Tsakthan Daily
2 Ιουλίου 2012
Ο σιδερένιος νόμος είναι ανθεκτικός μόνο αν καταφέρνει να λυγίζει από
μόνος του
Είδαμε στο προηγούμενο σημείωμα (26/6/12) ότι ο Οστρογκόρσκι
συμμεριζόταν τους φόβους ότι στις συνθήκες της μαζικής δημοκρατίας η πίστη στο
κόμμα γίνεται κάτι ανάλογο με τη θρησκευτική πίστη και δημιουργούνται κίνδυνοι
καθώς διέβλεπε έναν ιδιόμορφο οργανωτικίστικο ντετερμινισμό: «άπαξ και ιδρυθεί
ένα κόμμα, ακόμη και αν δημιουργείται για τον ευγενέστερο των σκοπών,
αυτοδιαιωνίζεται και τείνει προς τον εκφυλισμό». Αυτή η θέση του επηρέασε τον
γερμανό (σοσιαλδημοκράτη αρχικά) πολιτικό κοινωνιολόγο Ρόμπερτ Μίκελς που
τόνισε ότι, ανεξάρτητα από το αν εκφράζεται ρητά ή σιωπηρά, υπάρχει σαφής τάση
ανάπτυξης «θεσμικών» συμφερόντων τόσο στα εργατικά συνδικάτα όσο και στα
εργατικά κόμματα. Διαμορφώνεται στα εργατικά συνδικάτα και κόμματα μια
εκπαιδευμένη ελίτ εργατών οι οποίοι, από την ηγετική θέση τους στα συνδικάτα,
δημιουργούν για τους εαυτούς τους υλικές και κοινωνικές συνθήκες διαφορετικές
από αυτές των εργατών-μελών των μόνιμων και θεσμοποιημένων πλέον εργατικών
οργανώσεων. Τόνισε επίσης ότι λόγω του διαχωρισμού ηγεσίας-βάσης επέρχεται
αναγκαστικά η συνεχής πολιτική συντηρητικοποίηση της ηγεσίας και η
αποστασιοποίηση των μελών των ηγετικών ομάδων από τους αρχικούς ριζοσπαστικούς
στόχους και πολιτική των οργανώσεών τους.
Αυτός είναι ο «σιδερένιος νόμος της ολιγαρχίας» που διατύπωσε ο Μίκελς.
Όμως, παρά τους φόβους του Μίκελς η κοινοβουλευτική
δημοκρατία και η αντιπροσωπευτική κυβέρνηση καθίσταται αδιανόητη δίχως την
ύπαρξη κομμάτων και κομματικών συστημάτων. Ο Giovanni Sartori θεωρεί ότι όταν η
κοινωνία σαν σύνολο πολιτικοποιείται, οι κανόνες κυκλοφορίας, που συνδέουν την
κοινωνία στο κράτος, και αντίστροφα, καθιερώνονται ανάλογα με τον τρόπο με τον
οποίο διαρθρώνεται. Σ’ αυτό το σημείο, τα κόμματα γίνονται φορείς διοχέτευσης
και το κομματικό σύστημα καθίσταται το σύστημα πολιτικής διοχέτευσης (canalization)
της κοινωνίας. Ως εκ τούτου, ένα κομματικό σύστημα μπορεί να οριστεί ως ένα
σύστημα ελεύθερης (αυτόνομης) διοχέτευσης όπου επικρατεί η έκφραση έναντι της
καταστολής σε όλο το πολιτικό σύστημα, ενώ ένα κομματικό σύστημα μπορεί να
οριστεί ως ένα σύστημα υποχρεωτικής μονοπωλιακής διοχέτευσης όπου η καταστολή
κυριαρχεί έναντι της έκφρασης καθ’ όλο το μήκος του. Το κόμμα, επομένως, είναι ένα «μέρος» που
διαμεσολαβεί την κοινωνία και την εξουσία.
Το κόμμα θέλοντας να προσεγγίσει την εξουσία για να
εφαρμόσει την προγραμματική του Πολιτική πρόταση και να υλοποιήσει τις
προγραμματικές του πολιτικές σε κάθε ζήτημα αναζητάει ψήφους κάτω από ένα
αναγνωρίσιμο σύμβολο. Άρα το πολιτικό κόμμα είναι παρεμβάλλουσα μεταβλητή
μεταξύ πολιτικής και κοινωνικής δομής. Το κόμμα αποτελεί τον ένα από τους
κύριους συνδέσμους που συνδέουν τους κυβερνητικούς θεσμούς με την κοινωνία. Ο
άλλος είναι οι ομάδες πίεσης. Επιπλέον το κόμμα είναι «οργάνωση ατόμων που
αναζητάει μέσα από εκλογικές και μη εκλογικές διαδικασίες την άδεια ενός κοινού
(ή ενός μέρους του) να τοποθετήσει ειδικούς εκπροσώπους της στα ιδιαίτερα
κυβερνητικά αξιώματα για να ασκούν την πολιτική εξουσία» Η πιο πλήρης ερμηνευτική απόδοση της έννοιας
του πολιτικού κόμματος οφείλει να λάβει υπόψη της και την ιδεολογία και τα
σύμβολα που χρησιμοποιούνται για να επιβάλουν οι οργανώσεις πολιτών που
επιζητούν την κατάληψη της εξουσίας επί των ψηφοφόρων και των οπαδών ούτως ώστε
να χρησιμεύουν ως «λεκτική συγκολλητική ουσία» και «συμβολική νομιμοποίηση».
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ
ΗΜΕΡΑΣ
Emilie VAN
HAUTE (ed.)( 2011)Party Membership in
Europe: Exploration into the anthills of party politics. Brussels: Editions de
l'Université de Bruxelles, σελ. 232
Περιεχόμενα:
Chapter 1:
Party membership: An under-studied mode of political participation
Emilie VAN
HAUTE
PART I:
GENERAL TRENDS IN PARTY MEMBERSHIP IN EUROPE
Chapter 2:
Still in Decline? Party Membership in Europe
Pascal
DELWIT
Chapter 3:
Trends in Party Membership in Europe. Investigation into the Reasons for
Declining Party Membership
Sofie MARIEN & Ellen QUINTELIER
PART II: THE
DEMAND SIDE: PARTIES AND THEIR MEMBERSHIP
Chapter 4:
Cultivating Large Membership Rolls: the Romanian Case
Alexandra
IONASCU and Sorina SOARE
Chapter 5:
Dutch political parties and their members
Gerrit
VOERMAN & Wijbrandt VAN SCHUUUR
Chapter 6:
How to Manufacture Party Membership: the Case of the French UMP
Florence
HAEGEL
Chapter 7:
Political Developments and Party Changes in Catalonia (1995-2007)
Oscar
BARBERÀ, Astrid BARRIO & Juan RODRÍGUEZ
PART III:
THE SUPPLY SIDE: MEMBERS AND THEIR PARTY
Chapter 8:
The role of party members in Belgian and Italian parties: a cross-national
analysis
Giulia SANDRI & Teun PAUWELS
Chapter 9:
Choosing a Leader: An Examination Of Party Members Preferences in a Leadership
Election
Pat LYONS
Chapter 10:
Who voices? Socialisation process and ideological profile of discontented party
members
Emilie VAN HAUTE
Chapter 11:
Democratic Ideals vs. Oligarchic Reality: Membership influence on policy in the
British Labour Party
Robin PETTITT
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ένα μεσημέρι του Ιούλη
Ερμηνεία, μουσική και
στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Ένα μεσημέρι του
Ιούλη
Μες τα μάτια ενός
ζευγαριού
Είδα κάτι που είχε
ξεφύγει
απ' τους νόμους του
κοπαδιού
Δεν είχαν στο βλέμμα
το ύφος αυτό
το κυνηγημένο ή το
αρπαχτικό
Και αναρωτιέμαι συχνά
αν στα αλήθεια το ξέραν και οι δυο
Ότι την ίδια στιγμή
απ' τα δίχτυα του κόσμου είχαν βγει
Έμοιαζε θαρρείς με
ζαρκάδι
Μες το φόρεμά της το
γκρι
Και κείνος λίγα
στάχια πιο πέρα
Τυφλωμένος σαν
προσευχή
Μίλαγαν μια άγνωστη
γλώσσα καθώς
τα λόγια δεν είχαν
πια βάρος στο φως
Και αναρωτιέμαι συχνά
αν στα αλήθεια το ξέραν και οι δυο
Ότι την ίδια στιγμή
απ' τα δίχτυα του κόσμου είχαν βγει
Το ίδιο βράδυ σ' ένα
ξωκλήσι
που έσπειρε στα
βράχια ο νοτιάς
αυτά που προσκυνάς
κατά τύχη
και που μόλις βγεις
τα ξεχνάς
Τους είδα να
τυλίγονται σ' ένα φιλί
ώσπου τους πήρε μία
σιωπή αλμυρή
Και αναρωτιέμαι συχνά αν στα αλήθεια το ξέραν
και οι δυο
Ότι την ίδια στιγμή
απ' τα δίχτυα του κόσμου είχαν βγει
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’
ΑΠΟΨΕ
Αντίο Βασίλισσα / Les
Adieux a la Reine / Farewell, my Queen
Δραματική | 2012 |
Έγχρ. | Διάρκεια: 100'
Γαλλική ταινία, σκηνοθεσία Μπενουά Ζακό με τους: Νταϊάν
Κρούγκερ, Λιά Σεϊντού, Βιρζινί Λεντουαγιέν, Ξαβιέ Μποβουά
Ενώ η γαλλική επανάσταση ξεσπά, μια νεαρή αναγνώστρια της
Μαρίας Αντουανέτας αποφασίζει να μην εγκαταλείψει τις Βερσαλίες, αλλά να μείνει
μέχρι τέλους πιστή στη βασίλισσά της.
Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση
Η ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΗ ΛΙΑ ΣΕΪΝΤΟΥ ("ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ",
"ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ 4") ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΠΕΙΣΤΙΚΑ ΕΝΑΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟ, ΑΝ ΚΑΙ
ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, ΤΟ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΑ ΑΔΥΝΑΜΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ
ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΙΣ ΔΙΑΛΟΓΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΖΑΚΟ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΙΚΗ ΦΛΥΑΡΙΑ. ΑΛΛΗ ΜΙΑ
ΛΑΜΠΕΡΗ, ΑΛΛΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΔΗΛΑΔΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΟΙΞΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΟ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ
·
Χρόνια Πολλά: Αγιος Swithin (Αγγλίας),
Νεομαρτύρων Γεωργίου, Γεωργίου, Εμμανουήλ, Θεοδώρου, Μιχαήλ, Θεοδώρου, Ιωάννου
και Λάμπρου, των εκ Σαμοθράκης και εν Μάκρη Αλεξανδρουπόλεως αθλησάντων
(+1835), Μάρτυρος Κοίντου, Ιουβεναλίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων, Κατάθεσις της
τιμίας Εσθήτος της Ππαναγίας Θεοτόκου εν Βλαχερναίς (+473)
No comments:
Post a Comment