Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Ρατσισμός χωρίς μάσκα

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Ρατσισμός χωρίς μάσκα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Δημήτρης Τζανακόπουλος: «Το μεγάλο επίδικο της εποχής είναι το πρόσημο που θα πάρει η κοινωνική δυσαρέσκεια» Δημήτρης Κουσουρής και Δημήτρης Χριστόπουλος: «Αν το δικαστήριο αρνηθεί το προφανές στη δίκη της ΧΑ, τότε θα έχουμε ένα πολύ βαρύ πλήγμα στο πολίτευμα» Τάκης Παναγιωτόπουλος: «Τα μέτρα πρόληψης δεν είναι δυνατόν να εξαντλούνται στην “ατομική ευθύνη”» ΠΟΛΙΤΙΚΗ «Σήμα κινδύνου για την κυβέρνηση η ανοικτή κοινωνική δυσφορία» του Παύλου Κλαυδιανού «Νεοφιλελευθερισμός, μια μορφή κοινωνικής πανδημίας» του Χ. Γεωργούλα «Φράσεις και μηνύματα…» του Κωστή Γιούργου «Οι δύο διαφορετικοί κόσμοι της φετινής ΔΕΘ» του Παναγιώτη Κορκολή «Θετικό βήμα η επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών» των Μιχάλη Υδραίου και Παύλου Κλαυδιανού «Ο ΣΥΡΙΖΑ σε καιρούς οπισθοχώρησης των λαϊκών τάξεων» της Ελένης Πορτάλιου «ΚΙΝΑΛ: “Οι εξελίξεις απαιτούν προοδευτικό σχέδιο και δομικές παρεμβάσεις”» του Μαρίνου Μουζακίτη ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΡΟΣΑΝΑ ΡΟΣΑΝΤΑ «Για τη Ροσάνα», η Λουτσιάνα Καστελίνα αποκλειστικά για την «Εποχή» «Σε αποχαιρετώ με τα δικά σου λόγια» της Λέα Μελάντρι «Το όνομά σου είναι Ροσάνα» της Ελένης Πορτάλιου «Το εργατικό 1969 στην Ιταλία» της Ροσάνα Ροσάντα «Η κρίση του κομματικού φαινομένου» της Ροσάνα Ροσάντα ΔΙΕΘΝΗ Εντουάρντο Παζ Ράντα: «Σε αυτές τις εκλογές διακυβεύονται οι προοπτικές της Βολιβίας» «Το μετέωρο βήμα της Ιταλίας» της Τόνιας Τσίτσοβιτς «Προεκλογικό τελεσίγραφο Τραμπ σε Πούτιν για τα στρατηγικά όπλα» του Μιχάλη Ρένεση «Γραφειοκρατικός κυνισμός και ανθρωπιστικός τουρισμός» του Δημήτρη Σμυρναίου «Η Λιβύη, οι εκλογές και η Τουρκία» της Βιβής Κεφαλά ΚΟΙΝΩΝΙΑ «Αντιμετώπιση κορονοϊού: Μυστικά και κυβερνητικά ψέματα» του Νίκου Γιαννόπουλου Ευθύμης Λέκκας: «Οι καταστροφές οφείλονται και στην τρωτότητα των συστημάτων» Ιανός: «Η πολιτική προστασία δεν είναι επικοινωνιακό τρικ» της Τζέλας Αλιπράντη «Άνθρωποι στοιβαγμένοι στο Καρά Τεπέ» του Νίκου Σερβετά Γιώργος Μπαντής: «Ποδόσφαιρο χωρίς φιλάθλους δεν υπάρχει» Βασίλης Μάγγος: «Κατηγορούμενος… μετά θάνατον» της Ο. «Καβάκος κατά Γαβριηλίδη για την ανάρτηση περί “ναζιστικών δηλώσεων”» της Δανάης Ψωμοπούλου Τυμπάκι: «Η καταστολή, η βία, δεν φέρνουν καταλλαγή…» «Θα κάνουν την Αλεξανδρούπολη Ρεβυθούσα;» του Δημήτρη Μακροδημόπουλου ΘΕΜΑΤΑ «Ένας οιηματίας δήμαρχος και μια κάμπια στην Ομόνοια» του Κωστή Χατζημιχάλη «Γράμματα από το περιπλανώμενο εδώ» του Θωμά Τσαλαπάτη Ιστορίες από τα γήπεδα: «Για τον Πανιώνιό μας» του Μ. Διόγου «Η πανδημία του Covid-19 και η διπλή φύση της επιστήμης» της Ελέγκως Μανουσάκη «Τι είναι η πατρίδα μας;» της Γεωργίας Σίμωση ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Σαλαμίνα, μια μάχη 2.500 χρόνια μετά: Βαριές ρυπογόνες μεθοδεύσεις στον αρχαιολογικό χώρο της Κυνόσουρας, της Ζωής Γεωργούλα Θεσσαλονίκη: Ούτε μετρό ούτε αρχαιότητες στη θέση τους Νέο ράπισμα για την κ. Μενδώνη: Παραιτήθηκε σύσσωμο το ΔΣ το Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, του Στράτου Κερσανίδη “Συμβιβασμοί υπογραμμένοι με αίμα”, ο Κώστας Αθανασίου γράφει για το βιβλίο του Κλάους Μαν “Μεφίστο” “Ο εικαστικός Καββαδίας” του Ανδρέα Ταρνανά Ο Στράτος Κερσανίδης γράφει για τις νέες ταινίες της εβδομάδας Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες: «Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση Δαιμονικά από τον δικηγόρο του διαβόλου.

Στον Δρόμο που κυκλοφορεί το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου...

Στον Δρόμο που κυκλοφορεί το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου...

«Διάλογος» με επιτήρηση για απώλεια κυριαρχίας Έλευση Πομπέο: Συνταγή ήττας ο «συμμαχικός ρεαλισμός» ● Με υποτέλεια, μικροπολιτική και προχειρότητα ο πολιτικός κόσμος «αφοπλίζει» τη χώρα σε όλα τα επίπεδα ● Αντιμέτωπη και με το μπούλινγκ της Ε.Ε. η Κύπρος: Nα μην αφεθεί μόνη ● Χώρα και κοινωνία πρέπει να αλλάξουν και να σταθούν όρθιες Ανοχύρωτη η χώρα για το δεύτερο κύμα της πανδημίας ΤΟ ΘΕΜΑ Σε ασφυκτικό κλοιό η Κυπριακή Δημοκρατία ΠΟΛΙΤΙΚΗ Ροσάνα Ροσάντα: Το κορίτσι του περασμένου αιώνα ΠΑΙΔΕΙΑ • ΑΕΙ: Η Ζωή και οι Ιδέες • Σχολεία: Για τις καταλήψεις ΔΙΕΘΝΗ Ιαπωνία: Άμπε χωρίς Άμπε 🎥 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Ανταπόκριση από το 43ο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας

Η Ιστορία στο Κόκκινο για τα προσφυγόπουλα την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου

Η Ιστορία στο Κόκκινο για τα προσφυγόπουλα την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 13.00 - 14.00 Στο Κόκκινο 105,5 Τα προσφυγόπουλα και η ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία Συζητούν η Αλεξάνδρα Ανδρούσου και ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης Ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης συζητά με την Αλεξάνδρα Ανδρούσου για την πρόσφατη προσφυγική κρίση και τα προσφυγόπουλα. Συζητούν για το τι είναι ένα παιδί πρόσφυγας και ποιές είναι οι δυσκολίες για την ένταξή του στην ελληνική κοινωνία. Σκιαγραφούν ένα σύνθετο και πολυεπίπεδο πεδίο, εντός του οποίου μπλέκονται κρατικοί φορείς, εκπαιδευτικοί θεσμοί, τοπικές κοινωνίες. Ξεκινώντας από τα παιδιά στον Ελαιώνα και τις αρχικά επιτυχημένες προσπάθειες για την ένταξη των προσφυγόπουλων στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, αναφέρονται στην σημερινή τραγική κατάσταση, όπως ορίζεται από την πανδημία, την υπερσυσσώρευση των προσφύγων στα στρατόπεδα, αλλά και την αδιαφορία των υπευθύνων να προχωρήσουν σε λύσεις που που θα υποστηρίζουν την ένταξη των αναγνωρισμένων προσφύγων.

Ανοιχτή δομή φιλοξενίας Ελαιώνα

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Η ευθύνη, τελικά, ήταν πολιτική

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Η ευθύνη, τελικά, ήταν πολιτική

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Α. Παπαζαχαρίου, Χ. Τσιτσίκας, Μ. Κουμερτά: «Ένα αριστερό σχέδιο για την οικονομία θα έχει αιχμές, δεν μπορεί να αρέσει σ’ όλους» ΠΟΛΙΤΙΚΗ «Κραυγή ελευθερίας, οδηγός για στοχασμό σε δύσκολους καιρούς» του Παύλου Κλαυδιανού «Καινούργιο σήμα, παλιές ιστορίες» του Χ. Γεωργούλα «Καιρός για σοβαρότητα» του Κωστή Γιούργου «Η ανησυχητική, αλλά όχι αφελής, ελαφρότητα του εξοπλιστικού προγράμματος» του ειδικού συνεργάτη «Ρηξικέλευθες αλλαγές στην ευρωπαϊκή στρατηγική για το περιβάλλον» του Γιώργου Μπάλια «Ο πελάτης και ο πολίτης» της Ζ. Γ. «Από την ΔΕΘ για την επόμενη ΜέΡΑ (25)» του Λάμπρου Παπαδή «Περί εκκρεμοτήτων και μετασχηματισμών» του Δημήτρη Γιατζόγλου «Επικύρωση του οικονομικού δαρβινισμού στη ΔΕΘ» της Ελευθερίας Αγγέλη ΔΙΕΘΝΗ Φράνσις Πίβεν: «Κανείς δεν περιμένει να γίνουν δίκαιες εκλογές ή μια τίμια καταμέτρηση στις ΗΠΑ» «Δέκα μέρες που ταρακούνησαν τη βρετανική πολιτική τάξη» του Χάρη Γολέμη «Τι συμβαίνει στην Ισπανία;» του Στίβεν Φόρτι Ισραήλ: «Στη δίνη των διογκούμενων διαδηλώσεων» της Γεωργίας Ντούσια «32 ώρες εργασίας» του Μπάμπη Κοβάνη ΚΟΙΝΩΝΙΑ «Λύνοντας το προσφυγικό με δακρυγόνα» του Δημήτρη Σμυρναίου «Η εξαθλίωση χιλιάδων προσφύγων στη Λέσβο συνεχίζεται» της Τζέλας Αλιπράντη «Σχολεία-κορονοϊός: Αν δεν ήταν δράμα, θα ήταν σκέτη κωμωδία» του Νίκου Γιαννόπουλου «Με απόλυση συνδικαλιστή μπήκε το φθινόπωρο στα Praktiker» του Τάσου Γιαννόπουλου «Απόπειρα κατάργησης της αθλητικής αυτονομίας» του Μ. Δ. «Από Σεπτέμβρη (2015) σε Σεπτέμβρη (2020)» του Αριστείδη Καλάργαλη ΘΕΜΑΤΑ «Μαθήματα από την άνοδο και την πτώση της Χρυσής Αυγής» του Βασίλη Παπαστεργίου «Σε ρυθμό κεκτημένης αδράνειας» του Θωμά Τσαλαπάτη «Γιώργος Μπίζος: ένας ισόβιος υπερασπιστής των δικαιωμάτων του ανθρώπου» των Σάρα Σμιτ, Πάντι Χάρπερ, Λέστερ Κιούιτ Ιστορίες από τα γήπεδα: «Αναζητώντας το χαμένο αίσθημα» του Μάκη Διόγου ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ «Το ρεμπέτικο μου έμαθε να μιλώ σταράτα», ο δεξιοτέχνης της λαϊκής κιθάρας, Δημήτρης Μυστακίδης μιλά στην «Εποχή» Η άβυσσος της ψυχής στο προσκήνιο, η Κατερίνα Γκατζόγια μιλά στη Ράνια Παπαδοπούλου με αφορμή την παράσταση «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» «Έχουμε πολύ χορό μπροστά μας», ο Μανώλης Πιμπλής γράφει για το βιβλίο του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Οικονομική ανάπτυξη και ευτυχία των πολιτών» και το συλλογικό τόμο «42 κείμενα καραντίνας» «Τα μυστήρια της Ελευσίνας» διήγημα του Ανδρέα Μήτσου Η Λιάνα Μαλανδρενιώτη μας κάνει Μουσικές Προτάσεις Ο Στράτος Κερσανίδης παρουσιάζει τις νέες ταινίες της εβδομάδας και το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ΙΔΕΕΣ Στην Εποχή της Κυριακής 20 Σεπτεμβρίου IN ΠΟΛΙΤΙΚΗ / BY EPOHI / ON SEPTEMBER 18, 2020 AT 5:49 PM / Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Η ευθύνη, τελικά, ήταν πολιτική ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Α. Παπαζαχαρίου, Χ. Τσιτσίκας, Μ. Κουμερτά: «Ένα αριστερό σχέδιο για την οικονομία θα έχει αιχμές, δεν μπορεί να αρέσει σ’ όλους» ΠΟΛΙΤΙΚΗ «Κραυγή ελευθερίας, οδηγός για στοχασμό σε δύσκολους καιρούς» του Παύλου Κλαυδιανού «Καινούργιο σήμα, παλιές ιστορίες» του Χ. Γεωργούλα «Καιρός για σοβαρότητα» του Κωστή Γιούργου «Η ανησυχητική, αλλά όχι αφελής, ελαφρότητα του εξοπλιστικού προγράμματος» του ειδικού συνεργάτη «Ρηξικέλευθες αλλαγές στην ευρωπαϊκή στρατηγική για το περιβάλλον» του Γιώργου Μπάλια «Ο πελάτης και ο πολίτης» της Ζ. Γ. «Από την ΔΕΘ για την επόμενη ΜέΡΑ (25)» του Λάμπρου Παπαδή «Περί εκκρεμοτήτων και μετασχηματισμών» του Δημήτρη Γιατζόγλου «Επικύρωση του οικονομικού δαρβινισμού στη ΔΕΘ» της Ελευθερίας Αγγέλη ΔΙΕΘΝΗ Φράνσις Πίβεν: «Κανείς δεν περιμένει να γίνουν δίκαιες εκλογές ή μια τίμια καταμέτρηση στις ΗΠΑ» «Δέκα μέρες που ταρακούνησαν τη βρετανική πολιτική τάξη» του Χάρη Γολέμη «Τι συμβαίνει στην Ισπανία;» του Στίβεν Φόρτι Ισραήλ: «Στη δίνη των διογκούμενων διαδηλώσεων» της Γεωργίας Ντούσια «32 ώρες εργασίας» του Μπάμπη Κοβάνη ΚΟΙΝΩΝΙΑ «Λύνοντας το προσφυγικό με δακρυγόνα» του Δημήτρη Σμυρναίου «Η εξαθλίωση χιλιάδων προσφύγων στη Λέσβο συνεχίζεται» της Τζέλας Αλιπράντη «Σχολεία-κορονοϊός: Αν δεν ήταν δράμα, θα ήταν σκέτη κωμωδία» του Νίκου Γιαννόπουλου «Με απόλυση συνδικαλιστή μπήκε το φθινόπωρο στα Praktiker» του Τάσου Γιαννόπουλου «Απόπειρα κατάργησης της αθλητικής αυτονομίας» του Μ. Δ. «Από Σεπτέμβρη (2015) σε Σεπτέμβρη (2020)» του Αριστείδη Καλάργαλη ΘΕΜΑΤΑ «Μαθήματα από την άνοδο και την πτώση της Χρυσής Αυγής» του Βασίλη Παπαστεργίου «Σε ρυθμό κεκτημένης αδράνειας» του Θωμά Τσαλαπάτη «Γιώργος Μπίζος: ένας ισόβιος υπερασπιστής των δικαιωμάτων του ανθρώπου» των Σάρα Σμιτ, Πάντι Χάρπερ, Λέστερ Κιούιτ Ιστορίες από τα γήπεδα: «Αναζητώντας το χαμένο αίσθημα» του Μάκη Διόγου ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ «Το ρεμπέτικο μου έμαθε να μιλώ σταράτα», ο δεξιοτέχνης της λαϊκής κιθάρας, Δημήτρης Μυστακίδης μιλά στην «Εποχή» Η άβυσσος της ψυχής στο προσκήνιο, η Κατερίνα Γκατζόγια μιλά στη Ράνια Παπαδοπούλου με αφορμή την παράσταση «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» «Έχουμε πολύ χορό μπροστά μας», ο Μανώλης Πιμπλής γράφει για το βιβλίο του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Οικονομική ανάπτυξη και ευτυχία των πολιτών» και το συλλογικό τόμο «42 κείμενα καραντίνας» «Τα μυστήρια της Ελευσίνας» διήγημα του Ανδρέα Μήτσου Η Λιάνα Μαλανδρενιώτη μας κάνει Μουσικές Προτάσεις Ο Στράτος Κερσανίδης παρουσιάζει τις νέες ταινίες της εβδομάδας και το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ΙΔΕΕΣ «Το εταιρικό διατροφικό σύστημα επιδεινώνει την κρίση του κορονοϊού» του Γουόλντεν Μπέλο Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες: «Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση Δαιμονικά από τον δικηγόρο του διαβόλου.

Στον Δρόμο που κυκλοφορεί το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου...

Στον Δρόμο που κυκλοφορεί το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου... Υπόθεση όλων μας η υπεράσπιση της ζωής Τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης για το τουριστικό «άνοιγμα» και την προχειρότητα στα σχολεία ● Απαιτείται άμεση ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας ● Η «ατομική ευθύνη» λειτουργεί ως φύλλο συκής των κυβερνώντων editorial «Κοινωνικές φούσκες» και συλλογική ευθύνη Ζούμε μια νέα έξαρση του Covid-19, η οποία συνδέεται άμεσα με το καλοκαιρινό «άνοιγμα». Αυτό αποδεικνύει την πλήρη ευθύνη κυβέρνησης και μεγαλοεπιχειρηματικού κόσμου που διαφήμισαν την Ελλάδα ως την πιο ασφαλή χώρα του κόσμου για διακοπές. Τώρα που επανέρχεται η θεωρία της «ατομικής ευθύνης», αυτά δεν πρέπει να ξεχνιούνται. Διαβάστε όλο το editorial Συνεχίζονται οι εντάσεις σε Αιγαίο και Μεσόγειο ● Η Μέρκελ μαγείρεψε διάλογο-άλλοθι στον Ερντογάν ● Η Ελλάδα προμαχώνας της Δύσης; ● Ξαναμοιράζεται η «τράπουλα» στη Λιβύη

EΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ Μετά τη Μόρια τι; ΠΟΛΙΤΙΚΗ Διάλογος μεν, κλιμάκωση δε ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ • Νέες παροχές στις επιχειρήσεις • Εξοπλιστικό πρόγραμμα και επιπλοκές ΔΙΕΘΝΗ Ανατροπές στο Μάλι ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ Ατομικές βόμβες: Τα εγκλήματα των πολιτισμένων

"Ο ΙΟΣ" 19 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ

Την καταγραφή της "νέας πραγματικότητας" του Covid-19 επιδιώξαμε, διοργανώνοντας έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό, όχι για να διεκδικήσουμε δάφνες πρωτοτυπίας, οι μισές άλλωστε λογοτεχνικές σελίδες και εκδοτικοί είχαν την ίδια "φαεινή" ιδέα, αλλά για να συμβάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην ιστορική αυτή ανατροπή. Το βιβλίο που κρατάτε, περιλαμβάνει 19 μικρές ιστορίες από τις ημέρες του Covid-19, που η καθεμία φέρει το δικό της ειδικό βάρος, αποτυπώνοντας τους προβληματισμούς, τις προσδοκίες αλλά και την οπτική γωνία των συγγραφέων τους στην αυγή της πραγματικότητας. Ιστορίες που επιλέχθηκαν, ανάμεσα σε δεκάδες άλλες, σχολαστικά, με γνώμονα τα δικά μας υποκειμενικά κριτήρια ως ένα μικρό δείγμα των ευρύτερων προβληματισμών, που γέννησε η συγκεκριμένη συγκυρία. Αχιλλέας Σωτηρέλλος - Περιοδικό Cartel, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα Πρόλογος Παρών Άγγελος Χαριάτης: Ημερολόγιο καταστρώματος Κάτια Τζαννετή: Ο Ιός Ιωάννης Μπαχάς: Λέξη ασφαλείας Γιώργος-Νεκτάριος Παναγιωτίδης: BSL-4 Ελπίδα Πέτροβα: Τερέζα Θοδωρής Καρανικόλας: Μικρόκοσμος Μιχάλης Κακατσάκης: Η πόρτα Δυστοπία Αργύρης Κόσκορος: Μάνα Ανθή Φούντα: Ο άγνωστος τοίχος του σπιτιού μου Συμεών Βασ. Καραγαβριηλίδης: Το σύστημα Νίκος Κουλούρης: Το παράθυρο Παναγιώτης Κεφαλάς: Φωτιά αγγέλων Βασίλης Μέγας: Ζοφερές Αναπνοές Καλλιόπη Πλέσσα: Αμόλυντες Ψυχές Νίκος Καμόντος: Η πόλη Αποσύνθεση Γιώργος Διακάκης: Αχέροντας Χριστόφορος Τριάντης: Το μάθημα Απόστολος Θηβαίος: Σελίδες Ιστορίας Μιχάλης Κατράκης: Η ευπαθής ομάδα Βιογραφικά Ανθολόγηση: Αχιλλέας Σωτηρέλλος Εκδότης ΒΑΚΧΙΚΟΝ Σειρά ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 72 Χρονολογία Έκδοσης Ιούλιος 2020 Αριθμός σελίδων 124

ΧΩΡΟΙ ΤΟΥ ΑΝΟΙΚΕΙΟΥ Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΙ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ (ΑΛΕΤΡΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ)

Ο κινηματογράφος του Αντρέι Ταρκόφσκι έχει τη μοναδική ιδιότητα να συμπλέκει το οικείο με το ξένο, δημιουργώντας έτσι ενδιάμεσους χώρους ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιακό. Στον πυρήνα της ποιητικής του σκηνοθέτη βρίσκεται η έννοια του ανοίκειου, που εκφράζεται στον χώρο μέσω της χρήσης συγκεκριμένων κινηματογραφικών χειρισμών. Προβαίνοντας σε μια υφολογική ανάλυση των ταινιών του στο βιβλίο αναδεικνύεται πώς ο κινηματογράφος του Ταρκόφσκι κατασκευάζει ποιότητες χώρων που διανοίγουν νέες προοπτικές στον κινηματογραφικό ρεαλισμό και προτείνουν καινούργιους τρόπους αναπαράστασης της πραγματικότητας. Το κοινό που θέλει να γνωρίσει καλύτερα τις ταινίες του Ταρκόφσκι θα βρει εδώ μια ακόμα είσοδο στο πολυεπίπεδο και πάντοτε ανοιχτό σε ερμηνείες έργο του. Ίσως σήμερα, σε πείσμα της γενικευμένης απώλειας νοήματος που βιώνουμε, ο Ταρκόφσκι είναι περισσότερο επίκαιρος από ποτέ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα Ευχαριστίες ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΤΑ ΑΓΓΕΛΙΔΗ Πρόλογος Εισαγωγή ΤΟ ΑΝΟΙΚΕΙΟ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ Εντοπίζοντας το ανοίκειο στην κινηματογραφική ποιητική του Αντρέι Ταρκόφσκι Εισαγωγικά Βασικές αρχές της αφηγηματικής κατασκευής Το ζήτημα του κινηματογραφικού χρόνου: Ο αποτυπωμένος χρόνος του Ταρκόφσκι και ο κατασκευασμένος χρόνος του Αϊζενστάιν Η ανοικείωση ως καλλιτεχνικός μηχανισμός Ο Ταρκόφσκι και το ζήτημα του ρεαλισμού Προς μια ποιητική του ανοίκειου Χωρικότητες του ανοίκειου στον κινηματογράφο του Αντρέι Ταρκόφσκι ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΟΙΚΕΙΟΥ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΙ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ Σολάρις Εισαγωγικά Χωρικότητες της αναλογίας: Η Γη και ο πλανήτης Σολάρις Χωρικότητες της επιστροφής και του διπλασιασμού: Το ομοίωμα ως ανοίκειο Χωρικότητες της ασυνέχειας Η τελική σκηνή του Σολάρις: Επιστροφή ή φαντασίωση επιστροφής; Καθρέφτης Εισαγωγικά Η κάθετη ποιητική στιγμή και η χωροποίηση του χρόνου Χωρικότητες της παραλλαγής Χωρικότητες του διπλασιασμού: Ο Καθρέφτης και οι καθρεφτισμοί του Η τελική σεκάνς του Καθρέφτη: Ο κινηματογραφικός χώρος ως καθρέφτης Στάλκερ Εισαγωγικά Η ανοίκεια χωρικότητα της Ζώνης Χωρικότητες της ενσάρκωσης: Περπατώντας (σ)τη Ζώνη Χωρικότητες της απόσπασης και της παραλλαγής Η ποιητική του χώρου μέσα στη Ζώνη Η επιστροφή των τριών χαρακτήρων και το κλείσιμο του Στάλκερ Νοσταλγία Εισαγωγικά Χωρικότητες της αναλογίας: Το παρόν της Ιταλίας και το παρελθόν της Ρωσίας Το ξένο που γίνεται οικείο: Η ανοίκεια πρακτική της μετάφρασης Γεφυρώνοντας τις αποστάσεις: Χωρικότητες της συνέχειας και της ασυνέχειας Χωρικότητες του διπλασιασμού: Ο Αντρέι και ο Ντομένικο ως κατοπτρικοί χαρακτήρες Χωρικότητες της φθοράς: Τα ερείπια της Νοσταλγίας Το τελικό πλάνο της Νοσταλγίας Θυσία Εισαγωγικά Χωρικότητες της αναλογίας Χωρικότητες της απόσπασης και της ενσάρκωσης Χωρικότητες της ασυνέχειας: Η ανοίκεια γεωγραφία του χώρου στο σπίτι του Αλεξάντερ Χωρικότητες της επιστροφής: Ο Όττο διηγείται την ανοίκεια ιστορία με τη φωτογραφία του νεκρού στρατιώτη Χωρικότητες του διπλασιασμού: Η μικρογραφία του σπιτιού και η είσοδος του παραισθησιακού στο πραγματικό Η ανοικειότητα του κεντρικού μέρους της Θυσίας: Όνειρο ή πραγματικότητα; Η επόμενη ημέρα και το κλείσιμο της Θυσίας ΑΝΑΝΕΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΛΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ Επίλογος - Συμπεράσματα Βιβλιογραφία Εκδότης ΝΗΣΟΣ Σειρά NISSOS ACADEMIC PUBLISHING 35 Χρονολογία Έκδοσης Σεπτέμβριος 2020 Αριθμός σελίδων 278 Διαστάσεις 24x17

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Μας περιμένουν άδειες μέρες, ραγισμένοι ουρανοί

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Μας περιμένουν άδειες μέρες, ραγισμένοι ουρανοί

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Γιώργος Κατρούγκαλος: «Μοναδική λύση είναι ο διάλογος. Η άλλη είναι ο πόλεμος» Χάρις Ματσούκα: «Σαφώς υπάρχει ευθύνη της κυβέρνησης για την έξαρση των κρουσμάτων» Βαγγέλης Παναγιωτουνάκος: «Σοκ και δέος ο νέος πτωχευτικός κώδικας εν μέσω πανδημίας» ΠΟΛΙΤΙΚΗ «Μια νέα αφετηρία που μπορεί να αποδειχθεί προωθητική» του Παύλου Κλαυδιανού «Τι περίμενε… Και τι μας περιμένει» του Κωστή Γιούργου «Το σχολείο στη μάχη κατά του συνωμοσιολογικού ανορθολογισμού» του Κωστή Παπαϊωάννου «Χωρίς ασφαλιστική δικλείδα ο Μητσοτάκης» του Ρένου Γεωργίου «Σε δυσκολότερους ατραπούς» του Κώστα Μελά «Νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις: Το ΔΝΤ είναι εδώ!» του Διονύση Τεμπονέρα ΔΙΕΘΝΗ Ουόλντεν Μπέλο: «Προτεραιότητα του Ντουτέρτε είναι η επέκταση του αυταρχικού καθεστώτος του στις Φιλιππίνες» Γαλλία: «Πρόγραμμα για την οικονομική ανάκαμψη με παλιές συνταγές» του Μπάμπη Κοβάνη Ρωσία: «Ο Λαβρόφ στην Κύπρο και οι offshore» του Μιχάλη Ρένεση Βουλγαρία: «Κρίσιμο το επόμενο εξάμηνο» του Γιώργου Βερβέρη Μαυροβούνιο: «Εκλογικός σεισμός» του Γιώργου Βερβέρη ΚΟΙΝΩΝΙΑ Καταστροφή του ΚΥΤ της Μόριας: «Στην κόλαση οι φωτιές είναι αναμενόμενες» της Τζέλας Αλιπράντη Γιώργος Πλειός, Ιωάννα Βωβού: «Τα ριάλιτι ως (μη) πραγματικότητα» «Ο οπτικός πολιτισμός και η ιδεολογία του» της Αλίκης Κοσυφολόγου «Έκθετο το υπουργείο Παιδείας σε πολλαπλά μέτωπα» της Τζ. Α. Athens Pride 2020: «Παραμύθια χωρίς δράκους και άλλες ιστορίες» της Στέλλας Μπελιά Ρόζα νέρα: «Εκκενώθηκε το κτίριο, παραμένει το πρόβλημα» του Γιάννη Σαρρή «Σημειώσεις ενός παραθεριστή» του Σταύρου Ραπτόπουλου «Σαμαριναίοι και πρόσφυγες μαζί» του Γιώργου Κωνσταντίνου «Κατά πού το πάει ο άνεμος…» του Ιωσήφ Σινιγάλια ΘΕΜΑΤΑ «Ζωή εν τάφω» του Θωμά Τσαλαπάτη «Αποχαιρετώντας τον Χρίστο Χαραλαμπόπουλο» του Μάκη Διόγου ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ “Iστορίες για θεατές με διαφορετικές γλώσσες”, ο Εουτζένιο Μπάρμπα μιλά στη Ράνια Παπαδοπούλου για θέατρο “Με τις μέλισσες ή με τους λύκους”, οι συντελεστές της θεατρικής ανάγνωσης, Παύλος Κατσιβέλης, Νικόλας Κανάβαρης και Φοίβος Πετρόπουλος, μιλούν για την παράσταση, την έμπνευση, την αισθητική Μια λογοτεχνία για τις «αόρατες», ο Κώστας Αθανασίου γράφει για το βιβλίο της Μπερναρντίν Εβαρίστο «Κορίτσι, γυναίκα, άλλο» Η Λιάνα Μαλανδρενιώτη μας κάνει Μουσικές Προτάσεις Ο Στράτος Κερσανίδης παρουσιάζει τις νέες ταινίες της εβδομάδας. ΙΔΕΕΣ Μποαβεντούρα Ντε Σόουζα Σάντος: «Για μια μετα-καπιταλιστική, μετα-αποικιοκρατική και μετα-πατριαρχική κοινωνία» ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ «Κάηκε η Μόρια, κάηκε» της Όλγας Στέφου Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες: «Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση Δαιμονικά από τον δικηγόρο του διαβόλου.

Στον Δρόμο που κυκλοφορεί το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου...

Στον Δρόμο που κυκλοφορεί το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου... Σθεναρή αντίσταση στον «Αττίλα 3» Έβρος, Αιγαίο, Καστελλόριζο, Κύπρος: Γενικεύεται η τουρκική επιθετικότητα ● Πιέσεις ΝΑΤΟ υπέρ της Άγκυρας ● Προετοιμασίες για μεγαλύτερες υποχωρήσεις από το ελλαδικό πολιτικό σύστημα ● Ο λαός και η χώρα δεν μπορούν να υπάρξουν στο τοπίο που κατοχυρώνει ο Ερντογάν ● Μόνη λύση να αντισταθούμε editorial Καταιγισμός Δεν υπάρχει πλέον μέρα που να μην είναι φορτωμένη με γεγονότα, ειδήσεις, υπερβολές, αποκρύψεις κι αποκαλύψεις, διαγγέλματα, φρεγάτες, γκέτο, πυρκαγιές, λουκέτα, απολύσεις, κρούσματα και ανθρώπινες απώλειες. Πραγματικός καταιγισμός. Πυκνός χρόνος, με συνεχή γεγονότα και διεργασίες, με στιγμές κρίσης και εκρηκτικών καταστάσεων. ΑΦΙΕΡΩΜΑ Σχολεία εν μέσω πανδημίας ΤΟ ΘΕΜΑ Η «βόμβα» της Μόριας έσκασε ΠΟΛΙΤΙΚΗ Μια γαλλική Pax Mediterranea ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ Ο απολογισμός του καλοκαιριού ΔΙΕΘΝΗ ΗΠΑ: Το εσωτερικό μέτωπο Γράφει ο Τζέιμς Πέτρας

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ-ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ του Πατρίσιο Γκουσμάν -ΤΕΤΑΡΤΗ 16/09/2020

 

l ΤΕΤΑΡΤΗ   16/09/2020          ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ (LA CORDILLERA DE LOS SUEÑOS)

                                                                 του Πατρίσιο Γκουσμάν (XΙΛΗ/ΓΑΛΛΙΑ, 2019, έγχρωμη, 84΄)

 

• Χρυσός Οφθαλμός - Βραβείο για το Καλύτερο Ντοκιμαντέρ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κανών

 

Μετά τις ταινίες Νοσταλγώντας το φως (2010) και Το μαργαριταρένιο κουμπί (2015), ο Πατρίσιο Γκουσμάν ολοκληρώνει την τριλογία της ιστορικής μνήμης με την ταινία του Οροσειρά των ονείρων. Ένα κινηματογραφικό τρίπτυχο που συνδέει τις φυσικές επιστήμες με την ανάγκη διατήρησης της ιστορικής μνήμης και το γεμάτο αντιθέσεις φυσικό τοπίο της Χιλής με την ανοιχτή πληγή της δικτατορίας του Πινοσέτ. Στην Οροσειρά των ονείρων το βλέμμα του Χιλιανού ντοκιμαντερίστα είναι στραμμένο στη ραχοκοκαλιά της χώρας του, στην επιβλητική οροσειρά των Άνδεων.  Πολυεπίπεδο υπαρξιακό δοκίμιο που εξερευνά το αόρατο νήμα που ενώνει τον χρόνο, την τραγική ανθρώπινη ύπαρξη και την αδιάφορη αιώνια φύση.

Trailer

https://www.imdb.com/video/vi1582677785?playlistId=tt9567718&ref_=tt_ov_vi

Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ συμπλήρωσε φέτος 32 χρόνια συνεχούς λειτουργίας.

Η δραστηριότητά της όλο αυτό το διάστημα υπήρξε πλούσια και πολύπλευρη:

• Προβολές ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους από τον ελληνικό και παγκόσμιο κινηματογράφο.
• Ειδικές προβολές-εκδηλώσεις
• Σεμινάρια, εργαστήρια δημιουργίας ταινιών, μαθήματα, συζητήσεις, εκθέσεις.
• Εκδόσεις, δημοσιεύσεις (Περιοδικό ΠΡΟΣΕΧΩΣ, ειδικά φυλλάδια, προγράμματα, κείμενα σε περιοδικά και εφημερίδες).
  
  Οι προβολές της Λέσχης με το τέλος της θερινής περιόδου 2020 θα φτάσουν τις 1.903 (911ταινίες μεγάλου μήκους και 992 μικρού). Οι ταινίες προέρχονται από 58 χώρες και καλύπτουν το διάστημα από το 1894 έως σήμερα.

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Κυβερνητική σφραγίδα στην όξυνση της ύφεσης

 Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή

ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Κυβερνητική σφραγίδα στην όξυνση της ύφεσης

 

 

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Δημήτρης Σερεμέτης: «Αν δεν υπάρξει δημιουργικό κλίμα στη χώρα, δεν νομίζω ότι θα ξεμπλοκάρουν τα πράγματα»

Νίκος Ξυδάκης: «Η κυβέρνηση δεν μπορεί να φανεί αντάξια των ιστορικών αναγκών»

Σάββας Ρομπόλης: «Η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης θα επιδεινώσει το βιοτικό επίπεδο των ασφαλισμένων»

Γιώργος Καπόπουλος: «Διάλογος ή λαμπρά απομόνωση;»

 

 

 

 

 

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Το πριν και το μετά από το -15,2% του β’ τριμήνου» του Παύλου Κλαυδιανού

«Αλλαγές προσώπων κι αλλαγή νοοτροπίας» του Χ. Γεωργούλα

«Ο καθείς και το ηθικό του ανάστημα…» του Κωστή Γιούργου

«Στον αστερισμό των… like» της Αννέτας Καββαδία

«Ένας συναινετικός αποκεφαλισμός» του Χάρη Γολέμη

«Οι ιδιαιτερότητες του ελληνικού καπιταλισμού και οι προοπτικές για την ανατροπή του» του Πέτρου Λινάρδου Ρυλμόν

 

 

 

 

 

ΔΙΕΘΝΗ

ΗΠΑ: «60 μέρες και σήμερα» της Νατάσας Ρωμανού

ΗΠΑ: «Από τα παρκέ στους δρόμους του αγώνα!» του Μάκη Διόγου

«Τα προβλήματα της Λευκορωσίας δεν θα λυθούν όταν φύγει ο Λουκασένκο» του Σλαβόι Ζίζεκ

«Πίσω από τον ακροδεξιό ακτιβισμό» του Δημήτρη Σμυρναίου

«Τα πολλαπλά μέτωπα της Ιταλίας» της Τόνιας Τσίτσοβιτς

 

 

 

 

 

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Άνοιγμα σχολείων: «Πρόβλημα; Ποιο πρόβλημα;» της Ζωής Γεωργούλα

«Η πανδημία δεν πήγε διακοπές!» του Σταμάτη Βαρδαρού

«Πολιτική εκμετάλλευση της πανδημίας από την κυβέρνηση και στο προσφυγικό» της Τζέλας Αλιπράντη

 

 

 

 

 

ΘΕΜΑΤΑ

«Οι Μυκήνες κινδύνευσαν» του Κώστα Στρατή

«Για τον Νίκο Ζαλαώρα» του Θωμά Τσαλαπάτη

«Του χρόνου τα γυρίσματα» της Ελέγκως Μανουσάκη

«Πλήρης ημερών, πλήρης επιθυμιών» της Ζωής Γεωργούλα

«Καθυστερημένος, αλλά απαραίτητος αποχαιρετισμός στον Νίκο Ζαλαώρα» του Π. Κ.

«Αντίο στον σύντροφο Θανάση Λ. Τσουκνίδα»

 

 

 

 

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

 

Στην Εποχή των βιβλίων, το 8σέλιδο ένθετο για το βιβλίο:

Συνέντευξη της Μάρως Δούκα στον Μανώλη Πιμπλή, με αφορμή το βιβλίο της «Πύλη εισόδου»

Κείμενο του Γιάννη Παλαβού για τον ανέκδοτο στην Ελλάδα ποιητή Άλντεν Νόουλαν, με αφορμή την πρώτη ανθολογία του στα ελληνικά «Χαίρομαι που είμαι εδώ»

Ο Κώστας Αθανασίου εξερευνά την πολιτική λογοτεχνία του Μπ. Τράβεν, με αφορμή την επανέκδοση του βιβλίου του «Το λευκό ρόδο»

Η Σοφία Ξυγκάκη περιδιαβαίνει την Νάπολη που ζωντανεύει μέσα στα βιβλία της Έλενα Φερράντε, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της «Η απατηλή ζωή των ενηλίκων»

Ο Παύλος Κλαυδιανός φέρνει στην επιφάνεια αλήθειες που δύσκολα μπορείς να απορρίψεις, παρουσιάζοντας το βιβλίο του Αλέξη Ηρακλείδη «Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειος. 50+1 όψεις των ελληνοτουρκικών διενέξεων»

Στη στήλη Κλασικοί live, ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης ξαναδιαβάζει την «Μαντάμ Μποβαρί» του Γκιστάβ Φλομπέρ

 

ΚΑΙ

“Ποίηση και αθανασία” του Παναγιώτη Βούζη

Αποχαιρετισμός στον Ευτυχισμένο Πρίγκιπα Γιώργο Βούρο, από την Ράνια Παπαδοπούλου

Η Ράνια Παπαδοπούλου μιλά με την Μάρθα Μπουζιούρη για το Διεθνές Δίκτυο Θεάτρου Ντοκιμαντέρ

Η Λιάνα Μαλανδρενιώτη μας κάνει Μουσικές Προτάσεις

“Σινεμά σε δύσκολους καιρούς” και πανόραμα νέων ταινιών από τον Στράτο Κερσανίδη

 

 

 

 

Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες:

«Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση

Δαιμονικά από τον δικηγόρο του διαβόλου.

 

ΙΔΕΕΣ

Τζον Χόλογουεϊ: «Να μην υποτιμάται ποτέ ο φόβος που προκαλούν οι κυβερνώμενοι στους κυβερνώντες»  

 

 

 

 

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

Δίκη Χρυσής Αυγής: «Η ελληνική Δικαιοσύνη θα πάρει θέση για τα όρια της Δημοκρατίας» της Χρύσας Παπαδοπούλου

 

 

 

 

 

Η ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΩΝΥΜΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ - ΙΝΑ ΤΙ; ΜΑΡΣΕΛΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

 Η ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΩΝΥΜΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ - ΙΝΑ ΤΙ;

ΜΑΡΣΕΛΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Παρουσίαση

Τι σημαίνει ότι ο χρόνος τελειώνει, τα αποκαλυπτικά κείμενα το λένε, αλλά το λένε με εικόνες, και οι εικόνες είναι αμφίσημες, με μια αμφισημία που τείνει πάντα να απωθείται.

Αν οι προφητικές εικόνες αφορούσαν πραγματικά γεγονότα, θα μπορούσαν να προβλέπουν οτιδήποτε και να μιλάνε για οτιδήποτε. Δεν μιλάνε όμως για οτιδήποτε. Μιλάνε μόνο για τα έσχατα. Φέρνουν στην επιφάνεια όλα όσα η κανονική ζωή έχει απωθήσει. Γι' αυτό και όλες οι εξωτερικές κρίσεις τις επιβεβαιώνουν. Και συγχρόνως τις διαψεύδουν, γιατί καμιά τους δεν είναι η έσχατη. Στο Μεσαίωνα ήταν ο μαύρος θάνατος, αύριο θα είναι μια οικολογική καταστροφή που θα ξανακάνει το σύμπαν αφιλόξενο, ή η συνάντηση με μια μορφή ζωής που θα αδιαφορεί για την ανθρώπινη και θα ξυπνήσει πάλι εκείνη την αρχαία αίσθηση φρίκης που χρειάστηκαν χιλιετίες για να καταπραϋνθεί. Αλλά όλα τα εξωτερικά συμβάντα είναι απλώς αφορμές. Το πραγματικό περιεχόμενο των αποκαλυπτικών εικόνων, το απωθούμενο που φέρνουν στην επιφάνεια, είναι το τέλος του κάθε ανθρώπου, ο θάνατος. Ο άνθρωπος ζει τη ζωή του υποκύπτοντας πάντα στον πειρασμό να αναβάλλει τα κρίσιμα. Στην έσχατη κρίση δεν θα ανοίξουν μόνο οι τάφοι για να βγουν οι νεκροί - ή μάλλον αυτό που η ίδια η εικόνα αυτή λέει, με τον αμφίσημο πάντα τρόπο που έχουν οι εικόνες να μιλάνε, είναι ότι θα βγουν στην επιφάνεια τα θαμμένα νοήματα, αυτά που έθαβαν οι συνεχείς αναβολές. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Λεπτομέρειες

Εκδότης ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ

Χρονολογία Έκδοσης Ιούλιος 2020

Αριθμός σελίδων 64

Διαστάσεις 20x15

Επιμέλεια ΦΑΣΟΥΛΑΣ Ζ. ΣΩΤΗΡΗΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ-ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ (CANCIÓN SIN NOMBRE) της Μελίνα Λεόν- ΤΕΤΑΡΤΗ 09/09/2020 στις 8:30 μ.μ. και στις 10:30 μ.μ.)

 l    ΤΕΤΑΡΤΗ  09/09/2020       ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ (CANCIÓN SIN NOMBRE)  

της Μελίνα Λεόν (ΠΕΡΟΥ/ΙΣΠΑΝΙΑ/ΗΠΑ/ΧΙΛΗ, 2019, ασπρόμαυρη, 97΄)

 

• Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για Καλύτερη Σκηνοθεσία - Χάλκινος Αλέξανδρος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

H αρπαγή της νεογέννητης κόρης της ωθεί την Χεορχίνα - μια αυτόχθονη από τις Άνδεις - σε μια απελπισμένη αναζήτηση. Μοναδικός της σύμμαχος ένας εσωστρεφής δημοσιογράφος που ρίχνεται ολόψυχα σε μια φαινομενικά μάταιη μάχη, παλεύοντας να ρίξει φως σε αυτή τη σκοτεινή υπόθεση. Στο αχνό και μελαγχολικό ημίφως της ασπρόμαυρης φωτογραφίας, οι περιθωριοποιημένες αυτόχθονες γυναίκες έρχονται σε πρώτο πλάνο και ο ψυχωμένος αγώνας για δικαιοσύνη αποκτά φωνή. Ένα πικρό κινηματογραφικό ποίημα, ένα «τραγούδι χωρίς όνομα», όπως εκείνο που σπαραχτικά μουρμουρίζει η Χεορχίνα πριν τους τίτλους τέλους.

Trailer 

https://www.youtube.com/watch?v=hSM-t2haL6g

ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 9:00 μ.μ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ 11:00 μ.μ.

(Από τις 19/08/2019 στις 8:30 μ.μ. και στις 10:30 μ.μ.)

ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»

                                     (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη,

Τηλ.: 210 9937870, 210 9941199, 210 9914732, 6945405825,

E-mail: cineclubilioupolis@gmail.com, Ιστοσελίδα: www.klh.gr)

 

Καλά, αυτοί διαφώνησαν νωρίς: ΑΝΤΟΝ ΠΑΝΕΚΟΥΚ

 Καλά, αυτοί διαφώνησαν νωρίς

ΑΝΤΟΝ ΠΑΝΕΚΟΥΚ

Ο Άντον Πάνεκουκ γεννήθηκε το 1873 και πέθανε το 1960. Ήταν ένας από τους κυριότερους ηγέτες του ΚΚ Ολλανδίας. Αρκετά νωρίς άσκησε κριτική στην πολιτική της ηγετικής ομάδας των Ρώσων Μπολσεβίκων. Τέθηκε επικεφαλής της αριστερής πτέρυγας του κόμματος και στο επίπεδο της θεωρίας ανήγαγε τα εργατικά συμβούλια των εργοστασίων σε κύτταρα του οργανισμού της μέλλουσας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Επεσήμανε τις αντιφάσεις της οικοδόμησης της μετεπαναστατικής ΕΣΣΔ και διείδε την τελική κατάληξή της σε έναν κρατικό καπιταλισμό. Στο παρακάτω κείμενο θα παρουσιάσω όσο πιο αναλυτικά γίνεται τη σκέψη του Α.Πάνεκουκ όπως αυτή ανακύπτει μέσα από τις σελίδες των δύο μόνο βιβλίων του που έχουν εκδοθεί στα ελληνικά. Το έργο «Ο Λένιν σαν φιλόσοφος» από τις εκδόσεις ΥΨΙΛΟΝ και την μπροσούρα με τίτλο «Ο συνδικαλισμός» που εξέδωσαν οι εκδόσεις «Επαναστατική Αυτοοργάνωση»

ΥΛΙΣΜΟΣ: ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Βασική θέση όλων όσων αναφέρονται στο Μαρξ και στις ιδέες του είναι ότι για να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε την εξέλιξή τους είναι να τις συνδέσουμε «με τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα της περιόδου όπου αυτές γεννήθηκαν» . Η εποχή αυτή ήταν η εποχή της επαναστατικής ανόδου της αστικής τάξης και της εδραίωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής· εποχή όπου η εργατική τάξη κάνει τα πρώτα βήματα για να χειραφετηθεί, πολιτικά και ιδεολογικά, από την αστική τάξη και την επιρροή της. Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο, τόσο οι αστοί όσο και οι επαναστάτες, ασκούσαν μια κριτική στο κατεστημένο φεουδαρχικό σύστημα σ’ όλες τις εκφάνσεις του και «κύρια εναντίον της θρησκείας και της εγελιανής φιλοσοφίας» . Η κεντρική ιδέα της εγελιανής φιλοσοφίας: «Η αυτοανάπτυξη της «απόλυτης ιδέας»  δημιουργεί τον κόσμο και εκφράζεται σ’ αυτόν με το να ξαναγίνεται στην  παραπέρα ανάπτυξή της αυτοσυνείδηση του ανθρώπου» . Αυτή η ιδέα είναι που επενδύει φιλοσοφικά το Χριστιανισμό και όλες τις αιρέσεις του, και ανταποκρίνεται στις συνθήκες της μοναρχικής παλινόρθωσης του 1815. Οι Μαρξ και Ένγκελς δίνουν σταθερά τη μάχη της κριτικής. «Η κριτική του ουρανού μετατρέπεται έτσι σε κριτική της γης, η κριτική της θρησκείας σε κριτική του δικαίου, η κριτική της θεολογίας σε κριτική της πολιτικής» . Ο Α. Πάνεκουκ θεωρεί ότι, παρά τα όσα ανέπτυξαν κατά καιρούς οι «επίγονοι του Μαρξ» , η υλιστική σκέψη δεν ήταν στο Μαρξ παρά μια μέθοδος εργασίας. Αυτή η μέθοδος εργασίας «είχε σαν στόχο την εξήγηση όλων των φαινομένων με βάση τον υλικό κόσμο, την πραγματικότητα» . Ο Μαρξ δεν διατύπωσε «»τον υλισμό ως φιλοσοφικό σύστημα» . Έτσι, λοιπόν, με βάση την πραγματικότητα λύνεται, επισημαίνει, «το βασικό πρόβλημα της θεωρίας της γνώσης (επιστημολογίας: ποια αλήθεια μπορεί να αποδοθεί στη σκέψη» . Αν ο άνθρωπος, μέσα στην κοινωνική πραγματικότητα δρώντας, επιβιώσει, τότε αποδεικνύεται η αλήθεια της σκέψης του. Γιατί είναι το είναι που καθορίζει σε τελευταία ανάλυση, τη συνείδηση. «Επειδή η σκέψη είναι αποτελεσματική προσαρμογή στη ζωή, εμπεριέχει αλήθεια, όχι σε κάθε συμπέρασμα, αλλά στο γενικό χαρακτήρα της» . Συνεπώς νάχουμε πάντα κατά νου ότι «η ζωή είναι μια συνεχής διαδικασία μάθησης, προσαρμογής, ανάπτυξης. Η πρακτική αποτελεί πάντοτε την αδυσώπητη δοκιμασία της σκέψης».

Ο Πάνεκουκ θεωρεί ότι μια από τις σημαντικότερες συνεισφορές του Κ. Μαρξ στην επιστήμη είναι «η θεωρία τοου Ιστορικού Υλισμού, η θεωρία του καθορισμού όλων των πολιτικών και ιδεολογικών φαινομένων, της πνευματικής ζωής γενικά, από τις παραγωγικές δυνάμεις και σχέσεις. Το σύστημα παραγωγής, που και αυτό βασίζεται στο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, καθορίζει την εξέλιξη της κοινωνίας ιδιαίτερα μέσω της ταξικής πάλης» .

Όμως, ο μαρξισμός δεν είναι δόγμα. Κι αυτό γιατί πάντοτε, «μορφές σκέψης και αγώνα που ήταν αναγκαίες κάτω από ορισμένες συνθήκες πρέπει να αντικαθίστανται από άλλες, όταν οι συνθήκες μεταβάλλονται» . 

ΑΣΤΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ: Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ

Για να σταθεροποιηθεί η αστική τάξη, κυρίως στη Γερμανία, και το καπιταλιστικό σύστημα, έπρεπε να καταπολεμηθεί η ιδεολογία των αγροτών και μικροαστών και να συρθούν αυτά τα στρώματα υπό τη σκέπη των νέων ιδεολογιών, ιδεολογιών που είχαν ως βάση τους τις φυσικές επιστήμες. «Αναπτύχθηκε έτσι η αντίληψη ότι όλα τα φυσικά φαινόμενα ακολουθούν απόλυτα αυστηρούς, καθορισμένους νόμους. Στη φύση κυριαρχεί η αιτιότητα» . Η αστική διανόηση, λοιπόν δίνει, κατά το 18ο και 19ο αιώνα, τη μάχη εναντίον των θρησκευτικών προκαταλήψεων, με διαφορετικούς ρυθμούς και με διάφορες αποχρώσεις από χώρα σε χώρα, ανάλογα δε και με το αν κυριαρχούσαν καθολικοί ή προτεστάντες. Κατά τον Α.Πάνεκουκ «ο αστικός υλισμός έβγαλε τα πιο ριζοσπαστικά συμπεράσματα από (αυτές) τις επιστημονικές ανακαλύψεις» . Ποιες ήταν αυτές οι επιστημονικές ανακαλύψεις; Το ότι ο ανθρώπινος νους εξαρτάται άμεσα από τις φυσικές ιδιότητες του εγκεφάλου. Το ότι όλες οι κυτταρικές διαδικασίες έχουν την εξήγησή τους που δεν είναι άλλη από τα άτομα με τη δυναμική και κίνησή τους. Το ότι σε κάθε ελάχιστο υλικό σωματίδιο πρέπει να υπάρχει ένα σωματίδιο της «πνευματικής ουσίας», η «ατομική ψυχή» κατά το βιολόγο Χαίκελ, ο οποίος επεξέτεινε, τη δυϊκότητα «νους-ύλη» και στα ελάχιστα σωματίδια (κατά περίεργο τρόπο ονόμασε τη θεωρία του «μονισμό»).

Η ανάπτυξη των προλεταριακών αγώνων που ήταν συνέπεια της εξαθλίωσης των λαϊκών-εργατικών μαζών στα μέσα του 19ου αιώνα έθεσε νέα διλήμματα στους, κυρίαρχους πια, αστούς. Ο δαρβινισμός δεν μπόρεσε να δώσει μια σίγουρη απάντηση στους αστούς. Μεγάλα τμήματα, λοιπόν, αστών κατέφυγαν εκ νέου σε θρησκευτικές μορφές πίστης και ακόμη και σε μυστικιστικές τάσεις. Ποιοι έμειναν να υποστηρίζουν τις θεωρίες του πρώιμου αστικού υλισμού; Ο Πάνεκουκ θεώρησε ότι αυτοί ήταν οι πιο ριζοσπαστικοποιημένοι μικροαστοί της εποχής, οι σοσιαλιστές εργάτες και οι αναρχικοί, που μέσα από την ίδια τους την κοινωνική εμπειρία έσπασαν μια για πάντα τις θρησκευτικές σκοταδιστικές προκαταλήψεις. Στο σημείο αυτό έρχεται να απαντήσει στα νέα ερωτήματα η θεωρία του Ιστορικού υλισμού. Η κύρια διαφορά με τον αστικό υλισμό έγκειται, κατά τον Πάνεκουκ, στο γεγονός «ότι ενώ ο αστικός υλισμός στηρίζεται στις φυσικές επιστήμες, ο Ιστορικός υλισμός είναι κύρια η επιστήμη της κοινωνίας» . Επίσης για τον αστικό υλισμό, το πρόβλημα της φύσης της γνώσης ανάγεται στη σχέση των πνευματικών φαινομένων με τα φυσικοχημικοβιολογικά φαινόμενα της εγκεφαλικής ουσίας. Αντίθετα για τον ιστορικό υλισμό το πρόβλημα αυτό ανάγεται στη σχέση των σκέψεών μας με τα φαινόμενα του εξωτερικού κόσμου» . 

Τέλος, βασική διαφορά στον τρόπο σκέψης είναι η σημασία που δίνεται στη σχέση διαλεκτικής και εξέλιξης. «Η διαλεκτική σκέψη είναι προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα γιατί, όταν χρησιμοποιεί τις έννοιες, γνωρίζει καλά ότι το περασμένο δεν μπορεί να αποδώσει το άπειρο, ούτε το στατικό μπορεί να αποδώσει το δυναμικό και ότι κάθε έννοια πρέπει να αναπτυχθεί σε νέες έννοιες ή ακόμα και στην  αντίθετή της. Η μεταφυσική, μη διαλεκτική σκέψη οδηγεί αντίθετα σε δογματικούς ισχυρισμούς και σε αντιφάσεις επειδή θεωρεί τις γεννημένες από τη σκέψη έννοιες σαν σταθερές, αυτόνομες οντότητες που συνιστούν την πραγματικότητα του κόσμου» . Και σε μια τέτοια μη διαλεκτική σκέψη, μπορεί να πέσει ο φυσικός επιστήμονας αστικός υλιστής, όταν ξεπερνάει το ειδικό πεδίο γνώσης του και αυθαίρετα γενικεύει τους συλλογισμούς του στο φιλοσοφικό επίπεδο. Ένα τέτοιο παράδειγμα, είναι κατά τον Πάνεκουκ η θεωρία της καταγωγής των ειδών, στο βαθμό που δεν μπορεί να πάρει υπόψη της τη σημασία της σχέσης μετατροπής της ποσότητας σε ποιότητα.

Το γενικό συμπέρασμα, λοιπόν, του Πάνεκουκ είναι ότι «ο Ιστορικός Υλισμός μπορεί να ερμηνεύσει την προσωρινή εμφάνιση υλιστικής σκέψης στην αστική τάξη, καθώς επίσης και το ξανακύλημα αυτής της τάξης στο μυστικισμό και στη θρησκεία. Κατά τον ίδιο, επίσης, τρόπο ερμηνεύει την ανάπτυξη της υλιστικής σκέψης στους κόλπους της εργατικής τάξης σαν οφειλόμενη όχι μόνο σε οποιαδήποτε αντιθρησκευτικά επιχειρήματα αλλά στην αυξανόμενη κατανόηση των πραγματικών δυνάμεων της καπιταλιστικής κοινωνίας».

Το ερώτημα που τίθεται μετά απ’ όλα αυτά είναι: Ποιες είναι οι βάσεις της Ρωσικής Επανάστασης και πως τις έκρινε ο συγγραφέας, βάσει κυρίως των απόψεων των ηγετών της και κυρίως του Β.Ι. Λένιν που πρωτοστάτησε;

ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ: ΚΡΑΤΟΣ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ήδη πριν την επανάσταση του Οκτώβρη του 1917 και την εγκαθίδρυση του πρώτου «προλεταριακού κράτους», ο Λένιν ανέτρεπε κάποιες δογματικές-στατικές αντιλήψεις, τόσο του ίδιου του Μαρξ όσο και των σοσιαλδημοκρατικών ,  που έβλεπαν, πριν τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, την επερχόμενη σοσιαλιστική προλεταριακή επανάσταση να λαμβάνει χώρα στη γηραιά ευρωπαϊκή ήπειρο  και διακήρυξε το σπάσιμο του αδύνατου κρίκου της αλυσίδας στη «μισοκαπιταλιστική» Ρωσία των αρχών του 20ου αιώνα.

Πώς όμως είδε ο Πάνεκουκ τη Ρώσικη επανάσταση; Ποιες ήταν οι διαφορετικές συνθήκες που επικρατούσαν στη Ρωσία τότε, σε σχέση με την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη; «Εκεί, ο αγώνας εναντίον του τσαρισμού ήταν ανάλογος με τους προηγούμενους αγώνες εναντίον της απολυταρχίας στην Ευρώπη (...) η εκκλησία και η θρησκεία ήταν τα ισχυρότερα στηρίγματα του συστήματος διακυβέρνησης» . Η ανυπαρξία σημαντικού αριθμού καπιταλιστών, ποσοτικά και ποιοτικά, σήμαινε ότι «το έργο τούτο (σ.σ. ο αγώνας εναντίον της θρησκείας) έπεσε στους ώμους της ρώσικης διανόησης που μόνη της έδινε ένα λυσσαλέο αγώνα για να διαφωτίσει το λαό εναντίον του τσαρισμού» . Η εμφάνιση ενός σχετικά ρωμαλέου, για τα δεδομένα της Ρωσίας, εργατικού κινήματος, έδωσε την απαιτούμενη βάση για τη ανάπτυξη ενός «σοσιαλιστικού κόμματος» υπό την καθοδήγηση της διανόησης. «Έτσι η προλεταριακή ταξική πάλη στη Ρωσία ήταν ταυτόχρονα και αγώνας εναντίον της τσαρικής απολυταρχίας, κάτω από το λάβαρο του σοσιαλισμού» . Παρακάμπτοντας τον «πατέρα του Ρωσικού μαρξισμού», τον Πλεχάνωφ, ο οποίος είχε επηρεαστεί από το δυτικό εργατικό κίνημα -και ιδιαίτερα το γερμανικό- ο Λένιν που είχε την ευθύνη της πολιτικής και ιδεολογικής καθοδήγησης του επαναστατικού εργατικού κινήματος θεώρησε ότι «το πρώτο ζωτικό καθήκον ήταν η συντριβή του τσαρισμού και του οπισθοδρομικού βάρβαρου κοινωνικού συστήματος της Ρωσίας» . Αυτή η θεώρηση των πραγμάτων, είναι που κατά τη γνώμη μου άνοιξε το δρόμο για την κατοπινή θεωρητική αποδοχή της αντίληψης των «σταδίων» για την οικοδόμηση από τα κόμματα της Γ΄Κομμουνιστικής Διεθνούς, αντίληψη που, στην ουσία, αρνείται τη δυνατότητα στο εργατικό κίνημα να καταλήξει με ενιαία επαναστατική διαδικασία στους τελικούς του στόχους .

Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο. Ο Λένιν ξεκινώντας μεθοδολογικά σωστά -ανατρέποντας δηλαδή δογματικές απόψεις- στη συνέχεια υπερτονίζει τις ιδιαιτερότητες της Ρωσίας. Ο Πάνεκουκ τονίζει, βέβαια, πριν αρχίσει την κριτική του, ότι στη Ρωσία «οι μεγάλες βιομηχανίες δημιουργήθηκαν από το μεγάλο δυτικό κεφάλαιο που εκμεταλλευόταν έτσι τους Ρώσους εργάτες» . Παρόμοια, με τα δάνεια προς την Τσαρική κυβέρνηση από το χρηματιστικό κεφάλαιο της Δύσης, υποβαλλόταν σε πλήρη και ομαδική εκμετάλλευση ολάκερη η Ρωσική κοινωνία. Έτσι «όπως στη Ρώσικη επανάσταση συνυπήρχαν δύο πλευρές της δυτικής εξέλιξης, αστική επανάσταση, όσον αφορά τους άμεσους στόχους της, προλεταριακή επανάσταση, όσον αφορά τις ενεργές δυνάμεις της, έτσι και η αντίστοιχη μπολσεβίκικη θεωρία ήταν αναγκαστικά ένα μίγμα αστικού υλισμού στις βασικές φιλοσοφικές απόψεις και προλεταριακού εξελικτικισμού στη θεωρία της ταξικής πάλης» . Μ’ αυτή την έννοια ο Πάνεκουκ ειρωνεύεται το γεγονός ότι στο σπίτι του Λαού στη Μόσχα ήταν γραμμένη με μεγάλα γράμματα η φράση «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού» και, κατά τραγικότερη ειρωνεία σήμερα, μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ αποκαλύπτεται ότι «ο βασιλιάς ήταν γυμνός». Γιατί για τους Ρώσους μαρξιστές ο πυρήνας του Μαρξισμού δεν περικλείεται στη θέση του Μαρξ ότι η κοινωνική πραγματικότητα καθορίζει τη συνείδηση . 

Τι είναι λοιπόν εκείνο που χαρακτηρίζει τη Σταλινική μετεξέλιξη της Ρώσικης επανάστασης; Η προδοσία των βασικών αρχών του Λενινισμού, όπως διακήρυξαν οι οπαδοί του Τρότσκυ; Η μήπως η κωδικοποίηση των αρχών του Λενινισμού σε δόγμα, όπως διατείνονται οι πάσης φύσεως «ανανεωτές»  που μας προέκυψαν από το Σταλινικό σκοταδισμό, τα τελευταία χρόνια; Όχι, απαντά ο Πάνεκουκ. Κι αυτό γιατί «ο ρώσικος Μπολσεβικισμός δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι εγκατέλειψε το δρόμο του Μαρξισμού, γιατί ποτέ δεν είχε πάρει αυτό το δρόμο» . Μήπως, όμως, έτσι μηδενίζεται ολόκληρο το έργο της προλεταριακής πάλης; Κανείς ως σήμερα δεν έχει κατορθώσει να το κάνει γιατί «ο αγώνας των Ρώσων εργατών, με τη μαζική δράση τους και τα Σοβιέτ τους, υπήρξε το σημαντικότερο πρακτικό παράδειγμα σύγχρονης προλεταριακής πάλης» . Όμως, μετά την επανάσταση (σ.σ. και τη νίκη του Λένιν επί μιας δεξιάς τάσης μέσα στο κόμμα, των Μαχιστών)  ο «Λενινισμός» ανακηρύχθηκε σε επίσημη φιλοσοφία του κράτους, σαν συνδυασμός του αστικού υλισμού και της θεωρίας του Μαρξ για την κοινωνική εξέλιξη, στολισμένη με κάποια διαλεκτική ορολογία. Αυτή η υλιστική φιλοσοφία ήταν ακριβώς η θεωρία που χρειάζονταν οι Ρώσοι διανοούμενοι που έβλεπαν, τώρα που οι φυσικές επιστήμες και η τεχνική παρείχαν τη βάση για μια γρήγορα αναπτυσσόμενη παραγωγή που αυτοί θα διεύθυναν, το μέλλον ανοιχτό μπροστά τους σαν κυρίαρχη τάξη μιας αχανούς αυτοκρατορίας» . 

Σχολιάζοντας το βιβλίο του Λένιν και την πολεμική του ενάντια στους εμπειριοκριτικιστές και την υποτιθέμενη στήριξή τους στους «φιντεϊστές» (οπαδούς της θρησκευτικής πίστης) ο Πάνεκουκ θεωρεί ότι υποτιμούνται οι πραγματικές επικίνδυνες πλευρές του αστικού, που την εποχή εκείνη στη Δυτική Ευρώπη είχαν ήδη αρχίσει να γίνονται ορατές από μελετητές-μαχητές όπως π.χ. ο Αντόνιο Γκράμσι . Σημειώνει, λοιπόν, ότι «αντί να δημιουργήσει ταξική ενότητα εναντίον της αστικής τάξης και του αστικού κράτους, για να πάρει την παραγωγή στα χέρια του, το δυτικό προλεταριάτο καλείται να αναλάβει αγώνα εναντίον της θρησκείας» . 

Πώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το σύστημα που προέκυψε στη Ρωσία; Η πρόταση του Πάνεκουκ: «Το ρώσικο οικονομικό σύστημα είναι ο κρατικός καπιταλισμός, που εκεί ονομάζεται κρατικός σοσιαλισμός ή ακόμα και κομμουνισμός· η παραγωγή διευθύνεται από μια κρατική γραφειοκρατία κάτω από την ηγεσία του Κομμουνιστικού κόμματος. Αυτή η κρατική γραφειοκρατία που αποτελεί τη νέα κυρίαρχη τάξη, έχει στην άμεση διάθεσή της το προϊόν, συνεπώς και την υπεραξία, ενώ οι εργάτες παίρνουν μόνο μισθούς και αποτελούν μιαν εκμεταλλευόμενη τάξη» .

Ένα τέτοιο σύστημα προσπαθούσαν να εγκαθιδρύσουν στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης τα Μπολσεβίκικου τύπου ΚΚ της Γ΄ Διεθνούς έξω από τις ανάγκες του Δυτικού προλεταριάτου και σε αντίθεση με τις επικρατούσες συνθήκες. Η παγκόσμια επανάσταση, κατά το Λένιν, απαιτούσε κόμμα με σιδερένια πειθαρχία· «απαραίτητοι είναι οι ειδικευμένοι ικανοί κομματικοί ηγέτες, οι επαγγελματίες, πεπειραμένοι επαναστάτες· οι μάζες πρέπει μόνο να πιστεύουν ότι το κόμμα και οι ηγέτες του έχουν δίκαιο», έτσι αποδίδει ο Πάνεκουκ τη λενινιστική αντίληψη, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «η εργατική τάξη που αγωνίζεται για τη χειραφέτησή της, στηριζόμενη στο Μαρξισμό, θα βρει στο δρόμο της τη φιλοσοφία του Λένιν σαν μια θεωρία μιας τάξης που προσπαθεί να διαιωνίσει τη σκλαβιά και την εκμετάλλευσή της».

Στο δίλημμα του τίτλου της ενότητας αυτής, η ηγεσία των Μπολσεβίκων απάντησε: ΚΡΑΤΟΣ.

Θανάσης Τσακίρης

1993