Κινηματογράφος και σχολείο (του Παντελή Παντελόγλου)

 ΕΝΘΕΜΑΤΑ (4ος κύκλος)

 Κινηματογράφος και σχολείο (του Παντελή Παντελόγλου)

http://www.avgi.gr/article/10811/10542455/kinematographos-kai-scholeio

Ο κινηματογράφος είναι τέχνη, και μάλιστα η μόνη τέχνη που μπορεί με σχετική ασφάλεια να υποστηρίζει ότι γεννήθηκε εντός της βιομηχανικής κοινωνίας. Εξέφρασε εξαρχής το ρυθμό της και, παρά το γεγονός ότι οι μύθοι του σινεμά πολλά αντλούν από το αριστοτελικό σύμπαν της Ποιητικής, η καθολικότητα της αισθητηριακής εμπειρίας του κινηματογράφου, αυτό το σύμπλεγμα εικόνας, ήχου και χρόνου, μέσα στη σκοτεινή αίθουσα, μαζί με άλλους ανθρώπους, τον διακρίνει από τις άλλες, παλαιότερες τέχνες.

Όμως, κάθε κινηματογραφική ταινία είναι κι ένα προϊόν, που παράγεται συλλογικά από εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, με χρήση τεχνολογιών που αναπτύχθηκαν επί τούτω και συνεχίζουν να εξελίσσονται τα τελευταία 130 χρόνια. Κυρίαρχη θέση στο σχεδιασμό αυτών των τεχνολογιών και στις εμπορικές τους εφαρμογές κατέχουν, όπως και σε κάθε προϊόν, οι ιδιοκτήτες του επενδυόμενου κεφαλαίου.

Πολύ σύντομα, μετά την εφεύρεση και την εμπορική εφαρμογή του κινηματογράφου, αναπτύχθηκαν και άλλες συγγενείς τεχνολογίες, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και από συγκεκριμένους παραγωγούς κι αυτές. Η πρώτη ήταν η τηλεόραση. Τις τελευταίες δεκαετίες, ζούμε την έκρηξη των οπτικοακουστικών μέσων στο νέο ψηφιακό κόσμο. Οι πλατφόρμες και οι τεχνολογίες τους σχεδιάζονται, παράγονται, και προωθούνται από πολυεθνικούς γίγαντες, όπως η Google, η Facebook ή η Netflix, οι οποίες ορίζουν προϋποθέσεις, μορφή και περιεχόμενο.

Στο μεταξύ, γενιές παιδιών του παλιού κόσμου απέκτησαν τα δικά τους παιδιά, τα οποία, ανήκοντας στο θαυμαστό νέο κόσμο, κοιτάζουν περίεργα τους γονείς τους, όταν τους λένε πως οι μικρές και μεγαλύτερες οθόνες που τα περιτριγυρίζουν δεν υπήρχαν πριν λίγα χρόνια.

Το επίσημο σχολείο δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Ο συντηρητισμός και η στενότητα του ορίζοντα που προδρομικά στηλίτευε ο Κωστής Παλαμάς πριν από έναν αιώνα1είναι ένα μόνο σκέλος του προβλήματος. Το άλλο είναι οι αλλότριες στοχεύσεις των κυρίαρχων παικτών, η πίεση όλα να καταστούν εμπόρευμα και μάλιστα γρήγορα: είναι το γεγονός ότι κοινωνικές θεσμίσεις, που άλλοτε προέκυπταν ιζηματικά, σήμερα διαμεσολαβούνται από το σχήμα που ελέγχει το ραγδαίο και αέναο μετασχηματισμό, ο οποίος παράγει τον κατά Bauman «άνθρωπο χωρίς δεσμούς»2. Στην παραγωγή αυτού του ανθρώπου η επίσημη εκπαίδευση παίζει δευτερεύοντα ρόλο.

Τη διπλή αυτή πρόκληση επιχειρούν να απαντήσουν κατά τις δυνάμεις τους και χωρίς αυταπάτες θεσμοί μη τυπικής εκπαίδευσης, που θέτουν ως στόχο την προβολή ποιοτικού κινηματογράφου, ταιριαστού στις ανάγκες της παιδικής και νεανικής ηλικίας, τη διαμόρφωση κριτικής σκέψης και την ενεργοποίηση των παιδιών στην παραγωγή οπτικοακουστικού υλικού, ώστε να κατανοούν τον τρόπο κατασκευής του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν. Πρόκειται για ένα έργο-φάρο μέσα σ’ έναν ωκεανό ρευστότητας, που για να μένει επίκαιρο οφείλει διαρκώς να επαναπροσδιορίζεται.

Ένας τέτοιος φορέας είναι εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, που θέτει κι επιχειρεί να απαντήσει ένα πρακτικό ερώτημα: πώς συνδέουμε δημιουργικά το επίσημο σχολείο με τα σύγχρονα μέσα, και ειδικότερα πώς φέρνουμε το ποιοτικό σινεμά στη σχολική τάξη και τη σχολική κοινότητα στο σινεμά;

Ένα μίγμα θεωρίας και πρακτικής είναι η απάντηση που δίνουμε από τη δική μας θέση. Ήδη το 1997, το 1ο Φεστιβάλ Ολυμπίας περιελάμβανε τη διεθνή ημερίδα «Κινηματογράφος και Εκπαίδευση», όπου για πρώτη φορά στην Ελλάδα τέθηκε δημόσια το ζήτημα της κινηματογραφικής παιδείας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς και του αναντικατάστατου ρόλου του θεσμού «κινηματογράφος για παιδιά και νέους» στην επιζητούμενη σύνδεση. Κι από την άλλη, ας αναφέρουμε ως παράδειγμα το 9ο Mythos Project, που υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του φετινού 22ου Φεστιβάλ Ολυμπίας και της 19ης Camera Zizanio: ένα πολυεθνικό κινηματογραφικό εργαστήριο όπου 150 παιδιά από 19 χώρες συγκρότησαν 13 ομάδες που συνεργαζόμενες δημιούργησαν ισάριθμες ταινίες στη διάρκεια μιας εβδομάδας. Πρόκειται για ένα έδαφος αλληλοπληροφόρησης και ανταλλαγής, εντελώς αναγκαίο για το διαρκή επαναπροσδιορισμό του περιεχομένου της κινηματογραφικής εκπαίδευσης.

Πριν 46 χρόνια, ο Σωτήρης Δημητρίου έγραφε:

Τι «είναι» ο κινηματογράφος; Από ένα τέτοιο ερώτημα αρχής θα έπρεπε να εξαρτηθεί κάθε σοβαρή προσπάθεια μελέτης του. Στο βάθος, όμως, πρόκειται για ένα ψευδοπρόβλημα που δεν οδηγεί πουθενά, γιατί μόνο οι μπομπίνες και τα μηχανήματα «είναι». Ο κινηματογράφος δεν είναι, αλλά κάνει, λειτουργεί. Και τι είναι αυτό που «κάνει» στον κόσμο; Η απάντηση είναι αρνητική3.

Και συνέχιζε παραπέμποντας σε ένα άρθρο του θρυλικού αμερικανού σκηνοθέτη Ντέιβιντ Γκρίφιθ, γραμμένο στα 19244:

Στα 2024, το πιο σημαντικό και μοναδικό κατόρθωμα που θα ‘χει βοηθήσει ο κινηματογράφος να επιτευχθεί θα ‘ναι η εξάλειψη κάθε ένοπλης σύγκρουσης από το πρόσωπο του πολιτισμένου κόσμου. Οι ταινίες θα είναι ο ισχυρότερος παράγοντας που θα επιφέρει αυτή τη συνθήκη. Με τη χρήση της οικουμενικής γλώσσας των κινούμενων εικόνων, το πραγματικό νόημα της αδελφοσύνης των ανθρώπων θα έχει καθιερωθεί σε ολόκληρη τη γη.

Η αστοχία του Γκρίφιθ (υποστηρικτή, κατά τ’ άλλα, της Κου Κλουξ Κλαν) μάς λέει, μ’ έναν τρόπο, τι δεν είναι ο κινηματογράφος: «Δεν κινητοποιεί τις μάζες, δεν ανατρέπει καθεστώτα», που θα έλεγε και ο ποιητής. Όμως, ο κινηματογράφος και οι συγγενείς και διάδοχες τεχνολογίες διαχέονται πλέον σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και τους διαμορφώνουν. Η έκταση και το βάθος της κατανόησης των μηχανισμών της παραγωγής τους από την ερχόμενη γενιά θα κρίνει και τη γενικότερη προοπτική της κοινωνίας μας.

* Κοινωνικός Ανθρωπολόγος, αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους

1 Παλαμάς, Κωστής, Εικόνας μεταχειρίζου, ω διδάσκαλε!. Τρία κείμενα του Κωστή Παλαμά για τον Κινηματογράφο και το ρόλο του στην Εκπαίδευση, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας, Αθήνα 2019.

2 Bauman, Zygmunt, Ρευστή αγάπη. Για την ευθραυστότητα των ανθρωπίνων δεσμών, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα, 2006.

3 Δημητρίου, Σωτήρης, Μύθος, κινηματογράφος, σημειολογία, κρίση της αισθητικής. Ανθρωπολογική μελέτη, Εκδόσεις Άλμα, Αθήνα, 1973, σελ. 11.

4 Griffith, D.W., “The Movies 100 Years from Now”, Collier’s, 3 Μαΐου 1924, σελ. 7 & 28.

 

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περ. Αρχειοτάξιο

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περ. Αρχειοτάξιο

Με αφιέρωμα: "1989: το τέλος του σύντομου 20ού αιώνα"

Το 1989 αποτελεί έτος ορόσημο για την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού" και το τέλος του διπολικού ψυχροπολεμικού κόσμου, όπως είχε διαμορφωθεί από την επαύριο της λήξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το αφιέρωμα του "Αρχειοταξίου" δεν επιχειρεί να προσφέρει μια συνολική εικόνα για το παγκόσμιο, το ευρωπαϊκό ή το ελληνικό 1989, αλλά να θέσει ερωτήματα, φιλοξενώντας διαφορετικές μεταξύ τους θεματικές και μεθοδολογικές προσεγγίσεις για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το 1989 και τις πολλαπλές συνέπειές τους, τους μετασχηματισμούς και τις προσλήψεις της εργασίας στη Βουλγαρία, την επίδραση της πτώσης του "υπαρκτού σοσιαλισμού" στην ελληνική Αριστερά, τις διαδρομές των κομμουνιστικών κομμάτων της δυτικής Ευρώπης στη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα, τη μνήμη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, την κρίση των ιστορικών σπουδών στη μετασοβιετική Ρωσία.
Στο νέο τεύχος γράφουν οι: Μπέλλα Ααρών, Μάνος Αυγερίδης, Σωτήρης Βαλντέν, Άντα Διάλλα, Κώστας Ζαγάρας, Σπύρος Κακουριώτης, Βαγγέλης Καραμανωλάκης, Κωστής Καρπόζηλος, Ελένη Καρρά, Δήμητρα Κόφτη, Μίλτος Κύρκος, Αναστασία Λαμπρία, Γιάννης Μπαλαμπανίδης, Ηλίας Νικολακόπουλος, Δημήτρης Πλουμπίδης, Ριχάρδος Σωμερίτης, Μάγδα Φυτιλή.

Διαβάστε στον ηλεκτρονικό Δρόμο του Σαββάτου 21 Δεκεμβρίου EDITORIAL Φορτωμένο τοπίο, αγριεμένες θάλασσες Μια περίεργη κοινωνική ψυχολογία. Με παράδοξα στοιχεία και μείξεις. Η ανησυχία της κοινωνίας κορυφώνεται για τα εθνικά θέματα και το μεταναστευτικό. Αυτά καταλαμβάνουν την πρώτη θέση σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Και μαζί μια ιδιότυπη αισιοδοξία ότι ίσως κάτι να βελτιωθεί στην οικονομία. διαβάστε το άρθρο... Η Τουρκία απειλεί με πολεμική ανάφλεξη την Ν.Α. Μεσόγειο Η Λιβύη κρίσιμος κρίκος του τουρκικού επεκτατισμού διαβάστε το άρθρο... Καταστολή και Κοροϊδία «Νόμος και Τάξη» ονομάζεται η ταινία των Χρυσοχοΐδη-Μπακογιάννη που σπάει τα ταμεία των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας. διαβάστε το άρθρο... Η Χάγη ως μεγάλη καινοτομία Μετά την κίνηση του Ερντογάν να συνάψει συμφωνία με την Λιβύη, άρχισε η συζήτηση για την αναζήτηση μιας απάντησης από τις ελληνικές ελίτ. διαβάστε το άρθρο... Ημερολόγιο 2020: Η φύση μας χρειάζεται Κυκλοφορεί στα κεντρικά βιβλιοπωλεία το ημερολόγιο του 2020 από τις εκδόσεις Α/συνεχεια με θέμα: «H φύση μας χρειάζεται». Για παραγγελίες: τηλ: 210 384 5870, www.asynechia.gr, info@asynechia.gr Οι πολλαπλοί ρόλοι της καταστολής Σε νέο κρεσέντο καταστολής και αυταρχισμού έχει επιδοθεί τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη. διαβάστε το άρθρο... «Όλα καλά» στη Μόρια σύμφωνα με τον αναπληρωτή διοικητή του ΚΥΤ O κ. Βαφέας επιβεβαιώνει τα στοιχεία που δείχνουν την αποτυχία του προγράμματος αποσυμφόρησης των νησιών που υλοποιεί η κυβέρνηση από τον Σεπτέμβρη και το οποίο είχε προσπαθήσει επικοινωνιακά να το επιβάλει ως λύση στο πρόβλημα. διαβάστε το άρθρο... Σίριαλ Τραμπ: επεισόδιο «Παραπομπή» Παροξύνεται ο ιδιότυπος αμερικανικός εμφύλιος, υπογραμμίζοντας την κρίση ηγεμονίας των ΗΠΑ διαβάστε το άρθρο... 10 ερωτήσεις – 10 απαντήσεις για τα αρχαία της Βενιζέλου

Η δεύτερη έκδοση της διμηνιαίας ανάλυσης του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς για την καταγραφή, σύγκριση και ανάλυση των ευρημάτων των πολιτικών ερευνών

Η δεύτερη έκδοση της διμηνιαίας ανάλυσης του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς για την καταγραφή, σύγκριση και ανάλυση των ευρημάτων των πολιτικών ερευνών

Κυκλοφόρησε σε ηλεκτρονική μορφή (https://poulantzas.gr/yliko/eklogikes-tasis-2-dekemvrios-2019/) η δεύτερη έκδοση της διμηνιαίας ανάλυσης του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς, για την καταγραφή, σύγκριση και ανάλυση των ευρημάτων των πολιτικών ερευνών («δημοσκοπήσεων»), με τον τίτλο Εκλογικές Τάσεις.

Η ανάλυση καλύπτει την περίοδο μεταξύ τέλους Οκτωβρίου και τέλους Δεκεμβρίου και τα βασικά συμπεράσματα στα οποία καταλήγει είναι τα εξής :

·      Πλησιάζουμε στο τέλος της «περιόδου χάριτος» για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Όλοι οι σταθεροί δείκτες δείχνουν μία σχετική επιδείνωση για το κυβερνών κόμμα, σε σχέση με το προηγούμενο δίμηνο, η οποία κρίνεται ως σημαντική, με δεδομένο ότι είμαστε ακόμα πολύ κοντά στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές.

·      Η φθορά της Νέας Δημοκρατίας δεν προέρχεται από μία εξ αριστερών αμφισβήτησή της, αλλά μάλλον από μία συνολικότερη στροφή της δημόσιας πολιτικής συζήτησης προς τα δεξιά, λόγω και της επιλογής του Κ. Μητσοτάκη να ιεραρχήσει ψηλά στην κυβερνητική agenda τα ζητήματα «νόμου και τάξης», το προσφυγικό κ.λπ.

·      Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτός παρουσιάζει σταθερότητα ή και μικρή βελτίωση σε όλους τους δείκτες της ανάλυσης, ωστόσο δεν καταφέρνει – τουλάχιστον όχι ακόμα – να ωφεληθεί περισσότερο από τις απώλειες της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό λογικό, με βάση την εγγύτητα στις εκλογές, σχετίζεται όμως και με το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ακόμη σε αναζήτηση του βηματισμού του ως αξιωματική αντιπολίτευση.

·      Το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση θα κριθεί από τους πολίτες αφ' ενός με βάση το ρυθμό υλοποίησης των προεκλογικών της εξαγγελιών, αφ' ετέρου με βάση το χειρισμό της επί των μεγάλων θεμάτων που ανακύπτουν, όπως ιδίως οι σχέσεις με την Τουρκία.

·      Με το νέο έτος και την έναρξη υλοποίησης του πρώτου προϋπολογισμού της νέας κυβέρνησης, αναμένεται ότι θα έρθουν πιο δυναμικά στο προσκήνιο και τα θέματα της οικονομίας, της εργασίας, της οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους κ.ο.κ., τα οποία συγκροτούν την κοινωνική agenda, ένα πεδίο που δεν είναι συνήθως ευνοϊκό για τα κόμματα της Δεξιάς.

Όλες οι εκδόσεις των Εκλογικών Τάσεων βρίσκονται αναρτημένες στο site του ΙΝΠ: https://poulantzas.gr/yliko/yliko_tag/eklogikes-tasis/

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ

Με πρωτοβουλία των δομών Αλληλεγγύης της Αττικής και της «Αλληλεγγύης για Όλους», ξεκινάμε καμπάνια συλλογής ειδών προσωπικής υγιεινής για τους μετανάστες που «φιλοξενούνται» στο Κ.Υ.Τ της Μόριας.

Σε μια περίοδο έντασης της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού, σε μια περίοδο που η ελληνική κυβέρνηση υιοθετεί τις χειρότερες πολιτικές των Όρμπαν και Σαλβίνι, εγκαινιάζοντας τις πρακτικές των κλειστών κέντρων-φυλακών, οι δομές Αλληλεγγύης Αττικής και η

«Αλληλεγγύη για Όλους», σας καλεί να πιάσουμε το νήμα από την αρχή και να θυμηθούμε την έμπρακτη αλληλεγγύη που επέδειξε ο ελληνικός λαός από το 2015.

Επιλέξαμε τη Μόρια όπου συγκεντρώνεται υπερπολλαπλάσιος αριθμός προσφύγων και συμπυκνώνεται το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες.

 Συγκεντρώνουμε σε έξι σημεία της Αττικής:

Οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, σαπούνια, σαμπουάν, μωρομάντηλα, σερβιέτες, πετσέτες σώματος και προσώπου σε καλή κατάσταση, κάλτσες.

Διάρκεια καμπάνιας και συλλογής ειδών: Από σήμερα Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2019 και για δύο εβδομάδες (έως Παρασκευή 20/12/2019).

 Σημεία συγκέντρωσης:

 Δίκτυο Αλληλεγγύης Παγκρατίου. Κόνωνος 57, Παγκράτι (απέναντι από ΙΚΑ) Δευτέρα- Τετάρτη- Παρασκευή από 10.00- 13.00. Τηλέφωνο 2107524338.

 Δίκτυο Αλληλεγγύης Πειραιά. Ευριπίδου 49, Πειραιάς Από Δευτέρα έως Παρασκευή 10.00-16.00. Τηλέφωνο 6906983837.

 Δήμος Χαλανδρίου- κέντρο νεότητας. Δαναΐδων και Αντιγόνης, Χαλάνδρι.Από Δευτέρα έως Παρασκευή 9.00-14.00. Τηλέφωνο 2106840033.

 Κοινωνικό Ιατρείο Περιστερίου. Χρυσολωρά 1 και Αγ. Παύλου, Περιστέρι.Από Δευτέρα έως Πέμπτη 11.00-13.00 και 18.00-20.00. Τηλ. 6979982026.

 Δίκτυο Αλληλεγγύης Ελληνικού. Καλλιπόλεως 33, Ελληνικό Από Δευτέρα έως Παρασκευή 19.00-20.30. Τηλ. 6972000406 και 6974387090.

 Αλληλεγγύη για Όλους. Πλαταιών 32, Κεραμεικός. Από Δευτέρα έως Παρασκευή 11.00- 17.00. Τηλέφωνο 2103801921.

MAURICE DUVERGER (5/6/1917 – 16/12/2014) ΟΙ ΕΛΙΤ, ΟΙ ΜΑΖΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥΣ (του Θανάση Τσακίρη)

MAURICE DUVERGER (5/6/1917 – 16/12/2014)

ΟΙ ΕΛΙΤ, ΟΙ ΜΑΖΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

Γεννήθηκε στην πόλη Angoulême. Ο Ντυβερζέ  άρχισε να δρα πολιτικά του ως μέλος της νεολαίας του φασιστικού  Parti Populaire Français. Ξεκίνησε την καριέρα του ως νομικός στο Πανεπιστήμιο του Μπορντώ, αλλά σύντομα στράφηκε στην Πολιτική Επιστήμη. Η πρώτη δημοσίευση του ήταν το άρθρο  "The Constitutions of France" (1944), όπου εξηγούσε ότι το γαλλικό σύνταγμα του 1940 δημιούργησε μια «ντε φάκτο κυβέρνηση». Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής άλλαξε άποψη και συνδέθηκε με την αντιφασιστική αντίσταση.  Το 1948 ίδρυσε στο Μπορντώ ένα από τα πρώτα τμήματα Πολιτικής Επιστήμης της χώρας. Μελέτησε την εξέλιξη των πολιτικών συστημάτων και των θεσμών που λειτουργούν στις διάφορες χώρες του κόσμου. Προτίμησε την εμπειρική συγκριτική μέθοδο αντί της φιλοσοφικής συλλογιστικής. Ως ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόννης  και μέλος του Εθνικού Ιδρύματος Πολιτικής Επιστήμης έγραψε κι εξέδωσε  πολυάριθμα βιβλία και άρθρα που δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες όπως η Corriere della Sera, η La Repubblica, η El País, και ιδιαίτερα η Le Monde

To 1946 διεύρυνε τη θεματολογία του κι έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη σχέση εκλογικών και κομματικών συστημάτων. Το ενδιαφέρον του αυτό γίνεται σαφές στην σημαντικότερη ως τότε δημοσίευσή του "The Political Parties" (1951) που μεταφράστηκε σε αρκετές γλώσσες. Στην αρχή μιλά για τους δύο βασικούς τύπων κομμάτων που κυριαρχούσαν, δηλαδή το «κόμμα ελίτ (στελεχών)» και το «κόμμα μαζών». Τα πρώτα θέτουν σε πρώτο πλάνο την ποιότητα των μελών τους και σε δεύτερο πλάνο τον αριθμό τους.  Στηρίζονται σε εθνικούς και τοπικούς ηγέτες που μπορούν να ασκήσουν επιρροή στους ψηφοφόρους. Έχουν ευέλικτες και χαλαρές δομές οργάνωσης και γενικά δεν διαθέτουν πειθαρχία και διαρθρωμένο πολιτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης καθώς οι κομματικοί παράγοντες είναι ελεύθεροι να δρουν κατά βούληση. Η χρηματοδότησή τους επιτυγχάνεται μέσω χορηγών και καθώς η δύναμή τους πηγάζει από τους  εκλεγμένους εκπροσώπους τους στους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς  τα κόμματα αυτά είναι  κοινοβουλευτικής προέλευσης και εξαρτώνται από την φήμη και την υποστήριξη των  ευεργετών τους. Αντιθέτως, τα κόμματα μαζών διαθέτουν την ασφάλεια μιας καλά οργανωμένης  δομής σε μορφή πυραμίδας με επάλληλα ιεραρχικά διαρθρωμένα επίπεδα. Τα κομματικά μέλη ταυτίζονται περισσότερο με την πολιτική ιδεολογία του κόμματος παρά με τον ηγέτη του. Αυτό σημαίνει ότι η αφοσίωση των μελών στο κόμμα είναι αφαιρετική και όχι σχέση εξάρτησης με πρόσωπα. Οι αποφάσεις τους στηρίζονται στην συμμετοχή κάθε μέλους τους στις διαδικασίες και τις δραστηριότητες.  Η χρηματοδότηση του κόμματος μαζών γίνεται  με την οικονομική συνδρομή των μελών κάτι που τα ωθεί στην συνεχή προσπάθεια για την προσέλκυση και ένταξη νέων μελών στην οργάνωση. Αυτά τα κόμματα αναπτύχθηκαν παράλληλα με τους αγώνες για τη δημοκρατία και την καθολική ψηφοφορία. Τα κόμματα στελεχών μόνο σποραδικά αναπτύσσουν πολιτική δράση, κυρίως στις προεκλογικές περιόδους. Όμως αυτό το μειονέκτημά τους σε σχέση με τα κόμματα μαζών, τα κόμματα στελεχών προσπάθησαν να το εξαλείψουν με την μεταβολή των οργανωτικών δομών τους στην κατεύθυνση της πιο έντονης και συνεχούς πολιτικής πειθαρχίας και δράσης.

Ο Ντυβερζέ διαμόρφωσε μια θεωρία που ονομάστηκε «Νόμος του Ντυβερζέ» (ορθότερα «Τάση») που έλεγε ότι υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στο απολύτως πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα και τη διαμόρφωση ενός δικομματικού πολιτικού συστήματος. Στη συνέχεια διατύπωσε «τρεις κοινωνιολογικούς νόμους: (1) το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα ενός γύρου ευνοεί ένα δικομματικό σύστημα, (2) το σύστημα αναλογικής αντιπροσώπευσης ευνοεί ένα πολυκομματικό σύστημα και (3) το πλειοψηφικό σύστημα σε δύο γύρους ένα πολυκομματικό σύστημα, με τάση σχηματισμού  συνασπισμών».

Μελετώντας το πολιτικό σύστημα της πατρίδας του επινόησε τον όρο «Ημι-προεδρικό σύστημα», δηλαδή το πολίτευμα στο οποίο ο Πρόεδρος ε Άσκησε κριτική στην 4^η Δημοκρατία λόγω των υπερβολικών εξουσιών των κομμάτων και υποστήριζε ότι χρειαζόταν μια ισχυρή εκτελεστική εξουσία. Όταν εγκαθιδρύθηκε η 5^η Δημοκρατία υπογράμμισε την συντηρητικότητα της νέας δομής καθώς έβλεπε πως είχε την  τάση να δημιουργεί μια ισχυρή εκτελεστική εξουσία αλλά με την οικοδόμηση της Ντεγκωλικής κυριαρχίας έμπαινε ανάχωμα στην εναλλαγή μεγάλων συνασπισμών στην εξουσία και το πολιτικό σύστημα  εμπόδιζε την έγκριση ή απόρριψη της προεδρικής πολιτικής. Φοβόταν ότι υπό τη νέα συνταγματική τάξη η Γαλλία θα μετατρεπόταν σε «Ρεπουμπλικανική μοναρχία» και ο πρόεδρος-μονάρχης θα εκλεγόταν από το πολιτικό κέντρο.  Το «ημι-προεδρικό σύστημα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 1970-1980 ίσχυε σε πέντε ακόμα κράτη της Ευρώπης: Φινλανδία, Αυστρία, Ιρλανδία, Ισλανδία και Πορτογαλία. Υπάρχουν 3 τύποι «ημι-προεδρικών συστημάτων». Στην πρώτη περίπτωση ο Πρόεδρος είναι παντοδύναμος, στην δεύτερη είναι συμβολική φιγούρα και στην τρίτη μοιράζεται την εξουσία του με το κοινοβούλιο. Τέσσερις παράγοντες συντελούν στη διαμόρφωση του τύπου: το περιεχόμενο του συνταγματικού χάρτη, η παράδοση και η συγκυρία, η σύνθεση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και η θέση του προέδρου σε σχέση με την πλειοψηφία. Όσον αφορά την ελληνική περίπτωση θεωρούσε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε την πρόθεση καθιέρωσης της «ημι-προεδρικής δημοκρατίας» αλλά η σημαντική μείωση της εκλογικής δύναμης της Νέας Δημοκρατίας στις βουλευτικές εκλογές του 1977 του έκοψε το δρόμο. 

Από το 1989 ως το 1994 ήταν ευρωβουλευτής του Κόμματος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Το 1981 εξελέγη μέλος της Σέρβικης Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών. Πέθανε σε ηλικία 97 ετών στις 16 Δεκεμβρίου 2014.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ MAURICE DUVERGER

·         Les partis politiques (1951)

·         La participation des femmes à la vie politique (1955)

·         Les finances publiques (1956)

·         The French Political System (1958)

·         Méthodes de la science politique (1959)

·         De la dictature (1961)

·         Méthodes des Sciences sociales (1961)

·         Introduction à la politique (1964)

·         Sociologie politique (1966)

·         The Idea of Politics: the Uses of Power in Society (1966)

·         La démocratie sans les peuples (1967)

·         Political Parties: Their Organization and Activity in the Modern State (1969)

·         Institutions politiques et Droit constitutionnel (1970)

·         Janus: les deux faces de l'Occident (1972)

·         Party Politics and Pressure Groups  (1972)

·         The Study of Politics (1972)

·         Sociologie de la politique (1973)

·         La monarchie républicaine (1974)

·         Modern Democracies: Economic Power Versus Political Power (1974)

·         L'autre côté des choses (1977)

·         King's Mate (1978)

·         A New Political System Model: Semi-Presidential Government (1980)

·         Les orangers du lac Balaton (1980)

·         La République des Citoyens (1982)

·         La Cohabitation des Français (1987)

·         Europe des Hommes: Une Métamorphose Inachevée (1994)

·         L'Europe dans tous ses États (1995)

·         Μέθοδοι κοινωνικών επιστήμων ΙΙ (Έκδοση Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών)

·         Ο Ιανός και το διπλό πρόσωπο της Δύσης  (Εκδ. Ράππα)

·         Εισαγωγή στην Πολιτική (1985, Εκδ. Παπαζήσης)