tsakthan Daily -Οι σιδερένιοι νόμοι είναι για να λυγίζουν

Tsakthan Daily

26 Ιουνίου 2012

Οι σιδερένιοι νόμοι είναι για να λυγίζουν

Ακούγεται και γράφεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει ενιαίο κόμμα και δεν θα έχει πια ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ αλλά ΤΑΣΕΙΣ και ΡΕΥΜΑΤΑ. Επίσης, λέγεται, ότι θα δημιουργήσει μεγάλες ΔΕΞΑΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΗΣ για να υποστηρίζεται η δουλειά των 71 βουλευτών και των οργανώσεών του σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο. Μακάρι όλα να ευοδωθούν  και αυτός ο πολιτικός χώρος να αποκτήσει ένα κόμμα που αντιστοιχεί στις βασικές αρχές του της δημοκρατίας, της συμμετοχής και ισότητας.

Τα κόμματα μαζών, όμως, συνεχίζουν να διατρέχουν μεγάλους κινδύνους που αν δεν προσεχτούν ενδέχεται να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα. Ο πρώτος σοβαρός μελετητής των σύγχρονων κομμάτων Μωυσής Οστρογκόρσκι εξερεύνησε, μεταξύ άλλων τα κόμματα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ (της εποχής της προεδρίας του Andrew Jackson)[1] και των Φιλελεύθερων του ΗΒ στο 19^ο αιώνα. Παρά τον κυνισμό που διέπνεε το αναλυτικό του στυλ και την τάση του να προβαίνει σε αφοριστικού τύπου ηθικές καταδίκες έδωσε έμφαση στην ποικιλία των μεθόδων τις οποίες η οργανωτική δύναμη των δύο αυτών κομμάτων έδινε τη δυνατότητα στους ηγέτες τους να χειρίζονται τα συναισθήματα των εκλογέων. Ο Οστρογκόρσκι φοβόταν, επίσης, ότι η δύναμη αυτών των πολιτικών κομματικών οργανώσεων θα αυξανόταν τόσο πολύ ώστε οι πολίτες να αποστερούνταν, τύποις και κυρίως ουσία, των δικαιωμάτων τους να εκλέγουν πολιτικούς εκπροσώπους δίχως την παρεμβολή των κομμάτων και ότι οι κομματικοί ηγέτες θα κυριαρχούσαν επί των εκπροσώπων του εκλογικού σώματος στα νομοθετικά σώματα.

Αυτή η απαισιοδοξία μεταδόθηκε στον καιρό εκείνο σα φωτιά. Ο ένας πίσω από τον άλλο οι θεωρητικοί της κοινωνιολογίας και της πολιτικής επιστήμης με πρώτον τον Μαξ Βέμπερ θα προέβαιναν σε εξαγωγή πεσιμιστικών πορισμάτων. Στις περιπτώσεις των πολιτικών κομμάτων και των εργατικών συνδικάτων αναφέρθηκε ο Ρομπέρτ Μίκελς που διατύπωσε τον περίφημο «σιδερένιο νόμο της ολιγαρχίας» για τον οποίο θα μιλήσουμε αύριο…

Θανάσης Τσακίρης

Το τραγούδι της ημέρας

Στο σίδερο και στη φωτιά

Μητσιάς Μανώλης

Μουσική/Στίχοι: Χατζηνάσιος Γιώργος/Λογοθέτης Γιάννης

http://www.youtube.com/watch?v=NtEHA2gyV0s

Θυμάσαι που δουλεύουμε τσιμέντο και χαλίκι

Στον Βόλο στον Πολύγυρο και στην Θεσσαλονίκη

Ήτανε εκείνος ο καιρός

δουλειά και Άγιος ο Θεός

Θυμάσαι που δουλεύουμε τσιμέντο και χαλίκι

Στον Βόλο στον Πολύγυρο και στην Θεσσαλονίκη

Στο σίδερο και στη φωτιά

και στ’ αλμυρό το κύμα

Λίγο ψωμί λίγο κρασί

και τσιγαράκι χύμα

Θυμάσαι που δουλεύαμε ασβέστη και γαρμπίλι

Στο Λαύριο στο Πέραμα και στον Αγιο Βασίλη

Σινεμά γι’ απόψε

Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ σας προσκαλεί

Την ΤΡΙΤΗ 26/06/2012

Στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

«ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»

Στην προβολή της ταινίας

Η ΓΚΑΡΣΟΝΙΕΡΑ (THE APARTMENT)

του Μπίλι Ουάιλντερ (ΗΠΑ, 1960, ασπρόμαυρη, 125΄)

Σειρά: ΜΠΙΛΙ ΟΥΑΪΛΝΤΕΡ: ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ

Η ταινία των πέντε Όσκαρ, μεταξύ των οποίων καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας

και σεναρίου. Ο Μπίλι Ουάιλντερ (1906-2002) ασκεί σκληρή κοινωνική κριτική

και διεισδύει στη σύγχρονη αμερικανική κοινωνία και τα ήθη της. Ο Τζακ Λέμον

υποδύεται τον Κ. Κ. Μπάξτερ, ο οποίος ανέρχεται γρήγορα στην ιεραρχία της

ασφαλιστικής εταιρείας στην οποία εργάζεται, μόνο και μόνο γιατί βοηθάει κάποια από τα στελέχη της να απατήσουν τις γυναίκες τους, δανείζοντάς τους την γκαρσονιέρα του. Η ταινία αρχίζει ως σατιρική κωμωδία, μετατρέπεται σε έναέντονα συγκινησιακό δράμα και  τελειώνει ως ρομαντική κομεντί.

 

---

[1] Ο Τζάκσον ήταν εκείνος που ίδρυσε ένα σύστημα ρουσφετολογικών κομματικών τοποθετήσεων οπαδών του στο κράτος, το σε ομοσπονδιακό όσο και σε πολιτειακό επίπεδο.

Tsakthan Daily - Εγωιστικό Σοσιαλιστικό Κίνημα;

Tsakthan Daily

23 Ιουνίου 2012

Χρόνια Πολλά:Έρως, Έρωτας, Φεβρωνία, Φευρωνία, Φεύρω, Φέβρω, Φέβρα, Φεύρα, Φεβρούλα, Φευρούλα, Φευρωνίτσα, Φεβρωνίτσα

Εγωιστικό Σοσιαλιστικό Κίνημα;

Μια ενδιαφέρουσα άποψη για το τι έφταιξε και καταποντίστηκε το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε σε συνέντευξή του (http:// tvxs.gr/node/98318) o πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Δημ. Λιντζέρης. Δεν την συμμερίζομαι γιατί ρίχνει το ανάθεμα στα πρόσωπα και αγνοεί το Μνημόνιο και την πολιτική που εφαρμόστηκε με βάση αυτό αλλά είναι αποκαλυπτική των νοοτροπιών που ακόμα διέπουν το μεγάλο έως πρόσφατα ελληνικό σοσιαλδημοκρατικό και σήμερα σοσιαλ-φιλελεύθερο κόμμα.

Ποια είναι η γνώμη σας για την επιλογή να μη συμμετέχουν κοινοβουλευτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε αυτήν την κυβέρνηση;

Με βρίσκει σύμφωνο αυτή την απόφαση, με την έννοια ότι καλώς ή κακώς η αποδοκιμασία την οποία υπέστη το ΠΑΣΟΚ στις δύο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις είχε προσωποποιηθεί. Είχε συνδεθεί και με πρόσωπα τα οποία άσκησαν συγκεκριμένες πολιτικές. Άρα, σε μια πρώτη ανάγνωση θεωρώ ότι αποτελεί θετικό βήμα το ΠΑΣΟΚ να ανταποκριθεί στην ανάγκη στήριξης της κυβέρνησης, αλλά χωρίς να συμμετέχει με στελέχη του.

Δεν θεωρείτε ότι με αυτόν τον τρόπο το ΠΑΣΟΚ αποστασιοποιείται από αυτήν την κυβέρνηση; Μήπως έτσι αποφεύγει να αναλάβει πραγματικές ευθύνες, μάλιστα, σε απόκλιση από την προεκλογική εξαγγελία του κ. Βενιζέλου περί κυβέρνησης «εθνικής συνευθύνης»;

Θα μπορούσε να είναι έτσι και με αυτά τα δεδομένα. Οι υπουργοί που συμμετέχουν με πρόταση του προέδρου του κόμματος, παρ’ ό,τι δεν είναι πολιτικά στελέχη πρώτης γραμμής, θα υλοποιήσουν μια συγκεκριμένη πολιτική η οποία θα εκπέμπεται από το ΠΑΣΟΚ και θα κριθούν βάσει των αποτελεσμάτων τους.

Είστε ικανοποιημένος με τη γενικότερη σύνθεση του κυβερνητικού σχήματος; Στέκονται στο ύψος των περιστάσεων τα πρόσωπα τα οποία συμμετέχουν;

Προσωπικά, είχα αρθρογραφήσει έγκαιρα για την ανάγκη κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας που θα απαρτίζεται από ό,τι πιο εκλεκτό διαθέτει η πολιτική, η οικονομία και η κοινωνία του τόπου, ασφαλώς με προϋπόθεση την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Σε αυτήν την κατεύθυνση, λοιπόν, ενδεχομένως θα μπορούσε να είναι καλύτερη η σύνθεση. Αλλά σε αυτή τη φάση αυτό μπόρεσε να καταθέσει το πολιτικό σύστημα. Πάντως, κατά τη γνώμη μου το σημαντικότερο είναι ότι υπάρχει μία τάση υπέρβασης των κομματικών εσκαμμένων που αποτελούσαν καθεστώς τουλάχιστον στο μεταπολιτευτικό πολιτικό βίο.

Θα επιθυμούσατε στην κυβέρνηση περισσότερους τεχνοκράτες ή απλώς άλλα πολιτικά πρόσωπα;

Θα ήθελα, πράγμα για το οποίο θα παλέψω και ως πολίτης και ως στέλεχος, να επιτευχθεί ένας πολύ πιο ουσιαστικός προγραμματισμός δουλειάς ο οποίος θα φέρνει αποτελέσματα. Και θα ήθελα να εφαρμοστούν στην πράξη προβλέψεις του κειμένου διακήρυξης της κυβέρνησης, στη λογική ότι δεν θα υπάρχουν «φέουδα» και θα εγκαταλειφθεί ο γνωστός τρόπος αντιμετώπισης των στελεχών της δημόσιας διοίκησης ο οποίος μας έχει πληγώσει όλους στο παρελθόν.

Ακούμε ότι η κ. Διαμαντοπούλου είναι έξω φρενών με την επιλογή του κ. Παπαθεοδώρου ως υφυπουργού Παιδείας, καθώς ο ίδιος θεωρείται πολέμιος του μεταρρυθμιστικού νόμου στην Εκπαίδευση. Ποια είναι η γνώμη σας;

Ως πρόεδρος της επιτροπής για τη μελέτη του Σωφρονιστικού Συστήματος στη χώρα, είχα συνεργαστεί πολύ καλά με τον κ. Παπαθεοδώρου και του εύχομαι καλή επιτυχία. Από εκεί και ύστερα, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι πολλά ζητήματα που αποτέλεσαν αιχμή στην προηγούμενη διακυβέρνηση πρέπει να επανεξεταστούν υπό το νέο πρίσμα.

Ανησυχείτε για την ένταση των εσωκομματικών αντιδράσεων αυτές τις ώρες ή θεωρείτε ότι είναι διαχειρίσιμες;

Εγώ περιμένω να υπάρξει το δάκτυλο στον τύπο των ήλων και να υπάρξουν πρωτοβουλίες και πολιτικές οι οποίες θα ξαναδώσουν στο ΠΑΣΟΚ τη διάσταση της μεγάλης κεντροαριστεράς. Όσο αυτό δεν συμβαίνει, εγώ θα αναμένω. Κατά τα άλλα, νομίζω ότι όσοι επιδιώκουν διαχειριστικές ή προσωπικές τριβές δεν έχουν λάβει καν το μήνυμα των εκλογών.

Θανάσης Τσακίρης

Η ατάκα της ημέρας

«Νόμος δεν είναι το δίκιο του εργάτη», Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης (ηθοποιός)

http://athensvoice.gr/the-paper/article/397/%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AC%CF%84%CE%B7

Το τραγούδι της ημέρας

Δε θέλει απόψε άνθρωπο να δει

Τόλης Βοσκόπουλος

Μουσική/Στίχοι: Μαχαιρίτσας Λαυρέντης/Τσακνής Νίκος

http://www.youtube.com/watch?v=dRJ11GlHjuY

Το παιδί που 'ναι σκυμμένο στη γωνιά,

τυλιγμένο στου καπνού τη καταχνιά

και τα πίνει με το βλέμμα του θολό

μη τ' αγγίξετε κανείς παρακαλώ.

Δεν θέλει απόψε άνθρωπο να δει

γιατί έχει κάψες, κάψες το παιδί,

μια αγάπη που το πρόδωσε του καίει τη ζωή,

αφήστε το στη κάψα του να πιει και να καεί.

Το παιδί έχει σαράντα πυρετό

και το δάκρυ του φωτιά είναι κι αυτό,

και αν κάνει και μια τρέλα δηλαδή

συγχωρήστε το απόψε το παιδί.

Δεν θέλει απόψε άνθρωπο να δει

γιατί έχει κάψες, κάψες το παιδί,

μια αγάπη που το πρόδωσε του καίει τη ζωή,

αφήστε το στη κάψα του να πιει και να καεί 

Σινεμά γι’ απόψε

Ένας Μεγάλος Έρωτας

An Affair to Remember

Δραματική | 1959 | Έγχρ. | Διάρκεια: 119' | επανέκδοση

 Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Λίο ΜακΚάρεϊ με τους: Κάρι Γκραντ, Ντέμπορα Κερ, Ρίτσαρντ Ντένινγκ

Ένας πλέι μπόι και μια τραγουδίστρια συναντιούνται στο υπερατλαντικό ταξίδι ενός πλοίου κι ερωτεύονται. Καθώς είναι και οι δύο αρραβωνιασμένοι, συμφωνούν να δώσουν ραντεβού σε έξι μήνες στην κορυφή του Empire State Building για να ξεκαθαρίσουν τη σχέση τους.

Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση

http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10017718

ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΑ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤΙΑΝΑ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΑ, ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΓΙΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΟΣΚΑΡ. ΑΝ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΜΕΧΡΙ ΔΑΚΡΥΩΝ, ΠΑΝΤΩΣ, ΤΟ ΦΙΛΜ ΤΟΥ ΜΑΚΚΑΡΕΪ ΑΝΤΛΕΙ ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ ΤΗ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΚΑΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΤΥΛΙΓΕΙ ΤΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΠΛΟΚΗΣ ΤΟΥ. Η ΣΕΝΑΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΙΔΕΑ (ΡΙΜΕΙΚ ΤΟΥ "LOVE AFFAIR" ΤΟΥ 1939), ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ Η ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ EMPIRE STATE BUILDING, ΕΧΕΙ ΚΟΠΙΑΡΙΣΤΕΙ ΑΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΑΠΟ ΤΟ "ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΣΤΟ ΣΙΑΤΛ" ΜΕΧΡΙ ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΟΥ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΥ "GOSSIP GIRL".

Στον Δρόμο του Σαββάτου 23 /6

Στον Δρόμο του Σαββάτου 23 /6






Οι τρεις…



μνημονιοφύλακες



Κυβερνητικό σχήμα με τις ευλογίες



τρόικας και πιστωτών







Οι δύο όψεις του εκλογικού αποτελέσματος. Προοπτική ελπίδας ή επανεγκλωβισμός; του Γιάννη Τσούτσια

Καλοκαίρι με την τρόικα. Συνεχίζονται τα μπρος-πίσω ενός πιθανού συμβιβασμού στην Ευρωζώνη, με κερδοσκοπικές επιθέσεις, αναπτυξιακά ψίχουλα και την Ελλάδα στην… αναμονή, του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Αλεξάνδρα Κορωναίου, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πάντειο «Προεκλογικά ασκήθηκε μια άνευ προηγουμένου τρομοκρατία», συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο

Αναζητώντας μια κομματική μορφή για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αναγκαία η άμεση και ουσιαστική «εισβολή» του λαϊκού στοιχείου στο συμμαχικό σχήμα, του Ρούντι Ρινάλντι

Ισπανοί ανθρακωρύχοι: Μια μαχητική απεργία, πυρήνας κοινωνικού μετώπου

Λιθουανία: Algirdas Paleckis , πρόεδρος Σοσιαλιστικού Λαϊκού Μετώπου: «Μια αντικομμουνιστική Ε.Ε. είναι αντιδημοκρατική Ε.Ε.», συνέντευξη στον Πέτρο Αλ Αχμάρ

Η αιγυπτιακή επανάσταση μεταξύ εκλογικού αδιεξόδου και τρίτης εναλλακτικής. Τι δείχνει το αποτέλεσμα των εκλογών, ποιοι είναι οι ανταγωνισμοί και οι προοπτικές για το μέλλον της χώρας, του Alaa Shukrallah, στελέχους της Σοσιαλιστικής Λαϊκής Συμμαχίας

Resistance FESTIVAL 2012

Το μέλλον είναι τώρα!



Όλο το πρόγραμμα της 5ης Διεθνούς Συνάντησης Κινημάτων, 29-30/6 & 1/7 στη Γεωπονική, στην Ιερά Οδό.



Φεστιβάλ Κόμικς: Ταξίδι στοχασμού με εικόνες και λέξεις, του Σταμάτη Μαυροειδή. Μιλούν και σχεδιάζουν τις σελίδες πολιτισμού στον Δρόμο: Γιάννης Στεφανάκις, Αλεξία Οθωναίου, Γαβριήλ Παγώνης, Δημήτρης Τιμπίλης, Τάσος Αναστασίου, Θανάσης Πέτρου, Δήμητρα Αδαμοπούλου

Ακόμα γράφουν και επιμελούνται οι: Γιώργος Τσίπρας, Μάκης Καβουριάρης, Λουκάς Αξελός, Χρήστος Πραμαντιώτης, Έλενα Πατρικίου, Κώστας Μελάς, Χρήστος Παναγής, Αντώνης Δραγανίγος, Χρίστος Καραμάνος, Σαλέμ Μπεν Γιαχία, Γιώργος Κατερίνης, Μάριος Διονέλλης, Σπύρος Στογιάννης, Λεωνίδας Σακλαμπάνης, Ματίνα Παπαχριστούδη, Ειρήνη Αγαθοπούλου, Αφροδίτη Σταμπούλη, Κατερίνα Ιγγλέζη, Κυριάκος Κατζουράκης, Στέλιος Ελληνιάδης, Σωκράτης Μαντζουράνης, Νάντια Βαλαβάνη



Μη χάσετε στον επόμενο Δρόμο, στο ένθετο Δρόμοι της Ιστορίας



Αφιέρωμα στην Προφορική Ιστορία



ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΥΛΗ





ΤΟ ΘΕΜΑ



Η 6η Μάη επαυξάνεται, ενισχύεται, σταθεροποιείται… Η ακτινογραφία των εκλογών, η μετακίνηση ψηφοφόρων και η διαμόρφωση των ισορροπιών, του Γιώργου Τσίπρα





Editorial



Φρόνημα και φρόνιμα





ΠΟΛΙΤΙΚΗ



Οι δύο όψεις του εκλογικού αποτελέσματος. Προοπτική ελπίδας ή επανεγκλωβισμός; του Γιάννη Τσούτσια



Γνώμη: Οι δυνάμεις του φόβου και οι δυνάμεις της ελπίδας, του Μάκη Καβουριάρη



Καλοκαίρι με την τρόικα. Συνεχίζονται τα μπρος-πίσω ενός πιθανού συμβιβασμού στην Ευρωζώνη, με κερδοσκοπικές επιθέσεις, αναπτυξιακά ψίχουλα και την Ελλάδα στην… αναμονή, του Γιάννη Κιμπουρόπουλου



Scripta Manent , Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός



Ζαν Ζακ Ρουσώ (1712-1778) Βουλευτές ή αντιπρόσωποι



«Τα κεφάλια μέσα» προστάζουν ανακουφισμένοι οι δανειστές. Με ενάμιση μήνα καθυστέρηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ σχημάτισαν μνημονιακή κυβέρνηση εθνικής… καταστροφής, του Χρήστου Πραμαντιώτη



Από την Ήπειρο στην Ευρώπη. Ή πώς να ξεφορτωθούμε τους φορτικούς μύθους του αριστερού παρελθόντος, της Έλενας Πατρικίου



Η παγκόσμια οικονομία και οι G 20. Βαθαίνει η κρίση χωρίς να διαφαίνεται εύκολη έξοδος, του Κώστα Μελά



Τρεις λόγοι για να διαγράψουμε το χρέος. Ανοιχτή εκδήλωση της Πρωτοβουλίας για τη Συγκρότηση ΕΛΕ



Αλεξάνδρα Κορωναίου, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πάντειο «Προεκλογικά ασκήθηκε μια άνευ προηγουμένου τρομοκρατία», συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο



Η αναμόρφωση του μνημονιακού μπλοκ. Από τις μεταλλάξεις του δικομματισμού ως τις «προσαρμογές» της ΔΗΜΑΡ



Πλυντήριο για το πολιτικό σύστημα… του Χρήστου Παναγή



Αναζητώντας μια κομματική μορφή για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αναγκαία η άμεση και ουσιαστική «εισβολή» του λαϊκού στοιχείου στο συμμαχικό σχήμα, του Ρούντι Ρινάλντι



ΑΡΙΣΤΕΡΑ



Το αποτέλεσμα των εκλογών, η Αριστερά και η επόμενη μέρα. Αποκωδικοποιώντας την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και την πτώση ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του Αντώνη Δραγανίγου



Διπλή ταρίφα: Καρσί απ’ το Αϊβαλί



Θα αλλάξει γραμμή το ΚΚΕ; Αφετηρία προβληματισμών το εκλογικό αποτέλεσμα, του Χρίστου Καραμάνου



ΔΙΕΘΝΗ



Γυρίζει: Ισπανοί ανθρακωρύχοι: Μια μαχητική απεργία, πυρήνας κοινωνικού μετώπου



Λιθουανία: Algirdas Paleckis , πρόεδρος Σοσιαλιστικού Λαϊκού Μετώπου: «Μια αντικομμουνιστική Ε.Ε. είναι αντιδημοκρατική Ε.Ε.», συνέντευξη στον Πέτρο Αλ Αχμάρ



Εργατική εξέγερση στο Μπαγκλαντές. Λοκ-άουτ σε 350 εργοστάσια με 500.000 εργάτες, του Γιώργου Τσίπρα



Ιντιφάντα: Θυμόμαστε την εισβολή στο Λίβανο το 1982;



Η αιγυπτιακή επανάσταση μεταξύ εκλογικού αδιεξόδου και τρίτης εναλλακτικής. Τι δείχνει το αποτέλεσμα των εκλογών, ποιοι είναι οι ανταγωνισμοί και οι προοπτικές για το μέλλον της χώρας, του Alaa Shukrallah, στελέχους της Σοσιαλιστικής Λαϊκής Συμμαχίας



Το χρέος εργαλείο λεηλασίας και φτωχοποίησης. Η Τυνησία ακόμα ένα κλασικό παράδειγμα υποθήκευσης χωρών και λαών, του Σαλέμ Μπεν Γιαχία, στελέχους του λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος της Τυνησίας



Βρετανία: Όλο και περισσότεροι μαθητές πεινάνε…



ΕΡΓΑΣΙΑ



Στα Metropolis απληρωσιά, στα βραβεία MAD γκλαμουριά. Ακόμα μια δυναμική διαμαρτυρία απολυμένων και απλήρωτων, του Γιώργου Κατερίνη



Πολυήμεροι αγώνες στο μετεκλογικό τοπίο. Απεργία στο Καζίνο Πάρνηθας για την υπογραφή ΣΣΕ



Εκλογές στους μηχανικούς του Δημοσίου. Στόχος των αριστερών παρατάξεων η πλειοψηφία



Με στάση πληρωμών και απειλές για μετεκλογικό λουκέτο επιχείρησαν να… συνετίσουν τους εργαζόμενους



Ασφαλιστικά ταμεία. Πώς εξαϋλώθηκαν σε λίγους μήνες 110 εκατομμύρια του ΕΔΟΕΑΠ





Resistance FESTIVAL 2012



Το μέλλον είναι τώρα!



Όλο το πρόγραμμα της 5ης Διεθνούς Συνάντησης Κινημάτων, 29-30/6 & 1/7 στη Γεωπονική, στην Ιερά Οδό.





ΚΟΙΝΩΝΙΑ



Ξεχασμένοι στον Καιάδα οι εξαρτημένοι. Κοινή δράση από τους εργαζόμενους σε Κέντρα Πρόληψης, ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ και 18 Άνω, του Μάριου Διονέλλη



Η Πρόληψη των Εξαρτήσεων στα χρόνια της νεοφιλελεύθερης χολέρας, του Σπύρου Στογιάννη



Το σύστημα Λοβέρδου ακόμα διοικεί. Κλείνουν πάση θυσία το ΓΝΑ Πατησίων και νοσοκομεία σε όλη την Ελλάδα



Κόντρα στον λαό η Χρυσή Αυγή. Πολλαπλασιάζει τις επιθέσεις της η νεοναζιστική συμμορία, του Λεωνίδα Σακλαμπάνη



Επικοινωνία: Κι ήθελε ακόμα, του Μάριου Διονέλλη



Media λογώντας: Προσέξτε πώς άρχισε η στροφή στα ΜΜΕ, της Ματίνας Παπαχριστούδη



Η άλλη Θεσσαλονίκη



Τώρα το ζητούμενο η λαϊκή κυριαρχία. Να εμπιστευτούμε τον λαό και τη δύναμή του, της Ειρήνης Αγαθοπούλου



Και να που ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε, της Αφροδίτης Σταμπούλη



Η Μεταπολίτευση των Κινημάτων. Ανατροπή του δικομματικού συστήματος και ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας, της Κατερίνας Ιγγλέζη





ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ



Φεστιβάλ Κόμικς: Ταξίδι στοχασμού με εικόνες και λέξεις, του Σταμάτη Μαυροειδή.



Μιλούν και σχεδιάζουν τις σελίδες πολιτισμού στον Δρόμο: Γιάννης Στεφανάκις, Αλεξία Οθωναίου, Γαβριήλ Παγώνης, Δημήτρης Τιμπίλης, Τάσος Αναστασίου, Θανάσης Πέτρου, Δήμητρα Αδαμοπούλου





Μια ιδιαίτερη μέρα και ο «ψεύτικος εαυτός», του Κυριάκου Κατζουράκη





ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ, του Στέλιου Ελληνιάδη



Από καπετάνιος, μούτσος!



Ένας ΣΥΡΙΖΑ μεγάλος, αλλά και δημοκρατικά οργανωμένος!





5’ διάλειμμα με τον Σωκράτη Μαντζουράνη



Μπάρμπα Στρατή, καλημέρα



Όσα θάφτηκαν



Αποχή ή κάτι άλλο χειρότερο;





Εν τέλει



Το αόρατο χέρι του λαού, της Νάντιας Βαλαβάνη

Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ, στο φύλλο της 24ης Ιουνίου

Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ, στο φύλλο της 24ης Ιουνίου


Στα περίπτερα εντός της «Κυριακάτικης Αυγής» και στο διαδίκτυο: στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata



Κείμενα των: Νίκου Μπελαβίλα, Κύρκου Δοξιάδη, Στρατή Μπουρνάζου, Φωτεινής Μαργαρίτη, Δέσποινας Λαλάκη, Δημήτρη Παπανικολάου, Βασίλη Καρδάση, Βαγγέλη Καραμανωλάκη



Κόκκινη Κλωστή: Ο Νίκος Μπελαβίλας, για να καταλάβει πώς φτάσαμε στις 6 Μαΐου και στις 17 Ιoυνίου, πηγαίνει πίσω στις πλατείες, στον Δεέμβρη του 2008, στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ και τη Γένοβα.

Δημοκρατική και ενωτική πόλωση. Ο Κύρκος Δοξιάδης θυμάται ένα παλιό του άρθρο του 2000, για το ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, και εξηγεί πώς ο ΣΥΡΙΖα πρέπει σήμερα να αξιοποιήσει προς όφελός την υπάρχουσα πόλωση, με μια τακτική ενωτική και ταυτόχρονα πολωτική.

Τρία μετεκλογικά σχόλια του Στρατή Μπουρνάζου για τον ΣΥΡΙΖΑ (και τη σημασία να αποκτήσει δομές που θα δεξιωθούν τον κόσμο που προσβλέπει σε αυτόν), τη ΔΗΜΑΡ (και το κριτήριο με το οποίο πρέπει να κριθεί η συμμετοχή της στη συγκυβέρνηση), τη Χρυσή Αυγή (τη σημασία της ανόδου της και την ανάγκη για επείγουσες αντιφασιστικές δράσεις).

Πρωτοβουλία ενάντια στην ποινικοποίηση των αμβλώσεων στην Τουρκία. Κείμενο συλλογής υπογραφής, ενάντια στο νομοσχέσιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση για την ποινικοποίηση των αμβλώσεων. Φόβος πάνω από το κέντρο: Η Φωτεινή Μαργαρίτη γράφει για το κέντρο της Αθήνας, την εγκατάλειψή του, τους μετανάστες, τις συμμορίες που δρουν στο κενό του κοινωνικού κράτους και τη Χρυσή Αυγή.

Η ελληνική κρίση ως εκβιασμός και οργανωμένο έγκλημα. Η Δέσποινα Λαλάκη χρησιμοποιεί μια αναλογία του Τσαρλς Τίλλυ για το κράτος ως «προστάτη» (καθώς το ίδιο δημιουργεί την απειλή από την οποία στη συνέχεια προστατεύει του πολίτες) και εξετάζει τις αντιστοιχίες με την ελληνική κρίση. Μια μορφή του άρθρου πρωτοδημοσιεύθηκε στο Αλ Τζαζίρα.

Το συναίσθημα που ’χει κάτι από τη φωτιά. Ο Δημήτρης Παπανικολάου ανατρέχει στην προεκλογικλη περίοδο, τον φόβο, την ελπίδα, και μιλάει για τη χρήση των συναισθημάτων από την Αριστερά και τη Δεξιά.

Kαι τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους; Ο Βασίλης Καρδάσης θυμάται τον καβαφικό στίχο, τώρα που ο ΣΥΡΙΖα δεν έγινε κυβέρνηση και μιλάει για τη συγκρότηση ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου ενάντια στη λαίλαπα που έρχεται.

Μνήμη Αλέξη Δημαρά. Για μια μεταρρύθμιση που δεν έγινε. Ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης αποχαιρετά τον μεγάλο ιστορικό της εκπαίδευσης Αλέξη Δημαρά και αποτιμά τη συμβολή του στην ιστορία της ελληνικής παιδείας και των γραμμάτων κατά τη μεταπολίτευση.

Tsakthan Daily - O Καραγκούνης Υπουργός

Tsakthan Daily

22 Ιουνίου 2012

O Καραγκούνης Υπουργός

Ολημερίς τη χτίζανε την τρικομματική κυβέρνηση κι ολημερίς την ξήλωναν οι τρεις οι αρχηγοί. Η φράση «ο κ. τάδε ταδόπουλος έλαβε τηλεφώνημα» γνώρισε στιγμές δόξας. Στις μονές τις ώρες «κλείδωνε» η σύνθεση, στις ζυγές φωνάζαν κλειδαρά για να τις ξεκλειδώσει. Ο ένας πήγαινε στον Άλφα ως υπουργός Εσωτερικών κι έφευγε για τον Αντένα όπου έφτανε ως Παιδείας και Πολιτισμού για να καταλήξει στο ΜΕΓΚΑ Δικαιοσύνης (λέμε τώρα!). Άλλοι από υπουργοί κατέληγαν υφυπουργοί ανάλογα με τα κέφια του Αντώνη, τον καημό του Βενιζέλου και τον αναστεναγμό του Κουβέλη (τι ήθελε κι έμπλεκε ο έρμος;). Ώσπου αγανάκτησε το Μητσοτακέικο και απέσυρε τον Κυριάκο από την κυβέρνηση μιας και ήταν δυνατόν ο πρίγκιπας να μπει αναπληρωτής υπουργός στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και είναι άλλος από πάνω του (ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;). Το πρόσωπο της ημέρας, όμως, είναι ο…Καραγκούνης.  

Ο Κωσταντίνος Καραγκούνης, ο οποίος εκλέγεται βουλευτής από το 2007 αναλαμβάνει καθήκοντα υφυπουργού Δικαιοσύνης. Γεννήθηκε το 1975 και είναι γιος του πρώην υφυπουργού κυβέρνησης Μητσοτάκη Ανδρέα Καραγκούνη που απεβίωσε προ τριών μηνών. Με την πολιτική ασχολείται ήδη από τις τάξεις της Ο.Ν.ΝΕ.Δ και της Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ. Νομικής. Ιδιαίτερα αγαπητός στον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, με τον Αντώνη Σαμαρά να του αναθέτει τα καθήκοντα αναπληρωτής Τομεάρχης Δικαιοσύνης. Ο υφυπουργός Δικαιοσύνης γεννήθηκε το 1975, είναι δικηγόρος με σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου του Πανεπιστημίου του Λονδίνου UEL, από το οποίο αποφοίτησε με άριστα με ειδίκευση στον τομέα του Διεθνούς Δικαίου. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, ειδικευόμενος στον τομέα της πνευματικής ιδιοκτησίας. Έχει μετεκπαιδευτεί στο Harvard Kennedy School (John F. Kennedy School of Government). Κατά τα άλλα, «Χαμός γίνεται στο ΠΑΣΟΚ από την τοποθέτηση του Δημήτρη Κούρκουλα σε θέση υφυπουργού Εξωτερικών. Ορισμένοι εκτός... Ιπποκράτους κάνουν λόγο για ένα νέο είδος «κηπουρού», χτυπώντας το γεγονός ότι είναι αδελφός της πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, αλλά και πολιτικής και προσωπικής φίλης του Ευάγγελου Βενιζέλου, Ελένης Κούρκουλα. Γκρίνια υπάρχει και με την τοποθέτηση του Θόδωρου Παπαθεοδώρου στη θέση του υφυπουργού Παιδείας, με την Άννα Διαμαντοπούλου να είναι σε... έκρηξη, καθώς δεν ξεχνά ότι ο τέως πρύτανης είχε κηρύξει ανένδοτο στο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ...» [1]

Στη Δημοκρατική Αριστερά άλλος σπαραγμός! Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ, τέσσερα στελέχη του κόμματος και μέλη της εκτελεστικής επιτροπής (Στέφανος Μπαγιώργος, Βαγγέλης Ζορκάδης, Χρήστος Σταυρόπουλος και Ανδρέας Νεφελούδης) παρουσίασαν κείμενο με το οποίο επιχειρηματολογούσαν υπέρ της μη συμμετοχής στην κυβέρνηση, της μη στήριξης της και προέτασσαν την προγραμματική αντιπολίτευση. Ο Γιάννης Νικολάου, πρώην «λοχαγός» στο ΠΑΣΟΚ εξέφρασε πολύ έντονα τη διαφωνία του για τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην τρικομματική κυβέρνηση με χαρακτηριστικό σύνθημα “Don’t Do It”. Διαβάζουμε μεταξύ άλλων στο μπλογκ της Νέας Σοσιαλδημοκρατικής Συμφωνίας:  «Υποστηρίξαμε εκλογικά τη ΔΗΜΑΡ, αλλά όχι για να ξαναβρεθούμε στη μνημονιακή πλευρά του λόφου, την οποία με επιμέλεια θα καλλιεργήσει η νέα κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ, άσχετα από τις προεκλογικές της εξαγγελίες. Αποχωρήσαμε από το ΠΑΣΟΚ επειδή μεταλλάχθηκε ιδεολογικά και πολιτικά σε κόμμα των μνημονίων και ενστερνίστηκε νεοφιλελεύθερες απόψεις. Δεν θα επιστρέψουμε στις ίδιες πολιτικές με άλλο όχημα. Η κυβέρνηση που θα σχηματισθεί θα κινηθεί στην πολιτική «τήρησης των δεσμεύσεων», με ολίγη από «αναδιαπραγμάτευση», σε δοσολογία που ήδη έχουν αποδεχθεί οι ευρωπαίοι εταίροι. Σε οριακές δηλαδή αλλαγές του μνημονίου, που δεν θα θίγουν τις βασικές πλευρές και την ουσία της πολιτικής του. Ήταν άλλωστε προφανές, το είχαμε ήδη σημειώσει μετά την 6η Μαΐου, ότι οι κκ Σαμαράς-Βενιζέλος έβαλαν στην ατζέντα τους το θέμα της αναδιαπραγμάτευσης, μόνο λόγω του εκλογικού αποτελέσματος.»[2] 

Η πρώτη ημέρα λειτουργίας της κυβέρνησης θα κλείσει με τη σύγκρουση Ελλάδας και Γερμανίας στο ποδοσφαιρικό πεδίο μάχης. Ήδη η δεξιά της Γερμανίας έδειξε τα δόντια της μέσω της εφημερίδας Μπιλντ που αποτελεί πρότυπο δημοσιογραφίας του Γ. Μιχελάκη της ΝΔ (δεν το είπε ποτέ αλλά το εφάρμοσε στην πράξη): «Ξαφνικά, κάποιος φωνάζει από την πίσω αυλή. Τρέχω γρήγορα, κοιτάζω πίσω από την γωνία και βλέπω τον Γιώργο Καραγκούνη. Ο αρχηγός της Εθνικής στα 35 του. Μιλάει στο κινητό του τηλέφωνο. Φωνάζει, για την ακρίβεια. Κάθε δεύτερη λέξη είναι “μαλάκας”. Ένας Έλληνας φίλος μου, μου εξηγεί ότι αυτό στα γερμανικά σημαίνει κάτι σαν “φίλα μου τον κώλο»”. Ο φωνακλάς δεν θα είναι στον αγωνιστικό χώρο την Παρασκευή. Ο μαλάκας-Καραγκούνης είναι τιμωρημένος. Το απόγευμα βλέπω και τον Γιώργο Σαμαρά. Βασικά, το βερνίκι στα μαλλιά του, που ξεχωρίζει.»[3] Θυμίζουμε την περίφημη αλλά και αμφισβητούμενη δήλωση του Γιώργου Καραγκούνη όταν έμαθε το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης της 17^ης Ιουνίου: «Πήραμε το μήνυμα των χτεσινών εκλογών και όλοι οι παίκτες αποφασίσαμε στον αγώνα εναντίον της Γερμανίας να κάνουμε αυτό που επιθυμεί η πλειοψηφία των Ελλήνων: θα κάτσουμε να χάσουμε». [4]

Έτσι το βράδυ θα είμαστε με τον βερνικωμένο Σαμαρά της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου και όχι με τον Βερνικομένο Σαμαρά της κυβέρνησης. Θα είμαστε με τον Γιώργο Καραγκούνη που μόνος του δημιουργεί και αξιοποιεί ευκαιρίες ώστε να νικά η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου την αντίστοιχη Ρωσική και όχι με τον Κωνσταντίνο Καραγκούνη που του χαρίζουν απλόχερα τις ευκαιρίες τα τζάκια της πολιτικής.

Θανάσης Τσακίρης

Το τραγούδι της ημέρας

Παυσίλυπον

Μαχαιρίτσας Λαυρέντης

Μουσική/Στίχοι: Μαχαιρίτσας Λαυρέντης/Τσακνής Νίκος

Ήταν ένας άνθρωπος με όψη ταπεινή

η καταγωγή του λαϊκή

Το '65 υπερέβαλε εαυτόν

Μήνυμα οι καμπάνες του για κάθε μικροαστόν

Μα κι οι άνθρωποι αυτοί βλέπαν έναν φασουλή

ήταν η εποχή πολύ σκληρή

Δεν είχε του μάγκα μπόι, ούτε ήταν από σόι

Βρε καλώστηνε την ατραξιόν, καραγκούν μπόι

Βρήκε μια παρέα των καμπάνων και τριχών

έγινε βορά σαπιοκοιλιών

Που κρατούσαν για την πάρτη τους την κριτική

δεν υπήρχε τότε η εξουσία της τιβί

Και νοσταλγώ, και νοσταλγώ πώς να στο πω   | 2x

τα γλυκά μας σ’ αγαπώ                      | 2x

Το 75 ξεχαστήκαν όλα αυτά, πλάνες πανωραίες

και ακτίφ κομματικά

Είχε κι ένα μπάρμπα, απ’ την Αμέρικα αυτός

Βρε παιδί μου είχε γένει, ο δικτάτωρ Παττακός

Τότε πέσαν πάνω του, βρίζανε τη μάνα του

μια επαρχία θάνατου

Μαρξ και ήλιος πρασινί, αριστερά καράν κουνεί

μπόι, στα κάτεργα στον κάμπο, να τραβάς κουπί

Δεκαπέντε χρόνια η προσγείωση διαρκεί

μα είναι ανώμαλη πολύ

Τώρα όλοι ψάχνουν και μιλούν για αισθητική

βρήκαν και το κιτς από του Κίτσου τη στολή

Κι όσο για τον Κίτσο μας, άλλοι από τον κάμπο μας

Τζίμυ τον εβγάλαν και κεντούν

Του ’βαλαν μετάλλια, μα κάτι βουβάλια

θέλουν στην μπερλίνα μονοπώλιο να ασκούν

Τώρα που ξεμείναμε, στην κόψη του εικοστού

με ούτε καν πτυχίο παυσίλυπου

Μόνο σαν ημίθεοι του παιδικού μας εαυτού

γράφουμε τραγούδια για την τύχη ενός παιδιού

Και νοσταλγώ, και νοσταλγώ πώς να στο πω

τα γλυκά μας σ’ αγαπώ        3Χ

Σινεμά γι’ απόψε

Οι Γυναίκες του Τελευταίου Ορόφου

Les Femmes du 6eme Etage
Κωμωδία | 2010 | Έγχρ. | Διάρκεια: 104'

Γαλλική ταινία, σκηνοθεσία Ζαν - Φιλίπ Λε Γκε με τους: Φαμπρίς Λουκινί, Σαντρίν Κιμπερλέν, Κάρμεν Μάουρα, Ναταλία Βέρμπεκε

Στο Παρίσι του 1962 μια νεαρή Ισπανίδα οικιακή βοηθός και οι συμπατριώτισσές της, οι οποίες κατοικούν στον τελευταίο όροφο μιας πολυκατοικίας, θα αλλάξουν την καθημερινότητα ενός ευκατάστατου, συντηρητικού χρηματιστή.

Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10017717

ΑΠΛΟΪΚΗ, ΑΛΛΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΗ ΔΡΑΜΕΝΤΙ, ΜΕ ΕΝΑΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΚΩΜΙΚΟΥ ΤΑΙΜΙΝΓΚ ΦΑΜΠΡΙΣ ΛΟΥΚΙΝΙ. ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ Η ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗΡΗ ΠΑΡΕΑ ΤΩΝ ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΙΣΠΑΝΙΔΩΝ, ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ Η ΧΩΡΙΣ ΦΟΛΚΛΟΡΙΚΕΣ ΕΥΚΟΛΙΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΜΕΝ ΜΑΟΥΡΑ (ΣΕΖΑΡ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΡΟΛΟΥ).

---

[1] http://www.inews.gr/229/o-nearos-karagkounis-yfypourgos-dikaiosynis.htm

[2] http://www.neasimfonia.gr/node/604

[3] http://www.inews.gr/143/Bild-o-maniodis-kapnistis-santos-kai-o-malakas-o-karagkounis.htm

[4] http://www.fimes.gr/2012/06/giorgos-karagkounis/.

Tsakthan Daily "Αντιπολίτευση: Diamonds are forever"

Tsakthan Daily

21 Ιουνίου 2012

Αντιπολίτευση: Diamonds are forever

Προσπαθούν να καταργήσουν την Αξιωματική Αντιπολίτευση και κάθε αντιπολίτευση ή μού φαίνεται; Υπερβολικός; Κασσάνδρα; Ίσως. Όμως, όλες οι προφητείες της Κασσάνδρας αποδεικνύονταν αληθινές, ανεξάρτητα από το αν δεν τις πίστευαν όσοι τις άκουγαν. Εξάλλου ας θυμηθούμε ότι μια από τις μεγάλες Κασσάνδρες του 20ού αιώνα ήταν η Ρέιτσελ Κάρλσον[1] και οι οικολόγοι που πρόβλεψαν την περιβαλλοντική υποβάθμιση του πλανήτη όταν όλοι οι άλλοι, δεξιοί, κεντρώο και πλείστοι όσοι αριστεροί τύρβαζαν περί άλλων. Βέβαια, δεν υπάρχει λόγος να συμπεριφερόμαστε με τη λογική της καταγγελίας κακών που δεν προέκυψαν ακόμα και να μπορούμε να βλέπουμε τις αποχρώσεις και τις διαφοροποιήσεις.

Η ιστορία των τελευταίων ημερών μετά τις εκλογές (ακόμα και των προεκλογικών) είναι ενδεικτική των προθέσεων προσώπων που βρίσκονται στους κύκλους του πρωθυπουργού και των υπουργοποιήσιμων προσώπων (την ώρα που γράφω αυτές δεν έχει «κλειδώσει» (λήξη της μόδας επί κυβερνήσεων Σημίτη) η τελική σύνθεση της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Επίσης δεν αναφέρομαι καθόλου στη Χρυσή Αυγή που τα δικτατορικά οράματά της είναι δεδομένα. Υπάρχουν, όμως, και δημοσιογραφικοί κύκλοι που δίνουν άλλους ορισμούς περί αντιπολίτευσης που δεν της αφήνουν και πολλά περιθώρια να παίξει σημαντικό ρόλο. Επιπλέον δε, αντλούν τα επιχειρήματα τους από το χώρο των γηπέδων!

Γράφει, λοιπόν, ένας δημοσιογράφος μιας νέας ημερήσιας εφημερίδας: «Διότι, όταν σε καλεί η Εθνική Ομάδα, δεν κάνεις δεύτερες σκέψεις. Απαντάς μονομιάς: Έρχομαι, ακόμα και αν χρειαστεί να παρακολουθήσω τον αγώνα από την εξέδρα. Ακόμα και αν πρέπει να παίξω μ’ ένα πόδι. Δεν βάζω όρους και προϋποθέσεις.»[2] Κατά τα άλλα, ο δημοσιογράφος πλέκει το εγκώμιο του Αλ. Τσίπρα γιατί σαν καλός προπονητής έφερε την ομάδα από τη γραμμή του υποβιβασμού στη δεύτερη θέση με διαφορά τερμάτων από την πρώτη. Άλλοι, πάλι, θέλουν αντιπολίτευση τύπου «η στρίγκλα που έγινε αρνάκι. Θυμηθείτε το χιουμοριστικό …ΤΣΙΡΙΖΑ. Τώρα επιθυμούν αντιπολίτευση στα μέτρα τους, δηλαδή την αντιπολίτευση του 4% και όχι του 27%. Η πρώτη είναι διαμαρτυρία και η δεύτερη εν δυνάμει κυβέρνηση.

Ο Εμίλ Ντυρκέμ, κάπου έναν αιώνα πριν, θεωρούσε την αντιπολίτευση/αντίθεση παρέκκλιση από τους κοινωνικούς κανόνες αλλά αναγνώριζε πως η σύγχρονη κοινωνία της εποχής του ήταν κατακερματισμένη και όλοι εξαρτιόνταν από τους άλλους ώστε να μπορούν να επιβιώνουν. Καθώς η κοινωνία ήταν πλέον κατακερματισμένη η αλληλεγγύη ήταν οργανική. Δεν ήταν πια η προβιομηχανική παραδοσιακή κοινωνία όπου η αλληλεγγύη ήταν μηχανική. Τώρα πια χρειαζόταν διάλογος για να επιτευχθεί κοινωνική συναίνεση.[3] Κάθε ομάδα ή άτομο έχει δικά του συμφέροντα και η συναίνεση είναι κοπιαστικό έργο. Αυτό σημαίνει διαφορετικοί τρόποι σκέψης και δράσης. Από εδώ προκύπτουν οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές και συγκρούσεις της νεωτερικής κοινωνίας. Η εκλογική διαδικασία είναι μια διαδικασία που προσωρινά δίνει διέξοδο στις συγκρούσεις αυτές. Κι αυτό δε συμβαίνει πάντοτε. Όπως τώρα. Οι αντιπολιτεύσεις, επίσημες και μη, μικρές και μεγάλες είναι αναπόφευκτες και επιθυμητές ταυτόχρονα. Ελέγχουν τις κυβερνήσεις και τους θεσμούς, δημόσιους και ιδιωτικούς, οργανώνουν την πολιτική παρέμβαση στη Βουλή και  την κινητοποίηση στο δρόμο,  συγκροτούν θεσμούς από τα κάτω για την έμπρακτη αλληλεγγύη στις κοινωνικές ομάδες που δεινοπαθούν από την κρίση. Αυτά τα κάνουν οι αντιπολιτευτικές δυνάμεις που έχουν επίγνωση του ρόλου τους. Τα πολιτικά προγράμματα του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. διαφέρουν εντελώς. Γι’ αυτό, τουλάχιστον, στη φάση αυτή θα κυβερνήσει η Ν.Δ. με την στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ (όποια και αν είναι η μορφή της συμμετοχής της τελευταίας) με πρόγραμμα το Μνημόνιο και ελάχιστα περιθώρια τροποποίησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μεριά του πρέπει να οργανώσει τόσο την αντίσταση σε αυτή την πολιτική και να συμβάλει στην οργάνωση των θεσμών αλληλεγγύης που δημιουργούνται από τα κάτω. Οι κοινωνίες είναι ταξικές και η πάλη των τάξεων συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και με πολλές μορφές. Κανείς δεν μπορεί να την καταστείλει και να την «εξημερώσει» μια για πάντα. Είτε απ’ ευθείας είτε έμμεσα πάντα θα είναι παρούσα. Η αντιπολίτευση είναι το οξυγόνο της δημοκρατίας.

Θανάσης Τσακίρης

Το τραγούδι της ημέρας

Ήσουνα Φεγγάρι

Δημητριάδη Μαρία

Μουσική/Στίχοι: Σταυριανός Γιώργος/Παπαδόπουλος Λευτέρης

http://www.youtube.com/watch?v=s2MZCyeiCV8

Πράσινο σκοτάδι απ' τα μάτια σου βαμμένο

χίμηξε κι απόψε να με βρει

κι έγινε το σπίτι ένα δάσος πετρωμένο

που ‘μοιαζαν τα δέντρα του σταυροί

Κόκκινο τραγούδι από αίμα κι από χιόνι

πνέει στα παλιά μου τα χαρτιά

όπως το φτωχό μου το κορμί που δεν παλιώνει

για να το πετάξω στη φωτιά

Ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί

πέταξα ψηλά για να σε φτάσω

κι όταν σ' είχα φτάσει μέχρι το φιλί

σ’ έσβησ' η ανατολή

Σινεμά γι’ απόψε

«La Antena»

Σκηνοθεσία: Εστεμπάν Σαπίρ

Κριτική του Κώστα Τερζή 

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=696772

Του 2007, από την Αργεντινή, σε επανέκδοση. Φορμαλιστικό πείραμα του Εστεμπάν Σαπίρ, που αποτίει φόρο τιμής στον βωβό - ασπρόμαυρο κινηματογράφο. Μαύρο χιούμορ, αναφορές στον γερμανικό εξπρεσιονισμό και τον σουρεαλισμό, μέχρι τον Ζαν Βιγκό. Η ιστορία είναι πάνω κάτω ως εξής: Σε μια μακρινή πολιτεία οι άνθρωποι έχουν χάσει τη φωνή τους. Για την ακρίβεια τους την έχουν κλέψει, καθώς η εξουσία έχει περιέλθει στα χέρια του κυρίου TV, του καναλάρχη της πολιτείας, που έχει κλείσει τους ανταγωνιστικούς σταθμούς και έχει κατακλύσει την αγορά με τη μόνη διαθέσιμη τροφή, κουτιά με μπισκότα «ΤV Food»!

Η μόνη γυναίκα που έχει ακόμη το δικαίωμα να μιλά, είναι μια τραγουδίστρια, η «Φωνή». Κι όμως αυτή «πληρώνει» το δικαίωμά της δίνοντας παραστάσεις σε φτηνά μαγαζιά τη νύχτα, κρύβοντας το πρόσωπο της με μια κουκούλα... Όταν η τραγουδίστρια πέφτει θύμα απαγωγής από τον κύριο TV, ένας άντρας ο οποίος είναι παρών τη στιγμή εκείνη, αποφασίζει να φύγει με την οικογένειά του και να κρυφτούν στις εγκαταστάσεις ενός παλιού ραδιοφωνικού σταθμού, που θα γίνει το αρχηγείο όσων αναζητούν τη χαμένη τους φωνή και αμφισβητούν τη δύναμη και την εξουσία του κυρίου TV. Με μια κεραία μεταδίδουν διαφορετικά μηνύματα, αντίδοτο στα υπνωτιστικά σήματα της εξουσίας. Η ώρα της μεγάλης κραυγής πλησιάζει...

---

[1] Carson, Rachel (1962).Silent Spring. Boston: Houghton Mifflin.

[2] Παυλίδης Χάρης (2012) «Γιατί, Αλέξη», Ελλάδα αύριο, Αρ. φ. 8, 21 Ιουνίου, σελ. 2

[3] Durkheim, Emile (1997) [1951]. Suicide : a study in sociology. Ν.Υ.: The Free Press.