμπτωση κι αυτή) στην αναπληρωματική εκλογή στην 6η εκλογική περιφέρεια της Πολιτείας Κεντάκι. Ο Δημοκρατικός υποψήφιος Κεν Τσάντλερ πήρε 83,890 ψήφους (55%) έναντι 65.300 ψήφων (43%) της Κέρρυ, η οποία, σημειωτέον, είχε τη…φαεινή ιδέα να κυκλοφορήσει διαφήμιση όπου τόνιζε πως αυτή κι ο πρόεδρος Μπους «είναι φτιαγμένοι από το ίδιο ύφασμα». Το 2000 στην Πολιτεία αυτή ο Μπους είχε κερδίσει με μεγάλη διαφορά παίρνοντας 56,5% των ψήφων έναντι 41,37% του Γκορ και 1,5% του Νέηντερ.

Στη Χονολουλού, στη Χονολουλού, εκεί θα πάει η ψήφος και όχι άλλού

Η μάχη στο εσωτερικό του Δ.Κ. συνεχίζεται αμείωτη αλλά με λιγότερους πρωταγωνιστές μιας και ο πολλά υποσχόμενος Ντην παραιτήθηκε δίχως, όμως, να διαλύσει την ομάδα του που έχει σαφή κινηματικό χαρακτήρα. Την ερχόμενη Τρίτη θα γίνουν προκριματικές στις Πολιτείες Γιούτα, Άϊνταχο, και στη μακρινή Χαβάη (είναι η πρώτη πολιτεία που αρνήθηκε την επικύρωση της Πατριωτικής Πράξης Ι που καταπατά τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα των πολιτών). Η τριάδα αυτή αποκαλείται «Τρίγωνο του Διαβόλου» λόγω του ότι κανείς υποψήφιος δεν κάνει τον κόπο να διαθέσει χρήματα για διαφημιστικές εκστρατείες, εξαιτίας των ελάχιστων εκπροσώπων που στέλνουν στο συνέδριο του Ιουνίου (23, 18 και 20 αντίστοιχα). Ο Μπους κέρδισε τις δύο ηπειρωτικές πολιτείες το 2000 (που είχαν από το 1964 να αναδείξουν Δημοκρατικό νικητή) ενώ η Χαβάη από το 1964 μέχρι σήμερα παραμένει στο πλευρό των Δημοκρατικών, με εξαίρεση το 1984.

Δεν υπάρχει «βασιλική οδός» για το χρίσμα

Στο επίπεδο των θέσεων ο Έντουαρντς ξεθάρρεψε αρκετά και καταγγέλλει μέχρι και την ίδια τη NAFTA (Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου) ως κύριο λόγο για την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας που έχουν μεταφερθεί σε φτωχότερες χώρες του νότου. Έφτασε δε στο σημείο να πει ότι το 1993 αν ήταν γερουσιαστής θα είχε στασιάσει κατά του Κλίντον και θα είχε καταψηφίσει τη συμφωνία. Δηλώνει επίσης ότι οι ψηφοφόροι πρέπει να επιλέξουν αυτόν και όχι τον Κέρρυ αν θέλουν να γεφυρωθεί υπέρ των φτωχών το τεράστιο κοινωνικό χάσμα που βάθυνε με την πολιτική περικοπής των φόρων του Μπους που ευνόησε τους πλούσιους και στέρησε πόρους από τα φτωχά λαϊκά στρώματα τα οποία είδαν να περικόπτονται κατά μεγάλα ποσά οι ομοσπονδιακές και πολιτειακές δημόσιες δαπάνες για την υγεία, την παιδεία και τη στέγαση. Μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος του Γουισκόνσιν, ο Έντουαρτνς, που χτύπησε στα ίσια τον Κέρρυ, είπε ότι «το Γουισκόνσιν δεν επιθυμεί την ενθρόνιση» του τελευταίου και του διαμήνυσε ότι δεν πρέπει να βιάζεται. Παρ’ όλο που η σύγκρουση μεταξύ των δύο υποψηφίων παίρνει μια χροιά «λαϊκισμού» δεν πρέπει να υποτιμάται το γεγονός ότι ο Έντουαρντς εκφράζει πλέον τις πιο φτωχές και ανασφάλιστες μάζες του εργατόκοσμου του Νότου και ο Κέρρυ συνασπίζει γύρω του τα συνδικάτα των πιο ισχυρών τμημάτων της εργατικής τάξης. Έτσι κι αλλιώς, στο βαθμό που τα πράγματα στην εκτός Δημοκρατικού Κόμματος αριστερά δεν φαίνεται να ξεκαθαρίζουν στο άμεσο μέλλον, η συμμαχία των εργαζομένων και των κοινωνικών κινημάτων θα εκφραστεί στο πρόσωπο του ενός εκ των δύο διεκδικητών, έστω και αν ο τελικός νικητής είναι ο Κέρρυ, για τις θέσεις και τις ενέργειες του οποίου έχουμε γράψει σε προηγούμενα φύλλα. Εκείνο που χρειάζεται να τονιστεί είναι ότι όταν η κοινωνία νοιώσει ότι πρέπει να παρέμβει για να αποτρέψει τα χειρότερα ή για να αποκαταστήσει ορισμένα από τα δικαιώματα που έχει χάσει σε μια προηγούμενη περίοδο, οι διαμεσολαβητές της θέλησής της υποχωρούν σε δεύτερο πλάνο. Η πολιτική κοινωνιολογία υπερισχύει του πολιτικού θεσμοκεντρισμού.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr

Τι είναι το "σύστημα";

Τελευταίο Σάββατο της Αποκριάς το σημερινό και δεν νοιώθω πολύ καλά. Ή μάλλον νοιώθω πως τόσες δεκαετίες ήμουν κάποιος άλλος κι όχι αυτός που νόμιζα πως ήμουν. Τόσο πολύ μπερδεύομαι με όλα όσα ακούω και διαβάζω ώστε νομίζω πως όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν δεν τα ζούσα εγώ αλλά τα έβλεπα σε κάποιο σήριαλ εποχής. Τώρα, βέβαια, σιγά που σας νοιάζει τι νόμιζα εγώ. Αλλά για πέστε μου, τι θα σκεφτόσασταν αν μέσα σε λίγες μόνο ώρες διαβάζατε τα εξής:
1. "ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ, Θ' ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ..." (Κώστας Καραμανλής, Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Συνέντευξη στην εφημερίδα Ο κόσμος του επενδυτή).
2. "Όλα αυτά τα χρόνια, εμείς στην Αριστερά είχαμε περιχαρακωθεί στην κριτική ενάντια στο δικομματικό σύστημα, η οποία βεβαίως είχε βάση διότι καταπίεζε τις διάφορες ιδέες και απόψεις που βρισκόταν στο αριστερό άκρο του πολιτικού φάσματος. Το κύριο πια δεν είναι η μορφή του πολιτικού συστήματος, δηλαδή το ότι υπάρχουν δυο πόλοι εξουσίας όπως υπάρχουν άλλωστε και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες." (Μαρία Δαμανάκη, σήμερα υποψήφια βουλευτίνα με το Ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Συνέντευξη στην εφημερίδα Νέα Προοπτική).
3. "Για να αντιμετωπίσουμε το δικομματισμό (...) πρέπει να αντιπαρατεθούμε στις κοινωνικοταξικές πολιτικές επιλογές και όχι στον τρόπο διαχείρισης ή στη μορφή του πολιτικού συστήματος." (Αλέκα Παπαρήγα, Γενική Γραμματέας του Κ.Κ.Ε., Συνέντευξη Τύπου στα Ιωάννινα, ρεπορτάζ εφημερίδας Νέα Προοπτική).

Έλεγα, λοιπόν, ότι εγώ ήμουν κάποιος άλλος και ότι οι άλλοι πρέπει να ήταν κι αυτοί άλλοι. Δεν εξηγείται αλλιώς το πώς ξαφνικά οι πάντες είναι ενάντια στο "σύστημα". Τόσοι πολλοί ήταν "αντισυστημικοί" και δεν μας το λέγανε τόσα χρόνια να αγωνιστούμε μαζί τους; Γιατί το κρύβανε βαθειά μέσα στην καρδιά τους και το καταπίεζαν αυτό το συναίσθημα που τώρα πια αποκτά μαζική υπόσταση και σε λίγο θα δούμε τις επαναστάσεις να ξεδιπλώνονται και να δικαιώνουν τον κ. Γ. Χάλαρη της Α.Κ.Ε.Π. Κι εγώ πού ήμουνα; Γιατί αν θυμάμαι καλά "αντισυστημικό" με ανέβαζαν, "αναρχοαυτόνομο" με κατέβαζαν. Τώρα ήρθαν τα πάνω κάτω. Ο Μάης του '68 μάλλον θα ωχριά μπροστά στο Μάρτη του '04. "Πάρτι-πάρτι στις 8 του Μάρτη" που λένε κι οι υποψήφιοι πρωτοετείς των "μη κρατικών πανεπιστημίων".

Ε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι, εσείς που βαφτίζετε το κρέας ψάρι, ποιο σύστημα θα ανατρέψετε είτε από τα μέσα προς τα αριστερά είτε από τα μέσα προς τα δεξιά και ολίγον προς τα αριστερά είτε από τα έξω προς τα αριστερά και ολίγον προς τα δεξιά; Ένα μύθο θα σας πω, που τον μάθαμε παιδιά: το σύστημα δεν είναι Lego για να το γκρεμίσεις ούτε κόσμος γυάλινος να του δώσεις μια να σπάσει. Είναι κάτι πιο πολυσύνθετο ,γι' αυτό και δεν μπορεί να ανατραπεί με δηλώσεις και ευχές, πόσο μάλλον όταν αγωνιζόμαστε κατά μόνας λες και παίζουμε σκουώς.Μάθετε πρώτα τι είναι σύστημα και μετά τα ξαναλέμε.


Ραντεβού στα θρανία και στ' αμφιθέατρα (και στα γουναράδικα της "Νέας Εποχής").


Θανάσης Τσακίρης

Μια ξαφνική αδιαθεσία με εμπόδισε να λάβω μέρος στην εκλογική συγκέντρωση του Συ.Ριζ.Α. στην Ηλιούπολη το Σάββατο το βράδυ οπότε δεν διαβάστηκε η παρέμβαση που σκόπευα να κάνω από μικροφώνου. Έτσι η παρέμβαση αυτή γίνεται μόνο διαδικτυακώς.



ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΑΚΙΡΗ
ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ-Ενωτικό Ψηφοδέλτιο
Ηλιούπολη, Σάββατο 7/2/2004
Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές του Μαρτίου βρίσκουν την ελληνική κοινωνία σε μια κατάσταση που δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική περίοδο. Τα πολιτικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά και πολιτιστικά προβλήματα έχουν οξυνθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό που η επίλυσή τους προϋποθέτει μια ριζικά διαφορετική πολιτική στρατηγική και ένα ριζικά διαφορετικό πολιτικό πρόγραμμα που οι κυρίαρχες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις δεν είναι σε θέση να τα προσφέρουν˙ πόσο μάλλον όταν γυαλίζουν τα αρχαία τους στολίδια για να τα πλασάρουν στην πολιτική αγορά ως νέα.

Η σημερινή παρέμβαση της ριζοσπαστικής αριστεράς στην πολιτική σκηνή με την μορφή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Ενωτικό Ψηφοδέλτιο πρέπει να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή. Εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική και επιτυχημένη προεκλογική πορεία είναι:
¨ η ριζική ρήξη με το παρελθόν του κυβερνητισμού, της κοινοβουλευτικής αυταπάτης και του ταξικού συμβιβασμού˙
¨ η καταγγελία του κρατικού αυταρχισμού, της σταδιακής διολίσθησης σε καθεστώς μηντιακής δημοκρατίας και της απώλειας της σχετικής αυτονομίας της πολιτικής έναντι της οικονομίας˙
¨ η αποκάλυψη της μεγάλης απάτης της δήθεν συμμετοχικής δημοκρατίας και η προβολή και εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής˙
¨ η συνέχιση της συμπόρευσης με τα αναδυόμενα κοινωνικά κινήματα και η πολύμορφή ενίσχυσή τους˙
¨ η οριστική ρήξη με τις παλιές και νέες σταλινικές λογικές που βάρυναν το αριστερό κίνημα οδηγώντας το από τη μία πολιτική ήττα στην άλλη˙
¨ η αναγνώριση των σημείων συμφωνίας των πολιτικών συνιστωσών του νέου Συνασπισμού αλλά και ο σεβασμός της διαφορετικότητάς τους˙
¨ η απόρριψη της γραφειοκρατικής πρακτικής και της αλαζονικής συμπεριφοράς της μεγαλύτερης συνιστώσας αλλά και του μικρομεγαλισμού των μικρότερων˙
¨ η αξιοποίηση των ιδεών, των απόψεων και των προτάσεων για δράση των παλιών και νέων συντρόφων και συντροφισσών, των ανένταχτων που δεν επιθυμούν την κομματική τους ένταξη αλλά θέλουν να συμβάλουν με τον δικό τους τρόπο στην αναγέννηση της αριστεράς, της οικολογίας και των κοινωνικών κινημάτων.

Από τους υποψήφιους βουλευτές και τις υποψήφιες βουλευτίνες της αριστεράς και, ιδιαίτερα του νέου Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ζητάμε -είτε εκλεγούν είτε όχι- να είναι πάντοτε κοντά σ’ όσους και όσες τους εκλέγουν. Να αξιοποιούν κάθε προσφερόμενο μέσο για να επικοινωνούν με τους πολίτες και να ακούν τη γνώμη τους και να συλλέγουν τα αιτήματά τους. Η σημερινή εκδήλωση είναι η πρώτη κατάλληλη ευκαιρία. Ας ακούσουν λοιπόν ορισμένες σκέψεις και αιτήματα.

Παιδεία. Κατ’ αρχήν, επιμένουμε σταθερά στην απόρριψη της άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Η γνώση είναι δημόσιο αγαθό στο οποίο όλοι πρέπει να έχουν δυνατότητα πρόσβασης χωρίς εμπόδια και αποκλεισμούς. Πιστεύουμε ότι η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν. Διαφωνούμε με την κυρίαρχη σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης λογική του μετασχηματισμού των πανεπιστημίων σε βιομηχανίες παραγωγής απασχολήσιμων ημιμαθών, σύμφωνα με την οποία, «επαγγελματίες εκτός του ακαδημαϊκού χώρου» θα διαχειρίζονται τα πανεπιστημιακά ιδρύματα με κριτήριο την «μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας των επενδύσεων», την «ανταγωνιστικότητα», την «βέλτιστη χρησιμοποίηση των πόρων ώστε να επιτευχθεί αντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης προσόντων». Διαφωνούμε με την απορύθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου μέσω της υποχρηματοδότησής του από το κράτος, την εισαγωγή διδάκτρων, την είσοδο ιδιωτικών φορέων και εταιριών μέσω πάσης φύσεως «επιχειρησιακών προγραμμάτων». Τέλος, απορρίπτουμε την συγχώνευση των Υπουργείων Παιδείας και Εργασίας που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υποβάθμιση της Παιδείας και στην παράδοσή της στις ανάγκες του ιδιωτικού κεφαλαίου που προωθεί τη λογική της απλής κατάρτισης-επιμόρφωσης απαξιώνοντας κάθε τόσο τις όποιες επαγγελματικές δεξιότητες και γνώσεις. Αντίστοιχα αποτελέσματα έχει η υποβάθμιση του ρόλου των συλλογικών οργάνων του πανεπιστημίου και της έννοιας της ακαδημαϊκής ελευθερίας, με τη δημιουργία πανεπιστημίων και σχολών πολλών ταχυτήτων μέσω των «δικτύων αριστείας», η δημιουργία τμημάτων με περιορισμένα ως ανύπαρκτα γνωστικά αντικείμενα, καθώς και η αξιολόγηση των πανεπιστημίων με κριτήρια εξωακαδημαϊκά, εταιρικές λογικές και η σύνδεσή της με το επίπεδο της κρατική χρηματοδότησης.

Όσοι από μας φοιτούμε σε μεταπτυχιακά τμήματα διεκδικούμε δυνατότητα part–time φοίτησης που να επιτρέπει την παρακολούθηση τους και από εργαζόμενους\ες.. Η παρουσία εργαζομένων μεταξύ των φοιτητών τροφοδοτεί το πανεπιστήμιο με πολύτιμες κοινωνικές εμπειρίες ενώ ο αποκλεισμός τους το αποσυνδέει από την κοινωνία και ταυτόχρονα αποκλείει μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων˙ κατάργηση των πρωινών μαθημάτων (για τους ίδιους λόγους...)˙ κατάργηση των διδάκτρων με αντίστοιχη οικονομική ενίσχυση των μεταπτυχιακών από τον κρατικό προϋπολογισμό˙ παραχώρηση υποτροφιών ή απαλλαγών καταβολής διδάκτρων κάλυψη των γνωστικών αντικειμένων ενίσχυση των υποδομών της βιβλιοθήκης (βιβλία, διεύρυνση ωραρίου), δυνατότητα δανεισμού κι από άλλες πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες, καθώς και διεύρυνσης της δωρεάν πρόσβασης μας σε ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, βιβλιογραφικούς κόμβους και βάσεις δεδομένων στο internet.. Θέλουμε ενεργητική συμμετοχή σε όλα όσα μας αφορούν και γι αυτό διεκδικούμε την αντιπροσώπευση των Συλλόγων μας τόσο στο Συντονιστικό κάθε μεταπτυχιακού όσο και σε όλα τα όργανα του Πανεπιστημίου. ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΩΡΑ.

Εργασία. Διεκδικούμε 35ωρη εβδομαδιαία εργασία, χωρίς προϋποθέσεις και όρους ευελιξίας που διευκολύνουν τους εργοδότες. Επιμονή στη διατήρηση της αυξημένης αμοιβής των υπερωριών. Στόχος είναι η δημιουργία πρόσθετης απασχόλησης και ελεύθερου χρόνου και όχι η έμμεση αύξηση των μισθών την οποία άλλωστε ευθέως διεκδικούμε, ή η αύξηση του χρόνου απασχόλησης μέσω των υπερωριών.

Απαιτούμε την εναρμόνισή μας μέσα σε μια τριετία με τον ευρωπαϊκό κατώτερο μισθό, αφού σήμερα ο ελληνικός κατώτερος μισθός βρίσκεται στο 50% περίπου του ευρωπαϊκού κατώτερου μισθού. Να εναρμονισθεί άμεσα ο κατώτερος μισθός και το ημερομίσθιο στον ιδιωτικό τομέα με αυτόν που υπάρχει στο δημόσιο τομέα. Συνεπώς ο άμεσος στόχος πρέπει να οδηγεί σε κατώτερο μισθό που δεν μπορεί να υπολείπεται των 726 ευρώ τον μήνα που είναι ο κατώτερος μισθός στο Δημόσιο Τομέα από 1/1/2004 με αντίστοιχη διάταξη του ημερομισθίου. Επίσης το επίδομα ανεργίας πρέπει να διαμορφωθεί στα 600 € όπως και η κατώτερη σύνταξη. Επίσης προτείνουμε οικογενειακό επίδομα παιδιών: 5% το πρώτο παιδί, 7,5% δεύτερο, 15% τρίτο και πάνω. Διεύρυνση τριετιών στις 5 για τους υπαλλήλους και αύξηση του ποσοστού κατά τριετία στο 10% για τους εργατοτεχνίτες, ώστε συνολικά η ωρίμανση να οδηγηθεί στο 50% επιπλέον του μισθού.

Δημοκρατική επαναρρύθμιση εργασιακών σχέσεων. Κατάργηση των μορφών απασχόλησης που έχουν σχέση με ενοικίαση και δανεισμό των εργαζομένων. Οι επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν ελαστικές μορφές απασχόλησης όταν αυτό δικαιολογείται αντικειμενικά λόγω της φύσης της επιχείρησης και με σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων υποχρεώνονται να περιορίσουν αθροιστικά την κάθε είδους ελαστική μορφή απασχόλησης στο 10% του συνόλου. Κάθε μορφή απασχόλησης που καλύπτει πάγιες ανάγκες και αποτελεί εξηρτημένη εργασία (σύμβαση έργου, δελτίο παροχής υπηρεσιών) να μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου και σε κάθε περίπτωση να υπάρχουν τα δικαιώματα που απορρέουν από τη σύμβαση αορίστου χρόνου, να καλύπτεται ασφαλιστικά με συνεισφορά του εργοδότη και να υπάρχουν τα ίδια δικαιώματα που έχει η μορφή σύμβασης του αορίστου χρόνου. Καθιέρωση ελάχιστης χρονικής διάρκειας για τη σύμβαση ορισμένου χρόνου. Μετατροπή δύο διαδοχικών συμβάσεων ανεξάρτητα αν έχει προκύψει διακοπή, σε σύμβαση αορίστου χρόνου, εφόσον η συνολική τους διάρκεια ξεπερνούν τους 10 μήνες. Όσοι εργάζονται με μερική απασχόληση αμείβονται κατά 25% περισσότερο, έχουν συγκεκριμένο ωράριο ημερησίως που δεν μπορεί να υπολείπεται των 4 ωρών, ενώ οποιαδήποτε υπέρβαση πληρώνεται υπερωριακά. Οι υπεργολάβοι, ως άμεσοι εργοδότες, είναι συνυπεύθυνος μαζί με τον άμεσο εργοδότη για την εφαρμογή των συμβάσεων και της νομοθεσίας και καθιερώνονται υψηλά πρόστιμα σε περιπτώσεις παραβιάσεων. Καθιέρωση του θεσμού της αιτιολογημένης απόλυσης για τη σύμβαση αορίστου χρόνου και του σπουδαίου λόγου για εργαζόμενους 50 ετών και άνω. Εξίσωση της αποζημίωσης απόλυσης των εργατών με αυτή των υπαλλήλων. Ρήτρα ενισχυμένων αντισταθμισμάτων στην περίπτωση μετεγκατάστασης επιχειρήσεων (αυξημένη αποζημίωση, επιστροφή επιδοτήσεων).

Το επίδομα ανεργίας με τις σημερινές προϋποθέσεις χορηγείται επί διετία στο ύψος του 70% των αποδοχών που είχε ο εργαζόμενος τον μήνα της απόλυσής του το οποίο δεν μπορεί να υπολείπεται των 600 € με τις προσαυξήσεις λόγω παιδιών. Καθιερώνεται ο θεσμός του βοηθήματος ανεργίας το οποίο επιδοτείται αποκλειστικά με κρατικούς πόρους και το διαχειρίζεται ο ΟΑΕΔ στο ύψος των 600 €. Δικαιούχοι του επιδόματος είναι όλοι όσοι απολύονται και δεν καλύπτουν τις προϋποθέσεις για το επίδομα ανεργίας, όσοι πρωτομπαίνουν στην αγορά εργασίας δύο μήνες μετά την έκδοση κάρτας του ΟΑΕΔ και όσοι τελειώνουν την δίχρονη επιδότησή τους με το επίδομα ανεργίας και δεν έχουν βρει δουλειά. Αφορολόγητο όριο στα 13000 €. Διεύρυνση της φορολογικής κλίμακας και τιμαριθμοποίηση κλίμακας και των κλιμακίων. Διεύρυνση άδειας στις 5 εβδομάδες μετά τον 1 χρόνο και στις 6 εβδομάδες μετά 5 χρόνια προϋπηρεσίας. Αύξηση του επιδόματος αδείας στον ένα μισθό. Μέτρα στήριξης της μητρότητας και των μονογονεϊκών οικογενειών.

Τοπικά θέματα. Αγώνας για την αναμόρφωση του νομικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ιδιαίτερα για το δήμο μας αγώνας για να εξαλειφθούν τα φαινόμενα της αλαζονείας της εξουσίας, της οικογενειοκρατίας και της ευνοιοκρατίας, της καταστολής της πολιτικής διαφωνίας, της κατασυκοφάντησης κάθε άποψης που αρθρώνει ένα διαφορετικό πολιτικό λόγο για τα τοπικά δημοτικά πράγματα, του παραμερισμού των δημοτών και της αγνόησης των προτάσεών τους. Αλλαγή του δημαρχοκεντρικού συστήματος, απλή αναλογική στις εκλογές για την αναλογική εκπροσώπηση σε όλα τα όργανα του δήμου, καθιέρωση της άμεσης δημοκρατίας και την υιοθέτηση των λαϊκών γενικών συνελεύσεων σε επίπεδο γειτονιάς καθώς και για την θεσμοθέτηση των δημοψηφισμάτων σε επίπεδο δήμου. Οι αγώνες μας για μια διαφορετική πόλη δεν μπορεί παρά να συνδέονται με τους αγώνες μας για την απόκρουση του σχεδίου κατασκευής της δυτικής περιφερειακής λεωφόρου Υμηττού. Το σημαντικότερο είναι να μην υπάρξει περαιτέρω υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος. Κάτι τέτοιο θα γίνει μόνο με την υπογειοποίηση του μεγαλύτερου μέρους της λεωφόρου και τη μελέτη όλων των πιθανών περιβαλλοντικών επιπτώσεων που μπορεί να έχει ένα τέτοιο έργο. Λέμε όχι στην επέκταση του αστικού περιβάλλοντος μέχρι τον οδικό άξονα και προτείνουμε την εναλλακτική διαμόρφωση των χρήσεων του οδικού δικτύου (διαχωρισμός τοπικής από υπερτοπική κυκλοφορία, σωστές σημάνσεις και άλλες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις). Απαιτούμε τη βελτίωση των συγκοινωνιακών γραμμών του ΟΑΣΑ όσον αφορά την πόλη μας (ιδιαίτερα της γραμμής 237-Άνω Ηλιούπολη) και τη δημιουργία περισσότερων διαδημοτικών γραμμών (ιδιαίτερα προς πανεπιστημιουπόλεις και ΤΕΙ). Απαιτούμε επίσης την ματαίωση των αντιπεριβαλλοντικών και επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία έργων όπως το ΚΥΤ 400KW της ΔΕΗ, του Συνεδριακού Κέντρου της Εκκλησίας στον Καρέα, σταθμοί μεταφόρτωσης απορριμμάτων κ.α.




ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
tsakthan@compulink.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakiris.snn.gr
http://dimotika.snn.gr
http://www.epohi.gr
http://www.geocities.com/homo_politicus/index.html
http://www.geocities.com/aristeroklik/home.html
http://www.geocities.com/trapeziko_vima/INDEX.HTML
http://www.geocities.com/paremvasi_dimoton_ilioupolis/homepage.html

ΟΧΙ ΣΤΟ "ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΣΤΑΝΤΑΛ"

Καλή βδομάδα σε όλους/ες

Μόλις γυρίσαμε από ένα τριήμερο στη Φλωρεντία του Μακαβέλλι. Παρά λίγο να πάθουμε το λεγόμενο "Σύνδρομο Σταντάλ", δηλαδή κάτι σαν overdose τέχνης και πολιτικής επιστήμης. Κάτι, σαν κι αυτό που παθαίνει ένα παιδί όταν βλέπει πολλές ώρες τα -γιαπωνέζικα συνήθως- κινούμενα σχέδια πολεμικού τύπου ή όταν εκτίθεται στη νεοελληνική προεκλογική μανία των πολιτικών ηγετών να υπόσχονται στους υποψήφιους ψηφοφόρους το ουρί του παραδείσου.

Εμείς, όμως, δεν εφυσηχάζουμε στην παρούσα ζωή περιμένοντας τη Δευτέρα Παρουσία. Αγωνιζόμαστε εδώ και τώρα για τα δικαιώματά μας, ως εργαζόμενοι/ες, ως εκπαιδευτέ/τριες και εκπαιδευόμενοι/ες, ως πολίτες.


Την ερχόμενη Τέτάρτη (4/2/2004 ως τις 7 το βράδυ) ψηφίζουμε στις εκλογές για την ανάδειξη του πρώτου διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψηφίων Διδακτόρων του ΠΜΣ Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αθήνας (Αιόλου 42-44, 4ος Όροφος, αίθουσα Η/Υ). Παραθέτω τις θέσεις και προτάσεις του ψηφοδελτίου ΑΔΕΜΠ και σας καλώ να το υπερψηφίσετε.


Αυτό Δεν Είναι Μία Πίπα

«Η ελευθερία της συζήτησης χάνεται. Αν προηγουμένως, μεταξύ των ανθρώπων που συζητούσαν ήταν προφανές το ενδιαφέρον γι αυτόν με τον οποίο μιλούσαμε, τώρα αυτό το ενδιαφέρον έχει αντικατασταθεί από ερωτήσεις σχετικά με την τιμή των παπουτσιών του ή της ομπρέλας του. (…) Σε πρώτο πλάνο δε βγαίνουν πια τόσο οι ανησυχίες και τα προβλήματα του καθενός, οπότε οι συζητητές θα μπορούσαν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο, όσο η εξαντλητική διερεύνηση του μαζί. Είναι σαν να είμαστε φυλακισμένοι σ’ ένα θέατρο και να πρέπει να παρακολουθήσουμε, θέλοντας και μη, το θέαμα που παρουσιάζεται, θέλοντας και μη να πρέπει να γίνουμε το αντικείμενο σκέψεων και λέξεων »
Walter Benjamin, “ Kaiserpanorama”

Η αδράνεια και η σιωπή δε μας ταιριάζουν. Δε βρεθήκαμε εδώ τυχαία, δεν είμαστε περαστικοί, μάρτυρες μιας πραγματικότητας δεδομένης, ούτε μένουμε απλά στις επιφανειακές αναπαραστάσεις της.

Δεν αισθανόμαστε πελάτες–καταναλωτές μιας γνώσης–εμπορεύματος κατάλληλης για τις πρόσκαιρες ανάγκες της αγοράς εργασίας. Είμαστε νέοι επιστήμονες, δρώντα υποκείμενα μιας κοινωνίας κι ενός πανεπιστημίου που θέλουμε να συνδιαμορφώνουμε, νέοι εργαζόμενοι και νέοι πολίτες που θέλησαν να βρεθούν, να συζητήσουν, να προτείνουν, να αγωνιστούν μαζί. Ειδικά εμείς, που φοιτούμε σε ένα μεταπτυχιακό πολιτικής επιστήμης και κοινωνιολογίας, θέλουμε να σκεφτόμαστε και να πράττουμε επιστημονικά και πολιτικά ταυτόχρονα.

Ο Σύλλογος Φοιτητών αποτελεί για μας μια ευκαιρία σύμπραξης και δράσης σε πολλαπλά επίπεδα τόσο μεταξύ μας (των φοιτητών) όσο μεταξύ φοιτητών και καθηγητών, μιας σύμπραξης που θα κάνει πραγματικότητα στην πράξη μια μικρή Universitas. O στόχος μας, από την αρχή της προσπάθειας μας για τη δημιουργία του Συλλόγου που με αυτές τις εκλογές παίρνει τελικά και τυπική υπόσταση, ήταν και είναι να ενισχυθεί η αίσθηση συλλογικότητας, συνεργασίας και ανταλλαγής απόψεων και να μετατραπεί ο χώρος του μεταπτυχιακού από ένα χώρο παράδοσης γνώσης σε ένα χώρο συνδιαμόρφωσής της.
Πιστεύουμε ότι με την ως τώρα πορεία μας θέσαμε μια βάση για την εδραίωση του παραπάνω χαρακτήρα του Συλλόγου, μέσα από τη συμβολή μας στις συλλογικές διαδικασίες (συζητήσεις, αυτοδιοργανωμένα σεμινάρια, κοινή αντιμετώπιση προβλημάτων κλπ) την προώθηση μιας εντονότερης ανάμειξης στη διαδικασία παραγωγής γνώσης (διοργάνωση σεμιναρίων, προτάσεις για μαθήματα) αλλά και την σύνδεση με το γενικότερο πολιτικό πλαίσιο (συμμετοχή του Συλλόγου στα περσινά αντιπολεμικά συλλαλητήρια και στη διαδήλωση της Θεσσαλονίκης).

Για μας η γνώση είναι δημόσιο αγαθό στο οποίο όλοι πρέπει να έχουν δυνατότητα πρόσβασης χωρίς εμπόδια και αποκλεισμούς. Γι αυτό στα πλαίσια του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και του Μεταπτυχιακού μας διεκδικούμε:

ϋ δυνατότητα part–time φοίτησης που να επιτρέπει την παρακολούθηση του συγκεκριμένου μεταπτυχιακού και από εργαζόμενους\ες.. Η παρουσία εργαζομένων μεταξύ των φοιτητών τροφοδοτεί το πανεπιστήμιο με πολύτιμες κοινωνικές εμπειρίες ενώ ο αποκλεισμός τους το αποσυνδέει από την κοινωνία και ταυτόχρονα αποκλείει μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων
ϋ κατάργηση των πρωινών μαθημάτων (για τους ίδιους λόγους...)
ϋ κατάργηση των διδάκτρων με αντίστοιχη οικονομική ενίσχυση του μεταπτυχιακού από τον κρατικό προϋπολογισμό
ϋ παραχώρηση υποτροφιών ή απαλλαγών καταβολής διδάκτρων
ϋ μεγαλύτερη κάλυψη των γνωστικών αντικειμένων της Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογίας
ϋ ενίσχυση των υποδομών της βιβλιοθήκης (βιβλία, διεύρυνση ωραρίου), δυνατότητα δανεισμού κι από άλλες πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες, καθώς και διεύρυνσης της δωρεάν πρόσβασης μας σε ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, βιβλιογραφικούς κόμβους και βάσεις δεδομένων στο internet.
ϋ Θέλουμε ενεργητική συμμετοχή σε όλα όσα μας αφορούν και γι αυτό διεκδικούμε την αντιπροσώπευση του Συλλόγου μας τόσο στο Συντονιστικό του μεταπτυχιακού όσο και σε όλα τα όργανα του Πανεπιστημίου

Πέρα από τα στενά πλαίσια του συγκεκριμένου προγράμματος, είναι πολλά αυτά που μας προβληματίζουν και μας κινητοποιούν:

ϋ Πιστεύουμε ότι η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν. Διαφωνούμε με την κυρίαρχη σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης λογική του μετασχηματισμού των πανεπιστημίων σε βιομηχανίες παραγωγής απασχολήσιμων ημιμαθών σύμφωνα με την οποία «επαγγελματίες εκτός του ακαδημαϊκού χώρου» θα διαχειρίζονται τα πανεπιστημιακά ιδρύματα με κριτήριο την «μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας των επενδύσεων», την «ανταγωνιστικότητα», την «βέλτιστη χρησιμοποίηση των πόρων ώστε να επιτευχθεί αντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης προσόντων».
ϋ Διαφωνούμε με την απορύθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου μέσω της υποχρηματοδότησής του από το κράτος, την εισαγωγή διδάκτρων, την είσοδο ιδιωτικών φορέων και εταιριών μέσω πάσης φύσεως «επιχειρησιακών προγραμμάτων».

Αντίστοιχα αποτελέσματα έχει

ϋ η υποβάθμιση του ρόλου των συλλογικών οργάνων του πανεπιστημίου και της έννοιας της ακαδημαϊκής ελευθερίας, με τη δημιουργία πανεπιστημίων και σχολών πολλών ταχυτήτων μέσω των «δικτύων αριστείας»
ϋ η δημιουργία τμημάτων με περιορισμένα ως ανύπαρκτα γνωστικά αντικείμενα
ϋ η αξιολόγηση των πανεπιστημίων με κριτήρια εξωακαδημαϊκά, εταιρικές λογικές και η σύνδεσή της με το επίπεδο της κρατική χρηματοδότησης

Με τη συμμετοχή μας στις εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων στο σύλλογο του μεταπτυχιακού διατυπώνουμε τη θέλησή μας για ένα πανεπιστήμιο που να παράγει γνώση και κριτική διάνοια, για μια επιστήμη που να ερμηνεύει, να κατανοεί την κοινωνία, που αποσκοπεί στη χειραφέτησή της, οραματιζόμαστε έναν διαφορετικό, δίκαιο κόσμο όπου το κέρδος δε θα είναι πρωταρχική αξία.
1. Κατερίνα Λαμπρινού (α’έτος ΠΜΣ)
2. Πέτρος Σταγκανέλλης (α’έτος ΠΜΣ)
3. Βάσια Χιώτη (α’έτος ΠΜΣ)
4. Τάσος Δρούλιας (β’έτος ΠΜΣ
5. Χρήστος Ηλιάδης (β’έτος ΠΜΣ)
6. Λεωνίδας Καρακατσάνης (β’έτος ΠΜΣ)
7. Νικολέτα Νάκου (β’έτος ΠΜΣ)
8. Παναγιώτης Πάντος (β’έτος ΠΜΣ)
9. Χρήστος Σίμος (β’έτος ΠΜΣ)
10. Λώρα Αντωνίου (β’έτος ΠΜΣ)
11. Θέμης Ανδριόπουλος (υπ. διδάκτορας)
12. Θανάσης Τσακίρης (υπ. διδάκτορας)


------------------------------------------------------------------------------
<<...Ultimately, of course, this authority is tied up with a sense of place that is squarely planted in the bourgeois domestic sphere. In one of the vignettes in his collection of childhood memories of Berlin, Benjamin provides a fascinating illustration for this relationship between the panoptic gaze and nineteenthcentury domestic sensibilities. In a short text titled "Kaiserpanorama" he describes the "imperial panorama" in Berlin. Opened in 1883, this panorama offered a dazzling range of scenes and vistas which, oddly enough, to the young Benjamin did not always seem strange. For the desire which these revolving images of distant places evoked in him was not always one drawing him into the unknown. Rather, this longing was at times like the yearning for the home. Perhaps as a result of the soft gas light inside the panorama, the light that fell on Norwegian fjords and coconut trees to Benjamin seemed the same as the light that lit his desk at home.>> (Απόσπασμα από το Music, Modernity, and the Global Imagination: South Africa and the West του Veit Erlmann που εκδόθηκε το 1999 στη Νέα Υόρκη από τον εκδοτικό οίκο Oxford University Press).
------------------------------------------------------------------------------


Υ.Γ.
Στο μεταξύ, ας δούμε τι συμβαίνει σ' ένα επαρχιακό πανεπιστήμιο (που θεωρείται "πρότυπο" του "πανεπιστημίου-δικτύου", δηλαδή του κατακερματισμένου πανεπιστήμιου). Ξεκίνησε με πολλά όνειρα που μετατρέπονται σε ν-1 προβλήματα. Από την εφημερίδα "Ρήγμα" αντιγράφουμε το παρακάτω άρθρο:


Καταλήψεις και απεργίες Δεν έχουν θέση στο μεταμοντέρνο Πανεπιστήμιο Αιγαίου




Λέει πολλά ο κ. Λέκκας με την ευκαιρία της προσεχούς λήξης της θητείας του στην τελετή απονομής των πτυχίων· λεει πόσο μεγάλο και πόσο ποιοτικό είναι το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, πόσο καλούς καθηγητές έχει (γι' αυτό μάλιστα το προτιμούν οι μεταπτυχιακοί φοιτητές), λεει ότι φέτος λειτούργησαν πέντε νέα μεταπτυχιακά και εγκρίθηκαν άλλα έξι, ότι σύντομα θα λειτουργήσουν νέες σχολές στη Λήμνο και στην Κω, ούτως ώστε να καταστεί το Πανεπιστήμιο Αιγαίου ένα από τα "μεγαλύτερα ποιοτικά πανεπιστήμια", ότι μεγάλος στόχος είναι η προσέλκυση αλλοδαπών φοιτητών από τις γειτονικές χώρες(!), και ότι στους φοιτητές μας δόθηκε η ευκαιρία να χαίρονται το φυσικό περιβάλλον και να μορφώνονται σ΄ένα χώρο γεμάτο πολιτισμό και παράδοση!
Δεν μπορεί να κρυφτεί ο μεγαλοϊδεατισμός και η ωραιοποίηση της πραγματικότητας που ζούμε, από τον κύριο πρύτανη, δεν κρύβεται το ότι συγχέει εσκεμμένα την επέκταση του πανεπιστημίου με την ποιότητα του, ο όγκος των μεταπτυχιακών που λειτουργούν ή θα λειτουργήσουν αναδεικνύει την στην πράξη υποβάθμιση των προπτυχιακών σπουδών. Δεν μπορεί να κρυφτεί ότι τα τμήματα του αιγαίου είναι τελευταία στις προτιμήσεις των υποψηφίων, δηλ. δεν αποτελούν καθόλου επιλογή αλλά απλή διέξοδο από το άμεσο αδιέξοδο της ανεργίας. Οι θεωρίες για πανεπιστήμιο τύπου "δικτύου", ουδόλως μπορούν να γίνουν κατανοητές, τι προσθέτουν στην πραγματικότητα των κατακερματισμένων και απομονωμένων στα νησιά τμημάτων. Φυσικά μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί ότι Βούλγαροι και Τούρκοι φοιτητές θα έρθουν στην Μυτιλήνη επειδή θα εκτιμήσουν την ποιότητά του πανεπιστημίου μας. Λέει ακόμα ο κ. πρύτανης ότι "το Πανεπιστήμιο Αιγαίου γνώρισε μια πρωτοφανή αύξηση του φοιτητικού δυναμικού", λες κι αυτό συνέβη μόνο του, χωρίς ο ίδιος να έχει παίξει σημαντικό ρόλο και ότι "αναπτύχθηκαν ταχύτατες δράσεις για την αντιμετώπιση των έκτακτων αναγκών"! Ακόμα ότι "οι φοιτητές ασκούνται στην…διοίκηση και στην…οργάνωση εκδηλώσεων". Μα ποιον κοροϊδεύει ο κ.Λέκκας; Είναι γνωστό στους πάντες ότι δύο δεκαετίες δεν έγινε σχεδόν τίποτα για να ικανοποιηθούν αυτές οι ανάγκες, αντιθέτως όλες οι πόρτες πλέον κλειδώνουν και για το παραμικρό χρειάζεται πρώτα αίτηση και μετά άδεια. Κι αν ο ίδιος κάνει πως αγνοεί το αποτέλεσμα των "δράσεων", να του το θυμίσουμε: δραματική αύξηση του κόστους ζωής και ανάλογη μείωση των φοιτητών λαϊκής και εργατικής προέλευσης. Αποφοίτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των φοιτητών χωρίς κοινωνικές εμπειρίες εφόσον και το πανεπιστήμιο και ο επαρχιακός χαρακτήρας των μικρών νησιωτικών πόλεων προσφέρουν περιορισμένες δυνατότητες ανάπτυξης της προσωπικότητας και διεύρυνσης των εμπειριών και των οριζόντων των νέων ανθρώπων. Το αποκορύφωμα όσων λεει ο πρύτανης είναι τα παρακάτω: "Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε με αξιώσεις στο μέλλον….. εάν έχουμε καταλήψεις από τους φοιτητές για ασήμαντες αφορμές ή αυθαίρετες ενέργειες στο όνομα της ακαδημαϊκής ελευθερίας, εάν έχουμε αποχή των καθηγητών από τις εξετάσεις και τη διδασκαλία για οικονομικά ζητήματα….. Πώς θα δεχθούμε φοιτητές από άλλες χώρες; Πώς θα ανταγωνιστούμε πανεπιστήμια άλλων χωρών που η λειτουργία τους δεν διακόπτεται ποτέ; (…) Ας προστατέψουμε αυτόν τον ναό της γνώσης από κάθε στρέβλωση και εξωτερική παρέμβαση".

Ανικανοποίητος άνθρωπος ο κύριος πρύτανης δεν είναι αρκετά ικανοποιημένος από την υστέρηση του φοιτητικού κινήματος, θέλει να το εξαφανίσει τελείως. Να του θυμίσουμε ότι οι αγώνες γίνονται στο όνομα των αναγκών και όχι της ακαδημαϊκής ελευθερίας γενικώς. Επίσης δεν του αρέσουν ούτε οι απεργίες, να του θυμίσουμε ότι οι συμβασιούχοι συνάδελφοί του (ή μήπως δεν είναι) είναι περίπου διακόσιοι και αμείβονται χαμηλότερα από εκπαιδευτικούς της β'θμιας εκπαίδευσης. Θέλει να προστατέψει το πανεπιστήμιο, από "ανώριμους" και "αλαζόνες" φοιτητές και από πανεπιστημιακούς δασκάλους που "αυτοκαθορίζονται" μέσα από απεργίες. Εμείς πρέπει να βαθύνουμε την όσμωση του, με τα σύγχρονα ανατρεπτικά και επαναστατικά ρεύματα. Ο κ. Λέκκας οραματίστηκε ένα πανεπιστήμιο "μοντέρνο που θα δέσμευε όλα τα νέα δεδομένα". Βέβαιο είναι ότι το πανεπιστήμιο που ο κος Λέκκας υλοποιεί, είναι το πανεπιστήμιο της "Μπολόνια", της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και κάποιου κύματος του σημιτικού εκσυγχρονισμού, και εξίσου βέβαιο είναι πως το πανεπιστήμιο που εμείς οραματιζόμαστε διαφέρει ριζικά, δεν θέλει να καλύψει τις ανάγκες της αγοράς, αλλά των ανθρώπων.

Δοξαριώτης Νίκος