ΕΠΟΧΗ 31/7/16 "Τα επικίνδυνα ραντεβού του Σεπτέμβρη"

Τι μπορείτε να διαβάσετε στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί το Σάββατο 30 Ιουλίου

Τι μπορείτε να διαβάσετε στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί
το Σάββατο 30 Ιουλίου

Μεταξύ πολλών άλλων διαβάστε

Δείτε εδώ το πρωτοσέλιδο  

Κεντρικό θέμα:

Μαϊμού μεταπολίτευση

Διακηρύξεις, φιέστες και… κεντροαριστερές πινελιές δεν μπορούν να αποκρύψουν ότι βαθαίνει το αποικιακό καθεστώς

Στο Θέμα της Εβδομάδας:

Ψευδεπίγραφη η «νέα μεταπολίτευση»

Του Ρούντι Ρινάλντι

Η… επανάσταση της δημοκρατίας και άλλα τέτοια

Tου Δημήτρη Κοδέλα

Editorial

«Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου»

(με φόντο το τσουνάμι να έρχεται)

Διαβάστε το εδώ

Τι κρύβει το… αυτομαστίγωμα του ΔΝΤ

Ομολογία της ελληνικής θυσίας για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Ανοικτή η πόρτα απεμπλοκής από το τρίτο Μνημόνιο

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Πλιάτσικο στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας

Με όχημα τις αλλαγές στις διοικήσεις των τραπεζών

Του Παύλου Δερμενάκη

Σαρωτική καταστολή, ένταση της ρευστότητας στην Τουρκία

Του Σπύρου Παναγιώτου

Ένας χρόνος από την Προδομένη Εξέγερση

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Συνταγματική αναθεώρηση για όλα τα γούστα

Κοιτώντας με το ένα μάτι τους πολίτες και κλείνοντας το άλλο στο πολιτικό σύστημα

Του Βασίλη Ξυδιά

Το ψέμα

Η αθωότητα δεν ξεγελιέται (Σαίρεν Κίρκεγκωρ)

Του Γιώργου Λιερού

Από τον Ερντογάν στον Τραμπ

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Ο ευρωσκεπτικισμός σε νούμερα και όχι μόνο

Εμφανή αλλά και σύνθετα τα πολιτικά μηνύματα

Του Γιώργου Παπαϊωάννου

Δεν τελείωσε τίποτα. Όλα τώρα αρχίζουν

Ομιλία στην παρουσίαση του βιβλίου του Βασίλη Ασημακόπουλου, “Πορεία Αριστερά”. Επισημάνσεις και εκτιμήσεις για την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ και άλλες ιστορίες

Του Λουκά Αξελού

«Αφανείς» απεργίες και φανερές ελλείψεις

Τα όρια των «αγωνιστικών κινητοποιήσεων», ο λαϊκός παράγοντας και η ανάγκη για μία νέα συνείδηση και πιο συνολική πρόταση

Του Μανόλη Μούστου

Εργασιακός μεσαίωνας και «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές»

Στο στόχαστρο και τα δικαιώματα, κατώτατος μισθός, τριετίες, επιδόματα

Του Μύρωνα Ξυδάκη

Στη σελίδα Παρεκκλίσεις διαβάστε:

Ευρωατλαντικά πολεμικά σχέδια

Του Γιάννη Ραχιώτη

Διαβάστε ακόμα:

Θερίζει η οζώδης δερματίτιδα των βοοειδών στην Κεντρική Μακεδονία

Του Δημήτρη Μούρνου

Ένα προσχεδιασμένο έγκλημα!

Εκκένωση των καταλήψεων φιλοξενίας προσφύγων στη Θεσσαλονίκη

Της Έφης Τελλή

Κοροϊδία με τη Fraport

Με επιδότηση από το πακέτο Γιούνκερ η «επένδυση» στα 14 αεροδρόμια

Του Μάριου Διονέλλη

Στη στήλη Εν Τέλει:

Και τι θα ήταν η ελπίδα αν δεν μπορούσε να διαψευσθεί;

Του Ερνστ Μπλοχ

Στη στήλη Οικονομικά Ερανίσματα:

Τουρισμός: Η μεγάλη ύβρις

Του Γιώργου Τοζίδη

Στα διεθνή, μεταξύ άλλων:

Η διεθνής κατάσταση

Πολλαπλασιάζονται και επιδεινώνονται οι παράγοντες του πολέμου

Του Ότο Βάργκας

ΗΠΑ – Τουρκία σε τροχιά σύγκρουσης

Οι κρυφές πτυχές του αποτυχημένου πραξικοπήματος

Του M.K. Bhadrakumar

Ολοκληρώθηκε το ταραχώδες συνέδριο των Δημοκρατικών

Η αγανάκτηση παρούσα στις ΗΠΑ, κάνοντας ακόμη πιο αβέβαιη την έκβαση των επερχόμενων προεδρικών εκλογών

Του Ερρίκου Φινάλη

Στις σελίδες του Πολιτισμού, διαβάστε μεταξύ άλλων:

Ένας μοιραίος Ζαν Γκαμπέν

Στις αίθουσες σε επανέκδοση η απαγορευμένη ταινία Ξημερώνει

Της Ιφιγένειας Καλαντζή

Στο Περίπτερο Ιδεών Ο Στέλιος Ελληνιάδης γράφει: Ρωσία: Από τον Γέλτσιν στον Πούτιν – από τη λεηλασία στην ανασυγκρότηση

Και όπως κάθε βδομάδα, διαβάστε τις σελίδες του Ηρόστρατου, δείτε τα σκίτσα των Γιάννη Αντωνόπουλου, Βαγγέλη Παπαβασιλείου, Παναγιώτη Μητσομπόνου και το ξεχωριστό κάθε φορά social design του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη

Εφημερίδα Δρόμος

Αναζητήστε την κάθε Σάββατο στα περίπτερα

Το επόμενο φύλλο θα κυκλοφορήσει το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου

Η εξέλιξη του κομματικού συστήματος της Μεταπολίτευσης - Μέρος 5ο

Η επταετία της διακυβέρνησης της χώρας από την Καραμανλική Νέα Δημοκρατία επι της ουσίας προώθησε πρακτικά της στρατηγικής του "Αστικού Εκσυγχρονισμού". Μέρος αυτής της στρατηγικής ήταν η διαμόρφωση  ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ που θα έχει σταθερό χαρακτήρα και θα ήταν απαλλαγμένο από τις "παθογένειες" του μετεμφυλιακού που εξαρτιόταν όχι από τό κοινοβούλιο αλλά το Παλάτι, το Στρατό, τον λεγόμενο "ξένο παράγοντα" και το "βαθύ (παρα)

κράτος.

Τα πολιτικά κόμματα αποτελούν βασικά συστατικά της σύγχρονης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Συναρθρώσουν το μεγαλύτερο μέρος των συμφερόντων, ενδιαφερόντων και αιτημάτων της κοινωνίας. Χωρίς τα κόμματα η Πολιτική θα κυριαρχείται από ειδικά επιμέρους ισχυρά συμφέροντα. Επιπλέον, τα κόμματα στρατολογούν μέλη και κοινωνικοποιούν μελλοντικούς πολιτικούς ηγέτες. Τα μέλη του κόμματος διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην επικοινωνία μεταξύ των ηγετών και ψηφοφόρων. Κινητοποιούν τους ψηφοφόρους κατά τη διάρκεια των προεκλογικών εκστρατειών. Τα κόμματα συμβάλλουν επίσης στην διαμόρφωση πολιτικών, διασφαλίζοντας την εγγραφή νέων ιδεών στην πολιτική ατζέντα. Με άλλα λόγια, τα κόμματα κινητοποιούν τους πολίτες με βάση συγκεκριμένα οράματα της κοινωνίας και με τις επιδόσεις τους στο νομοθετικό σώμα. Προσφέρουν στους πολίτες σημαντικές επιλογές στη διακυβέρνηση, ευκαιρίες για πολιτική συμμετοχή καθώς και τις δυνατότητες να διαμορφώσουν το μέλλον της κοινωνίας τους.

"Ένα πολιτικό κόμμα έρχεται σε ύπαρξη μέσα σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό και τεχνολογικό πλαίσιο που μπορεί να εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου. Aυτό το« ιδρυτικό πλαίσιο» μπορεί να αφήσει μόνιμα τη σφραγίδα του στο ουσιώδη χαρακτήρα της οργάνωσης του κόμματος στις επόμενες δεκαετίες. Τα κόμματα είναι δίαυλοι διαμεσολάβησης μεταξύ των πολιτικών ελίτ και των ψηφοφόρων, και η ξεχωριστή  οργανωτική  ικανότητα να κινητοποιούν τους ψηφοφόρους αποτελεσματικά εξαρτάται ιδιαίτερα από αυτό το πλαίσιο.”[1]

Τα πολιτικά κόμματα συμμετέχουν στις σχέσεις εκπροσώπησης που προκύπτουν από ιστορικούς λόγους και αναπαράγονται σε συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης. Εξάλλου Πολιτική σημαίνει σύγκρουση και συναίνεση. Χωρίς το αίτημα για την εκπροσώπηση κοινωνικών συμφερόντων σε πολιτικό επίπεδο δεν μπορεί να υπάρχουν πολιτικά κόμματα. Ένα κόμμα είναι μια σύνθετη συλλογική οντότητα, που σχηματίζεται από τις κοινωνικές δυνάμεις με  χαλαρή ή σταθερή ιδεολογία, με διανοούμενους οι οποίοι εκτελούν τη λειτουργία της συγχώνευσης των δυνάμεων αυτών με την ιδεολογία, η οποία είναι  ιστορική διαδικασία.[2]

Στο πλαίσιο του πολιτικού συστήματος κάθε χώρας υπάρχει το "κομματικό σύστημα".  Ένα κομματικό σύστημα είναι ουσιαστικά "το σύστημα αλληλεπιδράσεων που προκύπτει από τον ανταγωνισμό μεταξύ των κομμάτων.".[3]  Τα περισσότερα κομματικά συστήματα  είναι τα αποτελέσματα της εφαρμογής της εκλογικής νομοθεσίας. Στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες τα πιο πολλά εκλογικά συστήματα είναι εκδοχές είτε του πλειοψηφικού είτε των αναλογικών συστημάτων. 

Έτσι, η κατάταξη των κομματικών συστημάτων έχει ως εξής:

-δικομματικό σύστημα: δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα κυριαρχούν και κυβερνούν σχεδόν εναλλάξ..

 -πολυκομματικό σύστημα: πολλά πολιτικά κόμματα που έχουν τη δυνατότητα άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας είτε μόνα τους είτε σε συνασπισμό κομμάτων.  

-τρικομματικο σύστημα: μόνο τρία κόμματα έχουν πραγματική δυνατότητα να νικήσουν στις εκλογές ή να σχηματίσουν κυβερνητικό συνασπισμό.

Μια έκδοχή του τρικομματικού συστήματος είναι αυτό του "παγωμένου τρικομματισμού" όπου μόνο τα δύο από τα τρία μεγάλα με όρους αριθμών ψήφων κόμματα μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνησης μονοκομματικού ή συνασπιστικού χαρακτήρα. 

---

[1] Richard Gunther and Larry Diamond (2003) “Species of political parties: A new typology”, Party Politics, Vol. 9. No.2 pp. 167–199

[2] Gramsci Antonio (1971) Selections From The Prison Notebooks.  New York, NY: International Publishers

[3] Sartori, Giovanni. (1976), Party and Party Systems, Cambridge, UK: Cambridge University Press.

Η εξέλιξη του κομματικού συστήματος της Μεταπολίτευσης - Μέρος 4ο

Ταυτόχρονα με τις εθνικές βουλευτικές  της 18ης Οκτωβρίου 1981 διεξάχθηκαν εκλογές για την επιλογή Ελλήνων εκπροσώπους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της τότε ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα). Αυτές ονομάσθηκαν εκλογές δεύτερης τάξης  με την έννοια ότι είχαν θεωρηθεί ως λιγότερο σημαντικές από τους ψηφοφόρους, τα κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης σε σχέση με τις εθνικές πρώτης τάξης εκλογές.[1] Συχνά η προσέλευση στις κάλπες αναμένεται να είναι χαμηλότερη σε σχέση με τις εθνικές εκλογές, οι ψηφοφόροι τις χρησιμοποιούν για να ψηφίσουν υπέρ κόμματων διαμαρτυρίας, ή περιθωριακούς συνδυασμών κι όχι υπέρ των κυρίαρχων μεγάλων κόμματων που ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές. Ως αποτέλεσμα, οι εκλογές δεύτερης τάξης χρησιμοποιούνται συχνά από τους ψηφοφόρους για να τιμωρήσουν τα κυβερνητικά κόμματα.

Η κάλπη έδειξε του λόγου το αληθές. Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε 40,12% και 10 έδρες, η Νέα Δημοκρατία Δημοκρατία 31,34% και 8 έδρες. Οι ψηφοφόροι ενίσχυσαν  πρωτίστως τα κόμματα της κομμουνιστικής Αριστεράς, Το ΚΚΕ κέρδισε 12,84% και 3 έδρες και το ΚΚΕ εσωτερικού κέρδισε 5,30% και 1 έδρα. Το κεντροαριστερό φιλο-ΕΟΚ Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (ΚΟΔΗΣΟ) κέρδισε 4,26% και 1 έδρα. Το ακροδεξιό Κόμμα Προοδευτικών κέρδισε 1,96% και 1 έδρα. Οι υπόλοιποι ψήφισαν υπέρ διάφορων μικρών κεντροδεξιών και ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων και περιθωριακών ομάδων.

Το πολιτικό σύστημα της αβασίλευτης προεδρευομένης  δημοκρατίας σταθεροποιήθηκε και  το κομματικό σύστημα με τις ευρωεκλογές και τις λοιπές δεύτερης τάξης (δημοτικές/κοινοτικές και συνδικαλιστικές) εκλογές παγιώθηκε και άφηνε δικλείδες ασφαλείας ώστε να διοχετεύεται η διαμαρτυρία σε ακίνδυνα κανάλια.

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης

Βιβλιογραφία 
[1] Reif Karlheinz and Schmitt Hermann (1980) "Nine second-order national elections – A conceptual framework for the analysis of European election results", European Journal of Political Research, Volume 8, Issue 1, pp. 3–44, March. Για την ελληνική περίπτωση βλ.  Τεπέρογλου Ευτυχία  (2016) Οι άλλες «εθνικές» εκλογές:  αναλύοντας τις ευρωεκλογές στην Ελλάδα 1981-2014. Αθήνα: Εκδ. Παπαζήσης.

KINHMATOΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ-ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ-ΤΕΤΑΡΤΗ 3/8/2016 ΣΤΙΣ 9.00 μ.μ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ 11.00 μ.μ

KINHMATOΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ   3/8/2016    ΣΤΙΣ 9.00 μ.μ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ 11.00 μ.μ

ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ (UROK)

των  Κριστίνα Γκρόζεβα  και Πέταρ Βαλτσάνοφ  (ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ/ΕΛΛΑΔΑ, 2014, έγχρωμη, 111΄)

Σε μία μικρή πόλη της Βουλγαρίας, η Νάντε, μία νεαρή καθηγήτρια, ψάχνει τον κλέφτη στην τάξη της για να του δώσει ένα μάθημα για το σωστό και το λάθος. Όταν θα βρεθεί υπερχρεωμένη, θα βρει το σωστό δρόμο που η ίδια δίδαξε; Το μάθημα συγχώρεσης που προσπαθεί να διδάξει μια νέα δασκάλα στα παιδιά μετατρέπεται απροσδόκητα σ’ ένα μάθημα ζωής για την ίδια. Η καθημερινότητα είναι αμείλικτη για τη Νάντε και τα οικονομικά προβλήματα θα την οδηγήσουν σε ακραίες καταστάσεις.

ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»

(Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, λεωφορείο 237 για Άνω Ηλιούπολη από σταθμό Μετρό Δάφνης Τηλ.: 210 9937870, 210 9941199, 210 9914732, 6945405825, E-mail: info@klh.gr Ιστοσελίδα: www.klh.gr )

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

28 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

Η εξέλιξη του κομματικού συστήματος της Μεταπολίτευσης - Μέρος 3ο

Οι εξελίξεις επιταχύνθηκαν με τη βοήθεια των βασικών κοινωνικών κινημάτων που είχαν ανθίσει στο έδαφος της Μεταπολίτευσης, δηλαδή το εργατικό και το φοιτητικό κινήματα. Ειδικά το αυτόνομο κίνημα των εργοστασιακών σωματείων (1974-1977) και οι απεργιακοί αγώνας τραπεζικών υπάλληλων και των εργαζομένων στις δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (1976-1981)_ συνέβαλαν στην ριζοσπαστικοποίηση μεγάλων κομματιών της εργατικής τάξης με απεργίες διαρκείας καταλήψεις χώρων εργασίας και δυναμικές διαδηλώσεις.

Οι φοιτητές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αγωνίστηκαν για τον εκδημοκρατισμό των πανεπιστημίων. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, υπήρξε ένα κύμα διαδηλώσεων και καταλήψεων των πανεπιστημίων (ξεκίνησε από το Πανεπιστήμιου της Πάτρας) ενάντια στην ψήφιση και εφαρμογή του νόμου 815/1978. Το κίνημα αυτό ξεκίνησε κυρίως από φοιτητές που εμπνέονταν από την ριζοσπαστική αριστερά που επέκρινε δριμύτατα την παραδοσιακή αριστερά (φιλό-σοβιετική και ευρωκομμουνιστική) για την υποτιθέμενη στρατηγική της που οδηγούσε σε απο-ριζοσπαστικοποίηση και ενσωμάτωση στο καπιταλιστικό σύστημα. Η μαζικότητα και ο δυναμισμός του κινήματος ανάγκασε τις φοιτητικές παρατάξης της παραδοσιακής αριστεράς να επανεξετάσουν την τακτική τους και να ενταχθούν στις καταλήψεις. Προκειμένου να αποφευχθεί μια κοινωνική αναταραχή και εξέγερση εργατών-φοιτητών ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής κήρυξε ανενεργό το νόμο στις 4 Ιανουαρίου 1980. Επιπλέον, ο Καραμανλής εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το Κοινοβούλιο το 1980. Η πλειονότητα αποτελείτο από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, της Εθνικής Παράταξης και του Κόμματος των Νεοφιλελεύθερων που τους δόθηκαν κυβερνητικές θέσεις.

Στις εσωτερικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας για ανάδειξη νέου αρχηγού του κόμματος και πρωθυπουργού υπερίσχυσε ο ευνοούμενος του Καραμανλή Γεώργιος Ράλλης που ήταν υπουργός Παιδείας και είχε διατελέσει μέλος όλων των κυβερνήσεων της ΕΡΕ. Αντίπαλος του ήταν ο σκληροπυρηνικός  δεξιός Ευάγγελος Αβέρωφ που ήταν υπουργός Εθνικής Άμυνας.

Στις 18 Οκτωβρίου 1981 διεξήχθησαν οι "εκλογής της Αλλαγής".  Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε 48.07% των ψήφων και κατέλαβε 172 έδρες. H Νέα Δημοκρατία με 35,87% των ψήφων κατέλαβε 115 έδρες και το Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΕ) με 10,93% 13 έδρες. Όλα τα άλλα κόμματα απέτυχαν να κερδίσουν έδρα στη Βουλή. Το κομματικό σύστημα είχε πλέον σταθεροποιηθεί. Είχε γίνει ένα "παγωμένο τρικομματικό σύστημα" στο πλαίσιο του οποίου το ΚΚΕ λόγω εκλογικού νόμου στερείται τη δυνατότητα να παίξει το ρόλο ενός κόμματος "εκβιαστή". Με άλλα λόγια, το ΚΚΕ δεν μπορεί να επηρεάσει τον εκλογικό ανταγωνισμό με την ένταξή του σε ένα βιώσιμο κυβερνητικό συνασπισμό ή να απειλεί με την απόσυρση από αυτόν και πτώση της κυβέρνηση.

Συνεχίζεται...

Θανάσης Τσακίρης

Βιβλιογραφία

  1. Koumandaraki Anna (2012) “The Greek trade union movement in controversy: against a state-centred approach to labour movement theory”, Workers of the World - International Journal on Strikes and Social Conflicts, Vol. 1, issue 1, June 2012, pp. 171-132.
2. Koumandaraki Anna,(1996) Labour Identity in the Semi-Periphery: the case of the Greek Trade-Union Movement. http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/6568#page/1/mode/2up
3.Papadogiannis Nikolaos (2015) Militant Around the Clock?: Left-Wing Youth Politics, Leisure, and Sexuality in Post-Dictatorship Greece, 1974-1981  New York and Oxford :Berghahn Books
4. Sartori Giovanni  (2005)  Parties and Party Systems: A Framework for Analysis. Colchester, UK:ECPR Press

Η εξέγερση του Σάντερς στο συνέδριο των Δημοκρατικών συνεχίζεται έστω και χωρίς αυτόν!

Η Χίλαρι Κλίντον επέλεξε τον πρώην κυβερνήτη της Πολιτείας Βιρτζίνια Τιμ Κέιν για υποψήφιο Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ. H Κλίντον έχει κάνει θέμα την κατάργηση της τροπολογίας Ηyde, η οποία απαγορεύει την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση του προγράμματος Medicaid για τις εκτρώσεις. Αυτή η δέσμευση της  προεδρικής εκστρατείας αποτελεί μεγάλη νίκη για το κίνημα αναπαραγωγικής δικαιοσύνης και δίνει έμφαση στην αναπαραγωγικές επιλογές για τις φτωχές γυναίκες. Όμως κατά την διάρκεια της θητείας του στη Βιρτζίνια  ο καθολικός Κέιν δεν ήταν φίλος του κινήματος. Επέβαλε τη γονική γνώση και συγκατάθεση. Ευνόησε την απαγόρευση της  μεθόδου IDX για έκτρωση που τελειώνει μια προχωρημένης εγκυμοσύνης. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ως τα τέλη του 2008, η διαδικασία ήταν παράνομη. [1]

"Ένας δημοκράτης του κατεστημένου και της Wall Street, όπως ο Τιμ Κέιν ... δεν θα κάνει τίποτα άλλο παρά να επιβεβαιώσει την κριτική των προοδευτικών που [η Κλίντον] δεν έχει μάθει τίποτα από τις προκριματικές," είπε ο Τζόρνταν Τσαρίτον στο Politico Magazine.[2]

Οι 22 εκατομμύρια δυνητικοί ψηφοφόροι του Νοεμβρίου πιστεύεται ότι εκφράζονται από την πτέρυγα του Σάντερς και ψάχνουν για ενδείξεις ότι η Κλίντον δίνει κάποια προσοχή στην εκπληκτικά ισχυρή εξέγερση του σοσιαλιστή από το Βερμόντ. Η επιτυχία του Σάντερς ήταν μια ανοιχτή εξέγερση κατά του κατεστημένου, αρκετά ισχυρή ώστε οι υποστηρικτές του να περιμένουν  πως η ατζέντα τους θα βοηθήσει να διαμορφώσουν το μέλλον του κόμματος. Αλλά η επιλογή του Κέιν  μπορεί να τους στείλει το αντίθετο μήνυμα: Αυτό είναι το κόμμα της τώρα, και δεν είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο.

Ο Κέιν εμφανίζεται φίλα προσκείμενος προς τους υποστηρικτές της Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου του Ειρηνικού (TTP) που απορρίπτει ο Σάντερς και οι υποστηρικτές του. Ψήφισε υπέρ του νομοσχέδιο «fast track» για προστασία των εμπορικών συμφωνιών από τις διαδικασίες της Γερουσίας που προβλέπουν την «κωλυσιεργία», ένα απαραίτητο βήμα για την επικύρωση της TPP. Στην ουσία αγνοεί την Δημοκρατική πλατφόρμα και συμφωνεί με τους Ρεπουμπλικάνους του Τραμπ.

Και καπάκι ,στο ξεκίνημα του συνεδρίου των Δημοκρατικών στη Φιλαδέλφεια γίνεται του…Τραμπ το κάγκελο. Το ντεμπούτο της Προέδρου του Κόμματος ήταν καταστροφικό[3]. Η βουλευτίνα  Φλώριδας καθώς προσπαθούσε να μιλήσει πολλοί σύνεδροι στην αίθουσα την αποδοκίμασαν φωνάζοντας «Ντροπή!" Μόλις είχε μαθευτεί ότι αυτή ήταν που έστελνε e-mails στον Τύπο και στα Wikileaks για την υπονόμευση του Σάντερς. O Μπαράκ Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον ευχαρίστησαν την Ντεμπι Γουάσερμαν Σουλτς για την πενταετή της υπηρεσία από τη θέση της προέδρου της Εθνικής Δημοκρατικής Επιτροπής Πολλοί λένε τώρα ότι έπρεπε να είχε καθαιρεθεί έγκαιρα προτού ξεσπάσει το σκάνδαλο, δείχνοντας έτσι πώς το επιτελείο αντιμετώπισε τον «παρείσακτο». Σε άλλη αίθουσα γεμάτη από σύνεδρους προσκείμενους στην πτέρυγα του Σάντερς ο Μπέρνι προσπαθούσε να συγκρατήσει την οργή τους αλλά χωρίς αποτέλεσμα.  Κανείς δεν ασπάζεται τη θέση του ότι η Χίλαρι είναι το «λιγότερο κακό».

Θανάσης Τσακίρης

Η νέα Δημοκρατική πλατφόρμα περιλαμβάνει τολμηρές δεσμεύσεις για τα κοινωνικά θέματα που αποτελούν αντανάκλαση της αυξανόμενης εμπιστοσύνης του κόμματος στο κίνημα για ίσα δικαιώματα. Ίσως το πιο σημαντικό, κατά την συνεκδότρια του αριστερού περιοδικού The Nation Katrina vanden Heuvel είναι οι υποσχέσεις για τη μεταρρύθμιση της ποινικής δικαιοσύνης που σε μεγάλο βαθμό εκφράζει το αίτημα του κινήματος «Οι ζωές των μαύρων αξίζουν».[1] Οι Δημοκρατικοί απαιτούν να δοθεί τέλος στις μαζικές φυλακίσεις, απαιτούν τη μεταρρύθμιση των υποχρεωτικών ελάχιστων ποινών, την κατάργηση των  ιδιωτικών φυλακών και των κέντρων κράτησης και την φιλελευθεροποίηση της αστυνομίας που πρέπει να λογοδοτεί στην κοινωνία.

Η νέα πλατφόρμα υποστηρίζει την επέκταση και την υπεράσπιση του δικαιώματος των εργαζομένων να οργανώνονται σε συνδικάτα και να προβαίνουν σε συλλογικές διαπραγματεύσεις. Θα δίνεται προτεραιότητα στις δημόσιες συμβάσεις στους εργοδότες που παρέχουν στους εργαζομένους τους αξιοπρεπή μισθό, επιδόματα και ευκαιρία να σχηματίζουν συνδικαλιστικές οργανώσεις. Δίνει πράσινο φως στους εργαζόμενους να ασκούν πίεση σε κρατικούς αξιωματούχους και δομές σε κάθε επίπεδο: ομοσπονδία, πολιτείες, δήμοι και κοινότητες

 Η πλατφόρμα υποστηρίζει την ψήφιση νόμου που θα απαγορεύει στις τράπεζες να τζογάρουν τις εγγυημένες καταθέσεις των φορολογουμένων. Το κόμμα δεσμεύεται να διαλύσει τις τράπεζες που είναι πολύ μεγάλες για να αποτύχουν και απαιτεί την επιβολή φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών – φόρος ενάντια στην κερδοσκοπία. Βέβαια, για να μην ξεφεύγει η κατάσταση προς σε σοσιαλιστικές λύσεις ο φόρος αφορά στην «υπερβολική κερδοσκοπία». Επίσης προσπαθεί να σταματήσει το φαινόμενο της «περιστρεφόμενης πόρτας» μεταξύ της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και Wall Street με την απαγόρευση της κατάληψης κυβερνητικών θέσεων από τραπεζίτες (χρυσά αλεξίπτωτα).

Στον τομέα της φορολογίας, η πλατφόρμα προτείνει μέτρα έτσι ώστε οι αμερικανικές εταιρείες να μη μπορούν πλέον να αποφεύγουν την καταβολή του αναλογούντος μερίδιο τους σε φόρους στις ΗΠΑ και να μην να κρύβουν τα κέρδη στο εξωτερικό. Προτείνει την κατάργηση  των φορολογικών ελαφρύνσεων για τις επιχειρήσεις που μεταφέρουν θέσεις εργασίας στο εξωτερικό, την  κατάργηση φοροαπαλλαγών για τις μεγάλες εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και την πάταξη της επιχειρηματικής διαφθοράς. Απευθύνει έκκληση για έναν «πρόσθετο φόρο για πολυεκατομμυριούχους, το κλείσιμο των σκανδαλωδών δισεκατομμυριούχων hedge-funds και την αύξηση των φόρων στις ακίνητες περιουσίες αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Η πλατφόρμα περιλαμβάνει επίσης δέσμευση για "φορολογικές ελαφρύνσεις" για τις οικογένειες της μεσαίας τάξης,.

Όμως, δεν αμφισβητούνται τα ιερά και τα όσια του νεοφιλελευθερισμού καθώς η πλατφόρμα αποπνέει  φορολογικό συντηρητισμό.

Για το κλίμα, η πλατφόρμα περιλαμβάνει μια δήλωση του Σάντερς περί «κλιματικής έκτακτης ανάγκης», αλλά δεν έγιναν δεκτές οι τροποποιήσεις που πρότεινε για την απαγόρευση της υδραυλικής ρωγμάτωσης (fracking) και την επιβολή φόρου για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.[2] Η πλατφόρμα εκφράζει την ελπίδα ότι από τα μέσα του αιώνα οι ΗΠΑ θα λειτουργούν εξ ολοκλήρου με καθαρή ενέργεια, αλλά δεν γίνεται αναφορά με ποιες πολιτικές θα επιτευχθεί αυτό.

Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, η πλατφόρμα «είναι ασ’τα να πάνε. Η κλιματική αλλαγή είναι σε τελευταία προτεραιότητα. Δεν υπάρχει καμία νύξη για τη μείωση του στρατιωτικού προϋπολογισμού, παρά μόνο η στερεότυπη υπόσχεση για την αντιμετώπιση των σπάταλών. Η πλατφόρμα δεσμεύει την κυβέρνηση να συνεχίσει τη στρατιωτική δράση στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία. Κανένα μάθημα δεν έχουν πήραν από τις συνεχόμενες αποτυχίες του παγκόσμιου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Η πλατφόρμα επαναβεβαίωσε τη σημερινή πολιτική των ΗΠΑ για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη, αποφεύγοντας την καταδίκη των παράνομων οικισμών και την έκκληση για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής.

Έτσι, βλέπουμε ένα σχετικά προοδευτικό πρόγραμμα αναφορικά με δικαιώματα και μέτρα για εκπαίδευση και εργασία χωρίς να τίθεται σε αμφισβήτησή ο σκληρός πυρήνας του αμερικανικού καπιταλισμού και, κυρίως, ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του. Οι όποιες αλλαγές μπορούν να προκύψουν θα είναι αποτέλεσμα των δυναμικών κινητοποιήσεων των κοινωνικών κινημάτων τόσο σε κεντρικό όσο και τοπικό επίπεδο εντός κι εκτός των κομμάτων.

Στην ακροδεξιά πλευρά του κομματικού φάσματος (Ρεπουμπλικό Κόμμα)  η επιλογή του Mike Pence (κυβερνήτης της Πολιτείας Ιντιάνα) από τον Donald Trump ως  υποψηφίου αντιπροέδρου ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων  από τα εργατικά συνδικάτα.

«Ο Mike Pence έχει εξαπολύσει επανειλημμένες επιθέσεις εναντίον των εργαζομένων της Πολιτείας  ως κυβερνήτης και θα συνεχίσει χωρίς αμφιβολία τις επιθέσεις μαζί με τον  σύντροφό του Donald Trump που είναι ‘100 τοις εκατό υπέρ  του δικαιώματος στην εργασία’» είπε ο Brett Voorhies, πρόεδρος της πολιτειακής AFL -CIO, λίγο μετά την δημοσίευση ​​της ανακοίνωσης την Παρασκευή, 15/7. [3]

Έχει πάρει θέση κατά της αύξησης του κατώτατου μισθού σε βιώσιμα επίπεδα, αντιτίθεται σε νομοσχέδιο που θα αυξήσει τον ελάχιστο μισθό στην Ιντιάνα από 7,25 έως  8,25. Δολάρια.  Αντ΄ αυτού,  υποστηρίζει το νομοσχέδιο που απαγορεύει στις τοπικές διοικήσεις να αναγκάζουν τις επιχειρήσεις να αυξάνουν τα κατώτατα ημερομίσθια, εκτός εάν επιβάλλεται από τη πολιτειακή ή ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Υπέγραψε επίσης ένα νόμο για την κατάργηση του ενιαίου μισθού στο κλάδο των κατασκευών, αφήνοντας τους μισθούς στα κατασκευαστικά έργα που χρηματοδοτούνται από το δημόσιο στο έλεος των μισθολογικών κλιμακίων της ελεύθερης αγοράς και όχι στα χέρια των τοπικών συμβουλίων που αποτελούνται από φορολογούμενους ή αναδόχους.

Ένα ακόμη πλήγμα στα δικαιώματα των εργαζομένων ήταν η υποστήριξή του προς την Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου του Ειρηνικού (TPP), λέγοντας ότι θα επιτρέψει στην Ιντιάνα να «απολαμβάνει αυξημένη πρόσβαση στην αγορά και να είναι αρκετά ανταγωνιστική στην παγκόσμια σκηνή.»[4] Τα περισσότερα εργατικά συνδικάτα αντιτίθενται στην TPP, υποστηρίζοντας ότι θα επιτρέψει τη νομισματική  χειραγώγηση που αυξάνει το εμπορικό έλλειμμα της Αμερικής και καταστρέφει θέσεις εργασίας.

Θανάσης Τσακίρης

Διαβάστε προηγούμενα άρθρα μου για τα θέματα των συνεδρίων στην Εποχή

http://epohi.gr/to-dilhmma-tou-santers/

http://epohi.gr/eklogikes-kai-koinwnikes-maxes-stis-hpa/

http://epohi.gr/o-agwnas-toy-sanders-sto-eyrytero-plaisio-twn-newn-antipoliteusewn/

---

[1] https://www.washingtonpost.com/opinions/the-most-progressive-democratic-platform-ever/2016/07/12/82525ab0-479b-11e6-bdb9-701687974517_story.html

[2] http://www.avgi.gr/article/10807/1840282/fracking-o-neos-ephialtes-pou-xypna-ton-enkelado

[3]http://inthesetimes.com/working/entry/19297/mike_pence_may_be_a_friend_to_trump_but_hes_no_friend_to_workers

[4] Η TPP ξεκίνησε ως επέκταση της Συμφωνία Στρατηγικής Οικονομικής Συνεργασίας του Ειρηνικού Ωκεανού (TPSEP ή  P4) την οποία υπέγραψαν οι χώρες: Μπρουνέι , Χιλή, Νέα Ζηλανδία, Σιγκαπούρη. Από το 2008, κι άλλες χώρες εντάχθηκαν στην συζήτηση για μια ευρύτερη συμφωνία: Αυστραλία, Καναδάς, Ιαπωνία, Μαλαισία, Μεξικό, Περού, ΗΠΑ και Βιετνάμ. Η τελική συμφωνία υπογράφηκε στις 4/2/16 στη Νέα Ζηλανδία.

Διαβάστε προηγούμενα άρθρα μου για τα θέματα των συνεδρίων στην Εποχή

http://epohi.gr/to-dilhmma-tou-santers/

http://epohi.gr/eklogikes-kai-koinwnikes-maxes-stis-hpa/

http://epohi.gr/o-agwnas-toy-sanders-sto-eyrytero-plaisio-twn-newn-antipoliteusewn/

---

[1] https://www.thenation.com/article/tim-kaine-has-a-mixed-record-on-abortion-how-much-will-that-matter/

[2]http://www.politico.com/magazine/story/2016/06/hillary-clinton-2016-vp-pick-tim-kaine-213997

[3] http://www.politico.com/story/2016/07/dnc-hacking-democratic-convention-226112#ixzz4FSNJEaAx