Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ, σήμερα 10 Ιουνίου

Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ, σήμερα 10 Ιουνίου
 εκτάκτως με 4 επιπλέονσελίδες
Στα περίπτερα εντόςτης «Κυριακάτικης Αυγής» και στοδιαδίκτυο: στο μπλογκ τους(enthemata.wordpress.com),στο facebook (EnthemataAvgis) και στο twitter:@enthemata


Κείμενατων: ΔημήτρηΨαρρά, Σίας Αναγνωστοπούλου, ΝίκουΘεοτοκά, Μαρίαςε Καλαντζοπούλου, ΈλεναςΠατρικίου, Ιγνάσιο Ραμονέ, ΔημήτρηΧριστόπουλου, Στρατή Μπουρνάζου, ΚώσταΑθανασίου, Αντώνη Λιάκου, Κώστα Β. Μάρκου,Κωνσταντίνου Τσουκαλά, Νικόλα Σεβαστάκη


ΜΙΑΒΔΟΜΑΔΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣΤΗΣ 17ΗΣ ΙΟΥΝΗ
Μία εβδομάδαπριν τις εκλογές της 17ης Ιουνίου,τα «Ενθέματα» ανοίγουν τηνκουβέντα: τι κρίνεται την άλλη Κυριακή,ποιος είναι ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ, τισημαίνει η  άνοδος της Αριστεράς γιατην Ευρώπη,  τι θα σημάνει μιια ενδεχόμενηκυβέρνηση της Αριστεράς.
Tααναβολικά του φασισμού:  Μεαφετηρία την επίθεση Κασιδιάρη, οΔημήτρης Ψαρράς, συζητάει, με αναφορές στη διεθνή εμπειρίακαι βιβλιογραφία, πώς μπορεί να τεθείη Χρυσή Αυγή εκτός δημοκρατικού πλαισίου.
Γιαποια χώρα πολεμάμε:  ΗΣία Αναγνωστοπούλου μιλάειγια τη “λευκή” Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού,τους νέους ¨κολασμένους” της Ευρώπης,τους αναγκαίους διαχωρισμούς στο“αντιμνημονιακό στρατόπεδο” και μιασημαντική συνάντηση αλληλλεγύης καισυντονισμού στη Φραγκφούρτη.
Ιδού,ο νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός:Ο Νίκος Θεοτοκάς,επισημάοινονταςπως ο “αντιευρωπαϊκός” ΣΥΡΙΖΑ αποτελείτη μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί νακρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη,απευθύνεται στους παλιούς συντρόφουςτης ΔΗΜΑΡ και θέτει να κρίσιμα ερωτήματαμε τη μέριμνα να μη διαλυθούν η κοινωνία,οι άνθρωποι και η ελπίδα.
Toμεγάλο μας τσίρκο: ΗΜαρία Καλαντζοπούλου γράφειγια το πώς αντιμετωπίζεται η Χρυσή Αυγήστον κυρίαρχο λόγο, για τη δαιμονοποίησητων ξένων, τους μανιχαϊσμούς τουαντιρατσιστικού λόγου, καταλήγονταςπώς ο ουσιαστικός και ανθρωπιστικόςαντιρατσισμός (και όχι απλά ή “συμβολικά”ο αντιναζισμός) αποτελούν ουσιαστικάπροτάγματα, τόσο πριν όσο και μετά τις17 Ιουνίου
Αντο τραγούδι δεν αντηχεί μες στο σταθμό,τι να το κάνεις το εναλλασόμενο ρεύμα;:Η Έλενα Πατρικίου,ξεκινώνταςαπό τα “λιπαρά” χρόνια του εκσυγχρονισμούκαι φτάνοντας μέχρι σήμερα, καταθέτειτις σκέψεις της για τις μελλοντικέςθέσεις της Αριστεράς για τον πολιτισμό,μιλώντας για τη σχέση Αριστεράς,πολιτισμού, εξουσίας και κοινωνίας.
Όχιστην καταπίεση της λιτότητας:Ο Ιγνάσιο Ραμονέαναλύειπώς, σε όλη την Ευρώπη, η λιτότητακαταστρέφει την κοινωνία και τηνοικονομία, και ανιχνεύει οδούς διαφυγής.
Τορίσκο, η επίγνωση και το συλλογικόυποκείμενο της Αριστεράς:Ο Δημήτρης Χριστόπουλοςσυζητάειτις πιθανότητες  εξόδου της Ελλάδας απότην ευρωζώνη, θυμάται τη θεωρία τωνπαιγνίων  (και την κλασική μονογραφίατου Κώστα Φιλίνη), το μηδενικό άθροισμακαι το αρνητικό άθροισμα. Και καταλήγειότι το ρίσκο (γιατί σαφώς υπάρχει ρίσκο),που θα αναλάβει μια ενδεχόμενη κυβέρνησητης Αριστεράς, είναι προτιμότερο απότην καταστροφή, καθώς ενέχει και τηνελπίδα
“ΣτηνΑθήνα κρίνεται το μέλλον της δημοκρατίαςκαι της Ευρώπης”: ΟιΕυρωπαίοι διανοούμενοι κατελήφθησαναπό... οξεία συριζίτιδα, παρατηρεί ο Στρατής Μπουρνάζος  και κάνει δυο-τρία σχόλια για το φαινόμενο.
HAριστερά μπροστά στην κυβέρνηση τηςΑριστεράς: Οσυντονιστής της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ,Κώστας Αθανασίου, αναφέρειπέντε ταυτοτικά στοιχεία που πρέπει ναέχει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, γιανα αποφύγει το διπλό κίνδυνο τηςενσωμάτωσης και της ανατροπής. Καικαταλήγει ότι η Αριστερά μπορεί να γίνεικομμάτι του νέου κόσμου, αλλάζοντας –αρκεί να μην αλλάξει ορισμένα ταυτοτικάχαρακτηριστικά της.
Tiκρίνεται στις εκλογές της Κυριακής; :Ο Αντώνης  Λιάκοςεξηγείγιατί οι εκλογές μιας μικρής χώραςπαρουσιάζουν τεράστιο διεθνές ενδιαφέρον,γράφει για την τύχη της οφειλέτριαςδημοκρατίας και το νέο κοινωνικό συμβόλαιο πουπρέπει να προβάλλει η Αριστερά: ο καιρόςείναι συναρπαστικός, καταλήγει, επειδή μας αναγκάζει να σκεφτούμε τα πράγματαεξαρχής.
HAριστερά, η ψυχή και το χρέος της:Ο Κώστας Β.  Μάρκου,έπειτααπό μια σύντομη αναδρομή στα χρόνια τηςμεταπολίτευσης εξηγεί γιατί τώρα πρέπειη Αριστερά, πέρα από τις οικονομικέςκαι κοινωνικές προτεραιότητες, να υψώσειτις σημαίες της πολιτικής και κοινωνικλήςηθικής, της αξιοκρατίας, της κοινωνικήςδικαιοσύνης, της αλληλεγγύης.
Oπαραδειγματικός χαρακτήρας της ελληνικήςκρίσης:  Στοδοκίμιό του ο ΚωνσταντίνοςΤσουκαλάς ανατρέχειστις ιστορικές ιδαιτερότητες τηςελληνικής κοινωνίας, από τον Εμφύλιοκαι μετά, αναζητώντας τις ρίζες τηςσημερινής κρίσης. Εξηγεί ποιο είναι τοπραγματικό “αμάρτημα” των Ελλήνων καιγιατί η Ελλάδα σήμερα αποτελεί οικονομικόκαι, πρωτίστως, πολιτικό, πειραματόζωο.
Oχρόνος και η στιγμή: Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ξανακάνει τηνΑριστερά “κόμμα της κίνησης” γράφειο Νικόλας Σεβαστάκης.  Απόκει και πέρα, όπως γράφει, το ζήτημαείναι αν από αυτή την κίνηση θα μπορέσεινα γεννηθεί μια διαφορετική κοινωνικήκαι παραγωγική εμπειρία – ερώτημα πουδεν κρίνει απλώς την τύχη μιας πολιτικήςπαράταξης, αλλά τον λόγο ύπαρξης τηςΑριστεράς στην κοινωνία, συνολικά.