Ακούστε Λίγα λόγια για τον Εμίλ Ντυρκέμ - Αχ Εξουσία!28-2-2017

28-2-2017 Λίγα λόγια για τον Εμίλ Ντυρκέμ - Αχ Εξουσία!

Συνδικαλιστική δημοκρατία - 5ο μέρος (του Θανάση Τσακίρη)

Συνέχεια από το προηγούμενο   http://tsakthan.blogspot.gr/2017/02/4_24.html

Οι περισσότεροι σύγχρονοι Μαρξιστές μελετητές του συνδικαλισμού, όπως ο Richard Hyman [1] και ο Leo Panitsch,[2] παρ’ όλο που δέχονται πως οι θεωρίες περί πλουραλισμού και περί κορπορατισμού ανέδειξαν ορισμένα στοιχεία της πραγματικότητας γύρω από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τους όρους εμφάνισης και ανάδειξής της σε κεντρικό παράγοντα ρυθμιστικής λειτουργίας, υποστηρίζουν ότι οι θεωρίες αυτές «δεν αποδίδουν παρά μέτρια ουσιαστικά αποτελέσματα» Επιπλέον, το κύριο στοιχείο των θεωριών αυτών είναι ότι προωθούν την ενσωμάτωση των συνδικάτων στην καπιταλιστική κοινωνία και διευκολύνουν τη σταθεροποίηση της υπάρχουσας εκμεταλλευτικής κοινωνικής τάξης πραγμάτων.

Η συλλογική διαπραγμάτευση «εξαφάνισε ορισμένα από τα καταφανώς κτηνώδη μέσα που χρησιμοποιούσαν οι διευθυντές για τον έλεγχο των εργατών», όμως «σταθεροποίησε τη βασική δομή» της καπιταλιστικής κοινωνίας. Ο δε κορπορατισμός αποδείχτηκε για τις φιλελεύθερες δημοκρατίες ως ένα «πανίσχυρο μέσο για την ενίσχυση της ταξικής κυριαρχίας».

Έτσι ερμηνεύεται από τους σύγχρονους Μαρξιστές η διάσταση μεταξύ των στόχων των ηγετικών συνδικαλιστικών οργάνων και των «αντικειμενικών συμφερόντων» των εργαζομένων. Θεωρούν ότι με τον αγώνα των εργαζομένων της βάσης των συνδικάτων, που αρνούνται τη δίχως όρους εμπλοκή στη συλλογική διαπραγμάτευση προβαίνοντας σε απεργιακές και άλλων μορφών κινητοποιήσεις, μπορούν να κατακτηθούν δικαιώματα και να αποσπαστούν ευνοϊκές γι’ αυτούς παραχωρήσεις από τους εργοδότες και τους διευθυντές.[3] Με την αυθόρμητη οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους εργασίας που ασκούν έλεγχο πάνω στη δουλειά τους και συνήθως έρχονται σε ρήξη με τους επίσημους θεσμούς συλλογικής διαπραγμάτευσης διευρύνονται και διασφαλίζονται οι κατακτήσεις.

Έτσι, στο εσωτερικό των συνδικάτων υπάρχει μια διαρκής σύγκρουση μεταξύ της ηγετικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (που περιλαμβάνει τόσο τους ανώτερους ιεραρχικά συνδικαλιστές και τους πλήρους απασχόλησης επαγγελματίες συμβούλους και υπαλλήλους των συνδικάτων) από τη μια πλευρά και τμημάτων της εργατικής τάξης από την άλλη. Οι μεν παραμένουν δεσμευμένοι στην υπόθεση της κανονικής και συνεχούς συνδιαλλαγής με τους εργοδότες και το κράτος μέσω της διαδικασίας συλλογικής και οι δε αρνούνται τη συνέχιση της εκμετάλλευσής τους είτε με άμεσους είτε με έμμεσους τρόπους.

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης

---

[1] Hyman R. (2001) Understanding European Trade Unionism: Between Market,

Class, and Society. London, Thousand Oaks, New Delhi: Sage. Επίσης α) Hyman R. (1989) The Political Economy of Industrial Relations. London: Macmillan και β) Hyman R. (1989) Strikes, London: Macmillan

[2] Panitch L. (1986) Working Class Politics in Crisis. London: Verso

[3] Jeffreys S. (1986) Management and Managed: Fifty Years of Crisis at Chrysler.Cambridge: Cambridge University Press,

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ - "Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ" ΤΟΥ ΜΑΞ ΟΦΙΛΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 5/3/2017, 8:00 μ.μ., ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ ΤΗΣ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (LA RONDE) του Μαξ Οφίλς (ΓΑΛΛΙΑ, 1950)

• Διασκευή του ομότιτλου θεατρικού έργου του Άρτουρ Σνίτσλερ.
• Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Γιάγκο Αντίοχο (κριτικό κινηματογράφου), Νότη Παρασκευόπουλο (σκηνοθέτη, μεταφραστή του έργου) και Νέστορα Πουλάκο (κριτικό κινηματογράφου, εκδότη –Vakxikon.gr).

      ΚΥΡΙΑΚΗ  5/3/2017

στις 8:00 μ.μ.

στο ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

(Μαρ. Αντύπα 134 και Σοφ. Βενιζέλου 100)

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

Την Τρίτη, 28/2/2017 (8-9μμ) στην εκπομπή ΑΧ ΕΞΟΥΣΙΑ: "Λίγα λόγια για τον ΕΜΙΛ ΝΤΥΡΚΕΜ".

Την Τρίτη, 28/2/2017 (8-9μμ) στην εκπομπή ΑΧ ΕΞΟΥΣΙΑ θα συζητήσουμε με θέμα: "Λίγα λόγια για τον ΕΜΙΛ ΝΤΥΡΚΕΜ". Σας περιμένουμε, όπως πάντα, στον φιλόξενο διαδικτυακό ραδιοσταθμό Ilioupolis OnAir                         

 http://www.ilioupolisonline.gr/radio/index.html 


Χορηγός: Μεζεδοπωλείο ΟΑΣΙΣ

Η Ιστορία στο Κόκκινο: Μία εκπομπή για το παρελθόν-Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 13.00 - 14.00 Στο Κόκκινο 105,5-Ιστορική κουλτούρα και διαδίκτυο. Αναζητώντας τις σχέσεις-

Η Ιστορία στο Κόκκινο: Μία εκπομπή για το παρελθόν

σε συνεργασία με τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας

Επιμέλεια: Ηλίας Νικολακόπουλος

Μουσική επιμέλεια: Θανάσης Μήνας

Οργάνωση παραγωγής: Ιωάννα Βόγλη

Κυριακή  26 Φεβρουαρίου  13.00 - 14.00 Στο Κόκκινο 105,5

Ιστορική κουλτούρα και διαδίκτυο. Αναζητώντας τις σχέσεις

Συζητούν ο Μήτσος Μπιλάλης και ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης

Ο Βαγγέλης  Καραμανωλάκης συνομιλεί με τον ιστορικό, επίκουρο καθηγητή της Θεωρίας και Τεχνολογίας της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, Μήτσο Μπιλάλη για τη σχέση της σύγχρονης ιστορικής κουλτούρας με το διαδίκτυο. Πόσο άλλαξε το διαδίκτυο τη σχέση μας με την ιστορία, πόσο έφτιαξε ένα καινούργιο καθεστώς ιστορικότητας ιδιαίτερα για το ευρύ κοινό; Πόσο αιτήματα όπως η ιστορική αλήθεια ή η εγκυρότητα ή διαχωρισμοί όπως το δημόσιο ή ιδιωτικό διατηρούν την ισχύ τους σήμερα, με βάση τις τεχνολογικές εξελίξεις; Πως μιλάμε για το τραυματικό παρελθόν και τις κληρονομιές του στην εποχή του facebook και των προσωπικών αναρτήσεων; 

Συνδικαλιστική δημοκρατία - 4ο μέρος (του Θανάση Τσακίρη)

Σύνδεση με το προηγούμενο: http://tsakthan.blogspot.gr/2017/02/3.html

Η Μαρξίστρια Ρόζα Λούξεμπουργκ από τη δική της σκοπιά παρατηρούσε ήδη από το 1906 ότι υπάρχει τάση στις οργανώσεις της εργατικής τάξης να ακολουθούν εξειδικευμένες στρατηγικές σύμφωνα με ένα σιωπηρό καταμερισμό εργασίας που αποτελεί μορφή κυριαρχίας των ηγεσιών των οργανώσεων επί των μελών τους. Η τάση είναι να καταστούν τα στελέχη της γραφειοκρατίας ανεξάρτητα, να εξειδικεύονται οι μέθοδοί τους όσον αφορά τον αγώνα και την επαγγελματική δραστηριότητα, να υπερεκτιμώνται οι οργανώσεις που καθίστανται πλέον αυτοσκοποί και καθορίζονται ως το ύψιστο αγαθό. Παράλληλα, με την «απώλεια μιας γενικής άποψης της συνολικής κατάστασης» η μάζα των μελών των εργατικών οργανώσεων «υποβαθμίζεται σε μια μάζα που είναι ανίκανη να διατυπώσει μια κρίση».[1]

Η χαρακτηριστικότερη ανάλυση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι αυτή των Sidney και  Beatrice Webb. Σε σχέση με τους άλλους θεωρητικούς, παρά την αποδοχή της θεωρίας περί της απόκλισης των σκοπών, αναγνωρίζουν ότι συχνά τα συνδικάτα και οι αξιωματούχοι τους είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα και τις ανάγκες των μελών τους. Παραδέχονται πρώτον, ότι υπάρχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα μεταξύ των εργοδοτών και των εργατών και, συνεπώς, οι δεύτεροι χρειάζονται την ανεξάρτητη οργάνωσή τους σε συνδικάτα και, δεύτερον, ότι η συλλογική οργάνωση των εργαζομένων αντισταθμίζει την αδυναμία του μεμονωμένου εργαζόμενου απέναντι στον εργοδότη. Υποστηρίζουν, επίσης, ότι η συλλογική διαπραγμάτευση αποτελεί την κύρια δραστηριότητα των συνδικάτων και τη βασική μέθοδο προώθησης των συμφερόντων των εργαζομένων, χωρίς να παραγνωρίζουν την ενδεχόμενη σύγκρουση συμφερόντων ηγεσίας – μελών κατά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις ή ακόμη και μετά τη συμφωνία των διαπραγματευτών των δύο πλευρών για σύναψη συλλογικής σύμβασης. Από τη σύγκρουση αυτή διαφαίνεται το ξεχωριστό ενδιαφέρον των δύο ομάδων του συνδικάτου: η βάση ενδιαφέρεται κυρίως για το άμεσο αποτέλεσμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης ενώ η ηγεσία προσπαθεί να μετριάσει τις απαιτήσεις της βάσης για να σιγουρέψει τη θέση του συνδικάτου μέσα στην επιχείρηση ως βασικού διαπραγματευτή με τον εργοδότη. Τα «θεσμικά συμφέροντα» της συνδικαλιστικής οργάνωσης πρέπει, σύμφωνα με τους συγκεκριμένους θεωρητικούς, να υπερασπίζονται μαζί με τα άμεσα συμφέροντα των μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης. Είναι στη φύση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, τονίζουν, να υπάρχουν αυτές οι εσωτερικές συγκρούσεις που αφορούν τη σχέση της συλλογικής διαπραγμάτευσης και τη βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη εξυπηρέτηση των μελών.[1]

              

Οι θεωρητικοί του μοντέλου της πολιτικής οικονομίας ασχολούνται αποκλειστικά με τις κεντρικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και ομοσπονδίες ενώ οι πλουραλιστές δίνουν έμφαση στο μεμονωμένο συνδικάτο και τις σχέσεις της ηγεσίας με τα μέλη του. Γι’ αυτό και οι πρώτοι έχουν την τάση να ασκούν κριτική στις μεμονωμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις και στα συνδικάτα που αποσπούν ξεχωριστές παραχωρήσεις από τους εργοδότες μέσω των συλλογικών διαπραγματεύσεων με τους εργοδότες τους και τα κατηγορούν ότι συμβάλλουν στην αύξηση των πληθωριστικών πιέσεων επιφέροντας ανεργία και συνολική υποβάθμιση της εργατικής τάξης και επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Υποστηρίζουν ότι μέσω της συμμετοχής στη διαμόρφωση των κρατικών πολιτικών τα συνδικάτα είναι σε θέση μεσομακροπρόθεσμα να βελτιώσουν τη θέση των μελών τους (κοινωνικός μισθός, φορολογικές ελαφρύνσεις κλπ). Εξάλλου, υποστηρίζουν, η συμμετοχή στη διαμόρφωση των κρατικών πολιτικών έχει θετικές επιπτώσεις τόσο στη θέση της εργατικής τάξης ως συνόλου όσο και στη θέση των λιγότερο ευνοημένων εργατικών στρωμάτων και των αποκλεισμένων από τα συνδικάτα. Η κεντρική παρέμβαση των συνδικαλιστικών οργανώσεων μέσω της κορπορατιστικής συμμετοχής αναδεικνύει ολοένα και περισσότερο το ρόλο των κεντρικών γραφειοκρατιών των εθνικών συνδικάτων και ομοσπονδιών. Θεσμοποιείται και υποστηρίζεται με νομικές μορφές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες η ύπαρξη, δραστηριοποίηση και ανάπτυξη των αξιωματούχων των συνδικάτων και προωθούνται οι «θεσμικές ανάγκες» τους μέσω της παραχώρησης κρατικών πόρων.

Συνεχίζεται...


Θανάσης Τσακίρης

---

[1] Luxemburg Rose (1925) The Mass Strike, the Political Party and the Trade Unions, Detroit:Marxist Educational Society of Detroit, https://www.marxists.org/archive/luxemburg/1906/mass-strike/[1] Webb Sidney and Webb Beatrice (1920) The History of Trade Unionism,  New York and London Longmans, Green and co. https://archive.org/stream/historyoftradeun00webbuoft/historyoftradeun00webbuoft_djvu.txt

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Συμφωνία σε τόνο ελάσσονα

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο

ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Συμφωνία σε τόνο ελάσσονα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Χρήστος Μαντάς: «Δημοσιονομική ουδετερότητα για εμάς σημαίνει κοινωνική μεροληψία»

Γιάννης Αγγέλης: «Αν υπάρχει πολιτική απόφαση, η συμφωνία θα κλείσει σύντομα»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Το δύσβατο μονοπάτι της συμφωνίας του Eurogroup» του Παύλου Κλαυδιανού

«Όλα είναι στο τραπέζι...» του Πέτρου Καλκανδή

«Μετα-αλήθειες και προ-ψέμματα» του Χ. Γεωργούλα

«Είμαστε μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα...» του Κωστή Γιούργου

«Ο δεύτερος συμβιβασμός στο περιθώριο των λέξεων» του Νίκου Τσαγκρή

Ν.Δ: «Βαθιά υπαρξιακή κρίση λόγω ΣΥΡΙΖΑ» του Θάνου Χατζόπουλου

«Να σωθεί η χώρα, αλλά να μην χαθούμε εμείς» του Δημήτρη Πετσετίδη

ΔΙΕΘΝΗ

Ισπανία: «Απεργία πείνας κατά της έμφυλης βίας» της Γεωργίας Ντούσια

Ισπανία: «Πέντε δήμαρχοι απαιτούν να υποδεχτούν πρόσφυγες τώρα» της Γ.Ν.

Εκουαδόρ: «Θα αντέξει ο "κορρεισμός";» της Έφης Γιαννοπούλου

Ιταλία: «Η Αριστερά σε ανασύνθεση» της Τόνια Τσίτσοβιτς

Ροσάνα Ροσάντα: «Να ξαναθέσουμε βασικά ερωτήματα για την Αριστερά»

Γαλλία: «Εντείνονται οι πιέσεις για την ενότητα της Αριστεράς» του Μ. Κοβάνη

«Σε προεκλογική περίοδο, με διαδηλώσεις, η Αλβανία» του Φιλήμονος Καραμήτσου

Ευρώπη: «Διαδηλώσεις υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών» της Όλγας Βερελή

ΤΟ ΘΕΜΑ

Θεματική εβδομάδα στα σχολεία:

«Να μιλήσουμε με τα παιδιά για όσα τα προβληματίζουν» της Τζέλας Αλιπράντη

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΑμεΑ στις Ανώτατες Δραματικές Σχολές: «Καταργείται ο ρατσιστικός όρος της αρτιμέλειας» του Πέτρου Κοντέ

«Η απαξίωση ενός πρότυπου κέντρου υποδοχής προσφύγων» του Χαρίλαου Τρουβά

Γηροκομείο Αθηνών: «Ευθύνες για την καθυστέρηση εξυγίανσης» της Μαρίας Λυκούρα

Σχολικά γεύματα: «Ένα πιάτο φαγητό για όλα τα παιδιά» του Πέτρου Ζούνη

Περιφέρεια Πελοποννήσου: «Συνέχεια της αντιπεριβαλλοντικής πολιτικής για τα σκουπίδια»

ΘΕΜΑΤΑ

«Η νέα εθνικοφροσύνη» του Θανάση Καλαφάτη

«Ξανβλέποντας τον Δράκο του Νίκου Κούνδουρου» του Θωμά Τσαλαπάτη

«Όψεις μιας ψευδεπίγραφης οικονομίας» των Τάκη Νικολόπουλου και Δημήτρη Καπογιάννη

«Το μέλλον της σοσιαλδημοκρατίας» του Τ. Τρίκκα

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

19ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: «Όταν ο θεός σκηνοθετεί» του Στράτου Κερσανίδη

«Νίκος Κούνδουρος: Ο άνθρωπος που ήταν παντού» του Στράτου Κερσανίδη

ΘΕΩΡΙΑ

Τζόντι Ντιν: «Στις ΗΠΑ υπάρχει σήμερα ένα τεράστιο ξέσπασμα ενέργειας»

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

«Μετάνιωσα που έκανα παιδιά» της Γεωργίας Σίμωση

Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες:
«Κοπτοραπτική» των Μαρσέλ και Μισέλ

«Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση
Για το θέατρο μέσα από τις στήλες «Θεατρικά νέα» και «Από την πλευρά του θεατή» γράφει η Μαρώ Τριανταφύλλου
«Μικρά σχόλια για βιβλία που διάβασα» του Κώστα Αθανασίου (μηνιαία στήλη)
Παρουσίαση και κριτική των ταινιών που βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες γράφει ο Στράτος Κερσανίδης
Μουσικές προτάσεις κάνει η Λιάνα Μαλανδρενιώτη
Δαιμονικά από τον δικηγόρο του διαβόλου.

-- 

Η ΕΠΟΧΗ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Βλαχάβα 11, 3ος όροφος, Αθήνα 105 51

Τηλέφωνα: 210 3619513, 210 3619514

Fax: 210 3619610

Αντίο Τρύφωνα!

"Έφυγε" ο καλός φίλος, συμπολίτης και συναγωνιστής Τρύφωνας Καραγεωργας. Η επάρατος ασθένεια τον νίκησε αλλα εμείς ξέρουμε πως στο τέλος το πνεύμα του θα είναι ο νικητής. Γνωρίζω τον Τρύφωνα κοντά 30 χρόνια. Θα θυμάμαι για το ήθος του, την  αγωνιστικότητά του που τη συνόδευε με κριτικη γνώση αλλά και το χιούμορ του. Και πάντα ήταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων.
Αντίο Τρύφωνα!

Θανάσης Τσακίρης


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Τρύφωνας ήταν:

Αιρετό μέλος της Διοίκησης του Π.Σ.Φ. από το 1982 έως σήμερα με την μορφή Ν.Π.Δ.Δ.με την παράταξη της Κ.Π.Φ.

Τακτικό μέλος της επιτροπής της Περιφέρειας για αδειοδότηση και έλεγχο λειτουργίας εργαστηρίων φυσικοθεραπείας (Νότιος Τομέας Αττικής).

Πρόεδρος του επιστημονικού συνεδρίου του 2012. Μέλος οργανωτικών επιτροπών των επιστημονικών συνεδρίων του Π.Σ.Φ.

Πρόεδρος του Π.Τ. Αττικής 2001 - 2005. Ταμείας του Π.Σ.Φ. από το 1982 - 2005.

Εργαζόμενος στην Ανοικτή Προστασία Ηλικιωμένων των Κ.Α.Π.Η. Ηλιούπολης και νυν Κέντρων Αλληλεγγύης από το 1983 εώς και σήμερα. Συμμετέχει ενεργά στο σωματείο των εργαζομένων του Δήμου Ηλιούπολης από το 1983 εώς σήμερα.

Μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Ανατολικής Αθήνας του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ..

Μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Υγείας του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. από το 2012 έως σήμερα.

Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος στην Περιφέρεια Αττικής Κεντρικός Τομέας με τον συνδυασμό ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ με τον Αλέξη Μητρόπουλο.

Ιδρυτικό και ενεργό μέλος της Δημοτικής Παράταξης "Ηλίου-πόλις, Ανθρώπινη πόλη", του Δήμου Ηλιούπολης Αττικής.

Πέμπτη 23/2/2017 (7-8μμ) στην εκπομπή ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ της ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ φιλοξενούμε τον ΦΩΤΗ ΦΩΤΙΑΔΗ (πρωταγωνιστής της ταινίας ΡΗΞΗ ΤΥΜΠΑΝΟΥ)

Την Πέμπτη 23/2/2017 (7-8μμ) στην εκπομπή ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ της ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ φιλοξενούμε τον ΦΩΤΗ ΦΩΤΙΑΔΗ (πρωταγωνιστής της ταινίας ΡΗΞΗ ΤΥΜΠΑΝΟΥ-Σενάριο-Σκηνοθεσία: Εργαστήριο Κ.Λ.Η.-Eύφημος μνεία 39ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας) . Σας περιμένουμε, όπως πάντα, στον φιλόξενο διαδικτυακό ραδιοσταθμό 
http://www.ilioupolisonline.gr/radio/index.html

https://www.youtube.com/watch?v=7Obtw_3_ERQ

Συνδικαλιστική δημοκρατία - 3ο μέρος (του Θανάση Τσακίρη)

Συνέχεια από το προηγούμενο http://tsakthan.blogspot.gr/2017/02/2.html

Η πλέον συγκροτημένη συζήτηση ξεκίνησε από το Γερμανό κοινωνιολόγο Ρ. Μίκελς ο οποίος, μελετώντας αρχικά την εξέλιξη του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος των αρχών του αιώνα, τόνισε ότι, ανεξάρτητα από το αν εκφράζεται ρητά ή σιωπηρά, υπάρχει σαφής τάση ανάπτυξης «θεσμικών» συμφερόντων τόσο στα εργατικά συνδικάτα όσο και στα εργατικά κόμματα. Τα «θεσμικά» συμφέροντα έρχονται συχνά σε αντίθεση με τα συμφέροντα των μελών των εργατικών συνδικάτων. Διαμορφώνεται στα εργατικά συνδικάτα και κόμματα μια εκπαιδευμένη ελίτ εργατών οι οποίοι, από την ηγετική θέση τους στα συνδικάτα, δημιουργούν για τους εαυτούς τους υλικές και κοινωνικές συνθήκες διαφορετικές από αυτές των εργατών-μελών των μόνιμων και θεσμοποιημένων πλέον εργατικών οργανώσεων. Τόνισε επίσης ότι λόγω του διαχωρισμού ηγεσίας-βάσης επέρχεται αναγκαστικά η συνεχής πολιτική συντηρητικοποίηση της ηγεσίας και η αποστασιοποίηση των μελών των ηγετικών ομάδων από τους αρχικούς ριζοσπαστικούς στόχους και την αριστερή πολιτική των οργανώσεών τους. 

Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία επικαλείται την έννοια της «αποτελεσματικότητας» (οι ηγέτες ειδικεύονται σε ορισμένα καθήκοντα και η ειδική γνώση τους καθιστά «αναντικατάστατους»). Η βάση του συνδικάτου τα αναθέτει όλα στους «αξιωματούχους», δεν πηγαίνει συχνά στις συνελεύσεις (ενίοτε δεν κάνει τον κόπο να εγγραφεί στο συνδικάτο ένας εργαζόμενος), αναπτύσσει πελατειακές σχέσεις και στάσεις υποταγής στους ηγέτες, που συχνά μεγαλοπιάνονται και ενισχύουν την εξουσία τους. Από τη στιγμή δε που αρχίζουν οι οργανώσεις να μεγαλώνουν πέρα από κάποιο όριο, συσσωρεύοντας ταυτόχρονα έσοδα και κεφάλαια, διορίζονται αξιωματούχοι πλήρους απασχόλησης, ιδρύονται συνδικαλιστικές σχολές, εκδίδονται εφημερίδες και περιοδικά κ.ο.κ. Αυτό σημαίνει ότι οι ηγέτες των συνδικάτων αποκτούν διευθυντική εξουσία πρόσληψης και απόλυσης μισθωτών που νοιώθουν ότι οφείλουν την εργασία τους στους ηγέτες και την οργάνωση και από αυτή την άποψη αποτελούν στοιχείο συντηρητικοποίησης.

Παρά τη γενίκευση της γερμανικής εμπειρίας του και την αναγωγή των συμπερασμάτων του σε θεωρία που την ονόμασε «σιδερένιο νόμο της ολιγαρχίας», [1] διατηρούσε την ελπίδα ότι το δημοκρατικό σύνταγμα (το καταστατικό του κόμματος ή του συνδικάτου), αν και δεν εμποδίζει τη δημιουργία της ολιγαρχίας και της ελίτ γενικά, παρέχει τη δυνατότητα «κυκλοφορίας και ανανέωσης των ελίτ». [2]

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης

---

[1] Robert Michels, (1915/2001) Political Parties: A Sociological Study of the Oligarchical Tendencies of Modern Democracy, Kitchener, Ontario: Batoche Books http://socserv2.socsci.mcmaster.ca/~econ/ugcm/3ll3/michels/polipart.pdf

[2] Για τη «θεωρία των ελίτ» βλ. Tosca Gaetano (1939) The Ruling Class, New York and London: McGraw-Hul Book Company, Inc

https://ia801406.us.archive.org/17/items/rulingclass031748mbp/rulingclass031748mbp.pdf και Pareto, Vilfredo. The Rise and Fall of Elites, Transaction Publishers, 1991.

21-2-2017 Λίγα λόγια για τον Μαξ Βέμπερ - Αχ Εξουσία!

21-2-2017 Λίγα λόγια για τον Μαξ Βέμπερ - Αχ Εξουσία!

Συνδικαλιστική δημοκρατία - 2ο μέρος (του Θανάση Τσακίρη)

Αυτή η εξέλιξη, δηλαδή η γραφειοκρατικοποίηση των πολιτικών οργανώσεων (κομμάτων και συνδικάτων) είχε ήδη προβλεφθεί από τρεις σημαντικούς στοχαστές από ισάριθμα πολιτικο-ιδεολογικά ρεύματα: τον Μ. Βέμπερ, τη Ρ. Λούξεμπουργκ και τον Ρ. Μίκελς.

Η έννοια της γραφειοκρατίας διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Max Weber και αναφέρεται στη συνηθέστερη μορφή οργάνωσης «που χαρακτηρίζεται από συγκεντρωτισμό, ιεραρχία, εξουσία, πειθαρχία, κανόνες, καριέρα, καταμερισμό εργασίας, θητεία». Οι υποστηρικτές της γραφειοκρατίας τονίζουν τις σαφείς διαδικασίες επικοινωνίας καθώς και τις σαφείς προδιαγραφές εξουσίας, αρμοδιότητας και ευθύνης, που μειώνουν σε μεγάλο βαθμό, φαινόμενα ευνοιοκρατίας, διακρίσεων και εξουσιαστικών αυθαιρεσιών. Παράλληλα προϋποτίθενται οι έννοιες της ειδίκευσης και της εμπειρίας. Η γραφειοκρατία είναι ένας τρόπος οργάνωσης της εργασίας με βάση την ιεραρχία και τον

καταμερισμό της εργασίας. Ιεραρχία σημαίνει ότι μερικοί άνθρωποι είναι επισήμως

σε θέσεις εξουσίας πάνω από τους άλλους. Σε έναν στρατό, οι στρατηγοί δίνουν

εντολές στους συνταγματάρχες, οι συνταγματάρχες στους ταγματάρχες και ούτω καθεξής ώσπου οι εντολές να φτάσουν στον τελευταίο στρατιώτη. Ομοίως, ο διευθύνων σύμβουλος μιας εταιρείας είναι επίσημα σε θέση εξουσίας πάνω από τους αναπληρωτές και αυτοί είναι πιο πάνω από τους διευθυντές, τους τμηματάρχες και τους απλούς εργαζομένους. Επίσης καταμερισμός της εργασίας σημαίνει και ότι διαφορετικοί άνθρωποι εργάζονται σε διαφορετικά μέρη του έργου. Για παράδειγμα, σε μια παραδοσιακή γραμμή συναρμολόγησης σε ένα εργοστάσιο παραγωγής αυτοκίνητων ένας εργαζόμενος βάζει βίδες στο αυτοκίνητο ενώ άλλοι εργάζονται στα παράθυρα, τα φτερά, τη βαφή και ούτω καθ’ εξής. Ωστόσο, άλλοι εργαζόμενοι ειδικεύονται στο σχεδιασμό των αυτοκινήτων, το μάρκετινγκ, στον καθαρισμό, στο λογιστήριο και ούτω καθεξής.

Η εξουσία βασίζεται στην ορθολογική και κανονιστική κωδικοποίηση. Τα όρια κάθε εργασίας ορίζονται μέσω του καταμερισμού και των προδιαγραφών εργασίας και του καθορισμού λειτουργικών τμημάτων. Τα όρια της εξουσίας προσδιορίζονται για το κάθε μέλος απρόσωπα και τα μέλη είτε διορίζονται είτε εκλέγονται. Κάθε γραφειοκρατική θέση διαθέτει συγκεκριμένη εξουσία. Η εξουσιαστική ιεραρχία αποτελεί σαφώς προσδιορισμένη αλυσίδα εντολών και ελέγχου. Ο συγκεντρωτισμός παρέχει στη διεύθυνση τη δυνατότητα συντονισμού των λειτουργιών και εργασιών της οργάνωσης. Οι κανόνες, τα κίνητρα για την υποταγή στους κανόνες, η ύπαρξη χρονικά καθορισμένης θητείας και ο έλεγχος του εσωτερικού περιβάλλοντος της οργάνωσης συμβάλλουν στη σταθερότητα και στην προβλεψιμότητα. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία και λειτουργία μιας ελεγχόμενης εσωτερικά οργάνωσης που λειτουργεί αποτελεσματικά στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σταθερού περιβάλλοντος. [1] 

Όμως, η γραφειοκρατία δεν είναι απλώς και μόνο ένα εργαλείο της διοίκησης, άρτιο και ουδέτερο˙ δεν είναι απλώς μια ομάδα στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου και του κάθε φορά χρήστη της υπηρεσίας. Συχνά, η γραφειοκρατία καταλήγει στη δημιουργία μιας ιδιαίτερης κοινωνικής κατηγορίας που, μέσα από τη διατήρηση της και τη διεύρυνση του πλαισίου αρμοδιοτήτων της, κατοχυρώνει τυπικά και ουσιαστικά τα ιδιαίτερα συμφέροντα της, επιβάλλει τις δικές της αξίες και πρακτικές (πίστη στην ανωτερότητά της, την εμπειρογνωμοσύνη και την αμεροληψία της).

Έτσι, όσον αφορά τα συνδικάτα, ο Μ. Βέμπερ, από την πολιτικό-ιδεολογικά φιλελεύθερη σκοπιά, τόνιζε το 1917 ότι «οργανώσεις όπως τα εργατικά συνδικάτα (…) είναι πολύ σημαντικά αντίβαρα απέναντι στην ιδιαζόντως πραγματική και παράλογη εξουσία των όχλων του δρόμου σε καθαρά δημοψηφισματικά έθνη», στην «τυφλή μαζική οργή» και τις «αναρχσυνδικαλιστικές εξεγερσιακές τάσεις».

Συνεχίζεται....

Θανάσης Τσακίρης

[1] Weber Max, (2015) “Bureaucracy” in Tony Waters and Dagmar Waters (eds), Weber's Rationalism and Modern Society: New Translations on Politics, Bureaucracy, and Social Stratification

 New York: Palgrave MacMillan, pp. 73–127.  Επίσης δείτε την ελληνική έκδοση: Weber Max (2011) στο Γραφειοκρατισμός» στο Weber Max,  Οικονομία και κοινωνία: Κοινωνιολογία της εξουσίας, Αθήνα: Εκδ. Σαββάλα, σελ. 24-90.

Συνδικαλιστική δημοκρατία - 1ο μέρος (του Θανάση Τσακίρη)

Στην εποχή των μαζικών οργανώσεων και των μεγάλων επιχειρήσεων που αρχικά οργάνωσαν την εργασία σε φορντιστική/ταιηλορική βάση αντιστοιχεί μια ορισμένη συνδικαλιστική οργανωτική δομή. Όπως πολύ χαρακτηριστικά περιγράφει ένα ηγετικό στέλεχος του γερμανικού συνδικάτου εργατών μετάλλου IG Metall: «Εξαιτίας της καταγωγής των συνδικάτων, η εσωτερική οργάνωσή τους ανταποκρίνεται σ’ αυτήν ενός κλασικού Ταιηλορικού εργοστασίου μαζικής παραγωγής: ο έλεγχος ασκείται από την κορυφή προς τη βάση της πυραμίδας εξουσίας(…)όσο οι αγορές και οι δομές της δύναμης των μελών παρέμεναν σταθερές και εύκολες στο χειρισμό τους, ήταν δυνατό να λειτουργούν επιτυχώς μ’ αυτή την αρχή. Έκτοτε, όμως, το περιβάλλον άλλαξε δραματικά. Τα συνδικάτα ολοένα και περισσότερο γίνονται αντιληπτά από τα (δυνητικά) μέλη ως παροχείς υπηρεσιών. Όμως, για να επιτύχουν οι παροχείς υπηρεσιών απαιτείται μια εντελώς διαφορετική δομή…». Συνεπώς, στο Φορντικό πρότυπο, όπου κυριαρχεί η γραφειοκρατία, αντιστοιχούν μαζικά συνδικάτα και συγκεντρωτική διαπραγμάτευση των αμοιβών.  

Στη σημερινή εποχή του επαγγελματισμού και της επιχειρηματικότητας που κυριαρχούν στο λεγόμενο μεταφορντιστικό πρότυπο αντιστοιχούν διαπραγματεύσεις σε ατομικό επίπεδο, διαίρεση του εργατικού δυναμικού σε κεντρικό και περιφερειακό και ο συνδικαλισμός εμφανίζεται είτε ως αδύναμος είτε ως ανύπαρκτος. Εκεί όπου κυριαρχούσε ένας «ενιαίος ταξικός σχηματισμός» που χαρακτηριζόταν από δυαδικά πολιτικά συστήματα, θεσμοποιημένους ταξικούς συμβιβασμούς και τυποποιημένες μορφές πρόνοιας, τη θέση τους παίρνουν οι πλουραλιστικοί ταξικοί σχηματισμοί που χαρακτηρίζονται από πολυκομματικά συστήματα, κατακερματισμένες πολιτικές αγορές και πρόνοια κατ’ επιλογή των καταναλωτών.

Βέβαια, όπως υπάρχει αμφισβήτηση του κατά πόσο το Φορντιστικό πρότυπο είχε γενική εφαρμογή έτσι και το μεταφορντιστικό πρότυπο δεν έχει πουθενά εφαρμοστεί κατ’ αυτό τον τρόπο. Απλώς χρησιμεύει ως ιδεότυπος για να διαπιστώνουμε τις κατευθύνσεις των κοινωνικών σχηματισμών και μας βοηθά στον εντοπισμό ορισμένων αντιστοιχιών.

Συνεχίζεται....

Θανάσης Τσακίρης

Στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου

Στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί
το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου

Όλο και πιο ρευστές οι πολιτικές εξελίξεις σε φόντο εντεινόμενων διεθνών ανακατατάξεων
Τι σχεδιάζουν τα επιτελεία των κομμάτων, τι επιδιώκουν οι δανειστές, τι εισπράττει η κοινωνία

Ακόμη διαβάστε:
Η ελληνική γεωργία βαδίζει στο μνημονιακό ναρκοπέδιο
Οι Podemos μετά το συνέδριό τους επιχειρούν διορθώσεις, αλλά μπορούν;

Και ο τραγουδιστής Δώρος Δημοσθένους μοιράζεται ανέκδοτες ιστορίες από την πολύχρονη φιλία του με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη

Και όπως κάθε βδομάδα το ένθετο Νόστιμον Ήμαρ με πλούσια θεματολογία


---
ατζέντα
προβολές:
Κτίριο 11: Τι φταίμε εμείς που όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι με το Brexit; Μια κινηματογραφική ματιά στην κοινωνία που είπε όχι στην ΕΕ. Την Παρασκευή 24/2 προβάλλεται η ταινία This is England (2007, σκηνοθεσία Shane Meadows). Αγγλία, Ιούλιος 1983, μια ανάσα μετά το τέλος του πολέμου των Φόκλαντ. Στο Κτίριο 11δ, Ρεθύμνου 11, δίπλα από το ξενοδοχείο Park, Πεδίον του Άρεως, ώρα 20:00.

Cine-Σβούρα: Συνεχίζονται στη Νίκαια οι χειμερινές προβολές του Cine-Σβούρα ((Π. Τσαλδάρη 123 και Καισαρείας).
Αυτή την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου στις 20.30, Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ (2016, διάρκεια: 100΄, σκηνοθεσία Κεν Λόουτς). Πολιτικό σινεμά υψηλών δυνατοτήτων, με έντονη κριτική ματιά, αλλά και με κοινωνικές ευαισθησίες.
Την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου στις 20.00, Ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται (του Ντ.Λοσέτ).
Η είσοδος είναι ελεύθερη.
---

Δείτε εδώ το πρωτοσέλιδο
και ακούστε εδώ το ραδιοφωνικό σποτ

Μεταξύ άλλων διαβάστε:


Κεντρικό θέμα:
Επικίνδυνα παιχνίδια σε βάρος της χώρας
Κορυφώνονται οι τυχοδιωκτισμοί της κυβέρνησης, εντείνεται ο κυνισμός των μεγάλων «παικτών»



EDITORIAL
Μήπως ξέρεις από βέσπα;
Διαβάστε το εδώ



Στο θέμα της εβδομάδας, διαβάστε:
Η ελληνική γεωργία στο μνημονιακό ναρκοπέδιο
του Δημήτρη Κοδέλα


Επικίνδυνα παιχνίδια σε βάρος της χώρας και της κοινωνίας
του Ρούντι Ρινάλντι


Γερμανική επιχείρηση «απεγκλωβισμού» της αξιολόγησης
του Γιάννη Κιμπουρόπουλου


Για την έξοδο από την κρίση
του Μίκη Θεοδωράκη


H πολιορκία της Κύπρου συνεχίζεται…
του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου


Η αμερικανοδουλεία διατηρεί σταθερά τη βάση της
του Μύρωνα Ξυδάκη


Ο Γ. Σταθάκης «προμοτάρει» την Ελληνικός Χρυσός
της Μαρίας Καδόγλου


«Περισσότερα ερωτηματικά, λιγότερα θαυμαστικά, αλλά και προσπάθεια για ουσιαστικές απαντήσεις και πολιτικές διεξόδου»
Οι εκπρόσωποι της ΚΟΕ, Μαρίνα Μπρέστα και Βασίλης Γρετσίστας μιλούν στην Ειρήνη Βοσκάκη για το Πανελλαδικό Σώμα της οργάνωσης που διεξάγεται στις 11-12 Μαρτίου


Στη στήλη Ζητήματα παιδείας:
Για το συνέδριο της Ομοσπονδίας πανεπιστημιακών
της Γιάννας Γιαννουλοπούλου


Εδώ ο παππάς, εκεί ο παππάς…
του Απ. Αποστολόπουλου


Στη στήλη Παρεκκλίσεις:
Ο κλειστός ορίζοντας
του Κώστα Λιβιεράτου


Στη στήλη Χωρίς αλπούτζα:
Σε ποιους τα λέτε αυτά;
του Σωκράτη Μαντζουράνη


Στη στήλη Εν Τέλει:
Γκούτσι-Ακρόπολη, όπως Σκόντα-Ξάνθη και άλλες βαριές βιομηχανίες
του Γιώργου Παπαϊωάννου




Στα διεθνή, μεταξύ άλλων:


Απαγορευμένη λέξη το «όχι» στην Τουρκία
του Γιώργου Αναστασίου


«Προσωρινή εφαρμογή» της συμφωνίας Ε.Ε.-Καναδά
του Τάσου Γκούβα


Μπορούν οι Podemos;
του Ερρίκου Φινάλη




Στις σελίδες του Πολιτισμού, μεταξύ άλλων:

Οδύσσειες ανθρώπων στην Ευρώπη της κρίσης
Ανταπόκριση από Βερολίνο: Ιφιγένεια Καλαντζή


Ο Δώρος Δημοσθένους για τον Λουκιανό Κηλαηδόνη
«Όταν το σύνθημα δώσεις εσύ…»
Ο γνωστός τραγουδιστής μιλά στονΔρόμο και την Τίνα Παππά


Στο Περίπτερο Ιδεών ο Στέλιος Ελληνιάδης γράφει: Ο πόλεμος των Ιμπεριαλιστών και η πτώση των Οθωμανών


Και όπως κάθε βδομάδα, διαβάστε τις σελίδες του Ηρόστρατου, δείτε τα σκίτσα των Γιάννη Αντωνόπουλου, Βαγγέλη Παπαβασιλείου, Παναγιώτη Μητσομπόνου και το ξεχωριστό κάθε φορά social design του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Προσφεύγει στην ατζέντα του φόβου

​Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή

ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Προσφεύγει στην ατζέντα του φόβου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Νίκος Παππάς: «Χρειάζεται αριστερή, προοδευτική, μακροχρόνια διακυβέρνηση»

Νίκος Χατζηνικολάου: «Ο κόσμος να γνωρίζει την αλήθεια για τις δυσκολίες και το έργο της κυβέρνησης»

Αλεξίς Κουκιέ: «Δυνατή η ήττα της Λεπέν με αριστερό αντίπαλο στο δεύτερο γύρο»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Τα κρίσιμα ραντεβού μετά το αυριανό Eurogroup» του Παύλου Κλαυδιανού

«Από το Βερολίνο, με το δεξί» του Κωστή Γιούργου

«Σόιμπλε, Κυριάκος & ΣΙΑ, σε αγαστή, ανθελληνική συνεργασία» του Νίκου Τσαγκρή

Νέα Δημοκρατία: «Σπασμωδικές ενέργειες, ανερμάτιστες κινήσεις» του Ρένου Γεωργίου

«Όχι υποχωρήσεις στη διαπραγμάτευση, επιστροφή στις ρίζες»του Χάρη Γολέμη

«Η Ευρώπη κινδυνεύει, η αριστερά οφείλει να αντιδράσει» του Χ.Γ.

ΔΙΕΘΝΗ

«Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία σε σταυροδρόμι» του Γιώργου Χονδρού

Κύπρος – Επέτειος ενωτικού δημοψηφίσματος: «Ένωση στην εποχή της λύσης» του Στέφανου Στεφάνου

ΗΠΑ-ΡΩΣΙΑ: «Σνόουντεν: θυσία σε ένδειξη καλής θέλησης» της Όλγας Βερελή

Συνέδριο Ποδέμος: «Ενότητα. Ναι, Μπορούμε» της Γεωργίας Ντούσια

Γαλλία: «Όρθιοι για δικαιοσύνη και ισότητα» του Μ. Κ.

ΤΟ ΘΕΜΑ

Αλληλέγγυες δράσεις χωρίς μεσάζοντες: «Κινηματικά και νόμιμα» της Τζέλας Αλιπράντη

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Χρυσή Αυγή, ΜΜΕ και Αντιφασιστικό κίνημα: «Πέρα από την αντίδραση, υπάρχει και η δράση» της Ιωάννας Δρόσου

ΔΟΛ: «Μια αιματηρή επιστροφή» του Κομ.

«Η Βαλκανική οδός» της Ελέγκω Μανουσάκη

«Πολιτική αποτροπής συνέχεια...» της Αφροδίτης Μπαμπάση

Λόφοι Φιλοπάππου: «Σε μαρασμό ο μεγαλύτερος βιότοπος της Αθήνας» της Ανοιχτής Πόλης

«Ομο-αμφι-τρανσοφοβία στην Ελλάδα του σήμερα» του Γιώργου Κουνάνη

ΘΕΜΑΤΑ

«“Έξυπνα” λάθη στην έκθεση του ΔΝΤ» του Σταύρου Παπαγιανόπουλου

«Το μεγαλείο μιας φτωχής τέχνης, αποχαιρετώντας τον Γιάννη Κουνέλλη» του Θωμά Τσαλαπάτη

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

100 Χρόνια Οκτωβριανή Επανάσταση: «Ένας χρόνος πολύπλευρων εκδηλώσεων» του Στράτου Κερσανίδη

67ο Φεστιβάλ Βερολίνου: «Όσο υπάρχουν άνθρωποι» του Λευτέρη Αδαμίδη

ΘΕΩΡΙΑ

Ντέιβιντ Μπόλιερ: «Τα Κοινά προσπαθούν να διευρύνουν την έννοια της οικονομίας»

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

Η Γενιά του Άρθρου 16: «Εκείνα τα παιδιά» του Βασίλη Ρόγγα

Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες:
«Κοπτοραπτική» των Μαρσέλ και Μισέλ

«Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση
Για το θέατρο μέσα από τις στήλες «Θεατρικά νέα» και «Από την πλευρά του θεατή» γράφει η Μαρώ Τριανταφύλλου
«Μικρά σχόλια για βιβλία που διάβασα» του Κώστα Αθανασίου (μηνιαία στήλη)
Παρουσίαση και κριτική των ταινιών που βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες γράφει ο Στράτος Κερσανίδης
Μουσικές προτάσεις κάνει η Λιάνα Μαλανδρενιώτη
Δαιμονικά από τον δικηγόρο του διαβόλου.

-- 

Η ΕΠΟΧΗ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Βλαχάβα 11, 3ος όροφος, Αθήνα 105 51

Τηλέφωνα: 210 3619513, 210 3619514

Fax: 210 3619610